Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 24 november 2017 om 09:03
Hoi allemaal,
Wat jammer dat je het niet werd Matz, maar gelukkig vind je het voor nu niet zo erg. Snap ik ook wel, is een flinke stap!
Kaatje en Paradontax, fijn dat het weer wat beter gaat met jullie, wat is het toch een hobbelige weg he ppff.
Uilebalk, ook hier flinke toename van klachten in de week voor mijn menstruatie, super stom. Ik heb voor de AD zoveel middeltjes gebruikt. Enige waar ik positief effect van merkte was Ashwagandha. Maar dit gaat niet samen met AD. Ik gebruik nu alleen de cipramil, vit D en magnesiumolie.
Hier zijn de laatste dagen de ochtenden weer wat onrustiger. Gelukkig zakt het vrij snel weg.
Heb het deze week vrij druk gehad voor mijn doen: intocht Sint, etentje met mijn collega's, dag erna etentje van mijn man zijn werk, vriendin van mijn dochter over de vloer, veel in winkels geweest en aan het knutselen (schoonouders zijn 40 jaar getrouwd), helpen met fruit snijden op school en ben zelfs voor het eerst weer naar yoga geweest.
Vanaf komende week ga ik weer naar mijn werk. 3x per week 1 uurtje. Idee van mijn baas, erg lief dat het zo rustig kan! Ik denk dus dat het best goed gaat al voel ik me nog wel vaak vaag. Dagelijks wat hoofdpijn, soms trillerig of beetje raar in mijn hoofd. Als ik druk bezig ben, gaat alles eigenlijk best lekker en sta ik niet meer zo stil bij mijn angsten/somberheid en de medicatie. Als ik een rustig dagje heb, is dat veel meer.
Morgen ook een drukke dag. Sinterklaasfeest op het werk van mijn man en daarna het 40 jarig jubileum van mijn schoonouders met 50 man ppff. Zin in maar ook erg druk.
Ik heb trouwens geen psycholoog nu. Ben vorig jaar al een jaar geweest en ben eigenlijk wel een eindje uitgepraat haha.
Ow ja, ik ben momenteel zwaar verliefd op mijn man en het libido waar ik iedereen altijd over hoor is sinds de meds juist terug ipv verdwenen. Hoop zo dat dit zo blijft hihi
Wat jammer dat je het niet werd Matz, maar gelukkig vind je het voor nu niet zo erg. Snap ik ook wel, is een flinke stap!
Kaatje en Paradontax, fijn dat het weer wat beter gaat met jullie, wat is het toch een hobbelige weg he ppff.
Uilebalk, ook hier flinke toename van klachten in de week voor mijn menstruatie, super stom. Ik heb voor de AD zoveel middeltjes gebruikt. Enige waar ik positief effect van merkte was Ashwagandha. Maar dit gaat niet samen met AD. Ik gebruik nu alleen de cipramil, vit D en magnesiumolie.
Hier zijn de laatste dagen de ochtenden weer wat onrustiger. Gelukkig zakt het vrij snel weg.
Heb het deze week vrij druk gehad voor mijn doen: intocht Sint, etentje met mijn collega's, dag erna etentje van mijn man zijn werk, vriendin van mijn dochter over de vloer, veel in winkels geweest en aan het knutselen (schoonouders zijn 40 jaar getrouwd), helpen met fruit snijden op school en ben zelfs voor het eerst weer naar yoga geweest.
Vanaf komende week ga ik weer naar mijn werk. 3x per week 1 uurtje. Idee van mijn baas, erg lief dat het zo rustig kan! Ik denk dus dat het best goed gaat al voel ik me nog wel vaak vaag. Dagelijks wat hoofdpijn, soms trillerig of beetje raar in mijn hoofd. Als ik druk bezig ben, gaat alles eigenlijk best lekker en sta ik niet meer zo stil bij mijn angsten/somberheid en de medicatie. Als ik een rustig dagje heb, is dat veel meer.
Morgen ook een drukke dag. Sinterklaasfeest op het werk van mijn man en daarna het 40 jarig jubileum van mijn schoonouders met 50 man ppff. Zin in maar ook erg druk.
Ik heb trouwens geen psycholoog nu. Ben vorig jaar al een jaar geweest en ben eigenlijk wel een eindje uitgepraat haha.
Ow ja, ik ben momenteel zwaar verliefd op mijn man en het libido waar ik iedereen altijd over hoor is sinds de meds juist terug ipv verdwenen. Hoop zo dat dit zo blijft hihi
vrijdag 24 november 2017 om 09:05
Welkom uilebalk.klinkt alsof je in een heftige tijd zit. Ik snap goed wat je bedoelt dat je je werk wil blijven doen. Dat was bij mij nog mijn houvast, nog niet hoeven toegeven dat het niet goed gaat. Weten je collega's of je werkgever wel dat t niet zo goed gaat. Misschien kun je de komende tijd wat minder werken of je werk aanpassen. Mijn huidige werkgever weet dat ik angst/paniek klachten heb.
En mij lucht t al op als ik op mijn werk kan zeggen dat ik een slechte dag heb en er even niet bij ben. Ze hebben er begrip voor, ik kam even mijn ei kwijt en dat lucht op.
Paradontax.fijn dat je ad aanslaat.
Matz jammer van je baan. Maar je hebt wel gesolliciteerd en dat leer je altijd weer van! Je vroeg of mijn angst toename te maken heeft met pms. Dat weet ik niet omdat ik sinds 2 jaar niet meer menstrueer. Ik ben pas net 46 dus was er vroeg bij. De overgang heeft er bij mij zeker mee te maken!maar ik ben in ieder geval nooit meer ongesteld
. Fijn weekend allemaal!
En mij lucht t al op als ik op mijn werk kan zeggen dat ik een slechte dag heb en er even niet bij ben. Ze hebben er begrip voor, ik kam even mijn ei kwijt en dat lucht op.
Paradontax.fijn dat je ad aanslaat.
Matz jammer van je baan. Maar je hebt wel gesolliciteerd en dat leer je altijd weer van! Je vroeg of mijn angst toename te maken heeft met pms. Dat weet ik niet omdat ik sinds 2 jaar niet meer menstrueer. Ik ben pas net 46 dus was er vroeg bij. De overgang heeft er bij mij zeker mee te maken!maar ik ben in ieder geval nooit meer ongesteld
. Fijn weekend allemaal!
vrijdag 24 november 2017 om 10:06
Bedankt voor jullie tips en adviezen.
Ik heb niet het soort werk wat je tijdelijk even kunt minderen. Wil er vanwege herkenbaarheid niet te veel op in gaan. Heb besloten het nog een week de kans te geven nu het slapen wat beter gaat. Afgelopen week was ik op de automatische piloot bezig en aan het overleven. Niet goed.
Ik slaap nu wel al 2 nachten wat beter vanwege de oxazepam die ik voor de nacht neem. 5 uur vannacht een record de afgelopen 3 weken. Dat beetje extra slaapt haalt de scherpste randjes eraf. Ik was zo angstig dat ik gek zou worden door het gebrek aan slaap, door de paniek / angst voelde dat bijna echt zo.
Ik heb niet de puf om buiten het werken om sociaal te doen dus ik hou heel erg de boot af wat dat betreft. Heb er de energie ook niet voor. Wilde nu gaan wandelen maar het regent.
Vindt het heel knap dat jij dat allemaal nog kan Kiara, hoewel jij al wat verder bent natuurlijk. Hoelang gebruik je al cipramil?
Veel last van bijwerkingen?
Ik heb niet het soort werk wat je tijdelijk even kunt minderen. Wil er vanwege herkenbaarheid niet te veel op in gaan. Heb besloten het nog een week de kans te geven nu het slapen wat beter gaat. Afgelopen week was ik op de automatische piloot bezig en aan het overleven. Niet goed.
Ik slaap nu wel al 2 nachten wat beter vanwege de oxazepam die ik voor de nacht neem. 5 uur vannacht een record de afgelopen 3 weken. Dat beetje extra slaapt haalt de scherpste randjes eraf. Ik was zo angstig dat ik gek zou worden door het gebrek aan slaap, door de paniek / angst voelde dat bijna echt zo.
Ik heb niet de puf om buiten het werken om sociaal te doen dus ik hou heel erg de boot af wat dat betreft. Heb er de energie ook niet voor. Wilde nu gaan wandelen maar het regent.
Vindt het heel knap dat jij dat allemaal nog kan Kiara, hoewel jij al wat verder bent natuurlijk. Hoelang gebruik je al cipramil?
Veel last van bijwerkingen?
vrijdag 24 november 2017 om 10:30
Hi Uilebalk, ik kan het weer (heeeel lang niet) en het kost me nog steeds wel veel energie hoor. Ik ben 16 oktober begonnen met Cipramil, steeds een druppel opgehoogd. Ik zit nu 2 weken op 8 druppels (gelijk aan 20 mg tablet). De eerste 2 weken vond ik vreselijk qua bijwerkingen maar ik wist dat dit kon gebeuren. Nu nog steeds wel wat last maar het wordt steeds beter. Begin blij te worden van/met de medicatie. Heb me er ruim 1.5 jaar tegen verzet en nu denk ik: waaaarom?
vrijdag 24 november 2017 om 20:03
Hallo,
Al enkele dagen ben ik in dit topic aan het meelezen en vandaag heb ik mezelf een profiel aangemaakt.
Ik wil mezelf even voorstellen, mijn naam hier is cigarette, aangezien ik op geen enkele naam kwam en ik juist aan het roken was.
Ik ben 24jaar,
Ik zit nu al bijna 3weken thuis, ik werk met jongeren, wat veel energie vraagt, energie dat ik momenteel zelf niet heb. Voor ik het wist zat ik in een depressie, ik heb al heel mijn leven last van ups en downs en 7jaar geleden 3weken opgenomen op de paaz afdeling maar deze keer heb ik het terug veel te ver laten komen. Ik kan zelfs niet meer werken, mijn werk die ik zo graag deed.. Hoe kon ik dit zo ver laten komen.. De psycholoog raad een opname aan op een afdeling angst en stemmingstoornissen, waar de dokter en psycholoog volop mee bezig zijn, maar ze worden van hier naar daar gestuurd, lange wachtlijsten. En ondertussen zit ik hier nog steeds thuis.. Ik heb voor niets nog fut, ik zit en de dagen gaan voorbij maar alles blijft hetzelfde, de ene dag wat beter/slechter dan de andere, niet wetende hoe lang ik dit nog uithoud..
Veel sterkte aan iedereen in dit topic
Groetjes
Cigarette
Al enkele dagen ben ik in dit topic aan het meelezen en vandaag heb ik mezelf een profiel aangemaakt.
Ik wil mezelf even voorstellen, mijn naam hier is cigarette, aangezien ik op geen enkele naam kwam en ik juist aan het roken was.
Ik ben 24jaar,
Ik zit nu al bijna 3weken thuis, ik werk met jongeren, wat veel energie vraagt, energie dat ik momenteel zelf niet heb. Voor ik het wist zat ik in een depressie, ik heb al heel mijn leven last van ups en downs en 7jaar geleden 3weken opgenomen op de paaz afdeling maar deze keer heb ik het terug veel te ver laten komen. Ik kan zelfs niet meer werken, mijn werk die ik zo graag deed.. Hoe kon ik dit zo ver laten komen.. De psycholoog raad een opname aan op een afdeling angst en stemmingstoornissen, waar de dokter en psycholoog volop mee bezig zijn, maar ze worden van hier naar daar gestuurd, lange wachtlijsten. En ondertussen zit ik hier nog steeds thuis.. Ik heb voor niets nog fut, ik zit en de dagen gaan voorbij maar alles blijft hetzelfde, de ene dag wat beter/slechter dan de andere, niet wetende hoe lang ik dit nog uithoud..
Veel sterkte aan iedereen in dit topic
Groetjes
Cigarette
maandag 27 november 2017 om 10:52
maandag 27 november 2017 om 12:50
Dag matz,
Mijn angstaanvallen zijn minder tot weg, angstig gevoel nog steeds en met momenten heel erg maar die aanvallen niet meer, medicatie die begint te werken en gebeterd door slaap denk ik. Depressie en geen uitweg zien nog steeds hetzelfde. Ik ben nu juist terug van bij de psycholoog. Hoe gaat het met jou?
Groetjes
maandag 27 november 2017 om 14:10
Hoi Cigarette,
Hier ook vanaf begin 20 bij tijden angstperiodes. Uiteindelijk met antidepressiva begonnen en is tijden goed gegaan. Ik heb sinds eind vorig jaar weer angstklachtenaar met name door heftige PMS gevolgd Door een heftige gebeurtenis met mijn moeder. Gaat inmiddels wel weer stuk beter, periode omstreeks menstruatie blijft nog een kwetsbare periode maar gaat bij beetje ook beter. Ik kan me door de maand heen behoorlijk verschillend voelen.
Hier ook vanaf begin 20 bij tijden angstperiodes. Uiteindelijk met antidepressiva begonnen en is tijden goed gegaan. Ik heb sinds eind vorig jaar weer angstklachtenaar met name door heftige PMS gevolgd Door een heftige gebeurtenis met mijn moeder. Gaat inmiddels wel weer stuk beter, periode omstreeks menstruatie blijft nog een kwetsbare periode maar gaat bij beetje ook beter. Ik kan me door de maand heen behoorlijk verschillend voelen.
maandag 27 november 2017 om 15:48
Hey matz,
Wat ervaar jij dan op momenten van angstperiodes? Neem je nog steeds ad en welke neem jij? Ik hoor bij veel mensen en ook van mijn psycholoog dat de periode rond de menstruatie bij veel mensen met problemen moeilijk ligt, daar heb ik geen ervaring mee. Als je op een vraag niet wil antwoorden dan zeg je dat maar hoor, misschien vind je dat ik teveel doorvraag.
Groetjes
Cigarette
Wat ervaar jij dan op momenten van angstperiodes? Neem je nog steeds ad en welke neem jij? Ik hoor bij veel mensen en ook van mijn psycholoog dat de periode rond de menstruatie bij veel mensen met problemen moeilijk ligt, daar heb ik geen ervaring mee. Als je op een vraag niet wil antwoorden dan zeg je dat maar hoor, misschien vind je dat ik teveel doorvraag.
Groetjes
Cigarette
maandag 27 november 2017 om 16:47
maandag 27 november 2017 om 19:01
Welkom cigarette!
Wat voor medicatie gebruik je en hoe lang al?
Heftige dingen in het verleden lees ik!
Hoe lang denk je dat die opname op zich laat wachten? Wat is het toch ook heftig he!
Hier alle festiviteiten overleefd. Erg druk maar wel leuk. Eigenlijk ging het allemaal best goed. Ik voel me nog wel snel moe en merk dat prikkels soms nog wel hard binnen komen. Zit nu in mijn 7e week waarvan de 3e week 20mg. Ik hoop zo dat dit voldoende is.
Vandaag een uur naar mijn werk geweest, woensdag weer. 8 december naar de bedrijfsarts, ben benieuwd.
Ben nog wel bang om terug te vallen en me weer zo rot te voelen. Vind mijn gedachten met terugwerkende kracht zo eng dat ik soms bang ben dat het terugkomt. Zeker op dagen dat ik erg moe ben. Als ik eens chago ben, denk ik al snel: owjeeee. Wil me nooit meer depressief voelen en al helemaal geen nare gedachten over de food meer hebben. Bah!
Hoe gaat het met de rest? Het is zo stil dus ik vermoed dat het goed gaat hihi
Wat voor medicatie gebruik je en hoe lang al?
Heftige dingen in het verleden lees ik!
Hoe lang denk je dat die opname op zich laat wachten? Wat is het toch ook heftig he!
Hier alle festiviteiten overleefd. Erg druk maar wel leuk. Eigenlijk ging het allemaal best goed. Ik voel me nog wel snel moe en merk dat prikkels soms nog wel hard binnen komen. Zit nu in mijn 7e week waarvan de 3e week 20mg. Ik hoop zo dat dit voldoende is.
Vandaag een uur naar mijn werk geweest, woensdag weer. 8 december naar de bedrijfsarts, ben benieuwd.
Ben nog wel bang om terug te vallen en me weer zo rot te voelen. Vind mijn gedachten met terugwerkende kracht zo eng dat ik soms bang ben dat het terugkomt. Zeker op dagen dat ik erg moe ben. Als ik eens chago ben, denk ik al snel: owjeeee. Wil me nooit meer depressief voelen en al helemaal geen nare gedachten over de food meer hebben. Bah!
Hoe gaat het met de rest? Het is zo stil dus ik vermoed dat het goed gaat hihi
dinsdag 28 november 2017 om 17:20
Welkom Cigarette!
Ik ben vandaag bij de psychiater in opleiding geweest en we hebben gesproken over hoe nu verder. Zij gelooft dat SSRI’s niet de juiste keuze voor mij zijn gezien de rare bijwerkingen die ik bij de citalopram en de sertraline had. Haar idee is om nog even helemaal ‘af te kicken’ en dan te starten met een TCA, een andere soort AD.
Ondertussen vindt ze dat ik al bizar lang wacht op CGT dus daar ging ze achteraan.
Hoe is het met de rest?
Ik ben vandaag bij de psychiater in opleiding geweest en we hebben gesproken over hoe nu verder. Zij gelooft dat SSRI’s niet de juiste keuze voor mij zijn gezien de rare bijwerkingen die ik bij de citalopram en de sertraline had. Haar idee is om nog even helemaal ‘af te kicken’ en dan te starten met een TCA, een andere soort AD.
Ondertussen vindt ze dat ik al bizar lang wacht op CGT dus daar ging ze achteraan.
Hoe is het met de rest?
dinsdag 28 november 2017 om 18:24
Hoi iedereen, ik ben nieuw in dit topic hier, maar lees graag mee en zou zo nu en dan ook mee willen praten. 
Ik ben begin 20 en studeer nog, maar heb sinds de laatste tijd erg veel last van spanningen en paniek(aanvallen). Vooral het constant gespannen zijn en de angst voor paniekaanvallen zijn echt naar. Ik functioneer nu nog 'goed', maar ben bang (hah) dat dit me op den duur opbreekt. Wilde hulp zoeken bij een psycholoog, maar kan dit eigenlijk niet betalen (ouders betalen zorgverzekering, maar daardoor zit wel mn eigen risico op 885€). Ben nu dus veel zelf aan het lezen, en sommige dingen helpen wel redelijk (niet bang zijn voor de angst, maar denken "kom maar op!!"). Ik ga ook mijn studie op een iets lager pitje zetten, in de hoop dat dat me minder stress oplevert. Daarnaast "gebruik" ik valeriaan voor de rust, maar weet niet of dit nou echt helpt. Maar eigenlijk ben ik verder een beetje radeloos
.
Waar ik ook nog echt slecht mee om kan gaan is dat ik soms ineens een realiteitsbesef heb van "ik leef, ik moet nog een heel leven leiden en uiteindelijk ga ik dood", daar kan ik echt totaal van in paniek raken. Gewoon van het feit dat ik besta. Klinkt vast heel stom, herkent iemand dat?
Ik ben begin 20 en studeer nog, maar heb sinds de laatste tijd erg veel last van spanningen en paniek(aanvallen). Vooral het constant gespannen zijn en de angst voor paniekaanvallen zijn echt naar. Ik functioneer nu nog 'goed', maar ben bang (hah) dat dit me op den duur opbreekt. Wilde hulp zoeken bij een psycholoog, maar kan dit eigenlijk niet betalen (ouders betalen zorgverzekering, maar daardoor zit wel mn eigen risico op 885€). Ben nu dus veel zelf aan het lezen, en sommige dingen helpen wel redelijk (niet bang zijn voor de angst, maar denken "kom maar op!!"). Ik ga ook mijn studie op een iets lager pitje zetten, in de hoop dat dat me minder stress oplevert. Daarnaast "gebruik" ik valeriaan voor de rust, maar weet niet of dit nou echt helpt. Maar eigenlijk ben ik verder een beetje radeloos
. Waar ik ook nog echt slecht mee om kan gaan is dat ik soms ineens een realiteitsbesef heb van "ik leef, ik moet nog een heel leven leiden en uiteindelijk ga ik dood", daar kan ik echt totaal van in paniek raken. Gewoon van het feit dat ik besta. Klinkt vast heel stom, herkent iemand dat?
dinsdag 28 november 2017 om 18:30
Hey matz,
Ik wil er wel over praten maar vind altijd moeilijk de woorden. Ik heb altijd al angst gehad van inbraak en brand, meermaals na elkaar controleren of deuren vast zijn, ik perongluk het vuur niet aangezet heb, er geen stekkers meer insteken enz.. Ook de angst om ziek te worden van vlees/vis te eten bij andere mensen en angst om te braken. Ik denk ook vaak dat andere mensen mij niet graag hebben of over mij roddelen.
Maar de laatste weken had ik uit het niets echte aanvallen, los van de ‘angsten’ die ik heb en eigenlijk nooit als probleem heb gezien. ik had dit nog nooit gehad. Een soort van hyperventileren erbij denk ik, waarbij ik heel hard heen en weer zit ge schommelen en huil, of een tik heb met mijn been. Gelukkig heb ik dit nu niet meer. Juist een benauwd gevoel over mij met momenten.
Hoe uit die ziektevrees zich dan bij jou? Denk je dan als je iets voelt dat je iets ergs hebt?
Groetjes
Cigarette
Ik wil er wel over praten maar vind altijd moeilijk de woorden. Ik heb altijd al angst gehad van inbraak en brand, meermaals na elkaar controleren of deuren vast zijn, ik perongluk het vuur niet aangezet heb, er geen stekkers meer insteken enz.. Ook de angst om ziek te worden van vlees/vis te eten bij andere mensen en angst om te braken. Ik denk ook vaak dat andere mensen mij niet graag hebben of over mij roddelen.
Maar de laatste weken had ik uit het niets echte aanvallen, los van de ‘angsten’ die ik heb en eigenlijk nooit als probleem heb gezien. ik had dit nog nooit gehad. Een soort van hyperventileren erbij denk ik, waarbij ik heel hard heen en weer zit ge schommelen en huil, of een tik heb met mijn been. Gelukkig heb ik dit nu niet meer. Juist een benauwd gevoel over mij met momenten.
Hoe uit die ziektevrees zich dan bij jou? Denk je dan als je iets voelt dat je iets ergs hebt?
Groetjes
Cigarette
dinsdag 28 november 2017 om 18:38
Hey Kia
Ik weet er zelf nog niets van, juist dat het lange wachtlijsten zijn. De psycholoog zei mij gisteren wel voorzichtig dat Het zou kunnen dat er plaatsen vrijkomen rond kerst, dat dit al vaker gebeurd is omdat de mensen dan thuis willen zijn, en moest dit het geval zijn of ik dan bereid zou zijn mij dan te laten opnemen. Anders denk ik dat het nog heel lang zal duren.. Ik neem momenteel serlain en jij? Klopt Het dat je momenteel een uurtje gaat werken? Dit leid ik af uit je post, en lukt dit wat?
Hey pindakaasmetsuiker,
Ik heb niet echt veel verstand over ad, nog maar twee ad’s in mijn leven genomen, waarvan een op mijn 17jaar waar ik helemaal geen goede ervaring mee heb, en serlain die ik nadien heb voorgeschreven gekregen en nu terug neem. Welke bijwerkingen heb je last van misschien? Lukt het dan wat om af te kicken?
Groetjes
Cigarette
Ik weet er zelf nog niets van, juist dat het lange wachtlijsten zijn. De psycholoog zei mij gisteren wel voorzichtig dat Het zou kunnen dat er plaatsen vrijkomen rond kerst, dat dit al vaker gebeurd is omdat de mensen dan thuis willen zijn, en moest dit het geval zijn of ik dan bereid zou zijn mij dan te laten opnemen. Anders denk ik dat het nog heel lang zal duren.. Ik neem momenteel serlain en jij? Klopt Het dat je momenteel een uurtje gaat werken? Dit leid ik af uit je post, en lukt dit wat?
Hey pindakaasmetsuiker,
Ik heb niet echt veel verstand over ad, nog maar twee ad’s in mijn leven genomen, waarvan een op mijn 17jaar waar ik helemaal geen goede ervaring mee heb, en serlain die ik nadien heb voorgeschreven gekregen en nu terug neem. Welke bijwerkingen heb je last van misschien? Lukt het dan wat om af te kicken?
Groetjes
Cigarette
dinsdag 28 november 2017 om 18:43
Spannend Pindakaas, starten met een TCA. Geeft de burger weer moed, ook voor jou zal er echt wel iets zijn wat werkt! Hopelijk kun je nu ook snel starten met de cognitieve gedragstherapie!
Valeriana, welkom.
Dat constant gespannen zijn nekt je ontzettend, ik had er ook veel last van. Nu nog steeds wel af en toe.
Wat balen van dat eigen risico, kun je je verzekering met ingang van januari niet op je eigen naam zetten? Ik dacht dat ggz vanuit de basisverzekering vergoed werd, zonder eigen risico?
Ik heb wbt angst en paniek veel gehad aan het online programma van Geert Verschaeve. Ook wel een aanschaf, maar geen 800 euro.
Bij mij kwam het gespannen, opgejaagde gevoel ook deels van chronische hyperventilatie.
Valeriana etc hebben mij nooit geholpen. Eigenlijk hielp niets behalve AD maar dat kan voor jou natuurlijk anders zijn.
Ik heb ook wel eens moeite met 'leven'. Alles kan soms zo nutteloos aanvoelen. Doorsukkelen tot je dood gaat. Studeren, werken, problemen oplossen, dagen weken maanden jaren opvullen..
Valeriana, welkom.
Dat constant gespannen zijn nekt je ontzettend, ik had er ook veel last van. Nu nog steeds wel af en toe.
Wat balen van dat eigen risico, kun je je verzekering met ingang van januari niet op je eigen naam zetten? Ik dacht dat ggz vanuit de basisverzekering vergoed werd, zonder eigen risico?
Ik heb wbt angst en paniek veel gehad aan het online programma van Geert Verschaeve. Ook wel een aanschaf, maar geen 800 euro.
Bij mij kwam het gespannen, opgejaagde gevoel ook deels van chronische hyperventilatie.
Valeriana etc hebben mij nooit geholpen. Eigenlijk hielp niets behalve AD maar dat kan voor jou natuurlijk anders zijn.
Ik heb ook wel eens moeite met 'leven'. Alles kan soms zo nutteloos aanvoelen. Doorsukkelen tot je dood gaat. Studeren, werken, problemen oplossen, dagen weken maanden jaren opvullen..
dinsdag 28 november 2017 om 18:48
Cigarette, poeh in de kerstperiode. Dat is heftig. Aan de andere kant is er nooit een goede dag voor zoiets. Zoals John Mayer zingt: bad news never has good timing.
Zou je het wel overwegen of is de timing erg rot voor je?
Ik slik cipramil (druppel variant van Citalopram). Nu totaal 6 weken waarvan 2 op mijn (hopelijk) dosering.
Ik ga nu inderdaad 3x per week 1 uur naar mijn werk. Dat uurtje is prima te doen hoor maar voel me het 5e wiel aan de wagen
Zou je het wel overwegen of is de timing erg rot voor je?
Ik slik cipramil (druppel variant van Citalopram). Nu totaal 6 weken waarvan 2 op mijn (hopelijk) dosering.
Ik ga nu inderdaad 3x per week 1 uur naar mijn werk. Dat uurtje is prima te doen hoor maar voel me het 5e wiel aan de wagen
dinsdag 28 november 2017 om 20:59
Dankje Kiaya!
Over het eigen risico, dat weet ik eigenlijk niet zeker. Ik ging er vanuit dat het sowieso wel mijn eigen risico kost. Maar ik ga nog wel even op onderzoek uit. Zorgverzekering op mijn eigen naam zetten is een optie, maar dat betekent wel dat ik zou moeten bijlenen (ik kom nu precies rond namelijk en mag mijn zorgtoeslag houden ondanks dat ik de verzekering niet betaal). Ik heb ook al wel eens eerder een paar sessies gehad bij een psycholoog, was niet zo'n goede ervaring. De conclusie was letterlijk "je doet het al goed, ga zo door en ontwijk niks, dan gaan je angsten vanzelf over" . Dus ik twijfel ook wel een beetje over de effectiviteit, alhoewel ik ook wel veel lees op internet dat angststoornissen goed te behandelen zijn.
Ja, een naar gevoel is dat. Tijdens mijn depressie veel last gehad van dat gevoel, maar nu levert die gedachte me angst op ipv dat het me somber maakt. Soms snap ik mezelf ook niet meer.
Oh ja, en bedankt voor de tip van Geert Verschaeve! Die was ik nog niet tegengekomen.
Over het eigen risico, dat weet ik eigenlijk niet zeker. Ik ging er vanuit dat het sowieso wel mijn eigen risico kost. Maar ik ga nog wel even op onderzoek uit. Zorgverzekering op mijn eigen naam zetten is een optie, maar dat betekent wel dat ik zou moeten bijlenen (ik kom nu precies rond namelijk en mag mijn zorgtoeslag houden ondanks dat ik de verzekering niet betaal). Ik heb ook al wel eens eerder een paar sessies gehad bij een psycholoog, was niet zo'n goede ervaring. De conclusie was letterlijk "je doet het al goed, ga zo door en ontwijk niks, dan gaan je angsten vanzelf over"
. Dus ik twijfel ook wel een beetje over de effectiviteit, alhoewel ik ook wel veel lees op internet dat angststoornissen goed te behandelen zijn. Ja, een naar gevoel is dat. Tijdens mijn depressie veel last gehad van dat gevoel, maar nu levert die gedachte me angst op ipv dat het me somber maakt. Soms snap ik mezelf ook niet meer.
Oh ja, en bedankt voor de tip van Geert Verschaeve! Die was ik nog niet tegengekomen.
dinsdag 28 november 2017 om 21:26
Ik weet niet of het helpt als ik dit zeg. Maar ik heb jarenlang een gegeneraliseerde angstoornis gehad. Het laatste jaar kwam ik de deur nauwelijks meer uit.
Ik had ook therapie. Maar dat hielp niet. Op een gegeven moment de beslissing genomen tot opname.. 10 maanden intern gezeten, alleen de weekenden thuis. Daarna nog een terugval gehad. Daarna is het langzaam beter gegaan. Ik kan echt niet vertellen hoe... maar ik wil alleen zeggen; er is hoop. Ik ben volledig hersteld. Het enige wat ik merk is dat ik wat angstig ben als ik na een vakantie weer moet werken. Maar zodra ik een uurtje bezig ben is ook dat voorbij.
Ik sta sterker in mijn schoenen dan ooit. Iets dat ik nooit had gedacht, jarenlang, zeker niet op mijn diepste punt. Ik was er bijna niet meer geweest. Maar ben zo dankbaar dat het niet gelukt is.
Ik ben gelukkig en vrij van angsten... het is mogelijk. Heel veel sterkte lieve mensen, blijf vechten! Ik hoop dat dit een hart onder de riem is voor jullie.
Ik had ook therapie. Maar dat hielp niet. Op een gegeven moment de beslissing genomen tot opname.. 10 maanden intern gezeten, alleen de weekenden thuis. Daarna nog een terugval gehad. Daarna is het langzaam beter gegaan. Ik kan echt niet vertellen hoe... maar ik wil alleen zeggen; er is hoop. Ik ben volledig hersteld. Het enige wat ik merk is dat ik wat angstig ben als ik na een vakantie weer moet werken. Maar zodra ik een uurtje bezig ben is ook dat voorbij.
Ik sta sterker in mijn schoenen dan ooit. Iets dat ik nooit had gedacht, jarenlang, zeker niet op mijn diepste punt. Ik was er bijna niet meer geweest. Maar ben zo dankbaar dat het niet gelukt is.
Ik ben gelukkig en vrij van angsten... het is mogelijk. Heel veel sterkte lieve mensen, blijf vechten! Ik hoop dat dit een hart onder de riem is voor jullie.
dinsdag 28 november 2017 om 21:32
Hallo allemaal,
Ik heb een beetje zitten meelezen en zou ook graag mijn verhaal willen delen, in de hoop dat we elkaar kunnen helpen!
Ik ben 26 en ben altijd al angstig aangelegd geweest. Toen ik mijn ouders verloor op 20jarige leeftijd kreeg ik echt paniekaanvallen en werd ik ook depressief. Ik had vooral last van dwanggedachten over gek worden/mezelf iets aandoen. Ik heb toen ad gekregen en reageerde daar zo heftig op, dat ik werd opgenomen omdat mijn dwanggedachten en paniek zo erg werden. Vervolgens stabiliseerde ik en heb ik 4,5 jaar angstloos geleefd. Ik leerde in deze periode ook mijn vriend kennen. Helaas kwam ik door de pillen ook 15 kilo aan, verloor ik mijn libido en was ik wat vervlakt. Begin dit jaar besloot ik om de medicatie te staken omdat ik gelukkig was, stabiel en de zware periode van het verlies van mijn ouders redelijk verwerkt had. Dit ging maanden goed, afgestudeerd en een baan gevonden. Ondertussen al een jaar aan het toeleven naar samenwonen met mijn vriend.
Tot we twee weken geleden een huis vonden. Ineens sloeg de paniek weer toe. Ik raakte helemaal van slag en kreeg de angstgedachte dat ik niet gelukkig was in mijn relatie. Ook al was ik dat tot op twee weken geleden zeker wel, de angsten laten mij niet los. Ik heb continu angsten dat ik niet van hem houd, dat ik het moet uitmaken, dat ik om de verkeerde redenen bij hem ben, en dat ik alleen onder invloed van die pillen op hem ben gevallen..de meeste angsten kan ik wel tijdelijk rationaliseren, maar een hardnekkige gedachte blijft maar de kop opsteken. Dat is namelijk dat ik hem niet knap genoeg vind. Het is ontzettend naar om dit te denken, omdat ik me er zo schuldig over voel en hij er ook niks aan zou kunnen doen. Ik blijf dus steeds obsessief kijken naar hem om te peilen of ik hem nog wel knap vind, of foto's op mijn telefoon doorscrollen. Het is echt afschuwelijk. Ik wil hier zo graag mee ophouden, vooral omdat het iets is dat zo onbelangrijk is. En mijn vriend er overigens hartstikke leuk uitziet. Maar ik kan me alleen maar focussen op zijn imperfecties.
Ik ben doodsbang dat mijn angst en dwanggedrag mijn relatie gaat kosten. En dat terwijl ik met hem echt een toekomst voor me zie en juist doordat ik zo gelukkig was met hem, het aandurfde om te stoppen met de medicatie. Maar ik ben ook intens bang dat dit juist de 'waarheid' is, en dat die juist door de pillen werd onderdrukt. Dat ik dus juist naar dit gevoel moet luisteren en hem een meisje moet gunnen dat hem niet de hele tijd op zijn uiterlijk zit te beoordelen
Enorm verhaal maar ik ben blij om even mijn hart te luchten..
Ik heb een beetje zitten meelezen en zou ook graag mijn verhaal willen delen, in de hoop dat we elkaar kunnen helpen!
Ik ben 26 en ben altijd al angstig aangelegd geweest. Toen ik mijn ouders verloor op 20jarige leeftijd kreeg ik echt paniekaanvallen en werd ik ook depressief. Ik had vooral last van dwanggedachten over gek worden/mezelf iets aandoen. Ik heb toen ad gekregen en reageerde daar zo heftig op, dat ik werd opgenomen omdat mijn dwanggedachten en paniek zo erg werden. Vervolgens stabiliseerde ik en heb ik 4,5 jaar angstloos geleefd. Ik leerde in deze periode ook mijn vriend kennen. Helaas kwam ik door de pillen ook 15 kilo aan, verloor ik mijn libido en was ik wat vervlakt. Begin dit jaar besloot ik om de medicatie te staken omdat ik gelukkig was, stabiel en de zware periode van het verlies van mijn ouders redelijk verwerkt had. Dit ging maanden goed, afgestudeerd en een baan gevonden. Ondertussen al een jaar aan het toeleven naar samenwonen met mijn vriend.
Tot we twee weken geleden een huis vonden. Ineens sloeg de paniek weer toe. Ik raakte helemaal van slag en kreeg de angstgedachte dat ik niet gelukkig was in mijn relatie. Ook al was ik dat tot op twee weken geleden zeker wel, de angsten laten mij niet los. Ik heb continu angsten dat ik niet van hem houd, dat ik het moet uitmaken, dat ik om de verkeerde redenen bij hem ben, en dat ik alleen onder invloed van die pillen op hem ben gevallen..de meeste angsten kan ik wel tijdelijk rationaliseren, maar een hardnekkige gedachte blijft maar de kop opsteken. Dat is namelijk dat ik hem niet knap genoeg vind. Het is ontzettend naar om dit te denken, omdat ik me er zo schuldig over voel en hij er ook niks aan zou kunnen doen. Ik blijf dus steeds obsessief kijken naar hem om te peilen of ik hem nog wel knap vind, of foto's op mijn telefoon doorscrollen. Het is echt afschuwelijk. Ik wil hier zo graag mee ophouden, vooral omdat het iets is dat zo onbelangrijk is. En mijn vriend er overigens hartstikke leuk uitziet. Maar ik kan me alleen maar focussen op zijn imperfecties.
Ik ben doodsbang dat mijn angst en dwanggedrag mijn relatie gaat kosten. En dat terwijl ik met hem echt een toekomst voor me zie en juist doordat ik zo gelukkig was met hem, het aandurfde om te stoppen met de medicatie. Maar ik ben ook intens bang dat dit juist de 'waarheid' is, en dat die juist door de pillen werd onderdrukt. Dat ik dus juist naar dit gevoel moet luisteren en hem een meisje moet gunnen dat hem niet de hele tijd op zijn uiterlijk zit te beoordelen
Enorm verhaal maar ik ben blij om even mijn hart te luchten..
woensdag 29 november 2017 om 12:17
Thankyouforthedays; wat goed dat je je verhaal hier opgeschreven hebt!
Wat heftig zeg dat je je ouders verloren hebt toen je 20 was!
Samenwonen is ook spannend! Ik heb zelf ondervonden dat ik bij veranderingen/spannende dingen zelf veel meer last heb van angst..piekeren. ook misschien om een soort controle te willen houden..Herken je dat misschien?
En misschien dat je toch vatbaarder bent voor gedachten/gepieker nu je geen antidepressiva meer gebruikt? Ik heb zelf ondervonden dat ik na het afbouwen van mijn antidepressiva geleidelijk toch weer wat terugviel. Dat hoeft natuurlijk bij jou niet zo te zijn maar antidepressiva helpt wel om je gedachten niet altijd zo serieus te nemen.
Wat heftig zeg dat je je ouders verloren hebt toen je 20 was!
Samenwonen is ook spannend! Ik heb zelf ondervonden dat ik bij veranderingen/spannende dingen zelf veel meer last heb van angst..piekeren. ook misschien om een soort controle te willen houden..Herken je dat misschien?
En misschien dat je toch vatbaarder bent voor gedachten/gepieker nu je geen antidepressiva meer gebruikt? Ik heb zelf ondervonden dat ik na het afbouwen van mijn antidepressiva geleidelijk toch weer wat terugviel. Dat hoeft natuurlijk bij jou niet zo te zijn maar antidepressiva helpt wel om je gedachten niet altijd zo serieus te nemen.
woensdag 29 november 2017 om 12:24
Cigarette; die angst voor brand, stekker strijkijzer er niet uit etc..heb ik ook. Overdag niet maar als we gaan slapen wel..dan kan ik alles moeilijk loslaten. Het speelt ook mee dat wel kinderen hebben; erg bang dat er iets met hen zal gebeuren als ik slaap..terwijl ik verder niet overbezorgd ben op andere gebieden. Ik laat mijn dochter bijv wel lekker klimmen en spelen.
Die hypochondrie kan inderdaad zijniet dat ik iets voel en dat ik niet kan relativeren. Ik ben doktersassistente dus dat is ook niet altijd even handig. Op dit moment zit ik in een traject om buiten de gezondheidszorg werk te vinden als secretaresse. Ik werk nu op een Hogeschool en dat bevalt me erg goed!
Die hypochondrie kan inderdaad zijniet dat ik iets voel en dat ik niet kan relativeren. Ik ben doktersassistente dus dat is ook niet altijd even handig. Op dit moment zit ik in een traject om buiten de gezondheidszorg werk te vinden als secretaresse. Ik werk nu op een Hogeschool en dat bevalt me erg goed!
vrijdag 1 december 2017 om 16:38
Hoi allemaal,wat een hoop nieuwe mensen op het forum,welkom allemaal.Ik was een weekje op vakantie dus even niet op het forum.De antidep. Doet inmiddels zijn werk goed.Alleen nog steeds erg moe.Het lijkt wel of alle slapeloze nachten nu aan het inhalen ben.Volgende week voor het eerst na de intake naar de psycholoog.Merk wel dat er niet teveel onverwachte dingen moeten gebeuren dan ben ik nog snel van slag.Hoe gaat het verder bij jullie allemaal?
