Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
zaterdag 29 februari 2020 om 19:07
Ja, die man heb ik bij De Wereld Draait door gezien! Hij en Mathias van Nieuwkerken zijn beide ook hypochonder..en nog meer bekende mensen hoor maar ik denk dat t ook wat een taboe is.libe schreef: ↑27-02-2020 14:07Dankjewel Supersizeme, ik ben nu bijna 18 weken. Over 2 weken is de 20 weken echo, dan zie ik hem weer even en komen we het geslacht te weten.
Vanavond een programma op tv over angsten. Het gaat over een neuropsycholoog die daar zelf last van heeft en een oplossing zoekt. Interessant!
https://portal.eo.nl/over-de-eo/pers/ar ... iet-kisten
Wat spannend Libe de 20 weken echo!
Ik heb mijn 2 bevallingen ook goed doorstaan. Er kwam een soort oergevoel over me heen. Je wilt gewoon dat je kindje er gezond uitkomt. Probeer er niet te bang voor te zijn..ook jij kunt dat!!
zaterdag 29 februari 2020 om 19:14
Libe, ik had ook wel hyperventilatie bij mn zwangerschap. Als ik bijvoorbeeld druk in mn hoofd was of t druk had op mn werk. Vervelend..maar t kan geen kwaad voor je kindje.libe schreef: ↑29-02-2020 18:26Pff, ik heb echt veel last van hyperventilatie de laatste tijd, zowel overdag als 's nachts. Ik adem dan de hele tijd hoog en krijg mijn adem niet in mijn buik. Heb het gevoel dat mijn buik te vol is.. zal wel door de zwangerschap komen. Ik voel me ook vaak heel onrustig en niet ontspannen. Alles voelt meteen als een probleem en ik kan niet relativeren. Ik maak mezelf belachelijk in het openbaar omdat ik meteen begin te roepen als me iets dwars zit. Zouden het de zwangerschapshormonen zijn? Ik denk er over om bij yoga te gaan om mezelf weer onder controle te krijgen.
En yoga in de zwangerschap is top! Ook voor de bevalling omdat je leert te ontspannen.
Ik heb zelf een tijd yoga gedaan, doe t nu thuis nog wel en daarmee kun je echt ervaren dat t stil is in je hoofd
zaterdag 29 februari 2020 om 19:18
Kaatje; het huis is niet doorgegaan 
..echt zo bale! We waren er heel dichtbij ..zouden nog een 2e bezichtiging met de aankoopmakelaar doen en de verkoopmakelaar zou tot die tijd niks doen. Krijgen we de,avond ervoor een app doorgestuurd van de verkoopmak dat t niet doorgaat omdat mensen die als 1e een bod hadden uitgebracht (lager als dat van ons) toch hoger hadden geboden en dit geaccepteerd was.
Hoe is t gegaan alleen thuis?
..echt zo bale! We waren er heel dichtbij ..zouden nog een 2e bezichtiging met de aankoopmakelaar doen en de verkoopmakelaar zou tot die tijd niks doen. Krijgen we de,avond ervoor een app doorgestuurd van de verkoopmak dat t niet doorgaat omdat mensen die als 1e een bod hadden uitgebracht (lager als dat van ons) toch hoger hadden geboden en dit geaccepteerd was. Hoe is t gegaan alleen thuis?
zaterdag 29 februari 2020 om 21:58
Wat het bij mij is, ik hou niet van in het middelpunt van de belasting staan en dat doe je wel als je flauwvalt. En toch ook je "zwaktes" niet willen tonen. Rationeel gezien weet ik dat mensen niet gek doen mocht ik daadwerkelijk een keer flauwvallen.LaFlamande schreef: ↑29-02-2020 18:06rammie, een antidepressivum kan echt helpen om een moeilijke periode door te komen en ook een steun in de rug voor de therapie. Laat je goed voorlichten door arts/psychiater en soms is het ook uitproberen welke bij je past. Mijn persoonlijke ervaring is dat het tegen angst echt heel goed werkt.
De flauwvalangst is hier heel herkenbaar. Dit heeft me zelf een paar jaar straatvrees opgeleverd. Het lastige is, dat ik door lage bloeddruk ook (heel af en toe) wel eens echt flauwval. Het gekke is dat er daarna niets aan de hand is. Ik kom weer bij, wordt geholpen, men is bezorgd, niemand vind het raar, het komt helemaal goed. En toch die angst. Heb flinke stappen gezet met therapie, het is geminderd, maar blijft een zwak punt.
Veel moed (en rust) voor ons allemaal!
Het gekke is dat wanneer ik de symptomen heb dat ik ga flauwvallen, ik er niet bang voor ben. Blijf gewoon heel rustig ademen en dan zakt het uiteindelijk weer en dan gaat t weer. Gelukkig heb ik dit maar een paar keer in mijn leven gehad en 1x daadwerkelijk flauw gevallen. Maar dat kwam door warmte en nog niet gegeten (was onder de douche).
zaterdag 29 februari 2020 om 22:09
Hey Matz, ik vond het programma interessant omdat hij ook uit legde wat er in je hoofd gebeurt zodra je angstig bent. Ik denk dat idd veel meer mensen er last van hebben, maar er niet voor uit komen.
Wat fijn dat jij zo goed door je bevallingen heen bent gekomen! Ik denk ook wel dat de hormonen die dan vrij komen kunnen helpen. Gelukkig herken jij dat hyperventileren ook, ik heb het inderdaad ook steeds als mijn hoofd te vol is. Yoga is dan wel een oplossing inderdaad.
Wat fijn dat jij zo goed door je bevallingen heen bent gekomen! Ik denk ook wel dat de hormonen die dan vrij komen kunnen helpen. Gelukkig herken jij dat hyperventileren ook, ik heb het inderdaad ook steeds als mijn hoofd te vol is. Yoga is dan wel een oplossing inderdaad.
Groetjes!
maandag 2 maart 2020 om 07:46
Heel herkenbaar! Helaas komt bij mij de angst juist vol opzetten als ik de symptomen krijg. Controleverlies, dat is denk ik een beetje de kern van mijn angst.
dinsdag 3 maart 2020 om 16:25
La flamande controle verlies is denk ik ook een belangrijke trigger voor mij. Ik krijg die controle drang steeds meer, naar mezelf, mijn lijf daten hoofddat niet meer doen wat ik wil (Of juist doen wat ik niet wil). Ik zou graag meer willen loslaten, maar dat gaat niet vanzelf.
Matz wat stom van dat huis zeg. Het is ook zo'n rare markt. Maar de makelaar had jullie tenminste kunnen bellen om te vragen of jullie een eind bod wilden neerleggen. Gaan jullie verder zoeken, of ging t echt om deze woning?
Mijn week alleen was geen echt succes. Veel angst, slecht slapen en gewoon erg gespannen. Maar de week is weer voorbij en ze zijn weer thuis, na een hele mooie vakantie.
Hier gaat t nog altijd mwah. het is druk op werk en dan verlies ik overzicht en wordt t een zooitje in mijn hoofd. Dingen dringen niet tot me door en krijg niks gedaan. Mijn collega weet dit en bood aan om samen even door mijn mail en to do lijst te gaan, om even op te schonen. Dat hielp, maar in plaats van blij te zijn, zit ik mezelf alleen maar te bekritiseren. Voel me dom, dat ik er zelf niet uit kom en een beetje drukte dus niet aan kan. En dan ga ik daar weer over inzitten... wat een frustratie
..
Herkenbaar voor iemand, tips misschien hoe ik hulp beter kan accepteren?
Matz wat stom van dat huis zeg. Het is ook zo'n rare markt. Maar de makelaar had jullie tenminste kunnen bellen om te vragen of jullie een eind bod wilden neerleggen. Gaan jullie verder zoeken, of ging t echt om deze woning?
Mijn week alleen was geen echt succes. Veel angst, slecht slapen en gewoon erg gespannen. Maar de week is weer voorbij en ze zijn weer thuis, na een hele mooie vakantie.
Hier gaat t nog altijd mwah. het is druk op werk en dan verlies ik overzicht en wordt t een zooitje in mijn hoofd. Dingen dringen niet tot me door en krijg niks gedaan. Mijn collega weet dit en bood aan om samen even door mijn mail en to do lijst te gaan, om even op te schonen. Dat hielp, maar in plaats van blij te zijn, zit ik mezelf alleen maar te bekritiseren. Voel me dom, dat ik er zelf niet uit kom en een beetje drukte dus niet aan kan. En dan ga ik daar weer over inzitten... wat een frustratie
..Herkenbaar voor iemand, tips misschien hoe ik hulp beter kan accepteren?
woensdag 4 maart 2020 om 11:48
Bleh... Ging het een week goed, geen zwaar gepieker meer over netvlies-dingen, nu gaat het weer minder. Ik begon me gisteravond opeens af te vragen of ik na zo'n laserbehandeling nog contactlenzen kan dragen. Moet er niet aan denken dat dat dan niet meer zou kunnen, want echt graag ga ik met bril op niet naar buiten. Ik ben in de puberteit lenzen gaan dragen omdat ik gepest werd. O.a. om mijn sterke brillenglazen. En ondanks dat ik allang geen puber meer ben voel ik me nog altijd een lelijk eendje en dat gevoel is nog erger als ik mijn bril draag.
Vanmorgen dus weer wakker geworden met een hoge hartslag en koude voeten.
Vanmorgen dus weer wakker geworden met een hoge hartslag en koude voeten.
donderdag 5 maart 2020 om 11:20
Hallo allemaal,kaatje71 schreef: ↑03-03-2020 16:25Dingen dringen niet tot me door en krijg niks gedaan. Mijn collega weet dit en bood aan om samen even door mijn mail en to do lijst te gaan, om even op te schonen. Dat hielp, maar in plaats van blij te zijn, zit ik mezelf alleen maar te bekritiseren. Voel me dom, dat ik er zelf niet uit kom en een beetje drukte dus niet aan kan. En dan ga ik daar weer over inzitten... wat een frustratie
Herkenbaar voor iemand, tips misschien hoe ik hulp beter kan accepteren?
Ik val er weer even middenin hoor maar heel herkenbaar wat je zegt Kaatje..
Moeilijk is dat soms hè, accepteren en trots zijn op de dingen die wel goed gaan. Maar ook de lat minder hoog leggen/niet zo streng voor jezelf zijn.
Ik ken het maar al te goed. Heb eigenlijk geen tips maar wel herkenning en zoek er zelf ook nog een weg in.
Ik had gisteren zoiets, maar meer dat ik baalde dat het weer niet zo lekker ging
Ik was naar de stad gegaan en daar heb ik al tijden zin in maar dat lukt elke keer niet door vermoeidheid enz.
Nou gisteren toch gegaan maar voelde me al niet zo lekker, buikpijn en moe, dus eenmaal in de stad had ik het eigenlijk alweer heel snel gehad.
Werd in de winkel ook weer helemaal niet lekker en daardoor weer angstig dus heb de bus toen maar weer naar huis gepakt.
Was nog wel ergens alleen gaan lunchen maar ook daar kon ik moeilijk van genieten... Dat zijn de dingen die ik zo vaak deed.
Maar ipv dat ik dan dus blij ben dat ik dat toch maar weer alleen heb gedaan voel ik dat echt niet.
Was op de terugweg heel somber in de bus en dat gevoel heeft thuis eigenlijk de rest van de middag aan gehouden.. ik baal gewoon dat die kleine dingen zo moeizaam gaan terwijl ik zoveel meer wil.
Buiten dat, wil ik ook van een bepaald 'imago' af merk ik.. klinkt raar misschien en daarmee leg ik ook weer een bepaalde druk op mezelf.
De meeste mensen weten wel dat mijn leven rustig is en ja, ik wil zelf ook meer maar ik zou ook niet eens weten hoe ik dat aan moet pakken.
Daar komt ook bij dat ik sommige dingen ook gewoon te confronterend vind, wat anderen dan allemaal ondernemen. (ook op Social media bijvoorbeeld). En dat gevoel gaat op en af hoor...
Maar dat is dus het stukje acceptatie van waar ik nu sta (en dus trots zijn op de dingen die ik wél doe) en dat vind ik met vlagen nog steeds heel moeilijk...
donderdag 5 maart 2020 om 15:37
hoi lieve mensen, ik moet ook even mijn verhaal kwijt, mijn hoofd zit zo vol, ik voel me angstig en gespannen.
heb het gevoel dat ik alleen maar wil vluchten. heb onlangs een reis gemaakt van een maand naar een héél ver land, met mijn zus. Toen ik net terug was, dacht ik dat het vakantie-heimwee was in combinatie met jetlag verschijnselen.
Maar ik ben inmiddels al wat langer terug, en ik barst om de haverklap in tranen uit. Soms midden in de nacht word ik wakker, en kan ik nog steeds niet geloven dat het voorbij is. Wij boekten deze reis in de zomer, en het doet me ook pijn te beseffen dat ik wellicht nooit meer zo'n reis met mijn zus zal maken. Zij heeft in de tussenliggende tijd een prille relatie gekregen, en als dat doorzet, zullen zij natuurlijk in de toekomst samen gaan. Zij is een heel fijn persoon, en eigenlijk de enige persoon bij wie ik mij op mijn gemak voel en die ik vertrouw.
Ik zit erover na te denken waar nu die tranen, en het onrustige/angstige gevoel vandaan komen. Ja de vakantie was heel mooi, maar dit soort emoties gaan toch te ver voor een simpele vakantie-heimwee? Nu ik er een tijdje over nadenk, besef ik dat het komt omdat ik hier in Nederland eigenlijk nog helemaal geen stabiele basis heb. Ik heb geen liefde/liefdesleven, ik heb geen werk waar ik van houd, mijn relaties met vriendinnen zijn allemaal vrij lastig, ik vind het moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten en als dat al lukt, om een fijne band met ze op te bouwen. Ik ben meestal maar wat allenig, voel spanning omdat ik voel dat mensen doorgaan en ik niet.... Ging net even Amsterdam in, maar ik merk dat het niet meer aanvoelt als ''mijn'' plek ofzo.. Alsof ik het al. zes keer heb gekauwd, uitgespuugd en toch weer op eet. Echt zo'n ''bah'' gevoel.
Die maand daar heel ver weg voelde fijn, met een vertrouwd persoon, ver weg van alles waar ik stress om heb. In de maanden ervoor kon ik er lekker naartoe leven, wat ik ook maximaal heb gedaan. En nu is het voorbij, en ligt er voor mijn gevoel een grote leegte voor mij, en dat beangstigt mij. Ik wil alleen maar vluchten... Als ik terugdenk aan die dag dat we in de trein zaten met onze koffers van het vliegveld, onderweg naar ons hotel. Positieve spanning en opgewondenheid van wat ons de komende weken te wachten zou staan.... Dan barst ik terwijl ik dit typ alweer in tranen uit...... Heb het zo niet naar mijn zin nu, en hier. Bah..
heb het gevoel dat ik alleen maar wil vluchten. heb onlangs een reis gemaakt van een maand naar een héél ver land, met mijn zus. Toen ik net terug was, dacht ik dat het vakantie-heimwee was in combinatie met jetlag verschijnselen.
Maar ik ben inmiddels al wat langer terug, en ik barst om de haverklap in tranen uit. Soms midden in de nacht word ik wakker, en kan ik nog steeds niet geloven dat het voorbij is. Wij boekten deze reis in de zomer, en het doet me ook pijn te beseffen dat ik wellicht nooit meer zo'n reis met mijn zus zal maken. Zij heeft in de tussenliggende tijd een prille relatie gekregen, en als dat doorzet, zullen zij natuurlijk in de toekomst samen gaan. Zij is een heel fijn persoon, en eigenlijk de enige persoon bij wie ik mij op mijn gemak voel en die ik vertrouw.
Ik zit erover na te denken waar nu die tranen, en het onrustige/angstige gevoel vandaan komen. Ja de vakantie was heel mooi, maar dit soort emoties gaan toch te ver voor een simpele vakantie-heimwee? Nu ik er een tijdje over nadenk, besef ik dat het komt omdat ik hier in Nederland eigenlijk nog helemaal geen stabiele basis heb. Ik heb geen liefde/liefdesleven, ik heb geen werk waar ik van houd, mijn relaties met vriendinnen zijn allemaal vrij lastig, ik vind het moeilijk om nieuwe mensen te ontmoeten en als dat al lukt, om een fijne band met ze op te bouwen. Ik ben meestal maar wat allenig, voel spanning omdat ik voel dat mensen doorgaan en ik niet.... Ging net even Amsterdam in, maar ik merk dat het niet meer aanvoelt als ''mijn'' plek ofzo.. Alsof ik het al. zes keer heb gekauwd, uitgespuugd en toch weer op eet. Echt zo'n ''bah'' gevoel.
Die maand daar heel ver weg voelde fijn, met een vertrouwd persoon, ver weg van alles waar ik stress om heb. In de maanden ervoor kon ik er lekker naartoe leven, wat ik ook maximaal heb gedaan. En nu is het voorbij, en ligt er voor mijn gevoel een grote leegte voor mij, en dat beangstigt mij. Ik wil alleen maar vluchten... Als ik terugdenk aan die dag dat we in de trein zaten met onze koffers van het vliegveld, onderweg naar ons hotel. Positieve spanning en opgewondenheid van wat ons de komende weken te wachten zou staan.... Dan barst ik terwijl ik dit typ alweer in tranen uit...... Heb het zo niet naar mijn zin nu, en hier. Bah..
donderdag 5 maart 2020 om 16:23
Campercamping 
echt rot dat je je zo voelt.
Ik herken altijd veel in jou, ook in andere topics.
Het gevoel hebben dat je toe bent aan een nieuwe stap in je leven, geen binding meer hebben met je oude leven maar er dient zich ook nog niks nieuws aan.
Hier ook veel op mezelf en dat voelt met vlagen ook heel leeg.
Ik zie mensen maar door denderen en bij mij gaat alles zo langzaam/moeizaam.
Ook weinig contact met oude vrienden, ook geen behoefte meer aan maar nieuwe mensen leren kennen is ook niet zo makkelijk.
Niet dat ik trouwens niks doe hoor, zijn zeker wel dingen veranderd de laatste jaren en probeer echt wel bezig te blijven maar in verhouding tot anderen vind ik het soms ook erg lastig om positief te blijven.
Wat rot dag je zo'n heimwee hebt.., wel gaaf hoor dat je zo'n mooie reis hebt gemaakt, maar kan me voorstellen dat je het gevoel hebt in een gat te vallen.
Is er niet iets wat je kan plannen voor jezelf zodat je weer iets hebt om naar uit te kijken? De Lente komt er ook weer aan, dat geeft ook weer meer mogelijkheden om dingen te ondernemen en dan voelt het misschien ook allemaal weer wat anders.
echt rot dat je je zo voelt. Ik herken altijd veel in jou, ook in andere topics.
Het gevoel hebben dat je toe bent aan een nieuwe stap in je leven, geen binding meer hebben met je oude leven maar er dient zich ook nog niks nieuws aan.
Hier ook veel op mezelf en dat voelt met vlagen ook heel leeg.
Ik zie mensen maar door denderen en bij mij gaat alles zo langzaam/moeizaam.
Ook weinig contact met oude vrienden, ook geen behoefte meer aan maar nieuwe mensen leren kennen is ook niet zo makkelijk.
Niet dat ik trouwens niks doe hoor, zijn zeker wel dingen veranderd de laatste jaren en probeer echt wel bezig te blijven maar in verhouding tot anderen vind ik het soms ook erg lastig om positief te blijven.
Wat rot dag je zo'n heimwee hebt.., wel gaaf hoor dat je zo'n mooie reis hebt gemaakt, maar kan me voorstellen dat je het gevoel hebt in een gat te vallen.
Is er niet iets wat je kan plannen voor jezelf zodat je weer iets hebt om naar uit te kijken? De Lente komt er ook weer aan, dat geeft ook weer meer mogelijkheden om dingen te ondernemen en dan voelt het misschien ook allemaal weer wat anders.
fijn dat dan dit topic er is.
vrijdag 6 maart 2020 om 07:30
Ik lees het nu pas yesss. Ik hoop dat vandaag de dip weg is. Eigenlijk beschrijf je zelf al hoe zoiets gaat he. Dat alleen de dingen die niet lukken, zo sterk blijven hangen. Terwijl het leven gewoon ook bestaat uit dingen die niet lukken..
Kaatje, ik probeerde me altijd voor te stellen wat ik zou vinden als iemand anders mij hulp vraagt bij iets. Dat vind ik dan heel vanzelfsprekend en zelfs goed, en ik help graag. En dan probeer ik zo weer naar mezelf te kijken als ik zelf hulp nodig heb.
Het gevoel tekort te schieten (geen relatie, te weinig vrienden, carrière): hoe menselijk en zo jammer dat we onszelf dit aan doen. Ik trap ook regelmatig in die valkuil. Terwijl ieder leven gewoon anders loopt.
Campercamping, geef jezelf ook een beetje tijd. Een gat, een gevoel van leegte na zo'n mooie ervaring is heel normaal. Laat het wat bezinken en ga dan rustig bouwen aan je leven hier. Dan kun je die prachtige herinneringen ook koesteren.
Liefs allemaal!
Kaatje, ik probeerde me altijd voor te stellen wat ik zou vinden als iemand anders mij hulp vraagt bij iets. Dat vind ik dan heel vanzelfsprekend en zelfs goed, en ik help graag. En dan probeer ik zo weer naar mezelf te kijken als ik zelf hulp nodig heb.
Het gevoel tekort te schieten (geen relatie, te weinig vrienden, carrière): hoe menselijk en zo jammer dat we onszelf dit aan doen. Ik trap ook regelmatig in die valkuil. Terwijl ieder leven gewoon anders loopt.
Campercamping, geef jezelf ook een beetje tijd. Een gat, een gevoel van leegte na zo'n mooie ervaring is heel normaal. Laat het wat bezinken en ga dan rustig bouwen aan je leven hier. Dan kun je die prachtige herinneringen ook koesteren.
Liefs allemaal!
vrijdag 6 maart 2020 om 19:52
Hoi lieve mensen,
Afgelopen dinsdag gesprek gehad met mijn mentor op school en zij adviseerde me om toch contact op te nemen met de huisarts. Vond dat ze wel gelijk had dus woensdag maar even gebeld en vanmorgen langs geweest. Samen besloten dat ik weer aan de medicatie ga, Sertraline 25mg en over 2 weken 50mg. En heb een doorverwijzing naar de GGZ, waar ik de vorige keer ook gezeten heb. Ik vind het heel spannend allemaal weer, vooral de medicatie. Vorige keer vielen de bijwerkingen me heel erg mee, hoop nu ook.
De dokter vroeg of ik het zag als falen. En ergens voelt dat zo, ik was zo trots dat ik de medicatie afgebouwd had en dat het beter met me ging. Aan de andere kant denk ik ook weetje, als dit alles mij helpt om dit weer onder controle te krijgen dan is dat maar zo. Dus ergens voelt het ook als een soort opluchting dat ik er weer hulp voor ga krijgen en hopelijk weer de oude wordt.
Afgelopen dinsdag gesprek gehad met mijn mentor op school en zij adviseerde me om toch contact op te nemen met de huisarts. Vond dat ze wel gelijk had dus woensdag maar even gebeld en vanmorgen langs geweest. Samen besloten dat ik weer aan de medicatie ga, Sertraline 25mg en over 2 weken 50mg. En heb een doorverwijzing naar de GGZ, waar ik de vorige keer ook gezeten heb. Ik vind het heel spannend allemaal weer, vooral de medicatie. Vorige keer vielen de bijwerkingen me heel erg mee, hoop nu ook.
De dokter vroeg of ik het zag als falen. En ergens voelt dat zo, ik was zo trots dat ik de medicatie afgebouwd had en dat het beter met me ging. Aan de andere kant denk ik ook weetje, als dit alles mij helpt om dit weer onder controle te krijgen dan is dat maar zo. Dus ergens voelt het ook als een soort opluchting dat ik er weer hulp voor ga krijgen en hopelijk weer de oude wordt.
zondag 8 maart 2020 om 20:07
Nou wat goed dat je naar je mentor hebt geluisterd en bij de huisarts bent geweest! Ben trots op je!Evylime schreef: ↑06-03-2020 19:52Hoi lieve mensen,
Afgelopen dinsdag gesprek gehad met mijn mentor op school en zij adviseerde me om toch contact op te nemen met de huisarts. Vond dat ze wel gelijk had dus woensdag maar even gebeld en vanmorgen langs geweest. Samen besloten dat ik weer aan de medicatie ga, Sertraline 25mg en over 2 weken 50mg. En heb een doorverwijzing naar de GGZ, waar ik de vorige keer ook gezeten heb. Ik vind het heel spannend allemaal weer, vooral de medicatie. Vorige keer vielen de bijwerkingen me heel erg mee, hoop nu ook.
De dokter vroeg of ik het zag als falen. En ergens voelt dat zo, ik was zo trots dat ik de medicatie afgebouwd had en dat het beter met me ging. Aan de andere kant denk ik ook weetje, als dit alles mij helpt om dit weer onder controle te krijgen dan is dat maar zo. Dus ergens voelt het ook als een soort opluchting dat ik er weer hulp voor ga krijgen en hopelijk weer de oude wordt.
zondag 8 maart 2020 om 20:10
Dank je wel voor de knuffel. Ik laat ook maar weer kort wat v mij horen. Ik heb dus ook een piekerstoornis en gegener.angstoornis..of is dat hetzelfde?
Ik slaap zooo slecht, denk aan de engste dingen in bed,en ben bang om te slapen geworden!! Als het bijna beddtijd is krijg ik onrustig gevoel...hartkloppingen etc..
Hebben jullie ook tips om de angstgedachtes en het piekeren te stoppen? Word er gek van! Ik zal t dinsdag ook voorleggen aan de psy.
maandag 9 maart 2020 om 23:00
Oei, nu Rutte heeft gezegd dat we geen handen meer moeten/mogen schudden stijgt bij mij de angst voor het coronavirus toch wel. Terwijl ik tot nu toe zo kalm wist te blijven en goede helpende gedachtes had. 
rammie: Dat vroeg ik me ook al vaker af, of een gegen. angststoornis en een piekerstoornis niet gewoon hetzelfde is.
Uhm, angstgedachten en piekeren stoppen lukt bij mij vooral door goede afleiding te zoeken. Iets leuks kijken op tv, Netflix, vlogs op YT, boek of tijdschrift lezen, kleuren voor volwassenen, wandelen, zwemmen, naaldvilten, acrylic pouring (verftechniek, helemaal niet moeilijk, heel leuk om te doen), mijn konijn knuffelen.
En opschrijven waar je over piekert is ook iets wat heel goed kan helpen.
rammie: Dat vroeg ik me ook al vaker af, of een gegen. angststoornis en een piekerstoornis niet gewoon hetzelfde is.
Uhm, angstgedachten en piekeren stoppen lukt bij mij vooral door goede afleiding te zoeken. Iets leuks kijken op tv, Netflix, vlogs op YT, boek of tijdschrift lezen, kleuren voor volwassenen, wandelen, zwemmen, naaldvilten, acrylic pouring (verftechniek, helemaal niet moeilijk, heel leuk om te doen), mijn konijn knuffelen.
En opschrijven waar je over piekert is ook iets wat heel goed kan helpen.
dinsdag 10 maart 2020 om 22:47
Hoi allemaal,
Ook ik heb een angststoornis. Ben er nog maar redelijk recent mee geconfronteerd bij de praktijkondersteuner maar ben er echt kapot van. Heb vandaag te horen gekregen dat ik door word gestuurd naar een GZ Psycholoog.
Ik zit midden in m'n afstudeer periode en ervaar gigantisch veel stress. Heb al in overleg met m'n stageplek besloten om halve dagen te draaien, want mentaal en fysiek is 40u in de week echt teveel. Ik slaap echt heel shit en bij het kleinste dingetje barst ik al in janken uit.
Thuis heb ik erg veel ups en downs, soms weet ik het gewoon echt niet meer en trek ik liever de stekker er gewoon uit. Het besef van mijn zware verleden (heel ernstig gepest o.a.) kwam eigenlijk pas een half jaar geleden binnen, en nu zit ik ermee...
Heb morgen een gesprek met de studentendecaan op school om te kijken naar de mogelijkheden hoe dit te combineren met m'n afstudeerstage.
Ook ik heb een angststoornis. Ben er nog maar redelijk recent mee geconfronteerd bij de praktijkondersteuner maar ben er echt kapot van. Heb vandaag te horen gekregen dat ik door word gestuurd naar een GZ Psycholoog.
Ik zit midden in m'n afstudeer periode en ervaar gigantisch veel stress. Heb al in overleg met m'n stageplek besloten om halve dagen te draaien, want mentaal en fysiek is 40u in de week echt teveel. Ik slaap echt heel shit en bij het kleinste dingetje barst ik al in janken uit.
Thuis heb ik erg veel ups en downs, soms weet ik het gewoon echt niet meer en trek ik liever de stekker er gewoon uit. Het besef van mijn zware verleden (heel ernstig gepest o.a.) kwam eigenlijk pas een half jaar geleden binnen, en nu zit ik ermee...
Heb morgen een gesprek met de studentendecaan op school om te kijken naar de mogelijkheden hoe dit te combineren met m'n afstudeerstage.
woensdag 11 maart 2020 om 07:12
Dat is heel heftig, Robertjeeeee. Goed van je dat je aan de bel hebt getrokken en met mensen praat over hoe dit op te lossen. Een psycholoog kan je hier echt mee helpen, ik spreek uit ervaring. Ook om je pestverleden een plek te geven. Ik begrijp helemaal hoe je je nu voelt.
Probeer het allemaal stapje voor stapje te doen. Jij bent nu het belangrijkst, en dat je beter wordt; die studie en die stage komen op de 2e plek. Daar zijn altijd oplossingen voor. Hoop dat het gesprek met de decaan vandaag wat openingen biedt. Doe jezelf niet sterker voor dan je bent; daar heb je alleen jezelf mee. Hulp vragen en jezelf helpen: dat vergt moed en dat is een hele belangrijke skill voor het leven!
En blijf hier schrijven als dat helpt.
Probeer het allemaal stapje voor stapje te doen. Jij bent nu het belangrijkst, en dat je beter wordt; die studie en die stage komen op de 2e plek. Daar zijn altijd oplossingen voor. Hoop dat het gesprek met de decaan vandaag wat openingen biedt. Doe jezelf niet sterker voor dan je bent; daar heb je alleen jezelf mee. Hulp vragen en jezelf helpen: dat vergt moed en dat is een hele belangrijke skill voor het leven!
En blijf hier schrijven als dat helpt.
woensdag 11 maart 2020 om 10:21
Robertjeee, welkom hier. Wat heftig dat je zo'n verleden heb. Knap dat je bij je stage heb aangegeven dat t niet gaat. Een angststoornis kost je gewoon ontzettend veel energie, dus halve dagen is denk ik heel fijn. Succes met je traject en wat laflamande ook zegt, schrijf hier van je af.
Konijnenpantoffeltjes, dikke knuffel voor jou, ik weet t soms ook niet meer met dat corona virus. Ik ben vrij nuchter hierin, maar we worden zo overspoelt met berichten in de media, dat ik me kan voorstellen dat je angstig wordt.
Evylime knap dat je hulp vraagt. En als medicatie nodig is om je erbovenop te helpen, dan moet t maar toch?! Laat je ons weten hoe t met je gaat?
Rammie wat ontzettend naar dat je zo slecht slaapt. Ik kan me voorstellen dat de gedachte aan slapen gaan, al angst oproept. Zou je met je huisarts kunnen overleggen of je wellicht iets kan krijgen dat je helpt te slapen (medicatie), of wil je dat niet? Ik luister zelf nog wel eens een yoga nidra meditatie. Daarin ga je met je aandacht langs verschillende onderdelen in je lijf. Dat gaat best snel, dus je moet je aandacht erbij houden. Op een of andere manier haal ik t einde van de meditatie vaak niet. Ook t doen van een bodyscan meditatie kan me helpen.
Heel veel sterkte in ieder geval
Hier gaat t zijn gangetje. Ik probeer me heel bewust bezig te houden met dingen die wel goed gaan. Ik verzandde een beetje in kijken naar wat fout ging/ fout kon gaan etc.
Ik vind t nog lastig, die angst en pieker gedachten zitten zo ingeslepen en automatisch in mijn hoofd, dat veranderen niet makelijk is. Maar ik blijf mijn best doen.
Voor iedereen en mooie dag, hier schijnt gewoon de zon
Konijnenpantoffeltjes, dikke knuffel voor jou, ik weet t soms ook niet meer met dat corona virus. Ik ben vrij nuchter hierin, maar we worden zo overspoelt met berichten in de media, dat ik me kan voorstellen dat je angstig wordt.
Evylime knap dat je hulp vraagt. En als medicatie nodig is om je erbovenop te helpen, dan moet t maar toch?! Laat je ons weten hoe t met je gaat?
Rammie wat ontzettend naar dat je zo slecht slaapt. Ik kan me voorstellen dat de gedachte aan slapen gaan, al angst oproept. Zou je met je huisarts kunnen overleggen of je wellicht iets kan krijgen dat je helpt te slapen (medicatie), of wil je dat niet? Ik luister zelf nog wel eens een yoga nidra meditatie. Daarin ga je met je aandacht langs verschillende onderdelen in je lijf. Dat gaat best snel, dus je moet je aandacht erbij houden. Op een of andere manier haal ik t einde van de meditatie vaak niet. Ook t doen van een bodyscan meditatie kan me helpen.
Heel veel sterkte in ieder geval
Hier gaat t zijn gangetje. Ik probeer me heel bewust bezig te houden met dingen die wel goed gaan. Ik verzandde een beetje in kijken naar wat fout ging/ fout kon gaan etc.
Ik vind t nog lastig, die angst en pieker gedachten zitten zo ingeslepen en automatisch in mijn hoofd, dat veranderen niet makelijk is. Maar ik blijf mijn best doen.
Voor iedereen en mooie dag, hier schijnt gewoon de zon
woensdag 11 maart 2020 om 18:47
Gister onze 20 weken echo gehad en we krijgen een jongen. 
Tijdens de echo dacht ze dat er iets mis was en ik raakte nogal in paniek. Ze zei dat het er niet goed uit zag en moest een collega erbij halen. Na verder onderzoek was het gewoon de navelstreng die ervoor lag! Alle paniek voor niks, maar we waren wel erg opgelucht dat alles goed was. Ik heb wel echt vreselijke buikpijn. Combi prikkelbare darmsyndroom en baarmoeder die alles wegdrukt is echt niet ideaal. De avonden zijn het ergst. Meestal ga ik in bad of ik neem een kruik mee naar bed. Ook heb ik mijn urine laten testen op blaasontsteking, omdat ik de hele dag moet plassen, maar niet kan plassen (of maar hele kleine beetjes) maar gelukkig konden ze niks vinden. Ik pieker ook veel. Heb toevallig ook een paar yoga nidra sessies gedaan op spotify (house of deeprelax). Dat was wel fijn. Waar luister jij die sessies Kaatje?
Robertjeeee; welkom. Het klinkt allemaal erg herkenbaar wat jij schrijft. Heb het zelf meegemaakt en ook mensen in dit topic voorbij zien komen met hetzelfde probleem. Angst getriggerd door studie...ik hoop dat de psych jou kan helpen relativeren, zodat je minder angst voelt en er beter mee om leert te gaan.
Tijdens de echo dacht ze dat er iets mis was en ik raakte nogal in paniek. Ze zei dat het er niet goed uit zag en moest een collega erbij halen. Na verder onderzoek was het gewoon de navelstreng die ervoor lag! Alle paniek voor niks, maar we waren wel erg opgelucht dat alles goed was. Ik heb wel echt vreselijke buikpijn. Combi prikkelbare darmsyndroom en baarmoeder die alles wegdrukt is echt niet ideaal. De avonden zijn het ergst. Meestal ga ik in bad of ik neem een kruik mee naar bed. Ook heb ik mijn urine laten testen op blaasontsteking, omdat ik de hele dag moet plassen, maar niet kan plassen (of maar hele kleine beetjes) maar gelukkig konden ze niks vinden. Ik pieker ook veel. Heb toevallig ook een paar yoga nidra sessies gedaan op spotify (house of deeprelax). Dat was wel fijn. Waar luister jij die sessies Kaatje?Robertjeeee; welkom. Het klinkt allemaal erg herkenbaar wat jij schrijft. Heb het zelf meegemaakt en ook mensen in dit topic voorbij zien komen met hetzelfde probleem. Angst getriggerd door studie...ik hoop dat de psych jou kan helpen relativeren, zodat je minder angst voelt en er beter mee om leert te gaan.
Groetjes!
donderdag 12 maart 2020 om 10:34
Hoi allemaal,
Heel erg bedankt voor de lieve berichten!
Helaas duurt het nog minstens een maand voordat ik mijn intakegesprek heb bij de GZ Psycholoog. In de overbruggende tijd kan ik gelukkig nog wel bij de praktijkondersteuner blijven lopen, dus dat is heel fijn.
Het gesprek met de studentdecaan was fijn, maar ik ben niks wijzers geworden. Ik blijf gewoon halve dagen draaien & als ik denk dat het wat beter gaat dan probeer ik dit op te voeren met her en der eens een uurtje meer.
@LaFlamande: Het accepteren is zo moeilijk. Ik ben altijd een doorzetter geweest dus denk al snel dat ik me aanstel en wel gewoon hele dagen kan draaien. Helaas komt, na een goede dag en teveel willen, de klap die volgende dag weer keihard aan.
@Kaatje71: Piekeren, zo herkenbaar. Één van de dingen waar je gewoon amper controle over hebt, hoe makkelijk het ook klinkt om "het gewoon even naast je neer te leggen". Ja heerlijk hé, het echte lente-weer komt er aan!
@libe: Ooh wat gaaf! Hopelijk iets moois om naar uit te kijken! Ik hoop ook dat het snel beter gaat, maar dat zal nog wel even duren..
Heel erg bedankt voor de lieve berichten!
Helaas duurt het nog minstens een maand voordat ik mijn intakegesprek heb bij de GZ Psycholoog. In de overbruggende tijd kan ik gelukkig nog wel bij de praktijkondersteuner blijven lopen, dus dat is heel fijn.
Het gesprek met de studentdecaan was fijn, maar ik ben niks wijzers geworden. Ik blijf gewoon halve dagen draaien & als ik denk dat het wat beter gaat dan probeer ik dit op te voeren met her en der eens een uurtje meer.
@LaFlamande: Het accepteren is zo moeilijk. Ik ben altijd een doorzetter geweest dus denk al snel dat ik me aanstel en wel gewoon hele dagen kan draaien. Helaas komt, na een goede dag en teveel willen, de klap die volgende dag weer keihard aan.
@Kaatje71: Piekeren, zo herkenbaar. Één van de dingen waar je gewoon amper controle over hebt, hoe makkelijk het ook klinkt om "het gewoon even naast je neer te leggen". Ja heerlijk hé, het echte lente-weer komt er aan!
@libe: Ooh wat gaaf! Hopelijk iets moois om naar uit te kijken! Ik hoop ook dat het snel beter gaat, maar dat zal nog wel even duren..
donderdag 12 maart 2020 om 14:20
Meid,ik heb het na 8jaar nog steeds niet kunnen accepteren dat ik een geg.angstst.heb..maar het gaat in ieniemienie stapjes beter.Robertjeeeee schreef: ↑12-03-2020 10:34Hoi allemaal,
Heel erg bedankt voor de lieve berichten!
Helaas duurt het nog minstens een maand voordat ik mijn intakegesprek heb bij de GZ Psycholoog. In de overbruggende tijd kan ik gelukkig nog wel bij de praktijkondersteuner blijven lopen, dus dat is heel fijn.
Het gesprek met de studentdecaan was fijn, maar ik ben niks wijzers geworden. Ik blijf gewoon halve dagen draaien & als ik denk dat het wat beter gaat dan probeer ik dit op te voeren met her en der eens een uurtje meer.
@LaFlamande: Het accepteren is zo moeilijk. Ik ben altijd een doorzetter geweest dus denk al snel dat ik me aanstel en wel gewoon hele dagen kan draaien. Helaas komt, na een goede dag en teveel willen, de klap die volgende dag weer keihard aan.
@Kaatje71: Piekeren, zo herkenbaar. Één van de dingen waar je gewoon amper controle over hebt, hoe makkelijk het ook klinkt om "het gewoon even naast je neer te leggen". Ja heerlijk hé, het echte lente-weer komt er aan!
@libe: Ooh wat gaaf! Hopelijk iets moois om naar uit te kijken! Ik hoop ook dat het snel beter gaat, maar dat zal nog wel even duren..
@libe ..superleuk een prinsje in de familie
Ik reageer later op rest; moet zo naar de bedrijfsarts
Knuffel aan iedereen
donderdag 12 maart 2020 om 17:05
@robertje, ik herken mij heel erg in jouw verhaal. ik denk dat mijn angststoornis ook ontstaan is door school. door het teveel van mezelf vragen en het niet signaleren van stress symptomen. gelukkig kun je halve dagen werken, dat scheelt al een hoop. kom je die dagen dan ook een beetje goed door? Balen dat je pas over een maand bij de psycholoog terecht kan maar gelukkig heb je in die tussentijd nog wel wat gesprekken. Dat kan al schelen.
Libe, wat leuk een jongetje
superblij voor jullie! en kan me goed voorstellen dat je wat paniek ervaarde toen het leek dat er wat fout was. dit zou iedereen hebben, ook zonder stoornis. maar gelukkig was er niets!
ik zit morgen alweer een week aan de ad en ik moet zeggen dat het prima gaat. ik heb vooral last van mijn hoofd, hoofdpijn en echt zo'n vol gevoel. Alsof mijn hoofd heel zwaar is. Ook kan ik mij slecht concentreren. Soms last van mijn buik. Wel apart want toen ik de eerste keer begon met ad (zelfde soort) had ik vooral last van misselijkheid en slechte eetlust. En dat heb ik nu nauwelijks. Het gaat zn gangetje, maar ik ervaar wel veel stress door school wat ik er eigenlijk niet bij kan hebben nu. Probeer er zo rustig mogelijk onder te blijven en te doen wat ik moet doen maar soms is dat even lastig. Heb van de week ook gebeld voor een afspraak bij de psycholoog, 8 april moet ik. Ik ben benieuwd. In die tussentijd heb ik gesprekken met de huisarts. Moet morgen ook even laten weten hoe het gaat met de ad. Vind ik wel fijn dat ze zo betrokken is.
Libe, wat leuk een jongetje
superblij voor jullie! en kan me goed voorstellen dat je wat paniek ervaarde toen het leek dat er wat fout was. dit zou iedereen hebben, ook zonder stoornis. maar gelukkig was er niets! ik zit morgen alweer een week aan de ad en ik moet zeggen dat het prima gaat. ik heb vooral last van mijn hoofd, hoofdpijn en echt zo'n vol gevoel. Alsof mijn hoofd heel zwaar is. Ook kan ik mij slecht concentreren. Soms last van mijn buik. Wel apart want toen ik de eerste keer begon met ad (zelfde soort) had ik vooral last van misselijkheid en slechte eetlust. En dat heb ik nu nauwelijks. Het gaat zn gangetje, maar ik ervaar wel veel stress door school wat ik er eigenlijk niet bij kan hebben nu. Probeer er zo rustig mogelijk onder te blijven en te doen wat ik moet doen maar soms is dat even lastig. Heb van de week ook gebeld voor een afspraak bij de psycholoog, 8 april moet ik. Ik ben benieuwd. In die tussentijd heb ik gesprekken met de huisarts. Moet morgen ook even laten weten hoe het gaat met de ad. Vind ik wel fijn dat ze zo betrokken is.
