Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zaterdag 13 november 2021 om 13:05
@ Kaatje ;Het heeft mij wat meer rust gegeven Kaatje. Als ik angstgedachtes oid heb,ben ik mild voor mijzelf ipv boos worden . Soms ook nog lastig hoor. Hoe gaat het bij jou? Dat vd kids snap ik. Hier ook pubers in huis die liever met vrienden afspreken ipv leren..geeft ook de nodige stress indd .kaatje71 schreef: ↑31-10-2021 12:00He rammie, je hebt je angst en paniek stoornis geaccepteerd, wat goed voor je!! Mag ik vragen hoe je dat voelt of weet? Want soms denk ik ook dat ik t geaccepteerd heb, maar ik merk dat t bij mij een proces is.
Libe hoe gaat t met je. Ik las dat je het best zwaar vindt, zo'n klein mannetje de hele dag die overal op klimt en in de gaten moet houden. Daarom vond ik werken ook zo'n uitkomst.. ik was echt minder gestrest na een dag werken, dan een dag met onze 2 kleintjes. Maar werken gaf jou ook veel stress hé? Bedenk dat wat jij doet ook werken is, hard werken. Zonder pauze. Lange dagen. Dus neem af en toe een vrije dag laat de zorg en huishouden aan je man over en laad op.
Yessss hoe is t met jou? Blij dat de zomer over is? Ik lees je graag, dus ben benieuwd hoe t met je is. En met de anderen! Hoe gaat t met jullie op deze regenachtige dagen?
Hier is t oké. Beide kinderen hebben toets/ tentamen week. Dat geeft mij stress en in huis ook wel conflict. Vooral de jongste wil eigenlijk haar sociale leven niet tijdelijk aanpassen. Dus veel afspreken met vriendinnen, winkelen, feestje etc. Dus ik zit me op te vreten soms.
En als ik er wat van zeg, heb ik ruzie.
Verder is mijn humeur/mood ook niet top, weinig energie, hoofdpijn, dus ik zal misschien ook wat minder geduld hebben.
Nou, fijne dag vandaag voor iedereen
zaterdag 13 november 2021 om 13:07
Bedankt voor je knuffel !yesss schreef: ↑05-11-2021 17:39Hoi ik laat me ook weer even horen.
Ik weet eigenlijk niet goed hoe het gaat
Ben eigenlijk nog best snel depri, moe, niet lekker etc
Vaak nergens zin in, merk wel dat de medicijnen iets doen maar het moet nog steeds van ver komen zeg maar.
Dan heb ik net het idee wat meer grip te krijgen dan sta ik de volgende dag eigenlijk weer leeg en lusteloos op.
Zo vermoeiend...
Ben wel heel blij dat de Zomer voorbij is maar ik kom ook maar niet in de Herfst stemming. Nu denk ik ook dat ik gewoon echt veel onderliggende vermoeidheid heb en mezelf gewoon niet genoeg rust heb gegeven om ook te wennen aan de medicatie.
Ik weet eigenlijk ook niet meer hoe ik rustig aan moet doen, niet dat ik het zo druk heb maar kan mijn rust moeilijk vinden.
Nu merk ik ook dat ik gewoon totaal niet op het punt ben waar ik wil zijn en daardoor een druk voel want ik heb al zoveel tijd 'verloren' door mijn angststoornis dat ik nooit echt aan leven toekom.. dus dat werkt dan ook alleen maar averechts natuurlijk. Ik vind het moeilijk om gewoon te 'zijn' zeg maar. In mijn hoofd toch altijd wel met veel bezig en daardoor vaak gespannen/angstig. Ik probeer er in mijn omgeving ook niet te vaak over te praten maar voel me eigenlijk nog best vaak k... ook om bepaalde dingen die niet lukken of niet uitpakken zoals ik had gehoopt.
Maar nu toch even proberen wat rust te pakken, merk ook dat de nieuwe maatregelen me weer stress hebben opgeleverd.
Hoe gaat ie verder met iedereen?
Is het weer wat rustiger inmiddels thuis Kaatje? Kan me voorstellen dat dat dan voor onrust en stress kan zorgen.
Nou hopelijk gaat het een beetje met iedereen hier, gewoon even een
Gun jezelf indd rust,het zijn geen leuke tijden nu. Geeft mij ook stress. Wat voor medicatie heb je? En werk je wel volledig?
Fijn wknd
maandag 15 november 2021 om 22:21
Hoi, lief dat jullie vragen hoe het met mij gaat, ik wilde al langer wat plaatsen maar het kwam er steeds niet van. Ik zit momenteel in een dipje (wat een verrassing met dit donkere weer.) Ik hoop dat het snel opklaart en daarmee ook mijn stemming. Het lijkt ook net alsof iedereen dood gaat rond deze tijd.
Ik voel me niet helemaal lekker, beetje neerslachtig, lusteloos, heb wat last van steekjes bij mijn hart en in mijn maag, beetje snel gestressed, veel opvliegers, hoofdpijn. Het zijn denk ik dingen die met stress te maken hebben, hoewel ik vorige week ben gevaccineerd en twijfel of het niet nog daarvan kan zijn. Maar mijn angst voor corona is nu groter dan mijn angst voor vaccinatie bijwerkingen. Ik moet nog terug voor mijn tweede prik over 2 weken, hadden jullie daar veel (meer) last van?
Mijn zoontje houdt me nog steeds de hele dag en nacht bezig. Ik geniet vooral van de momenten dat hij slaapt (want dan heb ik even tijd voor mezelf haha) en van de momenten dat we leuke dingen met hem ondernemen samen. Hij zit nog steeds in de vallen en opstaan fase, dus ik heb vaak wel een paar hartverzakkingen op een dag. En 's nachts moet ik er nog altijd een paar keer uit, maar ach, het went.
Hoe gaat het met jullie?
Ik voel me niet helemaal lekker, beetje neerslachtig, lusteloos, heb wat last van steekjes bij mijn hart en in mijn maag, beetje snel gestressed, veel opvliegers, hoofdpijn. Het zijn denk ik dingen die met stress te maken hebben, hoewel ik vorige week ben gevaccineerd en twijfel of het niet nog daarvan kan zijn. Maar mijn angst voor corona is nu groter dan mijn angst voor vaccinatie bijwerkingen. Ik moet nog terug voor mijn tweede prik over 2 weken, hadden jullie daar veel (meer) last van?
Mijn zoontje houdt me nog steeds de hele dag en nacht bezig. Ik geniet vooral van de momenten dat hij slaapt (want dan heb ik even tijd voor mezelf haha) en van de momenten dat we leuke dingen met hem ondernemen samen. Hij zit nog steeds in de vallen en opstaan fase, dus ik heb vaak wel een paar hartverzakkingen op een dag. En 's nachts moet ik er nog altijd een paar keer uit, maar ach, het went.
Hoe gaat het met jullie?
Groetjes!
zondag 21 november 2021 om 11:07
Hi mensen.
Yesss ik lees veel strijd in of met jezelf, bv je hebt nieuwe medicijnen, maar bent er nog niet. Het is herfst, maar t gevoel is er nog niet. Je wilt ergens zijn in je leven, maar dat lukt niet door je angst. En ik kan me voorstellen dat je met al die strijd geen rust vindt. Ik gun je meer rust te vinden in wie je bent en waar je staat. virtuele knuffel
Heel makkelijk gezegd, want dit is ook mijn probleem. En accepteren wat is, dat is zo lastig. Ik worstel er zelf ook mee, dat ik meer wil, dan soms lukt. Ik meer van mezelf had verwacht, teleurgesteld etc.
Bij mij gaat t nog steeds erg op en neer. Ben verkouden geweest en zodra ik me lichamelijk niet goed voel, gaat t in mijn hoofd ook minder. De laatste dagen ook steeds erg nerveus, zenuwen gieren zonder reden soms door mijn lijf. Heel onprettig. Thuis is t wel iets rustiger (nou ja, voor zover dat kan met 2 pubers), toetsweken zijn er voorbij en ook nog best oké gegaan (al zijn ze soms wat pissig dat ik niet in polonaise door de kamer loop met een 5.5 voor wiskunde, want het is een VOLDOENDE!!)
Libe, ach meis, wat shit dat je je niet zo goed voelt. Het zijn zware jaren hè met zo'n kleintje waar je de hele dag op moet letten. Houd jezelf goed in de gaten. Mijn 2e corona prik was trouwens geen probleem. Geen last gehad van bijwerkingen (van 1e ook niet, behalve zeer arm). Dus hopelijk voor jou ook!
Neem je soms even een dagje of middagje vrij? even niet achter je kleine man aan rennen en iets voor jezelf doen. Hou je goed
Fijne zondag voor iedereen!
Yesss ik lees veel strijd in of met jezelf, bv je hebt nieuwe medicijnen, maar bent er nog niet. Het is herfst, maar t gevoel is er nog niet. Je wilt ergens zijn in je leven, maar dat lukt niet door je angst. En ik kan me voorstellen dat je met al die strijd geen rust vindt. Ik gun je meer rust te vinden in wie je bent en waar je staat. virtuele knuffel
Heel makkelijk gezegd, want dit is ook mijn probleem. En accepteren wat is, dat is zo lastig. Ik worstel er zelf ook mee, dat ik meer wil, dan soms lukt. Ik meer van mezelf had verwacht, teleurgesteld etc.
Bij mij gaat t nog steeds erg op en neer. Ben verkouden geweest en zodra ik me lichamelijk niet goed voel, gaat t in mijn hoofd ook minder. De laatste dagen ook steeds erg nerveus, zenuwen gieren zonder reden soms door mijn lijf. Heel onprettig. Thuis is t wel iets rustiger (nou ja, voor zover dat kan met 2 pubers), toetsweken zijn er voorbij en ook nog best oké gegaan (al zijn ze soms wat pissig dat ik niet in polonaise door de kamer loop met een 5.5 voor wiskunde, want het is een VOLDOENDE!!)
Libe, ach meis, wat shit dat je je niet zo goed voelt. Het zijn zware jaren hè met zo'n kleintje waar je de hele dag op moet letten. Houd jezelf goed in de gaten. Mijn 2e corona prik was trouwens geen probleem. Geen last gehad van bijwerkingen (van 1e ook niet, behalve zeer arm). Dus hopelijk voor jou ook!
Neem je soms even een dagje of middagje vrij? even niet achter je kleine man aan rennen en iets voor jezelf doen. Hou je goed
Fijne zondag voor iedereen!
woensdag 15 december 2021 om 15:03
Altijd fijn hoe positief jij reageert op onskaatje71 schreef: ↑21-11-2021 11:07Hi mensen.
Yesss ik lees veel strijd in of met jezelf, bv je hebt nieuwe medicijnen, maar bent er nog niet. Het is herfst, maar t gevoel is er nog niet. Je wilt ergens zijn in je leven, maar dat lukt niet door je angst. En ik kan me voorstellen dat je met al die strijd geen rust vindt. Ik gun je meer rust te vinden in wie je bent en waar je staat. virtuele knuffel
Heel makkelijk gezegd, want dit is ook mijn probleem. En accepteren wat is, dat is zo lastig. Ik worstel er zelf ook mee, dat ik meer wil, dan soms lukt. Ik meer van mezelf had verwacht, teleurgesteld etc.
Bij mij gaat t nog steeds erg op en neer. Ben verkouden geweest en zodra ik me lichamelijk niet goed voel, gaat t in mijn hoofd ook minder. De laatste dagen ook steeds erg nerveus, zenuwen gieren zonder reden soms door mijn lijf. Heel onprettig. Thuis is t wel iets rustiger (nou ja, voor zover dat kan met 2 pubers), toetsweken zijn er voorbij en ook nog best oké gegaan (al zijn ze soms wat pissig dat ik niet in polonaise door de kamer loop met een 5.5 voor wiskunde, want het is een VOLDOENDE!!)
Libe, ach meis, wat shit dat je je niet zo goed voelt. Het zijn zware jaren hè met zo'n kleintje waar je de hele dag op moet letten. Houd jezelf goed in de gaten. Mijn 2e corona prik was trouwens geen probleem. Geen last gehad van bijwerkingen (van 1e ook niet, behalve zeer arm). Dus hopelijk voor jou ook!
Neem je soms even een dagje of middagje vrij? even niet achter je kleine man aan rennen en iets voor jezelf doen. Hou je goed
Fijne zondag voor iedereen!
Hoe is het met jullie. Tis helaas stil hier. Zelf ook amper tijd om te typen. Nieuwe baan wat leuk is,maar erg druk allemaal.
Met mij wat minder. Zit hoog in mn angsten. Heb alleen maar enge rampgedachtes...
Hoe gaan jullie de feestdagen tegemoet? Ik wil zelf zo rustig mogelijk. Liefst lekker in pyamas op de bank
woensdag 22 december 2021 om 10:26
Hoi, hoe gaat t met jullie?
Rammie een nieuwe baan! Gefeliciteerd! Is het een andere functie bij t zelfde bedrijf (of was t iets in onderwijs?) Of echt iets heel nieuws?
Hoe dan ook, echt heel gaaf voor je. Maar dat t stress mee neemt snap ik ook. Allemaal nieuwe dingen nieuwe mensen, man... alleen de gedachte geeft me al stress
.
Ik wens jou en je jongens een rustige en fijne kerst. Ik denk dat deze periode extra lastig is voor jullie, dus ik hoop dat er toch kleine mooie momenten zullen zijn.
Libe hoe gaat t nou met jou? Druk hè, zo'n kleintje. Maar echt, het wordt beter (nou ja soms
.. ik hoop dat je je beter voelt en de nachten wat rustiger zijn.
En met de rest die hier soms meeschrijven?
Hier zit er even een dip. Kerstperiode vind ik erg gezellig, we houden t rustig en klein, maar wel fijn met ons gezin en ouders. Maar desondanks heb ik elk jaar weer de kerst zenuwen. Veel spanning, veel hoofdpijn, daardoor angst dat ik me met kerst ook zo voel én het daardoor verpest voor iedereen.
Allemaal irrationele gedachten , maar ze kosten zoveel energie. Dus in plaats van me te verheugen op gezellige dagen, komt er weinig uit me., wat ook weer stress geeft want ik moet nog wat dingen regelen en kopen, maar ook dat blijft liggen.
Hoe voelen jullie je onder de nieuwe lockdown? Ik zelf merk dat ik een beetje onverschillig ben geworden. Voor mijn pubers vind ik t lastig. Geen school (oudste nog wel, want eindexamen) en onze jongste onderneemt altijd van alles met haar vriendinnen. Ze kwam laatst voor t eerst een beetje klagen, dat ze zich verveelde. Positief punt is dat ze zich zo verveelde, dat ze met ons een spelletje wilde doen.. en dat vinden wij dan wel weer gezellig
Nou iedereen fijne dagen!
Rammie een nieuwe baan! Gefeliciteerd! Is het een andere functie bij t zelfde bedrijf (of was t iets in onderwijs?) Of echt iets heel nieuws?
Hoe dan ook, echt heel gaaf voor je. Maar dat t stress mee neemt snap ik ook. Allemaal nieuwe dingen nieuwe mensen, man... alleen de gedachte geeft me al stress
.Ik wens jou en je jongens een rustige en fijne kerst. Ik denk dat deze periode extra lastig is voor jullie, dus ik hoop dat er toch kleine mooie momenten zullen zijn.
Libe hoe gaat t nou met jou? Druk hè, zo'n kleintje. Maar echt, het wordt beter (nou ja soms
.. ik hoop dat je je beter voelt en de nachten wat rustiger zijn. En met de rest die hier soms meeschrijven?
Hier zit er even een dip. Kerstperiode vind ik erg gezellig, we houden t rustig en klein, maar wel fijn met ons gezin en ouders. Maar desondanks heb ik elk jaar weer de kerst zenuwen. Veel spanning, veel hoofdpijn, daardoor angst dat ik me met kerst ook zo voel én het daardoor verpest voor iedereen.
Allemaal irrationele gedachten , maar ze kosten zoveel energie. Dus in plaats van me te verheugen op gezellige dagen, komt er weinig uit me., wat ook weer stress geeft want ik moet nog wat dingen regelen en kopen, maar ook dat blijft liggen.
Hoe voelen jullie je onder de nieuwe lockdown? Ik zelf merk dat ik een beetje onverschillig ben geworden. Voor mijn pubers vind ik t lastig. Geen school (oudste nog wel, want eindexamen) en onze jongste onderneemt altijd van alles met haar vriendinnen. Ze kwam laatst voor t eerst een beetje klagen, dat ze zich verveelde. Positief punt is dat ze zich zo verveelde, dat ze met ons een spelletje wilde doen.. en dat vinden wij dan wel weer gezellig
Nou iedereen fijne dagen!
zaterdag 1 januari 2022 om 20:11
Ik merk dat ik door de Coronacrisis weer in oude patronen verval. En ik vraag me af of iemand dat herkent.
Mijn ouders zeiden vroeger altijd: Kaas vindt alle nieuwe dingen eng, zelfs als het leuke dingen zijn.
Ik dacht dat ik er overheen gegroeid was. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om dingen te ondernemen, dat ben ik blijven doen en uiteindelijk viel het altijd mee. Ook in mijn volwassenen leven bleef ik de confrontatie steeds aangaan. Maar toen de pandemie kwam heb ik zitten huismussen. Ik doe weinig, en over de dingen die ik wel doe pieker ik me vooraf suf want ik heb te veel tijd.
En nu merk ik dat ik nieuwe dingen wéér eng vind. Bij iemand voor de eerste keer op visite: wat nu als de lift eng is? Of het slot op de wc heel stroef? Een booster halen op een voor mij onbekende locatie, of een afspraak in een ziekenhuis? Ik zoek online alle plattegronden en folders erbij. Ik kom steeds vroeger op locatie. En ga enorm lopen stressen: wat nu als ik coronasymptomen heb op de dag van de afspraak? Met het OV reizen, wat ik jaren gedaan heb is weer onwennig. Op vakantie gaan durf ik niet meer maar dat schuif ik heel gemakkelijk op Corona.
Ik bereid me zo intens voor op nieuwe situaties het soms een examen lijkt. Van de week ben ik door mijn gepanikeer in een heel pijnlijke situatie beland. Kan het nu nog even niet goed verwoorden maar ik ga langzaam weer richting vermijdingsgedrag. Heel naar
Mijn ouders zeiden vroeger altijd: Kaas vindt alle nieuwe dingen eng, zelfs als het leuke dingen zijn.
Ik dacht dat ik er overheen gegroeid was. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om dingen te ondernemen, dat ben ik blijven doen en uiteindelijk viel het altijd mee. Ook in mijn volwassenen leven bleef ik de confrontatie steeds aangaan. Maar toen de pandemie kwam heb ik zitten huismussen. Ik doe weinig, en over de dingen die ik wel doe pieker ik me vooraf suf want ik heb te veel tijd.
En nu merk ik dat ik nieuwe dingen wéér eng vind. Bij iemand voor de eerste keer op visite: wat nu als de lift eng is? Of het slot op de wc heel stroef? Een booster halen op een voor mij onbekende locatie, of een afspraak in een ziekenhuis? Ik zoek online alle plattegronden en folders erbij. Ik kom steeds vroeger op locatie. En ga enorm lopen stressen: wat nu als ik coronasymptomen heb op de dag van de afspraak? Met het OV reizen, wat ik jaren gedaan heb is weer onwennig. Op vakantie gaan durf ik niet meer maar dat schuif ik heel gemakkelijk op Corona.
Ik bereid me zo intens voor op nieuwe situaties het soms een examen lijkt. Van de week ben ik door mijn gepanikeer in een heel pijnlijke situatie beland. Kan het nu nog even niet goed verwoorden maar ik ga langzaam weer richting vermijdingsgedrag. Heel naar
zondag 2 januari 2022 om 18:39
Lief thnx. Tis binnen mijn bedrijf een andere functie ja.kaatje71 schreef: ↑22-12-2021 10:26Hoi, hoe gaat t met jullie?
Rammie een nieuwe baan! Gefeliciteerd! Is het een andere functie bij t zelfde bedrijf (of was t iets in onderwijs?) Of echt iets heel nieuws?
Hoe dan ook, echt heel gaaf voor je. Maar dat t stress mee neemt snap ik ook. Allemaal nieuwe dingen nieuwe mensen, man... alleen de gedachte geeft me al stress
Ik wens jou en je jongens een rustige en fijne kerst. Ik denk dat deze periode extra lastig is voor jullie, dus ik hoop dat er toch kleine mooie momenten zullen zijn.
Libe hoe gaat t nou met jou? Druk hè, zo'n kleintje. Maar echt, het wordt beter (nou ja soms
En met de rest die hier soms meeschrijven?
Hier zit er even een dip. Kerstperiode vind ik erg gezellig, we houden t rustig en klein, maar wel fijn met ons gezin en ouders. Maar desondanks heb ik elk jaar weer de kerst zenuwen. Veel spanning, veel hoofdpijn, daardoor angst dat ik me met kerst ook zo voel én het daardoor verpest voor iedereen.
Allemaal irrationele gedachten , maar ze kosten zoveel energie. Dus in plaats van me te verheugen op gezellige dagen, komt er weinig uit me., wat ook weer stress geeft want ik moet nog wat dingen regelen en kopen, maar ook dat blijft liggen.
Hoe voelen jullie je onder de nieuwe lockdown? Ik zelf merk dat ik een beetje onverschillig ben geworden. Voor mijn pubers vind ik t lastig. Geen school (oudste nog wel, want eindexamen) en onze jongste onderneemt altijd van alles met haar vriendinnen. Ze kwam laatst voor t eerst een beetje klagen, dat ze zich verveelde. Positief punt is dat ze zich zo verveelde, dat ze met ons een spelletje wilde doen.. en dat vinden wij dan wel weer gezellig
Nou iedereen fijne dagen!
Haha die pubers he. Das dan voordeel v verveling ja.
Blij dat de feestdagen voorbij zijn. Wat een vermoeidheid weer.
Hoe is het nu met je zenuwen. Voorbij? Leuke dagen gehad?
zondag 2 januari 2022 om 18:40
Welkom en ik herken echt alles wat je beschrijft! Wel goed dat je dit v jezelf weetKaascracker schreef: ↑01-01-2022 20:11Ik merk dat ik door de Coronacrisis weer in oude patronen verval. En ik vraag me af of iemand dat herkent.
Mijn ouders zeiden vroeger altijd: Kaas vindt alle nieuwe dingen eng, zelfs als het leuke dingen zijn.
Ik dacht dat ik er overheen gegroeid was. Mijn ouders hebben me altijd gestimuleerd om dingen te ondernemen, dat ben ik blijven doen en uiteindelijk viel het altijd mee. Ook in mijn volwassenen leven bleef ik de confrontatie steeds aangaan. Maar toen de pandemie kwam heb ik zitten huismussen. Ik doe weinig, en over de dingen die ik wel doe pieker ik me vooraf suf want ik heb te veel tijd.
En nu merk ik dat ik nieuwe dingen wéér eng vind. Bij iemand voor de eerste keer op visite: wat nu als de lift eng is? Of het slot op de wc heel stroef? Een booster halen op een voor mij onbekende locatie, of een afspraak in een ziekenhuis? Ik zoek online alle plattegronden en folders erbij. Ik kom steeds vroeger op locatie. En ga enorm lopen stressen: wat nu als ik coronasymptomen heb op de dag van de afspraak? Met het OV reizen, wat ik jaren gedaan heb is weer onwennig. Op vakantie gaan durf ik niet meer maar dat schuif ik heel gemakkelijk op Corona.
Ik bereid me zo intens voor op nieuwe situaties het soms een examen lijkt. Van de week ben ik door mijn gepanikeer in een heel pijnlijke situatie beland. Kan het nu nog even niet goed verwoorden maar ik ga langzaam weer richting vermijdingsgedrag. Heel naar
zondag 2 januari 2022 om 20:50
Aan zelfkennis en -kritiek geen gebrek hier. Dat ik er dan alsnog met open ogen in tuin vind ik dan weer wel verontrustend.
Normaal zou ik zeggen: fijn dat iemand het herkent, maar ik gun dit natuurlijk niemand. Ik vraag me vaak af wat de Corona-crisis voor mentale ellende teweegbrengt …
dinsdag 8 februari 2022 om 08:34
donderdag 24 februari 2022 om 16:31
Ik kijk daarom geen nieuws meer... kan er ook enorm rustig van worden.konijnenpantoffeltje schreef: ↑24-02-2022 11:41Omhoogschopje!
Ik ging al niet zo goed op de eerst nog dreigende situatie in Oekraïne. Sinds een paar uur ben ik bijna aan het janken van de angst. Fysiek voel ik me ook al slechter worden. Ik ben zo bang voor een nieuwe wereldoorlog.
Waarom ga je meteen uit van een nieuwe wereldoorlog? Probeer maar te bedenken dat je angstbrein je gelijk het meest slechte scenario probeer te laten denken.
♡
dinsdag 1 maart 2022 om 22:40
Geen nieuws meer kijken. Ik kijk alleen nog maar leuke dingen op tv. Als ik ook nog alles wat in de wereld speelt moet verwerken dan wordt het me te veel, noem het struisvogel politiek maar ik heb momenteel wel genoeg aan mijn eigen mentale problemen. Hier gaat het redelijk al spookt de ziekte angst nog steeds dagelijks door mijn hoofd. Met name na een leuke dag, alsof ik mezelf straf door nare gedachtes. Soms lastig mee om te gaan. Heb door corona ook al 3 weken geen therapie meer gehad.
♡
woensdag 2 maart 2022 om 21:35
Goedzo Diamantje, dat is eigenlijk ook wel de enige manier om ermee om te gaan.
Ik ging vandaag even een stukje wandelen en toen hoorde ik een soort geluid wat op luchtalarm leek. Nou, ik meteen helemaal in totale paniek. Voelde het echt in mijn hele lijf, tot ik een paar seconden later besefte dat het niet het luchtalarm was, maar iets anders. Had daarna een paar uur nodig om bij te komen, ik merkte dat ik minder goed kon denken, had buikpijn, lichamelijk ineens heel moe en een raar in mijn hoofd en keel. Daarna heb ik maar besloten om me niet meer zo snel van de wijs te laten brengen, maar of me dat gaat lukken weet ik nog niet, want ik ben er nog steeds mee bezig.
Ik ging vandaag even een stukje wandelen en toen hoorde ik een soort geluid wat op luchtalarm leek. Nou, ik meteen helemaal in totale paniek. Voelde het echt in mijn hele lijf, tot ik een paar seconden later besefte dat het niet het luchtalarm was, maar iets anders. Had daarna een paar uur nodig om bij te komen, ik merkte dat ik minder goed kon denken, had buikpijn, lichamelijk ineens heel moe en een raar in mijn hoofd en keel. Daarna heb ik maar besloten om me niet meer zo snel van de wijs te laten brengen, maar of me dat gaat lukken weet ik nog niet, want ik ben er nog steeds mee bezig.
Groetjes!
woensdag 2 maart 2022 om 22:17
Heftig die paniek. Ben je in therapie? Heb je nog meer angsten behalve de situatie in de wereld?libe schreef: ↑02-03-2022 21:35Goedzo Diamantje, dat is eigenlijk ook wel de enige manier om ermee om te gaan.
Ik ging vandaag even een stukje wandelen en toen hoorde ik een soort geluid wat op luchtalarm leek. Nou, ik meteen helemaal in totale paniek. Voelde het echt in mijn hele lijf, tot ik een paar seconden later besefte dat het niet het luchtalarm was, maar iets anders. Had daarna een paar uur nodig om bij te komen, ik merkte dat ik minder goed kon denken, had buikpijn, lichamelijk ineens heel moe en een raar in mijn hoofd en keel. Daarna heb ik maar besloten om me niet meer zo snel van de wijs te laten brengen, maar of me dat gaat lukken weet ik nog niet, want ik ben er nog steeds mee bezig.
♡
woensdag 2 maart 2022 om 22:42
Mag ik hier meeschrijven? Ben 2 jaar thuis geweest met psychische klachten. Zou toen beginnen aan een opleiding maar dat was wat veel en ik brak mijn schouder helaas. Toen gesolliciteerd bij GGD maar toen kregen wij zelf klachten en waren positief. Nu weer een poging tot nieuwe baan maar kind is steeds ziek. Ik ben gediagnosticeerd met angstoornissen. Elke keer als ik wat ga doen komt er voor mijn gevoel iets tussen
