Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
zondag 15 oktober 2017 om 13:37
Ja en neeValdemar_II schreef: ↑12-10-2017 15:36
@Redbulletje: fijn dat je hier schrijft. Kwam je diagnose als een verrassing?
Ik had er simpelweg nooit bij stilgestaan dat ik n autist kon zijn, maar toen ik er eenmaal wat over begon te lezen vielen alle puzzelstukjes op zn plaats. En dat voelt goed!De afgelopen dagen heb ik gelogeerd bij vriendinnen vlakbij Nashville. Ben erg blij dat ik een eigen badkamer heb. Gek is dat eigenlijk dat Nederlandse nornaal formaat huizen doorgaans maar 1 badkamer hebben.
Ondanks dat ik hier hele dagen engels moet lullen en uberhaupt dus veel meer sociaal moet zijn dan normaal, kost t me toch niet abnormaal veel energie. Ben wel bekaf s avonds maar das meer van t vele dingen doen.
Hoewel ik geen stadmens ben heb ik me laten overhalen gistermiddag naar Broadway in Nashville te gaan en vond dat verrassend gezellig. Alle bars hadden live muziek en het was er gezellig druk maar niet crowded. In de avond met de meiden naar n haunted house waar je alle mogelijke horrorfilmscenarios tegen kwam. Kon ik ook goed tegen want weet dat er niets kan gebeuren dus de schrikeffecten zijn dan alleen maar leuk.
zondag 15 oktober 2017 om 17:13
Klinkt als een heerlijke vakantie RB! Enjoyredbulletje schreef: ↑15-10-2017 13:37Ja en nee
De afgelopen dagen heb ik gelogeerd bij vriendinnen vlakbij Nashville. Ben erg blij dat ik een eigen badkamer heb. Gek is dat eigenlijk dat Nederlandse nornaal formaat huizen doorgaans maar 1 badkamer hebben.
Ondanks dat ik hier hele dagen engels moet lullen en uberhaupt dus veel meer sociaal moet zijn dan normaal, kost t me toch niet abnormaal veel energie. Ben wel bekaf s avonds maar das meer van t vele dingen doen.
Hoewel ik geen stadmens ben heb ik me laten overhalen gistermiddag naar Broadway in Nashville te gaan en vond dat verrassend gezellig. Alle bars hadden live muziek en het was er gezellig druk maar niet crowded. In de avond met de meiden naar n haunted house waar je alle mogelijke horrorfilmscenarios tegen kwam. Kon ik ook goed tegen want weet dat er niets kan gebeuren dus de schrikeffecten zijn dan alleen maar leuk.
Dat van die badkamers verbaas ik me ook over. Ik woon nu ook in een huis met twee badkamers (met huisgenoot). Op het platteland (Drenthe ofzo) zijn ook nog wel huizen met twee badkamers. Ik denk dat het ook te maken heeft me de bevolkingsdichtheid. Ik woon in NL in een stad, duur wonen en weinig leefruimte. Hier op mijn eiland leef ik ook in een appartement in de stad.. Grappig dat ik in het buitenland ook een beetje het zelfde soort leefsituatie heb gecreerd als in NL.
Ik merk dat ik 4 weken per jaar vakantie echt te weinig vind. Twee zijn Er al op gegaan aan nederland bezoeken en 2 aan visite ontvangen hier. Dus ik kan niet echt meer op echte vakantie zeg maar. Dus kom ik and iegenlijk niet echt van dit eiland af.
zondag 15 oktober 2017 om 17:46
Dit herken ik wel. Eigenlijk wil ik als ik mijn jaarcontract hier heb uitgediend nog op reis een tijdje. Maar zit dan wel weer te piekeren hoe en wat. Sowieso alles wat ik doe en wil zit een hoop gepieker aan vooraf. Ga ik terug naar NL.. Of blijf ik hier wonen. Word echt gek van mezelf. Word er lethargisch van. Sport al een week niet meer, koken schiet er bij in. Blehimpala schreef: ↑11-10-2017 14:51Wat mij helemaal oplaadt is reizen. Ergens rondreizen waar ik nooit geweest ben, liefst in omgeving met mooie natuur en dan veel wandelen. Dan zijn er zoveel nieuwe indrukken dat alles wat zich in mijn hoofd heeft vastgezet en wat ik als probleem of 'druk' ervaar weggedrukt wordt. Het voelt alsof ik helemaal gereset word. Ben net terug van 3 weken VS en afgezien van de jetlag die me een beetje stoned doet voelen, kan ik er weer helemaal tegen. Dit was natuurlijk een topreis, maar 3 dagen Duitsland werkt ook. Heb ik nog minder tijd, dan doet een dagje sauna ook wonderen.
zondag 15 oktober 2017 om 21:53
Toen ik in New York was ik kon uren rondlopen heerlijk was dat alleen die drukte wel wennen
Ik herkende allemaal dingen uit games(GTA) of films(ghostbusters)
moest alleen heel erg aan eten wennen wat was dat brood smerig daar en subway south west saus was echt verschrikkelijk daar dus 2 weken op mac geleefd enzo ik heb zo hekel aan eten koken totaal mijn ding niet lust toch niks
Ik herkende allemaal dingen uit games(GTA) of films(ghostbusters)
moest alleen heel erg aan eten wennen wat was dat brood smerig daar en subway south west saus was echt verschrikkelijk daar dus 2 weken op mac geleefd enzo ik heb zo hekel aan eten koken totaal mijn ding niet lust toch niks
maandag 16 oktober 2017 om 02:18
Ik ben een beetje bang voor beide mogelijkheden die je noemt.hondenmens schreef: ↑15-10-2017 11:52@vlaamsevink: Vervelend die stress. Ben je bang voor het weer moeten werken op zich of dat je iets moet doen wat je niet ligt? Ik kan me om dat laatste ook erg druk maken. Nu speelt het niet meer zo sinds ik bij de Sociale Werkplaats werk. Maar voor ik daar terecht kwam. Dit proberen, dat proberen. Overal een beginneling zijn en blijven, want dan moest ik na korte tijd weer weg. Ook als ze tevreden over me waren, want dan was ik te duur.
@impala: Dat heb ik met werk. Ik houd van afwisseling, anders ga ik me gauw vervelen. Maar ook weer zodanig dat ik niet overprikkeld raak. Het lukt het beste op mijn voorwaarden. Maar zo is de maatschappij niet.
Naarmate ik ouder word heb ik thuis alsmaar meer rust nodig om me goed te voelen, en dat is moeilijk te combineren met wonen bij je ouders in een gemeente die twijfelt tussen stad en dorp. En als je toch gaat werken: tja, dat mensen na enige tijd dan teleurgesteld raken over mij dat weten we zo onderhand wel. Dus om dat weer eens door te maken...Verder is het wel grappig wat hier in recente berichten geschreven is over goede en slechte prikkels. Voor mij zou het thuis dus eigenlijk zo prikkel-arm mogelijk moeten zijn, terwijl ik soms de prikkels juist opzoek. Wel steeds minder, dat wel, maar toch. Zo ben ik vanmiddag npg ,aar het theater geweest. Zag ik op voorhand wat tegenop want het was een matinee en dan moet je maar hopen dat je voldoende geslapen hebt, maar het viel achteraf bekeken erg mee. Had natuurlijk wel oordopjes bij me.
maandag 16 oktober 2017 om 22:40
Vanavond even naar de verjaardag van mijn nicht geweest. Ze werd 19. Na ruim anderhalf uur hield ik het niet meer uit. Voor mij teveel mensen (14) in een kleine ruimte (binnen). In Augustus was haar zus jarig, maar omdat we toen buiten zaten had ik er toen minder last van. Over de hapjes en het gebak niet te klagen. Dat zit daar altijd wel goed. Maar voor de rest had ik totaal mijn avond niet. Vooral de mannen praten en lachen erg luidruchtig. Meestal dingen waar ik de humor niet van in zie. Allerlei gesprekken door elkaar. Als ik al eens wat zeg horen ze me toch niet. Buiten stond een vuurkorf vlak bij de achterdeur. Om te ventileren vanwege het warme weer stond de deur open. Lekker al die rook binnen. Resultaat: stinkende kleren. Open vuur haat ik sowieso. Mijn broek die ik gisteren nog had gewassen kan nu weer in de was. Geen wereldrampen, maar ik kan me vreselijk ergeren aan bovenstaande dingen. Tegen 22:00 uur ben ik naar huis gegaan met als reden dat ik morgen weer vroeg op moet. Is ook waar, maar niet de hoofzaak.
Hebben jullie in de buitenlucht ook minder last van prikkels?
Hebben jullie in de buitenlucht ook minder last van prikkels?
dinsdag 17 oktober 2017 om 04:45
Ik ben 2x naar de kapper geweest. De eerste x was de permanent mislukt dus volgende dag (afgelopen vrijdag) nogmaals gedaan. Ik heb nu wat sneue slag, nog steeds geen krullen. Ik heb eerder perma gehad en dat krulde als een tierelief. Ik zie er enorm tegenop om terug te gaan en mijn geld terug te eisen. Ben bang dat ze gaan zeggen van ja vrijdag was je wel tevreden en nu ineens niet meer. Morgen toch maar echt heen. Sommige stukken haar zijn gewoon nog steeds recht! Betaal er toch 61 dollar voor dus dan wil ik wel resultaat.
zaterdag 21 oktober 2017 om 23:44
Het ligt er een beetje aan waar ik ben. Over het algemeen heb ik in de buitenlucht ook minder last van prikkels, behalve als ik me op een druk kruispunt of zoiets bevind. Als voetganger kan ik redelijk het overzicht houden, op de fiets wordt het al lastiger... en auto rijden daar ben ik om die reden nooit aan begonnen. Maar buiten dit dus, ja.
Het begint nu op te schieten met mijn nieuwe huis. Nog een paar kleine weekjes, denk ik, en dan gaat het toch echt gebeuren.
Ik heb er inmiddels wel wat meer vertrouwen in dat het me ook wel gaat lukken.
Wat ik wel als een beetje lastig ervaar is hoe ik eventueel overkom op mijn nieuwe buren. Ik wil natuurlijk graag een goede buur zijn, maar ik ben van nature eigenlijk heel erg op mezelf. Ik zeg tot zover iedereen vriendelijk gedag, en heb me voorgesteld aan de mensen die ik tegenkwam die op dezelfde etage wonen. Eigenlijk wil ik het daar bij laten, maar ik vraag me af of dat "genoeg" is. Dat soort sociale dingetjes kan ik dan helemaal dood gaan zitten analyseren, me afvragend of ik het wel goed doe enzovoort. Dan denk ik bijvoorbeeld, wat zou ik van mezelf vinden als ik mijn eigen buur was. Maar ja, dat is dan ook weer zoiets. Ik vind het helemaal geen punt als mensen op zichzelf zijn en niet zo heel erg meedoen aan sociale regeltjes en zo. Dus ik kan daar dan ook weer geen passend antwoord op geven. En zo blijf ik dan in cirkeltjes rond draaien.
Heel vermoeiend.Hoe pakken jullie dit aan?
zondag 22 oktober 2017 om 14:46
Ik ben opgegroeid in de stad en mijn nederlandse appartmement is ook in een stad. In de stad bemoei je je niet veel met elkaar. Ik heb me niet voorgesteld aan iedereen en mijn buurvrouw ken ik niet eens. In een flat wisselt het woonbesta d ook regelmatig dus sowieso geen beginnen aan.
In een dorp ben je vaak wel wat meer met elkaar in gesprek denk ik. Maar ik zou zeggen denk er niet over na en laat alles op zijn beloop.
In een dorp ben je vaak wel wat meer met elkaar in gesprek denk ik. Maar ik zou zeggen denk er niet over na en laat alles op zijn beloop.
maandag 23 oktober 2017 om 05:18
Lijkt me een goed advies. Je hebt twee partijen hé, jij kan naar die buren toe gaan maar zij kunnen ook op jou afstappen. Je hoeft niet bij elke buur degene te zijn die de eerste stap zet (al is dat misschien wel het meest gebruikelijke als jij degene bent die verhuist... nooit over nagedacht, eigenlijk).
Je hebt twee partijen hé, jij kan naar die buren toe gaan maar zij kunnen ook op jou afstappen. Je hoeft niet bij elke buur degene te zijn die de eerste stap zet (al is dat misschien wel het meest gebruikelijke als jij degene bent die verhuist... nooit over nagedacht, eigenlijk).
maandag 23 oktober 2017 om 09:21
Je hebt al voldoende gedaan hoor! Vriendelijk gedag zeggen en je voorstellen aan de mensen op de etage waar je komt te wonen is genoeg. Meer hoeft niet.Fifi123 schreef: ↑21-10-2017 23:44
Wat ik wel als een beetje lastig ervaar is hoe ik eventueel overkom op mijn nieuwe buren. Ik wil natuurlijk graag een goede buur zijn, maar ik ben van nature eigenlijk heel erg op mezelf. Ik zeg tot zover iedereen vriendelijk gedag, en heb me voorgesteld aan de mensen die ik tegenkwam die op dezelfde etage wonen. Eigenlijk wil ik het daar bij laten, maar ik vraag me af of dat "genoeg" is. Dat soort sociale dingetjes kan ik dan helemaal dood gaan zitten analyseren, me afvragend of ik het wel goed doe enzovoort. Dan denk ik bijvoorbeeld, wat zou ik van mezelf vinden als ik mijn eigen buur was. Maar ja, dat is dan ook weer zoiets. Ik vind het helemaal geen punt als mensen op zichzelf zijn en niet zo heel erg meedoen aan sociale regeltjes en zo. Dus ik kan daar dan ook weer geen passend antwoord op geven. En zo blijf ik dan in cirkeltjes rond draaien.
Hoe pakken jullie dit aan?
Zo heb ik het ook aangepakt en dat is prima. Ik zeg nog steeds iedereen vriendelijk gedag en af en toe is er een praatje bij de deur wanneer we over en weer pakjes voor elkaar hebben aangenomen.
dinsdag 24 oktober 2017 om 12:46
Man stuurde me gisteren dit artikel door, feest der herkenning was het:
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/20/ve ... 6-a1578058
https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/20/ve ... 6-a1578058
dinsdag 24 oktober 2017 om 17:07
Ja dat van die acne en beharing wist ik ook niet.
Ik heb mezelf wel nooit een echt vrouwtje-vrouwtje gevonden, ik hou vb. van keihard boeren en scheten laten en van erg seksistische/platvloerse grappen
Langs de andere kant kan ik dan wel weer uren tutten met make-upjes en kleed ik me ook erg vrouwelijk. Heb hier een tijd serieus mee geworsteld, had het gevoel tussen twee geslachten in te hangen.
Die vertraagde identiteitsontwikkeling omdat je altijd maar je gedraagt naar wat er van je verwacht wordt was ook erg herkenbaar. Ik heb op dat vlak een soort 2de puberteit doorgemaakt rond m'n 30ste
Ik heb mezelf wel nooit een echt vrouwtje-vrouwtje gevonden, ik hou vb. van keihard boeren en scheten laten en van erg seksistische/platvloerse grappen
Langs de andere kant kan ik dan wel weer uren tutten met make-upjes en kleed ik me ook erg vrouwelijk. Heb hier een tijd serieus mee geworsteld, had het gevoel tussen twee geslachten in te hangen.
Die vertraagde identiteitsontwikkeling omdat je altijd maar je gedraagt naar wat er van je verwacht wordt was ook erg herkenbaar. Ik heb op dat vlak een soort 2de puberteit doorgemaakt rond m'n 30ste
dinsdag 24 oktober 2017 om 22:30
Acne heb ik nauwelijks gehad. Waarschijnlijk omdat ik een extreem droge huid heb. Af en toe een verdwaald puistje. Dat van die overbeharing herken ik wel. Maar dacht altijd dat het kwam door mijn Aziatische afkomst. Omdat ik ook dik haar op mijn hoofd leek het me logisch dat het elders ook zo is. Wel een nadeel als je een hekel aan ontharen hebt. Op sommige plekken ervaar ik dat als zeer onprettig. Ik stoor mij er verder niet aan als een vrouw veel lichaamshaar heeft. Er zijn wel ergere dingen.
Ik voel mij ook soms tussen tussen man en vrouw in. Boeren en scheten laten, schuine en vieze moppen vind ik ook leuk. Ik heb werkelijk nog nooit om een zielige film of andermans ellende of dood gehuild.
Sierraden draag ik haast nooit. Alleen heel soms oorbellen en nagellak. Jurken en rokken draag ik al jaren niet. Ook geen hakken (ik zwik snel) en make-up ( allergisch). Maar wel kriegel worden van vieze handen krijgen, een haper aan mijn nagel, van felle kleuren houden en ben een koukleum.
Ik weet niet zeker wat mijn geaardheid is. De jongens waarmee ik (kort) iets had waren geen serieuze relaties. Ik voelde te weinig voor ze. Veel mannen vind ik betweterig en veel vrouwen vind ik bitchy. Zelf denk ik dat ik op een bepaalde persoon moet vallen. Als het een man is, OK. Als het een vrouw is, zou me dat wel overvallen. Maar het lijkt me niet perse minder. Tegelijkertijd heb ik ook bindingsangst.
Ik voel mij ook soms tussen tussen man en vrouw in. Boeren en scheten laten, schuine en vieze moppen vind ik ook leuk. Ik heb werkelijk nog nooit om een zielige film of andermans ellende of dood gehuild.
Sierraden draag ik haast nooit. Alleen heel soms oorbellen en nagellak. Jurken en rokken draag ik al jaren niet. Ook geen hakken (ik zwik snel) en make-up ( allergisch). Maar wel kriegel worden van vieze handen krijgen, een haper aan mijn nagel, van felle kleuren houden en ben een koukleum.
Ik weet niet zeker wat mijn geaardheid is. De jongens waarmee ik (kort) iets had waren geen serieuze relaties. Ik voelde te weinig voor ze. Veel mannen vind ik betweterig en veel vrouwen vind ik bitchy. Zelf denk ik dat ik op een bepaalde persoon moet vallen. Als het een man is, OK. Als het een vrouw is, zou me dat wel overvallen. Maar het lijkt me niet perse minder. Tegelijkertijd heb ik ook bindingsangst.
woensdag 25 oktober 2017 om 07:30
De vertraagde identiteitsontwikkeling vond ik het interessantste van het artikel. Daar zou ik wel meer literatuur over willen vinden. Ik zie dat bij veel mensen met autisme.
woensdag 25 oktober 2017 om 10:31
Hier ook een herkenbaar iets.
Ik ben momenteel 26 maar op emotioneel/relationeel vlak ben ik 14 à 16 (vrees ik) en op andere vlakken durf ik helaas naar een 40'er neigen.
Best gigantisch irritant.
Plus, een identiteit an sich heb ik niet. Meestal drukken mensen hun identiteit in het publiek uit via hun kledij maar ik draag 'alles'. Ik bedoel, ik heb daar op zich geen uitgesproken voorkeur in. Wat mij doet concluderen dat ik uiteindelijk geen persoonlijkheid heb in de (in)directe zin van het woord. Er is er wel één natuurlijk maar uiteindelijk ook niet. Kan iemand dit begrijpen?
Ik merk ook dat ik snel in de knoop lig als het gaat over gevoelens. Bijvoorbeeld als ik iemand leuk vind. Dan weet ik totaal niet wat ermee aan te vangen. Nja, dan zie ik het natuurlijk ook (letterlijk) aan m'n neus voorbijgaan. Frustrerend en pijnlijk.
Terwijl ik een stuk minder problemen heb op het rationele vlak.
woensdag 25 oktober 2017 om 10:31
Toch herken ik me niet helemaal in het vrouwelijk ASS. Ik had en heb ook jongenstrekken.
Zowel mijn grove als fijne motoriek zijn slecht, terwijl de fijne bij meisjes beter ontwikkeld zou moeten zijn. Mijn frustratie uitte zich in huilen. Veel moeite met veranderingen.
Ik had naast gangbare interesses ook vreemde interesses (doodlopende straten, putjes). Knikkeren was populair in mijn basisschooltijd en ik had ook veel knikkers. Maar ik speelde er niet mee, snapte niks van het spel. Ik had ze gewoon voor de heb.
Zoals veel meiden keek ik GTST. Gangbaar. Ik had echter bijna nergens anders meer oog voor en wilde dat met iedereen delen. Ook met mensen die er niet naar keken. Die vonden dat soms doodvermoeiend, wat ik dan niet begreep. Terwijl ik het andersom ook had. Iemand die voor de zoveelste keer over voetbal praatte. Soms vond ik dingen bij voorbaat al stom en dan wilde ik het ook niet proberen. Ik had op de middelbare school mijn eigen kledingstijl. In dat opzicht was ik heel eigenzinnig.
Beetje dubbel allemaal.
Zowel mijn grove als fijne motoriek zijn slecht, terwijl de fijne bij meisjes beter ontwikkeld zou moeten zijn. Mijn frustratie uitte zich in huilen. Veel moeite met veranderingen.
Ik had naast gangbare interesses ook vreemde interesses (doodlopende straten, putjes). Knikkeren was populair in mijn basisschooltijd en ik had ook veel knikkers. Maar ik speelde er niet mee, snapte niks van het spel. Ik had ze gewoon voor de heb.
Zoals veel meiden keek ik GTST. Gangbaar. Ik had echter bijna nergens anders meer oog voor en wilde dat met iedereen delen. Ook met mensen die er niet naar keken. Die vonden dat soms doodvermoeiend, wat ik dan niet begreep. Terwijl ik het andersom ook had. Iemand die voor de zoveelste keer over voetbal praatte. Soms vond ik dingen bij voorbaat al stom en dan wilde ik het ook niet proberen. Ik had op de middelbare school mijn eigen kledingstijl. In dat opzicht was ik heel eigenzinnig.
Beetje dubbel allemaal.
donderdag 26 oktober 2017 om 09:34
JonasV91 schreef: ↑25-10-2017 10:31Hier ook een herkenbaar iets.
Ik ben momenteel 26 maar op emotioneel/relationeel vlak ben ik 14 à 16 (vrees ik) en op andere vlakken durf ik helaas naar een 40'er neigen.
Best gigantisch irritant.
Plus, een identiteit an sich heb ik niet. Meestal drukken mensen hun identiteit in het publiek uit via hun kledij maar ik draag 'alles'. Ik bedoel, ik heb daar op zich geen uitgesproken voorkeur in. Wat mij doet concluderen dat ik uiteindelijk geen persoonlijkheid heb in de (in)directe zin van het woord. Er is er wel één natuurlijk maar uiteindelijk ook niet. Kan iemand dit begrijpen?
Ik merk ook dat ik snel in de knoop lig als het gaat over gevoelens. Bijvoorbeeld als ik iemand leuk vind. Dan weet ik totaal niet wat ermee aan te vangen. Nja, dan zie ik het natuurlijk ook (letterlijk) aan m'n neus voorbijgaan. Frustrerend en pijnlijk.
Terwijl ik een stuk minder problemen heb op het rationele vlak.
Ik draag kleding naargelang waar ik ben. Mijn kast hangt 90% vol kantoorkleding omdat ik daar 4 dagen per week ben en die kleding ook geschikt is om vb. boodschappen te doen of uit eten te gaan.
Maar voor familiebezoek draag ik vb. ook met gemak de (voor mij) oversized geek-shirts van mijn man met een jeans eronder, en vroegah droeg ik ook wel soepjurken etc.
Soepjurken draag ik niet meer omdat ik vind dat ik daar te oud en te burgertrut voor ben, maar an sich vind ik die wel nog mooi. Maar ik vind het belangrijker niet (negatief) op te vallen dan die jurken te dragen.
Qua kapsel idem: ik vind roze/blauw haar mooi, en een echte hanenkam ook, maar dat kan echt niet met mijn werk, maar in een ander leven en 20 jaar jonger zou ik waarschijnlijk wel een extremer uiterlijk hebben dan ik nu heb.
Make-up is wat dat betreft wel fijn: lekker freubelen met panda-look smokey eyes en overdreven eyeliner en te felle lipstick. Ik veeg het vijf minuten later gewoon weg, met een kapsel is dat toch wat moeilijker
zaterdag 28 oktober 2017 om 14:31
Ik wil even uithuilen. Gister zo’n drukke dag gehad dat ik halverwege al op instorten stond. Uiteindelijk duurde alles tot 22.00 uur en lag ik een uur later uitgeput in bed. Was gesloopt en mijn benen konden niet meer. Vanmorgen werd ik wakker en nog steeds moe. Na een uurtje terug naar bed gegaan want ik kon niet meer. Heb niet echt geslapen maar toch 2 uur gerust. Nu gaat het wel maar voel ik me een beetje zwakjes, beetj grieperig. Zal dat komen door die enorm drukke dag gisteren?
zaterdag 28 oktober 2017 om 16:12
lisa198 schreef: ↑28-10-2017 14:31Ik wil even uithuilen. Gister zo’n drukke dag gehad dat ik halverwege al op instorten stond. Uiteindelijk duurde alles tot 22.00 uur en lag ik een uur later uitgeput in bed. Was gesloopt en mijn benen konden niet meer. Vanmorgen werd ik wakker en nog steeds moe. Na een uurtje terug naar bed gegaan want ik kon niet meer. Heb niet echt geslapen maar toch 2 uur gerust. Nu gaat het wel maar voel ik me een beetje zwakjes, beetj grieperig. Zal dat komen door die enorm drukke dag gisteren?
Zou goed kunnen door die drukke dag. Mijn moeder heeft er sinds een paar jaar ook last van. Bij haar is het omdat ze een mindere weerstand heeft doordat ze kanker heeft gehad. Ze is gauwer moe en gaat toch regelmatig over haar grens heen. Omdat ze b.v. wedstrijden met haar hond doet. Vorig weekend ook weer. Dat waren 2 lange dagen alsmaar in de weer zijn. De volgende dag kan ze dan slecht uit de kant. Wat grieperig en hoofdpijn.
Ik moet vanavond foto's maken met Halloween. Het is de jaarlijkse afsluiting van mijn vrijwilligerswerk (speeltuin). Er komen zo'n 400 kinderen. Zie er nu al tegenop. En dan heb ik nog een relaxte taak doordat ik rondloop en niet constant in de menigte sta.
zondag 29 oktober 2017 om 10:21
Het viel mee, voor mijn gevoel was het minder druk dan vorige keer. Misschien lijkt het maar zo. Wel was ik de enige vrijwilliger zonder kostuum. Dit keer moest ook het personeel allemaal verkleed. Vorig jaar deed ik dat niet. Nu had mijn moeder nog thuis een heksenjurk van me liggen, maar die wilde ik niet aan. Ik dacht: dan trek ik daar wel een zwarte keep aan. Is minder gedoe. Die hebben ze altijd wel. Maar blijkbaar niet (meer) in mijn maat. Allemaal veel te lang. Voor mezelf boeit het me niet zo. Mijn stiefvader lachte en vind dat het er toch een beetje bij hoort. Zo'n reactie irriteert me dan. Ik kon dat niet weten van die maten. Maar goed, mijn leuke ex-collega kwam ook kijken en daar heb ik nog bij gezeten.vlaamsevink schreef: ↑29-10-2017 01:39Beterschap, Lisa! En Hondenmens, hopelijk is het een beetje meegevallen met die foto's.
zondag 29 oktober 2017 om 10:26
Beterschap Lisa!
Jeetje, 400 kinderen Hondenmens. Ik zou gillend gek worden denk ik. 'Vroeger' ,toen ik 16 was, ging ik weleens mee als vrijwilliger op een jeugdkamp van kinderen van de basisschool bij ons in het dorp. Dat waren er hooguit 40, maar dat vond ik al veel.
Misschien is deze vraag al eerder gesteld, maar zijn er hier ook mensen die snel last hebben van hun spieren?
Jeetje, 400 kinderen Hondenmens. Ik zou gillend gek worden denk ik. 'Vroeger' ,toen ik 16 was, ging ik weleens mee als vrijwilliger op een jeugdkamp van kinderen van de basisschool bij ons in het dorp. Dat waren er hooguit 40, maar dat vond ik al veel.
Misschien is deze vraag al eerder gesteld, maar zijn er hier ook mensen die snel last hebben van hun spieren?
