Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
vrijdag 1 december 2017 om 17:24
Hallo! Ik ben er nog hoor... alleen de laatste weken zo druk gehad dat er weinig fut over was om hier te reageren. Heb wel zo hier en daar meegelezen, bloesem gecondoleerd met het verlies van je vader (als ik dat al gezegd had, sorry!), Matz jammer dat je het niet geworden ben met de sollicitatie. Verder welkom alle nieuwe lotgenoten, pindakaas, jammer dat AD je nog niet brengt wat je gehoopt hebt en paradontax fijn dat je AD iets doet en de vermoeidheid is heeeeeel herkenbaar.
Ik ben heel erg moe en worstel nog met spierpijn, maar eerlijk is eerlijk, ik vergeet enorm mijn rust te pakken en dat is natuurlijk niet goed. De angsten zijn redelijk onder controle, maar als ik moe ben dan wordt ik wankeliger. Nu met alle feestdagenstress die me al gegrepen heeft ben een beetje uit balans.
Ik ben heel erg moe en worstel nog met spierpijn, maar eerlijk is eerlijk, ik vergeet enorm mijn rust te pakken en dat is natuurlijk niet goed. De angsten zijn redelijk onder controle, maar als ik moe ben dan wordt ik wankeliger. Nu met alle feestdagenstress die me al gegrepen heeft ben een beetje uit balans.
zaterdag 2 december 2017 om 15:41
WelKom nieuwe mensen.ik heb jullie verhalen gelezen, het is nu een beetje veel om op te reageren.
Net als Welsie ben ik ook een beetje van slag door de komende feestdagen. We vieren morgen sinterklaas en gaan daarna eten met ons gezin en ouders. Dus verder niets geks. Ik heb er juist wel zin in, maar zoals altijd heb ik er ook stress van. Want wat als ik weer hoofdpijn heb, of een slechte dag of etc etc. Ook ben ik dan bang dat ik me maandag weer naar voel (heb ik soms na een drukke dag) en dat ik niet kan werken..zucht. Als ik het zo opschrijf denk ik. .Man man wat een gedoe om niks. Maar het zit in mijn hoofd. En daardoor laat ik de pret een beetje (erg) bederven voor mezelf.
4 weken geleden ben ik begonnen bij een psycholoog. De 1e twee sessies voelden al niet heel fijn. Weinig klik en weinig begrip voelde ik. De 2e sessie was ze 'eigenlijk ziek' zoals ze een paar keer zei. De volgende week belde ze af omdat ze ziek was. Dat is nu dik 1.5 week geleden en nog niets gehoord. Ze krijgt binnenkort een operatie waardoor ze er een maand niet is. Ik weet niet of ik hier op wil wachten, ook al omdat de klik er nog niet echt is (of verwacht ik teveel na 2 sessies? ??). Ik had gewoon gehoopt om in de december maand wat hulp te hebben. Ik weet dat t egoïstisch klinkt, want het is voor haar rot genoeg dat ze ziek is.
Nou mensen. Voor iedereen het beste. Geniet van de december maand en schrijf hier als je je ei kwijt wil.
Net als Welsie ben ik ook een beetje van slag door de komende feestdagen. We vieren morgen sinterklaas en gaan daarna eten met ons gezin en ouders. Dus verder niets geks. Ik heb er juist wel zin in, maar zoals altijd heb ik er ook stress van. Want wat als ik weer hoofdpijn heb, of een slechte dag of etc etc. Ook ben ik dan bang dat ik me maandag weer naar voel (heb ik soms na een drukke dag) en dat ik niet kan werken..zucht. Als ik het zo opschrijf denk ik. .Man man wat een gedoe om niks. Maar het zit in mijn hoofd. En daardoor laat ik de pret een beetje (erg) bederven voor mezelf.
4 weken geleden ben ik begonnen bij een psycholoog. De 1e twee sessies voelden al niet heel fijn. Weinig klik en weinig begrip voelde ik. De 2e sessie was ze 'eigenlijk ziek' zoals ze een paar keer zei. De volgende week belde ze af omdat ze ziek was. Dat is nu dik 1.5 week geleden en nog niets gehoord. Ze krijgt binnenkort een operatie waardoor ze er een maand niet is. Ik weet niet of ik hier op wil wachten, ook al omdat de klik er nog niet echt is (of verwacht ik teveel na 2 sessies? ??). Ik had gewoon gehoopt om in de december maand wat hulp te hebben. Ik weet dat t egoïstisch klinkt, want het is voor haar rot genoeg dat ze ziek is.
Nou mensen. Voor iedereen het beste. Geniet van de december maand en schrijf hier als je je ei kwijt wil.
zaterdag 2 december 2017 om 16:16
Hoi allemaal,
Ik lees dit topic van voor tot achter en besluit nu om ook maar mee te schrijven.
Misschien helpt het me.
Ik kamp zo ongeveer 5 jaar op en af met angsten, en sinds 2 weken is t zo hard terug.
Ik had een nieuwe baan en die is waarschijnlijk te hoog gegrepen icm 3 kinderen.
Ik ben zo bang dat dit gevoel niet meer overgaat.
Ik slik al AD en heb nu oxazepam gekregen van de huisarts, alleen ik ben te eigenwijs om t in te nemen.
Gebruiken jullie dat wel?
Zijn er meer bekend met angstklachten icm dwanggedachten?
Iedereen succes en laten we hopen dat t goed gaat komen
Ik lees dit topic van voor tot achter en besluit nu om ook maar mee te schrijven.
Misschien helpt het me.
Ik kamp zo ongeveer 5 jaar op en af met angsten, en sinds 2 weken is t zo hard terug.
Ik had een nieuwe baan en die is waarschijnlijk te hoog gegrepen icm 3 kinderen.
Ik ben zo bang dat dit gevoel niet meer overgaat.
Ik slik al AD en heb nu oxazepam gekregen van de huisarts, alleen ik ben te eigenwijs om t in te nemen.
Gebruiken jullie dat wel?
Zijn er meer bekend met angstklachten icm dwanggedachten?
Iedereen succes en laten we hopen dat t goed gaat komen
zaterdag 2 december 2017 om 19:24
Hoi ninosz, vervelend dat je angst klachten weer zo de kop opsteken.
Je schrijft dat je een nieuwe baan had. Heb je die niet meer?
Je vraagt of wij mediactie nemen. Ik gebruik geen ad (werkte niet bij mij, vele soorten geprobeerd maar zonder resultaat helaas). Wel gebruik ik rustgevers, lorazepam. Ik heb er regelmatig moeite mee dat ik ze slik, vind mezelf soms een zwakkeling, weet dat t symptoom bestrijding is...Maar toch neem ik ze. Omdat ik met die dingen meer rust voel, daardoor meer zin heb om dingen te ondernemen, ik een moeder kan zijn die wel mee gaat naar sport etc zonder de hele tijd gespannen en angstig te zijn. Ik gun het mezelf nu. Maar ik weet ik dat ik inmiddels een gewenning heb opgebouwd en t moeilijk gaat zijn om ervan af te komen. Dus als ik t opnieuw mocht doen weet ik niet of ik ermee zou beginnen. Ik denk dat niemand je daarin raad kan geven.
Veel succes met alles!
Je schrijft dat je een nieuwe baan had. Heb je die niet meer?
Je vraagt of wij mediactie nemen. Ik gebruik geen ad (werkte niet bij mij, vele soorten geprobeerd maar zonder resultaat helaas). Wel gebruik ik rustgevers, lorazepam. Ik heb er regelmatig moeite mee dat ik ze slik, vind mezelf soms een zwakkeling, weet dat t symptoom bestrijding is...Maar toch neem ik ze. Omdat ik met die dingen meer rust voel, daardoor meer zin heb om dingen te ondernemen, ik een moeder kan zijn die wel mee gaat naar sport etc zonder de hele tijd gespannen en angstig te zijn. Ik gun het mezelf nu. Maar ik weet ik dat ik inmiddels een gewenning heb opgebouwd en t moeilijk gaat zijn om ervan af te komen. Dus als ik t opnieuw mocht doen weet ik niet of ik ermee zou beginnen. Ik denk dat niemand je daarin raad kan geven.
Veel succes met alles!
zondag 3 december 2017 om 11:13
Kaatje71; ik gebruik ook een rustgevende, oxazepam. Begonnen toen mijn zoon niet lekker in zijn vel zat en ik zelf al een tijd erg last van angsten had. In overleg met psychiater. Inderdaad de voorbeelden die jij noemt..ik heb ook een gezin en ik wil er ook zijn als moeder. Ik gebruik ze met name als ik rond mijn menstruatie zit want dan ben ik erg gevoelig voor angsten etc. Is die hormonale periode voorbij dan neem ik een veel lagere dosering. Ik voel me er soms ook niet oké onder maar voel wel dat het me helpt.
zondag 3 december 2017 om 22:12
Welsie, ik heb dat ook hoor: wankelig als ik moe ben en/of te veel gedaan heb.
Kaatje71, wat balen dat je geen klik hebt met je psych! Dat is toch wel een belangrijke voorwaarde. Ik geloof dat ik verder zou zoeken als ik jou was. Zo heb je er toch ook niets aan?
Ninosz welkom. Balen dat je je rot voelt! Ik loop al bijna 2 jaar met angstklachten. Begon met een burnout. Daardoor angst - en paniekstoornis. Hierdoor uiteindelijk lichte depressie. Ik slik sinds 7 weken citalopram. Sindsdien ook last gehad van dwanggedachten (ik denk bijwerkingen). Is nu al steeds minder. Oxazepam heb ik niet geslikt, ik durf gewoon niet. Inmiddels is het door de AD ook niet meer nodig.
Hier gaat het met ups en downs. Paar goede dagen, paar slechtere dagen. Van de week twijfelde ik of mijn 8 druppels genoeg gaan zijn. Ik kan nog steeds nerveus zijn voor de nieuwe dag, met vlagen flink down zijn en af en toe nog rare gedachten hebben. Aan de andere kant, zit nu pas in de 3e week van 8 druppels. Misschien nog even de tijd geven.
Ik ga deze week 3x 2 uur werken. Ik merk dat het goed gaat als ik bezig ben. Of in de weekenden als mijn man thuis is. Doordeweeks vind ik het lastig. Kinderen op school, man aan het werk en ik zit met mezelf (en mijn gedachten) opgescheept. Bah!
Fijne dagen gehad, gisteren kinderloos met man de hort op geweest. Heel de middag in de stad, hapje gegeten, terrasje, filmpje thuis. Vandaag wezen schaatsen met mijn jongste.
Succes allemaal in de nieuwe week! Hoe is het trouwens met Pindakaas en Paradontax?
Kaatje71, wat balen dat je geen klik hebt met je psych! Dat is toch wel een belangrijke voorwaarde. Ik geloof dat ik verder zou zoeken als ik jou was. Zo heb je er toch ook niets aan?
Ninosz welkom. Balen dat je je rot voelt! Ik loop al bijna 2 jaar met angstklachten. Begon met een burnout. Daardoor angst - en paniekstoornis. Hierdoor uiteindelijk lichte depressie. Ik slik sinds 7 weken citalopram. Sindsdien ook last gehad van dwanggedachten (ik denk bijwerkingen). Is nu al steeds minder. Oxazepam heb ik niet geslikt, ik durf gewoon niet. Inmiddels is het door de AD ook niet meer nodig.
Hier gaat het met ups en downs. Paar goede dagen, paar slechtere dagen. Van de week twijfelde ik of mijn 8 druppels genoeg gaan zijn. Ik kan nog steeds nerveus zijn voor de nieuwe dag, met vlagen flink down zijn en af en toe nog rare gedachten hebben. Aan de andere kant, zit nu pas in de 3e week van 8 druppels. Misschien nog even de tijd geven.
Ik ga deze week 3x 2 uur werken. Ik merk dat het goed gaat als ik bezig ben. Of in de weekenden als mijn man thuis is. Doordeweeks vind ik het lastig. Kinderen op school, man aan het werk en ik zit met mezelf (en mijn gedachten) opgescheept. Bah!
Fijne dagen gehad, gisteren kinderloos met man de hort op geweest. Heel de middag in de stad, hapje gegeten, terrasje, filmpje thuis. Vandaag wezen schaatsen met mijn jongste.
Succes allemaal in de nieuwe week! Hoe is het trouwens met Pindakaas en Paradontax?
maandag 4 december 2017 om 07:19
maandag 4 december 2017 om 13:52
Op basis van welk gemoed een beslissing nemen;
Dag medeforummers, ik heb een vraagje: ik wil al mijn hele leven een hond maar het is er nooit van gekomen. We werkten beide buiten de stad en daardoor laat thuis. Nu werk ik zelf 4 ochtenden vlakbij huis, heerlijk! Ik heb 2 kinderen van 6 en 13. Ook 2 katten. Op zich zou een hondje nu beter passen in ons leven. Ook mijn moeder wil hem wel uitlaten. Ik had een heel leuk hondje gezin die uit Spanje komt ennu in een gastgezin zit ook met kinderen en katten en dat gaat erg goed. Een vriendin van me heeft goede ervaringen met de stichting die deze hondjes uit Spanje halen.
Maar ik ga nog zo op en neer in mijn gemoedstoestanden. Als ik er snachts en in de ochtend (wanneer ik me nerveus voel) over nadenk denken ik 'nee, het is echt te vroeg. Geeft vast veel stress en dan gaat het met mezelf ook minder goed. Later op de dag denken ik er alweer positiever over. En dan ook nog 's de menstruatiecyclus..rond menstruatie ben ik erg stressgevoelig..Na menstruatie voel ik me veeeel sterker. Maar op welke basis neem je nu een goede beslissing..
Herkennen jullie dit..dat twijfelen steeds? Ook omdat je bang bent dat het niet goed uitpakt..en dat het daardoor je eigen angsten weer toenemen? terwijl ik weet dat een hondje veel positiviteit geeft,We hebben ook regelmatig een oppashondje.
Dag medeforummers, ik heb een vraagje: ik wil al mijn hele leven een hond maar het is er nooit van gekomen. We werkten beide buiten de stad en daardoor laat thuis. Nu werk ik zelf 4 ochtenden vlakbij huis, heerlijk! Ik heb 2 kinderen van 6 en 13. Ook 2 katten. Op zich zou een hondje nu beter passen in ons leven. Ook mijn moeder wil hem wel uitlaten. Ik had een heel leuk hondje gezin die uit Spanje komt ennu in een gastgezin zit ook met kinderen en katten en dat gaat erg goed. Een vriendin van me heeft goede ervaringen met de stichting die deze hondjes uit Spanje halen.
Maar ik ga nog zo op en neer in mijn gemoedstoestanden. Als ik er snachts en in de ochtend (wanneer ik me nerveus voel) over nadenk denken ik 'nee, het is echt te vroeg. Geeft vast veel stress en dan gaat het met mezelf ook minder goed. Later op de dag denken ik er alweer positiever over. En dan ook nog 's de menstruatiecyclus..rond menstruatie ben ik erg stressgevoelig..Na menstruatie voel ik me veeeel sterker. Maar op welke basis neem je nu een goede beslissing..
Herkennen jullie dit..dat twijfelen steeds? Ook omdat je bang bent dat het niet goed uitpakt..en dat het daardoor je eigen angsten weer toenemen? terwijl ik weet dat een hondje veel positiviteit geeft,We hebben ook regelmatig een oppashondje.
maandag 4 december 2017 om 15:04
Hey Matz een hond is zo leuk,ik heb 14 jaar zo genoten van die van ons.Helaas leeft hij niet meer en momenteel even geen mogelijkheid voor een nieuwe maar zodra ik weer de kans heb graag weer een hond.Nu heb ik vaak de hond van mijn dochter ook zo lief.Vooral als je verdrietig bent voelen ze het zo goed aan.Maar je moet er natuurlijk wel aan toe zijn.
Wat vervelend Kaatje dat er geen klik is met je psych.Mag je niet om een andere vragen?
Ik had ook nog een vraagje aan de mensen die paroxitine gebruiken,ik had het idee dat het steeds beter ging werken maar was het weekend toch weer wat angstig en onrustig,hebben jullie ook wel eens een terug val?
Wat vervelend Kaatje dat er geen klik is met je psych.Mag je niet om een andere vragen?
Ik had ook nog een vraagje aan de mensen die paroxitine gebruiken,ik had het idee dat het steeds beter ging werken maar was het weekend toch weer wat angstig en onrustig,hebben jullie ook wel eens een terug val?
dinsdag 5 december 2017 om 16:34
Ik wist niet dat jij al van alles hebt geprobeerd en niks werkte. Kan je er meer over vertellen, wat heb jij zoal gehad? Ik moet dus na de SSRI’s over naar TCA’s, maar ik zie er nogal tegenop. Heb nog steeds zoveel ontwenningsverschijnselen van het stoppen met de sertraline en de citalopram. Nu al bijna drie weken. Vooral een raar soort schokken in mijn rechteroor met korte geluidsvervormingen en duizeligheid nu. Als ik mijn hoofd draai of bijvoorbeeld de trap op ren komt dat. Ook heb ik dan een soort kortstondige spierzwakte in mijn bovenbenen. Het voelt dan net of ik in elkaar zak. Dit soort dingen heb ik echt nooit eerder gehad. Maar het is zo onwijs frustrerend!kaatje71 schreef: ↑02-12-2017 19:24Hoi ninosz, vervelend dat je angst klachten weer zo de kop opsteken.
Je schrijft dat je een nieuwe baan had. Heb je die niet meer?
Je vraagt of wij mediactie nemen. Ik gebruik geen ad (werkte niet bij mij, vele soorten geprobeerd maar zonder resultaat helaas). Wel gebruik ik rustgevers, lorazepam. Ik heb er regelmatig moeite mee dat ik ze slik, vind mezelf soms een zwakkeling, weet dat t symptoom bestrijding is...Maar toch neem ik ze. Omdat ik met die dingen meer rust voel, daardoor meer zin heb om dingen te ondernemen, ik een moeder kan zijn die wel mee gaat naar sport etc zonder de hele tijd gespannen en angstig te zijn. Ik gun het mezelf nu. Maar ik weet ik dat ik inmiddels een gewenning heb opgebouwd en t moeilijk gaat zijn om ervan af te komen. Dus als ik t opnieuw mocht doen weet ik niet of ik ermee zou beginnen. Ik denk dat niemand je daarin raad kan geven.
Veel succes met alles!
Ik zou het liefst alleen oxazepam op stressmomenten nemen. Maar ja, dat mag niet. En je kan er niet mee rijden.
Ondertussen sta ik nu 34 weken op de wachtlijst voor behandeling. Schiet lekker op allemaal dus.
dinsdag 5 december 2017 om 16:40
Oh en welkom Ninosz, sorry!
Ik heb mijn hele leven al angst om naar de wc te moeten als ik niet kan. Daardoor vermijd ik dingen. Ik heb meerdere behandelingen gehad. Bij de psycholoog, psychotherapeut en nu sta ik na de intake in april op de wachtlijst voor cognitieve gedragstherapie gecombineerd met een angst- en paniekgroep. Al ruim zeven maanden dus. Ondertussen heb ik voor het eerst medicijnen gekregen. Eerst citalopram, daarna sertraline. Omdat ik daar vreselijke kaak- en oorpijn van kreeg en ik verder niet het idee had dat het wat deed moest ik daar mee stoppen.
Ik werk in een ziekenhuis op een poli. Hartstikke leuk, dat kan ik gelukkig ook gewoon doen naast mijn angstklachten. Op mijn werk heb ik geen last.
Ik heb mijn hele leven al angst om naar de wc te moeten als ik niet kan. Daardoor vermijd ik dingen. Ik heb meerdere behandelingen gehad. Bij de psycholoog, psychotherapeut en nu sta ik na de intake in april op de wachtlijst voor cognitieve gedragstherapie gecombineerd met een angst- en paniekgroep. Al ruim zeven maanden dus. Ondertussen heb ik voor het eerst medicijnen gekregen. Eerst citalopram, daarna sertraline. Omdat ik daar vreselijke kaak- en oorpijn van kreeg en ik verder niet het idee had dat het wat deed moest ik daar mee stoppen.
Ik werk in een ziekenhuis op een poli. Hartstikke leuk, dat kan ik gelukkig ook gewoon doen naast mijn angstklachten. Op mijn werk heb ik geen last.
dinsdag 5 december 2017 om 19:32
Pindakaasmetsuiker ik heb verschillende ssri's gebruikt. Het had zo'n negatieve invloed op mijn angst dat ik gestopt ben 5 jaar geleden een ik nooit meer een ad wil nemen. Ik heb geen ervaring met TCA's. Het afbouwen was moeilijk maar is me in een jaar gelukt. Ik gebruik, naast de lorazepam sinds 4 jaar wel lyrica. Is een medicijn dat ook wordt gebruikt bij bv zenuwpijn. Het heeft me in het begin heel goed geholpen. Nu heb ik nog een kleine dosering omdat de werking helaas afnam.
Wat naar dat je zo lang moet wachten voor hulp. 34 weken.
Nou voor wie er nog sinterklaas viert. .veel plezier!
Wat naar dat je zo lang moet wachten voor hulp. 34 weken.
Nou voor wie er nog sinterklaas viert. .veel plezier!
donderdag 7 december 2017 om 18:46
Omdat het erg verslavend is. En versuffend. Je mag niet meer deelnemen aan verkeer. En je hebt steeds meer nodig om het gewenste effect te geven. Dat zeggen ze...
Daarom is AD een betere keus. Maar ik zie het nog niet zo.
vrijdag 8 december 2017 om 11:31
Kiaya ik was even benieuwd hoe t op je werk is gegaan. Je zou weer een paar uurtjes beginnen toch?
Pindakaasmetsuiker moeilijke keuze. .Maar je gevoel is belangrijk. Het is jouw lichaam dus jouw beslissing.
Intussen zit ik mooi advies te geven terwijl ik enorm zit te stressen hier. Drukke week gehad, man die weekend weg is, 2 logés en sportwedstrijd van dochter ver weg. En ik heb zo een afspraak met mijn psycholoog. En ook daar zit ik over te stressen. Want ik heb geen zin, geen behoefte om te gaan. Geen zin om te praten over hoe t vroeger thuis was (wat prima was) en allerlei gegraaf en gezoek. Ik wil gewoon aan de slag met t heden. Waar ik nu vast loop. En ik voel me niet op mijn gemak bij haar. Aan de enekant denk ik: ik stop ermee. .ga er geen tijd in investeren. Aan de andere kant heb ik t misschien nog geen echte kans gegeven.
Misschien is ze wel heel goed en moet de klik groeien. Of is er geen klik nodig. Teveel denken dus.
Nou ja ik ga en zie wel hoe t gaat.
Fijne vrijdag allemaal.
Pindakaasmetsuiker moeilijke keuze. .Maar je gevoel is belangrijk. Het is jouw lichaam dus jouw beslissing.
Intussen zit ik mooi advies te geven terwijl ik enorm zit te stressen hier. Drukke week gehad, man die weekend weg is, 2 logés en sportwedstrijd van dochter ver weg. En ik heb zo een afspraak met mijn psycholoog. En ook daar zit ik over te stressen. Want ik heb geen zin, geen behoefte om te gaan. Geen zin om te praten over hoe t vroeger thuis was (wat prima was) en allerlei gegraaf en gezoek. Ik wil gewoon aan de slag met t heden. Waar ik nu vast loop. En ik voel me niet op mijn gemak bij haar. Aan de enekant denk ik: ik stop ermee. .ga er geen tijd in investeren. Aan de andere kant heb ik t misschien nog geen echte kans gegeven.
Misschien is ze wel heel goed en moet de klik groeien. Of is er geen klik nodig. Teveel denken dus.
Nou ja ik ga en zie wel hoe t gaat.
Fijne vrijdag allemaal.
vrijdag 8 december 2017 om 15:48
Hi Kaatje71! Lief dat je het vraagt. Ik heb vorige week 3x 1 uur gewerkt, deze week 3 X 2 uur.
Vanmorgen bij de bedrijfsarts geweest. Wat zijn dat toch vreemde mensen (de 2 die ik gehad heb tenminste wel). Oordeel is per week een half uur (per werkdag) opbouwen. Volgende week dus 3 X 2.5 uur.
Op zich gaat het wel. Heb ook niet per se moeite met mijn werk maar meer met het leven. Dit klinkt gelukkig zwaarder dan het is, maar de enige manier om het uit te leggen. Als ik een goede dag heb, gaat mijn werk ook goed. Heb ik een rotdag, dan is mijn werk ook prut.
Op zich gaat het redelijk goed al blijf ik twijfelen of mijn dosering voldoende is. Heb nog 2.5 week te gaan tot ik 6 weken met deze dosering bezig ben. De ene dag denk ik: het gaat echt wel beter en de rest moet ik zelf doen. De andere dag denk ik: ik word nog steeds vaak nerveus wakker om niets, loop nog steeds regelmatig niet op mijn gemak in bijv de stad. Ik voel me al zo lang rot dat ik niet meer echt weet hoe het vroeger was. Als ik nu een baaldag heb denk ik gelijk: ow nee daar gaan we weer. Terwijl gewone mensen ook wel eens zo'n dag hebben. Ggrrr ik denk nog steeds veel te veel. Ik moet blij zijn met wat ik nu heb en hoe het nu gaat, maar het voelt toch als nog niet goed genoeg.
Verder ben ik nog altijd doodmoe en zijn prikkels en ik geen vrienden. Pakjesavond ben ik nog steeds van aan het bijkomen. Ik wil mijn energieke ik terug!
Nu ook weer ongesteld ppff, weekje eerder dan verwacht.
Kaatje, lastig dilemma met je psych. Ik vind een klik wel belangrijk maar nodig is het misschien niet. Goed dat je toch gewoon gaat.
Vanmorgen bij de bedrijfsarts geweest. Wat zijn dat toch vreemde mensen (de 2 die ik gehad heb tenminste wel). Oordeel is per week een half uur (per werkdag) opbouwen. Volgende week dus 3 X 2.5 uur.
Op zich gaat het wel. Heb ook niet per se moeite met mijn werk maar meer met het leven. Dit klinkt gelukkig zwaarder dan het is, maar de enige manier om het uit te leggen. Als ik een goede dag heb, gaat mijn werk ook goed. Heb ik een rotdag, dan is mijn werk ook prut.
Op zich gaat het redelijk goed al blijf ik twijfelen of mijn dosering voldoende is. Heb nog 2.5 week te gaan tot ik 6 weken met deze dosering bezig ben. De ene dag denk ik: het gaat echt wel beter en de rest moet ik zelf doen. De andere dag denk ik: ik word nog steeds vaak nerveus wakker om niets, loop nog steeds regelmatig niet op mijn gemak in bijv de stad. Ik voel me al zo lang rot dat ik niet meer echt weet hoe het vroeger was. Als ik nu een baaldag heb denk ik gelijk: ow nee daar gaan we weer. Terwijl gewone mensen ook wel eens zo'n dag hebben. Ggrrr ik denk nog steeds veel te veel. Ik moet blij zijn met wat ik nu heb en hoe het nu gaat, maar het voelt toch als nog niet goed genoeg.
Verder ben ik nog altijd doodmoe en zijn prikkels en ik geen vrienden. Pakjesavond ben ik nog steeds van aan het bijkomen. Ik wil mijn energieke ik terug!
Nu ook weer ongesteld ppff, weekje eerder dan verwacht.
Kaatje, lastig dilemma met je psych. Ik vind een klik wel belangrijk maar nodig is het misschien niet. Goed dat je toch gewoon gaat.
vrijdag 8 december 2017 om 16:26
Kiaya. Knap dat je weet aan t opbouwen bent! Maar ik vind een half uur per werkdag per week best flink,of ligt dat aan mij? Ik denk dat t belangrijk is dat je zelf kijkt of t goed voelt. Zoniet, dan gewoon weer even pas op de plaats.
Zoals ik je stukje lees, herken ik zoveel. Het gevoel dat je soms een prutdag heb en je dan zorgen gaat maken. ..wat als? ?? En de volgende dag kan weer beter zijn. Dat nerveuze gevoel ineens bij t wakker worden. Zonder reden. En prikkels. ..ook zoiets. Soms voel ik me 80 jaar. Bijkomen van pakjes avond. Hier ook! Maar ik blijf t wel doen. Alleen de balans vinden tussen dingen doen en dan rust nemen vind ik moeilijk want ik wil zo graag alles doen.
Vandaag bij de psych was heel. ...ik vind t goede woord niet. Ze begon eigenlijk meteen met te zeggen dat ze ziek is. En dan bedoel ik echt ziek. Ze was er open over en de hele sfeer voelde anders. Ik denk dat ze de vorige keren erg veel zorgen heeft gehad. Ze was nu vriendelijker en warmer. Ze gaf me een duidelijk idee wat zij dacht wat mijn probleem was (en dat was best nauwkeurig gezien het feit dat we elkaar pas 2x gezien hadden). Ze had ook idee hoe ze t aan zou pakken. Maar ze is voorlopig wel uit de running en weet niet wanneer (een of) ze weer kan werken. Ze gaf me dus de keuze of ik wil wachten of een ander zoeken.
En nu twijfel ik.
Nou ik ga er goed over nadenken. Fijn weekend voor iedereen!
Zoals ik je stukje lees, herken ik zoveel. Het gevoel dat je soms een prutdag heb en je dan zorgen gaat maken. ..wat als? ?? En de volgende dag kan weer beter zijn. Dat nerveuze gevoel ineens bij t wakker worden. Zonder reden. En prikkels. ..ook zoiets. Soms voel ik me 80 jaar. Bijkomen van pakjes avond. Hier ook! Maar ik blijf t wel doen. Alleen de balans vinden tussen dingen doen en dan rust nemen vind ik moeilijk want ik wil zo graag alles doen.
Vandaag bij de psych was heel. ...ik vind t goede woord niet. Ze begon eigenlijk meteen met te zeggen dat ze ziek is. En dan bedoel ik echt ziek. Ze was er open over en de hele sfeer voelde anders. Ik denk dat ze de vorige keren erg veel zorgen heeft gehad. Ze was nu vriendelijker en warmer. Ze gaf me een duidelijk idee wat zij dacht wat mijn probleem was (en dat was best nauwkeurig gezien het feit dat we elkaar pas 2x gezien hadden). Ze had ook idee hoe ze t aan zou pakken. Maar ze is voorlopig wel uit de running en weet niet wanneer (een of) ze weer kan werken. Ze gaf me dus de keuze of ik wil wachten of een ander zoeken.
En nu twijfel ik.
Nou ik ga er goed over nadenken. Fijn weekend voor iedereen!
zondag 10 december 2017 om 16:52
Lastige keus Kaatje71..
Ik zit op zich qua angsten in aardig rustig vaarwater maar ben zo moe de laatste tijd. Ik ben qua werk uitgebreid naar 20 uur dat wel..
Is het herkenbaar voor jullie? Overdag gaat het wel maar savonds rond 20 uur dan breng ik dochter op bed en blijf vaak zelf dan ook maar liggen..
Ik zit op zich qua angsten in aardig rustig vaarwater maar ben zo moe de laatste tijd. Ik ben qua werk uitgebreid naar 20 uur dat wel..
Is het herkenbaar voor jullie? Overdag gaat het wel maar savonds rond 20 uur dan breng ik dochter op bed en blijf vaak zelf dan ook maar liggen..
zondag 10 december 2017 om 20:51
Herkenbaar Matz, ik blijf eigenwijs nog wel even beneden nadat de kids liggen, maar t liefst slaap, slaap, slaap ik tot alles weer over is en ik weer in een goede periode zit.
Kaatje, lastig met je psych, persoonlijk zou ik er niet op willen wachten.
Maar ik wil ook altijd direct geholpen worden, wat ook niet kan natuurlijk. Ligt er ook wel een beetje aan wat voor ziekte ze heeft.
Kiaya: ik zit op dag 4 van de verhoging, en weet dat t nog ellenlang kan duren voor ik er iets van kan merken, als dat überhaupt gaat gebeuren.
Momenteel ben ik echt zo suf en naar van die ophoging.
Er zitten wel wat betere momenten bij maar ben nog lang lang niet okay.
Vind t zo naar.
Dan heb je 5 jaar therapie en medicijnen en krijg je zo n terugval.
Hoe kan dat toch?
Sorry moet even mn gedachtes kwijt hier.
Beetje wanhoop overheerst.
En hoe lang gaat t duren?
Hoe kan ik voortaan weten wat mn grenzen zijn.
Nare ziekte blijf ik t vinden.
Kaatje, lastig met je psych, persoonlijk zou ik er niet op willen wachten.
Maar ik wil ook altijd direct geholpen worden, wat ook niet kan natuurlijk. Ligt er ook wel een beetje aan wat voor ziekte ze heeft.
Kiaya: ik zit op dag 4 van de verhoging, en weet dat t nog ellenlang kan duren voor ik er iets van kan merken, als dat überhaupt gaat gebeuren.
Momenteel ben ik echt zo suf en naar van die ophoging.
Er zitten wel wat betere momenten bij maar ben nog lang lang niet okay.
Vind t zo naar.
Dan heb je 5 jaar therapie en medicijnen en krijg je zo n terugval.
Hoe kan dat toch?
Sorry moet even mn gedachtes kwijt hier.
Beetje wanhoop overheerst.
En hoe lang gaat t duren?
Hoe kan ik voortaan weten wat mn grenzen zijn.
Nare ziekte blijf ik t vinden.
maandag 11 december 2017 om 19:36
Hoi matz dat moe zijn herken ik zeker. Vaak ben ik eind van de dag zo moe dat ik er vroeg in ga. Soms slaap ik s middags nog even een uurtje zodat ik s avonds nog een beetje gezellig ben. Je nieuwe werktijden hebben er vast mee te maken.
Ninosz ik kan me je wanhoop zo goed voorstellen. Het is ook echt k..als je zo'n terugval heb. Hoe t kan, hoe lang t nog duurt? Allemaal vragen waar je geen antwoord op gaat krijgen. En hoe harder je zoekt, des te gefrustreerder je raakt, tenminste zo gaat dat bij mij. Ik wil alles oplossen, ben een ongeduldige controlfreak en dit is niet te controleren.
Waar liggen je grenzen? Dat vraag ik me ook vaak af. Soms doe ik veel in een week en heb nergens last van. Laatst ging ik met een groepje wandelen en koffie drinken en was ik de rest van de dag van slag. Hoofdpijn, angstig en gewoon kapot. Soms snap ik er niks van.
Wat betreft mijn psych. Ik wil ook altijd direct geholpen worden. Ben ongeduldig. Ze heeft kanker dus dat is nogal wat. Maar met goede vooruitzichten. Maarja ik weet dat, ook nadat je genezen bent, er een lange nasleep kan zijn. Dus ik neig ik naar het zoeken van een fijne nieuwe psych (wie tips heeft. .omg. Den Haag)
Nou mensen fijne maandag verder!
Ninosz ik kan me je wanhoop zo goed voorstellen. Het is ook echt k..als je zo'n terugval heb. Hoe t kan, hoe lang t nog duurt? Allemaal vragen waar je geen antwoord op gaat krijgen. En hoe harder je zoekt, des te gefrustreerder je raakt, tenminste zo gaat dat bij mij. Ik wil alles oplossen, ben een ongeduldige controlfreak en dit is niet te controleren.
Waar liggen je grenzen? Dat vraag ik me ook vaak af. Soms doe ik veel in een week en heb nergens last van. Laatst ging ik met een groepje wandelen en koffie drinken en was ik de rest van de dag van slag. Hoofdpijn, angstig en gewoon kapot. Soms snap ik er niks van.
Wat betreft mijn psych. Ik wil ook altijd direct geholpen worden. Ben ongeduldig. Ze heeft kanker dus dat is nogal wat. Maar met goede vooruitzichten. Maarja ik weet dat, ook nadat je genezen bent, er een lange nasleep kan zijn. Dus ik neig ik naar het zoeken van een fijne nieuwe psych (wie tips heeft. .omg. Den Haag)
Nou mensen fijne maandag verder!
maandag 11 december 2017 om 23:09
Kan je nagaan hoe ik me voel vanwege de wachttijd... Blegh.
Morgen naar de huisarts. Heb zoveel atypische klachten ná de start en stop van de SSRI’s dat ik graag zijn mening eens wil horen daarover. Zie er steeds meer tegenop iets anders te gaan proberen. Verlang echt terug naar de tijd voor ik begon met medicatie. Toen was ik wel vaak nerveus, maar ook veel meer mezelf.
Na het bezoek aan de huisarts belt de psychiater in opleiding me. Om dus nieuwe medicatie te bespreken. We zullen het zien wat eruit komt.
Morgen naar de huisarts. Heb zoveel atypische klachten ná de start en stop van de SSRI’s dat ik graag zijn mening eens wil horen daarover. Zie er steeds meer tegenop iets anders te gaan proberen. Verlang echt terug naar de tijd voor ik begon met medicatie. Toen was ik wel vaak nerveus, maar ook veel meer mezelf.
Na het bezoek aan de huisarts belt de psychiater in opleiding me. Om dus nieuwe medicatie te bespreken. We zullen het zien wat eruit komt.
dinsdag 12 december 2017 om 07:25
Kaatje71; herkenbaar, smiddags even een uurtje slapen zodat ik savonds nog even een aflevering van een serie met man kan kijken..
Ik ben ook sochtends ook al best vroeg wakker omdat ik dan nerveus ben..dan kan ik maar beter uit bed gaan.
Heftig dat je psych zo ziek is. Kan me voorstellen dat je dan neigt om een andere te zoeken...helaas geen tips..woon in Friesland
Ik ben ook sochtends ook al best vroeg wakker omdat ik dan nerveus ben..dan kan ik maar beter uit bed gaan.
Heftig dat je psych zo ziek is. Kan me voorstellen dat je dan neigt om een andere te zoeken...helaas geen tips..woon in Friesland
woensdag 13 december 2017 om 07:15
Ik voel me echt wiebelig de laatste dagen..vanochtend ook weer erg vroeg wakker en nerveus. Ik kan er alleen niet goed de vinger op leggen waarom, zit ook nog in goede deel van mijn cyclus.
Ik denk omdat ik volgende week meer hoor of ik op mijn tijdelijke werkplek kan blijven (werkervaringsplek via reintegratiebureau). De teamleidster wil me graag houden en ik wil ook erg graag blijven! Ze zitten alleen in een fusie met een andere hoge school dus mensen aannemen mag niet (ook niet via uitzendbureau). Dat is dus erg jammer!
Volgende week hoor ik meer...
Het is alleen net of ik die spanning dan blokkeer/niet wil voelen? En juist last krijg van mijn 'vertrouwde' angsten. Hypochondrie en soms dwangmatige dingen.
Herkennen jullie dat?
Ik denk omdat ik volgende week meer hoor of ik op mijn tijdelijke werkplek kan blijven (werkervaringsplek via reintegratiebureau). De teamleidster wil me graag houden en ik wil ook erg graag blijven! Ze zitten alleen in een fusie met een andere hoge school dus mensen aannemen mag niet (ook niet via uitzendbureau). Dat is dus erg jammer!
Volgende week hoor ik meer...
Het is alleen net of ik die spanning dan blokkeer/niet wil voelen? En juist last krijg van mijn 'vertrouwde' angsten. Hypochondrie en soms dwangmatige dingen.
Herkennen jullie dat?
woensdag 13 december 2017 om 15:05
Matz.ik herken veel in wat je schrijft. Dat nerveuze bij t wakker worden zonder aanwijsbare reden. Ik kan dat dagen achter elkaar hebben en dan ineens is t weg. Meestal komt er weer wat anders voor in de plaats helaas. Zo heb ik periodes waarin ik veel last heb van hartoverslagen, dan weer veel hoofdpijn en dan weer eens die nervositeit. En als t echt feest is alles tegelijk! Ik kan me voorstellen dat je werksituatie onzeker is. Je weet niet wat er gaat gebeuren, je heb er geen grip op een dat soort situaties maken mij ook altijd extra wiebelig. Ik ben best een controlfreak dus als ik ergens geen invloed op uit kan oefenen ga ik bv heel erg piekeren. Ik kan t niet loslaten en blijf oplossingen bedenken.
Ik hoop dat je snel iets hoort een dat er duidelijkheid komt.
Pindakaasmetsuiker. Hoe is je gesprek bij de huisarts gegaan? Kon hij wat met je klachten? En heb je al nieuws over nieuwe medicatie?
Nou geniet van deze woensdag!
Ik hoop dat je snel iets hoort een dat er duidelijkheid komt.
Pindakaasmetsuiker. Hoe is je gesprek bij de huisarts gegaan? Kon hij wat met je klachten? En heb je al nieuws over nieuwe medicatie?
Nou geniet van deze woensdag!
