Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
dinsdag 12 mei 2020 om 22:45
Punttaart, starten met antidepressiva is altijd een week of 2 door een zure appel heen bijten. Ophogen ook vaak, al hoor ik ook wel eens verhalen dat mensen bij ophogingen niks merken, maar mij levert het altijd weer 2 weken een heel gaar gevoel op.
Heb je al hulp via een psycholoog of ggz-instelling? Want ik herken me wel in je enorme angst, die is bij mij ook enorm geweest.
Echt super dat je toch hebt gegeten, gedoucht en de deur uit bent geweest!
En mijn huisarts had me jaren terug als tip gegeven bij moeite met eten dat ik op die momenten moest proberen te eten terwijl ik afleiding had. Normaal is dat niet zo'n goed idee, maar omdat ik toen al maanden slecht at en zichtbaar afviel moest ik dan maar eten bij de tv.
Heb je al hulp via een psycholoog of ggz-instelling? Want ik herken me wel in je enorme angst, die is bij mij ook enorm geweest.
Echt super dat je toch hebt gegeten, gedoucht en de deur uit bent geweest!
En mijn huisarts had me jaren terug als tip gegeven bij moeite met eten dat ik op die momenten moest proberen te eten terwijl ik afleiding had. Normaal is dat niet zo'n goed idee, maar omdat ik toen al maanden slecht at en zichtbaar afviel moest ik dan maar eten bij de tv.
dinsdag 12 mei 2020 om 23:40
Konijnpantoffeltje ik slik allang ad daarom verbaasd me de terugslag zo, maar volgens de arts is het niet raar ook dan kun je nog weer klachten krijgen en achteraf denk ik dat moederdag een trigger was, ik probeer dan stoer te zijn maar ik mis mijn moeder verschrikkelijk.konijnenpantoffeltje schreef: ↑12-05-2020 22:45Punttaart, starten met antidepressiva is altijd een week of 2 door een zure appel heen bijten. Ophogen ook vaak, al hoor ik ook wel eens verhalen dat mensen bij ophogingen niks merken, maar mij levert het altijd weer 2 weken een heel gaar gevoel op.
Heb je al hulp via een psycholoog of ggz-instelling? Want ik herken me wel in je enorme angst, die is bij mij ook enorm geweest.
Echt super dat je toch hebt gegeten, gedoucht en de deur uit bent geweest!
En mijn huisarts had me jaren terug als tip gegeven bij moeite met eten dat ik op die momenten moest proberen te eten terwijl ik afleiding had. Normaal is dat niet zo'n goed idee, maar omdat ik toen al maanden slecht at en zichtbaar afviel moest ik dan maar eten bij de tv.
Maar dan zit ik dus in angst voor de angst
woensdag 13 mei 2020 om 07:33
Punttaart wat vervelend! 
Is het misschien nodig om op te hogen?
Helaas helaas kon ik de slaap vannacht weer niet vatten. Ik heb het idee dat het nu angst is voor het "niet kunnen slapen" want ik was gisterenavond hartstikke moe van de dag ervoor.
Ik heb een lage dosis Setraline gekregen van behandelaar en dat gisterenavond voor het eerst ingenomen.
Ik weet dat ik er heel zuinig mee moet zijn, maar ik wilde niet weer zo'n nacht en na 2 uur wakker liggen heb ik een oxazepam genomen.
Omdat ik vandaag en de komende dagen drie drukke werkdagen heb. . Uiteindelijk heb ik vannacht 6 uur geslapen maar dus wel met behulp van de oxazepam en daar baal ik wel beetje van, want wil ook zonder kunnen slapen.
Is het misschien nodig om op te hogen? Helaas helaas kon ik de slaap vannacht weer niet vatten. Ik heb het idee dat het nu angst is voor het "niet kunnen slapen" want ik was gisterenavond hartstikke moe van de dag ervoor.
Ik heb een lage dosis Setraline gekregen van behandelaar en dat gisterenavond voor het eerst ingenomen.
Ik weet dat ik er heel zuinig mee moet zijn, maar ik wilde niet weer zo'n nacht en na 2 uur wakker liggen heb ik een oxazepam genomen.
Omdat ik vandaag en de komende dagen drie drukke werkdagen heb. . Uiteindelijk heb ik vannacht 6 uur geslapen maar dus wel met behulp van de oxazepam en daar baal ik wel beetje van, want wil ook zonder kunnen slapen.
woensdag 13 mei 2020 om 10:49
Goedemorgen allen, ik heb even een beetje alles doorgelezen en hoop dat het goed gaat en komt met iedereen!
Hier loopt het scriptie gewoon door, ik heb al plusminus een maand achterstand doordat ik in februari niet echt lekker in mijn vel zat en ben de laatste tijd extreem vermoeid waardoor ik geen motivatie en concentratie heb en dus amper wat op papier krijg. Ik weet gewoon niet meer zo goed wat ik moet, want dit werkt zo bijna niet of die scriptie is pas begin volgend jaar klaar op dit tempo..
Hier loopt het scriptie gewoon door, ik heb al plusminus een maand achterstand doordat ik in februari niet echt lekker in mijn vel zat en ben de laatste tijd extreem vermoeid waardoor ik geen motivatie en concentratie heb en dus amper wat op papier krijg. Ik weet gewoon niet meer zo goed wat ik moet, want dit werkt zo bijna niet of die scriptie is pas begin volgend jaar klaar op dit tempo..
woensdag 13 mei 2020 om 18:36
Ik heb gewoon mijn angst knop weer aan, ik probeer het nu maar zo te zien hoe moeilijk ook.
Want eigenlijk moet het weg maar dat helpt me niet.
De paniekaanval van zondag heeft mijn angst weer geactiveerd dus ik blijf nu angstig en rillerig en ik probeer het nu maar te ondergaan wel met oxazepam erbij.
Morgen naar de accupuctuur pffff doodeng maar ik ga wel
Ik baal gewoon van het feit dat een paniekaanval dit weer losmaakt
Want eigenlijk moet het weg maar dat helpt me niet.
De paniekaanval van zondag heeft mijn angst weer geactiveerd dus ik blijf nu angstig en rillerig en ik probeer het nu maar te ondergaan wel met oxazepam erbij.
Morgen naar de accupuctuur pffff doodeng maar ik ga wel
Ik baal gewoon van het feit dat een paniekaanval dit weer losmaakt
donderdag 14 mei 2020 om 08:24
Punttaart, ik vind het wel heel moedig van je dat je de dingen die je moeilijk of doodeng vindt, toch doet. Daar mag je jezelf wel een schouderklop voor geven.
Ik mis mijn moeder ook enorm. Niet eens per se op moederdag, maar het gemis kan af en toe onverwacht zo sterk opduiken.
Eviva, ik snap heel goed dat je zonder oxazepam wilt, maar je slaap is zo belangrijk, zeker als het druk is op het werk. Denk je dat de setraline daarmee te maken heeft? Zou je die eventueel 's ochtends kunnen nemen?
Robertjeeeee, scripties zijn zo'n stress, zelfs als je wel goed in je vel zit. Zou het echt zo'n ramp zijn als je uitloopt? Dat je er een half jaar aan vast plakt? Je zou de eerste niet zijn hoor. En je kiest er ook niet voor om slecht in je vel te zitten. Mij lijkt dat vel toch nog net iets belangrijker dan de scriptie.
Ik mis mijn moeder ook enorm. Niet eens per se op moederdag, maar het gemis kan af en toe onverwacht zo sterk opduiken.
Eviva, ik snap heel goed dat je zonder oxazepam wilt, maar je slaap is zo belangrijk, zeker als het druk is op het werk. Denk je dat de setraline daarmee te maken heeft? Zou je die eventueel 's ochtends kunnen nemen?
Robertjeeeee, scripties zijn zo'n stress, zelfs als je wel goed in je vel zit. Zou het echt zo'n ramp zijn als je uitloopt? Dat je er een half jaar aan vast plakt? Je zou de eerste niet zijn hoor. En je kiest er ook niet voor om slecht in je vel te zitten. Mij lijkt dat vel toch nog net iets belangrijker dan de scriptie.
donderdag 14 mei 2020 om 09:54
donderdag 14 mei 2020 om 23:34
Het gaat gelukkig weer wat beter, op de nog wat hoge hartslag als ik 's morgens wakker word na dan. De naweeën van afgelopen zondag.
Vandaag kwam een begeleidster van het dac met me wandelen. 1 op 1 is ook wel eens fijn, dan kun je tenminste praten over dingen die je niet in een groepje durft te bespreken.
Ik vind het wel knap dat sommigen van jullie nog werken of studeren. Ik heb echt te horen gekregen dat betaald werk voor mij geen goed idee meer is. Al zal ook wel meetellen dat ik een stuk of 5/6 ggz-stickers heb.
Daar kan ik echt moeite mee hebben, als ik op Facebook kijk naar oud-klasgenoten dan zie ik dat ze bijna allemaal zijn afgestudeerd en een mooie baan hebben, een deel heeft al een kindje. Hun zijn gewoon doorgegaan terwijl ik ziek ben geworden.
Vandaag kwam een begeleidster van het dac met me wandelen. 1 op 1 is ook wel eens fijn, dan kun je tenminste praten over dingen die je niet in een groepje durft te bespreken.
Ik vind het wel knap dat sommigen van jullie nog werken of studeren. Ik heb echt te horen gekregen dat betaald werk voor mij geen goed idee meer is. Al zal ook wel meetellen dat ik een stuk of 5/6 ggz-stickers heb.
Daar kan ik echt moeite mee hebben, als ik op Facebook kijk naar oud-klasgenoten dan zie ik dat ze bijna allemaal zijn afgestudeerd en een mooie baan hebben, een deel heeft al een kindje. Hun zijn gewoon doorgegaan terwijl ik ziek ben geworden.
vrijdag 15 mei 2020 om 17:33
Konijnenpantoffeltje: wat vervelend dat je geen werk oid kunt uitvoeren . Ik herken het minderwaardige gevoel tov die psychisch nergens last van hebben, maar eigenlijk is dat niet nodig. We zijn net zoveel waard, het is geen tekortkoming. Misschien zijn we nog wel veel leukere en meer fijngevoelige mensen ook door die GGZ sticker.
Ik heb zelf ADHD en dat is voor mij soms ook lastig te accepteren, dus herken het wel.
Dag 3 van mijn halve dosis Setraline. Nauwelijks bijwerkingen, op wat hoofdpijn en nog steeds slapeloosheid na dan. Gisteren maar wel geslapen door een half oxazepam. Drie dagen achter elkaar gedaan omdat ik moest werken.
Maar vanavond wil ik het niet innemen want wil er niet verslaafd aan raken.
Misschien slaap ik dus amper vanavond maar dat is dan maar zo.
Soms heb ik er nog steeds moeite mee dat ik medicatie nodig heb, maar ik doe het er gewoon echt beter op.
Ik werk nu thuis en ondanks dat ik baal van dat hele corona gedoe vind ik het wel lekker om zoveel mogelijk in een vertrouwde omgeving te zijn en dat ik even niet mijn angsten onder ogen hoef te zien (zoals vergaderingen , drukke verjaardagen etc)
Ik heb zelf ADHD en dat is voor mij soms ook lastig te accepteren, dus herken het wel.
Dag 3 van mijn halve dosis Setraline. Nauwelijks bijwerkingen, op wat hoofdpijn en nog steeds slapeloosheid na dan. Gisteren maar wel geslapen door een half oxazepam. Drie dagen achter elkaar gedaan omdat ik moest werken.
Maar vanavond wil ik het niet innemen want wil er niet verslaafd aan raken.
Misschien slaap ik dus amper vanavond maar dat is dan maar zo.
Soms heb ik er nog steeds moeite mee dat ik medicatie nodig heb, maar ik doe het er gewoon echt beter op.
Ik werk nu thuis en ondanks dat ik baal van dat hele corona gedoe vind ik het wel lekker om zoveel mogelijk in een vertrouwde omgeving te zijn en dat ik even niet mijn angsten onder ogen hoef te zien (zoals vergaderingen , drukke verjaardagen etc)
woensdag 20 mei 2020 om 22:40
Hallo allemaal,
Mag ik weer even mee schrijven?
Het gaat niet zo heel lekker hier...
Ben om elk 'klein' dingetje zo nerveus en gestrest. Heel schrikachtig en angstig.
Waar ik me momenteel vooral zo slecht door voel is de manier waarop anderen met de crisis/versoepelingen omgaan wat dan indirect weer invloed heeft op mij/familie.
Voor volgende maand een uitnodiging gehad voor een verjaardag in de familie en dat wordt dan gewoon even medegedeeld...
Niet even de vraag, van goh hoe voel jij je daarbij?
Dat mis ik heel erg in heel deze situatie... heb al aangegeven dat ik een cadeau kom brengen maar niet blijf eten enz.
Buiten dat voel ik me goed bij hoe ik het nu doe en wil ik daar helemaal niks aan veranderen en al helemaal niet omdat anderen vinden dat het allemaal weer kan.. dit is echt het moment waar ik tegenop zag maar had zo niet verwacht dat dat nu al was. Bah
Veel last van spannings hoofdpijn de afgelopen dagen, vanmorgen ging het wel en had weer een beetje grip.. maar kreeg toen dus dat berichtje over die verjaardag en de manier waarop strookt al zo tegen mijn gevoel in en bam stressklachten weer terug.
Ik heb afstand nodig.. kennen jullie dat gevoel? Heb echt zoiets van, laat me gewoon even met rust..
Het is iedere keer iets momenteel, van die wissewasjes.. ik kom gewoon niet bij.
Morgen gaat mijn telefoon de hele dag op stil.. dit is dan het enige voordeel aan die hele crisis, dacht ik.. tot rust komen, minder verplichtingen.. en dan krijg je alsnog dat getrek en dat je je grenzen weer af moet gaan bakenen.
Zo vermoeiend..
Sorry, wilde het even kwijt.. hopelijk de komende dagen mijn gedachten wat verzetten.
Mag ik weer even mee schrijven?
Het gaat niet zo heel lekker hier...
Ben om elk 'klein' dingetje zo nerveus en gestrest. Heel schrikachtig en angstig.
Waar ik me momenteel vooral zo slecht door voel is de manier waarop anderen met de crisis/versoepelingen omgaan wat dan indirect weer invloed heeft op mij/familie.
Voor volgende maand een uitnodiging gehad voor een verjaardag in de familie en dat wordt dan gewoon even medegedeeld...
Niet even de vraag, van goh hoe voel jij je daarbij?
Dat mis ik heel erg in heel deze situatie... heb al aangegeven dat ik een cadeau kom brengen maar niet blijf eten enz.
Buiten dat voel ik me goed bij hoe ik het nu doe en wil ik daar helemaal niks aan veranderen en al helemaal niet omdat anderen vinden dat het allemaal weer kan.. dit is echt het moment waar ik tegenop zag maar had zo niet verwacht dat dat nu al was. Bah
Veel last van spannings hoofdpijn de afgelopen dagen, vanmorgen ging het wel en had weer een beetje grip.. maar kreeg toen dus dat berichtje over die verjaardag en de manier waarop strookt al zo tegen mijn gevoel in en bam stressklachten weer terug.
Ik heb afstand nodig.. kennen jullie dat gevoel? Heb echt zoiets van, laat me gewoon even met rust..
Het is iedere keer iets momenteel, van die wissewasjes.. ik kom gewoon niet bij.
Morgen gaat mijn telefoon de hele dag op stil.. dit is dan het enige voordeel aan die hele crisis, dacht ik.. tot rust komen, minder verplichtingen.. en dan krijg je alsnog dat getrek en dat je je grenzen weer af moet gaan bakenen.
Zo vermoeiend..
Sorry, wilde het even kwijt.. hopelijk de komende dagen mijn gedachten wat verzetten.
yesss wijzigde dit bericht op 21-05-2020 13:37
2.31% gewijzigd
woensdag 20 mei 2020 om 23:21
Hey yess ik herken dat heel erg dat je niks aan je hoofd wil alleen maar rust.yesss schreef: ↑20-05-2020 22:40Hallo allemaal,
Mag ik weer even mee schrijven?
Het gaat niet zo heel lekker hier...
Ben om elk 'klein' dingetje zo nerveus en gestrest. Heel schrikachtig en angstig.
Waar ik me momenteel vooral zo slecht door voel is de manier waarop anderen met de crisis/versoepelingen omgaan wat dan indirect weer invloed heeft op mij/familie.
Voor volgende maand een uitnodiging gehad voor een verjaardag in de familie en dat wordt dan gewoon even medegedeeld...
Niet even de vraag, van goh hoe voel jij je daarbij?
Dat mis ik heel erg in heel deze situatie... heb al aangegeven dat ik een cadeau kom brengen maar niet blijf eten enz.
Buiten dat voel ik me goed bij hoe ik het nu doe en wil ik daar helemaal niks aan veranderen en al helemaal niet omdat anderen vinden dat het allemaal weer kan.. dit is echt het moment waar ik tegenop zag maar had zo niet verwacht dat dat nu al was. Bah
Veel last van spannings hoofdpijn de afgelopen dagen, vanmorgen ging het wel en had weer een beetje grip.. maar kreeg toen dus dat berichtje over die verjaardag en de manier waarop strookt al zo tegen mijn gevoel in en bam stressklachten weer terug.
Ik heb afstand nodig.. kennen jullie dat gevoel? Heb echt zoiets van, laat me gewoon even met rust..
Het is iedere keer iets momenteel, van die wissewasjes.. ik kom gewoon niet bij.
Morgen gaat mijn telefoon de hele dag op stil.. dit is dan het enige voordeel aan die hele crisis, dacht ik.. tot rust komen, minder verplichtingen.. en dan krijg je alsnog dat getrek en dat je je grenzen weer af moet gaan bakenen.
Zo vermoeiend..
Dan denk ik straks kan ik weer aan de anti depressiva of in therapie als dit zo doorgaat...
Sorry, wilde het even kwijt.. hopelijk de komende dagen mijn gedachten wat verzetten.
Mijn partner snapt daar geen reet van en vind dat vooral ongezellig als ik me klote voel zoals nu in mijn terugval,
En dan vind ik het zo vermoeiend dat ie het niet snapt en me niet gewoon laat, ik zet dan ook m’n telefoon op stil en wil niets.
Ik denk dat je dan overprikkeld bent, ik herken ook heel erg dat snel schrikken van niks eigenlijk, mijn hartslag is dan ook nu heel de tijd hoog.
Maar het moeilijke is rust nemen maar ook in de afleiding blijven voor mij dan
donderdag 21 mei 2020 om 09:06
Moeilijk is dat onbegrip hè Punttaart.. en dat is niet het enige, ik had echt een goede switch gemaakt voor deze crisis.. was leuke dingen van plan, had net mezelf weer een beetje herpakt en nu voel ik me weer continu gestrest eigenlijk...
Ik was júist zo toe aan mezelf, rust, meer leuke dingen voor mezelf doen, en nu komen de verplichtingen weer om te hoek kijken, waar ik dus zó geen energie voor heb. Raak echt van alles in de stress momenteel.
Vanaf het begin van de crisis heb ik best wel wat dingetjes voor anderen gedaan, maar ja en ik dan?
Gisteren even naar vrijwilligerswerk geweest, voor het eerst sinds deze situatie. Nouja, daar zitten ze er gewoon bij alsof er niks aan de hand is joh.. je hoeft er echt niet met zijn allen gebukt onder te gaan maar één iemand zat gewoon te hoesten zonder hand voor zijn mond en vertelde ook dat hij zich niet zo druk maakte enzo
Dus ik ga daar voorlopig niet werken, sterker nog, ik denk dat ik dit jaar helemaal niet meer ga werken. Wil vooral voor mezelf wat meer rust gaan creeëren.
Ben ook gewoon heel bang dat dit het nu is, dat ik me gewoon niet meer gelukkig ga voelen
Ik was júist zo toe aan mezelf, rust, meer leuke dingen voor mezelf doen, en nu komen de verplichtingen weer om te hoek kijken, waar ik dus zó geen energie voor heb. Raak echt van alles in de stress momenteel.
Vanaf het begin van de crisis heb ik best wel wat dingetjes voor anderen gedaan, maar ja en ik dan?
Gisteren even naar vrijwilligerswerk geweest, voor het eerst sinds deze situatie. Nouja, daar zitten ze er gewoon bij alsof er niks aan de hand is joh.. je hoeft er echt niet met zijn allen gebukt onder te gaan maar één iemand zat gewoon te hoesten zonder hand voor zijn mond en vertelde ook dat hij zich niet zo druk maakte enzo
Dus ik ga daar voorlopig niet werken, sterker nog, ik denk dat ik dit jaar helemaal niet meer ga werken. Wil vooral voor mezelf wat meer rust gaan creeëren.
Ben ook gewoon heel bang dat dit het nu is, dat ik me gewoon niet meer gelukkig ga voelen
donderdag 21 mei 2020 om 09:27
Och yesss, ik heb met je te doen. Die wanhoop kan je zo overvallen. Waarom zou je eigenlijk niet terug willen naar de therapie en de antidepressiva? Als je dat nodig hebt en het helpt?
Lijkt me dat je goed bezig bent hoor, je trekt je grenzen en je neemt je rust. Wel valt het me op dat je je angsten projecteert op je familie en collega's. Zij nemen de situatie niet serieus genoeg en dat bezorgt jou weer stress. Probeer dat bij jezelf te houden. Zij mogen hun leven leiden, jij het jouwe. Er mag wat meer en mensen maken daar gebruik van, dat mag. Dat je dan niet meer naar vrijwilligerswerk gaat, is jouw keuze. En jouw angst die spreekt (ik begrijp het volkomen hoor, angst is loeisterk).
Jij ziet de uitnodiging van familie als een verplichting. Is dat ook echt zo? Heb je al uitgelegd hoe zwaar dit soort dingen je vallen? Want misschien weten ze het echt niet. Onbegrip is niet fijn, maar mensen hebben soms ook wat uitleg nodig.
Hoe dan ook, ik hoop dat de rust die je voor jezelf neemt, je helpt. Als je je ongelukkig blijft voelen, sta jezelf dan toe om aan therapie of medicatie te denken. Dat is geen straf, het is een hulp die ik je enorm gun.
Lijkt me dat je goed bezig bent hoor, je trekt je grenzen en je neemt je rust. Wel valt het me op dat je je angsten projecteert op je familie en collega's. Zij nemen de situatie niet serieus genoeg en dat bezorgt jou weer stress. Probeer dat bij jezelf te houden. Zij mogen hun leven leiden, jij het jouwe. Er mag wat meer en mensen maken daar gebruik van, dat mag. Dat je dan niet meer naar vrijwilligerswerk gaat, is jouw keuze. En jouw angst die spreekt (ik begrijp het volkomen hoor, angst is loeisterk).
Jij ziet de uitnodiging van familie als een verplichting. Is dat ook echt zo? Heb je al uitgelegd hoe zwaar dit soort dingen je vallen? Want misschien weten ze het echt niet. Onbegrip is niet fijn, maar mensen hebben soms ook wat uitleg nodig.
Hoe dan ook, ik hoop dat de rust die je voor jezelf neemt, je helpt. Als je je ongelukkig blijft voelen, sta jezelf dan toe om aan therapie of medicatie te denken. Dat is geen straf, het is een hulp die ik je enorm gun.
donderdag 21 mei 2020 om 13:00
Dankjewel voor je berichtje Flamande.
Ik ben het alleen niet helemaal met je eens... klopt, de maatregelen zijn versoepeld en er mag meer maar wat mij opvalt is dat mensen hun eigen regels gaan bepalen en daar wel degelijk andere mensen mee beïnvloeden.
Wat betreft vrijwilligerswerk, daar hanteren ze de 1,5 meter onderling dus niet.. wat volgens mij nog steeds een richtlijn is, dus dat is wel de reden dat ik daar inderdaad voorlopig niet wil komen.
Ik houd het trouwens prima bij mezelf hoor en ik merk dat je het vooral heel liefdevol wil benaderen maar daardoor heb ik juist meer het gevoel dat mijn frustratie er dus niet mag zijn.
Dit is dus zo'n tijd dat veel mensen nonchalanter/makkelijker gaan worden en dat baart mij zorgen.
(Wat volgens mij helemaal niet raar is in deze tijden)
Maar verder heb ik inderdaad geen controle over anderen en heb het inmiddels al meerdere malen aangegeven, dus ik kan alleen doen waar ik me goed bij voel maar het zorgt wel voor stress en spanningen met sommige mensen dus vandaar dat ik ook voor mezelf kies nu en even afstand nodig heb.
Ik ben het alleen niet helemaal met je eens... klopt, de maatregelen zijn versoepeld en er mag meer maar wat mij opvalt is dat mensen hun eigen regels gaan bepalen en daar wel degelijk andere mensen mee beïnvloeden.
Wat betreft vrijwilligerswerk, daar hanteren ze de 1,5 meter onderling dus niet.. wat volgens mij nog steeds een richtlijn is, dus dat is wel de reden dat ik daar inderdaad voorlopig niet wil komen.
Ik houd het trouwens prima bij mezelf hoor en ik merk dat je het vooral heel liefdevol wil benaderen maar daardoor heb ik juist meer het gevoel dat mijn frustratie er dus niet mag zijn.
Dit is dus zo'n tijd dat veel mensen nonchalanter/makkelijker gaan worden en dat baart mij zorgen.
(Wat volgens mij helemaal niet raar is in deze tijden)
Maar verder heb ik inderdaad geen controle over anderen en heb het inmiddels al meerdere malen aangegeven, dus ik kan alleen doen waar ik me goed bij voel maar het zorgt wel voor stress en spanningen met sommige mensen dus vandaar dat ik ook voor mezelf kies nu en even afstand nodig heb.
vrijdag 22 mei 2020 om 17:29
Sorry yesss, zo was het niet bedoeld. Het enige wat ik bedoelde te zeggen was dat we onze angsten soms onbewust op anderen projecteren. Natuurlijk mag je frustratie er zijn. En je angst gewoon ook. Dat je je gevoel volgt, vind ik goed en sterk. Als mensen zich niet aan de afstandsregels houden, begrijp ik dat je daar niet meer naartoe wilt (dat had ik niet helemaal goed gelezen).
Het laatste wat ik wil, is je angst en andere gevoelens niet serieus nemen. Het is allemaal al lastig genoeg!
dinsdag 26 mei 2020 om 18:50
Jeeetje wat herkenbaar allemaal..kan niet op iedereen reageren,maar ik herken alles..ook geen rust kunnen vinden. Ik ben vandaag spontaan uitgenodigd om te eten,snel ja gezegd,maar eigenlijk zooo geen fut voor..baal dat ik ja heb gezegd. Durg ook niet meer af te zeggen,en mijn tel.staat ook roodgloeiend...pfffyesss schreef: ↑20-05-2020 22:40Hallo allemaal,
Mag ik weer even mee schrijven?
Het gaat niet zo heel lekker hier...
Ben om elk 'klein' dingetje zo nerveus en gestrest. Heel schrikachtig en angstig.
Waar ik me momenteel vooral zo slecht door voel is de manier waarop anderen met de crisis/versoepelingen omgaan wat dan indirect weer invloed heeft op mij/familie.
Voor volgende maand een uitnodiging gehad voor een verjaardag in de familie en dat wordt dan gewoon even medegedeeld...
Niet even de vraag, van goh hoe voel jij je daarbij?
Dat mis ik heel erg in heel deze situatie... heb al aangegeven dat ik een cadeau kom brengen maar niet blijf eten enz.
Buiten dat voel ik me goed bij hoe ik het nu doe en wil ik daar helemaal niks aan veranderen en al helemaal niet omdat anderen vinden dat het allemaal weer kan.. dit is echt het moment waar ik tegenop zag maar had zo niet verwacht dat dat nu al was. Bah
Veel last van spannings hoofdpijn de afgelopen dagen, vanmorgen ging het wel en had weer een beetje grip.. maar kreeg toen dus dat berichtje over die verjaardag en de manier waarop strookt al zo tegen mijn gevoel in en bam stressklachten weer terug.
Ik heb afstand nodig.. kennen jullie dat gevoel? Heb echt zoiets van, laat me gewoon even met rust..
Het is iedere keer iets momenteel, van die wissewasjes.. ik kom gewoon niet bij.
Morgen gaat mijn telefoon de hele dag op stil.. dit is dan het enige voordeel aan die hele crisis, dacht ik.. tot rust komen, minder verplichtingen.. en dan krijg je alsnog dat getrek en dat je je grenzen weer af moet gaan bakenen.
Zo vermoeiend..
Sorry, wilde het even kwijt.. hopelijk de komende dagen mijn gedachten wat verzetten.
Hoe creeren jullie rust en ontspanning? Wat doen jullie doen om op te laden?
Liefs en virtuele knuffels
dinsdag 26 mei 2020 om 19:31
Gelukkig hier weer betere dagen 
Heb me de afgelopen dagen echt even op mezelf gericht.
Was/ben daar zo aan toe.. en zit de laatste dagen weer een stuk beter in mijn vel.
Merk dat het bij mij dus echt gepaard gaat met verplichtingen of mensen die iets van me willen, me daar ook teveel op focussen dus in mijn hoofd daar teveel mee bezig zijn.
Bij mij is het niet eens zo dat mijn telefoon roodgloeiend staat maar het zijn dan ook andere faktoren, beetje te lang verhaal om hier neer te zetten, maar probeer patronen te doorbreken, minder pleaserig zijn, minder tv, meer proberen los te laten, positiever tegen mezelf praten... ik denk dat al die bijzaken dus teveel energie kosten omdat ik zelf al zo vaak loop te strugglen.
De laatste dagen voel ik me weer mezelf en dat is dan zo fijn... het lijkt wel alsof ik dat vaak verlies, me verlies in anderen en daardoor eigenlijk te weinig bezig ben met wat IK wil.
Ben me ook ineens heel bewust van het feit dat ik letterlijk spanningen vasthoud. Ik zit ook vaak gespannen op de bank, dus ik probeer daar nu meer op te letten en even te zuchten of op mijn ademhaling te letten en het helpt momenteel wel.
Wat mij helpt is sporten probeer ook meer rust en tijd nemen om gezond te eten en probeer tussendoor meer op mijn ademhaling te letten.
Ik ben nu veel aan het hardlopen, je maakt meteen een stofje aan, een muziekje op en het geeft me ook een fijn gevoel om een doel te hebben
Last minute is voor mij ook een ding hoor.. of kortdag, dag vantevoren vind ik al moeilijk schakelen, heb dan toch al een soort planning in mijn hoofd.
Hopelijk gaat het vanavond een beetje goed tijdens het etentje Rammie.
Veel plezier en hopelijk wordt het toch nog gezellig en brengt het niet teveel spanningen met zich mee.
Heb me de afgelopen dagen echt even op mezelf gericht.
Was/ben daar zo aan toe.. en zit de laatste dagen weer een stuk beter in mijn vel.
Merk dat het bij mij dus echt gepaard gaat met verplichtingen of mensen die iets van me willen, me daar ook teveel op focussen dus in mijn hoofd daar teveel mee bezig zijn.
Bij mij is het niet eens zo dat mijn telefoon roodgloeiend staat maar het zijn dan ook andere faktoren, beetje te lang verhaal om hier neer te zetten, maar probeer patronen te doorbreken, minder pleaserig zijn, minder tv, meer proberen los te laten, positiever tegen mezelf praten... ik denk dat al die bijzaken dus teveel energie kosten omdat ik zelf al zo vaak loop te strugglen.
De laatste dagen voel ik me weer mezelf en dat is dan zo fijn... het lijkt wel alsof ik dat vaak verlies, me verlies in anderen en daardoor eigenlijk te weinig bezig ben met wat IK wil.
Ben me ook ineens heel bewust van het feit dat ik letterlijk spanningen vasthoud. Ik zit ook vaak gespannen op de bank, dus ik probeer daar nu meer op te letten en even te zuchten of op mijn ademhaling te letten en het helpt momenteel wel.
Wat mij helpt is sporten probeer ook meer rust en tijd nemen om gezond te eten en probeer tussendoor meer op mijn ademhaling te letten.
Ik ben nu veel aan het hardlopen, je maakt meteen een stofje aan, een muziekje op en het geeft me ook een fijn gevoel om een doel te hebben
Last minute is voor mij ook een ding hoor.. of kortdag, dag vantevoren vind ik al moeilijk schakelen, heb dan toch al een soort planning in mijn hoofd.
Hopelijk gaat het vanavond een beetje goed tijdens het etentje Rammie.
Veel plezier en hopelijk wordt het toch nog gezellig en brengt het niet teveel spanningen met zich mee.
yesss wijzigde dit bericht op 26-05-2020 19:46
26.68% gewijzigd
dinsdag 26 mei 2020 om 19:34
Dankjewel nog voor je berichtje, ik reageerde misschien ook een beetje fel.. sorry daarvoor!LaFlamande schreef: ↑22-05-2020 17:29Sorry yesss, zo was het niet bedoeld. Het enige wat ik bedoelde te zeggen was dat we onze angsten soms onbewust op anderen projecteren. Natuurlijk mag je frustratie er zijn. En je angst gewoon ook. Dat je je gevoel volgt, vind ik goed en sterk. Als mensen zich niet aan de afstandsregels houden, begrijp ik dat je daar niet meer naartoe wilt (dat had ik niet helemaal goed gelezen).
Het laatste wat ik wil, is je angst en andere gevoelens niet serieus nemen. Het is allemaal al lastig genoeg!
Het zat gewoon allemaal even hoog..
Maar hartstikke lief dat je de tijd neemt om te reageren.
Gelukkig weer iets meer rust de laatste dagen en weer wat beter in mijn vel
woensdag 27 mei 2020 om 08:26
Karratha vervelend dat je je zo voelt. Ik herken veel van wat je zegt, ik heb ook heel vaak zware piekergedachtes.. al mijn hele leven hoor. . mijn hoofd staat gewoon nooit stil en ik heb een rijkelijke fantasie (ben een beelddenker) waardoor mijn gedachtes vaak een loopje met me nemen en ik dat niet goed kan loslaten..
Én slecht slapen is gewoon echt heel vervelend.
Een poosje geleden sliep ik ook amper en ik voelde me daar zo ongelooflijk slecht bij. Ik raakte midden in de nacht in paniek van het uren wakker liggen en ging daar allerlei doemscenario's bij verzinnen over dat ik misschien nooit meer zou kunnen slapen enzo.
Ik wil je niet aan medicatie praten, maar het enige wat bij mij helpt, (omdat ik gewoon een piekeraar en snel angstig ben al vanaf mijn geboorte) is antidepressiva.
Hoeft geen hoge dosis te zijn, maar het helpt mij beter te relativeren en minder snel in paniek te schieten of me druk te maken.
Het is geen wondermiddel, maar haalt voor mij echt de scherpe randjes van het piekeren/ paniek etc eraf.
Het zit gewoon in me en ik zal daarom ook levenslang een lage dosis Ad blijven slikken.
Misschien voor jou een andere oplossing hoor, maar ik wil mijn persoonlijke ervaring delen.
Misschien kan therapie je ook helpen?
Wat nu ook zo is, is dat gevoelige mensen het nu allemaal wat zwaarder kunnen hebben in deze corona tijd hoor, het is ook niet gek, er gebeurd veel en veel veranderingen en grote onzekerheid.
Sterkte! Ik hoop dat je je snel weer beter voelt.
Misschien anders even een afspraak maken met de huisarts? Zodat je begeleiding hierin kan krijgen?
Én slecht slapen is gewoon echt heel vervelend.
Een poosje geleden sliep ik ook amper en ik voelde me daar zo ongelooflijk slecht bij. Ik raakte midden in de nacht in paniek van het uren wakker liggen en ging daar allerlei doemscenario's bij verzinnen over dat ik misschien nooit meer zou kunnen slapen enzo.
Ik wil je niet aan medicatie praten, maar het enige wat bij mij helpt, (omdat ik gewoon een piekeraar en snel angstig ben al vanaf mijn geboorte) is antidepressiva.
Hoeft geen hoge dosis te zijn, maar het helpt mij beter te relativeren en minder snel in paniek te schieten of me druk te maken.
Het is geen wondermiddel, maar haalt voor mij echt de scherpe randjes van het piekeren/ paniek etc eraf.
Het zit gewoon in me en ik zal daarom ook levenslang een lage dosis Ad blijven slikken.
Misschien voor jou een andere oplossing hoor, maar ik wil mijn persoonlijke ervaring delen.
Misschien kan therapie je ook helpen?
Wat nu ook zo is, is dat gevoelige mensen het nu allemaal wat zwaarder kunnen hebben in deze corona tijd hoor, het is ook niet gek, er gebeurd veel en veel veranderingen en grote onzekerheid.
Sterkte! Ik hoop dat je je snel weer beter voelt.
Misschien anders even een afspraak maken met de huisarts? Zodat je begeleiding hierin kan krijgen?
anoniem_390457 wijzigde dit bericht op 27-05-2020 08:33
18.05% gewijzigd
woensdag 27 mei 2020 om 11:02
Karrata wat ik nog wilde aanvullen: die rare gedachtes he, van dat je ergens aan denkt wat je in het echt nooit zou willen doen, herken ik ook.
Bij mij is er dan vaak het volgende aan de hand: ik zit dan al in een negatief spiraal van veel piekeren en gedachtes niet los kunnen laten en ik zit dan al niet lekker in mijn vel.
Dan lijkt het wel alsof ik gewoon wat zoek (onbewust) om over te piekeren, maar ook om mezelf schuldig over te voelen. Dus dan krijg ik negatieve gedachtes, iets wat ik zelf nooit zou willen en voel ik me vervolgens weer schuldig over die gedachtes.
De kunst is om die gedachtes er gewoon te laten zijn en er niet tegen te vechten. Het is niet echt, het zijn maar gedachtes.
Je wilt het ook niet echt.
Er zijn zoveel mensen die van alles denken, ook slechte dingen, maar uiteindelijk dat helemaal niet willen of niet uitvoeren.
Er schieten per dag duizenden gedachtes door je hoofd, ook slechte.
Probeer het niet beladen te maken. Zolang het een gedachte is en niet de realiteit. En je wilt het ook helemaal niet, is er niks aan de hand, maar zit je waarschijnlijk gewoon niet lekker in je vel.
Maar ik herken het wel hoor, zeker vroeger, had ik regelmatig negatieve gedachtes en ging me daar dan heel schuldig over voelen. Op den duur zit je dan vast in een negatief gedachtenpatroon en worden het dwanggedachtes.
Het heeft ook een naam, ik zal het eens opzoeken.
Nu probeer ik gewoon te denken dat die gedachtes niet echt zijn en ik het ook helemaal niet wil en dat mijn gedachtes geen invloed hebben op de werkelijkheid.
Bij mij is er dan vaak het volgende aan de hand: ik zit dan al in een negatief spiraal van veel piekeren en gedachtes niet los kunnen laten en ik zit dan al niet lekker in mijn vel.
Dan lijkt het wel alsof ik gewoon wat zoek (onbewust) om over te piekeren, maar ook om mezelf schuldig over te voelen. Dus dan krijg ik negatieve gedachtes, iets wat ik zelf nooit zou willen en voel ik me vervolgens weer schuldig over die gedachtes.
De kunst is om die gedachtes er gewoon te laten zijn en er niet tegen te vechten. Het is niet echt, het zijn maar gedachtes.
Je wilt het ook niet echt.
Er zijn zoveel mensen die van alles denken, ook slechte dingen, maar uiteindelijk dat helemaal niet willen of niet uitvoeren.
Er schieten per dag duizenden gedachtes door je hoofd, ook slechte.
Probeer het niet beladen te maken. Zolang het een gedachte is en niet de realiteit. En je wilt het ook helemaal niet, is er niks aan de hand, maar zit je waarschijnlijk gewoon niet lekker in je vel.
Maar ik herken het wel hoor, zeker vroeger, had ik regelmatig negatieve gedachtes en ging me daar dan heel schuldig over voelen. Op den duur zit je dan vast in een negatief gedachtenpatroon en worden het dwanggedachtes.
Het heeft ook een naam, ik zal het eens opzoeken.
Nu probeer ik gewoon te denken dat die gedachtes niet echt zijn en ik het ook helemaal niet wil en dat mijn gedachtes geen invloed hebben op de werkelijkheid.
woensdag 27 mei 2020 om 11:48
Karratha, ik herken het deels..
Ik heb ook heel erg dat ik dingen overdenk en veel herhaal in mijn hoofd waardoor ik al moe ben als ik ergens aan begin.
Dingen moeilijk los kunnen laten.
Maar ook dat mijn angsten vaak een raar loopje met me nemen.
Mijn gedachten maken dan rare sprongen.
Dat soort dingen vertel ik ook nooit tegen mensen hoor, mensen weten wel dat ik angst klachten heb maar niet de details.
Misschien dat ik hier ook een keer een voorbeeld durf te noemen.
Vandaag weer een mindere dag, zit ik net te vertellen dat ik me beter voel
Ook te kort geslapen, heel moe maar schrok de hele tijd wakker, dacht de hele tijd dat ik iets hoorde,.. alsof ik altijd alert ben, zo vermoeiend.. slaaptekort is voor mij een hele grote trigger. Ben 's avonds ook vaak zo hyper waardoor ik dus te laat slaap en te licht. Dat lange licht is voor mij ook een trigger, ik kom dan niet tot rust terwijl ik dat in de avond juist zo hard nodig heb.
Vandaag boodschappen doen en verder maar een beetje rustig aan.
Ik heb ook heel erg dat ik dingen overdenk en veel herhaal in mijn hoofd waardoor ik al moe ben als ik ergens aan begin.
Dingen moeilijk los kunnen laten.
Maar ook dat mijn angsten vaak een raar loopje met me nemen.
Mijn gedachten maken dan rare sprongen.
Dat soort dingen vertel ik ook nooit tegen mensen hoor, mensen weten wel dat ik angst klachten heb maar niet de details.
Misschien dat ik hier ook een keer een voorbeeld durf te noemen.
Vandaag weer een mindere dag, zit ik net te vertellen dat ik me beter voel
Ook te kort geslapen, heel moe maar schrok de hele tijd wakker, dacht de hele tijd dat ik iets hoorde,.. alsof ik altijd alert ben, zo vermoeiend.. slaaptekort is voor mij een hele grote trigger. Ben 's avonds ook vaak zo hyper waardoor ik dus te laat slaap en te licht. Dat lange licht is voor mij ook een trigger, ik kom dan niet tot rust terwijl ik dat in de avond juist zo hard nodig heb.
Vandaag boodschappen doen en verder maar een beetje rustig aan.
