Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zondag 1 juli 2018 om 09:20
Wat fijn dat het hielp!!
Met mijn zwager schijnt het gelukkig mee te vallen. Hij heeft wel kanker maar een zeldzaam soort die goed te behandelen is en ook een een vroeg stadium zit.
Ben je nog wezen kijken voor een kitten?
Ik merk zelf dat ik erg moe ben. Als ik de trap op loop voelen mijn benen zwaar, soms wat duizelig bij opstaan van zit naar staan. Misschien komt het ook wel van de spannende tijd die we gehad hebben. Herken je dat? Je schreef eerder ook dat je op vrije dagen wel s moe bent en hoofdpijn hebt?
We hebben gelukkig bijna vakantie
Met mijn zwager schijnt het gelukkig mee te vallen. Hij heeft wel kanker maar een zeldzaam soort die goed te behandelen is en ook een een vroeg stadium zit.
Ben je nog wezen kijken voor een kitten?
Ik merk zelf dat ik erg moe ben. Als ik de trap op loop voelen mijn benen zwaar, soms wat duizelig bij opstaan van zit naar staan. Misschien komt het ook wel van de spannende tijd die we gehad hebben. Herken je dat? Je schreef eerder ook dat je op vrije dagen wel s moe bent en hoofdpijn hebt?
We hebben gelukkig bijna vakantie
dinsdag 3 juli 2018 om 15:49
Hoi matz. Fijn dat t meevalt met je zwager! Hopelijk is hij snel weer beter.
We zijn niet meer gaan kijken voor en kitten. De mensen waar we zouden kijken appte de dag ervoor af. Ze hielden de kittens toch zelf
. Nu gaan we na de vakantie voor een kat uit t asiel.
Wat je schrijft over vermoeidheid, hoofdpijn en duizeligheid komt me ook heel bekend voor. Ik was vaak bezig om iets te vinden waardoor t kwam. Maar dat helpt niks helaas want er is bij mij altijd wel wat. Druk op werk of juist niks te doen. Iets met de kinderen etc. Nu probeer ik maar te denken dat t geen kwaad kan, dat t vervelend is. .Maar dat t is wat t is. Gaat nog niet altijd even goed want ik voel vaak frustratie.
Ook het warme weer helpt mij niet mee. Kun jij goed tegen de warmte?
Op mijn werk is geen airco en ook in mijn auto is de airco kapot gegaan....Dus ik zit soms te smelten...en dat doet mijn klachten geen goed.
Nou ik hoop dat jij kan genieten van de zon! Heb je nog vakantie plannen? Wij gaan naar Frankrijk...kamperen in een sta caravan MET airco
.
We zijn niet meer gaan kijken voor en kitten. De mensen waar we zouden kijken appte de dag ervoor af. Ze hielden de kittens toch zelf
. Nu gaan we na de vakantie voor een kat uit t asiel.Wat je schrijft over vermoeidheid, hoofdpijn en duizeligheid komt me ook heel bekend voor. Ik was vaak bezig om iets te vinden waardoor t kwam. Maar dat helpt niks helaas want er is bij mij altijd wel wat. Druk op werk of juist niks te doen. Iets met de kinderen etc. Nu probeer ik maar te denken dat t geen kwaad kan, dat t vervelend is. .Maar dat t is wat t is. Gaat nog niet altijd even goed want ik voel vaak frustratie.
Ook het warme weer helpt mij niet mee. Kun jij goed tegen de warmte?
Op mijn werk is geen airco en ook in mijn auto is de airco kapot gegaan....Dus ik zit soms te smelten...en dat doet mijn klachten geen goed.
Nou ik hoop dat jij kan genieten van de zon! Heb je nog vakantie plannen? Wij gaan naar Frankrijk...kamperen in een sta caravan MET airco
.
vrijdag 6 juli 2018 om 10:03
Ben ik weer. Ik heb een dilemma/vraag en zou jullie input wel eens willen horen.
Mijn klachten gaan nogal op een neer. Ik kan me weken goed voelen waarbij de angst maar een klein deel van mij is. Dat verandert soms zomaar een dan binnen een paar dagen lijkt de angst me ' over te nemen'. Komt jullie vast bekend voor.
Op de dagen dat ik me zo rot voel, heb ik vaak behoefte om even te kletsen, vooral op dagen dat ik niet werk. Mijn frustratie te delen, even uit te huilen. Ik app dan vaak even mijn man. Maar die kan er niet veel mee. Die zit op zijn werk en heeft t al 1000x gehoord.
Ik heb vriendinnen en die zeggen dat ik altijd mag bellen (wonen wat verder weg), maar ik wil ze niet lastig vallen. Bovendien is t verhaal altijd hetzelfde. Ik kan voor mijn gevoel hetzelfde bandje afdraaien als de weken ervoor. En dan denk ik..wat heeft t voor zin om weer hetzelfde geklaag te delen met iemand. Weer te moeten zeggen dat t niet gaat en dat ik niet weet hoe t komt. ..dat er niets gebeurd is. ..dat t me weer zomaar overviel. Ik ben t eigenlijk zat om mezelf dit verhaal te horen vertellen. ..Laat staan wat een ander ervan vindt.
Wat doen jullie als de angst zo groot is. Kunnen jullie jezelf kalmeren of bellen jullie juist wel iemand?
Hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
Mijn klachten gaan nogal op een neer. Ik kan me weken goed voelen waarbij de angst maar een klein deel van mij is. Dat verandert soms zomaar een dan binnen een paar dagen lijkt de angst me ' over te nemen'. Komt jullie vast bekend voor.
Op de dagen dat ik me zo rot voel, heb ik vaak behoefte om even te kletsen, vooral op dagen dat ik niet werk. Mijn frustratie te delen, even uit te huilen. Ik app dan vaak even mijn man. Maar die kan er niet veel mee. Die zit op zijn werk en heeft t al 1000x gehoord.
Ik heb vriendinnen en die zeggen dat ik altijd mag bellen (wonen wat verder weg), maar ik wil ze niet lastig vallen. Bovendien is t verhaal altijd hetzelfde. Ik kan voor mijn gevoel hetzelfde bandje afdraaien als de weken ervoor. En dan denk ik..wat heeft t voor zin om weer hetzelfde geklaag te delen met iemand. Weer te moeten zeggen dat t niet gaat en dat ik niet weet hoe t komt. ..dat er niets gebeurd is. ..dat t me weer zomaar overviel. Ik ben t eigenlijk zat om mezelf dit verhaal te horen vertellen. ..Laat staan wat een ander ervan vindt.
Wat doen jullie als de angst zo groot is. Kunnen jullie jezelf kalmeren of bellen jullie juist wel iemand?
Hoop dat jullie snappen wat ik bedoel.
vrijdag 6 juli 2018 om 10:17
Bellen hoor! Mij helpt dat. Ik hield eerder ook alle bij mezelf, wilde mensen niet lastig vallen ed. Tot op een dag een vriendin echt en beetje boos werd dat ik alles steeds maar voor me hield en me daar eigenlijk nog rotter door voelde. Ze zij waar heb je anders vriendinnen voor, die zijn er niet alleen voor de leuke dingen.
Mij heeft het echt geholpen en mijn vrienden zien mij echt niet als iemand die alleen maar elke keer met hetzelfde verhaal komt. Ook hun leven bestaat niet alleen maar uit leuke dingen, die moet je met elkaar kunnen delen.
En eerlijk als je vinden dat je ze lastig valt, zijn het ook niet echt vrienden he.
Mij heeft het echt geholpen en mijn vrienden zien mij echt niet als iemand die alleen maar elke keer met hetzelfde verhaal komt. Ook hun leven bestaat niet alleen maar uit leuke dingen, die moet je met elkaar kunnen delen.
En eerlijk als je vinden dat je ze lastig valt, zijn het ook niet echt vrienden he.
vrijdag 6 juli 2018 om 16:32
Mag ik met jullie meeschrijven? Ik heb al jaren op en af last van angsten, vooral angstgedachten en angstige gevoelens. Mijn diagnose is een gegeneraliseerde angststoornis. Ik heb er net een traject opzitten bij een psychotherapeut en daardoor zijn we er achter gekomen dat mijn angst is ontstaan door overbeschermende opvoeding, externe factoren en aanleg. Het zal altijd een stukje van mij blijven dat nooit meer weggaat. Ik heb best een intensieve periode achter de rug, een baan waarin ik niet lekker zat, is nu klaar gelukkig, een dreumes die veel aandcht vraagt. Merk dat de afgelopen week de angst weer wat toeneemt, we gaan morgen op vakantie en vind het ook altijd spannend om naar een andere plek te gaan.
Ik pieker weer veel en merk dat mijn volwassen “stem” het kind in mij ( zo omschreef de psych het) lastig kan geruststellen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Afleiding zoeken? Ik hoor t graag of het ook herkenbaat is. Het lijkt ook alsof de angstschemas actief worden in perioden van drukte en stress.
Ik pieker weer veel en merk dat mijn volwassen “stem” het kind in mij ( zo omschreef de psych het) lastig kan geruststellen.
Hoe gaan jullie hiermee om? Afleiding zoeken? Ik hoor t graag of het ook herkenbaat is. Het lijkt ook alsof de angstschemas actief worden in perioden van drukte en stress.
zaterdag 7 juli 2018 om 07:48
Kaatje71; heel herkenbaar! Ik heb ook in mindere periodes behoefte om het te delen! Vind het dan ook fijn om te werken met collega's om me heen dan een vrije dag alleen thuis.
Je mag me gerust een Pb sturen hoor als je even wilt delen, geen probleem!!
Wat betreft de warmte; ik ben er ook geen fan van! Heb een vrij lage bloeddruk en voor mijn gevoel wordt die dan alleen maar lager.
We gaan eind juli 2 weken naar Ameland, zin in!
Je mag me gerust een Pb sturen hoor als je even wilt delen, geen probleem!!
Wat betreft de warmte; ik ben er ook geen fan van! Heb een vrij lage bloeddruk en voor mijn gevoel wordt die dan alleen maar lager.
We gaan eind juli 2 weken naar Ameland, zin in!
zaterdag 7 juli 2018 om 08:03
Kanelly; wat goed dat je een traject gedaan hebt! Goed om me weten lijkt me hoe het komt dat je last van angst hebt. Ik heb zelf tijd terug schematherapie gedaan; vond ik ook heel verhelderend. Wel lastig om, als de angst aanwezig is, terug te halen wat ik geleerd heb.
En met stress komt bij mij de angst ook sneller, volgens mij hebben veel mensen dat.
Hier ook 2 kinderen; 13 en 7 jaar.
En met stress komt bij mij de angst ook sneller, volgens mij hebben veel mensen dat.
Hier ook 2 kinderen; 13 en 7 jaar.
zaterdag 7 juli 2018 om 14:09
zondag 8 juli 2018 om 10:46
Lylli mijn vriendin zegt ook altoos. Bel nou gewoon. Maar het blijft een drempel.
Kanelly.tuurlijk mag je mee schrijven. De spanning voor vakantie is zo herkenbaar. Ik hoop dat je gaat genieten met je 2 kleintjes. Zelf heb ik 2 kinderen. Een jongen van 13 en een meisje van 11.
Matz.bedankt voor je aanbod om een pb te sturen. Ik zal er aan denken. Ik ben al vroeg door de overgang heen (wordt al 2.5 jaar niet ongesteld) maar merk zeker periodes waarin het beter of slechter gaat en ik denk dat die tevens door hormonen worden beïnvloed. Ik las je andere topic over je ad. Wat vervelend dat je dan zomaar een ander merk krijgt. Hoop dat je psychiater er iets aan doet.
Hier weer moeilijk uit bed. De zon schijnt nog steeds een ik word er niet vrolijk van...wel moe. .krijg hoofdpijn. .voel me schuldig dat ik niet gezelig naar t strand ga en heb gewoon weinig puf. Lekker opwekkend bericht hè
Kanelly.tuurlijk mag je mee schrijven. De spanning voor vakantie is zo herkenbaar. Ik hoop dat je gaat genieten met je 2 kleintjes. Zelf heb ik 2 kinderen. Een jongen van 13 en een meisje van 11.
Matz.bedankt voor je aanbod om een pb te sturen. Ik zal er aan denken. Ik ben al vroeg door de overgang heen (wordt al 2.5 jaar niet ongesteld) maar merk zeker periodes waarin het beter of slechter gaat en ik denk dat die tevens door hormonen worden beïnvloed. Ik las je andere topic over je ad. Wat vervelend dat je dan zomaar een ander merk krijgt. Hoop dat je psychiater er iets aan doet.
Hier weer moeilijk uit bed. De zon schijnt nog steeds een ik word er niet vrolijk van...wel moe. .krijg hoofdpijn. .voel me schuldig dat ik niet gezelig naar t strand ga en heb gewoon weinig puf. Lekker opwekkend bericht hè
zondag 8 juli 2018 om 12:22
Kaatje71; wat grappig ook een zoon van 13 Ook op middelbare school? Al aan het puberen? Die van mij al redelijk..geloof ik. Maar nog wel heel lief.. 
Hormonen kumnen inderdaad erg bepalend zijn. Ik smeer zelf al een tijd bio-identieke progesteroncreme (via orthomoleculair therapeut). Omdat mijn oesteogeen wrschl te hoog is tov het progesteron. Ik merk hier zeker verbetering door. Het wordt ook veel gebruikt door vrouwens in en na overgang.
Ook op middelbare school? Al aan het puberen? Die van mij al redelijk..geloof ik. Maar nog wel heel lief.. Hormonen kumnen inderdaad erg bepalend zijn. Ik smeer zelf al een tijd bio-identieke progesteroncreme (via orthomoleculair therapeut). Omdat mijn oesteogeen wrschl te hoog is tov het progesteron. Ik merk hier zeker verbetering door. Het wordt ook veel gebruikt door vrouwens in en na overgang.
zondag 8 juli 2018 om 13:58
Hé matz. Hier inderdaad ook een lieve dwarse puber. Ik vond t een hele grote verandering dat hij naar de middelbare school ging. Zoveel huiswerk, toetsen, vrienden die ik niet ken. Ik had er zo weinig controle op. Zo hoort t ook als je ouder wordt maar ik kon er niet altijd goed mee omgaan. Mijn zoon is vrij makkelijk qua huiswerk en vindt t al snel goed. Dan zat ik (stilletjes) te stressen als hij een belangrijke toets had en hij ging gewoon voetballen of gamen..Maar hij is over, dus die stress is even weg.
Je tip betreft de helpende tekst doet t nog altijd goed. We gingen gisteren naar ikea. ..ik had voor mezelf een tekstje in mijn hoofd dat ik herhaalde. Het is goed gegaan, we hebben er zelfs gegeten
.
Ik zal eens kijken naar die crème waar je over schrijft. Ik ben nogal bang om nieuwe dingen te proberen, maar ik ga er zeker wat over lezen.
Je tip betreft de helpende tekst doet t nog altijd goed. We gingen gisteren naar ikea. ..ik had voor mezelf een tekstje in mijn hoofd dat ik herhaalde. Het is goed gegaan, we hebben er zelfs gegeten
.Ik zal eens kijken naar die crème waar je over schrijft. Ik ben nogal bang om nieuwe dingen te proberen, maar ik ga er zeker wat over lezen.
maandag 9 juli 2018 om 20:16
Hee allemaal, ik dacht laat ik ook weer eens van me horen. Met mij gaat het heel goed, zo’n verschil met vorig jaar. Ik ben eigenlijk bijna niet meer angstig en veel gelijkmatiger van stemming. Ik ben minder snel overprikkeld en kan beter voor mezelf zorgen. Ik worstel enkel nog met een grote vermoeidheid. Zeker nu met steeds die warme dagen wil ik eigenlijk alleen maar slapen. Vind dat toch wel echt nog een beperking. Maar bijna niet meer angstig of onrustig zijn, wakker worden met een glimlach en gewoon zonder nadenken een eind gaan rijden of nieuwe dingen doen is ook echt wat waard.
Overigens denk ik Kaatje dat je gewoon je vriendinnen moet bellen als je even zo’n moeilijke periode hebt. Ze zullen je vast allemaal willen helpen. En wie weet zit er iemand tussen die elke keer precies het juiste doet of zegt waardoor je sneller je rust weer vind. You never know!
Overigens denk ik Kaatje dat je gewoon je vriendinnen moet bellen als je even zo’n moeilijke periode hebt. Ze zullen je vast allemaal willen helpen. En wie weet zit er iemand tussen die elke keer precies het juiste doet of zegt waardoor je sneller je rust weer vind. You never know!
dinsdag 10 juli 2018 om 08:39
Hé Welsie, wat fijn dat het zo goed gaat!
Ik heb ook echt een goede periode gehad! Weer even minder door ernstig ziek familielid gelukkig bleek het achteraf mee te vallen. Nu heb ik ruim een week geleden een ander merk van mijn antidepressiva gekregen (venlafaxine) en voel me (zeer vermoedelijk daardoor) toch een partij slecht, pffff. Gelukkig kon ik de link leggen met de ad en wist ik dat je op een ander merk (fabrikant eigenlijk) heel anders kunt reageren. Heb kunnen regelen dat ik mijn 'oude' weer krijg. Ik hoop dat het gauw wat opknapt daardoor...
Ik heb ook echt een goede periode gehad! Weer even minder door ernstig ziek familielid gelukkig bleek het achteraf mee te vallen. Nu heb ik ruim een week geleden een ander merk van mijn antidepressiva gekregen (venlafaxine) en voel me (zeer vermoedelijk daardoor) toch een partij slecht, pffff. Gelukkig kon ik de link leggen met de ad en wist ik dat je op een ander merk (fabrikant eigenlijk) heel anders kunt reageren. Heb kunnen regelen dat ik mijn 'oude' weer krijg. Ik hoop dat het gauw wat opknapt daardoor...
dinsdag 10 juli 2018 om 11:16
Hé Welsie wat fijn om te lezen dat t zo goed gaat! Vervelend van je vermoeidheid maar ik hoop dat je je weg daarin vindt.
Matz. Wat k...dat je een ander merk ad heb gekregen en je daar zo op reageert. Horen dat je snel je oude merk terug krijgt!
Hier even een dip. Zondag was ik de warmte zo zat. Ik had geen energie en alles voelde teveel. Ik heb een groot deel van de middag op bed gelegen. Waar ik me s avonds heel schuldig over voelde nat mijn man toe. Maandag op werk was t vreselijk druk. Mijn collega is op vakantie en ik werkte daardoor meer samen met iemand anders. Ik raakte daarvan in de stress. .wilde een goede indruk maken. ..toen kreeg ik een grote paniek aanval. Dat is echt mijn nachtmerrie. .ik wil dan gewoon alleen zijn ..Maar er is nergens plek om je even terug te trekken. Na een tijdje ging t weer maar de schaamte is zo groot. Vandaag ben ik vrij maar mijn hoofd bonkt. ..energie is 0 en ik voel me naar
Matz. Wat k...dat je een ander merk ad heb gekregen en je daar zo op reageert. Horen dat je snel je oude merk terug krijgt!
Hier even een dip. Zondag was ik de warmte zo zat. Ik had geen energie en alles voelde teveel. Ik heb een groot deel van de middag op bed gelegen. Waar ik me s avonds heel schuldig over voelde nat mijn man toe. Maandag op werk was t vreselijk druk. Mijn collega is op vakantie en ik werkte daardoor meer samen met iemand anders. Ik raakte daarvan in de stress. .wilde een goede indruk maken. ..toen kreeg ik een grote paniek aanval. Dat is echt mijn nachtmerrie. .ik wil dan gewoon alleen zijn ..Maar er is nergens plek om je even terug te trekken. Na een tijdje ging t weer maar de schaamte is zo groot. Vandaag ben ik vrij maar mijn hoofd bonkt. ..energie is 0 en ik voel me naar
dinsdag 10 juli 2018 om 12:19
Jakkes wat vervelend Kaatje71!
Ik heb ook regelmatig het nodig om me even terug te trekken thuis en de energie ontbreekt me ook wel 's. Dat schuldig voelen herken ik wel, ook voel ik dat wel naar de kinderen toe dan.
Wat heftig dat je een paniekaanval kreeg..vervelend dat je je dan niet even terug kunt trekken..
Herkennen jullie misschien ook iets in 'hoog sensitief' zijn? Dat je meer 'oppikt' en daar ook vermoeid door raakt? Bij mijn zoon herken ik veel en toen ik 's een online test deed kwam ik erachter dat ikzelf ook veel kenmerken heb. Het helpt me wel om mezelf beter te begrijpen. Na bijv een feestje ben ik erg moe. Ik moet dan echt even bijtanken.
Ik heb ook regelmatig het nodig om me even terug te trekken thuis en de energie ontbreekt me ook wel 's. Dat schuldig voelen herken ik wel, ook voel ik dat wel naar de kinderen toe dan.
Wat heftig dat je een paniekaanval kreeg..vervelend dat je je dan niet even terug kunt trekken..
Herkennen jullie misschien ook iets in 'hoog sensitief' zijn? Dat je meer 'oppikt' en daar ook vermoeid door raakt? Bij mijn zoon herken ik veel en toen ik 's een online test deed kwam ik erachter dat ikzelf ook veel kenmerken heb. Het helpt me wel om mezelf beter te begrijpen. Na bijv een feestje ben ik erg moe. Ik moet dan echt even bijtanken.
dinsdag 10 juli 2018 om 15:21
Hallo allemaal,
Kaatje balen van die paniek
Welsie fijn dat het zoveel beter met je gaat! Die vermoeidheid herken ik wel.
Matz: ik herken zeker die hsp. Ik heb er in afgelopen tijd 2 boeken over gelezen. 1 van Elain Aron en van suzan marletta hart. ( moet titel even opzoeken)
Na een verjaardag of andere drukte moet ik echt bijkomen. Heb ook veel slaap en rust nodig.
Kaatje balen van die paniek
Welsie fijn dat het zoveel beter met je gaat! Die vermoeidheid herken ik wel.
Matz: ik herken zeker die hsp. Ik heb er in afgelopen tijd 2 boeken over gelezen. 1 van Elain Aron en van suzan marletta hart. ( moet titel even opzoeken)
Na een verjaardag of andere drukte moet ik echt bijkomen. Heb ook veel slaap en rust nodig.
dinsdag 10 juli 2018 om 16:51
Welkom cactusje.natuurlijk ben je welkom om mee te schrijven. Terugslag zijn rot hè? Als je zelfvertrouwen net weer een beetje aan t opbouwen is, is dat na zo'n terugval bij mij altijd weer even ver te zoeken. Kan me voorstellen dat je tegen een date opziet. Is t met iemand die je al een beetje kent of echt een 1e date? Als t een 1e date is, kun je mss eerst even wat gaan drinken. Als t niks is of je voelt je naar en ziet eten niet meer zitten kun je altijd naar huis! Ik weet dat vermijding niet de oplossing is, maar soms is t nodig (vind ik).
In dat hoogsensitieve herken ik ook veel. Ik trek me veel dingen aan, kan slecht tegen geluiden en prikkels en moet na drukte ook alijd bijkomen. Ik verzet me er wel tegen omdat ik zo voor mijn angst en paniek aanvallen niet was. Tenminste. ...dat denk ik. .Misschien kon ik t toen beter verbergen.
Nou fijne dag verder en cactusje..laat je weten hoe je date was?
In dat hoogsensitieve herken ik ook veel. Ik trek me veel dingen aan, kan slecht tegen geluiden en prikkels en moet na drukte ook alijd bijkomen. Ik verzet me er wel tegen omdat ik zo voor mijn angst en paniek aanvallen niet was. Tenminste. ...dat denk ik. .Misschien kon ik t toen beter verbergen.
Nou fijne dag verder en cactusje..laat je weten hoe je date was?
vrijdag 13 juli 2018 om 22:05
Hoi allen!
Hoop dat ik ook hier kan mee schrijven...
Verbaast mij soms toch als ik ieder zijn verhaal lees dat ik dus niet alleen ben.
Vind het mooi om te zien dat er veel mensen zijn die ook nog niet opgeven en er het beste van proberen te maken en dat het met velen ook beter gaat.
Kamp zelf vanaf mijn 14de met angst. (nu 23 jaar oud)
Is met de jaren wel echt verbeterd. Begon met PTSS met angststoornis... toen nog agorafobie, nu kan ik zelfs werken (nog geen 40 uur), binnenkort weer studeren en ga zelfs over 2 weken op mijzelf wonen.
Gaat dus stukken beter, mocht iemand wat tips willen rondom het leren de deur opnieuw uit te gaan mag je me altijd een pb sturen. misschien heeft iemand er wat aan..
Waar ik nu vooral nog mee kamp is dat ik bang ben voor emoties, en ja, ook blijdschap. Dat vind ik dus doodeng. Hele dag gespannen zijn, geprikkeld, paniekerig en verkeerd adem halen en me zo afvragen wat er is want het gaat gewoon goed en ik heb op het moment echt niks om bang voor te zijn... (Normaal alleen zulke angstklachten nog bij tegenslagen/stressvolle situaties) Thuis barst ik in tranen uit en kom ik er na wat praten met moeders er achter dat ik het gewoon vreselijk eng vind dat het beter met me gaat. Mijn hoofd zegt: dit klopt niet en dit verdien je niet. Komt iemand dit bekend voor?..
En zo ja, heeft iemand tips waardoor ik misschien mijzelf wat meer blijdschap gun?
Hoop dat ik ook hier kan mee schrijven...
Verbaast mij soms toch als ik ieder zijn verhaal lees dat ik dus niet alleen ben.
Vind het mooi om te zien dat er veel mensen zijn die ook nog niet opgeven en er het beste van proberen te maken en dat het met velen ook beter gaat.
Kamp zelf vanaf mijn 14de met angst. (nu 23 jaar oud)
Is met de jaren wel echt verbeterd. Begon met PTSS met angststoornis... toen nog agorafobie, nu kan ik zelfs werken (nog geen 40 uur), binnenkort weer studeren en ga zelfs over 2 weken op mijzelf wonen.
Gaat dus stukken beter, mocht iemand wat tips willen rondom het leren de deur opnieuw uit te gaan mag je me altijd een pb sturen. misschien heeft iemand er wat aan..
Waar ik nu vooral nog mee kamp is dat ik bang ben voor emoties, en ja, ook blijdschap. Dat vind ik dus doodeng. Hele dag gespannen zijn, geprikkeld, paniekerig en verkeerd adem halen en me zo afvragen wat er is want het gaat gewoon goed en ik heb op het moment echt niks om bang voor te zijn... (Normaal alleen zulke angstklachten nog bij tegenslagen/stressvolle situaties) Thuis barst ik in tranen uit en kom ik er na wat praten met moeders er achter dat ik het gewoon vreselijk eng vind dat het beter met me gaat. Mijn hoofd zegt: dit klopt niet en dit verdien je niet. Komt iemand dit bekend voor?..
En zo ja, heeft iemand tips waardoor ik misschien mijzelf wat meer blijdschap gun?
maandag 16 juli 2018 om 07:38
Beste Green, welkom!
Wat fijn dat het weer beter met je gaat!
Ik herken wel het gevoel van het eng vinden als alles goed gaat...
Ik heb vaak na een angstvrije periode dat ik uit een soort van 'gewoonte' toch weer bepaalde gedachten krijg. Ik weet dat het uit een soort van 'controle willen houden' voorkomt en accepteer maar dat het iets is wat bij me hoort. Dat helpt...
Wat fijn dat het weer beter met je gaat!
Ik herken wel het gevoel van het eng vinden als alles goed gaat...
Ik heb vaak na een angstvrije periode dat ik uit een soort van 'gewoonte' toch weer bepaalde gedachten krijg. Ik weet dat het uit een soort van 'controle willen houden' voorkomt en accepteer maar dat het iets is wat bij me hoort. Dat helpt...
vrijdag 20 juli 2018 om 12:43
Bedankt! Mijn date ging goed. Ben nog een aantal dagen in het buitenland geweest met familie, dat ging overigens prima!kaatje71 schreef: ↑10-07-2018 16:51Welkom cactusje.natuurlijk ben je welkom om mee te schrijven. Terugslag zijn rot hè? Als je zelfvertrouwen net weer een beetje aan t opbouwen is, is dat na zo'n terugval bij mij altijd weer even ver te zoeken. Kan me voorstellen dat je tegen een date opziet. Is t met iemand die je al een beetje kent of echt een 1e date? Als t een 1e date is, kun je mss eerst even wat gaan drinken. Als t niks is of je voelt je naar en ziet eten niet meer zitten kun je altijd naar huis! Ik weet dat vermijding niet de oplossing is, maar soms is t nodig (vind ik).
In dat hoogsensitieve herken ik ook veel. Ik trek me veel dingen aan, kan slecht tegen geluiden en prikkels en moet na drukte ook alijd bijkomen. Ik verzet me er wel tegen omdat ik zo voor mijn angst en paniek aanvallen niet was. Tenminste. ...dat denk ik. .Misschien kon ik t toen beter verbergen.
Nou fijne dag verder en cactusje..laat je weten hoe je date was?
cactusjes wijzigde dit bericht op 07-01-2019 15:05
17.68% gewijzigd
zaterdag 21 juli 2018 om 17:16
Wat fijn om dit topic te lezen, gezien de grote hoeveelheid berichtjes die er staan heb ik niet alles gelezen maar wel een hoop. Ik ben zo blij dat ik niet alleen ben..
Ik heb zo’n tien jaar geleden veel overlast gehad van mijn onderbuurman. Ik woonde alleen en had veel stress vanwege mijn nieuwe baan, en die buurman gaf wat overlast en ik was super bang van hem. Uiteindelijk ben ik verhuisd maar sindsdien krijg ik nog altijd veel stress als ik geluiden van buren hoor.
Twee jaar geleden heb ik een burn-out gehad en daar cognitieve therapie voor gehad wat mij erg geholpen heeft. Ondertussen werk ik weer volledig. Nu is mijn moeder enkele maanden geleden overleden en is mijn stress voor geluiden van de buren omgeslagen in pure paniek. Al maanden kan ik niet rustig zijn thuis, met dat mooie weer zitten mijn buren constant in de tuin en is er constant geluid. Geen hele erge overlast ofzo, maar wel constant geluid. Ik heb paniekaanvallen gehad, huil wat af en durf eigenlijk helemaal de achtertuin niet meer in. Ik probeer m’n cognitieve therapie toe te passen maar niks lijkt te helpen tegen die overweldigende paniek. Alleen Oxazepam wel, maar die kan ik niet hele dagen gebruiken.
Ik ga weer naar een psych, half augustus kan ik daar pas terecht. Ik heb dinsdag een afspraak met de huisarts om te praten over AD. Ik lees dat sommigen van jullie hier ook AD gebruiken voor de angst. Helpt het? Ik weet nu niet eens meer hoe ik deze dag door moet gaan komen, laat staan deze week of deze maand... zo lang mijn buren in de tuin zitten durf ik helemaal niks meer
Ik heb zo’n tien jaar geleden veel overlast gehad van mijn onderbuurman. Ik woonde alleen en had veel stress vanwege mijn nieuwe baan, en die buurman gaf wat overlast en ik was super bang van hem. Uiteindelijk ben ik verhuisd maar sindsdien krijg ik nog altijd veel stress als ik geluiden van buren hoor.
Twee jaar geleden heb ik een burn-out gehad en daar cognitieve therapie voor gehad wat mij erg geholpen heeft. Ondertussen werk ik weer volledig. Nu is mijn moeder enkele maanden geleden overleden en is mijn stress voor geluiden van de buren omgeslagen in pure paniek. Al maanden kan ik niet rustig zijn thuis, met dat mooie weer zitten mijn buren constant in de tuin en is er constant geluid. Geen hele erge overlast ofzo, maar wel constant geluid. Ik heb paniekaanvallen gehad, huil wat af en durf eigenlijk helemaal de achtertuin niet meer in. Ik probeer m’n cognitieve therapie toe te passen maar niks lijkt te helpen tegen die overweldigende paniek. Alleen Oxazepam wel, maar die kan ik niet hele dagen gebruiken.
Ik ga weer naar een psych, half augustus kan ik daar pas terecht. Ik heb dinsdag een afspraak met de huisarts om te praten over AD. Ik lees dat sommigen van jullie hier ook AD gebruiken voor de angst. Helpt het? Ik weet nu niet eens meer hoe ik deze dag door moet gaan komen, laat staan deze week of deze maand... zo lang mijn buren in de tuin zitten durf ik helemaal niks meer
zondag 22 juli 2018 om 20:00
Beste Taivalkoski,
Wat fijn dat je hier herkenning vindt..
Wat heftig dat je moeder is overleden..komt het daardoor dat je last hebt van je angsten?
Kun je verder wel goed met je buren opschieten?
Ik gebruik zelf al heel lang antidepressiva, venlafaxine. Ben er ooit (13 jaar geleden) mee begonnen toen ik een postnatale depressie had. Het nadeel is dat ik er niet meer vanaf gekomen ben. Steeds als ik afgebouwd had kwamen de angst klachten naar verloop van tijd weer terug. Maar het helpt me zeker wel!
Wat fijn dat je hier herkenning vindt..
Wat heftig dat je moeder is overleden..komt het daardoor dat je last hebt van je angsten?
Kun je verder wel goed met je buren opschieten?
Ik gebruik zelf al heel lang antidepressiva, venlafaxine. Ben er ooit (13 jaar geleden) mee begonnen toen ik een postnatale depressie had. Het nadeel is dat ik er niet meer vanaf gekomen ben. Steeds als ik afgebouwd had kwamen de angst klachten naar verloop van tijd weer terug. Maar het helpt me zeker wel!
