Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 20 december 2017 om 14:26
Dank je wel Kiaya voor je eerlijke verhaal.
Het meest lastige vind ik de sombere gedachtes, ik ben van mezelf erg optimistisch en herken dit helemaal niet van mezelf.
Voordat ik aan de AD begon deed ik eigenlijk nog alles, weliswaar met angst vaak, maar nu vind ik alles eng.
Maar jou verhaal geeft in elk geval een positieve boost.
Ik wil ook gewoon te snel, ik heb een leuke baan en wil zo snel mogelijk weer aan de slag.
Dat klinkt leuk Matz, hopelijk gaat het allemaal voor je door.
Balen Kaatje dat je psych ziek is, kan me voorstellen dat je geen zin hebt in alle rompslomp die er weer bij komt kijken.
Het meest lastige vind ik de sombere gedachtes, ik ben van mezelf erg optimistisch en herken dit helemaal niet van mezelf.
Voordat ik aan de AD begon deed ik eigenlijk nog alles, weliswaar met angst vaak, maar nu vind ik alles eng.
Maar jou verhaal geeft in elk geval een positieve boost.
Ik wil ook gewoon te snel, ik heb een leuke baan en wil zo snel mogelijk weer aan de slag.
Dat klinkt leuk Matz, hopelijk gaat het allemaal voor je door.
Balen Kaatje dat je psych ziek is, kan me voorstellen dat je geen zin hebt in alle rompslomp die er weer bij komt kijken.
woensdag 20 december 2017 om 20:39
Wat bij mij enigzins helpt (ik heb vooral nog rond menstruatie hypochondrische angsten/paniek met neiging/dwang tot googlen) is ze 'on hold' proberen te zetten. Het voelt vaak dat je er iets mee moet om je weer beter te voelen maar dan komt er vaak wel weer wat anders. Dus wachten tot de AD zijn werk gaat doen en dan pas verder...klinkt makkeljkker dan het is, ik weet het.
woensdag 20 december 2017 om 20:59
Ik durf niet goed oxazepam te slikken. Vandaag toch 2x een halve op, maar dat helpt niet voldoende voor de onrust in mn hoofd en lijf.
woensdag 20 december 2017 om 21:00
Hoe doe je dat on hold zetten precies?matz schreef: ↑20-12-2017 20:39Wat bij mij enigzins helpt (ik heb vooral nog rond menstruatie hypochondrische angsten/paniek met neiging/dwang tot googlen) is ze 'on hold' proberen te zetten. Het voelt vaak dat je er iets mee moet om je weer beter te voelen maar dan komt er vaak wel weer wat anders. Dus wachten tot de AD zijn werk gaat doen en dan pas verder...klinkt makkeljkker dan het is, ik weet het.
Ik kan mn gedachten totaal niet stoppen.
donderdag 21 december 2017 om 09:26
Ninosz, hou er alsjeblieft rekening mee dat het weer 4 tot 6 weken kan duren voor het echt beter gaat! Dit is met iedere verhoging weer zo. Het is dus niet gek dat je nu, na 14 dagen verhogen, nog niet veel verschil merkt. Wel vervelend uiteraard.
Ik heb veel gehad aan het angstprogramma van Geert Verschaeve. 1 zin komt in veel sessies terug: Wat er ook gebeurt, het is ok! Klinkt suf en simpel maar ik heb nog steeds veel aan dat zinnetje. Heb ik een rotdag, dan is dat maar zo. Val ik flauw, het is ok... mensen rapen me wel op. Krijg ik kanker, dan is er vast een behandeling mogelijk. Val ik dood neer, dan merk ik daar zelf ook niets meer van. Wat er ook gebeurt, het is écht ok! Het komt zoals het komt en je moet lief zijn voor jezelf! Heb ook van Geert geleerd om mijn eerste gedachte als ik wakker word, positief te laten zijn. Heel bewust iedere ochtend zeggen/denken: vandaag wordt een goede dag! Je geest is zo sterk, zowel positief als negatief.
Er zat ook een grappig testje in het programma. Ga midden in de kamer staat. Wijs met je rechterarm vooruit. Laat je voeten staan maar draai met je torso (en dus je wijzende arm) zover mogelijk naar achteren. Wat wijs je aan? Onthou dat. Draai terug. Ogen dicht, rechterarm weer vooruit wijzend. Maak in gedachten dezelfde draai en beeld je in dat je iets verder komt dan je net deed. Wat wijs je dan aan? Doe nu stap 1 nogmaals. Ogen open, vooruit wijzen met rechts en draai zover als je kunt naar achteren. Wat wijs je nu aan?
Verder probeer ik gedachten los te laten. Voorbij te laten komen als een wolkje. Ze zijn er maar drijven ook weer weg. Je HEBT gedachten maar je BENT je gedachten NIET.
En ik probeer in stapjes te denken. Niet de hele dagen als 1 geheel zien (moet opruimen, boodschappen doen, naar mijn werk, op visite ppfff help hoe ga ik dat allemaal doen) Maar stapjes. Ik ga eerst opruimen en dan zie ik wel of het volgende lukt etc.
Toen ik in de opbouw hele nare gedachten had, heb ik heel bewust tegen mezelf gezegd: het zijn een soort dwanggedachten, ze zijn niet van mij. Het zijn bijwerkingen van de medicatie. Hielp mij echt.
Sterkte!
Ik heb veel gehad aan het angstprogramma van Geert Verschaeve. 1 zin komt in veel sessies terug: Wat er ook gebeurt, het is ok! Klinkt suf en simpel maar ik heb nog steeds veel aan dat zinnetje. Heb ik een rotdag, dan is dat maar zo. Val ik flauw, het is ok... mensen rapen me wel op. Krijg ik kanker, dan is er vast een behandeling mogelijk. Val ik dood neer, dan merk ik daar zelf ook niets meer van. Wat er ook gebeurt, het is écht ok! Het komt zoals het komt en je moet lief zijn voor jezelf! Heb ook van Geert geleerd om mijn eerste gedachte als ik wakker word, positief te laten zijn. Heel bewust iedere ochtend zeggen/denken: vandaag wordt een goede dag! Je geest is zo sterk, zowel positief als negatief.
Er zat ook een grappig testje in het programma. Ga midden in de kamer staat. Wijs met je rechterarm vooruit. Laat je voeten staan maar draai met je torso (en dus je wijzende arm) zover mogelijk naar achteren. Wat wijs je aan? Onthou dat. Draai terug. Ogen dicht, rechterarm weer vooruit wijzend. Maak in gedachten dezelfde draai en beeld je in dat je iets verder komt dan je net deed. Wat wijs je dan aan? Doe nu stap 1 nogmaals. Ogen open, vooruit wijzen met rechts en draai zover als je kunt naar achteren. Wat wijs je nu aan?
Verder probeer ik gedachten los te laten. Voorbij te laten komen als een wolkje. Ze zijn er maar drijven ook weer weg. Je HEBT gedachten maar je BENT je gedachten NIET.
En ik probeer in stapjes te denken. Niet de hele dagen als 1 geheel zien (moet opruimen, boodschappen doen, naar mijn werk, op visite ppfff help hoe ga ik dat allemaal doen) Maar stapjes. Ik ga eerst opruimen en dan zie ik wel of het volgende lukt etc.
Toen ik in de opbouw hele nare gedachten had, heb ik heel bewust tegen mezelf gezegd: het zijn een soort dwanggedachten, ze zijn niet van mij. Het zijn bijwerkingen van de medicatie. Hielp mij echt.
Sterkte!
donderdag 21 december 2017 om 14:25
Hoi allemaal wat gebeurd er weer veel .En wat fijn om te zien dat de meeste vooruit gaan in het hele proces.Ik ben erg blij dat er antidepresiva bestaat het gaat een stuk beter.Het begin is inderdaad niet fijn maar na een poosje ga je jezelf echt beter voelen.samen met de psych en ontspanningsoefeningen kom ik langzaam weer terug bij mijzelf.Ben mijn werk aan het opbouwen en als ik te moe ben minder ik weer even.De tijd dat ik dacht dit komt nooit meer goed is gelukkig achter de rug.Ik wens jullie allemaal fijne dagen en vooral een heel goed angstvrij nieuwjaar
donderdag 21 december 2017 om 17:46
Kiaya, jij bent al een stuk verder in het proces, knap hoor en fijn te lezen dat het dus echt wel beter kan worden.
Ik wil ook gewoon veel te snel.
Ook van jou bemoedigende woorden Paradontax, fijn.
Ik heb zelf het idee dat de bijwerkingen heel langzaam wat minder gaan worden. Vandaag zowaar een winkel in geweest, in de rij gestaan en wat gekocht. Waar je al blij mee kan zijn haha.
Ik wil ook gewoon veel te snel.
Ook van jou bemoedigende woorden Paradontax, fijn.
Ik heb zelf het idee dat de bijwerkingen heel langzaam wat minder gaan worden. Vandaag zowaar een winkel in geweest, in de rij gestaan en wat gekocht. Waar je al blij mee kan zijn haha.
donderdag 21 december 2017 om 21:28
Zijn bij jouw de dwanggedachten helemaal weg?Kiaya schreef: ↑21-12-2017 09:26Ninosz, hou er alsjeblieft rekening mee dat het weer 4 tot 6 weken kan duren voor het echt beter gaat! Dit is met iedere verhoging weer zo. Het is dus niet gek dat je nu, na 14 dagen verhogen, nog niet veel verschil merkt. Wel vervelend uiteraard.
Ik heb veel gehad aan het angstprogramma van Geert Verschaeve. 1 zin komt in veel sessies terug: Wat er ook gebeurt, het is ok! Klinkt suf en simpel maar ik heb nog steeds veel aan dat zinnetje. Heb ik een rotdag, dan is dat maar zo. Val ik flauw, het is ok... mensen rapen me wel op. Krijg ik kanker, dan is er vast een behandeling mogelijk. Val ik dood neer, dan merk ik daar zelf ook niets meer van. Wat er ook gebeurt, het is écht ok! Het komt zoals het komt en je moet lief zijn voor jezelf! Heb ook van Geert geleerd om mijn eerste gedachte als ik wakker word, positief te laten zijn. Heel bewust iedere ochtend zeggen/denken: vandaag wordt een goede dag! Je geest is zo sterk, zowel positief als negatief.
Er zat ook een grappig testje in het programma. Ga midden in de kamer staat. Wijs met je rechterarm vooruit. Laat je voeten staan maar draai met je torso (en dus je wijzende arm) zover mogelijk naar achteren. Wat wijs je aan? Onthou dat. Draai terug. Ogen dicht, rechterarm weer vooruit wijzend. Maak in gedachten dezelfde draai en beeld je in dat je iets verder komt dan je net deed. Wat wijs je dan aan? Doe nu stap 1 nogmaals. Ogen open, vooruit wijzen met rechts en draai zover als je kunt naar achteren. Wat wijs je nu aan?
Verder probeer ik gedachten los te laten. Voorbij te laten komen als een wolkje. Ze zijn er maar drijven ook weer weg. Je HEBT gedachten maar je BENT je gedachten NIET.
En ik probeer in stapjes te denken. Niet de hele dagen als 1 geheel zien (moet opruimen, boodschappen doen, naar mijn werk, op visite ppfff help hoe ga ik dat allemaal doen) Maar stapjes. Ik ga eerst opruimen en dan zie ik wel of het volgende lukt etc.
Toen ik in de opbouw hele nare gedachten had, heb ik heel bewust tegen mezelf gezegd: het zijn een soort dwanggedachten, ze zijn niet van mij. Het zijn bijwerkingen van de medicatie. Hielp mij echt.
Sterkte!
Bedankt voor je positieve berichtje, ik ga m een paar keer lezen als t weer heel heftig is.
vrijdag 22 december 2017 om 07:37
Het gaat met mij best goed de laatste tijd (afgezien van een dip rond de menstruatie). Ik (we eigenlijk) ga iets doen wat ik erg spannend maar wel heel graag wil;nl een hondje adopteren. Ik wil het al heel lang maar mijn man en ik werkten beide in een andere stad dus best lange dagen weg. Nu werk ik vlakbij huis en de kinderen zijn ouder. Had haar (hondje) al een tijd op het oog maar durfde de stap nog niet te nemen. Ik las op de website dat het gastgezin (ze komt uit Spanje) waar ze zat haar niet langer konden houden...toen heb iom de stichting geregeld dat wij eerst gastouder worden met zicht op adoptie..Het voelt helemaal oke maar een verandering vind ik altijd zo eng! Ik laat het liefst alles altijd bij het oude.. 
vrijdag 22 december 2017 om 08:45
Hallo,
Ik ben hier nieuw op dit forum en hoop langs deze weg wat lotgenoten te vinden.
Sinds mijn laatste overspannenheid 7 maand geleden kamp ik met angst. Ik heb geen probleem om dingen te doen of buiten te komen maar ik heb angst van mijn negatieve gedachten. Sinds kort weet ik dat iedereen wel domme onzin denkt en obsessieve gedachten heeft maar het blijft mijn leven in de weg staan. Ik heb zoveel lessen getrokken en ben fel veranderd. Ik sta 80 procent van de tijd positief in het leven en kan dan alles aan maar die 20 procent of soms minder lijkt vaak groter. Deze morgend werd ik wakker na een zalige nacht en het eerste wat ik dacht was: wat haat ik de feestdagen. Het brubbelt dan in mijn buik, zou kunnen kotsen en dan begin ik tegen me te zeggen dat dit onzin is, maar een stomme gedachten en geen werkelijkheid. Ik schrijf het op een papiertje en gooi de gedachte weg, ik maak er een liedje van en probeer ermee te lachen en uiteindelijk ga ik naar het tuinhuis en sla ik mijn boksbal verrot.
Ik voel me dan wel beter en kan eten. Maar toch blijft het gevoel diep vanbinnen dat ik zulke gedachten niet wil en blijf ik licht gespannen wat de volgende gedachte zal zijn. Een soort van paraatheid op onzin dat nog kan komen. Ik heb er vooral smorgens last van en overdag kan ik er makkelijker met om. Het lijkt alsof dit geconditioneerd is.
Ik ga naar een psychologe en voel me daar super bij, leer veel bij maar de strijd lever je natuurlijk zelf. Door het feit dat ik er me niet bij neerleg (letterlijk en figuurlijk) weet ik dat ik niet depressief ben maar ik zou zo graag geen negatieve dingen denken. Misschien wil ik het wel weer te graag zoals zoveel in het leven. Ik wil de hele dag kunnen lachen en niet verdrietig zijn, ik wil nog steeds teveel in het leven en daardoor ben ik overspannen geraakt...
Ik ben hier nieuw op dit forum en hoop langs deze weg wat lotgenoten te vinden.
Sinds mijn laatste overspannenheid 7 maand geleden kamp ik met angst. Ik heb geen probleem om dingen te doen of buiten te komen maar ik heb angst van mijn negatieve gedachten. Sinds kort weet ik dat iedereen wel domme onzin denkt en obsessieve gedachten heeft maar het blijft mijn leven in de weg staan. Ik heb zoveel lessen getrokken en ben fel veranderd. Ik sta 80 procent van de tijd positief in het leven en kan dan alles aan maar die 20 procent of soms minder lijkt vaak groter. Deze morgend werd ik wakker na een zalige nacht en het eerste wat ik dacht was: wat haat ik de feestdagen. Het brubbelt dan in mijn buik, zou kunnen kotsen en dan begin ik tegen me te zeggen dat dit onzin is, maar een stomme gedachten en geen werkelijkheid. Ik schrijf het op een papiertje en gooi de gedachte weg, ik maak er een liedje van en probeer ermee te lachen en uiteindelijk ga ik naar het tuinhuis en sla ik mijn boksbal verrot.
Ik voel me dan wel beter en kan eten. Maar toch blijft het gevoel diep vanbinnen dat ik zulke gedachten niet wil en blijf ik licht gespannen wat de volgende gedachte zal zijn. Een soort van paraatheid op onzin dat nog kan komen. Ik heb er vooral smorgens last van en overdag kan ik er makkelijker met om. Het lijkt alsof dit geconditioneerd is.Ik ga naar een psychologe en voel me daar super bij, leer veel bij maar de strijd lever je natuurlijk zelf. Door het feit dat ik er me niet bij neerleg (letterlijk en figuurlijk) weet ik dat ik niet depressief ben maar ik zou zo graag geen negatieve dingen denken. Misschien wil ik het wel weer te graag zoals zoveel in het leven. Ik wil de hele dag kunnen lachen en niet verdrietig zijn, ik wil nog steeds teveel in het leven en daardoor ben ik overspannen geraakt...
vrijdag 22 december 2017 om 10:28
Hoi allemaal. Voor iedereen die worstelt met medicatie, heel veel sterkte.ik weet uit ervaring dat de eerste weken echt naar kunnen zijn. Blijf er niet te lang mee rondlopen als t
Niet gaat.
Matz wat leuk. .Een hondje! Begrijp dat je t spannend vindt. Maar het zal vast heel fijn zijn. Wanneer krijgen jullie haar?
Tox welkom. Negatieve gedachten. .Ja klinkt bekend. Maar waarom zou je ze niet mogen hebben? Waarom MOETEN ze weg. Misschien kijk je stiekem wel een beetje op tegen de feestdagen. Dat doen veel mensen, juist omdat de druk van het gezellig moeten hebben best groot is. Je zegt dat je geen negatieve gedachten meer wil en de hele dag kunnen lachen. Maar dat is niet realistisch en denk ik ook heel saaI. Vervelende dingen horen bij het leven en kunnen pijn doen. Maar als je tegen die pijn gaat strijden, ontstaat lijden.
Nou altijd makkelijk praten tot ik zelf weer vast loop in een negatieve gedachte. Fijne vrijdag allemaal.
Niet gaat.
Matz wat leuk. .Een hondje! Begrijp dat je t spannend vindt. Maar het zal vast heel fijn zijn. Wanneer krijgen jullie haar?
Tox welkom. Negatieve gedachten. .Ja klinkt bekend. Maar waarom zou je ze niet mogen hebben? Waarom MOETEN ze weg. Misschien kijk je stiekem wel een beetje op tegen de feestdagen. Dat doen veel mensen, juist omdat de druk van het gezellig moeten hebben best groot is. Je zegt dat je geen negatieve gedachten meer wil en de hele dag kunnen lachen. Maar dat is niet realistisch en denk ik ook heel saaI. Vervelende dingen horen bij het leven en kunnen pijn doen. Maar als je tegen die pijn gaat strijden, ontstaat lijden.
Nou altijd makkelijk praten tot ik zelf weer vast loop in een negatieve gedachte
. Fijne vrijdag allemaal.
vrijdag 22 december 2017 om 11:07
Bedankt Kaatje,
Ik strijd inderdaad te fel en maak het lijden groter. Ik heb het nooit makkelijk met de feestdagen met die gemaakte vrolijkheid maar maak er steeds het beste van. Ik heb een hele strenge en harde opvoeding gehad door mijn moeder. Enkele weken geleden vroeg ze aan mij oo een boze toon : ben je nu al gelukkiger? Ik vermoed dat ik daar weer vastgelopen ben. Ik streef de laatste weken te fel naar geluk en me goed voelen want zo hoort het is momenteel mijn foute gedachtengang.
Ik strijd inderdaad te fel en maak het lijden groter. Ik heb het nooit makkelijk met de feestdagen met die gemaakte vrolijkheid maar maak er steeds het beste van. Ik heb een hele strenge en harde opvoeding gehad door mijn moeder. Enkele weken geleden vroeg ze aan mij oo een boze toon : ben je nu al gelukkiger? Ik vermoed dat ik daar weer vastgelopen ben. Ik streef de laatste weken te fel naar geluk en me goed voelen want zo hoort het is momenteel mijn foute gedachtengang.
vrijdag 22 december 2017 om 14:17
Matz, fijn dat het de laatste tijd goed gaat. En wat superleuk een hondje!! Heerlijk mee wandelen en knuffelen, geniet ervan.
Tox, welkom. Dat negatieve, dat vind ik ook 1 van de lastigste dingen. Ik probeer dan zoveel mogelijk afleiding te zoeken zodat ik er niet zo in blijf hangen. Maar het blijft lastig.
Tox, welkom. Dat negatieve, dat vind ik ook 1 van de lastigste dingen. Ik probeer dan zoveel mogelijk afleiding te zoeken zodat ik er niet zo in blijf hangen. Maar het blijft lastig.
vrijdag 22 december 2017 om 15:31
Hoi tox, ik begrijp je strijd heel goed. Bij ons moest het ook altijd gezellig en leuk zijn. Negatieve gevoelens of gebeurtenissen, daar deden weer niet aan. Ik denk dat vooral mijn moeder zelf nooit geleerd heeft om haar gevoel te uiten en ze het daardoor bij mij ook niet echt snapt. Soms heb ik t gevoel of ze me t kwalijk neemt dat ik dit heb.
Waardoor ik net als jij vaak het gevoel heb dat t altijd leuk moet zijn. Dat dat normaal is. Ik weet nu in mijn hoofd wel dat dat niet kan. ...Maar mijn gevoel gaat nog niet altijd mee. De feestdagen zijn voor mij daarom ook echt een trigger. Dan voel ik de druk dat t leuk moet zijn en krijg ik stress.
Want stel dat ik hoofdpijn heb. .of een paniekaanval of ik voel me gewoon naar?
Gelukkig heb ik een nuchtere echtgenoot die me wel weer met beide benen op de grond zet..
Wens je toch fijne dagen en geniet van alles wat wel goed gaat en fijn is.
Waardoor ik net als jij vaak het gevoel heb dat t altijd leuk moet zijn. Dat dat normaal is. Ik weet nu in mijn hoofd wel dat dat niet kan. ...Maar mijn gevoel gaat nog niet altijd mee. De feestdagen zijn voor mij daarom ook echt een trigger. Dan voel ik de druk dat t leuk moet zijn en krijg ik stress.
Want stel dat ik hoofdpijn heb. .of een paniekaanval of ik voel me gewoon naar?
Gelukkig heb ik een nuchtere echtgenoot die me wel weer met beide benen op de grond zet..
Wens je toch fijne dagen en geniet van alles wat wel goed gaat en fijn is.
vrijdag 22 december 2017 om 18:33
Tnx lylli en kaatje71 succes met de feestdagen!
Ik heb gisteren een verhelderend boek meegekregen van mijn psychologe. De valstrik van het geluk/russ harris.
Mijn moeder heeft toegegeven dat ze mij zonder liefde en streng opgevoed heeft om me sterk te maken. Mijn vader was altijd werken, vaak dronken en hield zich op de achtergrond. Geluk heb ik nooit gekend thuis.
Ik ben nu een fantastische papa van 2 boys en heb een leuke vrouw. Maar ik ben vastgelopen in mijn perfectionisme. Ik had een verantwoordelijke functie, mijn vrouw een groepspraktijk, ik ben er altijd voor mijn kinderen en in de vroege en late uren was ik een prestatiegerichte sporter en mijn huis en tuin waren steeds perfect inorde. 15 jaar heb ik dat volgehouden tot ik plots angstig werd van mijn gedachten. Eerst kreeg ik de stempel suicidaal, later burnout en na testen overspannen. Fysiek had ik geen probleem maar mentaal kon ik het niet meer bolwerken. Uiteindelijk is het psychische decompensatie geworden
. Momenteel kamp ik af en toe met een angstaanval door een gedachte. Van 1 angstig gevoel ben ik vaak 3 dagen ziek. Ik kan dan niet eten, heb het koud, tril in de spieren. Ik zou niets inzitten met een angstig gevoel maar het ziek zijn ben ik beu. Iemand ervaring mee?
Ik heb gisteren een verhelderend boek meegekregen van mijn psychologe. De valstrik van het geluk/russ harris.
Mijn moeder heeft toegegeven dat ze mij zonder liefde en streng opgevoed heeft om me sterk te maken. Mijn vader was altijd werken, vaak dronken en hield zich op de achtergrond. Geluk heb ik nooit gekend thuis.
Ik ben nu een fantastische papa van 2 boys en heb een leuke vrouw. Maar ik ben vastgelopen in mijn perfectionisme. Ik had een verantwoordelijke functie, mijn vrouw een groepspraktijk, ik ben er altijd voor mijn kinderen en in de vroege en late uren was ik een prestatiegerichte sporter en mijn huis en tuin waren steeds perfect inorde. 15 jaar heb ik dat volgehouden tot ik plots angstig werd van mijn gedachten. Eerst kreeg ik de stempel suicidaal, later burnout en na testen overspannen. Fysiek had ik geen probleem maar mentaal kon ik het niet meer bolwerken. Uiteindelijk is het psychische decompensatie geworden
. Momenteel kamp ik af en toe met een angstaanval door een gedachte. Van 1 angstig gevoel ben ik vaak 3 dagen ziek. Ik kan dan niet eten, heb het koud, tril in de spieren. Ik zou niets inzitten met een angstig gevoel maar het ziek zijn ben ik beu. Iemand ervaring mee?
zaterdag 23 december 2017 om 07:47
Welkom Tox; dat niet kunnen eten vd angst (en daardoor kilo's) verliezen herken. Gelukkig heb ik dat nu niet meer.
Ik heb zelf afgelopen tijd veel nagedacht over waar ik echt gelukkig van word! Ik had al een tijdje het gevoel dat ik op de automatische piloot ging en niet meer echt kon genieten. Net of je in een tredmolen zit. Herken je dat misschien? En dat je onderhuids wel dingen voelt maar met je hoofd dat gaat relativeren. Toen werd ik ook depri wat al gauw overging in ernstige angstklachten. Inmiddels heb ik andere werk (met behulp van reintegratie/loopbaanadviesbureau),ben creatief bezig en ga ik met mijn gezin iets doen wat ik heel lang wil; een hondje adopteren. Doodeng want veranderingen maken ook dat ik uit balans raak maar dit voelt erg goed!
Mooi hoe je omgaat met je gedachten betreft liedje maken, opschrijven en weggooien en boksen!
Ik heb zelf afgelopen tijd veel nagedacht over waar ik echt gelukkig van word! Ik had al een tijdje het gevoel dat ik op de automatische piloot ging en niet meer echt kon genieten. Net of je in een tredmolen zit. Herken je dat misschien? En dat je onderhuids wel dingen voelt maar met je hoofd dat gaat relativeren. Toen werd ik ook depri wat al gauw overging in ernstige angstklachten. Inmiddels heb ik andere werk (met behulp van reintegratie/loopbaanadviesbureau),ben creatief bezig en ga ik met mijn gezin iets doen wat ik heel lang wil; een hondje adopteren. Doodeng want veranderingen maken ook dat ik uit balans raak maar dit voelt erg goed!
Mooi hoe je omgaat met je gedachten betreft liedje maken, opschrijven en weggooien en boksen!
zaterdag 23 december 2017 om 14:38
Matz: wat knap dat je zo voor jezelf kiest!
Tox: de lichamelijke klachten die er bij horen vind ik ook lastig, dat zorgt dan weer voor een neerwaartse spiraal. Gelukkig heb ik hier niet vaak last van. Alleen in periodes dat het echt niet goed gaat.
Hier merk ik echt dat de bijwerkingen minder gaan worden. Naarmate de dag vordert voel ik me steeds beter. Gisteravond zelfs even naar vrienden geweest en ik voelde me best goed. Heerlijk.
Al vind ik dan weer dat het veel te langzaam gaat en ik dan gelijk weer van alles wil doen, wat dan helemaal nog niet lukt. Lastig die balans vinden.
Tox: de lichamelijke klachten die er bij horen vind ik ook lastig, dat zorgt dan weer voor een neerwaartse spiraal. Gelukkig heb ik hier niet vaak last van. Alleen in periodes dat het echt niet goed gaat.
Hier merk ik echt dat de bijwerkingen minder gaan worden. Naarmate de dag vordert voel ik me steeds beter. Gisteravond zelfs even naar vrienden geweest en ik voelde me best goed. Heerlijk.
Al vind ik dan weer dat het veel te langzaam gaat en ik dan gelijk weer van alles wil doen, wat dan helemaal nog niet lukt. Lastig die balans vinden.
zaterdag 23 december 2017 om 15:13
Ik wil toch meeschrijven.
Ik ben 23 jaar en heb een onwijze overgeefangst. Hiervoor heb ik een depressie gehad. Op dit moment beheerst het mijn complete leven. Ik ben eigenlijk de hele dag niet fit. Vooral de ochtend grijpt de angst mij aan. Het is een constante strijd om mezelf in actie te laten komen.
3 januari krijg ik emdr therapie hiervoor. Ook al is dat al snel ik ben zo bang voor mijn angsten en dat de depressie weer terugkomt.
Gisteravond had ik afgesproken met een groep van het werk. Ik wilde afzeggen en in bed liggen. Omdat ik bang was dat ik niet tegen de drukte zou kunnen. Mijn vriend heeft me gedwongen om te gaan. Hij geeft ook aan dat hij bang is dat ik me teveel ga afzonderen. Vanavond moeten we eten met vrienden. Hier zie ik wederom tegenop tegenop. Na een strijd met mezelf valt het vanavond vast welweer mee.
Ik ben 23 jaar en heb een onwijze overgeefangst. Hiervoor heb ik een depressie gehad. Op dit moment beheerst het mijn complete leven. Ik ben eigenlijk de hele dag niet fit. Vooral de ochtend grijpt de angst mij aan. Het is een constante strijd om mezelf in actie te laten komen.
3 januari krijg ik emdr therapie hiervoor. Ook al is dat al snel ik ben zo bang voor mijn angsten en dat de depressie weer terugkomt.
Gisteravond had ik afgesproken met een groep van het werk. Ik wilde afzeggen en in bed liggen. Omdat ik bang was dat ik niet tegen de drukte zou kunnen. Mijn vriend heeft me gedwongen om te gaan. Hij geeft ook aan dat hij bang is dat ik me teveel ga afzonderen. Vanavond moeten we eten met vrienden. Hier zie ik wederom tegenop tegenop. Na een strijd met mezelf valt het vanavond vast welweer mee.
zondag 24 december 2017 om 20:07
Matz, een hondje! Wat leuk! Tuurlijk is het spannend maar je zal er vast heel veel liefde voor terugkrijgen!
Lylli, wat heerlijk dat je het gevoel hebt dat de bijwerkingen minder worden. Zo zie je maar, hoe onmogelijk het allemaal lijkt, het wordt echt beter!
Tox, welkom. Je zit er zo te lezen middenin. Dat fysiek rot voelen is zo naar. Is ook nog steeds mijn trigger.
Kaatje, herkenbaar het gevoel 'leuk te moeten zijn'. Ik heb daar ook nog last van. Op belangrijke dagen zoals verjaardagen, jubilea, kerst etc voel ik ook de drang om leuk, gezellig en vooral blij en vrolijk te zijn. Ik leg mezelf daarmee zo'n druk op. Gek eigenlijk, het zijn maar gewone dagen.
Ikbennietgek, wat knap dat je toch gegaan bent. Ik weet hoeveel moeite en energie dat kost. Ik ben ook altijd alles blijven doen maar je moet niet vragen hoe. Bloed, zweet en tranen. Hoe is het etentje gegaan?
Overgeeffobie heb ik gelukkig niet. Lijkt me heel erg lastig!
Hier ging het best lekker maar dat vreselijk vervelende onrustige/opgejaagde/nerveuze rotgevoel komt steeds vaker terug. Meestal alleen in de ochtenden maar vandaag de hele dag. Gek word ik er van en het maakt me ook heel makkelijk weer een beetje somber. 'Grappig' hoe snel je vergeten bent dat het ook best goed gaat. Een paar van dit soort dagen brengt me weer in mineur. Daar gaan we weer, heb hier zo geen zin meer in, misschien is het toch allemaal te veel etc. Zijn er hier meer mensen die last hebben van dat opgejaagde gevoel?
Hele fijne angst- en piekervrije dagen voor jullie allemaal. Dat we maar met volle teugen mogen genieten!
Lylli, wat heerlijk dat je het gevoel hebt dat de bijwerkingen minder worden. Zo zie je maar, hoe onmogelijk het allemaal lijkt, het wordt echt beter!
Tox, welkom. Je zit er zo te lezen middenin. Dat fysiek rot voelen is zo naar. Is ook nog steeds mijn trigger.
Kaatje, herkenbaar het gevoel 'leuk te moeten zijn'. Ik heb daar ook nog last van. Op belangrijke dagen zoals verjaardagen, jubilea, kerst etc voel ik ook de drang om leuk, gezellig en vooral blij en vrolijk te zijn. Ik leg mezelf daarmee zo'n druk op. Gek eigenlijk, het zijn maar gewone dagen.
Ikbennietgek, wat knap dat je toch gegaan bent. Ik weet hoeveel moeite en energie dat kost. Ik ben ook altijd alles blijven doen maar je moet niet vragen hoe. Bloed, zweet en tranen. Hoe is het etentje gegaan?
Overgeeffobie heb ik gelukkig niet. Lijkt me heel erg lastig!
Hier ging het best lekker maar dat vreselijk vervelende onrustige/opgejaagde/nerveuze rotgevoel komt steeds vaker terug. Meestal alleen in de ochtenden maar vandaag de hele dag. Gek word ik er van en het maakt me ook heel makkelijk weer een beetje somber. 'Grappig' hoe snel je vergeten bent dat het ook best goed gaat. Een paar van dit soort dagen brengt me weer in mineur. Daar gaan we weer, heb hier zo geen zin meer in, misschien is het toch allemaal te veel etc. Zijn er hier meer mensen die last hebben van dat opgejaagde gevoel?
Hele fijne angst- en piekervrije dagen voor jullie allemaal. Dat we maar met volle teugen mogen genieten!
maandag 25 december 2017 om 11:42
Hoi allemaal.
Wat heerlijk Lylli dat je bijwerkingen minder worden! Geweldig dat je een avondje uit bent geweest en heb kunnen genieten. Hou die momenten vast als t misschien weer even minder gaat!
Tox je vraagt of iemand het ziek zijn wel eens beu is. JAAA ik zeker. Altijd wat heb ik t gevoel. Hoofdpijn last van mijn buik, duizelig, altijd last van prikkels waardoor een feestje geen feestje is etc. Soms ben ik er zo ontzettend klaar mee. Maar inmiddels weet ik ook dat frustratie niet helpt. Ik word er niet beter van. Dus probeer ik te accepteren dat dit is wie ik nu ben. Misschien dat t in de toekomst beter word maar voor nu is dit t. Al maakt t mijn oplossings gerichte en koppige 'ik' soms heel verdrietig.
Ikbennietgek12 ..heftig die overgeef angst. Goed dat je vriend je sinds meesleept. Soms heb je dat zetje ook echt nodig!
Kiaya.dat onrustige opgejaagde gevoel is mij niet onbekend. In de ochtend vaak t heftigst maar soms de hele dag door in golf bewegingen. Misschien dat de kerstdagen t extra triggert ? Je schreef dat je de druk voelt om leuk en gezellig te zijn. Wellicht geeft dit extra spanning en daardoor dat opgejaagde gevoel.
Zelf geef ik ook aan de hormonen de schuld . Al menstrueer ik al 2 jaar niet, ik weet dat hormoonschommelingen dit kunnen veroorzaken. Soms probeer ik na t eten nog een stuk te wandelen. En ik slik magnesium. Ik doe ontspanningsoefeningen. .Maar soms is t er weken en dan ineens is t weg. Ik probeer (met nadruk op probeer) gewoon op te staan en mijn ding te gaan doen. Dan gaat t vaak weg..Maar t is een rot begin van de dag.
Nou voor iedereen fijne kerst!
Ik hoop met mijn gezin en gezellige dag bij mijn ouders te hebben. Gelukkig informeel met alleen ons gezin dus rustig zat!
Wat heerlijk Lylli dat je bijwerkingen minder worden! Geweldig dat je een avondje uit bent geweest en heb kunnen genieten. Hou die momenten vast als t misschien weer even minder gaat!
Tox je vraagt of iemand het ziek zijn wel eens beu is. JAAA ik zeker. Altijd wat heb ik t gevoel. Hoofdpijn last van mijn buik, duizelig, altijd last van prikkels waardoor een feestje geen feestje is etc. Soms ben ik er zo ontzettend klaar mee. Maar inmiddels weet ik ook dat frustratie niet helpt. Ik word er niet beter van. Dus probeer ik te accepteren dat dit is wie ik nu ben. Misschien dat t in de toekomst beter word maar voor nu is dit t. Al maakt t mijn oplossings gerichte en koppige 'ik' soms heel verdrietig.
Ikbennietgek12 ..heftig die overgeef angst. Goed dat je vriend je sinds meesleept. Soms heb je dat zetje ook echt nodig!
Kiaya.dat onrustige opgejaagde gevoel is mij niet onbekend. In de ochtend vaak t heftigst maar soms de hele dag door in golf bewegingen. Misschien dat de kerstdagen t extra triggert ? Je schreef dat je de druk voelt om leuk en gezellig te zijn. Wellicht geeft dit extra spanning en daardoor dat opgejaagde gevoel.
Zelf geef ik ook aan de hormonen de schuld . Al menstrueer ik al 2 jaar niet, ik weet dat hormoonschommelingen dit kunnen veroorzaken. Soms probeer ik na t eten nog een stuk te wandelen. En ik slik magnesium. Ik doe ontspanningsoefeningen. .Maar soms is t er weken en dan ineens is t weg. Ik probeer (met nadruk op probeer) gewoon op te staan en mijn ding te gaan doen. Dan gaat t vaak weg..Maar t is een rot begin van de dag.
Nou voor iedereen fijne kerst!
Ik hoop met mijn gezin en gezellige dag bij mijn ouders te hebben. Gelukkig informeel met alleen ons gezin dus rustig zat!
woensdag 27 december 2017 om 10:52
Hallo allemaal, ben ik ook weer eens. Moe maar voldaan na de kerstdagen. Heel moe zelfs.... ik ben al dagen enorm verkouden en hoest als een oude zwervershond. Maar goed... al met al gaat het eigenlijk best goed. Weinig angst meer, weinig piekeren ook en ik kan redelijk snel weer opladen als ik mijn rust pak. Dus ben eigenlijk best tevreden.
Matz wat leuk dat jullie een hondje gaan adopteren. Komt helemaal goed denk ik, ik ben nog steeds zo blij met mijn 2 kattenbeesten. Geven een hoop plezier en ook rust, want als ze op mijn buik liggen wil ik echt niet opstaan om iets nuttigs te gaan doen.
Paradontax, wat goed dat je je al zoveel beter voelt en dat je meer vertrouwen hebt dat je weer helemaal jezelf wordt.
Hoe is het met Pindakaas en Hoibloesem, de feestdagen zullen vast zwaar zijn zonder je papa hoibloesem.
De rest waar ik even niet meer precies weet wie wie is, hoop dat jullie ondanks alles fijne kerstdagen hebben gehad. Laten we van 2018 een fijner jaar maken. Dikke kus
Matz wat leuk dat jullie een hondje gaan adopteren. Komt helemaal goed denk ik, ik ben nog steeds zo blij met mijn 2 kattenbeesten. Geven een hoop plezier en ook rust, want als ze op mijn buik liggen wil ik echt niet opstaan om iets nuttigs te gaan doen.
Paradontax, wat goed dat je je al zoveel beter voelt en dat je meer vertrouwen hebt dat je weer helemaal jezelf wordt.
Hoe is het met Pindakaas en Hoibloesem, de feestdagen zullen vast zwaar zijn zonder je papa hoibloesem.
De rest waar ik even niet meer precies weet wie wie is, hoop dat jullie ondanks alles fijne kerstdagen hebben gehad. Laten we van 2018 een fijner jaar maken. Dikke kus
woensdag 27 december 2017 om 11:22
Goedemorgen allemaal,
Vandaag heb ik onwijs veel last. Heb de kerstdagen zoveel gewerkt dat ik nu kapot ben. Eigenlijk had ik dit al aan zien komen. Extreem veel last van angst zeker omdat ik nu moe ben. En ik heb hoofdpijn van vermoeidheid en een beetje misselijk. Dus nu ben ik bang om over te geven en de buikgriep te krijgen. Ik heb nergens zin in vandaag wat voor mij ook weer een teken van buikgriep kan zijn. In mijn hoofd weet ik heus wel dat het niet raar is dat ik me niet fit voel door de vermoeidheid maar toch. Blij dat ik volgende week start met emdr.
Vandaag heb ik onwijs veel last. Heb de kerstdagen zoveel gewerkt dat ik nu kapot ben. Eigenlijk had ik dit al aan zien komen. Extreem veel last van angst zeker omdat ik nu moe ben. En ik heb hoofdpijn van vermoeidheid en een beetje misselijk. Dus nu ben ik bang om over te geven en de buikgriep te krijgen. Ik heb nergens zin in vandaag wat voor mij ook weer een teken van buikgriep kan zijn. In mijn hoofd weet ik heus wel dat het niet raar is dat ik me niet fit voel door de vermoeidheid maar toch. Blij dat ik volgende week start met emdr.
woensdag 27 december 2017 om 13:10
Ook hier geen feestje de laatste dagen. Heb met de dag meer last van onrust. Vooral na het slapen is het ouderwets vreselijk ppff. Hierdoor kom ik weer in het cirkeltje van me weemoedig voelen. Het gevoel dat ik het niet meer aankan soms. Heb ook het idee dat mijn hyperventilatie weer de kop opsteekt en verantwoordelijk is voor een deel van mijn klachten. Een oud collega heeft vlak voor de kerst zelfmoord gepleegd. Ik vind dat zo eng, ben nog altijd bang dat ik zoiets ooit ook zou doen. Wat ik absoluut niet wil! Maar door deze gebeurtenis (icm vermoeidheid, werk opbouwen, feestdagen drukte etc) maakt mijn hoofd weer overuren. Ook de nare dwanggedachten komen weer om de hoek kijken. En daar word ik dan weer bang van enz enz. Ben sinds 1.5 1 druppel AD opgehoogd. Lijkt me stug dat ik dit soort klachten heb van 1 druppeltje meer. Hoe dan ook snap ik er weinig van. Het ging écht de goede kant op en nu is alles weer prut blegh.
Welsie, fijn dat het zo lekker gaat! Houden zo!
Ikbennietgek, de vermoeidheid is logisch. Zeker als je het zo druk hebt gehad. Hopen dat je geen virusje te pakken hebt en je je snel weer beter voelt!
Welsie, fijn dat het zo lekker gaat! Houden zo!
Ikbennietgek, de vermoeidheid is logisch. Zeker als je het zo druk hebt gehad. Hopen dat je geen virusje te pakken hebt en je je snel weer beter voelt!
