Psyche
alle pijlers
Antidepressiva - Afvlakking van gevoel
maandag 19 juni 2017 om 11:55
Hallo Allemaal,
Sinds een klein jaar slik ik a.d.. Tot voor kort gebruikte ik 20mg escitalopram per dag, maar ben nu aan het afbouwen en slik sinds een kleine 3 weken nog maar 10 mg per dag.
Mijn vraag is of jullie het herkennen dat je gevoel afvlakt. Ik merk dat ik momenteel sinds lange tijd weer wat onrustiger ben en weer wat onrustiger ben in mijn hoofd. Nu vraag ik me af of de a.d. ook kan zorgen voor afvlakking van het gevoel op het gebied van houden van.
Ik ben erg gek op mijn man, maar word een beetje onrustig van het feit dat ik momenteel graag op mezelf ben (als in niet de hele tijd plakken) en dat ik niet altijd bij mijn gevoel van houden-van lijk te kunnen. Dat maakt me ongemakkelijk waardoor de focus er bij mij erg op ligt, wat maakt dat ik daardoor volgens mij niet voel wat ik wil voelen.
Ik weet dus wel dat ik van hem hou en er zijn ook geen relatieproblemen o.i.d. en ik zie alles nog gewoon zitten maar mijn vraag is of mensen dit herkennen want ik vind het erg vervelend.
Sinds een klein jaar slik ik a.d.. Tot voor kort gebruikte ik 20mg escitalopram per dag, maar ben nu aan het afbouwen en slik sinds een kleine 3 weken nog maar 10 mg per dag.
Mijn vraag is of jullie het herkennen dat je gevoel afvlakt. Ik merk dat ik momenteel sinds lange tijd weer wat onrustiger ben en weer wat onrustiger ben in mijn hoofd. Nu vraag ik me af of de a.d. ook kan zorgen voor afvlakking van het gevoel op het gebied van houden van.
Ik ben erg gek op mijn man, maar word een beetje onrustig van het feit dat ik momenteel graag op mezelf ben (als in niet de hele tijd plakken) en dat ik niet altijd bij mijn gevoel van houden-van lijk te kunnen. Dat maakt me ongemakkelijk waardoor de focus er bij mij erg op ligt, wat maakt dat ik daardoor volgens mij niet voel wat ik wil voelen.
Ik weet dus wel dat ik van hem hou en er zijn ook geen relatieproblemen o.i.d. en ik zie alles nog gewoon zitten maar mijn vraag is of mensen dit herkennen want ik vind het erg vervelend.
maandag 19 juni 2017 om 12:20
Ik heb de ervaring, hoe minder antidepressiva, hoe meer gevoel (over het algemeen) Eigenschap van ad is natuurlijk juist dat het gevoel afzwakt. Geen ervaring in veranderende gevoelens richting partner.
Even een ander zijstraatje, ik ga er vanuit dat het beter gaat met jou als je je ad af kunt bouwen? Kan het daardoor niet zijn dat je meer ruimte voor jezelf neemt dan voorheen? En daardoor afstandelijker bent?
Even een ander zijstraatje, ik ga er vanuit dat het beter gaat met jou als je je ad af kunt bouwen? Kan het daardoor niet zijn dat je meer ruimte voor jezelf neemt dan voorheen? En daardoor afstandelijker bent?
maandag 19 juni 2017 om 12:22
Nee hoor, de eigenschap van AD is dat de neurotransmitters, serotenine enz beter gaan werken, waardoor het depressieve gevoel verdwijnt. Ik voel juist meer met AD, omdat ik niet voortdurend in een depressie hang.bloem_m schreef: ↑19-06-2017 12:20Ik heb de ervaring, hoe minder antidepressiva, hoe meer gevoel (over het algemeen) Eigenschap van ad is natuurlijk juist dat het gevoel afzwakt. Geen ervaring in veranderende gevoelens richting partner.
Even een ander zijstraatje, ik ga er vanuit dat het beter gaat met jou als je je ad af kunt bouwen? Kan het daardoor niet zijn dat je meer ruimte voor jezelf neemt dan voorheen? En daardoor afstandelijker bent?
maandag 19 juni 2017 om 12:30
Het gaat inderdaad beter, waardoor we samen het besluit hebben genomen dat ik wat ga afbouwen, omdat ik ook last heb/had van wat andere side-effects van de a.d, waaronder een laag libido. Dit is voor zowel mijn man als mijzelf vervelend.
Ik merk dat ik verval in denken en piekeren als het daarom gaat en dan popt ineens de vraag op waarom ik dan geen zin heb. Verstandelijk weet ik dat het de medicatie is, maar tóch zit er dan weer een duiveltje op mijn schouder in mijn oor te toeteren met lelijke gedachten. Snappen jullie wat ik bedoel?
Ik merk dat ik verval in denken en piekeren als het daarom gaat en dan popt ineens de vraag op waarom ik dan geen zin heb. Verstandelijk weet ik dat het de medicatie is, maar tóch zit er dan weer een duiveltje op mijn schouder in mijn oor te toeteren met lelijke gedachten. Snappen jullie wat ik bedoel?
maandag 19 juni 2017 om 12:48
Ik snap wat je bedoelt. Zonder antidepressiva was ik heel wisselend naar mijn omgeving toe. Soms vond ik alles leuk en gezellig, maar ik had ook heel vaak ruimte voor mezelf nodig, een 'laat mij maar met rust' gevoel. Terwijl ik altijd van mijn man hield, alleen vaak had ik mijn handen vol aan mezelf. Nu ik sinds kort antidepressiva slik merk ik dat mijn gevoel inderdaad afvlakt op bepaalde gebieden, bv een collega die heel kwaad wordt op een andere collega zou mij normaal uit balans brengen vanwege de sfeer, nu laat ik het langs me heen gaan. Of iemand die me een emotioneel verhaal verteld, normaal zou ik ook in tranen uitbarstten en naderhand last hebben van dat verdrietige gevoel. Nu kan ik het met droge ogen aanhoren en daarna verder met mijn ding.
Het is wel belangrijk dat je je man uitlegt wat er speelt, dat het niet aan hem ligt maar aan jou, want het lijkt me zelf heel moeilijk als partner zijnde.
Het is wel belangrijk dat je je man uitlegt wat er speelt, dat het niet aan hem ligt maar aan jou, want het lijkt me zelf heel moeilijk als partner zijnde.
maandag 19 juni 2017 om 13:17
Is dit niet onderdeel van het probleem waarom je ooit in eerste instantie in een depressie terecht bent gekomen / ad bent gaan gebruiken?ikbenlief10 schreef: ↑19-06-2017 12:30Ik merk dat ik verval in denken en piekeren als het daarom gaat en dan popt ineens de vraag op waarom ik dan geen zin heb. Verstandelijk weet ik dat het de medicatie is, maar tóch zit er dan weer een duiveltje op mijn schouder in mijn oor te toeteren met lelijke gedachten. Snappen jullie wat ik bedoel?
Het is een bekende bijwerking van zowel depressie als ad dat je wat mat/afgevlakt kan zijn.
Maar ik zou zeggen, bespreek deze nieuwe onrust met je behandelaar.
maandag 19 juni 2017 om 13:29
Juist, Joni, ik merk ook dat veel dingen mij nu ineens minder raken of echt koud laten. Blijf veel minder in dingen hangen en maak niet meer zoveel olifanten van de muggen die er vliegen 
Op zich fijn.
Denk wel dat het te maken heeft dat mijn lichaam nu toch moet wennen aan de lagere hoeveelheid die ik nu slik. Dat is nog maar net 3 weken (als ik me niet vergis), dus misschien moet dat allemaal nog even settelen en landen.
KeAlpine, dat klopt deels. Ik had een erge burnout (geen depressie) icm angsten. Had geen leven meer en idd, ik piekerde me suf over van alles en nog wat.
Wat me echter verontrust, is dat ik bij de hogere dosering niet het gevoel had dat ik afgevlakt was, maar nu dus wel wat meer.
Op zich fijn.
Denk wel dat het te maken heeft dat mijn lichaam nu toch moet wennen aan de lagere hoeveelheid die ik nu slik. Dat is nog maar net 3 weken (als ik me niet vergis), dus misschien moet dat allemaal nog even settelen en landen.
KeAlpine, dat klopt deels. Ik had een erge burnout (geen depressie) icm angsten. Had geen leven meer en idd, ik piekerde me suf over van alles en nog wat.
Wat me echter verontrust, is dat ik bij de hogere dosering niet het gevoel had dat ik afgevlakt was, maar nu dus wel wat meer.
maandag 19 juni 2017 om 17:49
@ikbenlief (leuke nick trouwens!) dan lijkt het mij alleen maar logisch dat je weer meer gaat piekeren nu je de medicatie aan het afbouwen bent. Over je gevoel van houden van, 3 hypotheses:
- Toenemende gepieker n.a.v. het afbouwen van de medicatie. AD wordt natuurlijk wel vaker ingezet om angst en gepieker te dempen.
- Wellicht heb je tijdens je behandeling geleerd om meer naar je eigen gevoel te luisteren en meer voor jezelf te kiezen. Dus dat gevoel van 'ik wil nu even wat tijd/ruimte voor mezelf' heeft een hardere stem dan voorheen. Dit maakt je onrustig want, waarom je wil dan niet bij je man zijn? Als je altijd gewend bent geweest af te stemmen op anderen (en dus jezelf een burnout in te draaien) kan het erg wennen zijn om meer te kiezen voor wat goed voelt voor JOU dan wat goed lijkt te zijn voor anderen. Dus misschien hou je helemaal niet minder van je man, maar ben je wel meer van jezelf gaan houden.
- Na een tijd van persoonlijk 'crisis' en ontwikkeling, je erg op jezelf focussen en aan jezelf werken komen vaak vragen naar boven over de 'vaste' en 'gewone' dingen in je leven. Dingen die voorheen vanzelfsprekend zijn ga je je afvragen of die nog wel goed zijn, gezien jij zelf zo veranderd bent. Dan hoef je niet eens veel veranderd te zijn, maar in een periode waarin je wel erg op jezelf, hoe je in elkaar zit en je eigen ontwikkeling bezig is vaak een tijd met 'verandering' als thema. En dan kan je je vraagtekens gaan zetten bij dingen die nog hetzelfde blijven. Is dat dan wel goed?
Wat maakt eigenlijk dat je dit gevoel vervelend vindt? Je geeft aan dat er geen probleem is, je houdt onverminderd van je man, maar....?
- Toenemende gepieker n.a.v. het afbouwen van de medicatie. AD wordt natuurlijk wel vaker ingezet om angst en gepieker te dempen.
- Wellicht heb je tijdens je behandeling geleerd om meer naar je eigen gevoel te luisteren en meer voor jezelf te kiezen. Dus dat gevoel van 'ik wil nu even wat tijd/ruimte voor mezelf' heeft een hardere stem dan voorheen. Dit maakt je onrustig want, waarom je wil dan niet bij je man zijn? Als je altijd gewend bent geweest af te stemmen op anderen (en dus jezelf een burnout in te draaien) kan het erg wennen zijn om meer te kiezen voor wat goed voelt voor JOU dan wat goed lijkt te zijn voor anderen. Dus misschien hou je helemaal niet minder van je man, maar ben je wel meer van jezelf gaan houden.
- Na een tijd van persoonlijk 'crisis' en ontwikkeling, je erg op jezelf focussen en aan jezelf werken komen vaak vragen naar boven over de 'vaste' en 'gewone' dingen in je leven. Dingen die voorheen vanzelfsprekend zijn ga je je afvragen of die nog wel goed zijn, gezien jij zelf zo veranderd bent. Dan hoef je niet eens veel veranderd te zijn, maar in een periode waarin je wel erg op jezelf, hoe je in elkaar zit en je eigen ontwikkeling bezig is vaak een tijd met 'verandering' als thema. En dan kan je je vraagtekens gaan zetten bij dingen die nog hetzelfde blijven. Is dat dan wel goed?
Wat maakt eigenlijk dat je dit gevoel vervelend vindt? Je geeft aan dat er geen probleem is, je houdt onverminderd van je man, maar....?
.
dinsdag 20 juni 2017 om 07:35
Ik zou in ieder geval even langs de huisarts gaan en het voorleggen, en natuurlijk je gevoelens aan je man uiten. Waarom wil je afbouwen, ben je daar wel aan toe? Ik slik sinds kort ad en ben er zó blij mee... ik ga er vanuit dat ik het levenslang blijf gebruiken. Het is altijd fijn als je zonder medicijnen kunt maar als je er beter door functioneert is het fijn dat het er is.
dinsdag 20 juni 2017 om 11:08
Ik denk dat ik het gewoon vervelend vind dat ik weer een 'probleem' zoek wat er niet is, wat ik ook deed vóór de a.d. Alleen dan in ergere mate.
Heb gisteravond uitgebreid met mijn man gepraat hierover. Gezien de tijd die we al bij elkaar zijn (dik 16 jaar), is het ook niet zo vreemd dat je niet meer dagelijks overloopt van verliefdheid. Bovendien merk ik dat ik door de pillen veel rustiger ben en ook wat vaker gewoon op mezelf ben, ipv bv tegen elkaar aan te kruipen ofzo. Dat ligt niet aan hem, absoluut niet.
Ik denk dat het wellicht ook te maken heeft met dat ik pas 15dgn aan de 10mg zit en dat mijn lichaam dus nog aan het wennen is aan de lagere dosering. Voorlopig ga ik sowieso niet lager dan 10mg, omdat het ook heel veel goeds brengt en ik vele malen rustiger ben dan ik was zonder medicatie.
De reden dat ik ben gaan afbouwen is dat de zwaarste periode dat ik het nodig had nu achter ons ligt, ik last heb van gewichtstoename waardoor ik me niet fijn voel én een verminderd libido had.
Heb gisteravond uitgebreid met mijn man gepraat hierover. Gezien de tijd die we al bij elkaar zijn (dik 16 jaar), is het ook niet zo vreemd dat je niet meer dagelijks overloopt van verliefdheid. Bovendien merk ik dat ik door de pillen veel rustiger ben en ook wat vaker gewoon op mezelf ben, ipv bv tegen elkaar aan te kruipen ofzo. Dat ligt niet aan hem, absoluut niet.
Ik denk dat het wellicht ook te maken heeft met dat ik pas 15dgn aan de 10mg zit en dat mijn lichaam dus nog aan het wennen is aan de lagere dosering. Voorlopig ga ik sowieso niet lager dan 10mg, omdat het ook heel veel goeds brengt en ik vele malen rustiger ben dan ik was zonder medicatie.
De reden dat ik ben gaan afbouwen is dat de zwaarste periode dat ik het nodig had nu achter ons ligt, ik last heb van gewichtstoename waardoor ik me niet fijn voel én een verminderd libido had.
