Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zaterdag 9 april 2022 om 22:35
Wat is het hier stil? Zijn de meesten naar andere fora vertrokken?
Met mij gaat het helaas al een week slecht. Het begon met een paniekaanval 's ochtends en sindsdien gaat eten weer slecht, word ik te vroeg wakker en dan lig ik met hartkloppingen en ijskoude voeten te piekeren en bang te zijn.
Ik geloof dat het me allemaal teveel is geworden. De coronacrisis afgelopen 2 jaar waarin ik me nog hartstikke groot heb weten te houden, inentingen terwijl ik panisch ben voor naalden, sinds kort die oorlog in Oekraïne die me ook nog angstiger maakt (ik kijk geen nieuws meer, hooguit het Jeugdjournaal omdat daar ook vrolijkere onderwerpen aan bod komen), twijfels aan mezelf.
Ik sliep al enkele weken minder goed. Vaker wakker tussendoor met piekergedachtes. En op het eind van de dag ging ik weer vaak naar bed met een suizend oor... Dat laatste is dus echt geen goed teken, want 4 jaar geleden had ik die al maanden, maar ik negeerde het en toen kwam een vreselijke burn-out.
Ik baal er zo van. En ben zo bang dat ik weer net zo depressief ga worden als toen.
Met mij gaat het helaas al een week slecht. Het begon met een paniekaanval 's ochtends en sindsdien gaat eten weer slecht, word ik te vroeg wakker en dan lig ik met hartkloppingen en ijskoude voeten te piekeren en bang te zijn.
Ik geloof dat het me allemaal teveel is geworden. De coronacrisis afgelopen 2 jaar waarin ik me nog hartstikke groot heb weten te houden, inentingen terwijl ik panisch ben voor naalden, sinds kort die oorlog in Oekraïne die me ook nog angstiger maakt (ik kijk geen nieuws meer, hooguit het Jeugdjournaal omdat daar ook vrolijkere onderwerpen aan bod komen), twijfels aan mezelf.
Ik sliep al enkele weken minder goed. Vaker wakker tussendoor met piekergedachtes. En op het eind van de dag ging ik weer vaak naar bed met een suizend oor... Dat laatste is dus echt geen goed teken, want 4 jaar geleden had ik die al maanden, maar ik negeerde het en toen kwam een vreselijke burn-out.
Ik baal er zo van. En ben zo bang dat ik weer net zo depressief ga worden als toen.
maandag 11 april 2022 om 17:02
Hoi, ik heb een nieuwe nick gemaakt, want met mijn vorige nick (Kaatje71) had best veel persoonlijke info hier op t forum en dat voelde niet meer goed. Maar ik ben er nog!
Nieuwe schrijver welkom hier. Natuurlijk mag je mee schrijven. Soms krijg je geen reactie, of pas wat later, maar vat dat zeker niet persoonlijk op.
Konijnepantoffeltjes hè shit dat t minder gaat. Dat suizende oor is mij ook bekend. Probeer te geloven dat dit niet automatisch betekent dat je nu weer een burn out krijgt. 4 jaar geleden is dat gebeurt, maar dat hoeft nu niet te gebeuren. Ik weet t, klinkt makkelijk, is t zeker niet. Heb je al een afspraak gemaakt bij je huisarts? Misschien is t wel tijd om wat gesprekken met bv de poh te hebben.
Hier gaat t ook nog op en helaas altijd ook weer neer. Wel ben ik kort geleden begonnen bij een coach, want ik vond dat het beter kon gaan en voelde dat ik weer even wat nodig had. Het fijne van een coach vind ik dat ze niet (zoveel) terugkijken naar het verleden. Daar niet in gaan zitten roeren. Geen lijsten met vragen etc. Het is praktisch en gaat uit van je kracht en hoe je dat kan verbeteren. Nadeel is dat t niet vergoed wordt. Maar tot nu toe vind ik t wel prettig, dus hoop er op de lange termijn ook iets uit te halen!
Nieuwe schrijver welkom hier. Natuurlijk mag je mee schrijven. Soms krijg je geen reactie, of pas wat later, maar vat dat zeker niet persoonlijk op.
Konijnepantoffeltjes hè shit dat t minder gaat. Dat suizende oor is mij ook bekend. Probeer te geloven dat dit niet automatisch betekent dat je nu weer een burn out krijgt. 4 jaar geleden is dat gebeurt, maar dat hoeft nu niet te gebeuren. Ik weet t, klinkt makkelijk, is t zeker niet. Heb je al een afspraak gemaakt bij je huisarts? Misschien is t wel tijd om wat gesprekken met bv de poh te hebben.
Hier gaat t ook nog op en helaas altijd ook weer neer. Wel ben ik kort geleden begonnen bij een coach, want ik vond dat het beter kon gaan en voelde dat ik weer even wat nodig had. Het fijne van een coach vind ik dat ze niet (zoveel) terugkijken naar het verleden. Daar niet in gaan zitten roeren. Geen lijsten met vragen etc. Het is praktisch en gaat uit van je kracht en hoe je dat kan verbeteren. Nadeel is dat t niet vergoed wordt. Maar tot nu toe vind ik t wel prettig, dus hoop er op de lange termijn ook iets uit te halen!
maandag 18 april 2022 om 19:56
Hey allemaal,
Fijn jullie te lezen maar niet zo fijn dat we ons nog vaak niet goed voelen.
Ik laat me ook weer even horen..
Hier gaat het momenteel niet zo heel lekker eigenlijk
Ik slik alweer een tijdje AD maar soms weet ik gewoon niet of het aanslaat.
Het rare is, ik pak wel meer dingen aan maar ik voel me in de basis nog steeds vaak super k..
Zie nog steeds overal enorm tegenop, vaak moe, leeg, gewoon die angst dat het nooit echt beter wordt
Ik ben standaard depri en lamgeslagen als er een verplichting voor de deur staat.. voel me met vlagen ook soort van raar, heb rare dromen. Ik weet soms dus niet of dat van de medicatie komt of gewoon een onderliggende vermoeidheid door al járen met deze angststoornis en depressies rondlopen.
Ben soms gewoon zo op, van dit altijd hebben en me nooit écht goed voelen.
Voel me met vlagen ook enorm alleen,.. de meesten genieten van dit weer en ik ben mega overprikkeld, het lange licht vind ik echt vreselijk.
Ik kom 's avonds niet tot rust en dat is weer een enorme trigger.
Gewoon ook dat altijd maar overal alleen voor staan en toch nog enigszins er voor anderen zijn terwijl zo toe ben aan mezelf, mijn geluk en gewoon weer eens happy zijn.
Het voelt soms echt enorm onbereikbaar ..
Sorry voor mijn lange klaagzang
Hopelijk gaat het met jullie inmiddels wat beter?
Hoe gaat het met de coach Vrijdagmiddag? Wel goed dat je het doet en fijn dat je er een goed gevoel bij hebt.
Soms denk ik ook dat ik weer hulp moet gaan zoeken, gewoon gehoord voelen ook en iemand die je begrijpt.
Wel fijn dat je hier weer bent komen schrijven en dat je altijd zo de tijd neemt ondanks dat je het zelf ook niet altijd even makkelijk hebt.
Heb je al wat meer rust kunnen vinden Konijnenpantoffeltje?
Nou ik ga een kop thee zetten en proberen wat tot rust te komen.
Fijne avond allemaal
Fijn jullie te lezen maar niet zo fijn dat we ons nog vaak niet goed voelen.
Ik laat me ook weer even horen..
Hier gaat het momenteel niet zo heel lekker eigenlijk
Ik slik alweer een tijdje AD maar soms weet ik gewoon niet of het aanslaat.
Het rare is, ik pak wel meer dingen aan maar ik voel me in de basis nog steeds vaak super k..
Zie nog steeds overal enorm tegenop, vaak moe, leeg, gewoon die angst dat het nooit echt beter wordt
Ik ben standaard depri en lamgeslagen als er een verplichting voor de deur staat.. voel me met vlagen ook soort van raar, heb rare dromen. Ik weet soms dus niet of dat van de medicatie komt of gewoon een onderliggende vermoeidheid door al járen met deze angststoornis en depressies rondlopen.
Ben soms gewoon zo op, van dit altijd hebben en me nooit écht goed voelen.
Voel me met vlagen ook enorm alleen,.. de meesten genieten van dit weer en ik ben mega overprikkeld, het lange licht vind ik echt vreselijk.
Ik kom 's avonds niet tot rust en dat is weer een enorme trigger.
Gewoon ook dat altijd maar overal alleen voor staan en toch nog enigszins er voor anderen zijn terwijl zo toe ben aan mezelf, mijn geluk en gewoon weer eens happy zijn.
Het voelt soms echt enorm onbereikbaar ..
Sorry voor mijn lange klaagzang
Hopelijk gaat het met jullie inmiddels wat beter?
Hoe gaat het met de coach Vrijdagmiddag? Wel goed dat je het doet en fijn dat je er een goed gevoel bij hebt.
Soms denk ik ook dat ik weer hulp moet gaan zoeken, gewoon gehoord voelen ook en iemand die je begrijpt.
Wel fijn dat je hier weer bent komen schrijven en dat je altijd zo de tijd neemt ondanks dat je het zelf ook niet altijd even makkelijk hebt.
Heb je al wat meer rust kunnen vinden Konijnenpantoffeltje?
Nou ik ga een kop thee zetten en proberen wat tot rust te komen.
Fijne avond allemaal
donderdag 21 april 2022 om 23:25
Hier gaat het gewoon... helemaal... niet.
Mijn angst komt door iets wat juist mooi zou moeten zijn. Namelijk door een persoon die heeft gevraagd eens met hem af te spreken. Maar omdat ik kamp met ptss door een gewelddadige ex roept dit allerlei akelige angstklachten op. Ondertussen ook akelig zwarte, depressieve gedachten. En ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik durf niet af te spreken.
Gesprekken met een poh heb ik niet, want ik zit bij de gespecialiseerde ggz. Wel kwam gisteren de spv-er langs, die heeft een afspraak geregeld bij de psychiater en een week later de psycholoog.
Hoop dat het iets uithaalt, want andere mensen die ik vertel over hoeveel last ik nog heb van die rotrelatie, durven gewoon te zeggen dat ik dat 'maar eens moet afsluiten, er zijn ook aardige mannen. Zet je eroverheen.'
Mijn angst komt door iets wat juist mooi zou moeten zijn. Namelijk door een persoon die heeft gevraagd eens met hem af te spreken. Maar omdat ik kamp met ptss door een gewelddadige ex roept dit allerlei akelige angstklachten op. Ondertussen ook akelig zwarte, depressieve gedachten. En ik weet niet meer wat ik ermee moet. Ik durf niet af te spreken.
Gesprekken met een poh heb ik niet, want ik zit bij de gespecialiseerde ggz. Wel kwam gisteren de spv-er langs, die heeft een afspraak geregeld bij de psychiater en een week later de psycholoog.
Hoop dat het iets uithaalt, want andere mensen die ik vertel over hoeveel last ik nog heb van die rotrelatie, durven gewoon te zeggen dat ik dat 'maar eens moet afsluiten, er zijn ook aardige mannen. Zet je eroverheen.'
vrijdag 22 april 2022 om 14:45
konijnenpantoffel, wat rot dat je zo weinig steun krijgt, herken het wel....die uitspraken ook....
Echt
dat heet toxic positivity en is dus dat: giftig.
Het zegt meer over het gebrek aan tools en empathie van die ander om met zulke cliches te komen.
Weinigen hebben echt begrip....dat ligt niet aan jou
https://www.youtube.com/watch?v=1Evwgu369Jw
https://www.verywellmind.com/what-is-to ... ty-5093958
Echt
dat heet toxic positivity en is dus dat: giftig.
Het zegt meer over het gebrek aan tools en empathie van die ander om met zulke cliches te komen.
Weinigen hebben echt begrip....dat ligt niet aan jou
https://www.youtube.com/watch?v=1Evwgu369Jw
https://www.verywellmind.com/what-is-to ... ty-5093958
If your life feels like a rocky, bumpy mess, just remember: people gaze at the Grand Canyon in awe- C. Celini
zaterdag 23 april 2022 om 14:22
Yessss, wat ontzettend naar dat je je nog zo voelt. Dat de AD zijn werk niet echt lijkt te doen. En dat je wel dingen aanpakt vind ik echt super knap. Dat er dan geen resultaat is (je beter voelen) voelt oneerlijk, want je werkt er zo hard voor.
Het lijkt me ook moeilijk om dit allemaal zonder partner te moeten doen. Heb je iemand in je omgeving bij wie je soms even kan uithuilen, die een arm om je heen slaat en je accepteert en goed vindt, zoals je bent?
Hier even een dikke digitale knuffel
Dus ik vind t heel stoer van je dat je dingen onderneemt, ook al voel je je lamgeslagen! Ik weet hoeveel energie dat kost!
Mij helpt t echt wel weer om naar de coach te gaan. Geen heel nieuwe dingen, geen dingen die ik niet al wist. Maar gewoon weer even oppoetsen van de oude hulp middelen. Er weer even bewust mee bezig zijn.
Konijnepantoffeltjes hè dat zo iets leuks nou over overschaduwd door je trauma.. dat is shit. Vind je de persoon die jou gevraagd heb ook leuk? Zou jij ook willen afspreken met deze personen?
Hopelijk kunnen je psycholoog of spv'er je helpen om met deze situatie om te gaan.
Hier gaat t eigenlijk wel goed. Ik heb een paar hele gezellige dagen gehad samen met mijn man. We hebben een huisje gehuurd en zijn samen een paar dagen weg geweest. Het voelde goed om weer eens samen te zijn. Pubers bleven samen thuis (voor t eerst), en dat vonden zij ook wel prima! En ze hebben t prima gedaan!
Dus ik geniet van mijn relatief kalme dagen!
Het lijkt me ook moeilijk om dit allemaal zonder partner te moeten doen. Heb je iemand in je omgeving bij wie je soms even kan uithuilen, die een arm om je heen slaat en je accepteert en goed vindt, zoals je bent?
Hier even een dikke digitale knuffel
Dus ik vind t heel stoer van je dat je dingen onderneemt, ook al voel je je lamgeslagen! Ik weet hoeveel energie dat kost!
Mij helpt t echt wel weer om naar de coach te gaan. Geen heel nieuwe dingen, geen dingen die ik niet al wist. Maar gewoon weer even oppoetsen van de oude hulp middelen. Er weer even bewust mee bezig zijn.
Konijnepantoffeltjes hè dat zo iets leuks nou over overschaduwd door je trauma.. dat is shit. Vind je de persoon die jou gevraagd heb ook leuk? Zou jij ook willen afspreken met deze personen?
Hopelijk kunnen je psycholoog of spv'er je helpen om met deze situatie om te gaan.
Hier gaat t eigenlijk wel goed. Ik heb een paar hele gezellige dagen gehad samen met mijn man. We hebben een huisje gehuurd en zijn samen een paar dagen weg geweest. Het voelde goed om weer eens samen te zijn. Pubers bleven samen thuis (voor t eerst), en dat vonden zij ook wel prima! En ze hebben t prima gedaan!
Dus ik geniet van mijn relatief kalme dagen!
donderdag 2 juni 2022 om 19:08
Hoi allemaal 
Hele late reactie... hoe gaat ie met iedereen? Altijd super blij met je berichten vrijdagmiddag. Echt heel lief en fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad samen
Gewoon even ontspannen en ook wel fijn denk ik even zonder kinderen, even ertussenuit.
Hoe gaat ie nu verder, hopelijk heb je dat rustige fijne gevoel daarna nog vast kunnen houden
Hier wel echt (kleine) stappen aan het zetten maar er rommelt nog heel veel van binnen zeg maar.. vaak moe, tegen dingen opzien, de hele riedel, maar ik blijf stug volhouden
Ik ga in ieder geval meer uren werken en verder sport ik nog steeds, ben wat andere dingen aan het aanpakken maar pfoeh wat voelt het als een berg..
Kleine stappen zullen we maar zeggen.
Ben gewoon zó toe aan meer en weer een leven zeg maar...
Het gooit al jaren roet in het eten maar dat hoef ik jullie niet te vertellen. Ook gedachtes die vaak met me aan de haal gaan of 100x iets moeten controleren
Heel bang om fouten te maken
pffff zo vermoeiend allemaal.
Maar ook echt wel wat positieve dingetjes gelukkig.
Maar ik hoop dat het met jullie allemaal een beetje goed gaat.
In ieder geval een fijne rustige avond
Hele late reactie... hoe gaat ie met iedereen? Altijd super blij met je berichten vrijdagmiddag. Echt heel lief en fijn dat jullie het zo leuk hebben gehad samen
Gewoon even ontspannen en ook wel fijn denk ik even zonder kinderen, even ertussenuit.
Hoe gaat ie nu verder, hopelijk heb je dat rustige fijne gevoel daarna nog vast kunnen houden
Hier wel echt (kleine) stappen aan het zetten maar er rommelt nog heel veel van binnen zeg maar.. vaak moe, tegen dingen opzien, de hele riedel, maar ik blijf stug volhouden
Ik ga in ieder geval meer uren werken en verder sport ik nog steeds, ben wat andere dingen aan het aanpakken maar pfoeh wat voelt het als een berg.. Kleine stappen zullen we maar zeggen.
Ben gewoon zó toe aan meer en weer een leven zeg maar...
Het gooit al jaren roet in het eten maar dat hoef ik jullie niet te vertellen. Ook gedachtes die vaak met me aan de haal gaan of 100x iets moeten controleren
Heel bang om fouten te maken
pffff zo vermoeiend allemaal. Maar ook echt wel wat positieve dingetjes gelukkig.
Maar ik hoop dat het met jullie allemaal een beetje goed gaat.
In ieder geval een fijne rustige avond
vrijdag 10 juni 2022 om 13:51
Het ging enkele weken wat beter, maar nu is het toch weer minder. Maar als ik de reden ervan bekijk is dat ook logisch. De jongen waar ik nog altijd een soort van date heeft me (nadat ik al enkele weken een alcoholgeur rook in zijn buurt en afgelopen dinsdag ook een wietlucht) verteld dat hij een alcohol- en softdrugs probleem heeft. Dat hij een autisme spectrum stoornis heeft vind ik niet erg, ik heb ook genoeg stoornissen, maar ik weet niet hoe ik hiermee (verslavingen) moet omgaan. 
Hopelijk gaat het met jullie beter.
Hopelijk gaat het met jullie beter.
woensdag 22 juni 2022 om 10:22
Yesss, wat ontzettend goed van je dat je kleine stappen aan t zetten ben. Ik weet dat stappen zetten vaak meer angst oplevert (bij mij in elk geval) maar soms voel je dat je eraan toe bent. Lukt t allemaal een beetje? De angst om fouten te maken, dingen 100x controleren, hier precies zo. Ik zie mijn collega's foutjes maken en dan gewoon toegeven dat ze iets fout hebben gedaan en doorgaan. Ik vind dat zo lastig! Ik vind je in elk geval heel moedig, want uit je ' comfort zone' stappen en iets ondernemen vergt veel moed!
Konijnepantoffeltjes wat verdrietig dat je date die problemen heeft. Lijkt me lastig voor jou. Hoe gaat dat nu?
Hier is het even mis. Ik heb ook wat zaken aangepakt. Naast mijn werk met extra vrijwilligerswerk begonnen), ging de laatste tijd wat meer weg, dus mij grenzen steeds verder aan t uitbreiden. Maar sinds een aantal dagen weer helemaal mis. Moe, warrig, hoofdpijn, oorsuizen, onrustig, nerveus, ik kan nog wel even doorgaan. Vandaag is mijn vrije dag en ik weet mezelf even niet te motiveren om de dag te beginnen. Ik zie er zo tegenop.
Elke keer die ups en dan toch weer die downs, het maakt me zo verdrietig.
Konijnepantoffeltjes wat verdrietig dat je date die problemen heeft. Lijkt me lastig voor jou. Hoe gaat dat nu?
Hier is het even mis. Ik heb ook wat zaken aangepakt. Naast mijn werk met extra vrijwilligerswerk begonnen), ging de laatste tijd wat meer weg, dus mij grenzen steeds verder aan t uitbreiden. Maar sinds een aantal dagen weer helemaal mis. Moe, warrig, hoofdpijn, oorsuizen, onrustig, nerveus, ik kan nog wel even doorgaan. Vandaag is mijn vrije dag en ik weet mezelf even niet te motiveren om de dag te beginnen. Ik zie er zo tegenop.
Elke keer die ups en dan toch weer die downs, het maakt me zo verdrietig.
woensdag 3 augustus 2022 om 19:16
Hoi allemaal, al even niet mee geschreven dus ik dacht ik laat me weer even horen.
Hopelijk gaat ie een beetje met iedereen.. hoe gaat het nu Vrijdagmiddag? Ik las je ook in het andere topic, lukt het een beetje met de warmte ook? En met vrijwilligerswerk, is het een beetje te doen naast je werk? Wel knap hoor, dat je dat allemaal maar mooi doet.
Hier merk ik wel vooruitgang de laatste tijd (tussen de moeilijke buien door) maar net gebeurde er iets waardoor ik me helaas weer even rot voel. (Liever niet quoten)
Ik had met iemand afgesproken deze week en met de tijd etc afspreken dacht ik ineens nee.. Het is ook een stuk met de bus etc. Het lukt me nog even niet... dus heb gezegd dat ik het toch even over wil laten gaan.
Ik wil gewoon eerst zelf een en ander ondernemen, dan kan ik het zelf bepalen en kijken hoe het gaat. Dat geeft me toch iets meer rust en ruimte.
Ben wel nog steeds meer uren aan het werk (wat me ook al genoeg energie kost eigenlijk), op vrijwilligerswerk zagen ze ook vooruitgang, heb echt fijne gesprekken met iemand die ik in vertrouwen heb genomen en het is ook fijn om die positieve feedback te krijgen. Het zit 'm ook echt wel in kleine dingen maar merk ook dat ik het echt op mijn eigen tempo moet doen en dat het echt hardnekkig is, maar dat hoef ik jullie niet te vertellen
en het warme weer werkt ook niet mee, dat is echt een enorme trigger.
Nou ik wilde het even kwijt, hopelijk gaat het een beetje met iedereen en kunnen jullie een beetje tegen het warme weer, ik kan niet wachten op frissere dagen
Hopelijk gaat ie een beetje met iedereen.. hoe gaat het nu Vrijdagmiddag? Ik las je ook in het andere topic, lukt het een beetje met de warmte ook? En met vrijwilligerswerk, is het een beetje te doen naast je werk? Wel knap hoor, dat je dat allemaal maar mooi doet.
Hier merk ik wel vooruitgang de laatste tijd (tussen de moeilijke buien door) maar net gebeurde er iets waardoor ik me helaas weer even rot voel. (Liever niet quoten)
Ik had met iemand afgesproken deze week en met de tijd etc afspreken dacht ik ineens nee.. Het is ook een stuk met de bus etc. Het lukt me nog even niet... dus heb gezegd dat ik het toch even over wil laten gaan.
Ik wil gewoon eerst zelf een en ander ondernemen, dan kan ik het zelf bepalen en kijken hoe het gaat. Dat geeft me toch iets meer rust en ruimte.
Ben wel nog steeds meer uren aan het werk (wat me ook al genoeg energie kost eigenlijk), op vrijwilligerswerk zagen ze ook vooruitgang, heb echt fijne gesprekken met iemand die ik in vertrouwen heb genomen en het is ook fijn om die positieve feedback te krijgen. Het zit 'm ook echt wel in kleine dingen maar merk ook dat ik het echt op mijn eigen tempo moet doen en dat het echt hardnekkig is, maar dat hoef ik jullie niet te vertellen
en het warme weer werkt ook niet mee, dat is echt een enorme trigger.Nou ik wilde het even kwijt, hopelijk gaat het een beetje met iedereen en kunnen jullie een beetje tegen het warme weer, ik kan niet wachten op frissere dagen
donderdag 4 augustus 2022 om 13:30
Hi yesss, goed van je te horen. Eigenlijk lees ik enkel positieve dingen. Meer tijd op werk, iemand die je in vertrouwen heb genomen wat je positieve feedback van krijgt. En dat geval van de bioscoop vind ik juist sterk van je. Je voelde dat t teveel was en heb dat aangegeven. Je hebt je grenzen aangegeven. Misschien was dit nog een stap te ver en kun je iets kleiners plannen. Of niet, net hoe jij t wil! Dus je zou je niet rot moeten voelen maar sterk, dat je je grenzen aanvoelt!
Die warmte is hier ook niet zo welkom! We zijn met ons gezin een week naar de zon geweest. Heel gezellig met onze pubers, zwembad voor de deur, airco in huis, dus het was goed uit te houden. Maar nu thuis, ben ik t wel even zat. Gelukkig zijn de avonden koeler en vroeger donker.
Hier gaat t eigenlijk helemaal niet goed. Al een tijdje niet. Dat vrijwilligerswerk heb ik nog niet kunnen oppakken (na die ene keer). Ik heb me ook ziek moeten melden op mijn werk. Zoveel angst en paniek, maar ook somber en moe en leeg in de weken voor de vakantie. Ik was zelfs even bang dat ik niet op vakantie kon. Nu werk ik 2 uurtjes, 2 dagen per week. Ik ben net terug van werk en voelde me zo verdrietig. Ik kan mijn eigen werk niet doen, dus zit klusjes te doen (die me veel te lang kosten). Ik schaam me, voel me buitengesloten en ben ontzettend bang dat dit lang gaat duren en ik hier weer slechter uitkom.
Dus ik zit hier net een beetje te sippen, komt mijn puber dochter naar me toe. Ze zei, waarom ben je niet trots op jezelf? Je voelt je rot, maar komt toch uit bed, gaat naar werk, blijft daar 2 uur dat is toch juist hartstikke knap! Ik moest maar wat liever zijn voor mezelf. 15 jaar is ze
Dus ik ga trots zijn, even een stukje fietsen en misschien zelfs een duik in zee nemen (wonen vlak aan de kust).
Bovenstaande liever ook niet quoten.
Yesss, als er iets is, je mag me ook pb'en, mocht je die behoefte hebben! Ga zo door en ik hoop je hier af en toe tegen te komen!
Die warmte is hier ook niet zo welkom! We zijn met ons gezin een week naar de zon geweest. Heel gezellig met onze pubers, zwembad voor de deur, airco in huis, dus het was goed uit te houden. Maar nu thuis, ben ik t wel even zat. Gelukkig zijn de avonden koeler en vroeger donker.
Hier gaat t eigenlijk helemaal niet goed. Al een tijdje niet. Dat vrijwilligerswerk heb ik nog niet kunnen oppakken (na die ene keer). Ik heb me ook ziek moeten melden op mijn werk. Zoveel angst en paniek, maar ook somber en moe en leeg in de weken voor de vakantie. Ik was zelfs even bang dat ik niet op vakantie kon. Nu werk ik 2 uurtjes, 2 dagen per week. Ik ben net terug van werk en voelde me zo verdrietig. Ik kan mijn eigen werk niet doen, dus zit klusjes te doen (die me veel te lang kosten). Ik schaam me, voel me buitengesloten en ben ontzettend bang dat dit lang gaat duren en ik hier weer slechter uitkom.
Dus ik zit hier net een beetje te sippen, komt mijn puber dochter naar me toe. Ze zei, waarom ben je niet trots op jezelf? Je voelt je rot, maar komt toch uit bed, gaat naar werk, blijft daar 2 uur dat is toch juist hartstikke knap! Ik moest maar wat liever zijn voor mezelf. 15 jaar is ze
Dus ik ga trots zijn, even een stukje fietsen en misschien zelfs een duik in zee nemen (wonen vlak aan de kust).
Bovenstaande liever ook niet quoten.
Yesss, als er iets is, je mag me ook pb'en, mocht je die behoefte hebben! Ga zo door en ik hoop je hier af en toe tegen te komen!
zondag 14 augustus 2022 om 12:23
Ik voel me mega moe, chagrijnig en oververhit. 
Normaal houd ik wel van warm weer, dan ga ik lekker chillen aan het zwembad of strandbad. Maar nu met mijn zoontje is dat er niet meer bij. We hebben het badje gezet in de tuin, maar dan wil hij nog de hele tijd vermaakt worden. Wat ik ook wel snap, want hij heeft geen speelmaatjes...
Met hem ergens gaan zwemmen is ook geen optie, want dan lopen mijn man en ik de hele tijd achter hem aan te rennen in de brandende zon.
Normaal houd ik wel van warm weer, dan ga ik lekker chillen aan het zwembad of strandbad. Maar nu met mijn zoontje is dat er niet meer bij. We hebben het badje gezet in de tuin, maar dan wil hij nog de hele tijd vermaakt worden. Wat ik ook wel snap, want hij heeft geen speelmaatjes...
Met hem ergens gaan zwemmen is ook geen optie, want dan lopen mijn man en ik de hele tijd achter hem aan te rennen in de brandende zon.
Groetjes!
zondag 14 augustus 2022 om 12:30
Wat jammer dat het met jou ook niet goed gaat vrijdagmiddag.
Wat doe je nu met dit hete weer? Het is inderdaad goed om te kijken naar de dingen die nog wel goed gaan, zoals je dochter zegt. Wat fijn dat je dicht bij jet strand woont, dat brengt mij ook altijd enorm tot rust. We zijn dit jaar op vakantie geweest aan de kust, dat was zo heerlijk, maar het is 2.5 uur rijden vanuit Helmond waar ik woon.
Wat doe je nu met dit hete weer? Het is inderdaad goed om te kijken naar de dingen die nog wel goed gaan, zoals je dochter zegt. Wat fijn dat je dicht bij jet strand woont, dat brengt mij ook altijd enorm tot rust. We zijn dit jaar op vakantie geweest aan de kust, dat was zo heerlijk, maar het is 2.5 uur rijden vanuit Helmond waar ik woon.
Groetjes!
zondag 14 augustus 2022 om 18:55
Hè, ik lees nu pas de vraag van Vrijdagmiddag, van het bericht van 22 juni.
Met die jongeman is het niks geworden. Ieder gesprek kwam ik meer te weten over zijn verslaving en zijn uitspraak dat ik hem nooit nuchter heb meegemaakt was uiteindelijk de druppel die weer paniekaanvalletjes veroorzaakte.
Ik ben er via via achtergekomen dat hij nog meer problemen heeft dan ik dacht, het stukje wat ik al wist was al heftig... Maar blijkbaar weet ik nog niet eens de helft. Ik heb me wat afgehuild.
Erg genoeg moest de spv-er voor mij beslissen dat ik het contact met die jongen echt beter kon verbreken. Dat heb ik ook gedaan en dat bracht me rust.
Inmiddels ben ik ook bij de psychologe. De bedoeling is om mijn trauma's (emotioneel en seksueel gewelddadige relatie met een heel jaloerse jongen, alweer 11 jaar geleden maar toch krijg ik het niet verwerkt) aan te gaan pakken. We zijn nu bezig met mijn negatieve gedachten. Echter valt me nu pas op dat mijn gedachtegang het grootste deel van de dag negatief is. En positieve dingen neig ik af te zwakken. Daarbij nog ander gepieker, weer angst voor de angst en vanmorgen was er weer de fysieke angst.
Wat heerlijk dat je vlakbij de kust woont, Vrijdagmiddag. Hier (Limburg) is de zee ver weg, maar de Maas is dichtbij, vlak naast mijn woonplaats zelfs. En het Maasplassen-gebied is ook niet heel ver met de auto.
Met die jongeman is het niks geworden. Ieder gesprek kwam ik meer te weten over zijn verslaving en zijn uitspraak dat ik hem nooit nuchter heb meegemaakt was uiteindelijk de druppel die weer paniekaanvalletjes veroorzaakte.
Ik ben er via via achtergekomen dat hij nog meer problemen heeft dan ik dacht, het stukje wat ik al wist was al heftig... Maar blijkbaar weet ik nog niet eens de helft. Ik heb me wat afgehuild.
Erg genoeg moest de spv-er voor mij beslissen dat ik het contact met die jongen echt beter kon verbreken. Dat heb ik ook gedaan en dat bracht me rust.
Inmiddels ben ik ook bij de psychologe. De bedoeling is om mijn trauma's (emotioneel en seksueel gewelddadige relatie met een heel jaloerse jongen, alweer 11 jaar geleden maar toch krijg ik het niet verwerkt) aan te gaan pakken. We zijn nu bezig met mijn negatieve gedachten. Echter valt me nu pas op dat mijn gedachtegang het grootste deel van de dag negatief is. En positieve dingen neig ik af te zwakken. Daarbij nog ander gepieker, weer angst voor de angst en vanmorgen was er weer de fysieke angst.
Wat heerlijk dat je vlakbij de kust woont, Vrijdagmiddag. Hier (Limburg) is de zee ver weg, maar de Maas is dichtbij, vlak naast mijn woonplaats zelfs. En het Maasplassen-gebied is ook niet heel ver met de auto.
dinsdag 23 augustus 2022 om 09:20
Libe, ik herinner me dat van toen onze kinderen klein waren. Onze eerste vakantie met 2 kleintjes was zo anders dan weer gewend waren. Geen moment rust, zeker met water in de buurt! Ik hoop dat de warme dagen snel over zijn!
Konijnepantoffeltjes, knuffel voor jou. Wat rot dat t niks geworden is. Ik hoop dat je goede hulp vindt bij de psycholoog. Die negatieve gedachtes zijn zo lastig, ze zijn er voor je t door heb en verpesten zo veel.
Hier gaat t inmiddels nog steeds niet erg goed. De reïntegratie is nu op een laag pitje gezet, het liep niet. Sindsdien heb ik wel meer rust, omdat ik even geen stress van werk heb. Maar aan de andere kant zit ik nu hele dagen thuis met mezelf. Ik ben daar gewoon niet goed in, word al wakker met een opgejaagden nerveus gevoel. Dat ging meestal wel weg als ik naar werk ging en ik afleiding had. Nu niet en ik vind t moeilijk om de dag te starten en me niet compleet nutteloos te voelen. Ook de stress van misschien weer (ben jaren geleden ook al 2x lang uitgevallen) lang ziek zijn, helpt me niet. Dus ik probeer t dag voor dag. Soms uur voor uur te bekijken, maar het valt niet mee.
Konijnepantoffeltjes, knuffel voor jou. Wat rot dat t niks geworden is. Ik hoop dat je goede hulp vindt bij de psycholoog. Die negatieve gedachtes zijn zo lastig, ze zijn er voor je t door heb en verpesten zo veel.
Hier gaat t inmiddels nog steeds niet erg goed. De reïntegratie is nu op een laag pitje gezet, het liep niet. Sindsdien heb ik wel meer rust, omdat ik even geen stress van werk heb. Maar aan de andere kant zit ik nu hele dagen thuis met mezelf. Ik ben daar gewoon niet goed in, word al wakker met een opgejaagden nerveus gevoel. Dat ging meestal wel weg als ik naar werk ging en ik afleiding had. Nu niet en ik vind t moeilijk om de dag te starten en me niet compleet nutteloos te voelen. Ook de stress van misschien weer (ben jaren geleden ook al 2x lang uitgevallen) lang ziek zijn, helpt me niet. Dus ik probeer t dag voor dag. Soms uur voor uur te bekijken, maar het valt niet mee.
dinsdag 1 november 2022 om 10:23
Hi, lang geleden dat hier geschreven werd. Persoonlijk zou ik t fijn vinden om hier te blijven schrijven, maar ik weet natuurijk niet of er meer mensen zijn die die behoefte hebben. Iedereen is welkom om mee te schrijven, dus wie weet kunnen we dit topic nieuw leven inblazen!
Korte update van mij. Het gaat nog niet stabiel. Relatief goede dagen worden afgewisseld met dagen vol onrust, angst, paniek en stress. Dat maakt dat ik me onzeker voel. Reïntegratie verloopt ook niet top. Ik hoor weinig van bedrijfsarts en op mijn werk hebben ze begrip, maar tegelijk wordt er niet meegedacht over wat ik zou kunnen doen in de uurtjes dat ik er ben.
Ik heb voorstellen, probeer actief na te denken, vraag vaak of ik iets kan doen maar buiten kleine klusjes (bv onze 2 planten water geven
) komt er weinig.
Korte update van mij. Het gaat nog niet stabiel. Relatief goede dagen worden afgewisseld met dagen vol onrust, angst, paniek en stress. Dat maakt dat ik me onzeker voel. Reïntegratie verloopt ook niet top. Ik hoor weinig van bedrijfsarts en op mijn werk hebben ze begrip, maar tegelijk wordt er niet meegedacht over wat ik zou kunnen doen in de uurtjes dat ik er ben.
Ik heb voorstellen, probeer actief na te denken, vraag vaak of ik iets kan doen maar buiten kleine klusjes (bv onze 2 planten water geven
) komt er weinig.
dinsdag 1 november 2022 om 11:34
Hoi vrijdamiddag 
Ik dacht vanmorgen toevallig nog dat er al zo lang niet geschreven is in dit topic.
Ik wil ook graag blijven schrijven
Wat rot dat je je nog niet helemaal oke voelt.. het blijft een struggle he.
Vind het al super knap dat je werkt! Dat doe je toch maar mooi ondanks je angsten. Wel jammer dat het niet helemaal loopt zoals je zou willen.
Voel je je wel fijn op je werkplek?
Nou hier gaat het ook niet super eigenlijk..(liever niet quoten, misschien te herkenbaar) vrijwilligerswerk ligt even stil, ik trok het echt even niet.
Na een vakantie waarin ik me alleen maar ellendig heb gevoeld en het besef dat ik me al heel lang niet meer echt goed heb gevoeld, heb ik me ziekgemeld.
Ik was echt even helemaal op...
Maar nu dus het gevaar waar ik al bang voor was, nu doe ik weer te weinig waardoor ik weer enorm in mijn hoofd ga zitten en helemaal nergens zin meer in heb en overal als een berg tegenop zie
Ik ga wel naar de sportschool en verder wandel ik veel maar voel me eigenlijk enorm alleen en afgestompt.
Dus ik moet toch gaan proberen wat meer te gaan doen maar vind het even lastig....
Nu heb ik volgende week een intake bij psychosomatische fysio, voor mij nieuw maar ben wat dingen gaan uitzoeken en kwam hierop uit. Ook omdat de spanning enorm in mijn lijf/systeem is gaan zitten. Ze kunnen ook helpen met depressie/angststoornissen migraine, stressklachten etc. Dus ik denk dat dat wel iets kan zijn waar ik iets aan kan hebben.
Een psycholoog zag ik niet meer zo zitten en hierbij kijken ze naar het lichaam als geheel.
Wel fijn om hier weer te schrijven
Hopelijk ga je je ook gauw weer wat beter voelen en kunnen we elkaar hier op de hoogte houden!
Ik dacht vanmorgen toevallig nog dat er al zo lang niet geschreven is in dit topic.
Ik wil ook graag blijven schrijven
Wat rot dat je je nog niet helemaal oke voelt.. het blijft een struggle he.
Vind het al super knap dat je werkt! Dat doe je toch maar mooi ondanks je angsten. Wel jammer dat het niet helemaal loopt zoals je zou willen.
Voel je je wel fijn op je werkplek?
Nou hier gaat het ook niet super eigenlijk..(liever niet quoten, misschien te herkenbaar) vrijwilligerswerk ligt even stil, ik trok het echt even niet.
Na een vakantie waarin ik me alleen maar ellendig heb gevoeld en het besef dat ik me al heel lang niet meer echt goed heb gevoeld, heb ik me ziekgemeld.
Ik was echt even helemaal op...
Maar nu dus het gevaar waar ik al bang voor was, nu doe ik weer te weinig waardoor ik weer enorm in mijn hoofd ga zitten en helemaal nergens zin meer in heb en overal als een berg tegenop zie
Ik ga wel naar de sportschool en verder wandel ik veel maar voel me eigenlijk enorm alleen en afgestompt.
Dus ik moet toch gaan proberen wat meer te gaan doen maar vind het even lastig....
Nu heb ik volgende week een intake bij psychosomatische fysio, voor mij nieuw maar ben wat dingen gaan uitzoeken en kwam hierop uit. Ook omdat de spanning enorm in mijn lijf/systeem is gaan zitten. Ze kunnen ook helpen met depressie/angststoornissen migraine, stressklachten etc. Dus ik denk dat dat wel iets kan zijn waar ik iets aan kan hebben.
Een psycholoog zag ik niet meer zo zitten en hierbij kijken ze naar het lichaam als geheel.
Wel fijn om hier weer te schrijven
Hopelijk ga je je ook gauw weer wat beter voelen en kunnen we elkaar hier op de hoogte houden!
dinsdag 1 november 2022 om 12:24
Hai yessss, wat fijn dat je reageert. Niet fijn natuurijk dat je ook nog zoveel klachten heb. Ik vind het dan weer superknap van jou dat je naar de sportschool gaat en veel wandelt. Echt, ik moet er niet aan denken. Ben net even wat plastic enzo gaan wegbrengen (50 meter lopen) en dat kost op dit moment al zoveel moeite.
Shit dat je vakantie ook niet fijn was. Was t een verre reis?
Wat betreft wel (vrijwilligers) werk of niet vind ik ook lastig. Ik heb ook een aantal weken helemaal niet gewerkt. Maar dat knapte ik ook niet van op want teveel tijd om na te denken, geen reden om op tijd uit bed te komen etc.
Onderstaande ook niet quoten
Op mijn werk voel ik me wel fijn, het is een klein bedrijf, waar ik al jaren werk. Ze voelen bijna als familie. Maar juist het feit dat we elkaar zo goed kennen en zoveel van elkaar weten, maakt t nu lastiger. Want ik vind dat ze zich niet voldoende inzetten voor mijn reïntegratie. Er is geen plan, geen taken voor mij, geen begeleiding. Maar tegelijk voelt het voor mij lastig als ik dit aangeef, want ik voel me al schuldig over ziekte en ze hebben al zoveel gedaan in het verleden. Ze zeggen zelf ook eerlijk dat ze t niet zo goed weten en dat ik eigenijk en beetje 'in de weg zit' als ik er ben. Ook schommel ik nogal in stemming. Dus ene week voel ik me beter en wil ik van alles doen, de andere week heb ik geen concentratie, krijg ik niks gedaan en voel ik me vooral heel naar.
Zo'n psycho somatische fysio heb ik ook naar gekeken. Want ik hier een lijf vol spanning.
Ik hoor heel graag hoe het voor jou is.
Shit dat je vakantie ook niet fijn was. Was t een verre reis?
Wat betreft wel (vrijwilligers) werk of niet vind ik ook lastig. Ik heb ook een aantal weken helemaal niet gewerkt. Maar dat knapte ik ook niet van op want teveel tijd om na te denken, geen reden om op tijd uit bed te komen etc.
Onderstaande ook niet quoten
Op mijn werk voel ik me wel fijn, het is een klein bedrijf, waar ik al jaren werk. Ze voelen bijna als familie. Maar juist het feit dat we elkaar zo goed kennen en zoveel van elkaar weten, maakt t nu lastiger. Want ik vind dat ze zich niet voldoende inzetten voor mijn reïntegratie. Er is geen plan, geen taken voor mij, geen begeleiding. Maar tegelijk voelt het voor mij lastig als ik dit aangeef, want ik voel me al schuldig over ziekte en ze hebben al zoveel gedaan in het verleden. Ze zeggen zelf ook eerlijk dat ze t niet zo goed weten en dat ik eigenijk en beetje 'in de weg zit' als ik er ben. Ook schommel ik nogal in stemming. Dus ene week voel ik me beter en wil ik van alles doen, de andere week heb ik geen concentratie, krijg ik niks gedaan en voel ik me vooral heel naar.
Zo'n psycho somatische fysio heb ik ook naar gekeken. Want ik hier een lijf vol spanning.
Ik hoor heel graag hoe het voor jou is.
zaterdag 5 november 2022 om 09:22
Ook zo herkenbaar wat betreft wel of niet werken..
Ik merk ook dat het me ook niet goed doet nu ik niet werk maar wel vrijwilligerswerk levert me ook weer stress op. De ene keer kom ik dan redelijk thuis maar hoe vaak ik daar niet zit met een vol hoofd, moe, onzeker voelen en de klok wegkijken en dan vervolgens apatisch op de bank hangen omdat het me vaak zo leeg trekt
Ik heb soms ook gewoon helemaal niet het gevoel dat ik vooruitgang boek ofzo.
Gisteren ging ook weer even niet zo lekker.. had iets afgesproken en dat doe ik eigenlijk al nooit meer, de angst weer dat ik me niet goed voel, voel me dan dus bijvoorbaat niet lekker in mijn vel, weer ertegenop zien. Ook met iets wat dus leuk zou moeten zijn...
Nu was ze uiteindelijk veel te laat en dat wachten levert me dan zoveel stress op en dat is dan een soort druppel, dus we hadden even 'gedoe' daarover.
Heb gewoon al moeite met überhaubt dingen ondernemen, maar in mijn eentje kan ik het in ieder geval zelf bepalen, of ga ik iets doen als ik een relatief goede dag heb/energie over heb. Maar afspreken blijft lastig en zeker als het dan al anders loopt...
Het was gelukkig ook snel weer goed maar bij mij blijft dus wel heel erg hangen 'waarom ben ik zo?' En dan baal ik dat ik zo reageer..
Ik heb daar nu nog steeds last van, het kost me gewoon een hoop energie.
Ik heb de rest van de dag niks meer mee gekregen/niet ervan kunnen genieten.
Nu even bijkomen, wil vandaag gewoon de hele dag films kijken en janken
Sorry even een dip..
Op dit soort momenten denk ik ook, laat dat vrijwillgerswerk ook nog maar even.. wilde weer beginnen maar voel me al te lang niet mezelf, zo vermoeiend.
Misschien eerst ook maar die afspraak met die somatische fysiotherapie afwachten.
Zucht.. wordt het ooit beter?
Hoe gaat ie met jou vandaag?
(Sorry voor mijn dip post)
Ik merk ook dat het me ook niet goed doet nu ik niet werk maar wel vrijwilligerswerk levert me ook weer stress op. De ene keer kom ik dan redelijk thuis maar hoe vaak ik daar niet zit met een vol hoofd, moe, onzeker voelen en de klok wegkijken en dan vervolgens apatisch op de bank hangen omdat het me vaak zo leeg trekt
Ik heb soms ook gewoon helemaal niet het gevoel dat ik vooruitgang boek ofzo.
Gisteren ging ook weer even niet zo lekker.. had iets afgesproken en dat doe ik eigenlijk al nooit meer, de angst weer dat ik me niet goed voel, voel me dan dus bijvoorbaat niet lekker in mijn vel, weer ertegenop zien. Ook met iets wat dus leuk zou moeten zijn...
Nu was ze uiteindelijk veel te laat en dat wachten levert me dan zoveel stress op en dat is dan een soort druppel, dus we hadden even 'gedoe' daarover.
Heb gewoon al moeite met überhaubt dingen ondernemen, maar in mijn eentje kan ik het in ieder geval zelf bepalen, of ga ik iets doen als ik een relatief goede dag heb/energie over heb. Maar afspreken blijft lastig en zeker als het dan al anders loopt...
Het was gelukkig ook snel weer goed maar bij mij blijft dus wel heel erg hangen 'waarom ben ik zo?' En dan baal ik dat ik zo reageer..
Ik heb daar nu nog steeds last van, het kost me gewoon een hoop energie.
Ik heb de rest van de dag niks meer mee gekregen/niet ervan kunnen genieten.
Nu even bijkomen, wil vandaag gewoon de hele dag films kijken en janken
Sorry even een dip..
Op dit soort momenten denk ik ook, laat dat vrijwillgerswerk ook nog maar even.. wilde weer beginnen maar voel me al te lang niet mezelf, zo vermoeiend.
Misschien eerst ook maar die afspraak met die somatische fysiotherapie afwachten.
Zucht.. wordt het ooit beter?
Hoe gaat ie met jou vandaag?
(Sorry voor mijn dip post)
zaterdag 5 november 2022 om 10:30
Oh yesss, het is zo enorm herkenbaar.
Afspreken is voor mij nu ook echt lastig, want stel dat ik me slecht voel etc. Tegelijk voel ik wel de behoefte om contact te hebben. Dat geeft energie, maar trekt me tegelijk leeg.
En daar een evenwicht in vinden, lukt me nog niet. De laatste maanden spreek ik weinig af en als ik me goed voel app ik iemand. Maar dat komt niet altijd uit voor een ander en voel ik me daar weer shit onder. De onzekerheid die je voelt over jezelf (wat je schreef over 'waarom doe ik zo') voel ik ook vaak. Ik ben wel hard bezig om deze negatieve gedachten over mezelf goed te bekijken en daar meer liefdevolle gedachten over mezelf voor in de plaats te zetten. Nu ik er al een tijdje op let, schrik ik van de hoeveelheid negatieve gedachten over mezelf. Maar het blijft lastig, want het is een automatisme dat lastig uit te schakelen is.
Ook doe ik al een tijdje regelmatig geleide meditaties via insight timer, een gratis app waar ik een aantal mooie meditaties heb gevonden. Misschien iets dat jou ook kan helpen?
Zit jij trouwens in de ziektewet of ben je afgekeurd? Je hoeft t niet te zeggen hoor, maar ik ben gewoon nieuwsgierig, omdat ik nu 4 maanden ziek gemeld ben en ik geen idee heb, hoe dit verder moet. Je mag me ook altijd pb'en, als je daar behoefte aan heb.
Ik ga een (wederom) rustige dag hebben, ik probeer wel even naar de sport wedstrijd van onze dochter te gaan, is buiten en kan ik komen en gaan wanneer ik wil.
Yesss, ik wens voor jou dat deze dag nog en paar lichtpuntjes heeft. Misschien even wandelen, of bellen met een vriendin of gewoon op de bank met een mooie film en als t even kan een rustig lijf en hoofd.
Knuffel voor jou
Afspreken is voor mij nu ook echt lastig, want stel dat ik me slecht voel etc. Tegelijk voel ik wel de behoefte om contact te hebben. Dat geeft energie, maar trekt me tegelijk leeg.
En daar een evenwicht in vinden, lukt me nog niet. De laatste maanden spreek ik weinig af en als ik me goed voel app ik iemand. Maar dat komt niet altijd uit voor een ander en voel ik me daar weer shit onder. De onzekerheid die je voelt over jezelf (wat je schreef over 'waarom doe ik zo') voel ik ook vaak. Ik ben wel hard bezig om deze negatieve gedachten over mezelf goed te bekijken en daar meer liefdevolle gedachten over mezelf voor in de plaats te zetten. Nu ik er al een tijdje op let, schrik ik van de hoeveelheid negatieve gedachten over mezelf. Maar het blijft lastig, want het is een automatisme dat lastig uit te schakelen is.
Ook doe ik al een tijdje regelmatig geleide meditaties via insight timer, een gratis app waar ik een aantal mooie meditaties heb gevonden. Misschien iets dat jou ook kan helpen?
Zit jij trouwens in de ziektewet of ben je afgekeurd? Je hoeft t niet te zeggen hoor, maar ik ben gewoon nieuwsgierig, omdat ik nu 4 maanden ziek gemeld ben en ik geen idee heb, hoe dit verder moet. Je mag me ook altijd pb'en, als je daar behoefte aan heb.
Ik ga een (wederom) rustige dag hebben, ik probeer wel even naar de sport wedstrijd van onze dochter te gaan, is buiten en kan ik komen en gaan wanneer ik wil.
Yesss, ik wens voor jou dat deze dag nog en paar lichtpuntjes heeft. Misschien even wandelen, of bellen met een vriendin of gewoon op de bank met een mooie film en als t even kan een rustig lijf en hoofd.
Knuffel voor jou
maandag 28 november 2022 om 14:39
Ik laat me weer even horen
Jeetje echt alweer even geleden zie ik, voordat je het weet zijn er weer een paar weken om. Wilde wel een paar keer iets typen maar dan had ik de rust weer even niet.
Hoe gaat ie nu met je??
Ook zooo herkenbaar wat betreft die negatieve gedachten.
Ik betrap mezelf er de laatste enorm op, ben ook vaak boos, gefrustreerd, gewoon ook om hoe dingen zijn gelopen.
Soms probeer ik ook milder ernaar te kijken, of te zeggen tegen mezelf 'je doet al zoveel' etc maar dan vervolgens komt het negatieve spiraal weer
Ik heb inmiddels wel 2 sessies gehad bij die somatische fysio.
Wel een goed gevoel over, ze denkt aan een overprikkeld zenuwstelsel.
Precies wat ik zelf ook al voelde en dacht.
Gewoon het al jaren hiermee strugglen, ik kom gewoon ook nooit meer écht tot rust. Maar dat zul je ook wel herkennen, het kost gewoon zoveel energie. Dan ook nog die hormonale klachten en regelmatig migraine..
Ik 'moet' me nu de komende tijd gaan richten op beweging en het verder klein houden, dus elke dag 25 min wandelen, mijn sportsessies en 1 moment op een dag pakken en even niks doen/op mijn ademhaling letten en vanuit daar gaan we weer verder kijken.
Nu wandel ik sowieso al veel maar we gaan echt in kleine stappen werken.
Ik verwacht ook geen kant en klare oplossing, maar het is al fijn om met iemand te praten en die ondersteuning/begrip te hebben.
Verder loop ik de laatste dagen weer heel nerveus rond, ik vind boodschappen tegenwoordig al een hele happening... gewoon dat nadenken over van alles en als ik dan bvb een telefoontje tussendoor krijg schiet ik gewoon in de stress en dan al die wissewasjes, bah. Nu weer wat verplichtingen die eraan komen, ik kom al zo slecht aan mezelf toe en voordat ik het weet ben ik weer de hele tijd met anderen bezig
Voel me soms echt overspannen.
Nu denk ik ook wel dat het daarmee te vergelijken is, niet van het druk hebben maar dat het gewoon in mijn systeem is gaan zitten. Hopelijk leer ik met die fysio om ook meer naar mijn lichaam te luisteren.
Maar hoe gaat het met jou?
Trouwens een goed idee van die meditaties, zou voor mij ook heel goed zijn. Hier trouwens nog steeds niet aan het werk, weet ook niet hoe ik dat nu zou moeten doen eigenlijk... als ik er alleen al aan dénk..
Heb jij al zicht om weer aan het werk te gaan? Het blijft zo lastig he.
Nou hopelijk gaat het een beetje met je, nog plannen voor de Feestdagen? In ieder geval een fijne dag en een
Jeetje echt alweer even geleden zie ik, voordat je het weet zijn er weer een paar weken om. Wilde wel een paar keer iets typen maar dan had ik de rust weer even niet.
Hoe gaat ie nu met je??
Ook zooo herkenbaar wat betreft die negatieve gedachten.
Ik betrap mezelf er de laatste enorm op, ben ook vaak boos, gefrustreerd, gewoon ook om hoe dingen zijn gelopen.
Soms probeer ik ook milder ernaar te kijken, of te zeggen tegen mezelf 'je doet al zoveel' etc maar dan vervolgens komt het negatieve spiraal weer
Ik heb inmiddels wel 2 sessies gehad bij die somatische fysio.
Wel een goed gevoel over, ze denkt aan een overprikkeld zenuwstelsel.
Precies wat ik zelf ook al voelde en dacht.
Gewoon het al jaren hiermee strugglen, ik kom gewoon ook nooit meer écht tot rust. Maar dat zul je ook wel herkennen, het kost gewoon zoveel energie. Dan ook nog die hormonale klachten en regelmatig migraine..
Ik 'moet' me nu de komende tijd gaan richten op beweging en het verder klein houden, dus elke dag 25 min wandelen, mijn sportsessies en 1 moment op een dag pakken en even niks doen/op mijn ademhaling letten en vanuit daar gaan we weer verder kijken.
Nu wandel ik sowieso al veel maar we gaan echt in kleine stappen werken.
Ik verwacht ook geen kant en klare oplossing, maar het is al fijn om met iemand te praten en die ondersteuning/begrip te hebben.
Verder loop ik de laatste dagen weer heel nerveus rond, ik vind boodschappen tegenwoordig al een hele happening... gewoon dat nadenken over van alles en als ik dan bvb een telefoontje tussendoor krijg schiet ik gewoon in de stress en dan al die wissewasjes, bah. Nu weer wat verplichtingen die eraan komen, ik kom al zo slecht aan mezelf toe en voordat ik het weet ben ik weer de hele tijd met anderen bezig
Voel me soms echt overspannen.
Nu denk ik ook wel dat het daarmee te vergelijken is, niet van het druk hebben maar dat het gewoon in mijn systeem is gaan zitten. Hopelijk leer ik met die fysio om ook meer naar mijn lichaam te luisteren.
Maar hoe gaat het met jou?
Trouwens een goed idee van die meditaties, zou voor mij ook heel goed zijn. Hier trouwens nog steeds niet aan het werk, weet ook niet hoe ik dat nu zou moeten doen eigenlijk... als ik er alleen al aan dénk..
Heb jij al zicht om weer aan het werk te gaan? Het blijft zo lastig he.
Nou hopelijk gaat het een beetje met je, nog plannen voor de Feestdagen? In ieder geval een fijne dag en een
maandag 28 november 2022 om 17:12
Nog even een aanvulling..
Weet niet of je dit herkend maar wat ik dus lastig vind is dat ik nu praktisch gezien 'altijd kan' nu ik niet werk maar dat maakt het soms ook lastig om dus nee te zeggen..
Nu is er iets waarbij iemand hulp heeft gevraagd maar ik trek dat momenteel gewoon niet, heb het vanmogen op een rij gezet tijdens een wandeling en voor mij gaat dat qua energie toch weer meer kosten dan '1dag' en dat wil ik gewoon niet, ben al blij als ik mijn sportsessies red en enigszins wat uit handen krijg voor mezelf (wat al minimaal is
).. en als ik een baan of drukker leven zou hebben zou ik niet eens kunnen.
Maar áls ik nu dan nee zeg dan denken mensen al gauw 'oh dat is dan teveel voor je' pfff alsof ik geen andere redenen mag of kan hebben.
Vind dat dus echt lastig en heb dus nee gezegd maar houd dan toch een onrustig schuldgevoel...
Sorry even frustratie berichtje...
Weet niet of je dit herkend maar wat ik dus lastig vind is dat ik nu praktisch gezien 'altijd kan' nu ik niet werk maar dat maakt het soms ook lastig om dus nee te zeggen..
Nu is er iets waarbij iemand hulp heeft gevraagd maar ik trek dat momenteel gewoon niet, heb het vanmogen op een rij gezet tijdens een wandeling en voor mij gaat dat qua energie toch weer meer kosten dan '1dag' en dat wil ik gewoon niet, ben al blij als ik mijn sportsessies red en enigszins wat uit handen krijg voor mezelf (wat al minimaal is
).. en als ik een baan of drukker leven zou hebben zou ik niet eens kunnen.Maar áls ik nu dan nee zeg dan denken mensen al gauw 'oh dat is dan teveel voor je' pfff alsof ik geen andere redenen mag of kan hebben.
Vind dat dus echt lastig en heb dus nee gezegd maar houd dan toch een onrustig schuldgevoel...
Sorry even frustratie berichtje...
woensdag 30 november 2022 om 10:53
Yesss ik snap helemaal wat je bedoelt, betreft het moeilijk nee kunnen zeggen, omdat je niet werkt of andere drukke bezigheden heb. Ik weet rationeel dat ik nee mag zeggen, maar het doen vind ik moeilijk. Mijn eerste instinct is om een smoes te bedenken, omdat ik niet gewoon nee durf te zeggen. Maar dat vind ik ook laf. Dus als ik nee zeg, komt dat schuldgevoel waar je het over hebt, bij mij ook direct om de hoek kijken. Want anderen hebben t zwaarder, ik wil een ander niet teleurstellen, ik wil niet dat anderen me stom en zwak vinden. Ik weet dat grenzen bewaken heel belangrijk is, maar ik wil tegelijk ook voor mensen klaarstaan. Moeilijke balans!
Zeker ook omdat ik al zolang deze kleven heb ik wil niet weer zeggen dat ik geen energie heb, mee moe en overprikkeld voel. Ik heb t gevoel dat mensen na al die jaren denken, ja nou weet ik t wel. Is dat nou nog niet over (want dat is ook wat ik tegen mezelf zeg).
Goed dat je nee heb gezegd, ik vind t heel knap, want ik weet hoe lastig t is.
Dat overprikkeld zenuwstelsel klinkt wel logisch. Ik hoop van harte dat t je gaat helpen, de psycho somatische fysio. Ik vind t trouwens ook echt goed dat jij blijft sporten. Als bij mij mijn hartslag omhoog gaat, komt de paniek/ angst. Verder heb ik weging energie, dus sporten zou ik al helemaal niet trekken! Ik ben wel begonnen met yoga. Is ook goed voor je lijf, maar dan wat rustiger. Elke keer dood nerveus voor ik erheen ga, maar het doet wel goed!
Zeker ook omdat ik al zolang deze kleven heb ik wil niet weer zeggen dat ik geen energie heb, mee moe en overprikkeld voel. Ik heb t gevoel dat mensen na al die jaren denken, ja nou weet ik t wel. Is dat nou nog niet over (want dat is ook wat ik tegen mezelf zeg).
Goed dat je nee heb gezegd, ik vind t heel knap, want ik weet hoe lastig t is.
Dat overprikkeld zenuwstelsel klinkt wel logisch. Ik hoop van harte dat t je gaat helpen, de psycho somatische fysio. Ik vind t trouwens ook echt goed dat jij blijft sporten. Als bij mij mijn hartslag omhoog gaat, komt de paniek/ angst. Verder heb ik weging energie, dus sporten zou ik al helemaal niet trekken! Ik ben wel begonnen met yoga. Is ook goed voor je lijf, maar dan wat rustiger. Elke keer dood nerveus voor ik erheen ga, maar het doet wel goed!
woensdag 30 november 2022 om 11:05
Om mijn post niet te lang te maken, nog een kort bericht mbt mijn werk.
Ik ben nog steeds geen voorzichtig aan t reïntegreren. Dat gaat eigenlijk best goed. Ik mag wat van mijn eigen werkzaamheden oppakken en dat geeft zelfvertrouwen.
Eigenlijk wil ik de volgende stap wel zetten met een paar uurtjes erbij, maar twijfel enorm. Hopelijk begint in december mijn traject bij de psycholoog. En ik weet niet of dat voor een tijdelijke terugval kan zorgen. Verder is het op mijn werk erg rustig, dus is er is weinig te doen. Dan voel ik me extra in de weg zitten.
Maar op mijn werk voel ik me ook weer even mijn oude ik. Mijn werk geeft me energie (maar kost t ook, zoals alles energie kost). Ik hoop dat bedrijfsarts snel te spreken om dit te overleggen (maar ook daar, wachttijden).
Ik weet oprecht niet wat ik goed aan doe
Nou ik wens je een rustige mooie dag.
Ik vind t oprecht altijd fijn je te lezen!
Ik ben nog steeds geen voorzichtig aan t reïntegreren. Dat gaat eigenlijk best goed. Ik mag wat van mijn eigen werkzaamheden oppakken en dat geeft zelfvertrouwen.
Eigenlijk wil ik de volgende stap wel zetten met een paar uurtjes erbij, maar twijfel enorm. Hopelijk begint in december mijn traject bij de psycholoog. En ik weet niet of dat voor een tijdelijke terugval kan zorgen. Verder is het op mijn werk erg rustig, dus is er is weinig te doen. Dan voel ik me extra in de weg zitten.
Maar op mijn werk voel ik me ook weer even mijn oude ik. Mijn werk geeft me energie (maar kost t ook, zoals alles energie kost). Ik hoop dat bedrijfsarts snel te spreken om dit te overleggen (maar ook daar, wachttijden).
Ik weet oprecht niet wat ik goed aan doe
Nou ik wens je een rustige mooie dag.
Ik vind t oprecht altijd fijn je te lezen!
