Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 6 februari 2019 om 20:48
Kaatje; dat dilemma heb ik ook vaak..ik weet dat sporten goed is. Mijn man zegt het vaak tegen me. Ik loop veel met de hond in een aardig tempo ook (jonge, pittge hond 
) en dat tezamen met het huishouden maakt dat ik niet veel reserve-energie over heb..voor mijn gevoel dan. Ik heb een abonnement bij de sportschool hier vlakbij en deed al een hele tijd Bodybalance..echt een aanrader voor diegene die iets wil doen met kracht, lenigheid maar ook ontspanning. Het is een mengeling van Tai-chi, pilates en yoga op mooie muziek en de kans is groot dat je er zeer ontspannen vandaan komt 
..omdat je na de inspanning stretchoefeningen doet en nog 10 min relaxetion. Ik doe het alleen al een tijdje niet meer omdat ik mijn abonnement nu gebruik om met mijn zoon te sporten (cardio op van de apparaten) maar eigenlijk wil ik Bodybalance graag weer oppakken maar vind het ook leuk om met zoon te sporten.
) en dat tezamen met het huishouden maakt dat ik niet veel reserve-energie over heb..voor mijn gevoel dan. Ik heb een abonnement bij de sportschool hier vlakbij en deed al een hele tijd Bodybalance..echt een aanrader voor diegene die iets wil doen met kracht, lenigheid maar ook ontspanning. Het is een mengeling van Tai-chi, pilates en yoga op mooie muziek en de kans is groot dat je er zeer ontspannen vandaan komt ..omdat je na de inspanning stretchoefeningen doet en nog 10 min relaxetion. Ik doe het alleen al een tijdje niet meer omdat ik mijn abonnement nu gebruik om met mijn zoon te sporten (cardio op van de apparaten) maar eigenlijk wil ik Bodybalance graag weer oppakken maar vind het ook leuk om met zoon te sporten.
donderdag 7 februari 2019 om 14:04
Hoi allemaal,
Ik meld me ook weer even hier. Het gaat hier wel goed, stabiel, geen hoge pieken maar ook geen diepe dalen. Deze week bij de psychiater geweest en medicatie blijft voor nu zoals het is. Probeer ondertussen de alprazolam af te bouwen. Overdag gaat dat goed heb ik eigenlijk niet meer nodig behalve bij sociale dingen. Straks heb ik een bruiloft en ga eens proberen om nu niets te nemen. Merk dat ik de 0,5 mg in de avond nog wel nodig heb om de nacht goed door te slapen. Heb al een keer een halve genomen maar dan ben ik toch geregeld wakker.
Kanelly wat rot is dat toch hè die opbouw? Hou vol, het gaat echt beter worden! Ik leefde echt per uur soms in die periode en had goede ondersteunende medicatie erbij. Het hielp mij om een planning te maken en ook dagelijks met iemand af te spreken/bellen. Ook youtube hielp mij door moeilijke momenten en nog wel. Dit kon van alles zijn, vloggers met hetzelfde soort problemen en hoe zij ermee omgaan bijvoorbeeld. Hield mezelf ook elke keer voor dat die toename van angst en onrust hoorde bij de opbouw en dat er weer betere tijden aankomen. Heb je mensen in je omgeving waar je terecht kunt en die je begrijpen?
Ik meld me ook weer even hier. Het gaat hier wel goed, stabiel, geen hoge pieken maar ook geen diepe dalen. Deze week bij de psychiater geweest en medicatie blijft voor nu zoals het is. Probeer ondertussen de alprazolam af te bouwen. Overdag gaat dat goed heb ik eigenlijk niet meer nodig behalve bij sociale dingen. Straks heb ik een bruiloft en ga eens proberen om nu niets te nemen. Merk dat ik de 0,5 mg in de avond nog wel nodig heb om de nacht goed door te slapen. Heb al een keer een halve genomen maar dan ben ik toch geregeld wakker.
Kanelly wat rot is dat toch hè die opbouw? Hou vol, het gaat echt beter worden! Ik leefde echt per uur soms in die periode en had goede ondersteunende medicatie erbij. Het hielp mij om een planning te maken en ook dagelijks met iemand af te spreken/bellen. Ook youtube hielp mij door moeilijke momenten en nog wel. Dit kon van alles zijn, vloggers met hetzelfde soort problemen en hoe zij ermee omgaan bijvoorbeeld. Hield mezelf ook elke keer voor dat die toename van angst en onrust hoorde bij de opbouw en dat er weer betere tijden aankomen. Heb je mensen in je omgeving waar je terecht kunt en die je begrijpen?
vrijdag 8 februari 2019 om 17:50
Hallo,
Ik ben gisteren naar school geweest! De ochtend begon wat minder goed want door een hoestbui moest ik overgeven. Toch naar school gegaan want het was een belangrijke dag en ik wilde mijn projectgroepje ook niet in de steek laten. Ik zat niet heel comfortabel in de bus, probeerde niet te hoesten want ik was bang dat het dan weer zou leiden tot overgeven. En als ik dan moest hoesten probeerde ik dat te doen als we bijna bij een volgende halte waren haha. Eenmaal op school voelde ik me in het begin niet zo heel lekker. Combinatie van spanning en lichamelijk nog niet helemaal in orde. Dus 's ochtends dacht ik nou, om 12 uur (dan had ik het belangrijkste gehad) ga ik naar huis. Maar eigenlijk ging het beter naarmate de tijd vorderde. Ik heb met 2 mensen uit mijn projectgroepje erover gehad wat er nou met mij aan de hand was/is. Ik vind het wel fijn dat zij er nu van op de hoogte zijn en zij vonden het ook fijn om met mij te praten.
Ik heb het uiteindelijk volgehouden tot het einde, 15.00. Best trots op mezelf
. En qua angst en spanning viel het reuze mee. Had ik vooral 's ochtends last van.
Ik ben gisteren naar school geweest! De ochtend begon wat minder goed want door een hoestbui moest ik overgeven. Toch naar school gegaan want het was een belangrijke dag en ik wilde mijn projectgroepje ook niet in de steek laten. Ik zat niet heel comfortabel in de bus, probeerde niet te hoesten want ik was bang dat het dan weer zou leiden tot overgeven. En als ik dan moest hoesten probeerde ik dat te doen als we bijna bij een volgende halte waren haha. Eenmaal op school voelde ik me in het begin niet zo heel lekker. Combinatie van spanning en lichamelijk nog niet helemaal in orde. Dus 's ochtends dacht ik nou, om 12 uur (dan had ik het belangrijkste gehad) ga ik naar huis. Maar eigenlijk ging het beter naarmate de tijd vorderde. Ik heb met 2 mensen uit mijn projectgroepje erover gehad wat er nou met mij aan de hand was/is. Ik vind het wel fijn dat zij er nu van op de hoogte zijn en zij vonden het ook fijn om met mij te praten.
Ik heb het uiteindelijk volgehouden tot het einde, 15.00. Best trots op mezelf
. En qua angst en spanning viel het reuze mee. Had ik vooral 's ochtends last van.
vrijdag 8 februari 2019 om 20:35
Wat goed van je Evylime! Heel herkenbaar dat je er tegenop ziet in de ochtend zeker als je je nog niet zo lekker voelt. Dat heb ik ook gehad met het weer beginnen met het werk. Als ik er maar 1 keer ben dan gaat het wel goed. Goed van je dat je toch hebt volgehouden, daar kun je trots op zijn! Hier een rustig dagje gehad. Gisteren de bruiloft doorgekomen zonder Alprazolam, ook iets waardoor ik weer vertrouwen krijg dat ik ook sociale gebeurtenissen zonder medicatie aankan.
zaterdag 9 februari 2019 om 08:18
Evylime wat knap van je! En dat je het eerst van plan was tot 12 uur te blijven (dan lijkt de stap wellicht ook wat makkelijker) maar toch langer gebleven bent..
Gizmo ook knap van jou zonder de alprazolam!
Ik ben zelf ook niet zo fit merk ik..heeft toch ook wel effect op hoe je je geestelijk voelt..herkennen jullie dat?
Gizmo ook knap van jou zonder de alprazolam!
Ik ben zelf ook niet zo fit merk ik..heeft toch ook wel effect op hoe je je geestelijk voelt..herkennen jullie dat?
zondag 10 februari 2019 om 12:47
Matz dat body balance klinkt meer als mijn sport dan boksen! Ik ga er eens naar kijken. Want ik wil wel echt weer wat gaan doen.
Evylime wat goed dat je naar school ben geweest en eerlijk heb kunnen praten over wat er met je aan de hand is!
Gizmo lekker gevoel dat je die bruiloft zover medicatie heb kunnen doen!
Matz helemaal herkenbaar dat je je geestelijk minder goed voelt als je je lichamelijk minder voelt. Alsof je dan zwakker ben en minder weerbaar voor je geestelijke gedoe. Daarom vind ik t ook altijd rot als ik bv slecht slaap. Hoop dat je je snel beter voelt.
Hier ook een kleine overwinning. Gisteren vierde onze zoon zijn verjaardag. Er kwamen wat jongens slapen en eten. Mijn man en ik zijn gewoon naar een restaurant gegaan en hebben daar gegeten. In t begin zat ik echt zo in de stress. Uit eten is echt een dingetje en ik weet niet waarom. Maar gaandeweg ging ik iets meer relaxen en hebben we zelfs een toetje genomen.
Het is niet dat ik zeg 'wow dat wil ik vanavond weer' maar meer iets dat ik wil oefenen. Want ik vind het bizar hoe erg ik in de stress kan raken van dat soort dingen die vroeger zo onwijs gewoon waren.
Goede zondag allemaal!
Evylime wat goed dat je naar school ben geweest en eerlijk heb kunnen praten over wat er met je aan de hand is!
Gizmo lekker gevoel dat je die bruiloft zover medicatie heb kunnen doen!
Matz helemaal herkenbaar dat je je geestelijk minder goed voelt als je je lichamelijk minder voelt. Alsof je dan zwakker ben en minder weerbaar voor je geestelijke gedoe. Daarom vind ik t ook altijd rot als ik bv slecht slaap. Hoop dat je je snel beter voelt.
Hier ook een kleine overwinning. Gisteren vierde onze zoon zijn verjaardag. Er kwamen wat jongens slapen en eten. Mijn man en ik zijn gewoon naar een restaurant gegaan en hebben daar gegeten. In t begin zat ik echt zo in de stress. Uit eten is echt een dingetje en ik weet niet waarom. Maar gaandeweg ging ik iets meer relaxen en hebben we zelfs een toetje genomen.
Het is niet dat ik zeg 'wow dat wil ik vanavond weer' maar meer iets dat ik wil oefenen. Want ik vind het bizar hoe erg ik in de stress kan raken van dat soort dingen die vroeger zo onwijs gewoon waren.
Goede zondag allemaal!
zondag 10 februari 2019 om 16:27
Hoi meiden,
Het gaat vandaag weer even helemaal niet. Gister had ik echt een redelijke middag zonder dat nerveuze gejaagde gevoel. Maar vandaag voel ik me weer gespannen, angstig dat ik omval, nerveus etc. Slaap slecht en ben vroeg wakker. Ben sinds gister verhoogd naar 20mg. Vandaag wezen zwemmen met gezin maar dat had ik dus beter niet kunnen doen. Druk lawaai en helemaal gespannen. Ik denk dat ik dit soort dingen in deze fase even niet moet doen.
Net maar een oxa ingenomen. Nu even op bed. Gaat dit echt beter worden?
Het gaat vandaag weer even helemaal niet. Gister had ik echt een redelijke middag zonder dat nerveuze gejaagde gevoel. Maar vandaag voel ik me weer gespannen, angstig dat ik omval, nerveus etc. Slaap slecht en ben vroeg wakker. Ben sinds gister verhoogd naar 20mg. Vandaag wezen zwemmen met gezin maar dat had ik dus beter niet kunnen doen. Druk lawaai en helemaal gespannen. Ik denk dat ik dit soort dingen in deze fase even niet moet doen.
Net maar een oxa ingenomen. Nu even op bed. Gaat dit echt beter worden?
zondag 10 februari 2019 om 18:44
Hoi Kanelly,
Wat naar dat je je zo slecht voelt! Hopelijk brengt de oxazepam je wat rust. Dit gaat echt goed komen en het zijn de bijwerkingen van de medicatie. Hou jezelf dat ook elke keer voor, dit gaat weer over. Mijn ervaring is dat het ongeveer 3-4 weken duurt voordat deze bijwerkingen wat bijtrekken. Ook bij de ophogingen heb ik een toename van angst en onrustklachten gehad. Kon de tijd wel vooruitkijken. Toen het effect begon toe te nemen kon ik langzaam aan weer wat activiteiten oppakken en begon het vertrouwen in mijzelf en mijn eigen kunnen te groeien. Het heeft echt tijd nodig en een tip van mij zorg voor een dagstructuur en luister goed naar je lichaam door bijvoorbeeld drukke situaties nu even niet aan te gaan. Dat komt wel weer al je je wat beter voelt.
Wat naar dat je je zo slecht voelt! Hopelijk brengt de oxazepam je wat rust. Dit gaat echt goed komen en het zijn de bijwerkingen van de medicatie. Hou jezelf dat ook elke keer voor, dit gaat weer over. Mijn ervaring is dat het ongeveer 3-4 weken duurt voordat deze bijwerkingen wat bijtrekken. Ook bij de ophogingen heb ik een toename van angst en onrustklachten gehad. Kon de tijd wel vooruitkijken. Toen het effect begon toe te nemen kon ik langzaam aan weer wat activiteiten oppakken en begon het vertrouwen in mijzelf en mijn eigen kunnen te groeien. Het heeft echt tijd nodig en een tip van mij zorg voor een dagstructuur en luister goed naar je lichaam door bijvoorbeeld drukke situaties nu even niet aan te gaan. Dat komt wel weer al je je wat beter voelt.
maandag 11 februari 2019 om 14:56
@kanelly idd wat gizmo zegt. Op een geven moment merk je dat het begint te werken. Ik had 2 weken last van bijwerkingen, zowel bij het starten als bij het ophogen. Ik voelde me wat onrustiger, duizelig (vooral de eerste week, alleen bij het starten van de ad), misselijk (ook alleen eerste week, zowel bij het starten als bij het ophogen) en dat veranderde naar weinig eetlust. Na 2 weken merkte ik dat mijn eetlust langzaam toenam en ik steeds meer kon eten. Ik gebruik een redelijk lage dosering, 50mg en wat ik merkte is dat ik een rust over me heen kreeg. Zowel lichamelijk als mentaal. Ook merkte ik een vastberadenheid. Dat ik er nu echt aan ging werken omdat ik er van af wil.
Voor de ad was ik erg op mezelf, kwam alleen nog beneden om te eten en verder vermeed ik alle sociale contact met iedereen. Toen de ad begon te werken werd dit ook langzaam minder. Ik bleef wat langer beneden hangen om te kletsen en vermeed geen mensen thuis meer. Ik heb nog steeds wel last van angst en spanning, maar had ook niet verwacht dat dat volledig zou verdwijnen. Het is tenslotte een hulpmiddel en geen geneesmiddel. Wel merk ik dat ik na een halfjaar al zoveel verder ben. Ad gebruik ik nu 3 maanden. Ik zit nu in het angst voor de angst stadium, die echte paniek heb ik bijna niet meer. Of dit aan de ad ligt weet ik niet, maar ik voel me iig wel weer als mezelf. En daar ben ik de ad wel dankbaar voor. Iedereen is anders en iedereen reageert anders op ad. Maar dit is mijn ervaring en ik ben heel blij dat ik er mee begonnen ben ondanks dat ik het heel spannend vond om mee te beginnen. Deels ook door alle horrorverhalen die ik las (dus voor iedereen die er mee begint, niet Googlen). Zo, heel verhaal haha. Maar wilde gewoon even een keer een positief bericht neerzetten over ad ipv altijd maar de negatieve. Het komt echt goed kanelly, echt waar.
Voor de ad was ik erg op mezelf, kwam alleen nog beneden om te eten en verder vermeed ik alle sociale contact met iedereen. Toen de ad begon te werken werd dit ook langzaam minder. Ik bleef wat langer beneden hangen om te kletsen en vermeed geen mensen thuis meer. Ik heb nog steeds wel last van angst en spanning, maar had ook niet verwacht dat dat volledig zou verdwijnen. Het is tenslotte een hulpmiddel en geen geneesmiddel. Wel merk ik dat ik na een halfjaar al zoveel verder ben. Ad gebruik ik nu 3 maanden. Ik zit nu in het angst voor de angst stadium, die echte paniek heb ik bijna niet meer. Of dit aan de ad ligt weet ik niet, maar ik voel me iig wel weer als mezelf. En daar ben ik de ad wel dankbaar voor. Iedereen is anders en iedereen reageert anders op ad. Maar dit is mijn ervaring en ik ben heel blij dat ik er mee begonnen ben ondanks dat ik het heel spannend vond om mee te beginnen. Deels ook door alle horrorverhalen die ik las (dus voor iedereen die er mee begint, niet Googlen). Zo, heel verhaal haha. Maar wilde gewoon even een keer een positief bericht neerzetten over ad ipv altijd maar de negatieve. Het komt echt goed kanelly, echt waar.
maandag 11 februari 2019 om 15:01
Zo, ik heb er weer een schooldagje op zitten. Het viel me mee met de spanning vanmorgen maar toen ik in de bus naar school zat had ik toch wel weer last van buikpijn en misselijkheid. Ik denk dat ik misschien onbewust toch bang was dat ik net als vorige week zou moeten overgeven van het hoesten (want daar wel nog een beetje last van). Maar ik had sinds donderdag geen last meer gehad van buikpijn enzo dus ik wist dat het door de spanning kwam.
Eenmaal op school trok dat langzaam weg gelukkig. Kon er nog niet echt heel ontspannen zitten, die angst voor de angst is nog wel aanwezig en ik verwacht dat het nog wel even duurt voordat die weg is, helaas. Daarna nog even wat langer gebleven met een paar mensen van mijn projectgroepje en dat ging prima. Dus al met al ging het best goed. Word wel echt gek van die angst voor de angst maar als ik kijk van waar ik kom.. Started from the bottom now we're here zullen we maar zeggen. Morgen weer werken. Vorige keer ging dat sochtends niet zo heel goed, ik hoop dat het dit keer beter gaat.
Fijne dag nog allemaal!
Eenmaal op school trok dat langzaam weg gelukkig. Kon er nog niet echt heel ontspannen zitten, die angst voor de angst is nog wel aanwezig en ik verwacht dat het nog wel even duurt voordat die weg is, helaas. Daarna nog even wat langer gebleven met een paar mensen van mijn projectgroepje en dat ging prima. Dus al met al ging het best goed. Word wel echt gek van die angst voor de angst maar als ik kijk van waar ik kom.. Started from the bottom now we're here zullen we maar zeggen. Morgen weer werken. Vorige keer ging dat sochtends niet zo heel goed, ik hoop dat het dit keer beter gaat.
Fijne dag nog allemaal!
dinsdag 12 februari 2019 om 10:52
Ik voel me momenteel helemaal niet lekker. Zit op mijn werk, na een hele onrustige nacht. Had het heel koud en ik schrok om de haverklap wakker. Kreeg een soort hyperventilatie/paniekaanval waardoor ik lag te trillen in mijn bed. Ben uiteindelijk gewoon blijven liggen want ik wilde mijn vriend niet wakker maken, heb valeriaan ingenomen en sliep na anderhalf uur weer in. Tegen de ochtend schoot ik weer wakker en toen kon ik niet meer slapen. Heb een naar gevoel ik mijn buik nu, kou, onrust. Ik kan niet werken. Net even mijn moeder gebeld om tot rust te komen. Ik voel krampjes in mijn linkerarm en schouder en ben bang dat ik iets aan mijn hart krijg. Het gaat zo hopelijk weer beter. Maar als ik mocht kiezen ging ik nu naar huis.
Groetjes!
dinsdag 12 februari 2019 om 12:11
Wat vervelend Libe dat je je niet goed voelt. Dat wakker worden op die manier is heel erg naar, ik ken het. Goed van je dat je ondanks de slechte nacht toch naar je werk bent gegaan. Tot hoe laat moet je werken vandaag? Snap dat je het liefst naar huis zou willen, maar misschien is het goed juist nu te blijven en te kijken of je je werk toch nog weer kan oppakken. Misschien kun je even naar buiten om even wat frisse lucht te krijgen of heb je nog andere "gereedschappen in je kist" die je door moeilijke momenten heen kunnen helpen.
Evylime die angst voor de angst is zo herkenbaar, maar je bent toch maar mooi de dag doorgekomen. Hopelijk helpen goede ervaringen je vertrouwen in jezelf en je eigen kunnen weer te herstellen.
Hier gaat het redelijk. Heb gisteren gewerkt en aan het eind van de dienst een reanimatie gehad, op dat moment handel je maar het spookt nu door mijn hoofd.
Verder, en dat speelt nog meer een rol, ben ik voorzichtig mij weer aan het begeven op de datingmarkt. Heb nu contact met iemand maar het benauwd me al snel. Weet ook niet wat ik er mee wil en wat ik er mee wil. Die persoon stuurt me allemaal lieve berichten, maar het lukt me niet om dit terug te geven. Misschien is het te snel in mijn herstel om dit nu al aan te gaan. Ik weet het niet.
Evylime die angst voor de angst is zo herkenbaar, maar je bent toch maar mooi de dag doorgekomen. Hopelijk helpen goede ervaringen je vertrouwen in jezelf en je eigen kunnen weer te herstellen.
Hier gaat het redelijk. Heb gisteren gewerkt en aan het eind van de dienst een reanimatie gehad, op dat moment handel je maar het spookt nu door mijn hoofd.
Verder, en dat speelt nog meer een rol, ben ik voorzichtig mij weer aan het begeven op de datingmarkt. Heb nu contact met iemand maar het benauwd me al snel. Weet ook niet wat ik er mee wil en wat ik er mee wil. Die persoon stuurt me allemaal lieve berichten, maar het lukt me niet om dit terug te geven. Misschien is het te snel in mijn herstel om dit nu al aan te gaan. Ik weet het niet.
dinsdag 12 februari 2019 om 14:56
Gizmo: doen wat goed voelt voor je. Als het niet goed voelt of te snel is dan kun je het beter tegen die persoon vertellen. Als het goed is begrijpt hij dat en geeft hij je de tijd en ruimte die je nodig hebt.
Libe: ik vind het heel goed van je dat je toch naar je werk bent gegaan. Dat je dat hebt gedaan is al heel wat! Ben je gebleven of naar huis gegaan? Ik probeer altijd toch te gaan (hoe moeilijk dat soms ook is), in het ergste geval ga ik even naar de wc om rustig te worden en als het dan nog echt niet gaat ga ik naar huis. Maar zover is het nog nooit gekomen gelukkig.
Het werken vandaag ging eigenlijk wel goed. Was wel wat zenuwachtig in de ochtend. Had het erover met een vriend en hij hielp me er gelukkig weer doorheen. Ook met mijn vader gepraat, gezegd dat ik weer zenuwachtig was. Ondanks dat hij me niet echt begrijpt en ik het er daarom bijna nooit over heb thuis, vond ik het wel fijn om het aan te geven. Eenmaal op werk ging het goed. Ik denk dat de zenuwen ook vooral kwamen doordat ik me de vorige keer zo slecht voelde. Dat mn lichaam dat onthouden heeft en me daarom gelijk weer die signalen gaf. Maar ben blij dat ik doorgezet heb.
Morgen weer naar school toe, les volgen met mijn klas voor het eerst (nu echt). Tot nu toe valt de spanning ervoor nog mee. Hoop dat het zo blijft
Libe: ik vind het heel goed van je dat je toch naar je werk bent gegaan. Dat je dat hebt gedaan is al heel wat! Ben je gebleven of naar huis gegaan? Ik probeer altijd toch te gaan (hoe moeilijk dat soms ook is), in het ergste geval ga ik even naar de wc om rustig te worden en als het dan nog echt niet gaat ga ik naar huis. Maar zover is het nog nooit gekomen gelukkig.
Het werken vandaag ging eigenlijk wel goed. Was wel wat zenuwachtig in de ochtend. Had het erover met een vriend en hij hielp me er gelukkig weer doorheen. Ook met mijn vader gepraat, gezegd dat ik weer zenuwachtig was. Ondanks dat hij me niet echt begrijpt en ik het er daarom bijna nooit over heb thuis, vond ik het wel fijn om het aan te geven. Eenmaal op werk ging het goed. Ik denk dat de zenuwen ook vooral kwamen doordat ik me de vorige keer zo slecht voelde. Dat mn lichaam dat onthouden heeft en me daarom gelijk weer die signalen gaf. Maar ben blij dat ik doorgezet heb.
Morgen weer naar school toe, les volgen met mijn klas voor het eerst (nu echt). Tot nu toe valt de spanning ervoor nog mee. Hoop dat het zo blijft
dinsdag 12 februari 2019 om 20:20
Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en probeerde al te reageren maar blijkbaar doe ik iets fout want zie mijn eigen bericht niet en weet niet of jullie het kunnen zien.
Een jaar of 7 geleden heb ik door omstandigheden etc. Paniekaanvallen en angst gekregen. Door medicijnen en hulp hier bovenop gekomen. Maar nu door een burnout helaas weer veel angst gekregen. Twijfel of ik aan de medicijnen wil of niet. Heb met name werkgerelateerde angst en zit hierdoor een beetje vast. Herkennen jullie ook dat je heel vermoeid bent of valt dit bij jullie mee?
Ontzettend fijn dat iedereen hier zo open en eerlijk zijn verhaal deelt. Ik blijf meelezen en eventueel schrijven! Hoop niet dat mijn bericht nu dubbel is. Anders hoor ik graag van iemand hoe dit werkt haha!
Ik ben nieuw hier en probeerde al te reageren maar blijkbaar doe ik iets fout want zie mijn eigen bericht niet en weet niet of jullie het kunnen zien.
Een jaar of 7 geleden heb ik door omstandigheden etc. Paniekaanvallen en angst gekregen. Door medicijnen en hulp hier bovenop gekomen. Maar nu door een burnout helaas weer veel angst gekregen. Twijfel of ik aan de medicijnen wil of niet. Heb met name werkgerelateerde angst en zit hierdoor een beetje vast. Herkennen jullie ook dat je heel vermoeid bent of valt dit bij jullie mee?
Ontzettend fijn dat iedereen hier zo open en eerlijk zijn verhaal deelt. Ik blijf meelezen en eventueel schrijven! Hoop niet dat mijn bericht nu dubbel is. Anders hoor ik graag van iemand hoe dit werkt haha!
dinsdag 12 februari 2019 om 22:06
Ik voel me ook niet honderd. Ben doorgaans gewoon down en andere keren angstig. Als ik echt in contact ben met mezelf voel ik angst. Meestal 's nachts als het donker is. Overdag heb ik wel afleiding en hang ben ik "vrolijk" en praat en lach ik veel, maar tijdens zulke momenten heb ik geen verbinding met mezelf. Ik ontwijk dat bewust danwel onbewust. Ik weet niet of dat gezond is. Ik weet alleen dat zodra ik mezelf niet kan ontwijken ik enorme angst voel. Depressief ben ik niet eens meer. Wel gewoon down ipv neutraal. Ik verwacht ook niet echt wat meer van het leven als ik eerlijk ben. Ik heb het vaak echt zwaar. Angst is een van de ergste dingen.
woensdag 13 februari 2019 om 09:54
@claudia: die vermoeidheid herken ik zeker. Het kost ook heel veel energie die angst en spanning. Heb je verder hulp van een psycholoog? Medicijnen hebben mij ook heel erg geholpen maar ik snap dat je er misschien niet nog een keer aan wil beginnen. Lastig..
@olijfje: ik herken wel wat je zegt, ik heb ook in zo'n periode gezeten. Ik dacht dat ik depressief was maar denk achteraf dat het 'gewoon' door de angst kwam. Heb je hulp van een psycholoog of iets? Die kan je vast helpen weer plezier te krijgen in het leven. Ik geloof er heilig in dat er een leven zonder deze stoornis kan bestaan en ik weiger ook om me te laten leiden door de angst, hoewel dat soms heel moeilijk is. Het is gewoon een klote stoornis die je niemand toewenst.
@libe: supergoed van je dat je bent gebleven! Nu weet je voor de volgende keer dat het helpt om even een frisse neus te halen en dat het 's middags beter gaat. Zo werkt het vaak ook bij mij. In het begin ben ik vaak nog wat onrustig en gespannen en hoe langer ik in de situatie zit hoe beter het gaat.
Ik ben voor de verandering weer eens zenuwachtig. Heb vandaag van 12.15 tot 17.00 school en nu dus echt voor het eerst weer met mijn klas. Hoewel ik weet dat het goed komt, heb ik toch weer die spanning. Ik word er zo moe van. Het is iets waar je doorheen moet maar soms zou ik de tijd vooruit willen spoelen naar het moment dat ik er geen last meer van heb. Het is lastig om het soms de tijd te geven die het nodig heeft.
Beschouwen jullie de angst ook als een soort "tweede" persoon? Als ik iets ga doen wat ik spannend vind en er zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik niet moet gaan want het is eng, dan is dat de angst die praat. Terwijl als ik denk: ik ga dit doen, het komt wel goed, dan ben ik het zelf die praat. Ik probeer die 2 een beetje los van elkaar te zien en de angst zoveel mogelijk te negeren. Maarja, ook dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan zoals we allemaal weten. Dat stemmetje kan soms zo overtuigend zijn..
@olijfje: ik herken wel wat je zegt, ik heb ook in zo'n periode gezeten. Ik dacht dat ik depressief was maar denk achteraf dat het 'gewoon' door de angst kwam. Heb je hulp van een psycholoog of iets? Die kan je vast helpen weer plezier te krijgen in het leven. Ik geloof er heilig in dat er een leven zonder deze stoornis kan bestaan en ik weiger ook om me te laten leiden door de angst, hoewel dat soms heel moeilijk is. Het is gewoon een klote stoornis die je niemand toewenst.
@libe: supergoed van je dat je bent gebleven! Nu weet je voor de volgende keer dat het helpt om even een frisse neus te halen en dat het 's middags beter gaat. Zo werkt het vaak ook bij mij. In het begin ben ik vaak nog wat onrustig en gespannen en hoe langer ik in de situatie zit hoe beter het gaat.
Ik ben voor de verandering weer eens zenuwachtig. Heb vandaag van 12.15 tot 17.00 school en nu dus echt voor het eerst weer met mijn klas. Hoewel ik weet dat het goed komt, heb ik toch weer die spanning. Ik word er zo moe van. Het is iets waar je doorheen moet maar soms zou ik de tijd vooruit willen spoelen naar het moment dat ik er geen last meer van heb. Het is lastig om het soms de tijd te geven die het nodig heeft.
Beschouwen jullie de angst ook als een soort "tweede" persoon? Als ik iets ga doen wat ik spannend vind en er zegt een stemmetje in mijn hoofd dat ik niet moet gaan want het is eng, dan is dat de angst die praat. Terwijl als ik denk: ik ga dit doen, het komt wel goed, dan ben ik het zelf die praat. Ik probeer die 2 een beetje los van elkaar te zien en de angst zoveel mogelijk te negeren. Maarja, ook dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan zoals we allemaal weten. Dat stemmetje kan soms zo overtuigend zijn..
woensdag 13 februari 2019 om 11:22
Claudia 2019 je bericht is gezien! Volgens mij duurt het bij nieuwe forummers even voordat de berichten te zien zijn. Welkom!
Olijfje over dat ontwijken van jezelf overdag. En niet met jezelf in verbinding staan. Daar zit ik over na te denken. Want ik ben ik vrolijk(er) overdag (meestal) en bij een met andere mensen. Maar ergens heb ik t gevoel dat dat juist degene is wie ik echt ben. Dat was ik voor die rotte angst. Ik hoop dat je hulp heb om die 2 personen wat dichter bij elkaar te
Evylime. Goed hoor hoe je dingen blijft doen. Je zegt: De angst is een 2e persoon die je niet altijd helpt. Ik snap wat je zegt over dat negeren. Maar ik merk ook dat negeren bij mij
niet altijd werkt. Zoals proberen om niet aan een roze olifant te denken. En dan denk je er juist aan. Mijn strategie /plan /ideale situatie blijft dan ook om de angst te horen en voelen, maar te doen wat ik wil met de angst. De angst te accepteren als iets dat vervelend is, maar niet wat ik ben. Dat lukt helaas niet altijd want zoals iedereen hier weet, angst is echt heel sterk en overtuigend en volhardende en soms (beetje te vaak) luister ik toch naar mijn angst. Ook omdat ik niet zo goed meer weet wanneer de angst praat en wanneer mijn gezonde ik praat. En ik daardoor niet meer weet wat nou t beste is voor mij.
Succes op school vandaag! !!
Olijfje over dat ontwijken van jezelf overdag. En niet met jezelf in verbinding staan. Daar zit ik over na te denken. Want ik ben ik vrolijk(er) overdag (meestal) en bij een met andere mensen. Maar ergens heb ik t gevoel dat dat juist degene is wie ik echt ben. Dat was ik voor die rotte angst. Ik hoop dat je hulp heb om die 2 personen wat dichter bij elkaar te
Evylime. Goed hoor hoe je dingen blijft doen. Je zegt: De angst is een 2e persoon die je niet altijd helpt. Ik snap wat je zegt over dat negeren. Maar ik merk ook dat negeren bij mij
niet altijd werkt. Zoals proberen om niet aan een roze olifant te denken. En dan denk je er juist aan. Mijn strategie /plan /ideale situatie blijft dan ook om de angst te horen en voelen, maar te doen wat ik wil met de angst. De angst te accepteren als iets dat vervelend is, maar niet wat ik ben. Dat lukt helaas niet altijd want zoals iedereen hier weet, angst is echt heel sterk en overtuigend en volhardende en soms (beetje te vaak) luister ik toch naar mijn angst. Ook omdat ik niet zo goed meer weet wanneer de angst praat en wanneer mijn gezonde ik praat. En ik daardoor niet meer weet wat nou t beste is voor mij.
Succes op school vandaag! !!
vrijdag 15 februari 2019 om 09:30
Het was gezellig en fijn om elkaar gezien te hebben. Het is echt een lieverd maar ik mis de fysieke aantrekkingskracht. Ik weet niet of dit aan hem, mij (bindingsangst) of mijn medicatie ligt. Voel me gespannen en misselijk. Ik wil graag wat voelen maar alles in mijn lijf staat op standje alarm. Hij is heel lief en begripvol en dat zou toch een basis moeten zijn. Waarom ben ik zo oppervlakkig dat ik wil afhaken op het fysieke deel? Voel me naar en veroordeel mezelf hierom. Ik heb een aantal relaties gehad die niet zo fijn waren. Misschien maakt me dat ook bang.
vrijdag 15 februari 2019 om 10:49
Hoi Gizmo, wat knap dat je dat hebt gedurfd! Misschien moeten jullie nog een paar keer buiten de deur wat dingen doen samen en groeit er dan wel iets tussen jullie. Ik denk dat het normaal is dat jij je nu zo voelt. Maar je moet je niet alleen door fysieke aantrekkingskracht laten leiden. Dat is vaak het probleem met internetdaten, dat je elkaar verder niet kent en er dus nog helemaal geen reden om je aangetrokken te voelen tot iemand. Probeer het gewoon nog een paar keer dan worden je gevoelens wel duidelijker.
Groetjes!
