Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
maandag 23 maart 2020 om 13:21
Welkom Pingu,schrijf indd gerust mee,al is het alleen om je hart te luchten en iedereen hier begrijpt elkaar!
Wil toch even tegen jullie allen zeggrn dat ik enorm blij ben met jullie hartverwarmende reacties,elders hier op t forum kan ik ook de gekste,naarste,belediginde reacties zien en hier is dat nooit. Fijn!
Fijne,gezonde dagen iedereen. Ik probeer zo weinig mogelijk op mn tel.te zitten.
Puur uit zelfbescherming, voordat ik t weet zie ik nl.opeens nieuwsberichten ed.op poppen, ben nl.al zo bang voor Corona,slik al weken weer oxazepam en kijk geen nieuws meer.
Virtuele knuffel aan iedereen..dankbaar voor dit forum en de mensen hier!
(Ik zie nu hap snap alinea's..sorryyy daarvoor
)
Wil toch even tegen jullie allen zeggrn dat ik enorm blij ben met jullie hartverwarmende reacties,elders hier op t forum kan ik ook de gekste,naarste,belediginde reacties zien en hier is dat nooit. Fijn!
Fijne,gezonde dagen iedereen. Ik probeer zo weinig mogelijk op mn tel.te zitten.
Puur uit zelfbescherming, voordat ik t weet zie ik nl.opeens nieuwsberichten ed.op poppen, ben nl.al zo bang voor Corona,slik al weken weer oxazepam en kijk geen nieuws meer.
Virtuele knuffel aan iedereen..dankbaar voor dit forum en de mensen hier!
(Ik zie nu hap snap alinea's..sorryyy daarvoor
)
maandag 23 maart 2020 om 14:45
Dit heb ik ook...Doubletree20 schreef: ↑20-03-2020 13:31Klote he. En op sommige momenten grijpt de angst dan helemaal naar m'n keel en komen er weer nieuwe angsten bij waar ik eerst niet aan dacht. Of dat ik iets mankeer, hoeft geen corona te zijn en dat het ziekenhuis geen tijd meer voor me heeft, daar loop ik nou ook steeds mee in m'n hoofd.
Goed dat je toch naar buiten gaat! Ik misschien vanavond na het eten.
Ik bel elke dag even met mijn ouders maar ik merk dat er elke keer een nieuwe angst bij komt.
Nu zeggen ze weer dat het virus dus nog even kan leven op papier of plastic, dan denk ik, echt waar zijn we in beland? Ik was mijn handen veel hoor maar wil deze week iets opsturen naar mijn ouders dus heb daar weer over zitten piekeren, raak dan echt helemaal in de knoop in mijn hoofd...
Daarnaast ben ik alleen en ik trek het met vlagen heel slecht...
Dat wordt echt onderschat, mijn ouders reageren dan toch een beetje met maak je niet zo druk, maar ik loop de hele dag tegen mezelf in te praten.
Dat is wel een groot verschil hoor, of je nu alleen bent of niet.. Mijn zus heeft haar gezin.
Voel me echt enorm klote, hoe kun je nou niet gaan piekeren in zo'n situatie.
Ik sla misschien door in mijn angsten maar andere mensen staan er ook wel weer heel nuchter in... Maar nogmaals het scheelt natuurlijk heel veel of je nu alleen bent, want hoe blijf je dan een beetje sane zeg maar.
Moet ook echt even goed slapen, vannacht super onrustig en ook nog liggen hoesten
yesss wijzigde dit bericht op 23-03-2020 21:03
4.25% gewijzigd
maandag 23 maart 2020 om 15:00
Snap ik hoor Yesss. Als je ook nog eens alleen bent en echt op jezelf bent aangewezen ga je extra lopen malen / nadenken en is er niemand die voor jou kan relativeren. Ik heb echt mijn man als steunpilaar nodig. Hij is wel bezorgd ivm Corona maar ook wel weer nuchter erin en niet zo'n angsthaas als mij. Ik moet alleen wel uitkijken dat hij niet kenttergek word van mijn gezeur 
Ik heb geen idee hoe lang dat virus overleefd op oppervlaktes. Daar zijn de meningen over verdeeld en volgens mij ligt het ook aan het soort oppervlak, de temperatuur etc. Als ik jou was zou ik wel iets durven opsturen naar ouders maar zelf je heel handen daarvoor goed wassen en misschien met ze afspreken dat ze post 24 uur laten liggen? De postbode zelf kan natuurlijk ook iets aan zijn handen hebben of de mensen die in het sorteercentrum werken. Ik wil je niet extra bang maken hoor maar het zou zonde zijn als je ouders daardoor leuke post van jou mislopen.
Wat naar dat je niks van je zus hoort. Misschien extra met haar gezin bezig of zit ze zelf heel erg in de stress / angst?
Ik heb nu al een week geen nieuws meer gekeken, helpt gelukkig wel wat. Alleen FB moet ik nog mee stoppen want zag gister alweer een bericht voorbij komen waardoor ik in totale paniek was.
Momenteel heb ik de meeste afleiding in werken, buiten in de polder lopen en m'n dieren. En ik verheug me op de kleine dingetjes zoals een spannend boek, leuke serie op Netflix en het avondeten.
Ik hoop zo dat ze het snel onder controle hebben. Jemig, wat een vreselijk nare periode!
Succes allemaal en hopelijk slaap je vannacht beter Yesss. (zonder hoesten maar als je verder geen klachten hebt zou ik me geen zorgen maken hoor)
Ik heb geen idee hoe lang dat virus overleefd op oppervlaktes. Daar zijn de meningen over verdeeld en volgens mij ligt het ook aan het soort oppervlak, de temperatuur etc. Als ik jou was zou ik wel iets durven opsturen naar ouders maar zelf je heel handen daarvoor goed wassen en misschien met ze afspreken dat ze post 24 uur laten liggen? De postbode zelf kan natuurlijk ook iets aan zijn handen hebben of de mensen die in het sorteercentrum werken. Ik wil je niet extra bang maken hoor maar het zou zonde zijn als je ouders daardoor leuke post van jou mislopen.
Wat naar dat je niks van je zus hoort. Misschien extra met haar gezin bezig of zit ze zelf heel erg in de stress / angst?
Ik heb nu al een week geen nieuws meer gekeken, helpt gelukkig wel wat. Alleen FB moet ik nog mee stoppen want zag gister alweer een bericht voorbij komen waardoor ik in totale paniek was.
Momenteel heb ik de meeste afleiding in werken, buiten in de polder lopen en m'n dieren. En ik verheug me op de kleine dingetjes zoals een spannend boek, leuke serie op Netflix en het avondeten.
Ik hoop zo dat ze het snel onder controle hebben. Jemig, wat een vreselijk nare periode!
Succes allemaal en hopelijk slaap je vannacht beter Yesss. (zonder hoesten maar als je verder geen klachten hebt zou ik me geen zorgen maken hoor)
maandag 23 maart 2020 om 15:43
Dat vind ik ook heel van hierrammie schreef: ↑23-03-2020 13:21Welkom Pingu,schrijf indd gerust mee,al is het alleen om je hart te luchten en iedereen hier begrijpt elkaar!
Wil toch even tegen jullie allen zeggrn dat ik enorm blij ben met jullie hartverwarmende reacties,elders hier op t forum kan ik ook de gekste,naarste,belediginde reacties zien en hier is dat nooit. Fijn!
Fijne,gezonde dagen iedereen. Ik probeer zo weinig mogelijk op mn tel.te zitten.
Puur uit zelfbescherming, voordat ik t weet zie ik nl.opeens nieuwsberichten ed.op poppen, ben nl.al zo bang voor Corona,slik al weken weer oxazepam en kijk geen nieuws meer.
Virtuele knuffel aan iedereen..dankbaar voor dit forum en de mensen hier!
(Ik zie nu hap snap alinea's..sorryyy daarvoor
..lang niet op alle forums zo..
maandag 23 maart 2020 om 16:31
Hoi allemaal,
Jullie verhalen gelezen...
Ging hier best een tijd goed. Bij mij spelen hormonen een grote rol in mn angsten. De ene week kan ik de hele wereld aan bij wijze van..er sluipt wel s een angstige gedachte binnen maar t is net of die niet binnenkomt. Ik wuif m makkelijker weg. Rond mijn menstruatie ging t verbazend goed..druk met het organiseren van thuiswerken en ondertussen dochter ook aan haar opdrachten van school zetten. Zelfs het coronavirus kon ik redelijk uit mn 'systeem' houden.
Gister kwam daar verandering in..migraine en vandaag komt alles zo 'binnen'. Heb gegoogled op een medisch dingetje (ben vooral hypochondrisch) waar ik vervolgens nog angstiger van werd. Ikzit dan gewoon te trillen, net of er allemaal spanning uit moet. Vast herkenbaar voor jullie...
En corona komt ook meer binnen..pfff
Morgen gaan we een huis bezichtigen. We zijn op zoek naar een andere woning en ook aan het klussen/schilderen in ons eigen huis wat wel goede afleiding geeft. Alleen vind ik t nu allemaal wat teveel van het goede
Jullie verhalen gelezen...
Ging hier best een tijd goed. Bij mij spelen hormonen een grote rol in mn angsten. De ene week kan ik de hele wereld aan bij wijze van..er sluipt wel s een angstige gedachte binnen maar t is net of die niet binnenkomt. Ik wuif m makkelijker weg. Rond mijn menstruatie ging t verbazend goed..druk met het organiseren van thuiswerken en ondertussen dochter ook aan haar opdrachten van school zetten. Zelfs het coronavirus kon ik redelijk uit mn 'systeem' houden.
Gister kwam daar verandering in..migraine en vandaag komt alles zo 'binnen'. Heb gegoogled op een medisch dingetje (ben vooral hypochondrisch) waar ik vervolgens nog angstiger van werd. Ikzit dan gewoon te trillen, net of er allemaal spanning uit moet. Vast herkenbaar voor jullie...
En corona komt ook meer binnen..pfff
Morgen gaan we een huis bezichtigen. We zijn op zoek naar een andere woning en ook aan het klussen/schilderen in ons eigen huis wat wel goede afleiding geeft. Alleen vind ik t nu allemaal wat teveel van het goede
dinsdag 24 maart 2020 om 17:19
Net als je denkt dat we er allemaal hetzelfde instaan in de familie en ik met mijn ouders heb besproken we gewoon even niet op bezoek gaan, stuurt mijn zus net dat ze daar dus op de koffie wil gaan... Mijn ouders zijn op leeftijd en mijn moeder valt onder de risico groep.
Ik had dit al wel aan zien komen, zij gaat zich vervelen... We zitten net een week thuis, hele uitleg erbij, dat ze al een week niet buiten is geweest enz.
Ja dus?
Buiten dat willen mijn ouders dat ook niet. Heb mijn moeder vandaag nog gesproken en ze willen voorlopig geen bezoek.
Maar ik kan dit dus niet voor anderen bepalen.. hopelijk laten ze zich niet overhalen, bah. Iedere keer kom ik even op zo'n punt dat ik het even een beetje los kan laten en dan komt er weer iets...
Ik had dit al wel aan zien komen, zij gaat zich vervelen... We zitten net een week thuis, hele uitleg erbij, dat ze al een week niet buiten is geweest enz.
Ja dus?
Buiten dat willen mijn ouders dat ook niet. Heb mijn moeder vandaag nog gesproken en ze willen voorlopig geen bezoek.
Maar ik kan dit dus niet voor anderen bepalen.. hopelijk laten ze zich niet overhalen, bah. Iedere keer kom ik even op zo'n punt dat ik het even een beetje los kan laten en dan komt er weer iets...
dinsdag 24 maart 2020 om 18:48
Ik mis dat nu echt heel erg, een steun en toeverlaat inderdaad...Doubletree20 schreef: ↑23-03-2020 15:00Snap ik hoor Yesss. Als je ook nog eens alleen bent en echt op jezelf bent aangewezen ga je extra lopen malen / nadenken en is er niemand die voor jou kan relativeren. Ik heb echt mijn man als steunpilaar nodig. Hij is wel bezorgd ivm Corona maar ook wel weer nuchter erin en niet zo'n angsthaas als mij. Ik moet alleen wel uitkijken dat hij niet kenttergek word van mijn gezeur
Ik heb geen idee hoe lang dat virus overleefd op oppervlaktes. Daar zijn de meningen over verdeeld en volgens mij ligt het ook aan het soort oppervlak, de temperatuur etc. Als ik jou was zou ik wel iets durven opsturen naar ouders maar zelf je heel handen daarvoor goed wassen en misschien met ze afspreken dat ze post 24 uur laten liggen? De postbode zelf kan natuurlijk ook iets aan zijn handen hebben of de mensen die in het sorteercentrum werken. Ik wil je niet extra bang maken hoor maar het zou zonde zijn als je ouders daardoor leuke post van jou mislopen.
Wat naar dat je niks van je zus hoort. Misschien extra met haar gezin bezig of zit ze zelf heel erg in de stress / angst?
Ik heb nu al een week geen nieuws meer gekeken, helpt gelukkig wel wat. Alleen FB moet ik nog mee stoppen want zag gister alweer een bericht voorbij komen waardoor ik in totale paniek was.
Momenteel heb ik de meeste afleiding in werken, buiten in de polder lopen en m'n dieren. En ik verheug me op de kleine dingetjes zoals een spannend boek, leuke serie op Netflix en het avondeten.
Ik hoop zo dat ze het snel onder controle hebben. Jemig, wat een vreselijk nare periode!
Succes allemaal en hopelijk slaap je vannacht beter Yesss. (zonder hoesten maar als je verder geen klachten hebt zou ik me geen zorgen maken hoor)
Moet ook echt even afstand kunnen nemen van alles ofzo anders gaat het niet goed komen. Even op andere dingen richten. Het zit mentaal even niet lekker...
Wat betreft mijn zus, dat is al heel lang zo.. ze doet ook nooit een stapje mijn richting in zeg maar en in deze situatie merk ik dat het een soort druppel is.
Nog bedankt voor je uitgebreide reactie, fijn om het hier kwijt te kunnen
(Sorry dat ik even zoveel plaats..)
dinsdag 24 maart 2020 om 20:02
Heb ik ook. Ik snap er niks meer van, de een zegt dit, de ander dat, virologen spreken elkaar tegen, politici zitten ertussen en de berichten volgen elkaar zo snel op. Ik heb nachtelijke angstaanvallen en ben dus overdag ook niet fit, wat slecht is voor mijn weerstand, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik ben altijd een enorme poetser geweest en dat wordt nu erger, ik voel me niet veilig in een huis met rommel en vlekken op het aanrecht en dat gevoel wordt steeds sterker.
Ik vind het wel heel fijn om hier mee te schrijven en wil iedereen ook even virtueel knuffelen. Het is toch mooi om te weten dat je niet alleen bent, zeker nu, ik weet zo goed wat jullie allemaal doormaken.
Wat een afschuwelijke tijd toch, het is alsof ik in een heeeeeeel lange nachtmerrie zit. En nee, eigenlijk niet alsof, het is ook gewoon een nachtmerrie.
Ik zit nu met een kopje thee First Dates te kijken, en dat leidt wel wat af. Lieve groet aan jullie allemaal!
't Is al met al een heel gedoe
dinsdag 24 maart 2020 om 21:47
Die nachtmerrie, zo herkenbaar... Het leven voelt op dit moment zo extreem doelloos voor mij. Elke dag is hetzelfde, ik kan geen leuke dingen met vrienden doen en dat duurt ook nog wel even. Het ging eindelijk een beetje de goede kant op maar ik zit nu weer zo in een negatieve spiraal dat ik er echt extreem gek van word. Heb donderdag (hopelijk, weet nog niet of die door gaat ivm dit virus) weer een gesprek met de praktijkondersteuner, hoop dat hij mij wat tips en vooral ondersteuning kunnen bieden want vanuit mijn ouders kant is dat er totaal niet (ze doen net of alles normaal is en ik me niet zo aan moet stellen).Pingu schreef: ↑24-03-2020 20:02Heb ik ook. Ik snap er niks meer van, de een zegt dit, de ander dat, virologen spreken elkaar tegen, politici zitten ertussen en de berichten volgen elkaar zo snel op. Ik heb nachtelijke angstaanvallen en ben dus overdag ook niet fit, wat slecht is voor mijn weerstand, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik ben altijd een enorme poetser geweest en dat wordt nu erger, ik voel me niet veilig in een huis met rommel en vlekken op het aanrecht en dat gevoel wordt steeds sterker.
Ik vind het wel heel fijn om hier mee te schrijven en wil iedereen ook even virtueel knuffelen. Het is toch mooi om te weten dat je niet alleen bent, zeker nu, ik weet zo goed wat jullie allemaal doormaken.
Wat een afschuwelijke tijd toch, het is alsof ik in een heeeeeeel lange nachtmerrie zit. En nee, eigenlijk niet alsof, het is ook gewoon een nachtmerrie.
Ik zit nu met een kopje thee First Dates te kijken, en dat leidt wel wat af. Lieve groet aan jullie allemaal!
dinsdag 24 maart 2020 om 21:52
Ik heb donderdag toevallig ook weer een gesprek met de praktijkondersteuner. Telefonisch natuurlijk ipv face to face. Ik vind het eigenlijk best fijn om alleen iemand stem te horen, het is alsof je daarmee sneller tot de kern komt. De rest van de behandeling geeft me dan wel weer stress; ik moet inloggen op allerlei onduidelijke portalen en filmpjes downloaden en dat lukt niet goed.
't Is al met al een heel gedoe
dinsdag 24 maart 2020 om 22:07
@yesss: Vreselijk hé! Lekker slapen!
@Pingu: Ik heb dus nog onduidelijkheid of het telefonisch of wel face to face is. Ik hoop zo dat het face to face is, de band met mijn praktijkondersteuner is zo goed dat dat het enige moment is dat ik even een gelukkig moment heb omdat ik altijd zo blij ben om hem weer te zien. Mag ik vragen op welk online platform je zit? Ik zit op Therapieland.
@Pingu: Ik heb dus nog onduidelijkheid of het telefonisch of wel face to face is. Ik hoop zo dat het face to face is, de band met mijn praktijkondersteuner is zo goed dat dat het enige moment is dat ik even een gelukkig moment heb omdat ik altijd zo blij ben om hem weer te zien. Mag ik vragen op welk online platform je zit? Ik zit op Therapieland.
dinsdag 24 maart 2020 om 22:18
dinsdag 24 maart 2020 om 22:38
Soms vraag ik me af of ik dan de enige ben die niet zoveel verschil merkt. Ik doe nog steeds het zelfde als eerst. Ik sprak voorheen ook al niet af met mensen. Ik ging niet naar bijeenkomsten, sportclubs, feestjes etc. Ik werk ook niet. De enige mensen die ik zie zijn mijn ouders en mijn man. En ik doe soms boodschappen, maar nu wel met een behoorlijk gestressed gevoel uit angst om besmet te worden. Ik hoop niet dat er een lockdown komt, want mijn man moet nog gewoon naar zijn werk en ik raak in paniek van te lang alleen thuis zijn. En ik ben bang dat ik mijn ouders dan niet meer kan bezoeken.
Groetjes!
woensdag 25 maart 2020 om 07:03
@ Yesss, wat raar van je zus dat ze dan toch langs wilt gaan bij je ouders. Ik zelf snap dat ook niet hoor, het is kl*te dat je niet bij je ouders langs kan gaan maar je wilt toch dat ze geen enkel risico lopen? Als ze toch perse langs wilt gaan kun je misschien vragen of ze buiten in de tuin afspreken, je zus niet binnen komt en 2 meter afstand houden?
Hopelijk houden je ouders voet bij stuk, geen visite!
En verontschuldig je niet he dat je hier veel plaatst (vind ik wel meevallen trouwens hoor) Daar is dit topic voor en al plaats je 10 berichtjes achter elkaar, het gaat erom dat je je hart kan luchten.
@ Pingu, gelukkig gaat je gesprek door met je praktijkondersteuner ook al is het telefonisch. Kan toch opluchten even je hart luchten bij iemand of het nou een professional is of een vriend. Heb je wel mensen om je heen waarbij je terecht kan?
@ Robertjeee, ik herken het negatieve gevoel alsof alles momenteel doelloos is. We weten ook niet hoe lang het gaat duren en wat de gevolgen gaan zijn en dat maakt me extra bang. Wat vervelend zeg dat je niet bij je ouders terecht kan. Misschien doen ze zo of het allemaal wel meevalt zodat ze voor zichzelf een soort muur hebben opgebouwd, een soort struisvogelpolitiek? Als je doet alsof het er niet is is het er niet zeg maar? Ik hoop dat je gesprek donderdag door gaat!
@ Libe, op sociaal gebied merk ik ook niet veel verschil. Ben heel erg introvert dus behoefte aan veel mensen, feestjes en noem maar op had en heb ik niet. (dat is ook het enigste positieve voor mij aan dit hele corona gedoe, geen verplichte sociale dingetjes en geen visite
Sporten deed ik wel, al was het met tegenzin dus dat mis ik ook niet echt. Ik werk nu meer thuis, dat heeft z'n voordelen en nadelen. Het is voornamelijk de angst en stress wat voor mij het grote verschil maakt. Ik ben letterlijk 24/7 met dat corona gedoe bezig, soms op de achtergrond maar de angst is er non-stop. Mijn man is nu naar z'n werk en ben zo bang dat hij corona op loopt. Ik werk vandaag thuis maar zit dan dus wel de hele dag alleen en heb geen afleiding.
Ik moet zometeen naar de buurtsuper en ben ook weer bang. (maar ik wil echt even om groenten en kruiden voor mijn konijntjes) Zit al een heel plan in m'n hoofd te bedenken hoe ik de kans om het op te lopen zo klein mogelijk kan maken. Desinfectie mee, doekjes, volgorde van handen wassen en een paar keer. Zit al te denken om m'n fles Dettol mee te nemen en eerst het karretje enzo te ontsmetten. Het moet niet gekker worden.
Succes vandaag allemaal!
Hopelijk houden je ouders voet bij stuk, geen visite!
En verontschuldig je niet he dat je hier veel plaatst (vind ik wel meevallen trouwens hoor) Daar is dit topic voor en al plaats je 10 berichtjes achter elkaar, het gaat erom dat je je hart kan luchten.
@ Pingu, gelukkig gaat je gesprek door met je praktijkondersteuner ook al is het telefonisch. Kan toch opluchten even je hart luchten bij iemand of het nou een professional is of een vriend. Heb je wel mensen om je heen waarbij je terecht kan?
@ Robertjeee, ik herken het negatieve gevoel alsof alles momenteel doelloos is. We weten ook niet hoe lang het gaat duren en wat de gevolgen gaan zijn en dat maakt me extra bang. Wat vervelend zeg dat je niet bij je ouders terecht kan. Misschien doen ze zo of het allemaal wel meevalt zodat ze voor zichzelf een soort muur hebben opgebouwd, een soort struisvogelpolitiek? Als je doet alsof het er niet is is het er niet zeg maar? Ik hoop dat je gesprek donderdag door gaat!
@ Libe, op sociaal gebied merk ik ook niet veel verschil. Ben heel erg introvert dus behoefte aan veel mensen, feestjes en noem maar op had en heb ik niet. (dat is ook het enigste positieve voor mij aan dit hele corona gedoe, geen verplichte sociale dingetjes en geen visite
Sporten deed ik wel, al was het met tegenzin dus dat mis ik ook niet echt. Ik werk nu meer thuis, dat heeft z'n voordelen en nadelen. Het is voornamelijk de angst en stress wat voor mij het grote verschil maakt. Ik ben letterlijk 24/7 met dat corona gedoe bezig, soms op de achtergrond maar de angst is er non-stop. Mijn man is nu naar z'n werk en ben zo bang dat hij corona op loopt. Ik werk vandaag thuis maar zit dan dus wel de hele dag alleen en heb geen afleiding.
Ik moet zometeen naar de buurtsuper en ben ook weer bang. (maar ik wil echt even om groenten en kruiden voor mijn konijntjes) Zit al een heel plan in m'n hoofd te bedenken hoe ik de kans om het op te lopen zo klein mogelijk kan maken. Desinfectie mee, doekjes, volgorde van handen wassen en een paar keer. Zit al te denken om m'n fles Dettol mee te nemen en eerst het karretje enzo te ontsmetten. Het moet niet gekker worden.
Succes vandaag allemaal!
woensdag 25 maart 2020 om 08:46
Doubletree, heel herkenbaar! Ik ben ook bang dat mijn man het virus mee naar huis neemt van zijn werk. Ik had wel een sport abonnement, maar vanwege mijn zwangerschap ben ik nu al maanden niet geweest. Ik heb gister maar opgezegd, aangezien ze nu tot juni dichtgaan en ik dan bijna moet bevallen. Ook de supermarkt is een heel ding nu. Ik las vanochtend over dat deurbeleid en schoot weer in de stress. Het legt voor mij zoveel druk op het boodschappen doen want je kunt niet zomaar even uit de winkel gaan. Maar wel goed dat ze dit doen voor de veiligheid van iedereen. Succes met thuiswerken. Ik ga mijn huis poetsen, dan heb ik wat afleiding van het alleen zijn.
Groetjes!
woensdag 25 maart 2020 om 09:58
Ik vind het zo fijn dat je hier dingen kan schrijven die op andere topics misschien zouden worden weggewuifd, als in 'sommige mensen hebben échte problemen'.
Waar ik nu mee zit, is het videobellen dat ineens moet voor het thuiswerken. Ik heb een slecht zelfbeeld en lage eigenwaarde en nu zie ik de hele tijd die levensgrote bewegende selfie bezig. Ik schaam me dood. Ik ben er heel erg door afgeleid en let helemaal niet meer op wat mensen zeggen.
Voor de rest: blijf doorademen meer kunnen we eigenlijk niet doen (cliché, ik weet het, maar je moet toch iets zeggen....)
Waar ik nu mee zit, is het videobellen dat ineens moet voor het thuiswerken. Ik heb een slecht zelfbeeld en lage eigenwaarde en nu zie ik de hele tijd die levensgrote bewegende selfie bezig. Ik schaam me dood. Ik ben er heel erg door afgeleid en let helemaal niet meer op wat mensen zeggen.
Voor de rest: blijf doorademen meer kunnen we eigenlijk niet doen (cliché, ik weet het, maar je moet toch iets zeggen....)
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 25 maart 2020 om 10:07
Pingu, dat heb ik ook tijdens videobellen. Soms helpt het om de camera wat verder weg te zetten en jezelf niet van onderaf te filmen. Als je er verder gewoon verzorgd uitziet, is er niet veel aan te doen. Probeer je maar te bedenken dat de anderen waarschijnlijk ook het meeste bezig zijn met zichzelf en niet op jou letten.
Groetjes!
woensdag 25 maart 2020 om 11:34
Vreselijk videobellen!! M'n vader en broer weten ondertussen wel dat ze dit niet moeten doen want ik neem gewoon niet op.
Maar als het voor je werk is moet je wel natuurlijk. Ik hoop niet dat ze dat op mijn werk ook willen gaan doen. Ik heb al een hekel aan zo bellen, laat staan videobellen. Dan zou ik ook in de stress zitten hoor!
De boodschappen doen heb ik overleefd (hoop ik) Er stond gelukkig desinfectiespray dus heb de kar helemaal schoongemaakt en m'n handen extra. Daarna weer m'n handen en krat ingesprayd. Thuis -tig x m'n handen gewassen, deurklinken en al met dettol schoongemaakt, zelfs m'n pinpas. Ik moest aan mensen met smetvrees denken, dan heb je echt geen leven. Zo vermoeiend dit.
Ik moet vrijdag om de wekelijkse boodschappen bij AH en ben daar nu al zenuwachtig voor. Zo stom dat ik voor zoiets in de stress zit. Ik ga om 8 uur en hopelijk is het dan nog niet druk.
Maar als het voor je werk is moet je wel natuurlijk. Ik hoop niet dat ze dat op mijn werk ook willen gaan doen. Ik heb al een hekel aan zo bellen, laat staan videobellen. Dan zou ik ook in de stress zitten hoor!
De boodschappen doen heb ik overleefd (hoop ik) Er stond gelukkig desinfectiespray dus heb de kar helemaal schoongemaakt en m'n handen extra. Daarna weer m'n handen en krat ingesprayd. Thuis -tig x m'n handen gewassen, deurklinken en al met dettol schoongemaakt, zelfs m'n pinpas. Ik moest aan mensen met smetvrees denken, dan heb je echt geen leven. Zo vermoeiend dit.
Ik moet vrijdag om de wekelijkse boodschappen bij AH en ben daar nu al zenuwachtig voor. Zo stom dat ik voor zoiets in de stress zit. Ik ga om 8 uur en hopelijk is het dan nog niet druk.
woensdag 25 maart 2020 om 11:45
Vandaag weer met goede moed begonnen aan het werken aan mijn scriptie. Ik loop alleen een beetje vast en zit een beetje op het punt dat ik niet zo goed meer weet wat de volgende stap is. Ik dus mijn stagebegeleider bellen om hem om advies te vragen, voicemail met meteen een sms'je erachteraan of hij later terug kan bellen.
Zo'n simpel iets sloopt mij zo erg. Ik vind het überhaupt al angstig om hem te bellen (ik ben bang dat mensen vinden dat ik mij aanstel) omdat ik al gauw het idee heb dat hij geen energie in mij wilt steken maar het feit dat hij ophangt en mij (hopelijk) later terugbelt (wat al eens eerder niet is gebeurd) geeft mij dit gevoel al helemaal. Ja, ik weet dat ook hij druk kan zijn met zijn werk, maar het gebeurd elke keer als ik hem bel. Ook slaat meteen de stress zo enorm toe omdat ik vrees dat ik hierdoor in de knoei kom met mijn opdracht en niet "afstudeerwaardig" ben en dus niet kan afstuderen dit jaar...
Zo'n simpel iets sloopt mij zo erg. Ik vind het überhaupt al angstig om hem te bellen (ik ben bang dat mensen vinden dat ik mij aanstel) omdat ik al gauw het idee heb dat hij geen energie in mij wilt steken maar het feit dat hij ophangt en mij (hopelijk) later terugbelt (wat al eens eerder niet is gebeurd) geeft mij dit gevoel al helemaal. Ja, ik weet dat ook hij druk kan zijn met zijn werk, maar het gebeurd elke keer als ik hem bel. Ook slaat meteen de stress zo enorm toe omdat ik vrees dat ik hierdoor in de knoei kom met mijn opdracht en niet "afstudeerwaardig" ben en dus niet kan afstuderen dit jaar...
woensdag 25 maart 2020 om 12:34
In bijna alles wat wij hier schrijven is onze angst aan het woord, niet wijzelf. Ik word er verdrietig van dat dat zo werkt in ons hoofd.
@Robertje, dat je denkt dat mensen denken dat je je aanstelt, dat is voor mij ook zó allesbepalend. Zo zeiden mijn collega's tijdens dat vreselijke videobellen heel lief: 'niet te veel doen hoor, zeg ho als je het niet meer trekt'. Dat wil je toch horen?? Ik wil daar blij om zijn, maar mijn angst zit as we speak op mijn schouder te sissen: 'Dat zéggen ze alleen maar, ze menen het niet, ze vinden jou lastig en nutteloos en een trut die niets aankan'. En ik weet dat ik het zelf ben die het zegt. Mijn gedachten hebben geen gelijk, Is zo, wéét ik, maar toch kan ik het nu niet voelen.
Ik ga zo maar even een luchtje scheppen buiten en naar het water staren. Dat werkt gelukkig nog wel kalmerend op mijn geest.
@Doubletree, wat naar dat je zelfs je pinpas moet ontsmetten van jezelf. Dat lijkt me ontzettend vermoeiend. Het gekke is: ik ben normaal enorm smetvrezend, maar nu met dit virus denk ik juist: we kunnen er niet tegenaan ontsmetten. Dus dan is mijn hoofd ineens weer rationeel bezig. Snap jij het nog?
@Robertje, dat je denkt dat mensen denken dat je je aanstelt, dat is voor mij ook zó allesbepalend. Zo zeiden mijn collega's tijdens dat vreselijke videobellen heel lief: 'niet te veel doen hoor, zeg ho als je het niet meer trekt'. Dat wil je toch horen?? Ik wil daar blij om zijn, maar mijn angst zit as we speak op mijn schouder te sissen: 'Dat zéggen ze alleen maar, ze menen het niet, ze vinden jou lastig en nutteloos en een trut die niets aankan'. En ik weet dat ik het zelf ben die het zegt. Mijn gedachten hebben geen gelijk, Is zo, wéét ik, maar toch kan ik het nu niet voelen.
Ik ga zo maar even een luchtje scheppen buiten en naar het water staren. Dat werkt gelukkig nog wel kalmerend op mijn geest.
@Doubletree, wat naar dat je zelfs je pinpas moet ontsmetten van jezelf. Dat lijkt me ontzettend vermoeiend. Het gekke is: ik ben normaal enorm smetvrezend, maar nu met dit virus denk ik juist: we kunnen er niet tegenaan ontsmetten. Dus dan is mijn hoofd ineens weer rationeel bezig. Snap jij het nog?
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 25 maart 2020 om 13:42
Vreselijk, zo raar dat ons hoofd daar zo erg de controle over heeft en wij niet de controle over ons hoofd. Ik denk ook exact hetzelfde, het komt ook niet meer echt binnen en daardoor neem ik het ook niet serieus. Ik heb net ook even een wandelingetje gemaakt buiten, is toch altijd wel even weer fijn met dit goede weer!Pingu schreef: ↑25-03-2020 12:34In bijna alles wat wij hier schrijven is onze angst aan het woord, niet wijzelf. Ik word er verdrietig van dat dat zo werkt in ons hoofd.
@Robertje, dat je denkt dat mensen denken dat je je aanstelt, dat is voor mij ook zó allesbepalend. Zo zeiden mijn collega's tijdens dat vreselijke videobellen heel lief: 'niet te veel doen hoor, zeg ho als je het niet meer trekt'. Dat wil je toch horen?? Ik wil daar blij om zijn, maar mijn angst zit as we speak op mijn schouder te sissen: 'Dat zéggen ze alleen maar, ze menen het niet, ze vinden jou lastig en nutteloos en een trut die niets aankan'. En ik weet dat ik het zelf ben die het zegt. Mijn gedachten hebben geen gelijk, Is zo, wéét ik, maar toch kan ik het nu niet voelen.
Ik ga zo maar even een luchtje scheppen buiten en naar het water staren. Dat werkt gelukkig nog wel kalmerend op mijn geest.
@Doubletree, wat naar dat je zelfs je pinpas moet ontsmetten van jezelf. Dat lijkt me ontzettend vermoeiend. Het gekke is: ik ben normaal enorm smetvrezend, maar nu met dit virus denk ik juist: we kunnen er niet tegenaan ontsmetten. Dus dan is mijn hoofd ineens weer rationeel bezig. Snap jij het nog?
woensdag 25 maart 2020 om 14:26
Hallo allemaal, het klinkt misschien een beetje vreemd maar ik ben blij jullie berichten te lezen. Ik ben niet de enige met deze gedachten/angsten. Al jaren heb ik een angststoornis en ben hier ook voor in behandeling. Mijn angsten richten zich met name op erge lichamelijke aandoeningen (ben ook wel hypochondrisch aangelegd).
Door de Corona ben ik zo bang geworden voor mijn ouders en mijn man en mezelf. Ik herken heel veel in wat jullie schrijven. Hopelijk kunnen we elkaar een beetje bij staan.
Door de Corona ben ik zo bang geworden voor mijn ouders en mijn man en mezelf. Ik herken heel veel in wat jullie schrijven. Hopelijk kunnen we elkaar een beetje bij staan.
