Psyche
alle pijlers
Angststoornis
zaterdag 19 augustus 2017 om 11:44
Ik heb een angststoornis. Al jaren met ups en downs, maar nu zit ik in een flinke down. En heb het idee dat het nooit meer goed komt (terwijl ik best weer dat dat onzin is)
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
4 maanden geleden uitgevallen met veel lichamelijke klachten als vermoeidheid, spierpijn, vermoeide benen en duizeligheid. Bij mijn psych terecht gekomen en begonnen te werken aan de vermoeidheid. Oververmoeidheid staat altijd aan de basis van mijn angsten. Kreeg dus de diagnose overspannen. Bij mijn laatste bezoek aan de psych zijn we tot de conclusie gekomen dat de angststoornis niet zomaar weg gaat als mijn energie opgekrikt is.... tijd voor take 2. Het voelt als een soort vicieuze cirkel waarin ik gevangen zit.
Ben nu met terug van een angstige en vermoeiende vakantie met heel veel heimwee. Ik ben verdrietig, nerveus, gespannen en bang dat het altijd zo blijft. Ik ben getrouwd en moeder van het liefste (en het drukste) meisje van de wereld. Ik wil het zo graag goed doen voor hen, gewoon weer een vrolijke huisgenoot zijn die zich niet alleen maar angstig en nerveus voelt.
Wat zoek ik hier? Lotgenoten... mensen die in hetzelfde schuitje zitten en met een lach en een traan elkaar een steuntje in de rug kunnen geven. En hopelijk dan over een tijdje terug kunnen lezen en zien dat het echt wel beter wordt.
woensdag 25 maart 2020 om 14:32
Helaas heb ik net te horen gekregen dat mijn gesprek ook telefonisch is... Dit is best wel een klap aangezien ik me er best wel op verheugde om weer even samen te zitten. Maarja, we moeten door dus maar het beste er van maken!
woensdag 25 maart 2020 om 16:29
Wat jammer Robertje. Ik hoop voor je dat een telefonisch gesprek toch voldoende steun geeft.
@Zamira, ik schrijf ook sinds kort mee en ik merk nu al hoe fijn het is om herkenning te vinden. Hypochonder zijn in deze tijd lijkt me verschrikkelijk, een familielid van mij heeft daar last van en zij heeft het ook heel moeilijk nu. Ik ben juist heel fatalistisch voor mezelf, ik denk op mijn ergste momenten: laat die corona mij maar snel treffen, dan ben ik van alle angsten en depressies en onzekerheden af. I know, geen gezonde gedachte, maar anders zat ik niet in dit topic
Ik zit nu nog een beetje op afstand te werken forummen, maar eigenlijk wil ik gewoon afsluiten. Ik merk dat ik graag dat ritme wil vasthouden van 8 uur, maar dat slaat nergens op eigenlijk. Nu voel ik me zelfs te moe om mijn jas te pakken en naar buiten te gaan, dus blijf ik een beetje doelloos rondsurfen en appen met iedereen die het ook moeilijk heeft, want dat zijn er heel veel.
@Zamira, ik schrijf ook sinds kort mee en ik merk nu al hoe fijn het is om herkenning te vinden. Hypochonder zijn in deze tijd lijkt me verschrikkelijk, een familielid van mij heeft daar last van en zij heeft het ook heel moeilijk nu. Ik ben juist heel fatalistisch voor mezelf, ik denk op mijn ergste momenten: laat die corona mij maar snel treffen, dan ben ik van alle angsten en depressies en onzekerheden af. I know, geen gezonde gedachte, maar anders zat ik niet in dit topic
Ik zit nu nog een beetje op afstand te werken forummen, maar eigenlijk wil ik gewoon afsluiten. Ik merk dat ik graag dat ritme wil vasthouden van 8 uur, maar dat slaat nergens op eigenlijk. Nu voel ik me zelfs te moe om mijn jas te pakken en naar buiten te gaan, dus blijf ik een beetje doelloos rondsurfen en appen met iedereen die het ook moeilijk heeft, want dat zijn er heel veel.
't Is al met al een heel gedoe
woensdag 25 maart 2020 om 17:52
Welkom Zamira. Hoop dat je hier wat herkenning vindt. Eens met rammie: de sfeer is hier fijn en niemand is veroordelend.
En eens met Pingu: je leest in alles onze angst die spreekt. Al die stress van buitenaf triggert die angst alleen maar meer. Houd vol! Echt, wij kunnen dit. We hebben toch al heel veel angstige watertjes door gezwommen? Dan lukt deze ook, Vraag vooral alle hulp die je nodig hebt, al is het (nu even) op afstand. Aan vrienden, familie, peuten, hier.
@ Yesss, beetje stom van je zus hoor. Het is nu eenmaal niet leuk en handig, deze situatie, maar daar lopen we allemaal tegenaan.
@ Pingu, hoop dat het waterstaren geholpen heeft. Goed dat je dat soort dingen doet, dat is zorgen voor jezelf, al is het met kleine dingen.
@ Robertjeee, niet leuk dat het contact met je studiebegeleider je zoveel stress oplevert. Probeer niet teveel voor hem in te vullen: hoogstwaarschijnlijk kon hij je even niet te woord staan; die dingen zijn bijna nooit persoonlijk. En scriptie/proefschriften zijn af en toe gewoon enorm stressvol. Ik weet het nog goed, al is het eeuwen geleden. Heb je nog andere mensen, studiegenoten, vrienden, met wie je kunt sparren? Of stoom afblazen? Vond dat altijd heerlijk (en nuttig).
@ Libe en pingu, videobellen: vreselijk! Maar ik wil al liever niet op de foto en ik doe mijn ogen af en toe dicht als ik bij de kapper voor de spiegel zit. Best confronterend. Is echt iets waar ik mee aan de slag moet: mezelf mooi vinden zoals ik ben. Niet gewoon 'mezelf accepteren', nee; gewoon mooi en goed genoeg. Ooit!
@ Doubletree, die angst voor besmetting lijkt me heel zwaar, omdat je daar, zeker nu, overal mee geconfronteerd wordt. Op zich is de angst niet irrationeel, maar hij gaat wel met je aan de haal. Is dat altijd zo erg of enkel nu?
@ matz, och meid, het gaat ook altijd met ups en downs hé. Hoop dat de huizenjacht wat afleiding oplevert (maar ook dat je jezelf niet voorbij loopt).
Wilde er graag ook een positieve noot in gooien: naast al die aso's die wc-papier hamsteren en lekker aan samenscholing doen, zijn er zoveel hartverwarmende initiatieven van mensen die andere mensen helpen ontstaan. Ik word daar echt een beetje rozigblij en hoopvol van.
En eens met Pingu: je leest in alles onze angst die spreekt. Al die stress van buitenaf triggert die angst alleen maar meer. Houd vol! Echt, wij kunnen dit. We hebben toch al heel veel angstige watertjes door gezwommen? Dan lukt deze ook, Vraag vooral alle hulp die je nodig hebt, al is het (nu even) op afstand. Aan vrienden, familie, peuten, hier.
@ Yesss, beetje stom van je zus hoor. Het is nu eenmaal niet leuk en handig, deze situatie, maar daar lopen we allemaal tegenaan.
@ Pingu, hoop dat het waterstaren geholpen heeft. Goed dat je dat soort dingen doet, dat is zorgen voor jezelf, al is het met kleine dingen.
@ Robertjeee, niet leuk dat het contact met je studiebegeleider je zoveel stress oplevert. Probeer niet teveel voor hem in te vullen: hoogstwaarschijnlijk kon hij je even niet te woord staan; die dingen zijn bijna nooit persoonlijk. En scriptie/proefschriften zijn af en toe gewoon enorm stressvol. Ik weet het nog goed, al is het eeuwen geleden. Heb je nog andere mensen, studiegenoten, vrienden, met wie je kunt sparren? Of stoom afblazen? Vond dat altijd heerlijk (en nuttig).
@ Libe en pingu, videobellen: vreselijk! Maar ik wil al liever niet op de foto en ik doe mijn ogen af en toe dicht als ik bij de kapper voor de spiegel zit. Best confronterend. Is echt iets waar ik mee aan de slag moet: mezelf mooi vinden zoals ik ben. Niet gewoon 'mezelf accepteren', nee; gewoon mooi en goed genoeg. Ooit!
@ Doubletree, die angst voor besmetting lijkt me heel zwaar, omdat je daar, zeker nu, overal mee geconfronteerd wordt. Op zich is de angst niet irrationeel, maar hij gaat wel met je aan de haal. Is dat altijd zo erg of enkel nu?
@ matz, och meid, het gaat ook altijd met ups en downs hé. Hoop dat de huizenjacht wat afleiding oplevert (maar ook dat je jezelf niet voorbij loopt).
Wilde er graag ook een positieve noot in gooien: naast al die aso's die wc-papier hamsteren en lekker aan samenscholing doen, zijn er zoveel hartverwarmende initiatieven van mensen die andere mensen helpen ontstaan. Ik word daar echt een beetje rozigblij en hoopvol van.
woensdag 25 maart 2020 om 18:59
Pingu, die gedachte heb ik soms ook. Maar dan met name als ik denk aan mijn ouders. Dat ik nog liever eraan onderdoor ga dan dat mijn ouders allebei (natuurlijk allebei, want ik ben kampioen rampdenken) hieraan moet verliezen. Geen gezonde gedachte van mij. Aan de andere kant moet ik er niet aan denken dat ik zo ernstig ziek word, want hypochonder. 
Hebben jullie verder nog hobby's nu?
Hebben jullie verder nog hobby's nu?
woensdag 25 maart 2020 om 19:23
Dank jullie voor het welkom 
. Ik ben eigenlijk ook we nieuwsgierig hoe jullie de dagen doorkomen. Kunnen jullie nog werken of studeren? Lukt afleiding zoeken een beetje?
Ik kan gelukkig thuiswerken. Soms lukt dat maar vaak ook niet. Ik kan het gevoel hebben dat ik soms volledig overrompeld wordt door de angst, dan kan ik haast niets. Ik wil ook zo graag afleiding zoeken maar dat vind ik ook erg lastig
. Ik ben eigenlijk ook we nieuwsgierig hoe jullie de dagen doorkomen. Kunnen jullie nog werken of studeren? Lukt afleiding zoeken een beetje?Ik kan gelukkig thuiswerken. Soms lukt dat maar vaak ook niet. Ik kan het gevoel hebben dat ik soms volledig overrompeld wordt door de angst, dan kan ik haast niets. Ik wil ook zo graag afleiding zoeken maar dat vind ik ook erg lastig
woensdag 25 maart 2020 om 19:36
Dat is ook weer waar. Uiteindelijk heeft hij mij overigens nog gebeld!LaFlamande schreef: ↑25-03-2020 17:52Welkom Zamira. Hoop dat je hier wat herkenning vindt. Eens met rammie: de sfeer is hier fijn en niemand is veroordelend.
En eens met Pingu: je leest in alles onze angst die spreekt. Al die stress van buitenaf triggert die angst alleen maar meer. Houd vol! Echt, wij kunnen dit. We hebben toch al heel veel angstige watertjes door gezwommen? Dan lukt deze ook, Vraag vooral alle hulp die je nodig hebt, al is het (nu even) op afstand. Aan vrienden, familie, peuten, hier.
@ Yesss, beetje stom van je zus hoor. Het is nu eenmaal niet leuk en handig, deze situatie, maar daar lopen we allemaal tegenaan.
@ Pingu, hoop dat het waterstaren geholpen heeft. Goed dat je dat soort dingen doet, dat is zorgen voor jezelf, al is het met kleine dingen.
@ Robertjeee, niet leuk dat het contact met je studiebegeleider je zoveel stress oplevert. Probeer niet teveel voor hem in te vullen: hoogstwaarschijnlijk kon hij je even niet te woord staan; die dingen zijn bijna nooit persoonlijk. En scriptie/proefschriften zijn af en toe gewoon enorm stressvol. Ik weet het nog goed, al is het eeuwen geleden. Heb je nog andere mensen, studiegenoten, vrienden, met wie je kunt sparren? Of stoom afblazen? Vond dat altijd heerlijk (en nuttig).
@ Libe en pingu, videobellen: vreselijk! Maar ik wil al liever niet op de foto en ik doe mijn ogen af en toe dicht als ik bij de kapper voor de spiegel zit. Best confronterend. Is echt iets waar ik mee aan de slag moet: mezelf mooi vinden zoals ik ben. Niet gewoon 'mezelf accepteren', nee; gewoon mooi en goed genoeg. Ooit!
@ Doubletree, die angst voor besmetting lijkt me heel zwaar, omdat je daar, zeker nu, overal mee geconfronteerd wordt. Op zich is de angst niet irrationeel, maar hij gaat wel met je aan de haal. Is dat altijd zo erg of enkel nu?
@ matz, och meid, het gaat ook altijd met ups en downs hé. Hoop dat de huizenjacht wat afleiding oplevert (maar ook dat je jezelf niet voorbij loopt).
Wilde er graag ook een positieve noot in gooien: naast al die aso's die wc-papier hamsteren en lekker aan samenscholing doen, zijn er zoveel hartverwarmende initiatieven van mensen die andere mensen helpen ontstaan. Ik word daar echt een beetje rozigblij en hoopvol van.
Ja ik vind het zeer lastig om er met mensen over te sparren, het is namelijk best wel een specifieke opdracht. Stoom afblazen vind ik al helemaal lastig, vooral met het idee erbij dat mijn overige studiegenoten (naar mijn weten) niet zoveel stress ervaren (mogelijk doen ze dat wel maar uiten ze dat niet).
woensdag 25 maart 2020 om 21:09
Robertjee, dat snap ik wel. Aan de andere kant mogen vriendinnen bij mij zoveel stoom afblazen als ze willen. Je hoeft daarvoor natuurlijk niet precies evenveel stress te hebben. Maar blaas anders gerust hier hoor, stress galore!
Zamira, ik moet redelijk veel werk in korte tijd af hebben, dus werk is wel goede afleiding. Misschien maar goed dat ik thuis moét blijven, anders was het helemaal moeilijk met dit prachtige weer. Tegelijk heb ik als ik hard werk, ook hard behoefte aan ontspanning en buiten zijn. Beetje dubbel dus.
Zamira, ik moet redelijk veel werk in korte tijd af hebben, dus werk is wel goede afleiding. Misschien maar goed dat ik thuis moét blijven, anders was het helemaal moeilijk met dit prachtige weer. Tegelijk heb ik als ik hard werk, ook hard behoefte aan ontspanning en buiten zijn. Beetje dubbel dus.
donderdag 26 maart 2020 om 07:40
Welkom Zamira, fijn dat je hier van je af kunt schrijven en herkenning vindt. Ik heb zelf ook erg veel steun aan dit topic en om te weten dat je niet de enigste bent die met enorme angsten rond loopt op wat voor gebied dan ook. Ik ben zelf ook erg hypochondrisch aangelegd en zo bang dat er iets met mijn man gebeurd. (ziekte of ongeluk) Of dat we corona krijgen en het niet zo goed afloopt.
LaFlamande, ik heb geen smetvrees hoor hoewel ik wel vrij vaak mijn handen was en deurklinken in het openbaar en dat soort dingen zoveel mogelijk probeer te vermijden. Maar niet ziekelijk. Ik ben nu gewoon zo bang dat er ergens corona aan zit en dat ik het krijg als ik om boodschappen ben geweest, daarom wil ik alles ontsmetten wat ik aan heb geraakt daarna.
Konijnenpantoffeltje, ik heb eigenlijk niet echt hobby's, ook nooit gehad. Ik ben dingen snel beu. Wat ik nu doe om de dagen door te komen is werken, lezen, tv kijken en veel buiten zijn, lopen door de polder bijvoorbeeld. En mijn dieren werken therapeutisch voor mij.
Robertjeeeee, ik hoop dat je een positief gesprek hebt vandaag ook al is het telefonisch!
Matz, hoe was het huis nog?
Dit wordt geen beste dag. Zit hier nu al met hartkloppingen, dichte keel van stress / angst. Kreeg gister wat appjes van m'n broer van dingen die ik niet wil weten (de kids mogen niet meer buiten spelen en hij had ze wat laten lezen en toen appte hij door wat hij had laten lezen, dat er zoveel jonge mensen op de IC belanden enz) Later appte hij dat er een bus met corona patienten was aangekomen bij ons ziekenhuis omdat er in Brabant geen plek meer was. Ik keek nog even op FB en zag een bericht van een jong meisje met corona met de tekst " alsjeblieft mensen, neem dit serieus en doe het niet af met het is maar een griepje". Ik krijg al die berichten niet meer uit m'n hoofd en word weer overmand door angst.
Plus mijn vader wordt morgen geopereerd aan zijn longen, er wordt een halve long weggenomen ivm kanker. Sowieso al erg maar nu met dat corona. Als hij het krijgt is het gedaan. Ik ben sowieso bang dat hij het niet gaat redden. Hij is 72, zware alcoholist en zware roker. Ik heb geen goede band met mijn vader maar toch zit ik in de stress. Ik ben bang dat hij dood gaat en wij nu in deze tijden een begrafenis moeten gaan regelen en ik vind dat een hele egoistische gedachte van mij.
Pfff, ik moet nu gaan werken. Gelukkig wel thuis maar het nadeel is dat ik dan geen mens zie.
LaFlamande, ik heb geen smetvrees hoor hoewel ik wel vrij vaak mijn handen was en deurklinken in het openbaar en dat soort dingen zoveel mogelijk probeer te vermijden. Maar niet ziekelijk. Ik ben nu gewoon zo bang dat er ergens corona aan zit en dat ik het krijg als ik om boodschappen ben geweest, daarom wil ik alles ontsmetten wat ik aan heb geraakt daarna.
Konijnenpantoffeltje, ik heb eigenlijk niet echt hobby's, ook nooit gehad. Ik ben dingen snel beu. Wat ik nu doe om de dagen door te komen is werken, lezen, tv kijken en veel buiten zijn, lopen door de polder bijvoorbeeld. En mijn dieren werken therapeutisch voor mij.
Robertjeeeee, ik hoop dat je een positief gesprek hebt vandaag ook al is het telefonisch!
Matz, hoe was het huis nog?
Dit wordt geen beste dag. Zit hier nu al met hartkloppingen, dichte keel van stress / angst. Kreeg gister wat appjes van m'n broer van dingen die ik niet wil weten (de kids mogen niet meer buiten spelen en hij had ze wat laten lezen en toen appte hij door wat hij had laten lezen, dat er zoveel jonge mensen op de IC belanden enz) Later appte hij dat er een bus met corona patienten was aangekomen bij ons ziekenhuis omdat er in Brabant geen plek meer was. Ik keek nog even op FB en zag een bericht van een jong meisje met corona met de tekst " alsjeblieft mensen, neem dit serieus en doe het niet af met het is maar een griepje". Ik krijg al die berichten niet meer uit m'n hoofd en word weer overmand door angst.
Plus mijn vader wordt morgen geopereerd aan zijn longen, er wordt een halve long weggenomen ivm kanker. Sowieso al erg maar nu met dat corona. Als hij het krijgt is het gedaan. Ik ben sowieso bang dat hij het niet gaat redden. Hij is 72, zware alcoholist en zware roker. Ik heb geen goede band met mijn vader maar toch zit ik in de stress. Ik ben bang dat hij dood gaat en wij nu in deze tijden een begrafenis moeten gaan regelen en ik vind dat een hele egoistische gedachte van mij.
Pfff, ik moet nu gaan werken. Gelukkig wel thuis maar het nadeel is dat ik dan geen mens zie.
donderdag 26 maart 2020 om 09:36
@LaFlamande Dankjewel! Dat doe ik ook zeker, dit forum geeft me erg veel steun.
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Heb, naar aanleiding van een telefonisch gesprek gister met m'n begeleider, een aantal opdrachten gekregen waarvan ik morgen tussen 10:00 en 11:00 met hem de resultaten ga bespreken. De stress slaat alweer toe, het liefst zat ik er gisteravond tot 00:00 nog mee bezig, maar ik heb mezelf verplicht om de laptop dicht te doen. Ik wil hem niet het gevoel geven dat ik faal, dat ik een slechte stagiair ben en dat het bedrijf dus geïnvesteerd heeft in een nutteloos persoon die door zijn mentale klachten weinig kan. Ik heb nog geen één keer gehoord dat ik het goed doe, dus ik weet ook niet waar ik sta... Ik vind het zo lastig allemaal, ga vandaag in elk geval beginnen met die opdrachten en dan zie ik wel waar ik strand.
Het word nog een hele uitdaging om deze tijd door te komen, 1 juni lijkt oneindig... Het liefst krijg ik voor deze overbruggende tijd medicatie, maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken wil ik daar recht op krijgen. Mag een praktijkondersteuner dat aanvragen?
Iedereen een fijne dag gewenst! Net zoals gister is het weer prachtig weer dus ga zeker nog een ommetje buiten doen!
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Heb, naar aanleiding van een telefonisch gesprek gister met m'n begeleider, een aantal opdrachten gekregen waarvan ik morgen tussen 10:00 en 11:00 met hem de resultaten ga bespreken. De stress slaat alweer toe, het liefst zat ik er gisteravond tot 00:00 nog mee bezig, maar ik heb mezelf verplicht om de laptop dicht te doen. Ik wil hem niet het gevoel geven dat ik faal, dat ik een slechte stagiair ben en dat het bedrijf dus geïnvesteerd heeft in een nutteloos persoon die door zijn mentale klachten weinig kan. Ik heb nog geen één keer gehoord dat ik het goed doe, dus ik weet ook niet waar ik sta... Ik vind het zo lastig allemaal, ga vandaag in elk geval beginnen met die opdrachten en dan zie ik wel waar ik strand.
Het word nog een hele uitdaging om deze tijd door te komen, 1 juni lijkt oneindig... Het liefst krijg ik voor deze overbruggende tijd medicatie, maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken wil ik daar recht op krijgen. Mag een praktijkondersteuner dat aanvragen?
Iedereen een fijne dag gewenst! Net zoals gister is het weer prachtig weer dus ga zeker nog een ommetje buiten doen!
donderdag 26 maart 2020 om 10:12
Wat herken ik veel v jou post!!! Was ook zo bang voor mn man of me zelf.Doubletree20 schreef: ↑26-03-2020 07:40Welkom Zamira, fijn dat je hier van je af kunt schrijven en herkenning vindt. Ik heb zelf ook erg veel steun aan dit topic en om te weten dat je niet de enigste bent die met enorme angsten rond loopt op wat voor gebied dan ook. Ik ben zelf ook erg hypochondrisch aangelegd en zo bang dat er iets met mijn man gebeurd. (ziekte of ongeluk) Of dat we corona krijgen en het niet zo goed afloopt.
LaFlamande, ik heb geen smetvrees hoor hoewel ik wel vrij vaak mijn handen was en deurklinken in het openbaar en dat soort dingen zoveel mogelijk probeer te vermijden. Maar niet ziekelijk. Ik ben nu gewoon zo bang dat er ergens corona aan zit en dat ik het krijg als ik om boodschappen ben geweest, daarom wil ik alles ontsmetten wat ik aan heb geraakt daarna.
Konijnenpantoffeltje, ik heb eigenlijk niet echt hobby's, ook nooit gehad. Ik ben dingen snel beu. Wat ik nu doe om de dagen door te komen is werken, lezen, tv kijken en veel buiten zijn, lopen door de polder bijvoorbeeld. En mijn dieren werken therapeutisch voor mij.
Robertjeeeee, ik hoop dat je een positief gesprek hebt vandaag ook al is het telefonisch!
Matz, hoe was het huis nog?
Dit wordt geen beste dag. Zit hier nu al met hartkloppingen, dichte keel van stress / angst. Kreeg gister wat appjes van m'n broer van dingen die ik niet wil weten (de kids mogen niet meer buiten spelen en hij had ze wat laten lezen en toen appte hij door wat hij had laten lezen, dat er zoveel jonge mensen op de IC belanden enz) Later appte hij dat er een bus met corona patienten was aangekomen bij ons ziekenhuis omdat er in Brabant geen plek meer was. Ik keek nog even op FB en zag een bericht van een jong meisje met corona met de tekst " alsjeblieft mensen, neem dit serieus en doe het niet af met het is maar een griepje". Ik krijg al die berichten niet meer uit m'n hoofd en word weer overmand door angst.
Plus mijn vader wordt morgen geopereerd aan zijn longen, er wordt een halve long weggenomen ivm kanker. Sowieso al erg maar nu met dat corona. Als hij het krijgt is het gedaan. Ik ben sowieso bang dat hij het niet gaat redden. Hij is 72, zware alcoholist en zware roker. Ik heb geen goede band met mijn vader maar toch zit ik in de stress. Ik ben bang dat hij dood gaat en wij nu in deze tijden een begrafenis moeten gaan regelen en ik vind dat een hele egoistische gedachte van mij.
Pfff, ik moet nu gaan werken. Gelukkig wel thuis maar het nadeel is dat ik dan geen mens zie.
Toevallig las ik gister pagina 24&25 v deze topic..pfff wat ik toen typte over mn angsten en nu..bang om mn gezonde man te verliezen is uitgekomen
,maar wil niemands angst voeden..ik denk maar zo puur toeval.Ik door corona nieuws nog steeds elkde dag 1oxazepam,en t hyperventileren gaat al masnden vrolijk door..wat een klote tijd..zit al in hele nare situatie en als steun kan er niemand komen(voor de nieuwelingen;mijn man is plots overleden afgelopen augustus,hij was 39).
Ik lig ook vaak met hartkloppingen en angstig in bed dit heb ik al 8jaar lang,is dus niet na overlijden v mn man ontstaan..en heel dit corona gebeuren nu
. Ik heb opdrachten vd psy.gekregen op therapieland,dus dat ga ik strx ff doen.Vanavond ga ik via instagram een gratis webinar doen;over hoe kom je uit je hoofd en over angst.
Voor de geinteresseerden. Ze heet hoofdregisseur..hele mooie posts en tips heeft ze.
Voor t eerst dacht ik ook jeeeetje wat herkenbaar en bruikbaar!
We are strong ladys
donderdag 26 maart 2020 om 10:14
Ik vind het goed om te lezen dat je gemotiveerd bent,maar te is ook niet goed.Robertjeeeee schreef: ↑26-03-2020 09:36@LaFlamande Dankjewel! Dat doe ik ook zeker, dit forum geeft me erg veel steun.
Nieuwe dag, nieuwe kansen. Heb, naar aanleiding van een telefonisch gesprek gister met m'n begeleider, een aantal opdrachten gekregen waarvan ik morgen tussen 10:00 en 11:00 met hem de resultaten ga bespreken. De stress slaat alweer toe, het liefst zat ik er gisteravond tot 00:00 nog mee bezig, maar ik heb mezelf verplicht om de laptop dicht te doen. Ik wil hem niet het gevoel geven dat ik faal, dat ik een slechte stagiair ben en dat het bedrijf dus geïnvesteerd heeft in een nutteloos persoon die door zijn mentale klachten weinig kan. Ik heb nog geen één keer gehoord dat ik het goed doe, dus ik weet ook niet waar ik sta... Ik vind het zo lastig allemaal, ga vandaag in elk geval beginnen met die opdrachten en dan zie ik wel waar ik strand.
Het word nog een hele uitdaging om deze tijd door te komen, 1 juni lijkt oneindig... Het liefst krijg ik voor deze overbruggende tijd medicatie, maar ik weet niet hoe ik dat moet aanpakken wil ik daar recht op krijgen. Mag een praktijkondersteuner dat aanvragen?
Iedereen een fijne dag gewenst! Net zoals gister is het weer prachtig weer dus ga zeker nog een ommetje buiten doen!
Probeer een ipv medicatie valeriaan en magnesium te gebruiken. Deze 2 doen mij heel goed nl.
Fijn ook dat je naar buiten wilt gaan
donderdag 26 maart 2020 om 11:30
donderdag 26 maart 2020 om 12:03
Lief berichtje..dank jeDoubletree20 schreef: ↑26-03-2020 11:30Jeetje, wat erg Rammie, ik heb er gewoon geen woorden voor. Heel veel sterkte wens ik jou. Ik heb dit vreselijke bericht of niet meegekregen of ik heb er snel over heen gelezen omdat mijn ergste nachtmerrie jouw werkelijkheid is. Ik hoop dat je steun bij familie en vrienden hebt. Heb je kinderen?
Ik heb 2 kinderen;pubers van 12 en 14, en ja we hebben het ontzettend zwaar. We hebben veel lieve mensen en familie om ons heen, te veel zelfs...dat is onvoorstelbaar. Voel me zo gezegend.
Soms benauwd mij het te veel aan aandacht. Dit klinkt misschien raar voor jullie, maar onze vrienden/familiekring was altijd al groot en kwamen te vaak na zijn overlijden, dat zelfs huisarts zei; het is allemaal lief bedoelt..maar te veel voor je.
Buren zeggen ook; jullie zijn echt geliefd! Zoveel man over de vloer! Maar nu met corona natuurlijk niet en dat is zwaar...al een tijd alleen met zn 3tjes.
Afgelopen week werd ik 40 en gisteren jongste jarig..waren hele emotionele dagen..veel gehuild.
Hij heeft de 40 niet gehaald, en vorig jaar had hij het huis versierd voor jongste met veel balonnen
Ik hoorde zn stem toen we de video vd verjaardag v vorig jaar bekeken..Sorry voor de egopost. Ik ben nu druk met mn eigen ontwikkeling qua angst en hypogondrie. Na het overlijden v mijn man denk ik nl.heeeel anders over bepaalde angsten
donderdag 26 maart 2020 om 12:57
Dat is geen ego post hoor Rammie!
Gelukkig heb je kinderen en hebben jullie veel steun aan elkaar. Kan me voorstellen dat het soms benauwend kan voelen als er constant mensen over de vloer komen.
En dan verjaardagen zullen extra hard aankomen. Op zulke dagen mis je iemand nog meer voor zover dat al mogelijk is. Veel sterkte!
Gelukkig heb je kinderen en hebben jullie veel steun aan elkaar. Kan me voorstellen dat het soms benauwend kan voelen als er constant mensen over de vloer komen.
En dan verjaardagen zullen extra hard aankomen. Op zulke dagen mis je iemand nog meer voor zover dat al mogelijk is. Veel sterkte!
donderdag 26 maart 2020 om 15:16
@ Rammie - Wat heftig. En ik vind het helemaal geen ego post. Het is een zeer begrijpelijke post. Hopelijk helpt het schrijven een beetje, en het delen van je verhaal.
Soms is veel aandacht, hoe goed bedoelt ook, het laatste waar je op zit te wachten.
Ik snap je heel goed.
Ik snap jullie allemaal goed. Hoewel sommige situaties erg van elkaar verschillen hebben we een grote binder, de angst.
Soms is veel aandacht, hoe goed bedoelt ook, het laatste waar je op zit te wachten.
Ik snap je heel goed.
Ik snap jullie allemaal goed. Hoewel sommige situaties erg van elkaar verschillen hebben we een grote binder, de angst.
donderdag 26 maart 2020 om 15:36
Rammie, dat is zeker geen egopost hoor, wat verschrikkelijk verdrietig voor jullie. 
Weet niet of het al ter sprake is gekomen op dit topic, misschien wel, maar in tijden van verdriet en angst helpt de serie 'After Life' van Ricky Gervais (Netflix) me heel erg. Ik heb 'm al drie keer gezien en eind april staat seizoen 2 erop.
Ik merk nog steeds hoe moeilijk ik het vind om goed voor mezelf te zorgen. Ik sta in de overlevingsstand, heb net frietjes en een groentekroket gehaald voor de lunch ipv iets gezonds en daar voel ik me dan weer schuldig over.
Ik zal zo een mandarijntje pellen voor het idee.
Was net bij het Kruidvat en dat helpt me nu zeker niet. Verkoopster snauwde me toe (tuurlijk, ik snap dat zij ook stress heeft) dat ik verplicht een mandje moest pakken (lijkt me juist niet hygiënisch nu, maar ok). Niemand zei verder een woord, mensen hielden zich angstvallig aan die 1,5 meter, wat voor superveel onduidelijkheid zorgde bij de kassa's. Het kan aan mijn stemming liggen, maar de sfeer voelde heel gespannen en grimmig aan.
De praktijkondersteuner belde ook en dat was even een fijn gesprek. Maar toen stelde ze voor om het volgende contactmoment 23 april te laten zijn, en dan kun je tegen mij nu net zo goed zeggen 'we spreken elkaar over vijf jaar, ok?'' Dus ze probeert volgende week nog een gaatje te vinden.
Ben benieuwd hoe jullie dag is vandaag en of jullie ergens lichtpuntjes zien?
Ik zag het gesprek met de praktijkondersteuner en toch de groentekroket (!) als lichtpuntje. De groentekroket was lekker, even een warme snack, en ik ben blij dat er geen dier voor is gestorven
De friet vind ik dan wel jammer, maar niks aan te doen. Ik kan er nu niet ook nog een eetprobleem bij hebben.
Weet niet of het al ter sprake is gekomen op dit topic, misschien wel, maar in tijden van verdriet en angst helpt de serie 'After Life' van Ricky Gervais (Netflix) me heel erg. Ik heb 'm al drie keer gezien en eind april staat seizoen 2 erop.
Ik merk nog steeds hoe moeilijk ik het vind om goed voor mezelf te zorgen. Ik sta in de overlevingsstand, heb net frietjes en een groentekroket gehaald voor de lunch ipv iets gezonds en daar voel ik me dan weer schuldig over.
Ik zal zo een mandarijntje pellen voor het idee.
Was net bij het Kruidvat en dat helpt me nu zeker niet. Verkoopster snauwde me toe (tuurlijk, ik snap dat zij ook stress heeft) dat ik verplicht een mandje moest pakken (lijkt me juist niet hygiënisch nu, maar ok). Niemand zei verder een woord, mensen hielden zich angstvallig aan die 1,5 meter, wat voor superveel onduidelijkheid zorgde bij de kassa's. Het kan aan mijn stemming liggen, maar de sfeer voelde heel gespannen en grimmig aan.
De praktijkondersteuner belde ook en dat was even een fijn gesprek. Maar toen stelde ze voor om het volgende contactmoment 23 april te laten zijn, en dan kun je tegen mij nu net zo goed zeggen 'we spreken elkaar over vijf jaar, ok?'' Dus ze probeert volgende week nog een gaatje te vinden.
Ben benieuwd hoe jullie dag is vandaag en of jullie ergens lichtpuntjes zien?
Ik zag het gesprek met de praktijkondersteuner en toch de groentekroket (!) als lichtpuntje. De groentekroket was lekker, even een warme snack, en ik ben blij dat er geen dier voor is gestorven
De friet vind ik dan wel jammer, maar niks aan te doen. Ik kan er nu niet ook nog een eetprobleem bij hebben.
't Is al met al een heel gedoe
donderdag 26 maart 2020 om 17:08
@Pingu: Ik ben het met je eens, ik was laatst in de Jumbo en het voelde zo raar, alsof het een andere wereld was ofzo. Fijn dat het gesprek een goed gesprek was! Mag ik vragen hoelang jou gesprekken met de praktijkondersteuner ongeveer duren?
Mijn dag was slecht, heb veel kunnen doen voor stage maar ben tot dusver niet tevreden met mijn resultaten wat ik de afgelopen anderhalf maand heb bereikt (heb dit in de mail gestuurd naar mijn stagebegeleider, dit is mede vermoeilijkt door m'n mentale klachten en het thuiswerken). Heb net gesprek met de praktijkondersteuner erop zitten, was een erg fijn gesprek maar heb het idee dat ze nogal kort zijn (hij vraagt hoe het gaat, geeft tips, en stelde voor om de volgende afspraak via videobellen te doen), weet niet hoe dat bij jullie zit?
Toen ik 2 week geleden begonnen ben met halve dagen stage draaien ging het goed, ik merkte dat die negatieve spiraal niet meer aanwezig was en stapje voor stapje klom ik omhoog (uiteraard had ik nog wel eens een slechte dag). Nu ik door dit virus thuiszit is het weer helemaal mis, ritme weg, geen afleiding en de meeste dingen waar ik gelukkig van word kunnen niet meer omdat het buitenshuis is. Ook gedachten als "ik zie geen uitweg meer" komen meerdere malen weer langs in mijn hoofd, want 1 juni lijkt echt een oneindige datum die eeuwig gaat duren en op deze manier tot 1 juni "leven" gaat echt nog een helse uitdaging worden. Gelukkig heb ik wel de steun van mijn praktijkondersteuner hierin als het echt mis is en kan ik hem altijd bellen.
Mijn dag was slecht, heb veel kunnen doen voor stage maar ben tot dusver niet tevreden met mijn resultaten wat ik de afgelopen anderhalf maand heb bereikt (heb dit in de mail gestuurd naar mijn stagebegeleider, dit is mede vermoeilijkt door m'n mentale klachten en het thuiswerken). Heb net gesprek met de praktijkondersteuner erop zitten, was een erg fijn gesprek maar heb het idee dat ze nogal kort zijn (hij vraagt hoe het gaat, geeft tips, en stelde voor om de volgende afspraak via videobellen te doen), weet niet hoe dat bij jullie zit?
Toen ik 2 week geleden begonnen ben met halve dagen stage draaien ging het goed, ik merkte dat die negatieve spiraal niet meer aanwezig was en stapje voor stapje klom ik omhoog (uiteraard had ik nog wel eens een slechte dag). Nu ik door dit virus thuiszit is het weer helemaal mis, ritme weg, geen afleiding en de meeste dingen waar ik gelukkig van word kunnen niet meer omdat het buitenshuis is. Ook gedachten als "ik zie geen uitweg meer" komen meerdere malen weer langs in mijn hoofd, want 1 juni lijkt echt een oneindige datum die eeuwig gaat duren en op deze manier tot 1 juni "leven" gaat echt nog een helse uitdaging worden. Gelukkig heb ik wel de steun van mijn praktijkondersteuner hierin als het echt mis is en kan ik hem altijd bellen.
donderdag 26 maart 2020 om 22:25
Bedankt voor de serie tip.Pingu schreef: ↑26-03-2020 15:36Rammie, dat is zeker geen egopost hoor, wat verschrikkelijk verdrietig voor jullie.
Weet niet of het al ter sprake is gekomen op dit topic, misschien wel, maar in tijden van verdriet en angst helpt de serie 'After Life' van Ricky Gervais (Netflix) me heel erg. Ik heb 'm al drie keer gezien en eind april staat seizoen 2 erop.
Ik merk nog steeds hoe moeilijk ik het vind om goed voor mezelf te zorgen. Ik sta in de overlevingsstand, heb net frietjes en een groentekroket gehaald voor de lunch ipv iets gezonds en daar voel ik me dan weer schuldig over.
Ik zal zo een mandarijntje pellen voor het idee.
Was net bij het Kruidvat en dat helpt me nu zeker niet. Verkoopster snauwde me toe (tuurlijk, ik snap dat zij ook stress heeft) dat ik verplicht een mandje moest pakken (lijkt me juist niet hygiënisch nu, maar ok). Niemand zei verder een woord, mensen hielden zich angstvallig aan die 1,5 meter, wat voor superveel onduidelijkheid zorgde bij de kassa's. Het kan aan mijn stemming liggen, maar de sfeer voelde heel gespannen en grimmig aan.
De praktijkondersteuner belde ook en dat was even een fijn gesprek. Maar toen stelde ze voor om het volgende contactmoment 23 april te laten zijn, en dan kun je tegen mij nu net zo goed zeggen 'we spreken elkaar over vijf jaar, ok?'' Dus ze probeert volgende week nog een gaatje te vinden.
Ben benieuwd hoe jullie dag is vandaag en of jullie ergens lichtpuntjes zien?
Ik zag het gesprek met de praktijkondersteuner en toch de groentekroket (!) als lichtpuntje. De groentekroket was lekker, even een warme snack, en ik ben blij dat er geen dier voor is gestorven
Haha dat v kruidvat sneer herken ik wel..maak ik laatste tijd ook mee: chagerijnig winkelpersoneel,maar ik snap hun frustraties wel. Iedereen loopt op zn tenen lijkt t wel..
vrijdag 27 maart 2020 om 03:54
vrijdag 27 maart 2020 om 04:27
Klote dat je wakker schrok Rammie. Ik hoop voor je dat je nog wat kunt slapen. Hier ook weer een bar slechte nacht met weinig slaap. Ik ga zo maar opstaan en wat schoonmaken en zorgen dat ik om 8 uur bij de AH sta. Ik ben daar zo enorm zenuwachtig voor.
Die angst dat ik wat krijg en het ziekenhuis geen plek voor me heeft herken ik heel erg. Ik zou nu ook niet naar de huisarts durven. Soms ben ik bang dat ik wat krijg van alle stress en angst. Heb steeds zo’n druk op m’n borst en keel erdoor.
Die angst dat ik wat krijg en het ziekenhuis geen plek voor me heeft herken ik heel erg. Ik zou nu ook niet naar de huisarts durven. Soms ben ik bang dat ik wat krijg van alle stress en angst. Heb steeds zo’n druk op m’n borst en keel erdoor.
vrijdag 27 maart 2020 om 06:55
Rammie, mijn huisarts heeft me verzekerd dat ze nog steeds iedereen in acute nood kunnen helpen.rammie schreef: ↑27-03-2020 03:54Nou wie schrikt er weer wakker in zn slaap...ikkkk..hartkloppingenEr gaat v zlles door mn hoofd...oxszepam ingenomen en leid mezelf naar ff af via t forum..met in mn gedachte: als er echt iets is met mij,komt ambulance dan wel...ziekenhuizen zijn druk.
Zuchttt..hoop dat ik zo nog kan slapen
Ik hoop dat je nu lekker aan het slapen bent.
Robertje, de gesprekken met de praktijkondersteuner duren zo'n drie kwartier. Zij wilde ook videobellen, maar ik krijg daar juist stress van dus dat doen we niet.
Vannacht heb ik eindelijk wat rustiger geslapen. Ik voel wel alweer de stressbal in mijn buik en ik denk (weet) dat dat komt doordat ik op Rtl nieuws ging kijken. Mijn primitieve brein wil dat, die wil die angst voeden.
Ik ga maar even op het forum van Boer zoekt vrouw kijken, dat lijkt me beter.
Jullie allemaal alle liefs en goeds gewenst voor vandaag.
't Is al met al een heel gedoe
vrijdag 27 maart 2020 om 11:35
Herkenbaar hoor. De angst dat je niet geholpen kan worden. En wel fijn te lezen dat je huisarts gezegd heeft dat ze iedereen in nood kunnen helpen Pingu.
Ik ben ook zo bang om benauwd te worden met alle gevolgen van dien. Ik let continue angstvallig op mijn ademhaling en wordt daar zo moe en bang van.
Ik ben ook zo bang om benauwd te worden met alle gevolgen van dien. Ik let continue angstvallig op mijn ademhaling en wordt daar zo moe en bang van.
vrijdag 27 maart 2020 om 17:00
@Pingu: Hmm, die van mij duren vaak maar 10 á 15 minuten. Misschien komt dat ook omdat ik door mijn praktijkondersteuner door ben verwezen naar de psycholoog (en daar mijn echte therapiesessies ga hebben, de praktijkondersteuner is meer ter overbrugging zegmaar).
Ik had vandaag een voortangsgesprek met mijn stagebegeleider. Zag er enorm tegen op omdat ik zeer weinig had gedaan de afgelopen weken i.v.m. het coronavirus, de tegenslagen op psychisch vlak en de halve dagen stage. Uiteindelijk snapte hij het helemaal dus ik ga met een goed gevoel mijn weekend in.
Ik hoop dat iedereen een beetje een goede dag heeft gehad, het is tenminste weekend nu!
Ik had vandaag een voortangsgesprek met mijn stagebegeleider. Zag er enorm tegen op omdat ik zeer weinig had gedaan de afgelopen weken i.v.m. het coronavirus, de tegenslagen op psychisch vlak en de halve dagen stage. Uiteindelijk snapte hij het helemaal dus ik ga met een goed gevoel mijn weekend in.
Ik hoop dat iedereen een beetje een goede dag heeft gehad, het is tenminste weekend nu!
zaterdag 28 maart 2020 om 13:47
@zamira, ik heb dat ook, die angst om benauwd te worden. Dat vind ik qua symptomen het engste aan corona. Koorts en hoesten kan ik wel mee leven (want ja, dat ken je) maar benauwd nog nooit geweest dus dat vind ik eng. Soms denk ik wel eens benauwd te zijn maar dat komt dan door spanning waardoor ik een soort druk op mijn keel/maag voel. Ik doe dan altijd maar mn best om rustig door te ademen. Maar lastig soms.
Inmiddels zit ik alweer 3 weken aan de antidepressiva. Wat dat betreft gaat het wel goed. Zit nu een week op 50mg en bijna geen last van bijwerkingen gehad. De enige bijwerking (los van de duizeligheid waar ik last van gehad heb, is nu weg gelukkig) is dat ik iedere nacht rond 4u wakker word. En eigenlijk ook altijd naar de wc moet en vervolgens duurt het een uur voor ik weer slaap. Dat had ik voor de ad niet. Maarja ik hoop maar dat dit snel weer normaal wordt want het is behoorlijk irritant.
Ik ga zo met mn vriend naar het bos (als het te druk is gaan we weg natuurlijk). En het is wat verder van huis, en daardoor voel ik een beetje spanning ofzo. Ik vind het nergens op slaan maarja, deze hele stoornis is niet te begrijpen haha.
Hoe is jullie dag? Gelukkig schijnt de zon, word ik altijd wel vrolijk van
(al zou het voor corona beter zijn als het rotweer zou zijn haha)
Inmiddels zit ik alweer 3 weken aan de antidepressiva. Wat dat betreft gaat het wel goed. Zit nu een week op 50mg en bijna geen last van bijwerkingen gehad. De enige bijwerking (los van de duizeligheid waar ik last van gehad heb, is nu weg gelukkig) is dat ik iedere nacht rond 4u wakker word. En eigenlijk ook altijd naar de wc moet en vervolgens duurt het een uur voor ik weer slaap. Dat had ik voor de ad niet. Maarja ik hoop maar dat dit snel weer normaal wordt want het is behoorlijk irritant.
Ik ga zo met mn vriend naar het bos (als het te druk is gaan we weg natuurlijk). En het is wat verder van huis, en daardoor voel ik een beetje spanning ofzo. Ik vind het nergens op slaan maarja, deze hele stoornis is niet te begrijpen haha.
Hoe is jullie dag? Gelukkig schijnt de zon, word ik altijd wel vrolijk van
(al zou het voor corona beter zijn als het rotweer zou zijn haha)
zaterdag 28 maart 2020 om 14:25
Evylime, huh, dat rond 4 uur 's nachts wakker worden heb ik ook sinds ik op een hogere dosis ad zit. Dat is al langere tijd zo. Hoef niet naar de wc, maar ik heb dan altijd een uitgedroogde kriebelkeel. Sindsdien heb ik altijd een glas water naast mijn bed. Dus word ik wakker, drink ik een slok, draai me om en ik slaap weer verder.
Ik moet trouwens nieuwe ad gaan afhalen bij de apotheek, maar ik durf niet. Ik reed er laatst langs en ik zag binnen dat ze flinke coronamaatregelen hadden getroffen en buiten stonden de mensen op gepaste afstand te wachten. De wereld zoals ze nu is is echt iets waar ik voorheen nachtmerries over had.
Ik moet trouwens nieuwe ad gaan afhalen bij de apotheek, maar ik durf niet. Ik reed er laatst langs en ik zag binnen dat ze flinke coronamaatregelen hadden getroffen en buiten stonden de mensen op gepaste afstand te wachten. De wereld zoals ze nu is is echt iets waar ik voorheen nachtmerries over had.
