Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 6 november 2017 om 15:09
Wat vervelend Paradontax. Hoe lang heb je het nu geslikt? Gek is dat hé dat je dan toch weer anders reageert op een ad die je al eerder gebruikt hebt. Mijn moeder heeft dat ook eens gehad. Ze is toen ook gestopt.
Ik ben zelf vanmorgen bij psychiater geweest en ga in dec in de vakantie mijn antidepressiva toch wat ophogen. Voornamelijk omdat ik mijn angstklachten rond mijn menstruatie verergeren...antidepressiva schijnt daar toch goed tegen te helpen.
Ik ben zelf vanmorgen bij psychiater geweest en ga in dec in de vakantie mijn antidepressiva toch wat ophogen. Voornamelijk omdat ik mijn angstklachten rond mijn menstruatie verergeren...antidepressiva schijnt daar toch goed tegen te helpen.
maandag 6 november 2017 om 16:18
maandag 6 november 2017 om 19:31
Gecondoleerd HoiBloesem en heel veel sterkte.
Pardontax, loop je ook bij een psychiater? Ik hoop dat ze iets vinden dat goed helpt voor je.
Ik slik bijna een week de sertraline nu en ik kan niet zeggen dat het anders voelt. Maar even afwachten nog verder. Heb alleen zo’n gruwelijke pijn aan mijn linkerkaak en oor, ik vermoed van knarsen of klemmen ‘s nachts. Moet binnenkort naar de tandarts, zal gelijk eens vragen. De huisarts zag niks aan mijn oor, misschien kan hij er nog wat mee.
Pardontax, loop je ook bij een psychiater? Ik hoop dat ze iets vinden dat goed helpt voor je.
Ik slik bijna een week de sertraline nu en ik kan niet zeggen dat het anders voelt. Maar even afwachten nog verder. Heb alleen zo’n gruwelijke pijn aan mijn linkerkaak en oor, ik vermoed van knarsen of klemmen ‘s nachts. Moet binnenkort naar de tandarts, zal gelijk eens vragen. De huisarts zag niks aan mijn oor, misschien kan hij er nog wat mee.
maandag 6 november 2017 om 19:59
Hoi allemaal!
Ik schrijf graag met jullie mee.
Na een onwijs heftige 20 jaar (ouders alcoholist, mishandelende vader, op mijn 15e op straat gezet, 8 jaar geen contact gehad, vervelende relatie met vreemdgaande ex, financiele ellende door eindigen eigen zaak etc)
Inmiddels ben ik al 8 jaar gelukkig met mijn inmiddels echtgenoot en 2 kinderen en zou alles toch okay moeten zijn. Ik dacht mijn verleden echt keurig opgeborgen te hebben. Tot mijn vader 2 jaar geleden plotseling stierf. Ik was sinds enkele jaren weer een band aan het opbouwen en dat ging goed. Zijn sterven heeft er zooo ingehakt.
Ik merkte dat ik steeds moeier was, steeds minder kon hebben. Ik had vaak hoofdpijn, pijn in mijn nek, vage klachten. Ik begon paniekaanvallen te krijgen in winkels en werd steeds onrustiger. Ging met tegenzin naar mijn werk en werd bang...voor de paniekaanvallen. Ik ging door tot ik 1.5 jaar geleden instortte. Van de ene op de andere dag kon ik niets meer. Kon letterlijk en figuurlijk niet meer op benen staan. Alleen maal huilen in bed. Ik dacht dat ik gek werd. Bij de psych bleek het een burnout te zijn. Na een aantal vreselijke maanden krabbelde ik weer op en ging, ondanks de angst en paniek, weer aan het werk. Toen ik 1 week terug was na het opbouwen vielen, op 1 na, al mijn collega's uit. Echtgenoot van collega 1 viel dood neer, de 2e zat in een depressie en de andere 2 hadden echtgenoten met kanker. Ik heb samen met mijn collega (beiden parttimers) 4 maanden lang fulltime de toko moeten runnen. Ik was kapot. Toen mijn man thuis aan tafel ook nog een tia kreeg, was het niet veel later weer foute boel. Mijn paniek en angst namen bizarre vormen aan. Ik kon uiteindelijk niets meer zonder angst. Winkels, vakantie, kinderen naar school brengen, tanken, op visite. Zelfs thuis op de bank voelde ik me angstig. Ik ben al die tijd alles blijven doen maar met veel pijn en moeite en zonder enig plezier. Ik heb van alles geprobeerd: programma van Geert Verschaeve, hypnotherapie, sint janskruid, ashwagandha, mindfulness, spijkermatje, psych, weer aan de pil, yoga etc etc. Uiteindelijk ging het weer wat beter maar alles bleef me moeite kosten. Toen ik een maand geleden steeds somberder werd en hele zwarte gedachten kreeg, heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met antidepressiva. Ik zit vandaag op dag 21 van de cipramil druppels. Ik zit nu op 7 en hoog komend weekend op naar 8. Dit staat gelijk aan 20 mg. Ik hoop zo dat het me gaat helpen!
Sorry voor dit vreselijk lange verhaal, applaus als je het helemaal uitgelezen hebt. Het lucht op om even te spuien.
Ik schrijf graag met jullie mee.
Na een onwijs heftige 20 jaar (ouders alcoholist, mishandelende vader, op mijn 15e op straat gezet, 8 jaar geen contact gehad, vervelende relatie met vreemdgaande ex, financiele ellende door eindigen eigen zaak etc)
Inmiddels ben ik al 8 jaar gelukkig met mijn inmiddels echtgenoot en 2 kinderen en zou alles toch okay moeten zijn. Ik dacht mijn verleden echt keurig opgeborgen te hebben. Tot mijn vader 2 jaar geleden plotseling stierf. Ik was sinds enkele jaren weer een band aan het opbouwen en dat ging goed. Zijn sterven heeft er zooo ingehakt.
Ik merkte dat ik steeds moeier was, steeds minder kon hebben. Ik had vaak hoofdpijn, pijn in mijn nek, vage klachten. Ik begon paniekaanvallen te krijgen in winkels en werd steeds onrustiger. Ging met tegenzin naar mijn werk en werd bang...voor de paniekaanvallen. Ik ging door tot ik 1.5 jaar geleden instortte. Van de ene op de andere dag kon ik niets meer. Kon letterlijk en figuurlijk niet meer op benen staan. Alleen maal huilen in bed. Ik dacht dat ik gek werd. Bij de psych bleek het een burnout te zijn. Na een aantal vreselijke maanden krabbelde ik weer op en ging, ondanks de angst en paniek, weer aan het werk. Toen ik 1 week terug was na het opbouwen vielen, op 1 na, al mijn collega's uit. Echtgenoot van collega 1 viel dood neer, de 2e zat in een depressie en de andere 2 hadden echtgenoten met kanker. Ik heb samen met mijn collega (beiden parttimers) 4 maanden lang fulltime de toko moeten runnen. Ik was kapot. Toen mijn man thuis aan tafel ook nog een tia kreeg, was het niet veel later weer foute boel. Mijn paniek en angst namen bizarre vormen aan. Ik kon uiteindelijk niets meer zonder angst. Winkels, vakantie, kinderen naar school brengen, tanken, op visite. Zelfs thuis op de bank voelde ik me angstig. Ik ben al die tijd alles blijven doen maar met veel pijn en moeite en zonder enig plezier. Ik heb van alles geprobeerd: programma van Geert Verschaeve, hypnotherapie, sint janskruid, ashwagandha, mindfulness, spijkermatje, psych, weer aan de pil, yoga etc etc. Uiteindelijk ging het weer wat beter maar alles bleef me moeite kosten. Toen ik een maand geleden steeds somberder werd en hele zwarte gedachten kreeg, heb ik de knoop doorgehakt en ben ik begonnen met antidepressiva. Ik zit vandaag op dag 21 van de cipramil druppels. Ik zit nu op 7 en hoog komend weekend op naar 8. Dit staat gelijk aan 20 mg. Ik hoop zo dat het me gaat helpen!
Sorry voor dit vreselijk lange verhaal, applaus als je het helemaal uitgelezen hebt. Het lucht op om even te spuien.
dinsdag 7 november 2017 om 07:15
dinsdag 7 november 2017 om 07:36
Allereerste gecondoleerd hoibloesem, heel veel sterkte met het verwerken van jullie verlies en ook met de begrafenis deze week. Ik denk aan je.
Kyala, welkom bij ons clubje angsthazen, zo te lezen heb jij ook je portie wel gehad. Ik hoop dat je je snel beter voelt en dat je hier veel steun en herkenning vind.
Paradontax, wat balen dat het niet lukt met de AD, bijzonder he hoe je de tweede meer zou anders kunt reageren, ik heb dat wel vaker gelezen. Bijzonder! Hopelijk vind je snel iets wat je wel helpt! Sterkte!!
Pindakaas, jammer dat je nog weinig verschil voelt. Hopelijk komt er snel weer een lichtpuntje.
Hier gaat het wel, gisteren een Netflix-dagje gedaan om even rust te pakken. Dat heeft me wel geholpen. Ook nog een telefonisch consult gehad met de psych, die gaf aan dat ik waarschijnlijk het zweten en trillen zal moeten accepteren als bijwerking die blijvend is. En dat dat erger wordt als ik mij teveel inspan en teveel doe. Dus ik moest het zien als soort waarschuwingssignaal. Ze wil over 4 weken weer bellen om te kijken of het nog steeds zo goed gaat..... en die zin maakt me dan weer nerveus.... want ik haal veel meer uit zo’n zin dan nodig is. Vandaag weer naar de psych, dat is alweer even geleden.
Wens voor jullie allemaal een fijne rustig dagje.
Kyala, welkom bij ons clubje angsthazen, zo te lezen heb jij ook je portie wel gehad. Ik hoop dat je je snel beter voelt en dat je hier veel steun en herkenning vind.
Paradontax, wat balen dat het niet lukt met de AD, bijzonder he hoe je de tweede meer zou anders kunt reageren, ik heb dat wel vaker gelezen. Bijzonder! Hopelijk vind je snel iets wat je wel helpt! Sterkte!!
Pindakaas, jammer dat je nog weinig verschil voelt. Hopelijk komt er snel weer een lichtpuntje.
Hier gaat het wel, gisteren een Netflix-dagje gedaan om even rust te pakken. Dat heeft me wel geholpen. Ook nog een telefonisch consult gehad met de psych, die gaf aan dat ik waarschijnlijk het zweten en trillen zal moeten accepteren als bijwerking die blijvend is. En dat dat erger wordt als ik mij teveel inspan en teveel doe. Dus ik moest het zien als soort waarschuwingssignaal. Ze wil over 4 weken weer bellen om te kijken of het nog steeds zo goed gaat..... en die zin maakt me dan weer nerveus.... want ik haal veel meer uit zo’n zin dan nodig is. Vandaag weer naar de psych, dat is alweer even geleden.
Wens voor jullie allemaal een fijne rustig dagje.
dinsdag 7 november 2017 om 08:12
Matz, dank je wel! Ik zocht al een paar weken naar een actief forum maar vind alleen maar gearchiveerde fora. Zooo fijn dat ik jullie gevonden heb!
De bijwerkingen vind ik vreselijk, met name de eerste 1.5 week. Ik deed er dagelijks een druppel bij en toen ik op 6 kwam draaide ik een beetje soor. Hele zwarte gedachten over dood, ze vielen gewoon over elkaar heen. Doodeng. Mijn man heeft de hap gebeld en volgens hen hoogde ik te snel op en moest ik terug naar 5. Zo nodig oxazepam erbij. Toen een week 5, een week 6 en nu een week 7. Bijwerkingen in het begin waren: zweten, trillen, huidbranden, slapeloosheid, overdag doodmoe, hoofdpijn, erg angstig, depressief, maagpijn, misselijk... de volledige bijsluiter ppff. Durfde niet alleen te zijn en dus kwam (en komt) mijn moeder me iedere middag gezelschap houden haha.
Dag 10 tm 13 waren goede dagen, sinds de ophogingen weer wiebelig. Ben niet echt angstig maar wel onrustig. Wordt 's ochtends nerveuzig wakker en zie toch iedere ochtend weer op tegen de druppels. Krijg wel steeds meer zin om dingen te doen. Moet ook blijven functioneren ivm kinderen van 6 en 9. Dus gewoon iedere dag maar school.
Blijf hypochondrisch, had vorige week enorm last van druk op mijn borst, rugpijn en tintelende armen.... 1+1=2 maar ik leef nog.
Mijn auto ging kapot vorige week dus op de fiets naar school. Vandaag is mijn man speciaal gaan fietsen naar zijn werk zodat ik met zijn auto kan. Lief natuurlijk maar dat is ook iets wat ik eigenlijk niet durf. Ik rij alleen in mijn auto en dan ook alleen in de buurt want snelwegen durf ik niet. Nu dus moed verzamelen om zometeen in die grote, vreemde auto te stappen.
Welsie, jij schreef ook op een oud forum toch? Heb al die pagina's al 3 keer gelezen ter steun hihi.
Fijne dag allemaal!
De bijwerkingen vind ik vreselijk, met name de eerste 1.5 week. Ik deed er dagelijks een druppel bij en toen ik op 6 kwam draaide ik een beetje soor. Hele zwarte gedachten over dood, ze vielen gewoon over elkaar heen. Doodeng. Mijn man heeft de hap gebeld en volgens hen hoogde ik te snel op en moest ik terug naar 5. Zo nodig oxazepam erbij. Toen een week 5, een week 6 en nu een week 7. Bijwerkingen in het begin waren: zweten, trillen, huidbranden, slapeloosheid, overdag doodmoe, hoofdpijn, erg angstig, depressief, maagpijn, misselijk... de volledige bijsluiter ppff. Durfde niet alleen te zijn en dus kwam (en komt) mijn moeder me iedere middag gezelschap houden haha.
Dag 10 tm 13 waren goede dagen, sinds de ophogingen weer wiebelig. Ben niet echt angstig maar wel onrustig. Wordt 's ochtends nerveuzig wakker en zie toch iedere ochtend weer op tegen de druppels. Krijg wel steeds meer zin om dingen te doen. Moet ook blijven functioneren ivm kinderen van 6 en 9. Dus gewoon iedere dag maar school.
Blijf hypochondrisch, had vorige week enorm last van druk op mijn borst, rugpijn en tintelende armen.... 1+1=2 maar ik leef nog.
Mijn auto ging kapot vorige week dus op de fiets naar school. Vandaag is mijn man speciaal gaan fietsen naar zijn werk zodat ik met zijn auto kan. Lief natuurlijk maar dat is ook iets wat ik eigenlijk niet durf. Ik rij alleen in mijn auto en dan ook alleen in de buurt want snelwegen durf ik niet. Nu dus moed verzamelen om zometeen in die grote, vreemde auto te stappen.
Welsie, jij schreef ook op een oud forum toch? Heb al die pagina's al 3 keer gelezen ter steun hihi.
Fijne dag allemaal!
dinsdag 7 november 2017 om 08:41
Hee Kiaya, heel herkenbaar waar je nu doorheen gaat, ik heb het ook allemaal gehad, het hele boekje aan bijwerkingen. Incl de goede dag 10 tot 13... Haha.... het komt echt goed! Ik ben ondertussen al naar de efteling geweest, ga elke week weer zonder angst naar zwemles, ik toer weer rond in mijn auto. Dat staat je vast ook allemaal te wachten zo gauw je op een juiste dosering en je lijf is eraan gewend. Ik schreef eerder inderdaad ook in een ander topic. Fijn datje daar ook nog steun uit kunt halen.
dinsdag 7 november 2017 om 08:50
Hoi Kiaya wat een heftig verhaal ook weer.Ik vind het erg fijn dit forum.Het is zo herkenbaar wat iedereen hier schrijft.Ik haal er ook steun uit.Schrik wel dat zoveel mensen last van deze angsten hebben.En je hoeft echt niet een nare jeugd of iets heel schokkends te hebben meegemaakt.Het kan je zomaar over komen.Waarschijnlijk wel meer bij vrouwen.Soms denk ik had ik maar een gebroken been dat is binnen zes weken over.Dit komt op de meest onverwachte momenten weer om de hoek kijken.Waarbij onze hormonen ook hun best doen om ons niet goed in ons velletje te voelen.Maar gelukkig krijgen we hulp en ik hoop toch ooit weer angstvrij door het leven te gaan.
dinsdag 7 november 2017 om 09:08
Welsie en Paradontax, hoe lang zijn jullie nu bezig met AD?
Ik heb de autorit overleefd, spannend maar stiekem viel het best wel mee.
Ik merk dat ik nog steeds 'bang' ben voor hoe ik die dag weer zal reageren op de AD. Ik weet eigenlijk dat er nu niets geks meer kan gebeuren maar ben zo geschrokken van die nare gedachten. Ik wil wel van alles doen buitenshuis maar betrap me er toch op dat ik meestal veilig thuis blijf. Ik was weer fanatiek aan het sporten maar ontzie het nog steeds om weer te gaan. Want wat nou als het daar ineens mis gaat... stom natuurlijk maar zo denk ik wel. Ik kijk ook nog steeds iedere dag uit naar het moment dat mijn man weer uit zijn werk komt. Speelafspraakjes van de kinderen ontzie ik ook nog. Terwijl het eigenlijk best ok gaat op het moment. Voel me nog wel vaak vaag in mijn hoofd en trillerig maar verder functioneer ik best. Ik hou vast aan alles wat veilig is. Misschien dat ik dat over een jaar weken ook los kan laten?
Het zal ook vast schelen als ik straks weer naar mijn werk ga. Geldt hetzelfde voor. Het zou wellicht best lukken maar zie het nog niet zitten. Het zou me wel weer een 'levend' gevoel geven, nu zit in mijn dagen vooral uit. Huishouden, boodschappen, kids naar en van school.
Welsie, wat fijn dat je alles weer durft!
En Paradontax, dat gebroken been zou zoveel makkelijker zijn!
Ik heb de autorit overleefd, spannend maar stiekem viel het best wel mee.
Ik merk dat ik nog steeds 'bang' ben voor hoe ik die dag weer zal reageren op de AD. Ik weet eigenlijk dat er nu niets geks meer kan gebeuren maar ben zo geschrokken van die nare gedachten. Ik wil wel van alles doen buitenshuis maar betrap me er toch op dat ik meestal veilig thuis blijf. Ik was weer fanatiek aan het sporten maar ontzie het nog steeds om weer te gaan. Want wat nou als het daar ineens mis gaat... stom natuurlijk maar zo denk ik wel. Ik kijk ook nog steeds iedere dag uit naar het moment dat mijn man weer uit zijn werk komt. Speelafspraakjes van de kinderen ontzie ik ook nog. Terwijl het eigenlijk best ok gaat op het moment. Voel me nog wel vaak vaag in mijn hoofd en trillerig maar verder functioneer ik best. Ik hou vast aan alles wat veilig is. Misschien dat ik dat over een jaar weken ook los kan laten?
Het zal ook vast schelen als ik straks weer naar mijn werk ga. Geldt hetzelfde voor. Het zou wellicht best lukken maar zie het nog niet zitten. Het zou me wel weer een 'levend' gevoel geven, nu zit in mijn dagen vooral uit. Huishouden, boodschappen, kids naar en van school.
Welsie, wat fijn dat je alles weer durft!
En Paradontax, dat gebroken been zou zoveel makkelijker zijn!
dinsdag 7 november 2017 om 10:29
Goedemorgen,
Hoibloesem...gecondoleerd met je vader. Heel veel sterkte met de uitvaart en alle verdriet daar bij komt.
Paradontax. .wat jammer dat t niet goed is gegaan met de ad.maar knap dat je de knoop heb doorgehakt. Het blijft lastig om de juiste medicatie te vinden. Ben je nog wel begonnen met het oppakken van je werk of heb je dat even uitgesteld?
Kiaya.welkom hier. Klinkt allemaal erg heftig wat je hebt me gemaakt. Stort je hart uit hier als je dat behoefte aan hebt.
Hier gaat t oké. Vanmiddag intake gesprek bij psycholoog dus hoop dat er een klik is en ik wat zaken kan oppakken waar ik nu mee blijf worstelen. Iedereen een mooie dag toegewenst!
Hoibloesem...gecondoleerd met je vader. Heel veel sterkte met de uitvaart en alle verdriet daar bij komt.
Paradontax. .wat jammer dat t niet goed is gegaan met de ad.maar knap dat je de knoop heb doorgehakt. Het blijft lastig om de juiste medicatie te vinden. Ben je nog wel begonnen met het oppakken van je werk of heb je dat even uitgesteld?
Kiaya.welkom hier. Klinkt allemaal erg heftig wat je hebt me gemaakt. Stort je hart uit hier als je dat behoefte aan hebt.
Hier gaat t oké. Vanmiddag intake gesprek bij psycholoog dus hoop dat er een klik is en ik wat zaken kan oppakken waar ik nu mee blijf worstelen. Iedereen een mooie dag toegewenst!
woensdag 8 november 2017 om 07:40
Wat goed Welsie dat je wat rust genomen hebt!
Ik voelde me afgelopen week niet fijn...PMS helaas..het zat er net op, een fijne week gehad (goh wat kunnen hormonen een verschil maken!) Trouwens we hadden herfstvakantie en we waren met zijn allen vrij dus dat scheelt ook een hoop! Maar had een cyclus van maar 3 weken dus daar gingen we al gauw weer in de PMS perikelen. Aan de ene kant was ik blij want dan weet ik in ieder geval dat het grotendeels de hormonen zijn waardoor ik me zo angstig voel.
Ik heb met mijn psychiater afgesproken dat ik in december toch nog wat omhoog ga met de venlafaxine. In het voorjaar zat ik een tijdje ook op die hoogte (ineens 75 mg) omhoog gegaan maar ik voelde me zo raar dat we toch een stapje terug zijn gegaan (dus wel omhoog de helft minder).
Dat heeft wel wat geholpen maar pms is niet echt verminderd...wel spannend weer ophogen..
Ik voelde me afgelopen week niet fijn...PMS helaas..het zat er net op, een fijne week gehad (goh wat kunnen hormonen een verschil maken!) Trouwens we hadden herfstvakantie en we waren met zijn allen vrij dus dat scheelt ook een hoop! Maar had een cyclus van maar 3 weken dus daar gingen we al gauw weer in de PMS perikelen. Aan de ene kant was ik blij want dan weet ik in ieder geval dat het grotendeels de hormonen zijn waardoor ik me zo angstig voel.
Ik heb met mijn psychiater afgesproken dat ik in december toch nog wat omhoog ga met de venlafaxine. In het voorjaar zat ik een tijdje ook op die hoogte (ineens 75 mg) omhoog gegaan maar ik voelde me zo raar dat we toch een stapje terug zijn gegaan (dus wel omhoog de helft minder).
Dat heeft wel wat geholpen maar pms is niet echt verminderd...wel spannend weer ophogen..
woensdag 8 november 2017 om 08:14
Kaatje71, hoe was je intake bij de psycholoog?
Matz, erg herkenbaar. Die hormonen spelen mij ook vaak parten. Toename angst maar merk dat ik in de week voor mijn menstruatie ook somberder ben. Krijg soms van die rare gedachten.
Gisteren een best goede dag. 'S ochtends met de auto van man naar de Action geweest. Voor het eerst sinds start AD dat ik echt alleen ergens heen ging.
Daarna een vriendin opgehaald en gezellig een thee'tje gedronken. 'S middags met mijn moeder naar de bibliotheek, weer wat nieuw leesvoer. Nog wat wasjes gedaan en de kids opgehaald. Maar ik irriteerde me aan de kinderen. Ze zijn vaak zo druk en maken altijd ruzie met elkaar ppff. Ik denk dat ik te moe was waardoor ik me plots weer somber begon te voelen. Kan dan ineens gedachten krijgen als: wat doe ik hier. Vind dat steeds zo eng. Zo ben ik helemaal niet. Zou dat een bijwerking van de AD kunnen zijn?
Hopelijk vandaag een rustig dagje zonder piekers en gekke dingen.
Fijne dag allemaal!
Matz, erg herkenbaar. Die hormonen spelen mij ook vaak parten. Toename angst maar merk dat ik in de week voor mijn menstruatie ook somberder ben. Krijg soms van die rare gedachten.
Gisteren een best goede dag. 'S ochtends met de auto van man naar de Action geweest. Voor het eerst sinds start AD dat ik echt alleen ergens heen ging.
Daarna een vriendin opgehaald en gezellig een thee'tje gedronken. 'S middags met mijn moeder naar de bibliotheek, weer wat nieuw leesvoer. Nog wat wasjes gedaan en de kids opgehaald. Maar ik irriteerde me aan de kinderen. Ze zijn vaak zo druk en maken altijd ruzie met elkaar ppff. Ik denk dat ik te moe was waardoor ik me plots weer somber begon te voelen. Kan dan ineens gedachten krijgen als: wat doe ik hier. Vind dat steeds zo eng. Zo ben ik helemaal niet. Zou dat een bijwerking van de AD kunnen zijn?
Hopelijk vandaag een rustig dagje zonder piekers en gekke dingen.
Fijne dag allemaal!
woensdag 8 november 2017 om 08:37
Kiaya; dat herken ik heel goed rond de menstruatie..gekke gedachten en niet goed kunnen relativeren..ik neem dan zelfs wel s oxazepam. Ik heb echt sinds eind vorig jaar heftigere pms gekregen...vind het echt niet fijn!
Wat fijn dat je dingen ondernomen hebt! Goed teken!! Dat met kinderen die mot hebben herken ik heel goed. Daar kan ik vaak ook zo slecht tegen..en ik denk dat je als je moe bent dat sombere gedachten weer omhoog komen dat dat in het begin n
wel normaal is. Ik neem dan wel s een kopje koffie..dat helpt mij om het weer even tot rust te komen.
Wat fijn dat je dingen ondernomen hebt! Goed teken!! Dat met kinderen die mot hebben herken ik heel goed. Daar kan ik vaak ook zo slecht tegen..en ik denk dat je als je moe bent dat sombere gedachten weer omhoog komen dat dat in het begin n
wel normaal is. Ik neem dan wel s een kopje koffie..dat helpt mij om het weer even tot rust te komen.
woensdag 8 november 2017 om 09:25
Goedemorgen. Ook bij mij herkenning dat ik me soms kan irriteren aan drukte. Van mijn kinderen of gedrag van mijn oudste (zit in de brugklas en dat geeft wat stress omdat hij geen huiswerk wil maken).
Dus ik geniet nu ook even van mijn rust
.
De intake bij de psycholoog ging oké. Ze vroeg heel veel. Maar leek me soms niet echt te begrijpen. Ik vertelde bv dat ik veel last heb van spanning en hart overslagen. Ik heb een angst stoornis. We hadden t over sport en ik vertelde dat ik sinds ik zoveel hart overslagen heb, niet meer ben gaan tennissen. Ze vroeg of die overslagen gevaarlijk zijn. Nou volgens de dokter niet. Dus waarom ga je dan niet gewoon? ? Vroeg ze. Ja als ik gewoon zou gaan dan zou ik niet bij haar zitten. Ze zei:' je hoeft dan toch niet bang te zijn dat er iets gebeurt? '. Nee dat snap ik ook wel maar ik heb een angst stoornis en zeggen dat je niet bang hoeft te zijn had ik zelf al geprobeerd en werkt al jaren niet. Misschien wilde ze erachter komen wat mijn angsten precies zijn, maar ik voel me soms al zo'n idioot dat ik t snel als een aanval of kritiek voel.
Nou iedereen een fijne dag gewenst.
Dus ik geniet nu ook even van mijn rust
. De intake bij de psycholoog ging oké. Ze vroeg heel veel. Maar leek me soms niet echt te begrijpen. Ik vertelde bv dat ik veel last heb van spanning en hart overslagen. Ik heb een angst stoornis. We hadden t over sport en ik vertelde dat ik sinds ik zoveel hart overslagen heb, niet meer ben gaan tennissen. Ze vroeg of die overslagen gevaarlijk zijn. Nou volgens de dokter niet. Dus waarom ga je dan niet gewoon? ? Vroeg ze. Ja als ik gewoon zou gaan dan zou ik niet bij haar zitten. Ze zei:' je hoeft dan toch niet bang te zijn dat er iets gebeurt? '. Nee dat snap ik ook wel maar ik heb een angst stoornis en zeggen dat je niet bang hoeft te zijn had ik zelf al geprobeerd en werkt al jaren niet. Misschien wilde ze erachter komen wat mijn angsten precies zijn, maar ik voel me soms al zo'n idioot dat ik t snel als een aanval of kritiek voel.
Nou iedereen een fijne dag gewenst.
woensdag 8 november 2017 om 09:43
Pms is stom!
Kaatje71, ben je bekend met het programma van Geert Verschaeve? Dat heeft mij heel erg geholpen.
Ik heb 2 weken terug eindelijk bevestigd gekregen dat ik chronisch hyperventileer. Al mijn angstklachten blijken voort gekomen te zijn uit hyperventilatie. Ik had ook zoveel klachten waar ik bang van was: hartkloppingen, duizelig, trillen, raar in mijn hoofd. Allerlei onderzoeken maar niemand vond iets. Maar ik had die klachten en werd daardoor steeds banger.. nu soms nog, al kan ik al veel beter relativeren door het programma van Geert Verschaeve.
Kaatje71, ben je bekend met het programma van Geert Verschaeve? Dat heeft mij heel erg geholpen.
Ik heb 2 weken terug eindelijk bevestigd gekregen dat ik chronisch hyperventileer. Al mijn angstklachten blijken voort gekomen te zijn uit hyperventilatie. Ik had ook zoveel klachten waar ik bang van was: hartkloppingen, duizelig, trillen, raar in mijn hoofd. Allerlei onderzoeken maar niemand vond iets. Maar ik had die klachten en werd daardoor steeds banger.. nu soms nog, al kan ik al veel beter relativeren door het programma van Geert Verschaeve.
woensdag 8 november 2017 om 10:13
Kaatje71; snap dat dat wat onbegrepen voelt...je kunt wel logisch nadenken dat er niks ad hand is en dat het ongevaarlijk is maar daarmee neemt dat angstige gevoel lang niet altijd af..teminste bij mij..Het is gewoon een gevoel..Speelt het bij jou ook mee dat je bang bent om weer angstig te worden?? Bij mij wel nl bij veel dingen..ga dan ook vermijden.
O daar ben ik ook wel benieuwd naar Kiaya..zal het ook s opzoeken..
En inderdaad...PMS is heel stom!!!
O daar ben ik ook wel benieuwd naar Kiaya..zal het ook s opzoeken..
En inderdaad...PMS is heel stom!!!
woensdag 8 november 2017 om 11:27
Kiaya. ik ken t programma niet maar zal er eens naar kijken. Chronische hyperventilatie heeft ze t trouwens ook nog over gehad. ..geen idee of dat t is.
Matz...De angst voor de angst is bij mij het grootste probleem. Ik ben ontzettend bang dat ik angst krijg. Met als gevolg dat ik de hele tijd mezelf in de gaten hou en gespannen en angstig ben. Ik zie en voel t gebeuren en ik weet dat vermijden niks helpt,het mss alleen maar erger maakt. .Maar wat je zegt. T logisch weten en t voelen zijn 2 heel verschillende dingen helaas.
Omdat ik op mijn vrije dagen altijd meer gespannen ben en tot weinig kom heb ik een to do lijst gemaakt. Dus ik ga mezelf nu van de bank halen en een stukje wandelen.
Matz...De angst voor de angst is bij mij het grootste probleem. Ik ben ontzettend bang dat ik angst krijg. Met als gevolg dat ik de hele tijd mezelf in de gaten hou en gespannen en angstig ben. Ik zie en voel t gebeuren en ik weet dat vermijden niks helpt,het mss alleen maar erger maakt. .Maar wat je zegt. T logisch weten en t voelen zijn 2 heel verschillende dingen helaas.
Omdat ik op mijn vrije dagen altijd meer gespannen ben en tot weinig kom heb ik een to do lijst gemaakt. Dus ik ga mezelf nu van de bank halen en een stukje wandelen.
woensdag 8 november 2017 om 13:18
Kaatje71; dat herken ik ook heel erg....ook een vrije dag vind ik niet fijn, teminste als mijn man en kinderen er niet zijn. Het alleen thuis zijn daar gaat het om...gelukkig ben ik nu 4 ochtenden per week ah werk, dat scheelt.
Wat goed dat je een to do lijst gemaakt hebt! Ik vind het ook moeilijk hoor om dan tot 'iets' te komen. Ik heb een tijdje een uitlaat hondje gehad...daardoor vond ik het veel fijner om te wandelen. De kinderen vonden het ook leuk!
Misschien toch nog maar eens een hondje voor onszelf!
Wat goed dat je een to do lijst gemaakt hebt! Ik vind het ook moeilijk hoor om dan tot 'iets' te komen. Ik heb een tijdje een uitlaat hondje gehad...daardoor vond ik het veel fijner om te wandelen. De kinderen vonden het ook leuk!
Misschien toch nog maar eens een hondje voor onszelf!
woensdag 8 november 2017 om 16:34
Hoi meiden niet alleen PMS maar ook de overgang is stom.Bij mij nog steeds veel onrust als ik wakker wordt.Lijkt iets minder door de afbouw van de ad.Jammer kaatje dat de klik met de psycholoog er nog niet helemaal is.Ze begrijpen ook niet altijd alles gelijk soms heeft dat wat tijd nodig.Maar wij begrijpen precies wat je bedoeld denk ik.Ik vind nog steeds veel rust in het wandelen.
donderdag 9 november 2017 om 12:16
Gisteren en vandaag voel ik me ineens heel depri. Vantevoren was ik bang dat mijn angsten zouden versterken met de AD, maar ik krijg er af en toe dus echt depressieve buien van. Ik ga er voor nu maar van uit dat dit bijwerkingen van de medicatie zijn.
Wbt angsten gaat het best ok. Ik merk dat ik niet meer zo anticipeer (angst voor de angst). Ik weet natuurlijk niet hoe ik zou reageren als ik iets 'spannends' zou moeten doen. Dagjes weg, feestjes etc heb ik sinds de start met AD nog niet gedaan. Maar de dagelijkse dingen als boodschappen, kinderen naar school, op visite gaan, gaan goed.
Ik ben gisteren voor het eerst langs geweest op mijn werk, maar een half uurtje maar toch. Ik ben geweest. Hoopte op een 'heb er weer zin in gevoel' maar helaas. Zie mezelf nog niet blij zijn op mijn werk.
Morgen weer een druppel ophogen, voorlopig de laatste. Ik hoop toch zo dat dit middel gaat werken voor mij. Zit nu op dag 24 maar voel nog weinig verbetering ten opzichte van voor ik begon met de AD.
Hoe gaat het met jullie?
Wbt angsten gaat het best ok. Ik merk dat ik niet meer zo anticipeer (angst voor de angst). Ik weet natuurlijk niet hoe ik zou reageren als ik iets 'spannends' zou moeten doen. Dagjes weg, feestjes etc heb ik sinds de start met AD nog niet gedaan. Maar de dagelijkse dingen als boodschappen, kinderen naar school, op visite gaan, gaan goed.
Ik ben gisteren voor het eerst langs geweest op mijn werk, maar een half uurtje maar toch. Ik ben geweest. Hoopte op een 'heb er weer zin in gevoel' maar helaas. Zie mezelf nog niet blij zijn op mijn werk.
Morgen weer een druppel ophogen, voorlopig de laatste. Ik hoop toch zo dat dit middel gaat werken voor mij. Zit nu op dag 24 maar voel nog weinig verbetering ten opzichte van voor ik begon met de AD.
Hoe gaat het met jullie?
donderdag 9 november 2017 om 16:09
Hee dames. Ik heb het idee dat de sertraline het wel wat beter doet bij mij dan de citalopram. Maar het is nog kort om te zeggen: eureka! Ik ben net opgehoogd naar 100 mg. Ben wel enorm moe ‘s avonds (vind partner leuk...) en ik ben de hele dag wat trillerig en zenuwachtig. Maar goed te doen.
Kiaya, wat een verhaal. Welkom hier. Goed dat je even naar je werk bent geweest.
Welsie, je klinkt een stuk opgewekter nu dan toen je met de AD begon. Hoop dat je steeds beter gaat voelen!
Kiaya, wat een verhaal. Welkom hier. Goed dat je even naar je werk bent geweest.
Welsie, je klinkt een stuk opgewekter nu dan toen je met de AD begon. Hoop dat je steeds beter gaat voelen!
vrijdag 10 november 2017 om 07:14
Pindakaasmetsuiker; wat fijn dat je een goed gevoel hebt bij de sertraline!
Ik ben weer uit de pms...voelt weer stuk beter! Verbazend wat die hormonen toch kunnen doen..
Fijn Kiaya dat je niet meer zo'n angst voor de angst hebt! Dat kan zo lastig zijn! Bij mij zorgt de antidepressiva ook dat ik daar minder last van heb...
Ik ben weer uit de pms...voelt weer stuk beter! Verbazend wat die hormonen toch kunnen doen..
Fijn Kiaya dat je niet meer zo'n angst voor de angst hebt! Dat kan zo lastig zijn! Bij mij zorgt de antidepressiva ook dat ik daar minder last van heb...
