Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 2 januari 2019 om 14:54
Hallo allemaal,
Ook ik heb een angst- en paniekstoornis al sinds mijn 17e. Dit gaat met ups en downs. Na een stabiele 15 jaar met anti-depressivum sinds vorig jaar april weer klachten nadat ik een van mijn poezels heb moet laten inslapen. Ik was hier zo door van slag dat de angst er plotseling weer was. Hoofdzakelijke angst is als ik zo overstuur ben door het overlijden van een kat hoe moet dat dan als een van mijn ouders wegvalt? Ben toe 2 weken thuis geweest en toen ging het wel weer en ben ik begonnen mijn werk weer langzaam aan op te pakken. Dit ging goed en ik zat bijna weer op 100% hersteld toen het weer misging tijdens een korte vakantie. Sindsdien zit ik in de ziektewet. Na intensieve dagtherapie en ophoging van medicatie ging het weer wat beter. Na het stoppen met de dagbehandeling ging het langzaamaan weer beter en ik vervolgde mijn reguliere therapie. Daarna volgde er weer een flinke terugval en nu ben ik overgestapt op een andere anti-depressivum. Ik merk al wel verschil, maar zit nog niet op het niveau van vorig jaar. Toen stond angst en paniek zover van me af en kon ik alles doen wat ik wilde. Nu ik me weer wat beter voel ben heel bang om weer terug te vallen. Zit nog steeds in mijn hoofd. Herkennen jullie dat, die angst voor een terugval? Hopelijk verdwijnt de angst weer naar de achtergrond zodra het langer goed gaat. Het voelt nu nog zo instabiel.
Ook ik heb een angst- en paniekstoornis al sinds mijn 17e. Dit gaat met ups en downs. Na een stabiele 15 jaar met anti-depressivum sinds vorig jaar april weer klachten nadat ik een van mijn poezels heb moet laten inslapen. Ik was hier zo door van slag dat de angst er plotseling weer was. Hoofdzakelijke angst is als ik zo overstuur ben door het overlijden van een kat hoe moet dat dan als een van mijn ouders wegvalt? Ben toe 2 weken thuis geweest en toen ging het wel weer en ben ik begonnen mijn werk weer langzaam aan op te pakken. Dit ging goed en ik zat bijna weer op 100% hersteld toen het weer misging tijdens een korte vakantie. Sindsdien zit ik in de ziektewet. Na intensieve dagtherapie en ophoging van medicatie ging het weer wat beter. Na het stoppen met de dagbehandeling ging het langzaamaan weer beter en ik vervolgde mijn reguliere therapie. Daarna volgde er weer een flinke terugval en nu ben ik overgestapt op een andere anti-depressivum. Ik merk al wel verschil, maar zit nog niet op het niveau van vorig jaar. Toen stond angst en paniek zover van me af en kon ik alles doen wat ik wilde. Nu ik me weer wat beter voel ben heel bang om weer terug te vallen. Zit nog steeds in mijn hoofd. Herkennen jullie dat, die angst voor een terugval? Hopelijk verdwijnt de angst weer naar de achtergrond zodra het langer goed gaat. Het voelt nu nog zo instabiel.
donderdag 3 januari 2019 om 17:24
Ze is vanaf januari ziek geweest. Heb begon met een wond aan de onderkaak dus ik dacht die heeft een vechtpartijtje gehad buiten. Na een aantal weken viel het me op de dat ze een zwelling had aan de onderkaak. Ik dacht aan een abces en ben naar de dierenarts geweest. Die heeft de week erna een biopt genomen. En toen bleek dat het kwaadaardig was. Er was een optie om een gedeelte van de onderkaak te verwijderen, ze kon dan nog een katwaardig leven leiden. Daarvoor moest ze eerst een CT-scan krijgen. De week erop is dit gedaan. De zwelling was inmiddels erg toegenomen. Daarop zagen ze dat er een lymfeklier opgezet was, maar ze konden niet zeggen of het een uitzaaiing was daarvoor hebben ze een echogeleide punctie gedaan maar uit dat biopt kwam geen duidelijke uitslag. Gezien de agressieve groei en de onduidelijkheid over mogelijke uitzaaiingen heb ik besloten haar te laten inslapen. Het waren hele spannende weken waarin mijn angst heel geleidelijk aan weer naar binnen is geslopen.
vrijdag 4 januari 2019 om 10:04
We hebben 3 katten en sinds een jaar ook een hond uit Spanje geadopteerd (via een stichting in Ned). We hebben ong 6 jaar geleden ook zoiets gehad met poes. Ook een gezwel wat erg snel gong en moesten haar ook in laten slapen. Ik snap je verdriet!
Mijn angst is een tijdje terug ook aangezwengeld door een heftige gebeurtenis met mijn moeder. Ik zat daarvoor al niet zo lekker in mijn vel doordat ik erg last van toegenomen pms (hormonen rond menstruatie).
Maar door die heftige gebeurtenis ging het bergafwaarts. Mijn antidepressiva is toen ook opgehoogd. Gaat nu weer beter maar als ik in mijn pms fase zit is het bagger zeg maar....ben dan heel angstgevoelig...
Angst voor een terugval herken ik zeker..denk dat veel mensen dat hebben..heb veel.last van angst voor de angst zeg maar...
Mijn angst is een tijdje terug ook aangezwengeld door een heftige gebeurtenis met mijn moeder. Ik zat daarvoor al niet zo lekker in mijn vel doordat ik erg last van toegenomen pms (hormonen rond menstruatie).
Maar door die heftige gebeurtenis ging het bergafwaarts. Mijn antidepressiva is toen ook opgehoogd. Gaat nu weer beter maar als ik in mijn pms fase zit is het bagger zeg maar....ben dan heel angstgevoelig...
Angst voor een terugval herken ik zeker..denk dat veel mensen dat hebben..heb veel.last van angst voor de angst zeg maar...
vrijdag 4 januari 2019 om 10:31
Gizmo74; ik snap je verdriet wel. Sinds een half jaar hebben wij een katje en ik ben altijd weer blij als hij weer binnen is. Ik moet er niet aan denken dat er iets met m gebeurt. En dat je dan angst en paniek bij je verdriet voelt kan ik me voorstellen. Van mezelf zie ik dat veel emoties ook angst oproepen. Dus gaan we iets leuks doen en verheug ik me daarop, gaat mijn hart sneller kloppen. ..ga ik me daarop concentreren..voel ik me duizelig etc. En hop. .daar is de angst
Ook als ik boos of verdrietig ben, ga ik me erg op de lichamelijke sensaties concentreren, en die lijken vaak ergens op angst. En dan ga ik me angstig voelen. Mss dat dit bij jou ook gebeurt?
Engelsedropspikkels; Hoe gaat t met je? Ik las in je andere topic dat je veel last had. Dikke
voor jou.
Hier gaat t wel goed. Gisteren weer gaan werken. En ik merk toch dat dat me spanning geeft. Niet t werk zelf, of de mensen. .Maar ik zelf. Twijfel of ik dingen goed doe...Hoe ik dingen moet aanpakken etc. En als ik dan thuis kom, heb ik hoofdpijn en zo moe. Ik hoop dat dit gaat verbeteren door therapie.
Monavic. Je schrijft dat je al veel therapie heb gehad en nog steeds veel last heb. Hier hetzelfde. .Ik heb toch de stap gezet om weer therapie te gaan volgen. Want soms duurt t gewoon wat langer voordat je alles kan toepassen. Want de theorie kennen is heel wat anders dan t echt toepassen. Of heb je nog therapie?
Ook als ik boos of verdrietig ben, ga ik me erg op de lichamelijke sensaties concentreren, en die lijken vaak ergens op angst. En dan ga ik me angstig voelen. Mss dat dit bij jou ook gebeurt?
Engelsedropspikkels; Hoe gaat t met je? Ik las in je andere topic dat je veel last had. Dikke
voor jou.Hier gaat t wel goed. Gisteren weer gaan werken. En ik merk toch dat dat me spanning geeft. Niet t werk zelf, of de mensen. .Maar ik zelf. Twijfel of ik dingen goed doe...Hoe ik dingen moet aanpakken etc. En als ik dan thuis kom, heb ik hoofdpijn en zo moe. Ik hoop dat dit gaat verbeteren door therapie.
Monavic. Je schrijft dat je al veel therapie heb gehad en nog steeds veel last heb. Hier hetzelfde. .Ik heb toch de stap gezet om weer therapie te gaan volgen. Want soms duurt t gewoon wat langer voordat je alles kan toepassen. Want de theorie kennen is heel wat anders dan t echt toepassen. Of heb je nog therapie?
vrijdag 4 januari 2019 om 17:10
PSM klachten herken ik niet, nooit gehad ook. Ik zit wel nu sinds november 2017 in de overgang. Denk dat hormonen ook meespelen in mijn klachten. Het valt me wel op dat hier binnen de GGZ weinig aandacht aan word geschonken toen ik dat aangaf. Verder heb ik een heftige tijd meegemaakt toen mijn zus in 2015 ziek werd (leukemie) en ik stamceldonor ben geweest voor haar. Ze is in 2017 genezen verklaard en sindsdien begon het bij mij te rommelen.
Ik ben 15 jaar lang (met citalopram) stabiel geweest en de angst stond heel ver van mij af. Wel hield ik er altijd rekening mee met uitjes en sociale gelegenheden door z.n. een oxazepam te nemen. Het is net of de paniekmodus is afgegaan en dat ik die niet uit kan krijgen. Na een ophoging van citalopram toch weer teruggevallen en sindsdien gebruik ik inmiddels 3 weken aan de seroxat 30 mg. Merk wel wat verschil maar daarvoor is de tijd ook nog te kort. Ik kan er in ieder geval weer een beetje zijn. Ben ook heel voorzichtig met positief zijn uit angst dat dat gelijk weer wordt afgestraft met een paniekaanval.
Kaatje ik herken het wel dat als ik verdrietig ben ik bang ben dat ik doorsla daarin en niet meer kan stoppen. Dat kan wel angst oproepen. Ik huil ook eigenlijk niet zo vaak maar dat heb ik de afgelopen maanden wel ingehaald.
Ik ben 15 jaar lang (met citalopram) stabiel geweest en de angst stond heel ver van mij af. Wel hield ik er altijd rekening mee met uitjes en sociale gelegenheden door z.n. een oxazepam te nemen. Het is net of de paniekmodus is afgegaan en dat ik die niet uit kan krijgen. Na een ophoging van citalopram toch weer teruggevallen en sindsdien gebruik ik inmiddels 3 weken aan de seroxat 30 mg. Merk wel wat verschil maar daarvoor is de tijd ook nog te kort. Ik kan er in ieder geval weer een beetje zijn. Ben ook heel voorzichtig met positief zijn uit angst dat dat gelijk weer wordt afgestraft met een paniekaanval.
Kaatje ik herken het wel dat als ik verdrietig ben ik bang ben dat ik doorsla daarin en niet meer kan stoppen. Dat kan wel angst oproepen. Ik huil ook eigenlijk niet zo vaak maar dat heb ik de afgelopen maanden wel ingehaald.
zaterdag 5 januari 2019 om 10:39
Evylime: wat fijn dat het beter met je gaat!
Gizmo: wat erg van je kat. Ik heb mijn kat 5 jaar geleden ook laten inslapen en ben daar toen ook echt een hele tijd door van slag geweest. Het heeft tijd nodig. Veel sterkte!
Kaatje: werken kan inderdaad doodvermoeiend zijn en heel veel van je vragen als je een angststoornis hebt. Voor mij is het naar het werk gaan en daar een hele dag blijven met alle prikkels die op me af komen vaak al zo'n uitputtingsslag dat ik 's avonds nergens meer toe in staat ben.
Met mij gaat het momenteel best redelijk. Zit nu in de week dat ik eigenlijk PMS zou moeten hebben, maar doordat ik vorige maand de pil ben gaan slikken heb ik nergens last van! Ik slaap alleen nog wel slecht als ik moet werken helaas. Dat levert me dan onbewust toch spanning op denk ik. Ik ben in elk geval blij dat ik weer kan functioneren en hoop dat het nu een tijdje zo blijft.
Gizmo: wat erg van je kat. Ik heb mijn kat 5 jaar geleden ook laten inslapen en ben daar toen ook echt een hele tijd door van slag geweest. Het heeft tijd nodig. Veel sterkte!
Kaatje: werken kan inderdaad doodvermoeiend zijn en heel veel van je vragen als je een angststoornis hebt. Voor mij is het naar het werk gaan en daar een hele dag blijven met alle prikkels die op me af komen vaak al zo'n uitputtingsslag dat ik 's avonds nergens meer toe in staat ben.
Met mij gaat het momenteel best redelijk. Zit nu in de week dat ik eigenlijk PMS zou moeten hebben, maar doordat ik vorige maand de pil ben gaan slikken heb ik nergens last van! Ik slaap alleen nog wel slecht als ik moet werken helaas. Dat levert me dan onbewust toch spanning op denk ik. Ik ben in elk geval blij dat ik weer kan functioneren en hoop dat het nu een tijdje zo blijft.
Groetjes!
zaterdag 5 januari 2019 om 14:38
Net terug van werk, 3 uurtjes, en ik heb het moeilijk. Zit elke keer tegen een paniekaanval aan en ben erg verdrietig hierdoor. De afgelopen dagen ging het al wat minder bijv. moeite met naar buiten gaan, veel op de bank zitten. Hopen dat het morgen weer een betere dag is. Herkennen jullie toename van angst en paniek tijdens de overgang? Zit nog steeds te denken of dit een oorzaak is van de toename van mijn klachten. Bij de GGZ wordt dit weggewuifd voor mijn gevoel.
zondag 6 januari 2019 om 06:52
Ach meid rot is het toch die angsten ik weet het mijn moeder is overleden en sindsdien ook weer veel last en je wordt er zo moedeloos van he..... ik heb dit Jaa twee terugvallen gehad waarvan een kleinere en nu weer een echte sinds een paar weken. En ik heb het domste gedaan wat je maar kan doen. Vriend was een week weg deze week en ik ben in bed gaan liggen nou dat helpt niet.... ik huil veel ik tril veelGizmo74 schreef: ↑05-01-2019 14:38Net terug van werk, 3 uurtjes, en ik heb het moeilijk. Zit elke keer tegen een paniekaanval aan en ben erg verdrietig hierdoor. De afgelopen dagen ging het al wat minder bijv. moeite met naar buiten gaan, veel op de bank zitten. Hopen dat het morgen weer een betere dag is. Herkennen jullie toename van angst en paniek tijdens de overgang? Zit nog steeds te denken of dit een oorzaak is van de toename van mijn klachten. Bij de GGZ wordt dit weggewuifd voor mijn gevoel.
Ik dacht lekker ff niks na me aantal weken zo angstig te voelen ..... nou de angst spuit me uit de oren vreselijk
Ik heb me ook jaren goed gevoeld en dan is het weer heel zwaar, want eigenlijk wist ik niet meer hoe rot je kan voelen en wilde er ook niet meer aan terug denken.
Ik hoop dat je vandaag een betere dag hebt
zondag 6 januari 2019 om 08:33
Goedenmorgen,
Ik heb goed geslapen met medicatie (Alprazolam) alleen om 6.00 al weer wakker en onrustig. Toch 7 uur geslapen alleen zijn de dagen nu zo lang. Ik kan dus niet goed in bed blijven liggen, maar mag van mezelf niet voor 7.30 niet naar beneden. Dus ga ik op mijn ipad een beetje surfen op internet. Merk wel daarbij en door de hele dag heen ik veel op het vivaforum ben of op youtube zit voor ervaringsverhalen, vlogs etc. Het houd me de afgelopen dagen zo bezig dat ik eigenlijk er niet los van kan komen en dat dat het enige is waar ik me veilig bij voel. Positieve punten zijn wel dat ik nog steeds mijn zelfzorg doe (douchen, eten koken en ook daadwerkelijk opeten , huishouden) Dat was van de zomer wel anders toen kwam ik tot niets meer. Plannen voor vandaag heb ik eigenlijk niet behalve de witte was en boodschappen doen voor de komende week. Hoe was jullie nacht? Nog plannen voor vandaag?
Ik heb goed geslapen met medicatie (Alprazolam) alleen om 6.00 al weer wakker en onrustig. Toch 7 uur geslapen alleen zijn de dagen nu zo lang. Ik kan dus niet goed in bed blijven liggen, maar mag van mezelf niet voor 7.30 niet naar beneden. Dus ga ik op mijn ipad een beetje surfen op internet. Merk wel daarbij en door de hele dag heen ik veel op het vivaforum ben of op youtube zit voor ervaringsverhalen, vlogs etc. Het houd me de afgelopen dagen zo bezig dat ik eigenlijk er niet los van kan komen en dat dat het enige is waar ik me veilig bij voel. Positieve punten zijn wel dat ik nog steeds mijn zelfzorg doe (douchen, eten koken en ook daadwerkelijk opeten , huishouden) Dat was van de zomer wel anders toen kwam ik tot niets meer. Plannen voor vandaag heb ik eigenlijk niet behalve de witte was en boodschappen doen voor de komende week. Hoe was jullie nacht? Nog plannen voor vandaag?
zondag 6 januari 2019 om 08:43
Wat naar engelsedropspikkels. Wat moet dat ontzettend zwaar zijn het verlies van je moeder. Dat is echt 1 van mijn grootste angsten op dit moment. Het verlies van ouders en naasten. Ik woon alleen en dat maakt het er niet makkelijker op. Er is niet altijd iemand bij mij die me gerust kan stellen, van me onvoorwaardelijk van me houd no matter what en me gewoon naar buiten sleept. Ik heb het gevoel dat ik alles alleen moet kunnen oplossen. Dit voor het geval mijn ouders er niet meer zijn, als soort oefening eigenlijk. Hoewel ik donders goed weet dat je je nooit volledig kunt voorbereiden op zo'n verlies. Mijn sociale kring ben ik nu aan het uitbreiden om een beter vangnet te krijgen. Maandag begin ik met Yoga en woensdag a.s ga ik voor het eerst volleyballen.
zondag 6 januari 2019 om 12:24
Gizmo74; ik doe ook aan yoga en ik vind het heerlijk! Ik denk dat de overgang ook zeker mee kan spelen. Ik heb zelf sinds 2 jaar veel last van pms en merk hoe t me beïnvloed in mijn angsten. Ik heb al een angststoornis en gebruik hier al jaren een antidepressiva voor maar tijdens mijn pms fase ben ik niet echt voor rede vatbaar zeg maar. Ik probeer het die dagen dan maar 'uit te zitten' totdat ik me weer meer mezelf voel.
Er is een volgens mij ook een Facebookpagina betreft overgang en klachten. Vaak is er wel wat aan te doen. Heb je het ook bij je huisarts genoemd?
Er is een volgens mij ook een Facebookpagina betreft overgang en klachten. Vaak is er wel wat aan te doen. Heb je het ook bij je huisarts genoemd?
zondag 6 januari 2019 om 12:49
Gizmo: goed van je dat je toch nog je dingen doet. En dat je gaat beginnen met yoga en volleybal. Kan me voorstellen dat dat ook wat spanning mee geeft, maar tegelijk kun je daar ook je ei in kwijt. Ik hoop voor je dat het je wat rust geeft allemaal.
Morgen weer naar school toe voor een toets. En voor het eerst sinds september ga ik daarna weer een hoorcollege volgen. Ik wil weer een beetje gaan wennen aan het naar school gaan. Vanaf februari wil ik weer lessen gaan volgen. Ik merk dat ik het wel een beetje spannend vind. Angst voor de angst is het. Ik probeer me ook voor te houden dat ik de afgelopen maanden al zoveel spannende dingen gedaan heb, ook dingen die veel spannender waren dan school. En die zijn allemaal goed gegaan.
18 januari ga ik naar de psychiater om te praten over mijn medicatie. Hoe je weet wanneer je op de juiste dosering zit en wanneer er sprake is van afbouwen etc.
En 15 februari heb ik mijn laatste afspraak bij de psycholoog. Ze gaat me dan handvaten geven voor wanneer ik een terugval zou krijgen. Vind het wel fijn dat het mijn laatste afspraak is want ik merkte dat ik er niet echt zin meer in had. Maar ik vind het ook spannend. Want dan moet ik het echt alleen doen ofzo. Dat deed ik natuurlijk al want een angststoornis is eigenlijk iets heel eenzaams, je moet het toch allemaal zelf doen. Maar zonder een psycholoog die je af en toe tips geeft voelt het toch als het nu echt zelf doen. Moeilijk uit te leggen.
Morgen weer naar school toe voor een toets. En voor het eerst sinds september ga ik daarna weer een hoorcollege volgen. Ik wil weer een beetje gaan wennen aan het naar school gaan. Vanaf februari wil ik weer lessen gaan volgen. Ik merk dat ik het wel een beetje spannend vind. Angst voor de angst is het. Ik probeer me ook voor te houden dat ik de afgelopen maanden al zoveel spannende dingen gedaan heb, ook dingen die veel spannender waren dan school. En die zijn allemaal goed gegaan.
18 januari ga ik naar de psychiater om te praten over mijn medicatie. Hoe je weet wanneer je op de juiste dosering zit en wanneer er sprake is van afbouwen etc.
En 15 februari heb ik mijn laatste afspraak bij de psycholoog. Ze gaat me dan handvaten geven voor wanneer ik een terugval zou krijgen. Vind het wel fijn dat het mijn laatste afspraak is want ik merkte dat ik er niet echt zin meer in had. Maar ik vind het ook spannend. Want dan moet ik het echt alleen doen ofzo. Dat deed ik natuurlijk al want een angststoornis is eigenlijk iets heel eenzaams, je moet het toch allemaal zelf doen. Maar zonder een psycholoog die je af en toe tips geeft voelt het toch als het nu echt zelf doen. Moeilijk uit te leggen.
zondag 6 januari 2019 om 15:25
Ik heb vannacht toch weer een onrustige nacht gehad. Eng gedroomd en werd toen weer wakker met hartkloppingen. Vervolgens werd ik telkens extreem duizelig als ik me omdraaide. Duizeligheid is weg, maar heb nu steeds een hele rare smaak in mijn mond. Zou het komen omdat ik vanochtend verse muntthee heb gedronken, of komt dit door stress? Morgen weer werken, hopelijk gaat het dan beter.
Groetjes!
zondag 6 januari 2019 om 16:29
Matz bedankt voor je tip van de facebookgroep, heb me aangemeld daar. Zou jij de yoga aanraden nu ik zo instabiel ben? Ben zo bang dat ik een aanval krijg in de groep als het me niet lukt te ontspannen of mee te doen.
Evylime wat goed dat je weer naar college gaat en succes met je toets morgen! Dat is een belangrijke stap naar het "normale". Ik ervaar dat ook zo als ik naar mijn werk ga. Vind het elke keer spannend, zeker nu ik weer meer klachten ervaar, maar het gaat goed als ik er maar 1 keer ben. Bedenk wat betreft de therapie dat je het nooit helemaal alleen hoeft te doen. Er is hulp beschikbaar alleen moet je dan zelf aan de bel trekken i.p.v. wekelijks een afspraak te hebben. Deze gedachte helpt mij ook als ik het moeilijk heb.
Tref het alleen niet op dit moment met de hulpverlening. Met mijn therapeut heb ik geen echte klik en hij heeft ook een vol programma en maar 1 keer per 2 weken tijd voor mij. Ook ben ik geswitched van psychiater. Ik heb dat nog nooit zo ervaren in vorige trajecten dat ik geen klik heb met de hulpverleners. Vandaag weer vroeg wakker met hoge hartslag en jachterig gevoel. Zo is het eigenlijk de hele dag doorgegaan tot nu toe. Elke keer op het randje van paniek. Hopelijk gaat de medicatie binnenkort werken. Gebruik het nu bijna 4 weken. De eerste 3 elke week een ophoging van 10 mg. En nu is het afwachten. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je goed was ingesteld?
Evylime wat goed dat je weer naar college gaat en succes met je toets morgen! Dat is een belangrijke stap naar het "normale". Ik ervaar dat ook zo als ik naar mijn werk ga. Vind het elke keer spannend, zeker nu ik weer meer klachten ervaar, maar het gaat goed als ik er maar 1 keer ben. Bedenk wat betreft de therapie dat je het nooit helemaal alleen hoeft te doen. Er is hulp beschikbaar alleen moet je dan zelf aan de bel trekken i.p.v. wekelijks een afspraak te hebben. Deze gedachte helpt mij ook als ik het moeilijk heb.
Tref het alleen niet op dit moment met de hulpverlening. Met mijn therapeut heb ik geen echte klik en hij heeft ook een vol programma en maar 1 keer per 2 weken tijd voor mij. Ook ben ik geswitched van psychiater. Ik heb dat nog nooit zo ervaren in vorige trajecten dat ik geen klik heb met de hulpverleners. Vandaag weer vroeg wakker met hoge hartslag en jachterig gevoel. Zo is het eigenlijk de hele dag doorgegaan tot nu toe. Elke keer op het randje van paniek. Hopelijk gaat de medicatie binnenkort werken. Gebruik het nu bijna 4 weken. De eerste 3 elke week een ophoging van 10 mg. En nu is het afwachten. Hoe lang duurde het bij jullie voordat je goed was ingesteld?
maandag 7 januari 2019 om 09:26
@gizmo je hebt gelijk, helemaal alleen sta je er niet voor want ik kan idd aan de bel trekken mocht het echt niet gaan.
Wat betreft de medicatie, ik begon met 25mg sertraline voor 2 weken. Daarna opgehoogd naar 50mg en daar zit ik nu 7 weken op. Volgens mij merkte ik na een week of 4 dat ik me wat rustiger in mijn hoofd begon te voelen. Ik weet nog niet of de werking bij mij al optimaal is en of de dosering juist is. Heb 18 januari een gesprek met de psychiater, dus dan zal dat ook duidelijker worden. Maar ik merk wel dat ik me echt meer als mezelf voel.
Qua bijwerkingen viel het bij mij heel erg mee. Toen ik begon had ik last van duizeligheid en misselijkheid. Die duizeligheid verdween na een paar dagen en die misselijkheid veranderde naar weinig eetlust en dat duurde zo'n 2 weken. Toen dat beter werd moest ik ophogen naar 50mg en toen weer last van weinig eetlust, wat ook weer 2 weken duurde. Enige waar ik nu nog last van heb is moeite met inslapen. Maar ik weet niet of dat door de ad komt of dat mijn hoofd nog vol met gedachtes zit als ik wil gaan slapen.
Wat betreft de medicatie, ik begon met 25mg sertraline voor 2 weken. Daarna opgehoogd naar 50mg en daar zit ik nu 7 weken op. Volgens mij merkte ik na een week of 4 dat ik me wat rustiger in mijn hoofd begon te voelen. Ik weet nog niet of de werking bij mij al optimaal is en of de dosering juist is. Heb 18 januari een gesprek met de psychiater, dus dan zal dat ook duidelijker worden. Maar ik merk wel dat ik me echt meer als mezelf voel.
Qua bijwerkingen viel het bij mij heel erg mee. Toen ik begon had ik last van duizeligheid en misselijkheid. Die duizeligheid verdween na een paar dagen en die misselijkheid veranderde naar weinig eetlust en dat duurde zo'n 2 weken. Toen dat beter werd moest ik ophogen naar 50mg en toen weer last van weinig eetlust, wat ook weer 2 weken duurde. Enige waar ik nu nog last van heb is moeite met inslapen. Maar ik weet niet of dat door de ad komt of dat mijn hoofd nog vol met gedachtes zit als ik wil gaan slapen.
maandag 7 januari 2019 om 15:18
Daar ben ik weer. Net toch maar even een afspraak gemaakt bij de psychiater voor woensdag a.s. want dit gaat niet goed zo. Ik ben de hele dag door onrustig tegen paniekaanval aan. Heel onaangenaam. Zit weer op 3 keer per dag Xanax. (kwam van 1/2 's morgens en een hele 's avonds. Net een wandeling gemaakt en daarna nog even in mijn bulletjournal gewerkt maar ik kan geen afleiding vinden. Mijn hart gaat als een razende tekeer, voel me benauwd. Bah ik baal er zo van!
maandag 7 januari 2019 om 16:46
@gizmo, misschien is het toch niet jouw middel. Lijkt me niet dat het bijwerkingen zijn aangezien je al 3 weken onderweg bent.. maar misschien kun je van merk wisselen en gaat dat wel goed! De hoop niet opgeven, voor iedereen is er een oplossing! En hoe stom het misschien ook klinkt: probeer rustig te blijven. Probeer rustig te blijven ademen. Ik weet dat dit lastig kan zijn als je je al zo onrustig voelt. Maar voor mijn gevoel is dat het enige waar ik enigzins controle over heb als ik me onrustig voel.
En ik ben trots op mezelf. Ik heb een toets gemaakt en heb daarna een hoorcollege van 2 uur gevolgd. Bij de toets verdween de spanning langzaam en was de angst voor de angst er lichtjes op de achtergrond. Hoorcollege begon goed, maar na een halfuur ongeveer merkte ik dat de spanning wat toenam, hartslag nam ook toe (handig zo'n fitbit). En ik kreeg een soort opvliegers. Voelde me wel ongemakkelijk en onrustig daardoor. Maar ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven en rustig te ademen. En het zakte weer. Dat ging een paar keer zo door, daarna bleef het weg. En de rest van het hoorcollege was de angst er lichtjes op de achtergrond, net als bij de toets. Af en toe steeg het wat, maar kreeg geen opvliegers meer.
Volgende week weer (hoorcollege is 1x per week), en dit geeft me toch weer wat vertrouwen. En nu ben ik kapot, zoiets kost best wel wat energie. Dus straks thuis lekker in bed met YouTube aan
En ik ben trots op mezelf. Ik heb een toets gemaakt en heb daarna een hoorcollege van 2 uur gevolgd. Bij de toets verdween de spanning langzaam en was de angst voor de angst er lichtjes op de achtergrond. Hoorcollege begon goed, maar na een halfuur ongeveer merkte ik dat de spanning wat toenam, hartslag nam ook toe (handig zo'n fitbit). En ik kreeg een soort opvliegers. Voelde me wel ongemakkelijk en onrustig daardoor. Maar ik probeerde zo rustig mogelijk te blijven en rustig te ademen. En het zakte weer. Dat ging een paar keer zo door, daarna bleef het weg. En de rest van het hoorcollege was de angst er lichtjes op de achtergrond, net als bij de toets. Af en toe steeg het wat, maar kreeg geen opvliegers meer.
Volgende week weer (hoorcollege is 1x per week), en dit geeft me toch weer wat vertrouwen. En nu ben ik kapot, zoiets kost best wel wat energie. Dus straks thuis lekker in bed met YouTube aan
dinsdag 8 januari 2019 om 07:32
Gizmo74; vervelend dat je zo rot voelt! Ik herken het wel; ik zat ook veel op het forum etc toen ik me heel rot voelde.
Wat betreft de yoga; misschien kun je het tegen de yogadocent (of hoe noem je zoiets ) zeggen dat je het spannend en altijd even uit de ruimte kan gaan als je dat wilt. Haalt misschien de spanning er wat vanaf...
Wat betreft de yoga; misschien kun je het tegen de yogadocent (of hoe noem je zoiets
) zeggen dat je het spannend en altijd even uit de ruimte kan gaan als je dat wilt. Haalt misschien de spanning er wat vanaf...
vrijdag 11 januari 2019 om 12:16
Hé Gizmo Hoe gaat t nu? En met de anderen?
Evylime je mag zeker trots zijn op jezelf! Hartstikke stoer van je.
Hier gaat alles zijn gangetje. Ik ben deze week voor de 3e keer bij de psycholoog geweest. Maar omdat ik me de afgelopen weken best oké heb gevoeld (wel lichamelijke klachten, maar niet al te veel angst) voelde het gesprek een beetje raar. Ik voelde me bijna schuldig dat ik daar zat. Ik kan me dan ook altijd moeilijk voorstellen hoe ik me voel als ik zo angstig ben. Ze vraagt dan 'waar wil je het vandaag over hebben? ' en ik heb dan echt even geen idee. ...
Wel ben ik gaan letten op mijn gedachten en heb gemerkt dat ik best vaak negatieve gedachtes heb. Eigenlijk veel vaker dan ik me bewust was. Ik ben de gedachtes gaan uitschrijven en dat gaf best wat inzichten.
Dus therapie is niet helemaal voor niks.
Voor iedereen een fijn weekend!
Evylime je mag zeker trots zijn op jezelf! Hartstikke stoer van je.
Hier gaat alles zijn gangetje. Ik ben deze week voor de 3e keer bij de psycholoog geweest. Maar omdat ik me de afgelopen weken best oké heb gevoeld (wel lichamelijke klachten, maar niet al te veel angst) voelde het gesprek een beetje raar. Ik voelde me bijna schuldig dat ik daar zat. Ik kan me dan ook altijd moeilijk voorstellen hoe ik me voel als ik zo angstig ben. Ze vraagt dan 'waar wil je het vandaag over hebben? ' en ik heb dan echt even geen idee. ...
Wel ben ik gaan letten op mijn gedachten en heb gemerkt dat ik best vaak negatieve gedachtes heb. Eigenlijk veel vaker dan ik me bewust was. Ik ben de gedachtes gaan uitschrijven en dat gaf best wat inzichten.
Dus therapie is niet helemaal voor niks.
Voor iedereen een fijn weekend!
vrijdag 11 januari 2019 om 12:19
Ik moet zeggen, de fase van angst voor de angst is maar vervelend. Ik ga over een uur richting de kapper, mijn haar laten verven. Laatste keer dat dit gebeurd is was in mei. Toen het eigenlijk weer gedaan moest worden had ik net die angststoornis dus zag ik het echt niet zitten om zo lang daar te zitten. Dat ik het vandaag wel ga doen zegt al heel wat over mijn voortgang. Maar ik ben er wel licht gespannen voor. Bang dat de angst komt. En dan relativeer ik het, en denk ik nou in het ergste geval moet ik even naar de wc toe om rustig te worden, is dat nou zo erg? Maar de zenuwen blijven. Zullen pas weggaan op het moment dat ik daar zit. Zo irritant.
Trouwens nog iets positiefs: ik heb woensdag een treinritje gemaakt waarbij er 18 minuten zat naar het volgende station. Toen ik 2 maanden geleden begon met treinritjes maken was dit mijn doel. Het ritje durven maken zonder al teveel spanning. En de spanning was er wel, maar heel lichtjes en meer op de achtergrond. Ik kon zelfs redelijk ontspannen zitten! Ik was zo trots op mezelf erna.
Ik wil dit ritje nog een keer gaan maken en dan maak ik de uitdaging wat groter door met een bus te gaan die 2 haltes heeft waar 12 minuten tussen zit.
Dit is zo goed gegaan, en nog zit ik me druk te maken om de kapper. Ik vind mezelf zo irritant soms..
Trouwens nog iets positiefs: ik heb woensdag een treinritje gemaakt waarbij er 18 minuten zat naar het volgende station. Toen ik 2 maanden geleden begon met treinritjes maken was dit mijn doel. Het ritje durven maken zonder al teveel spanning. En de spanning was er wel, maar heel lichtjes en meer op de achtergrond. Ik kon zelfs redelijk ontspannen zitten! Ik was zo trots op mezelf erna.
Ik wil dit ritje nog een keer gaan maken en dan maak ik de uitdaging wat groter door met een bus te gaan die 2 haltes heeft waar 12 minuten tussen zit.
Dit is zo goed gegaan, en nog zit ik me druk te maken om de kapper. Ik vind mezelf zo irritant soms..
