Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zondag 20 januari 2019 om 11:43
Bij mij is de angst afgelopen zomer weer gekomen toen ik vakantie had. Alle spanning en stress van een baan waarin ik me niet happy voelde kwam eruit. Daarna ook nog eens veel spanning in mn nieuwe baan die echt verschrikkelijk bleek. Toen helemaal overspannen.
Ik voelde me voor mijn mesnstruatie ook altijd meer gespannen en meer last van angstklachten. Maar nu met de mirena is er geen peil op te trekken. Bij mij zijn spanningen ook eeen trigger. Waar ik vooral nu mee kamp is dat ik een hyperfocus op mijn lichaam heb, wat voel ik en waar voel ik wat. Last van hyperventilatie en op mijn adem letten. Soort van dwanggedachten zeg maar. Wil graag die focus weer loslaten
Maar dat is nu weer, de angst verschuift bij mij heel erg, dan is het weer dit dan weer dat.
Hebben jullie medicatie geslikt? Ik denk soms dat ik er wel eens aan moet beginnen, maar vindt het erg spannend met bijwerkingen enzo.
En waar ik ook last van heb is dat (behalve mijn partner) mijn omgeving niet snapt hoe die angsten voelen. Bijv mijn moeder die dan zegt: ja je moet niet overal bang voor worden hoor, enz enz. Of waar ben je dan zo bang voor?
Ik voelde me voor mijn mesnstruatie ook altijd meer gespannen en meer last van angstklachten. Maar nu met de mirena is er geen peil op te trekken. Bij mij zijn spanningen ook eeen trigger. Waar ik vooral nu mee kamp is dat ik een hyperfocus op mijn lichaam heb, wat voel ik en waar voel ik wat. Last van hyperventilatie en op mijn adem letten. Soort van dwanggedachten zeg maar. Wil graag die focus weer loslaten
Maar dat is nu weer, de angst verschuift bij mij heel erg, dan is het weer dit dan weer dat.
Hebben jullie medicatie geslikt? Ik denk soms dat ik er wel eens aan moet beginnen, maar vindt het erg spannend met bijwerkingen enzo.
En waar ik ook last van heb is dat (behalve mijn partner) mijn omgeving niet snapt hoe die angsten voelen. Bijv mijn moeder die dan zegt: ja je moet niet overal bang voor worden hoor, enz enz. Of waar ben je dan zo bang voor?
maandag 21 januari 2019 om 21:56
Dag allemaal,
Na even wat op internet gesurfd te hebben kwam ik bij dit forum uit. Ik heb sinds afgelopen mei last van paniekaanvallen. Deze kwamen voor mij totaal onverwachts en uit het niets. Doordat ik niet wist wat mij overkwam dacht ik echt dat ik dood ging. Ik heb midden in de nacht 112 gebeld omdat ik dat dit is het dan. Zij hebben een en ander gecheckt en geconcludeerd dat het een paniek aanval was. Hierdoor durfde ik de daarop volgende nachten niet te slapen uit angst dat het me weer zou overkomen. Helaas bleef het niet bij de nachten maar kreeg ik ook overdag last van paniek. Hartkloppingen die ik praktisch voelde in mn keel, benauwdheid, pijn op de borst etc. Ik was, voor mijn gevoel, heel de dag door aan het hyperventileren en denk ik wel 7x een ambulance laten komen omdat ik elke keer dacht: ‘Oké, toen was het elke keer niks, maar wat als mn hart het nu wel gaat begeven??’
Mijn hyperventilatie en paniek aanvallen waren zo goed als verdwenen, toen ik ineens bij elk kwaaltje dacht dat ik een ernstige ziekte had. Bij alles wat ik voelde, en ik voelde echt VEEEEEL, was ik alleen maar bang dat ik een ziekte had. Hypochondrie dus, had ik nog nooit van gehoord. Veel fysio gehad en met een fijne psycholoog gepraat. Maar ook voor elk wissewasje naar de dokter. Van nooit naar de huisarts, naar ineens 3x in de week voor elk ‘pijntje’. Mijn psychologe heeft mij er echt boven op geholpen, en het gaat zoooo veel beter. Alleen merk ik wel dat ik toch nog niet de oude ben. Vaak onrustig in mijn hoofd en heel vaak een nerveus en zenuwachtig gevoel. Vaak erg duizelig en moe. Is dit normaal?
Ik ben erg blij dat ik op dit forum gestuit ben, want ik dacht dat ik de enige was die met dot rot gevoel kampte. Helaas lees ik hier veel verhalen van lotgenoten...
Na even wat op internet gesurfd te hebben kwam ik bij dit forum uit. Ik heb sinds afgelopen mei last van paniekaanvallen. Deze kwamen voor mij totaal onverwachts en uit het niets. Doordat ik niet wist wat mij overkwam dacht ik echt dat ik dood ging. Ik heb midden in de nacht 112 gebeld omdat ik dat dit is het dan. Zij hebben een en ander gecheckt en geconcludeerd dat het een paniek aanval was. Hierdoor durfde ik de daarop volgende nachten niet te slapen uit angst dat het me weer zou overkomen. Helaas bleef het niet bij de nachten maar kreeg ik ook overdag last van paniek. Hartkloppingen die ik praktisch voelde in mn keel, benauwdheid, pijn op de borst etc. Ik was, voor mijn gevoel, heel de dag door aan het hyperventileren en denk ik wel 7x een ambulance laten komen omdat ik elke keer dacht: ‘Oké, toen was het elke keer niks, maar wat als mn hart het nu wel gaat begeven??’
Mijn hyperventilatie en paniek aanvallen waren zo goed als verdwenen, toen ik ineens bij elk kwaaltje dacht dat ik een ernstige ziekte had. Bij alles wat ik voelde, en ik voelde echt VEEEEEL, was ik alleen maar bang dat ik een ziekte had. Hypochondrie dus, had ik nog nooit van gehoord. Veel fysio gehad en met een fijne psycholoog gepraat. Maar ook voor elk wissewasje naar de dokter. Van nooit naar de huisarts, naar ineens 3x in de week voor elk ‘pijntje’. Mijn psychologe heeft mij er echt boven op geholpen, en het gaat zoooo veel beter. Alleen merk ik wel dat ik toch nog niet de oude ben. Vaak onrustig in mijn hoofd en heel vaak een nerveus en zenuwachtig gevoel. Vaak erg duizelig en moe. Is dit normaal?
Ik ben erg blij dat ik op dit forum gestuit ben, want ik dacht dat ik de enige was die met dot rot gevoel kampte. Helaas lees ik hier veel verhalen van lotgenoten...
dinsdag 22 januari 2019 om 07:31
Faiza85; toen ik begin 20 was heb ik dit ook gehad. Vanuit die paniekaanvallen is bij mij toen ook hypochondrie ontstaan. Was het vertrouwen in mijn lijf helemaal kwijt. Het lastige was dat ik doktersassistente was toen..je word dan vaak met zieke mensen geconfronteerd. Inmiddels werk ik als secretaresse in het onderwijs.
Wat fijn dat je psycholoog je goed geholpen heeft! Heb je cognitieve therapie gehad?
Kanelly; die focus op je lichaam heb ik ook vaak. Het is bij mij ook dwangmatig..word er soms gek van. Een bedrijfsarts vertelde me een x dat je door dwangmatigheden ook een soort onrust 'afreageerd' zeg maar. Ik heb het vooral de week voordat ik ongesteld moet worden. Dan voel ik me onrustiger. Het schuift bij mij ook steeds..dan weer dit en dan weer dat.
Ik gebruik zelf al heel lang een antidepressiva (venlafaxine). Ben er mee begonnen toen ik na de geboorte van 1e kind een PND had. Ik ben er helaas nooit meer vanaf gekomen. Angsten kwamen steeds weer terug maar het helpt me wel!
Wat fijn dat je psycholoog je goed geholpen heeft! Heb je cognitieve therapie gehad?
Kanelly; die focus op je lichaam heb ik ook vaak. Het is bij mij ook dwangmatig..word er soms gek van. Een bedrijfsarts vertelde me een x dat je door dwangmatigheden ook een soort onrust 'afreageerd' zeg maar. Ik heb het vooral de week voordat ik ongesteld moet worden. Dan voel ik me onrustiger. Het schuift bij mij ook steeds..dan weer dit en dan weer dat.
Ik gebruik zelf al heel lang een antidepressiva (venlafaxine). Ben er mee begonnen toen ik na de geboorte van 1e kind een PND had. Ik ben er helaas nooit meer vanaf gekomen. Angsten kwamen steeds weer terug maar het helpt me wel!
dinsdag 22 januari 2019 om 07:43
Hoi Faiza85,
Je bent helaas zeker niet de enige. Dit forum is een fijne plek waar je je verhaal kwijt kunt, ervaringen en tips kunt delen. Ik heb angst- en paniekklachten en hierdoor depressieve gevoelens sinds mijn 17e. Heb hele goede periodes tussendoor gehad met en zonder medicatie. Momenteel sinds april vorig jaar in de ziektewet, maar het gaat met vallen en opstaan toch beter. Ik ben 12 december overgestapt op een andere antidepressiva en dat begint langzaam aan zijn werk te doen. Hierdoor kan ik meer dingen, hoewel ik ze nog steeds spannend vind, ondernemen. Ik gebruik naast de antidepressiva Xanax, maar die probeer ik nu af te bouwen. Dit gaat overdag wel goed, gebruik nu zo nodig 0,25 mg in de ochtend en voor de nacht 0,5 mg. Gisterenavond geprobeerd te slapen zonder medicatie, was relaxed en moe en dacht wat heb ik te verliezen. Was geregeld wakker vannacht elk uur zo'n beetje, beetje slaapwakker zal ik maar zeggen. Niet echt een succes, dus dat was nog te snel blijkbaar. Ik ben sinds april ook elke ochtend zo vroeg wakker tegen 6.00. Heel vervelend want dan heb ik wel een hele lange dag. De ochtenden zijn vaak nog het moeilijkst vind ik. Heb niet echt spanningsklachten maar meer een unheimisch gevoel. Wat ik doe om afleiding te vinden in de ochtend is programma's van de avond daarvoor die ik leuk vind bewaren voor de ochtend. Vandaag een druk program voor mijn doen. Straks therapie, daarna visite en vanmiddag naar de bedrijfsarts.
Matz: Heb je de lamp al gekocht/uitgeprobeerd?
Je bent helaas zeker niet de enige. Dit forum is een fijne plek waar je je verhaal kwijt kunt, ervaringen en tips kunt delen. Ik heb angst- en paniekklachten en hierdoor depressieve gevoelens sinds mijn 17e. Heb hele goede periodes tussendoor gehad met en zonder medicatie. Momenteel sinds april vorig jaar in de ziektewet, maar het gaat met vallen en opstaan toch beter. Ik ben 12 december overgestapt op een andere antidepressiva en dat begint langzaam aan zijn werk te doen. Hierdoor kan ik meer dingen, hoewel ik ze nog steeds spannend vind, ondernemen. Ik gebruik naast de antidepressiva Xanax, maar die probeer ik nu af te bouwen. Dit gaat overdag wel goed, gebruik nu zo nodig 0,25 mg in de ochtend en voor de nacht 0,5 mg. Gisterenavond geprobeerd te slapen zonder medicatie, was relaxed en moe en dacht wat heb ik te verliezen. Was geregeld wakker vannacht elk uur zo'n beetje, beetje slaapwakker zal ik maar zeggen. Niet echt een succes, dus dat was nog te snel blijkbaar. Ik ben sinds april ook elke ochtend zo vroeg wakker tegen 6.00. Heel vervelend want dan heb ik wel een hele lange dag. De ochtenden zijn vaak nog het moeilijkst vind ik. Heb niet echt spanningsklachten maar meer een unheimisch gevoel. Wat ik doe om afleiding te vinden in de ochtend is programma's van de avond daarvoor die ik leuk vind bewaren voor de ochtend. Vandaag een druk program voor mijn doen. Straks therapie, daarna visite en vanmiddag naar de bedrijfsarts.
Matz: Heb je de lamp al gekocht/uitgeprobeerd?
dinsdag 22 januari 2019 om 11:45
Gizmo74; dat unheimische gevoel in de ochtend..heb ik ook vaak. Volgens mij meer mensen met angstklachten.
Mag ik vragen waarom je overgestapt bent op een andere ad? Ik heb zelf venlafaxine en ben in april 2017 wat omhoog gegaan in dosering.
Ik heb alleen nog steeds niet het gevoel dat t zijn werk optimaal doet.
Ik heb de lichtlamp nog niet aangeschafd..ivm 't uitzicht op natuurijs hebben we voor de kinderen nieuwe schaatsen gekocht. Ik wacht ivm financien nog even met de lamp maar ga 'm zeker bestellen..ik weet ook al welke. Die is rond de €60, valt nog best mee.
Mag ik vragen waarom je overgestapt bent op een andere ad? Ik heb zelf venlafaxine en ben in april 2017 wat omhoog gegaan in dosering.
Ik heb alleen nog steeds niet het gevoel dat t zijn werk optimaal doet.
Ik heb de lichtlamp nog niet aangeschafd..ivm 't uitzicht op natuurijs hebben we voor de kinderen nieuwe schaatsen gekocht. Ik wacht ivm financien nog even met de lamp maar ga 'm zeker bestellen..ik weet ook al welke. Die is rond de €60, valt nog best mee.
dinsdag 22 januari 2019 om 12:26
Hoi Matz,
Dat is zeker niet duur. Ik ben een paar weken geleden overgestapt van citalopram naar paroxetine. De citalopram is deze zomer opgehoogd naar 60 mg. Dit ging i.c.m. dagtherapie langzaam aan weer beter. Ik ben weer begonnen met werken tot ik een paar weken later weer terugzakte in paniek/angst en depressieve gevoelens. Toen hebben we besloten om over te stappen van citalopram naar paroxetine. De af- en opbouw was heel moeilijk maar stapje voor stapje gaat het wat beter. Durf nog niet te hard te juichen, bang dat ik afgestraft wordt. Dit terwijl ik weet dat ik het zelf doe en dus ook in de hand kan houden. Net therapie gehad waarin dit nogmaals naar voren is gekomen. Je gedachten en uitgangspunt zijn bepalend voor hoe situaties gaan verlopen. Ik heb een tijd geleden een lijst gekregen met helpende en steunden gedachte om tegen mezelf te zeggen voor tijdens en na een situatie. Die ga ik gebruiken als ik een nieuwe uitdaging eind van deze week, een theaterbezoek.
Dat is zeker niet duur. Ik ben een paar weken geleden overgestapt van citalopram naar paroxetine. De citalopram is deze zomer opgehoogd naar 60 mg. Dit ging i.c.m. dagtherapie langzaam aan weer beter. Ik ben weer begonnen met werken tot ik een paar weken later weer terugzakte in paniek/angst en depressieve gevoelens. Toen hebben we besloten om over te stappen van citalopram naar paroxetine. De af- en opbouw was heel moeilijk maar stapje voor stapje gaat het wat beter. Durf nog niet te hard te juichen, bang dat ik afgestraft wordt. Dit terwijl ik weet dat ik het zelf doe en dus ook in de hand kan houden. Net therapie gehad waarin dit nogmaals naar voren is gekomen. Je gedachten en uitgangspunt zijn bepalend voor hoe situaties gaan verlopen. Ik heb een tijd geleden een lijst gekregen met helpende en steunden gedachte om tegen mezelf te zeggen voor tijdens en na een situatie. Die ga ik gebruiken als ik een nieuwe uitdaging eind van deze week, een theaterbezoek.
dinsdag 22 januari 2019 om 13:38
Het gaat met mij op dit moment echt wat minder. Ik heb a.s. vrijdag een afspraak met de ha om te praten over medicatie. Ik heb het idee dat ik in cirke;tjes aan t draaien ben momenteel. Die dwangmatige focus op mezelf is er nog steeds. Moet echt afleiding zoeken en tegen mezelf blijven zeggen dat het overgaat.
Matz mijn psych zegt dat dwanggedachten komen door stress. Ergens klopt t wel maar raak echt van het minste geringste nu in de stress, zelfs een autoritje van 20 min.
Maar het is zo vermoeiend om elke ochtend wakker te worden en dan die focus weer te hebben kennen jullie dat?
Matz mijn psych zegt dat dwanggedachten komen door stress. Ergens klopt t wel maar raak echt van het minste geringste nu in de stress, zelfs een autoritje van 20 min.
Maar het is zo vermoeiend om elke ochtend wakker te worden en dan die focus weer te hebben kennen jullie dat?
dinsdag 22 januari 2019 om 13:51
Hey allemaal,
Ik herken zoveel weer, bij begint een angstperiode altijd met panikeaanvalllen en van daaruit komt de angst met name de angst dat het nooit meer goedkomt en Mn leven een al angst is en blijft. Ik voel me dan zo rot dat ik het liefst maar in bed blijf en soort van verlamd ben. Kan ik ook niet meer eten alles geblokkeerd.
Ik heb dit nu een aantal keer in Mn leven gehad en het voelt als een nachtmerrie waar ik in zit.....herkenbaar?
Nou ja ik kan nu weer wat eten en loop weer met de honden maar wat voel ik me naar ....
Ik herken zoveel weer, bij begint een angstperiode altijd met panikeaanvalllen en van daaruit komt de angst met name de angst dat het nooit meer goedkomt en Mn leven een al angst is en blijft. Ik voel me dan zo rot dat ik het liefst maar in bed blijf en soort van verlamd ben. Kan ik ook niet meer eten alles geblokkeerd.
Ik heb dit nu een aantal keer in Mn leven gehad en het voelt als een nachtmerrie waar ik in zit.....herkenbaar?
Nou ja ik kan nu weer wat eten en loop weer met de honden maar wat voel ik me naar ....
dinsdag 22 januari 2019 om 14:07
Ik merk dat de afgelopen dagen de spanning iets meer is dan normaal. Moet volgende week ongesteld worden, weet niet of het daarmee te maken heeft.
Afgelopen vrijdag moest ik naar de psychiater, heb een aantal vragen kunnen stellen over mijn ad. Hij zei dat sertraline (de ad die ik heb) goed op en af te bouwen is, met redelijk weinig bijwerkingen. En dat als het zo doorgaat ik van de zomer mag beginnen met afbouwen. Ik heb een lage dosering dus als het nodig is kan ik altijd nog ophogen maar ik hoop dat ik in de zomer kan afbouwen.
Gisteren weer naar school geweest en toen merkte ik ook dat de spanning iets hoger was dan vorige week. Kreeg het soms wat warmer, hartslag ging omhoog en omlaag. Voelde me gewoon niet zo op mijn gemak. Voelde me ook wat buitengesloten door klasgenoot, ben bang dat wanneer ik weer meer lessen ga volgen dat ik moeilijk weer in de groep kom. Denk ook dat mijn spanning daarmee te maken had. Achteraf viel het heel erg mee, want wat is nou het warm hebben en een hartslag die iets omhoog gaat.. Maar op het moment zelf kun je je zo ongemakkelijk voelen. Ik baalde er ook echt van, moest er bijna van huilen.
Maar vandaag gaat het wel prima. Heb vanmorgen gesport en dat ging goed. Heb soms ook nog wel last van een zenuwachtig gevoel. Misschien wil ik donderdag nog een treinritje maken, en zaterdag ga ik met mijn zusje en schoonzus naar fabrieksverkoop hunkemoller in Rotterdam. Autoritje van 40 minuten, wel spannend maar ik denk dat het wel goed gaat komen
Afgelopen vrijdag moest ik naar de psychiater, heb een aantal vragen kunnen stellen over mijn ad. Hij zei dat sertraline (de ad die ik heb) goed op en af te bouwen is, met redelijk weinig bijwerkingen. En dat als het zo doorgaat ik van de zomer mag beginnen met afbouwen. Ik heb een lage dosering dus als het nodig is kan ik altijd nog ophogen maar ik hoop dat ik in de zomer kan afbouwen.
Gisteren weer naar school geweest en toen merkte ik ook dat de spanning iets hoger was dan vorige week. Kreeg het soms wat warmer, hartslag ging omhoog en omlaag. Voelde me gewoon niet zo op mijn gemak. Voelde me ook wat buitengesloten door klasgenoot, ben bang dat wanneer ik weer meer lessen ga volgen dat ik moeilijk weer in de groep kom. Denk ook dat mijn spanning daarmee te maken had. Achteraf viel het heel erg mee, want wat is nou het warm hebben en een hartslag die iets omhoog gaat.. Maar op het moment zelf kun je je zo ongemakkelijk voelen. Ik baalde er ook echt van, moest er bijna van huilen.
Maar vandaag gaat het wel prima. Heb vanmorgen gesport en dat ging goed. Heb soms ook nog wel last van een zenuwachtig gevoel. Misschien wil ik donderdag nog een treinritje maken, en zaterdag ga ik met mijn zusje en schoonzus naar fabrieksverkoop hunkemoller in Rotterdam. Autoritje van 40 minuten, wel spannend maar ik denk dat het wel goed gaat komen
dinsdag 22 januari 2019 om 16:31
Matz; dat moet ook erg balen geweest zijn idd met het beroep dat je toen uitoefende. Je wordt dan keer op keer geconfronteerd met nare ziektes, dat het voor jou eigen gemoedsrust niet makkelijk op maakt. Ik heb dus ook idd heel vaak (en soms nog steeds) de controle over mijn lichaam kwijt. Doordat ik allemaal dingen voel waarvan ik voorheen nooit last had, houdt het me constant bezig. Ik kreeg last van mijn maag, ik voelde en hoorde mijn darmen constant. Soms voel ik soort hele vage, warm iets in mijn buik waar ik dan weer helemaal panisch van word. Is dit herkenbaar voor iemand?? Ik was op een gegeven moment zoooo wanhopig dat ik de dokter vroeg me iets van medicatie te geven zodat ik rust kreeg ik mijn hoofd en lichaam.
Ik heb idd cognitieve gedragstherapie gehad. Ik werd ook geconfronteerd met het feit wat er kon gebeuren als ik constant met negatieve gedachten rond zou lopen en mijn leven niet heel snel zou herpakken. Dat heeft mij, op den duur, echt wakker geschud!
Gizmo; jeetje zo jong ook al. Moet ook echt een hel geweest zijn voor je! Fijn natuurlijk dat je periodes gehad hebt doe goed gingen, maar des te frustrerender, lijkt mij, als ze weer op komen draven. Ik was ook ten einde raad, at bijna niks, kon niet slapen en alleen maar huilen en angstig wezen. Ik kreeg tamezepam om te kunnen slapen, zonder succes. Toen kreeg ik mirtazapine en daarna oxazepam. Allemaal heeft het er niet voor gezorgd dat ik kon kalmeren. Sterker nog, het maakte alles alleen maar erger. De huisarts zei dat dat normaal was de eerste paar weken, en dat ik er uiteindelijk baat bij zou hebben maar ik durfde ze niet meer in te nemen. Ik zou in de zomer op vakantie gaan, ben ik ook geweest maar het was verschrikkelijk! Elke dag bang, hyperventileren en alleen maar huilen. Heb mijn vlucht om geboekt en ben een week eerder terug gevlogen. 5 kilo lichter (en ik ben al niet de dikste) gelijk naar de ha geweest en bloed laten afnemen. Bleek een ijzer tekort te hebben, bloedarmoede en vitamine d tekort. Sindsdien neem ik hier van alles voor en ben ik gelukkig 8 kilo aangekomen. Ik heb op een gegeven moment mezelf gedwongen om te eten. Ik rookte en dronk veel koffie en redbull. Ik durfde op een gegeven moment niks meer te eten of drinken wat schadelijk voor Mn lichaam was. Ben gestopt met roken, drinken van rb en koffie. Ben bewuster gaan eten, waarom weet ik niet maar voor mijn gevoel moest ik dat doen.
Ik heb idd cognitieve gedragstherapie gehad. Ik werd ook geconfronteerd met het feit wat er kon gebeuren als ik constant met negatieve gedachten rond zou lopen en mijn leven niet heel snel zou herpakken. Dat heeft mij, op den duur, echt wakker geschud!
Gizmo; jeetje zo jong ook al. Moet ook echt een hel geweest zijn voor je! Fijn natuurlijk dat je periodes gehad hebt doe goed gingen, maar des te frustrerender, lijkt mij, als ze weer op komen draven. Ik was ook ten einde raad, at bijna niks, kon niet slapen en alleen maar huilen en angstig wezen. Ik kreeg tamezepam om te kunnen slapen, zonder succes. Toen kreeg ik mirtazapine en daarna oxazepam. Allemaal heeft het er niet voor gezorgd dat ik kon kalmeren. Sterker nog, het maakte alles alleen maar erger. De huisarts zei dat dat normaal was de eerste paar weken, en dat ik er uiteindelijk baat bij zou hebben maar ik durfde ze niet meer in te nemen. Ik zou in de zomer op vakantie gaan, ben ik ook geweest maar het was verschrikkelijk! Elke dag bang, hyperventileren en alleen maar huilen. Heb mijn vlucht om geboekt en ben een week eerder terug gevlogen. 5 kilo lichter (en ik ben al niet de dikste) gelijk naar de ha geweest en bloed laten afnemen. Bleek een ijzer tekort te hebben, bloedarmoede en vitamine d tekort. Sindsdien neem ik hier van alles voor en ben ik gelukkig 8 kilo aangekomen. Ik heb op een gegeven moment mezelf gedwongen om te eten. Ik rookte en dronk veel koffie en redbull. Ik durfde op een gegeven moment niks meer te eten of drinken wat schadelijk voor Mn lichaam was. Ben gestopt met roken, drinken van rb en koffie. Ben bewuster gaan eten, waarom weet ik niet maar voor mijn gevoel moest ik dat doen.
woensdag 23 januari 2019 om 11:09
Ik begrijp iets niet. Ik merk dat sinds afgelopen vrijdag de spanning wat meer is. Vrijdag moest ik naar de psychiater wat ik spannend vond. Maandag ging ik weer een les volgen op school en toen voelde ik me wat buitengesloten en merkte ik ook dat de spanning wat hoger was.
En nu was ik van plan om een treinrit te maken maar ik zit in een bus nu waarbij je 2 haltes hebt waar 12 minuten tussen zitten en ik voel me super gespannen. Ik heb het heel warm en buikpijn. Waardoor weer bang voor misselijkheid. Heb vannacht over mijn ex gedroomd. Zou dat onbewust toch voor veel stress hebben gezorgd?
Ook moet ik maandag ongesteld worden en ik vraag me af of het hiermee te maken heeft.
In plaats van de treinrit van 18 minuten ga ik er nu eentje doen van 5 minuten. Ik haal koffie en ga weer naar huis. Vind het al heel wat dat ik de hele busrit heb gedaan. Maar ik baal hier heel erg van want ik dacht dat het de goede kant op ging. Kan ik dit zien als een terugval?
En nu was ik van plan om een treinrit te maken maar ik zit in een bus nu waarbij je 2 haltes hebt waar 12 minuten tussen zitten en ik voel me super gespannen. Ik heb het heel warm en buikpijn. Waardoor weer bang voor misselijkheid. Heb vannacht over mijn ex gedroomd. Zou dat onbewust toch voor veel stress hebben gezorgd?
Ook moet ik maandag ongesteld worden en ik vraag me af of het hiermee te maken heeft.
In plaats van de treinrit van 18 minuten ga ik er nu eentje doen van 5 minuten. Ik haal koffie en ga weer naar huis. Vind het al heel wat dat ik de hele busrit heb gedaan. Maar ik baal hier heel erg van want ik dacht dat het de goede kant op ging. Kan ik dit zien als een terugval?
woensdag 23 januari 2019 om 12:21
Welkom nieuwe mee schrijvers.ik hem jullie verhalen gelezen maar nu even geen tijd om te reageren op iedereen.
Wel wil ik Evylime en hart onder de riem steken. Meid, echt wat jij de afgelopen tijd allemaal voor elkaar heb gekregen, is echt super knap. En dat na die rot periode met je vriend.
Dat je nu wat meer spanning heb, lijkt me geen terugval. Genezing gaat niet in een rechte lijn omhoog. Het gaat met 2 stappen vooruit (of 3 of 4 in jouw geval) en weer een stapje achteruit. Echt. .wees trots op jezelf!
Je schrijft dat je je buitengesloten voelde in je les. Waarom voelde dat zo? Want het gevoel van buitengesloten zijn, vind ik zelf ook heel naar.
Dus doe g rustig aan vandaag een morgen een nieuwe dag!
Hier gaat t oké. De afgelopen week was niet zo goed. Met bij de psycholoog geweest en de vraag is dan altijd " goh Hoe komt dat denk je?" En ik weet t nooit. Het kan alles zijn of niks. Ik wil eigenlijk niet meer zoeken naar redenen waarom ik me soms slecht voel en soms beter. Want ik kom er niet uit geloof ik.
Nou mijn dochter komt thuis met wat vriendinnen. ..Dus ik ga wat doen. Fijne dag iedereen!
Ps wat ik in mijn vorige stukje schreef over t geven van advies en dat t me soms kwaad maakt, dat bedoel ik niet de adviezen en suggesties van jullie mee. Het gaat vooral om mensen die t totaal niet begrijpen en denken dat ze t 1-2-3kunnen oplossen.
Wel wil ik Evylime en hart onder de riem steken. Meid, echt wat jij de afgelopen tijd allemaal voor elkaar heb gekregen, is echt super knap. En dat na die rot periode met je vriend.
Dat je nu wat meer spanning heb, lijkt me geen terugval. Genezing gaat niet in een rechte lijn omhoog. Het gaat met 2 stappen vooruit (of 3 of 4 in jouw geval) en weer een stapje achteruit. Echt. .wees trots op jezelf!
Je schrijft dat je je buitengesloten voelde in je les. Waarom voelde dat zo? Want het gevoel van buitengesloten zijn, vind ik zelf ook heel naar.
Dus doe g rustig aan vandaag een morgen een nieuwe dag!
Hier gaat t oké. De afgelopen week was niet zo goed. Met bij de psycholoog geweest en de vraag is dan altijd " goh Hoe komt dat denk je?" En ik weet t nooit. Het kan alles zijn of niks. Ik wil eigenlijk niet meer zoeken naar redenen waarom ik me soms slecht voel en soms beter. Want ik kom er niet uit geloof ik.
Nou mijn dochter komt thuis met wat vriendinnen. ..Dus ik ga wat doen. Fijne dag iedereen!
Ps wat ik in mijn vorige stukje schreef over t geven van advies en dat t me soms kwaad maakt, dat bedoel ik niet de adviezen en suggesties van jullie mee. Het gaat vooral om mensen die t totaal niet begrijpen en denken dat ze t 1-2-3kunnen oplossen.
woensdag 23 januari 2019 om 12:44
Evylime; kan best zijn dat je je door je naderende menstruatie wat minder oké voelt. Vooraf aan je menstruatie schijn je minder serotonine aan te maken waardoor je vatbaarder bent voor angsten of een depri gevoel. Ik heb t toevallig zelf nu ook.
Je kunt het wellicht bijhouden dan weet je de volgende keer dat je je misschien wat minder voelt door de naderende menstruatie. Bij mij helpt t vaak dat ik weet hoe t komt..dan weet je ook dat het wel weer beter wordt.
Je kunt het wellicht bijhouden dan weet je de volgende keer dat je je misschien wat minder voelt door de naderende menstruatie. Bij mij helpt t vaak dat ik weet hoe t komt..dan weet je ook dat het wel weer beter wordt.
woensdag 23 januari 2019 om 13:17
kaatje: je hebt eigenlijk ook wel gelijk. het genezen gaat inderdaad met ups en downs. Ik vond ook al dat het verdacht lang best goed ging en in mijn achterhoofd dacht ik soms: maar herstellen gaat nooit in een rechte lijn omhoog. Dankjewel voor je bemoedigende woorden Soms heb je zoiets ook even nodig.
En dat gevoel van buitengesloten voelen kwam omdat ik al een halfjaar geen lessen gevolgd heb en ik merk dat degene met wie ik omga hechter zijn geworden. 1 daarvan mag ik niet zo, en zij mij ook niet volgens mij. Dus zij waren door haar meer met elkaar in gesprek dan ook met mij. En ik merk dat ik een beetje bang ben dat ik buiten de groep ga vallen ofzo.
En dat wat je schreef over adviezen begrijp ik wel. Sommige zeggen dan: ja dan ga je toch even een stukje wandelen? Of: je hoeft helemaal niet bang te zijn, het komt wel goed. en dan denk je ja, dat weet ik ook wel. Maar dat maakt mijn lichaam niet zoveel uit. Haha. Zijn vaak goed bedoelde adviezen denk ik dan maar. Maar als je het zelf niet hebt kunnen ze het soms lichter opvatten dan dat het daadwerkelijk is.
matz: dat zou het misschien wel een beetje verklaren. sinds afgelopen vrijdag merk ik dat de spanning wat hoger is en dat is ongeveer een week voor mijn menstruatie begint. ik ga het eens bijhouden.
Mijn vorige menstruatie was met oud en nieuw en toen voelde ik me ook wat meer gespannen maar we gingen toen ook naar Rotterdam en dat had ik ook spannend gevonden zonder menstruatie. En de week ervoor ook meer last maar toen was het kerst.. Dus ik denk dat ik het vanaf deze maand echt goed kan bijhouden. Zal er eens op gaan letten.
Soms heb je zoiets ook even nodig. En dat gevoel van buitengesloten voelen kwam omdat ik al een halfjaar geen lessen gevolgd heb en ik merk dat degene met wie ik omga hechter zijn geworden. 1 daarvan mag ik niet zo, en zij mij ook niet volgens mij. Dus zij waren door haar meer met elkaar in gesprek dan ook met mij. En ik merk dat ik een beetje bang ben dat ik buiten de groep ga vallen ofzo.
En dat wat je schreef over adviezen begrijp ik wel. Sommige zeggen dan: ja dan ga je toch even een stukje wandelen? Of: je hoeft helemaal niet bang te zijn, het komt wel goed. en dan denk je ja, dat weet ik ook wel. Maar dat maakt mijn lichaam niet zoveel uit. Haha. Zijn vaak goed bedoelde adviezen denk ik dan maar. Maar als je het zelf niet hebt kunnen ze het soms lichter opvatten dan dat het daadwerkelijk is.
matz: dat zou het misschien wel een beetje verklaren. sinds afgelopen vrijdag merk ik dat de spanning wat hoger is en dat is ongeveer een week voor mijn menstruatie begint. ik ga het eens bijhouden.
Mijn vorige menstruatie was met oud en nieuw en toen voelde ik me ook wat meer gespannen maar we gingen toen ook naar Rotterdam en dat had ik ook spannend gevonden zonder menstruatie. En de week ervoor ook meer last maar toen was het kerst.. Dus ik denk dat ik het vanaf deze maand echt goed kan bijhouden. Zal er eens op gaan letten.
woensdag 23 januari 2019 om 13:56
Evylime; kan best zijn dat je je door je naderende menstruatie wat minder oké voelt. Vooraf aan je menstruatie schijn je minder serotonine aan te maken waardoor je vatbaarder bent voor angsten of een depri gevoel. Ik heb t toevallig zelf nu ook.
Je kunt het wellicht bijhouden dan weet je de volgende keer dat je je misschien wat minder voelt door de naderende menstruatie. Bij mij helpt t vaak dat ik weet hoe t komt..dan weet je ook dat het wel weer beter wordt.
Je kunt het wellicht bijhouden dan weet je de volgende keer dat je je misschien wat minder voelt door de naderende menstruatie. Bij mij helpt t vaak dat ik weet hoe t komt..dan weet je ook dat het wel weer beter wordt.
woensdag 23 januari 2019 om 17:07
Hoi dames,
Daar ben ik weer. Ik heb jullie verhalen gelezen. Ik herken veel van wat jullie zeggen. Ik zat in een flinke down afgelopen 2 weken en het gaat nu weer wat beter gelukkig.
Ik heb 3 dagen achter elkaar goed geslapen. Dan zal je denken dat ik mijn lcihaam op het slapen meer vertrouw. Nou niet dus. Vannacht was het weer raak. Bang om niet in slaap te komen. Dit ging mij zo beheersen dat ik zelfs met een oxazepam niet in slaap viel. Toen in andere kamer gaan slapen en daar lukte het denk ik binnen een kwartier. Heel vreemd, alsof mijn hersens even een nieuwe start, nieuwe kans moesten hebben.
Ik heb nu 5 uurtjes geslapen en een lange studie dag erop zitten. Ik voel me gesloopt en niet heel prettig. Maar geen paniekaanvallen of huilbuien. Dus toppie voor mij op dit moment.
Ik voel me ook vaak opgesloten. Opgesloten in DIT leven opgesloten in DIT gevoel. Hebben jullie dat ook? Ik kan er best somber van worden. Gedachtes over dat het leven geen zin meer heeft verdwijnen ook langszaam gelukkig.
Morgen naar de psych. Ga weer met stapjes omhoog. Joepie, hoop het kunnen te volhouden en vanavond weer lekker te kunnen slapen.
Daar ben ik weer. Ik heb jullie verhalen gelezen. Ik herken veel van wat jullie zeggen. Ik zat in een flinke down afgelopen 2 weken en het gaat nu weer wat beter gelukkig.
Ik heb 3 dagen achter elkaar goed geslapen. Dan zal je denken dat ik mijn lcihaam op het slapen meer vertrouw. Nou niet dus. Vannacht was het weer raak. Bang om niet in slaap te komen. Dit ging mij zo beheersen dat ik zelfs met een oxazepam niet in slaap viel. Toen in andere kamer gaan slapen en daar lukte het denk ik binnen een kwartier. Heel vreemd, alsof mijn hersens even een nieuwe start, nieuwe kans moesten hebben.
Ik heb nu 5 uurtjes geslapen en een lange studie dag erop zitten. Ik voel me gesloopt en niet heel prettig. Maar geen paniekaanvallen of huilbuien. Dus toppie voor mij op dit moment.
Ik voel me ook vaak opgesloten. Opgesloten in DIT leven opgesloten in DIT gevoel. Hebben jullie dat ook? Ik kan er best somber van worden. Gedachtes over dat het leven geen zin meer heeft verdwijnen ook langszaam gelukkig.
Morgen naar de psych. Ga weer met stapjes omhoog. Joepie, hoop het kunnen te volhouden en vanavond weer lekker te kunnen slapen.
vrijdag 25 januari 2019 om 13:38
Super fijn linnie dat het beter gaat! Geeft je toch weer wat vertrouwen. Dat opgesloten voelen herken ik wel. Soms bang dat het nooit meer weggaat, dat dit het is en ik er maar mee moet leren leven.
Ik merk dat ik me al een paar dagen wat onrustig voel. Ik ga in de gaten houden of het komt door naderende menstruatie. Volgens google zakt een week voor je menstruatie je oestrogeenniveau en in de week van je menstruatie is deze het laagst. En dan kun je dus meer last hebben van angst oid. Dus ik ben benieuwd of het daar aan ligt. Ik hoop ergens van wel want dan betekend het dat ik me volgende week weer beter ga voelen.
Ik merk dat ik me al een paar dagen wat onrustig voel. Ik ga in de gaten houden of het komt door naderende menstruatie. Volgens google zakt een week voor je menstruatie je oestrogeenniveau en in de week van je menstruatie is deze het laagst. En dan kun je dus meer last hebben van angst oid. Dus ik ben benieuwd of het daar aan ligt. Ik hoop ergens van wel want dan betekend het dat ik me volgende week weer beter ga voelen.
zaterdag 26 januari 2019 om 13:50
Ik lees ook nog steeds mee, maar zit momenteel weer in een stabiele periode, net zoals voordat ik stopte met de anticonceptiepil. Ben nu sinds eind december weer begonnen aan de pil en de extreme paniek is weg, ik kan beter relativeren en voel me over het algemeen sterker. Nog steeds wel af en toe neerslachtig en misselijk/ nerveus maar het gaat niet meer samen met extreme paniek, waardoor ik weer gewoon kan werken en functioneren. Gelukkig slaap ik deze week ook weer wat beter dan vorige week. Ik ga weer sporten en mediteer voor het slapen gaan. Daarnaast slik ik magnesium, wat mijn zenuwen wat tot rust brengt. Het scheelt ook dat het weer wat langer licht begint te worden, ik kijk echt uit naar de lente (ook al duurt dat nog wel even 
).
).
Groetjes!
zaterdag 26 januari 2019 om 21:15
Afgelopen vrijdag in overleg met de ha besloten om te starten met ad, Citalopram. Ik vind het echt heel erg spannend de bijwerkingen enzo, maar het is echt nodig.
Starten met 10 mg en dan na een week ophogen naar 20mg. Heb nu 2 pillen op en merk wat wazigheid en koppijn. Ik hoop dat hierdoor mijn dwangmatige focus en de angstgedachten tot rust gaan komen en hiermee ook mijn lichaam. Dat nu in een soort overdrive staat qua paniek.
Ben eigenlijk de afgelopen 10 jaren al aan t vechten tegen angst op en af zonder pillen maar het komt elke keer terug. Ik hoop dat het me rust kan geven
Iemand ervaring met Citalopram?
Starten met 10 mg en dan na een week ophogen naar 20mg. Heb nu 2 pillen op en merk wat wazigheid en koppijn. Ik hoop dat hierdoor mijn dwangmatige focus en de angstgedachten tot rust gaan komen en hiermee ook mijn lichaam. Dat nu in een soort overdrive staat qua paniek.
Ben eigenlijk de afgelopen 10 jaren al aan t vechten tegen angst op en af zonder pillen maar het komt elke keer terug. Ik hoop dat het me rust kan geven
Iemand ervaring met Citalopram?
maandag 28 januari 2019 om 17:03
Had vandaag een toets op school. Was best wel gespannen van tevoren. Tijdens de toets kreeg ik in het begin soms een warmte aanval, en dat gaat vaak samen met buikpijn. Maar ik bleef rustig, bleef rustig ademen en het zakte weer. Na een halfuur ongeveer bleven de warmte aanvallen weg. Dus dit heeft me wel een nieuw soort vertrouwen gekregen dat ik dit dus wel kan. Ik zei ook tegen mezelf: zie je wel dat je de angst aan kan.
Morgen ga ik weer werken na een halfjaar niet te zijn geweest. Ook dat vind ik best spannend. Nu kan ik heel makkelijk even naar de wc lopen als het nodig is om rustig te worden. Dus dat scheelt al. Hoop niet dat het nodig is, en ik weet nu dat als ik weer zo'n warmte aanval krijg, dat ik die goed op kan vangen. Alsnog wel heel benieuwd naar hoe morgen zal gaan.
Morgen ga ik weer werken na een halfjaar niet te zijn geweest. Ook dat vind ik best spannend. Nu kan ik heel makkelijk even naar de wc lopen als het nodig is om rustig te worden. Dus dat scheelt al. Hoop niet dat het nodig is, en ik weet nu dat als ik weer zo'n warmte aanval krijg, dat ik die goed op kan vangen
. Alsnog wel heel benieuwd naar hoe morgen zal gaan.
maandag 28 januari 2019 om 20:05
Wat goed dat je weer gaat werken Evylime! Veel succes! Misschien is het een idee om even buiten te gaan staan en te zeggen dat je last hebt van een opvlieger. Dat heb ik ook wel eens gedaan op het werk bij zo'n hitte paniek aanval en mijn collega's keken me helemaal niet raar aan. Ik maakte een (niet serieuze) opmerking over vroegtijdige overgang en dat was het 
Groetjes!
dinsdag 29 januari 2019 om 16:05
Hoi allemaal,
Ik meld me ook weer even hier. Het gaat eigenlijk best wel goed met me. Ik werk sinds vorige week 3 x 4 uur. Ik ben afgelopen vrijdag voor het eerst naar het theater geweest.
Vond het best stoer van mezelf dat ik dat heb gedaan, wel met ondersteuning van medicatie maar toch. Vandaag een mwah-dag. Twijfel nog steeds of ik wel op de juiste plek zit daar. Ik ga me denk ik aanmelden bij een andere wat meer kleinschaligere praktijk, er is echter een lange wachttijd van 24 weken... Tot die tijd mag ik bij mijn huidige therapeut blijven heeft hij aangegeven. Ik weet niet wat het is maar iets triggert mij bij deze therapeut. Ben altijd nerveus om erheen te gaan en ook na de tijd voel ik me meer gespannen. Dit heeft alles te maken met de slechte start die we hebben gemaakt aan het begin. Er zijn dingen gezegd die wel heel kort door de bocht waren en ook de keren daarna een aantal dingen waardoor ik het gevoel kreeg niet serieus genomen te worden. Dit kan ik maar niet van me afschudden en heb geen vertrouwen en dat werkt de therapie weer tegen. Dit heb ik ook besproken. Morgen de huisarts maar eens bellen voor een doorverwijzing.
Ik meld me ook weer even hier. Het gaat eigenlijk best wel goed met me. Ik werk sinds vorige week 3 x 4 uur. Ik ben afgelopen vrijdag voor het eerst naar het theater geweest.
Vond het best stoer van mezelf dat ik dat heb gedaan, wel met ondersteuning van medicatie maar toch. Vandaag een mwah-dag. Twijfel nog steeds of ik wel op de juiste plek zit daar. Ik ga me denk ik aanmelden bij een andere wat meer kleinschaligere praktijk, er is echter een lange wachttijd van 24 weken... Tot die tijd mag ik bij mijn huidige therapeut blijven heeft hij aangegeven. Ik weet niet wat het is maar iets triggert mij bij deze therapeut. Ben altijd nerveus om erheen te gaan en ook na de tijd voel ik me meer gespannen. Dit heeft alles te maken met de slechte start die we hebben gemaakt aan het begin. Er zijn dingen gezegd die wel heel kort door de bocht waren en ook de keren daarna een aantal dingen waardoor ik het gevoel kreeg niet serieus genomen te worden. Dit kan ik maar niet van me afschudden en heb geen vertrouwen en dat werkt de therapie weer tegen. Dit heb ik ook besproken. Morgen de huisarts maar eens bellen voor een doorverwijzing.
dinsdag 29 januari 2019 om 16:19
Gizmo wat goed dat je dat gezegd heb tegen je therapeut. Blijft toch lastig om de juiste therapeut te vinden hè? ! Theaterbezoek is zeker stoer! Ik heb zelf ook kaartjes gekocht voor een cabaretier die ik op tv heel grappig vind. Maar de laatste keer dat we naar theater gingen, zat ik stijf van de zenuwen te hopen dat t snel afgelopen was.
Kon je je een beetje ontspannen?
Evylime Hoe ging t werken? Hoop dat t goed is gegaan! En zo'n hitte/angst aanval op je werk. Ach wat Libe zegt, je kan altijd even naar buiten. Even afkoelen.
Kanelly Hoe gaat t met de opbouw van je medicijnen?
Hier alles oké, dus dat is wel zo rustig!
Hoop dat t met de anderen ook goed gaat!
Kon je je een beetje ontspannen?
Evylime Hoe ging t werken? Hoop dat t goed is gegaan! En zo'n hitte/angst aanval op je werk. Ach wat Libe zegt, je kan altijd even naar buiten. Even afkoelen.
Kanelly Hoe gaat t met de opbouw van je medicijnen?
Hier alles oké, dus dat is wel zo rustig!
Hoop dat t met de anderen ook goed gaat!
dinsdag 29 januari 2019 om 17:43
Het werken ging wel. Vanmorgen vond ik het zo spannend dat ik bijna op het punt stond om af te zeggen. Gelukkig zorgde een goede vriend van mij ervoor dat ik dat niet deed. Hij gaf me een soort peptalk, waardoor ik besloot toch te gaan. Het eerste halfuur vond ik het meest vervelend, heb toen 1x zo'n hitte-aanval gekregen. En na een uur ongeveer kreeg ik hoofdpijn en soms buikpijn. Maar het werd beide niet erger gelukkig dus ben tot het einde (12u) gebleven . Had het er ook over met werkgever, zij weet niet van mijn angststoornis maar wel dat het mentaal niet goed ging. Dus toen ze vroeg hoe het ging heb ik ook gezegd dat ik last van mijn hoofd had enzo en dat het wennen en spannend was. En toen zei ze dat wanneer het niet ging ik altijd naar huis kon gaan, dan had ik het in ieder geval geprobeerd. Was wel fijn dat ze dat zei. Ben heel blij dat ik het vol heb kunnen houden tot het einde, ondanks een slechte start. Hopelijk gaat het volgende week weer wat beter
. Had het er ook over met werkgever, zij weet niet van mijn angststoornis maar wel dat het mentaal niet goed ging. Dus toen ze vroeg hoe het ging heb ik ook gezegd dat ik last van mijn hoofd had enzo en dat het wennen en spannend was. En toen zei ze dat wanneer het niet ging ik altijd naar huis kon gaan, dan had ik het in ieder geval geprobeerd. Was wel fijn dat ze dat zei. Ben heel blij dat ik het vol heb kunnen houden tot het einde, ondanks een slechte start. Hopelijk gaat het volgende week weer wat beter
