Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 13 december 2017 om 19:09
Matz en kaatje, ik heb exact hetzelfde: die stomme zenuwen/onrust bij het wakker worden. Ik had er voor de AD veel last van, na de start een paar weken niet en nu de laatste week is het weer helemaal terug. Baal er zo ontzettend van!
Spannend Matz, je werk!
Ik ben bij de bedrijfsarts geweest. Moet elke week met een half uur uitbreiden. Vorige week 3x2 uur, deze week 3x2.5, volgende week 3x3 etc. Gaat nu nog wel ok maar vind het idee zooo spannend.
Ik gebruik nu sinds 16 oktober citalopram. Sinds 11 november zit ik op 8 druppels (20mg). Rond kerst moeten we bepalen of het voldoende is. Ik twijfel nog steeds. Het gaat beter dan eerst maar voor mijn gevoel nog niet goed genoeg.
Gisteren had ik een afspraak bij een ADHD arts voor mijn dochter en daar kwam ter sprake dat mijn onrust, prikkelgevoeligheid en zenuwen vermoedelijk van mijn ADHD-ADD afkomen (kreeg de diagnose zelf 1.5 jaar geleden en mijn dochter afgelopen zomer) Ik moet me dus ook serieis afvragen in hoeverre evt ophogen van de AD me hier van af gaat helpen.
Spannend Matz, je werk!
Ik ben bij de bedrijfsarts geweest. Moet elke week met een half uur uitbreiden. Vorige week 3x2 uur, deze week 3x2.5, volgende week 3x3 etc. Gaat nu nog wel ok maar vind het idee zooo spannend.
Ik gebruik nu sinds 16 oktober citalopram. Sinds 11 november zit ik op 8 druppels (20mg). Rond kerst moeten we bepalen of het voldoende is. Ik twijfel nog steeds. Het gaat beter dan eerst maar voor mijn gevoel nog niet goed genoeg.
Gisteren had ik een afspraak bij een ADHD arts voor mijn dochter en daar kwam ter sprake dat mijn onrust, prikkelgevoeligheid en zenuwen vermoedelijk van mijn ADHD-ADD afkomen (kreeg de diagnose zelf 1.5 jaar geleden en mijn dochter afgelopen zomer) Ik moet me dus ook serieis afvragen in hoeverre evt ophogen van de AD me hier van af gaat helpen.
donderdag 14 december 2017 om 09:19
De huisarts was top Kaatje. Fijne vent. Ik ga in ieder geval met mijn oor- en kaakklachten naar een fysio. Hij denkt zelf dat het door het stoppen kan komen. Over medicatie zei hij dat het inderdaad kon helpen, AD’s hoog gedoseerd. Maar dat je zonder medicatie (en af en toe een oxazepam) ook een eind kan komen. Dat is mijn eigen overweging.
GGZ belde later en was het er niet mee eens. Ze had met mijn apotheek gebeld en die hadden verteld dat heel veel AD’s (SSRI en TCA) de bijwerking oorpijn/kaakpijn/klemmen kennen. En dat ik er dus maar mee moet leren leven als ik er weer mee ga beginnen. Vervolgens zei ze dat het geen bijwerking van de AD was, wat ik nu ervaar. ‘Want het duurt al veel te lang!’ Goede communicatie weer. Pfff.
Ik moet nu nog maar twee weken wachten vindt ze. En dan weer met iets nieuws beginnen. Toch een SSRI of toch een TCA. Ik ga er nog eens over nadenken.
GGZ belde later en was het er niet mee eens. Ze had met mijn apotheek gebeld en die hadden verteld dat heel veel AD’s (SSRI en TCA) de bijwerking oorpijn/kaakpijn/klemmen kennen. En dat ik er dus maar mee moet leren leven als ik er weer mee ga beginnen. Vervolgens zei ze dat het geen bijwerking van de AD was, wat ik nu ervaar. ‘Want het duurt al veel te lang!’ Goede communicatie weer. Pfff.
Ik moet nu nog maar twee weken wachten vindt ze. En dan weer met iets nieuws beginnen. Toch een SSRI of toch een TCA. Ik ga er nog eens over nadenken.
vrijdag 15 december 2017 om 09:51
Hoi alllemaal, ik wil dit topic helemaal doorlezen want ik heb ook angst. Sociale angststoornis wel te verstaan. Het wordt steeds erger en ik vind het verschrikkelijk. Een paar voorbeelden, ik sta doodsangsten uit als ik moet bellen, iets terug brengen naar een winkel durf ik haast niet, bij sociale afspraken met bijvoorbeeld vriendinnen voel ik veel spanning en begin ik over mijn hele lichaam te trillen. Zojuist heb ik iets van mezelf bij het grofvuil gezet en mijn hemel daar moet ik nog van bijkomen zo ontzettend eng vind ik dat.
vrijdag 15 december 2017 om 19:04
Hallo allemaal,
Wat schrijven hier veel mensen mee zeg. Wat vervelend dat er zo veel mensen met deze klachten rondlopen. Dat heb ik me nooit zo gerealiseerd.
Nadat ik jaren geleden last heb gehad van een angststoornis is het daarna jaren goed gegaan.
Helaas ben ik hier niet zomaar want de klachten zijn weer in volle hevigheid teruggekomen.
Ik ben nu na 9 jaar weer begonnen met AD. De lichamelijke bijwerkingen zijn tot nog toe te doen, maar ik vind het mentaal erg pittig.
Gelukkig lees ik in dit topic ook veel positieve verhalen. Daar moet ik dan maar mijn kracht en vertrouwen uithalen.
Wat schrijven hier veel mensen mee zeg. Wat vervelend dat er zo veel mensen met deze klachten rondlopen. Dat heb ik me nooit zo gerealiseerd.
Nadat ik jaren geleden last heb gehad van een angststoornis is het daarna jaren goed gegaan.
Helaas ben ik hier niet zomaar want de klachten zijn weer in volle hevigheid teruggekomen.
Ik ben nu na 9 jaar weer begonnen met AD. De lichamelijke bijwerkingen zijn tot nog toe te doen, maar ik vind het mentaal erg pittig.
Gelukkig lees ik in dit topic ook veel positieve verhalen. Daar moet ik dan maar mijn kracht en vertrouwen uithalen.
zaterdag 16 december 2017 om 07:45
zaterdag 16 december 2017 om 14:09
zaterdag 16 december 2017 om 21:22
Welkom Lisa en lylli!
Wat zijn er toch een hoop van ons haha.
Ninosz en lylli, sterkte met de AD ppff, wat een drama is dat begin toch.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest en ga toch nog 2 druppels omhoog. Deze week naar 9, volgende week naar 10. Dit in de hoop dat de zenuwen en het opgejaagde gevoel nog wat minder wordt/ over gaat. Vandaag in ieder geval een heerlijk dagje gehad met mijn gezin. Lekker heel de dag op pad geweest en me kiplekker gevoeld!
Wat zijn er toch een hoop van ons haha.
Ninosz en lylli, sterkte met de AD ppff, wat een drama is dat begin toch.
Ik ben gisteren bij de huisarts geweest en ga toch nog 2 druppels omhoog. Deze week naar 9, volgende week naar 10. Dit in de hoop dat de zenuwen en het opgejaagde gevoel nog wat minder wordt/ over gaat. Vandaag in ieder geval een heerlijk dagje gehad met mijn gezin. Lekker heel de dag op pad geweest en me kiplekker gevoeld!
zondag 17 december 2017 om 10:36
Wanneer ging t beter?
zondag 17 december 2017 om 16:34
Bij mij waren vooral de eerste 3 weken erg heftig. Lichamelijk maar ook geestelijk. Mijn angst nam enorm toe, kreeg hele enge dwanggedachten en werd zooo somber. De weken erna verdwenen de bijwerkingen langzaam maar zeker. Nu na 2 maanden alleen nog last van vermoeidheid en af en toe een wazig gevoel in mijn hoofd. Eetlust en libido zijn top gelukkig.
Het komt écht goed!
Het komt écht goed!
zondag 17 december 2017 om 17:06
dinsdag 19 december 2017 om 18:48
Ik blijf het zwaar vinden hoor die medicatie... Ik heb een angst/paniekstoornis en ben van nature behoorlijk optimistisch, maar nu voel ik me zo down. Ben gewoon bag dat ik van die medicatie in een depressie raak ofzo....
Kiaya hoe is het nu met jou? Durf jij weer alles? En had jij een angst/paniek stoornis? Evt met agorafobie?
Ninosz hoe is het met jou?
Kiaya hoe is het nu met jou? Durf jij weer alles? En had jij een angst/paniek stoornis? Evt met agorafobie?
Ninosz hoe is het met jou?
woensdag 20 december 2017 om 09:56
Hi Lylli!
Het hoort er écht bij, over een week of 2 a 3 voel je je al een stuk beter.
Ik had een angst- en paniekstoornis ja. Met agorafobie. Maar ik heb geweigerd om er aan toe te geven. Ik ben alles blijven doen, hoe bang ik ook was. Op den duur (voor de zomervakantie) kon ik werkelijke niets meer zonder bang te zijn. Zelfs thuis gierde de angst door mijn lijf. In de tuin zitten of op de bank was bijna onmogelijk geworden. Ik ben toch op vakantie gegaan met mijn gezin. Met de caravan naar Kroatië, bloedheet. Heb het overleefd maar heb de dagen afgeteld, vond het vreselijk! Heb heel wat liggen huilen in mijn bed dat ik naar huis wilde. Ik ben met AD gestart omdat ik het dagelijkse vechten niet meer trok, ik was op. Langzaam begon ik depressief te worden. Toen ik op een zondag alleen maar kon denken aan de dood en dat alles nutteloos was, heb ik aan de bel getrokken. De volgende dag ben ik gestart met Cipramil. In het begin werd alles veeeeel erger (zag mezelf hele dagen voor de trein springen en durfde geen mes meer vast te houden) Niet omdat ik dood wilde, juist niet. Maar mijn hoofd bedacht steeds van dit soort intrusies. Ik durfde niet meer alleen te zijn en dus kwam mijn moeder iedere middag. Ik heb ook 2 kids en mijn nan werkt fulltime dus moest wel blijven functioneren. Langzaam ging het beter. Ben nu 2 maanden bezig, waarvan ruim 5 weken op 20mg, en het gaat echt stukken beter. Ik heb al tijden geen paniekaanval gehad, mijn chronische hyperventilatie speelt me weinig tot geen parten meer, echt angstig ben ik ook niet meer. Het depressieve is er ook wel vanaf, net als de rare gedachten. Waar ik nog wel last van heb (daarom iets aan het ophogen) is me erg onrustig/opgejaagd voelen in de ochtenden, ben erg moe en heb het gevoel dat ik nog niet veel aankan. Al kan ik waarschijnlijk veel meer dan ik denk. Moet weer vertrouwen leren krijg, in mezelf en mijn lijf. Ik voel me kwetsbaar en ben snel overprikkeld. Ik bouw mijn werk langzaam op. Qua wat ik aankan was ik voorheen 100%, de laatste 2 jaar rond de 30% en zit nu op 80% denk ik.
Dus het wordt echt beter, al wordt het misschien nooit meer 100%. Het voordeel van rock bottom is dat je vanaf daar alleen nog maar omhoog kunt
Vanavond ga ik met een paar vriendinnen naar de kroeg, ze hebben bingo avond haha. Heb er écht zin in! Had ik een paar maanden geleden niet durven dromen!
Hoe gaat het met de rest? Welsie, pindakaas, Paradontax, Matz, Ninosz, Kaatje en iedereen die ik vergeet?!
Het hoort er écht bij, over een week of 2 a 3 voel je je al een stuk beter.
Ik had een angst- en paniekstoornis ja. Met agorafobie. Maar ik heb geweigerd om er aan toe te geven. Ik ben alles blijven doen, hoe bang ik ook was. Op den duur (voor de zomervakantie) kon ik werkelijke niets meer zonder bang te zijn. Zelfs thuis gierde de angst door mijn lijf. In de tuin zitten of op de bank was bijna onmogelijk geworden. Ik ben toch op vakantie gegaan met mijn gezin. Met de caravan naar Kroatië, bloedheet. Heb het overleefd maar heb de dagen afgeteld, vond het vreselijk! Heb heel wat liggen huilen in mijn bed dat ik naar huis wilde. Ik ben met AD gestart omdat ik het dagelijkse vechten niet meer trok, ik was op. Langzaam begon ik depressief te worden. Toen ik op een zondag alleen maar kon denken aan de dood en dat alles nutteloos was, heb ik aan de bel getrokken. De volgende dag ben ik gestart met Cipramil. In het begin werd alles veeeeel erger (zag mezelf hele dagen voor de trein springen en durfde geen mes meer vast te houden) Niet omdat ik dood wilde, juist niet. Maar mijn hoofd bedacht steeds van dit soort intrusies. Ik durfde niet meer alleen te zijn en dus kwam mijn moeder iedere middag. Ik heb ook 2 kids en mijn nan werkt fulltime dus moest wel blijven functioneren. Langzaam ging het beter. Ben nu 2 maanden bezig, waarvan ruim 5 weken op 20mg, en het gaat echt stukken beter. Ik heb al tijden geen paniekaanval gehad, mijn chronische hyperventilatie speelt me weinig tot geen parten meer, echt angstig ben ik ook niet meer. Het depressieve is er ook wel vanaf, net als de rare gedachten. Waar ik nog wel last van heb (daarom iets aan het ophogen) is me erg onrustig/opgejaagd voelen in de ochtenden, ben erg moe en heb het gevoel dat ik nog niet veel aankan. Al kan ik waarschijnlijk veel meer dan ik denk. Moet weer vertrouwen leren krijg, in mezelf en mijn lijf. Ik voel me kwetsbaar en ben snel overprikkeld. Ik bouw mijn werk langzaam op. Qua wat ik aankan was ik voorheen 100%, de laatste 2 jaar rond de 30% en zit nu op 80% denk ik.
Dus het wordt echt beter, al wordt het misschien nooit meer 100%. Het voordeel van rock bottom is dat je vanaf daar alleen nog maar omhoog kunt
Vanavond ga ik met een paar vriendinnen naar de kroeg, ze hebben bingo avond haha. Heb er écht zin in! Had ik een paar maanden geleden niet durven dromen!
Hoe gaat het met de rest? Welsie, pindakaas, Paradontax, Matz, Ninosz, Kaatje en iedereen die ik vergeet?!
woensdag 20 december 2017 om 12:08
Jeetje Kiaya,
Wat fijn dat je je nu zoveel beter voelt! Wat kan die inwerktijd toch pittig zijn! Dat vond ik ook bij het ophogen; werd er erg onrustig en dwangmatig van. Ik hrrken het wel dat snel overprikkeld zijn en weer vertrouwen krijgen in jezelf. Ook de nerveuze ochtenden al is dat niet altijd.
Ik heb jaren als doktersassistente/med secretaresse gewerkt maar omdat ik in angstige periodes steeds enorm hypochondrisch ben ben ik nu bezig met een switch. Uit de medische wereld. Heb 3 maanden als secretaresse bij een hogeschool gewerkt, om reintegreren en ervaring op te doen. Deze werkplek was geregeld via een reintegratie/loopbaanadviesburo. Ik heb het zo naar mijn zin!! Er wordt nu gekeken of ik kan worden gedetacheerd via mij huidige wg (ziekenhuis). Daarna wellicht een tijdelijk contract bij de hogeschool. Zou super zijn! Kan er ook nog op het
fietsje heen..
Wat fijn dat je je nu zoveel beter voelt! Wat kan die inwerktijd toch pittig zijn! Dat vond ik ook bij het ophogen; werd er erg onrustig en dwangmatig van. Ik hrrken het wel dat snel overprikkeld zijn en weer vertrouwen krijgen in jezelf. Ook de nerveuze ochtenden al is dat niet altijd.
Ik heb jaren als doktersassistente/med secretaresse gewerkt maar omdat ik in angstige periodes steeds enorm hypochondrisch ben ben ik nu bezig met een switch. Uit de medische wereld. Heb 3 maanden als secretaresse bij een hogeschool gewerkt, om reintegreren en ervaring op te doen. Deze werkplek was geregeld via een reintegratie/loopbaanadviesburo. Ik heb het zo naar mijn zin!! Er wordt nu gekeken of ik kan worden gedetacheerd via mij huidige wg (ziekenhuis). Daarna wellicht een tijdelijk contract bij de hogeschool. Zou super zijn! Kan er ook nog op het
fietsje heen..
woensdag 20 december 2017 om 12:36
Welkom ook voor de nieuwe mensen die mee schrijven. Wat is dat toch naar dat die inwerktijd van de AD zoveel klachten geven. Alsof je dat er nu big bij kan hebben.
Hier gaat t oké. Ik was begonnen bij een nieuwe psycholoog maar helaas is ze ziek geworden na 2 sessies. Omdat t vrij ernstig is heb ik besloten om dat niet af te wachten en een nieuwe psych te gaan zoeken. Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Weer kennis maken. .verhaal vertellen. .formulieren Invullen. ..ik wacht er nog een mee.
Verder gaat t hier oké. Feestdagen vind ik altijd erg gezellig maar geven ook stress. Dus ik probeer zoveel mogelijk te genieten en daarbij voldoende rust te nemen. Moeilijke balans is dat soms. Want wanneer neem je rust en wanneer moet je even doorbijten?
Blijft lastig voor mij om dat aan te voelen.
Hier gaat t oké. Ik was begonnen bij een nieuwe psycholoog maar helaas is ze ziek geworden na 2 sessies. Omdat t vrij ernstig is heb ik besloten om dat niet af te wachten en een nieuwe psych te gaan zoeken. Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Weer kennis maken. .verhaal vertellen. .formulieren Invullen. ..ik wacht er nog een mee.
Verder gaat t hier oké. Feestdagen vind ik altijd erg gezellig maar geven ook stress. Dus ik probeer zoveel mogelijk te genieten en daarbij voldoende rust te nemen. Moeilijke balans is dat soms. Want wanneer neem je rust en wanneer moet je even doorbijten?
Blijft lastig voor mij om dat aan te voelen.
