Psyche
alle pijlers
Autisme, Wie ook? Deel 2
vrijdag 5 augustus 2016 om 13:28
dinsdag 7 november 2017 om 06:05
Maar dan heb je wel een idee van wat er moet gebeuren.
Gisteravond zag ik ineens dat mijn gasstel vies is. Dan realiseer ik me dat mijn moeder me heeft verteld dat het handig is om elke dag even dat gasstel af te nemen als je de afwas hebt gedaan. Nu heb ik een vaatwasser, dus dat is anders dan vroeger, maar ook voordat ik een vaatwasser had volgde ik niet de raad van mijn moeder op.
Het lijkt erop dat er bij mij niet zoiets bestaat als routine. Ik moet iedere keer weer alles opnieuw bedenken.
Het huishouden is een aaneenschakeling van activiteiten die af en toe moeten gebeuren. Sommige dingen moeten vaak, andere minder vaak. Geen enkele logica in te ontdekken wat mij betreft.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 november 2017 om 07:20
Stel dat je een overzicht zou hebben waar gewoon opstaat wat dagelijks, tweedaags, wekelijks, maandelijks, enz. zou moeten gebeuren, zou dat dan helpen?Solomio schreef: ↑07-11-2017 06:05Maar dan heb je wel een idee van wat er moet gebeuren.
Gisteravond zag ik ineens dat mijn gasstel vies is. Dan realiseer ik me dat mijn moeder me heeft verteld dat het handig is om elke dag even dat gasstel af te nemen als je de afwas hebt gedaan. Nu heb ik een vaatwasser, dus dat is anders dan vroeger, maar ook voordat ik een vaatwasser had volgde ik niet de raad van mijn moeder op.
Het lijkt erop dat er bij mij niet zoiets bestaat als routine. Ik moet iedere keer weer alles opnieuw bedenken.
Het huishouden is een aaneenschakeling van activiteiten die af en toe moeten gebeuren. Sommige dingen moeten vaak, andere minder vaak. Geen enkele logica in te ontdekken wat mij betreft.
(Ik vraag het niet om je aan het huishouden te krijgen, maar ik wil begrijpen wat in zo'n situatie van blindheid voor het huishouden kan helpen.)
dinsdag 7 november 2017 om 08:42
Sommige dingen weet ik maar meestal gebeurt iets pas als het echt nodig is. Zo ben ik wel eens in een nog natte broek naar mijn werk gegaan omdat ik de avond ervoor erachter kwam dat al mijn broeken in de was lagen.
Nu heb ik een coach met wie ik schema’s maak en lukt het beter om de was op tijd te doen. Ik heb een schema hangen waarbij op zaterdag staat dat ik de was moet doen en ook moet ophangen (anders heb je dat weer) en dan op maandag de was opvouwen (want anders gebeurt ook dat weer niet).
Nu heb ik een coach met wie ik schema’s maak en lukt het beter om de was op tijd te doen. Ik heb een schema hangen waarbij op zaterdag staat dat ik de was moet doen en ook moet ophangen (anders heb je dat weer) en dan op maandag de was opvouwen (want anders gebeurt ook dat weer niet).
dinsdag 7 november 2017 om 08:50
De kinderen helpen mij het huishouden op orde te houden: als ik eerst een bord moet afwassen om te kunnen eten is dat mijn probleem, maar ik schaam me kapot als ik geen schoon ondergoed heb voor de kinders.
Maar ik heb wel vaak het gevoel dat ik constant achter de feiten aan hol en als ik dan eens een routine heb gevonden voor een taak dan is het een kwestie van tijd voor ik die routine kwijt raak.
Eén keer overslaan en het is om zeep.
Maar ik heb wel vaak het gevoel dat ik constant achter de feiten aan hol en als ik dan eens een routine heb gevonden voor een taak dan is het een kwestie van tijd voor ik die routine kwijt raak.
Eén keer overslaan en het is om zeep.
dinsdag 7 november 2017 om 09:58
Huishouden is bij ons ook echt een drama. Vooral omdat ik een perfectionist ben en als ik iets heb schoongemaakt het dan ook definitief schoon wil houden. Maar binnen no-time zie je al weer stogjes etc. Dus vind ik het zonde van mijn inspanning en begin ik er niet eens aan.
Ook het overzicht houden idd. Ik maak het vaak veels te groot en weet dat niet waar ik moet beginnen. Dus dan doe ik maar niets.
Alleen de was doen gaat nog wel...
Man zorgt meestal voor de afwas of vraagt het expliciet aan mij, dan gaat het ook nog wel.
Voor de rest hebben we nu 1 keer in de week iemand die dus de rest komt doen (stofzuigen, keuken, badkamer etc.) en dat werkt toch wel heel erg fijn (terwijl ik ondertussen de was doe en netflix kijk
).
Dan ren ik voordat ze komt het hele huis door om al het rondslingerend spul op te ruimen (of de slaapkamer op te gooien).
Ook het overzicht houden idd. Ik maak het vaak veels te groot en weet dat niet waar ik moet beginnen. Dus dan doe ik maar niets.
Alleen de was doen gaat nog wel...
Man zorgt meestal voor de afwas of vraagt het expliciet aan mij, dan gaat het ook nog wel.
Voor de rest hebben we nu 1 keer in de week iemand die dus de rest komt doen (stofzuigen, keuken, badkamer etc.) en dat werkt toch wel heel erg fijn (terwijl ik ondertussen de was doe en netflix kijk
).Dan ren ik voordat ze komt het hele huis door om al het rondslingerend spul op te ruimen (of de slaapkamer op te gooien).
dinsdag 7 november 2017 om 10:59
Ik heb van alles geprobeerd en me er nu bij neergelegd.Case-je schreef: ↑07-11-2017 07:20Stel dat je een overzicht zou hebben waar gewoon opstaat wat dagelijks, tweedaags, wekelijks, maandelijks, enz. zou moeten gebeuren, zou dat dan helpen?
(Ik vraag het niet om je aan het huishouden te krijgen, maar ik wil begrijpen wat in zo'n situatie van blindheid voor het huishouden kan helpen.)
Zo'n overzicht als jij noemt vereist ook nog een soort inzicht in de tijd. Ik heb van bepaalde dingen best wel in mijn hoofd dat dat bijv 1x per week moet, maar soms zijn er zomaar 3 weken voorbij zonder dat ik eraan gedacht heb.
Plannen op vaste dagen zou helpen, maar als er dan op een dag iets anders op mijn pad komt is mijn schema weer van slag.
Daarbij doe ik dingen pas als ik zie dat het nodig is. Ik poets bijv de wc als ik ofwel zie dat ie vies is (wat in de ogen van de meeste mensen echt veel te laat is), of als ik bezoek krijg.
Ik ben zeg maar niet zo bang voor stof en 'onzichtbaar' vuil.
Zelfde met bed verschonen, dat doe ik zelden. Ik heb gewoon niet het gevoel dat dat vies is.
Wrsch zou ik het wel doen als ik slaapkamerbezoek zou verwachten.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 november 2017 om 11:14
Maar waarom ervaar je dat als probleem? Ik ben exact zo. Ik poets ook mijn fornuis niet automatisch na gebruik, maar pas op 't moment dat de vetspetters me negatief opvallen. Heeft verder niemand last van. En ik heb ook de huishoudelijke raad van m'n ouders vollédig in de wind geslagen. Blijkbaar dus toch niet omdat ik recaltictrant was, maar gewoon wegens m'n ASS.Solomio schreef: ↑07-11-2017 06:05Maar dan heb je wel een idee van wat er moet gebeuren.
Gisteravond zag ik ineens dat mijn gasstel vies is. Dan realiseer ik me dat mijn moeder me heeft verteld dat het handig is om elke dag even dat gasstel af te nemen als je de afwas hebt gedaan. Nu heb ik een vaatwasser, dus dat is anders dan vroeger, maar ook voordat ik een vaatwasser had volgde ik niet de raad van mijn moeder op.
Het lijkt erop dat er bij mij niet zoiets bestaat als routine. Ik moet iedere keer weer alles opnieuw bedenken.
Het huishouden is een aaneenschakeling van activiteiten die af en toe moeten gebeuren. Sommige dingen moeten vaak, andere minder vaak. Geen enkele logica in te ontdekken wat mij betreft.
Overigens is 't voor 't zicht meestal best opgeruimd in m'n huis, maar da's volgens mij sowieso makkelijker als je alleen leeft en er geen huisdieren of kinderen op na houdt.
dinsdag 7 november 2017 om 11:17
Ik zou me daar niet aan houden, ik heb iets tegen regeltjes/verplichtingen, dus helemaal als 't m'n eigen huis betreft vind ik zoiets onzin. Ik poets niet elke week, maar alleen als 't nodig is (ofwel, wanneer ik het nodig vind). Dan heb je er ook veel meer voldoening van, want dan zie je ook duidelijk dat het schoner wordt. Bij mensen die wekelijks alles uit geindoctrineerd principe doen, zijn sommige dingen niet eens zichtbaar vies maar worden ze toch schoongemaakt.Case-je schreef: ↑07-11-2017 07:20Stel dat je een overzicht zou hebben waar gewoon opstaat wat dagelijks, tweedaags, wekelijks, maandelijks, enz. zou moeten gebeuren, zou dat dan helpen?
(Ik vraag het niet om je aan het huishouden te krijgen, maar ik wil begrijpen wat in zo'n situatie van blindheid voor het huishouden kan helpen.)
dinsdag 7 november 2017 om 11:19
Koop 'n droger! Ik leef vaak uit de droger wat betreft ondergoed/sokken/handdoeken. Dan hoef ik ze ook niet op te vouwen en in de kast te doen. Alleen als ik meerdere wassen achter elkaar draai moet ik natuurlijk de droger 'ns leegruimen. Strijken doe ik niet. Als ik per ongeluk 'ns een kledingstuk koop wat er echt niet uitziet zonder strijk, dan beschouw ik dat als 'n miskoop en gebruik ik 't niet meer.multomap schreef: ↑07-11-2017 08:42Sommige dingen weet ik maar meestal gebeurt iets pas als het echt nodig is. Zo ben ik wel eens in een nog natte broek naar mijn werk gegaan omdat ik de avond ervoor erachter kwam dat al mijn broeken in de was lagen.
Nu heb ik een coach met wie ik schema’s maak en lukt het beter om de was op tijd te doen. Ik heb een schema hangen waarbij op zaterdag staat dat ik de was moet doen en ook moet ophangen (anders heb je dat weer) en dan op maandag de was opvouwen (want anders gebeurt ook dat weer niet).
dinsdag 7 november 2017 om 11:21
Solomio schreef: ↑07-11-2017 10:59
Daarbij doe ik dingen pas als ik zie dat het nodig is. Ik poets bijv de wc als ik ofwel zie dat ie vies is (wat in de ogen van de meeste mensen echt veel te laat is), of als ik bezoek krijg.
Ik ben zeg maar niet zo bang voor stof en 'onzichtbaar' vuil.
Zelfde met bed verschonen, dat doe ik zelden. Ik heb gewoon niet het gevoel dat dat vies is.
Wrsch zou ik het wel doen als ik slaapkamerbezoek zou verwachten.
Zóóó herkenbaar!
dinsdag 7 november 2017 om 11:27
Dit is zo herkenbaar! Alles.Solomio schreef: ↑07-11-2017 10:59Ik heb van alles geprobeerd en me er nu bij neergelegd.
Zo'n overzicht als jij noemt vereist ook nog een soort inzicht in de tijd. Ik heb van bepaalde dingen best wel in mijn hoofd dat dat bijv 1x per week moet, maar soms zijn er zomaar 3 weken voorbij zonder dat ik eraan gedacht heb.
Plannen op vaste dagen zou helpen, maar als er dan op een dag iets anders op mijn pad komt is mijn schema weer van slag.
Daarbij doe ik dingen pas als ik zie dat het nodig is. Ik poets bijv de wc als ik ofwel zie dat ie vies is (wat in de ogen van de meeste mensen echt veel te laat is), of als ik bezoek krijg.
Ik ben zeg maar niet zo bang voor stof en 'onzichtbaar' vuil.
Zelfde met bed verschonen, dat doe ik zelden. Ik heb gewoon niet het gevoel dat dat vies is.
Wrsch zou ik het wel doen als ik slaapkamerbezoek zou verwachten.
dinsdag 7 november 2017 om 11:28
Mijn droogrek staat in de woonkamer en wordt pas leeggehaald als ik hem weer nodig heb voor een nieuwe lading wasgoed of als er visite komt (gebeurt gelukkig bijna nooit). Spullen die in de droger gaan blijven daar ook rustig een hele poos liggen tot ik de droger weer nodig heb. En schone was blijft ook rustig (on)gevouwen in de wasmand zitten tot ik het nodig heb. Ik heb sterk de neiging een tweede wasmand te kopen want ze zijn wel handig om veel spullen ineens van beneden naar boven te verhuizen (ook kinderspeelgoed bijvoorbeeld). Maar ik weet me er nog steeds van te weerhouden omdat ik weet dat het mijn probleem van de bezette wasmand niet oplost en ik dan uiteindelijk met twee gevulde wasmanden zit.
Strijken doe ik ook niet. En bed verschonen alleen als man er om vraagt.
Strijken doe ik ook niet. En bed verschonen alleen als man er om vraagt.
dinsdag 7 november 2017 om 11:44
Ik ervaar het als probleem als anderen het zien. Mensen die mij achterna lopen de keuken in, als ik koffie ga maken ofzo, brrrrrrrrrrr.redbulletje schreef: ↑07-11-2017 11:14Maar waarom ervaar je dat als probleem? Ik ben exact zo. Ik poets ook mijn fornuis niet automatisch na gebruik, maar pas op 't moment dat de vetspetters me negatief opvallen. Heeft verder niemand last van. En ik heb ook de huishoudelijke raad van m'n ouders vollédig in de wind geslagen. Blijkbaar dus toch niet omdat ik recaltictrant was, maar gewoon wegens m'n ASS.
Overigens is 't voor 't zicht meestal best opgeruimd in m'n huis, maar da's volgens mij sowieso makkelijker als je alleen leeft en er geen huisdieren of kinderen op na houdt.
Mijn badkamer en toilet grenzen aan elkaar en mensen die voor het eerst bij mij zijn lopen bijna standaard de badkamer in als ze de wc zoeken. Blijkbaar zit dat onlogisch in elkaar in mijn huis.
Tegenwoordig heb ik WC op de wc-deur staan.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 november 2017 om 18:04
Fijn om te lezen dat er meer rommelkonten zijn als ik.
De wc schoonmaken doe ik maar eens in de 2 weken. Stofzuigen en dweilen 1 keer per week. Bed verschonen vaak eens in de 2 maanden. Dat bed doe ik samen met mijn moeder. Het is een tweepersoonsbed en krijg dat alleen niet voor elkaar. Mijn stiefvader trouwens ook niet.
Vooral mijn tafel ligt altijd vol bezaaid. Als er op een avond bezoek komt ben ik de hele middag aan het poetsen en opruimen. Mijn huis is te klein om alles kwijt te kunnen. En ja, ik heb alle kastjes nagekeken en eigenlijk kan er niks weg. Ik heb het allemaal echt nodig. Sommige dingen moffel ik maar in de slaapkamer weg als er bezoek komt. Strijken doe ik pas sinds anderhalf jaar. En dan alleen wat ik op het werk draag of voor het net. Maar wat ik alleen maar thuis draag niet.
De wc schoonmaken doe ik maar eens in de 2 weken. Stofzuigen en dweilen 1 keer per week. Bed verschonen vaak eens in de 2 maanden. Dat bed doe ik samen met mijn moeder. Het is een tweepersoonsbed en krijg dat alleen niet voor elkaar. Mijn stiefvader trouwens ook niet.
Vooral mijn tafel ligt altijd vol bezaaid. Als er op een avond bezoek komt ben ik de hele middag aan het poetsen en opruimen. Mijn huis is te klein om alles kwijt te kunnen. En ja, ik heb alle kastjes nagekeken en eigenlijk kan er niks weg. Ik heb het allemaal echt nodig. Sommige dingen moffel ik maar in de slaapkamer weg als er bezoek komt. Strijken doe ik pas sinds anderhalf jaar. En dan alleen wat ik op het werk draag of voor het net. Maar wat ik alleen maar thuis draag niet.
woensdag 8 november 2017 om 11:16
Een hele geruststelling dat er hier nog meer rommelige mensen zijn. 
Ik kan me daar bij aansluiten.
Ik ben wel benieuwd hoe ik in mijn nieuwe huisje straks het huishouden ga verzorgen. Op mijn kamer was het altijd best rommelig, en eigenlijk wil ik dat niet laten gebeuren op mijn nieuwe adres. De ervaring leert me dat ik het best een tijdje netjes kan houden, maar dat het na verloop van tijd toch weer rommelig wordt.
Het niet zien van wat er gebeuren moet is ook zo'n dingetje bij mij.
Ik zit nu in de laatste fase van het huis woonklaar te krijgen, en mijn ouders zien steeds van alles wat er nog even moet gebeuren. En eigenlijk willen ze dat dan niet zeggen, want ik moet zelf denken. Alleen als je mij zelf laat denken, dan kan het heel lang duren voordat ik díe dingen opeens ook zie. Schiet niet op dus. Ik wil een schema gaan opstellen, waarbij ik dan ook afvink wat ik gedaan heb. Maar of ik dat lang ga volhouden is een goede vraag. We zullen zien.
Wat betreft het eerdere gesprek over diagnoses... ik heb nog altijd geen officiële diagnose. Hoewel in feite iedereen het zeker weet, zou ik het zelf eigenlijk wel op papier willen hebben. Dat snappen mijn ouders dan weer niet helemaal, geloof ik. En ze willen er ook niet aan meewerken, want dan moeten ze weer met mij door die "malle molen" zoals zij dat noemen. Met name mijn moeder heeft er geen zin in om allerlei oud zeer en zo te gaan oprakelen. Ik kan me dat wel voorstellen, maar toch... soms blijft het een beetje door mijn hoofd spoken.
Op zich zal een officiële diagnose dan ook wel weer niet zo heel veel verschil maken verder in hoe ik mijn dagdagelijkse leven leef. Ik weet het ook allemaal niet.
Ik kan me daar bij aansluiten.Ik ben wel benieuwd hoe ik in mijn nieuwe huisje straks het huishouden ga verzorgen. Op mijn kamer was het altijd best rommelig, en eigenlijk wil ik dat niet laten gebeuren op mijn nieuwe adres. De ervaring leert me dat ik het best een tijdje netjes kan houden, maar dat het na verloop van tijd toch weer rommelig wordt.
Het niet zien van wat er gebeuren moet is ook zo'n dingetje bij mij.
Ik zit nu in de laatste fase van het huis woonklaar te krijgen, en mijn ouders zien steeds van alles wat er nog even moet gebeuren. En eigenlijk willen ze dat dan niet zeggen, want ik moet zelf denken. Alleen als je mij zelf laat denken, dan kan het heel lang duren voordat ik díe dingen opeens ook zie. Schiet niet op dus. Ik wil een schema gaan opstellen, waarbij ik dan ook afvink wat ik gedaan heb. Maar of ik dat lang ga volhouden is een goede vraag. We zullen zien.
Wat betreft het eerdere gesprek over diagnoses... ik heb nog altijd geen officiële diagnose. Hoewel in feite iedereen het zeker weet, zou ik het zelf eigenlijk wel op papier willen hebben. Dat snappen mijn ouders dan weer niet helemaal, geloof ik. En ze willen er ook niet aan meewerken, want dan moeten ze weer met mij door die "malle molen" zoals zij dat noemen. Met name mijn moeder heeft er geen zin in om allerlei oud zeer en zo te gaan oprakelen. Ik kan me dat wel voorstellen, maar toch... soms blijft het een beetje door mijn hoofd spoken.
Op zich zal een officiële diagnose dan ook wel weer niet zo heel veel verschil maken verder in hoe ik mijn dagdagelijkse leven leef. Ik weet het ook allemaal niet.
woensdag 8 november 2017 om 12:22
Ik vind dat zéér egoistisch van je ouders! Ze zouden hun benen onder hun reet vandaan moeten willen lopen om je die diagnose te bezorgen. Jij plukt daar tenslotte de vruchten van bij uwv en andere vervelende zaken waar je in de maatschappij mee te maken kunt krijgen.Wat betreft het eerdere gesprek over diagnoses... ik heb nog altijd geen officiële diagnose. Hoewel in feite iedereen het zeker weet, zou ik het zelf eigenlijk wel op papier willen hebben. Dat snappen mijn ouders dan weer niet helemaal, geloof ik. En ze willen er ook niet aan meewerken, want dan moeten ze weer met mij door die "malle molen" zoals zij dat noemen. Met name mijn moeder heeft er geen zin in om allerlei oud zeer en zo te gaan oprakelen. Ik kan me dat wel voorstellen, maar toch... soms blijft het een beetje door mijn hoofd spoken.
Op zich zal een officiële diagnose dan ook wel weer niet zo heel veel verschil maken verder in hoe ik mijn dagdagelijkse leven leef. Ik weet het ook allemaal niet.
Ik zou zeggen: okee ma, jij geen zin om ff een beetje moeite voor je kind te doen, dan zorg je er maar voor dat je kind tot aan dr pensioen maandelijks geld krijgt van jou als je niet wil meewerken aan het verkrijgen van 'n WIA!!
woensdag 8 november 2017 om 12:28
Grappig, mijn huishouden is juist heel orderlijk. Ik werk wekelijks een vast programma af, heb een dagelijkse routine qua schoonmaken na koken/afwas/etc. Ik verschoon elke week het bed, doe elke week de wc/keuken/woonkamer/badkamer/andere kamers en dingen die niet wekelijks moeten maar 2-wekelijks/1x in de maand zitten ook in dat schema. Ik vouw was op zodra het droog is. Rommel gooi ik weg of ruim ik op. Etc.
Misschien omdat we echt heel klein wonen (46m2) en ik absoluut niet tegen het opgesloten gevoel kan en dat word verstrekt door viezigheid.
Misschien omdat we echt heel klein wonen (46m2) en ik absoluut niet tegen het opgesloten gevoel kan en dat word verstrekt door viezigheid.
woensdag 8 november 2017 om 12:30
Zoiets had mijn collega ook. Haar psychiater wilde eigenlijk dat haar ouders een keer mee kwamen voor de diagnose. Die wilden dat niet, ze geloven het gewoon niet. Ze vinden dat de problemen van hun dochter gewoon een slecht karakter heeft. Maar het speelt bij hen ook hun geloof mee. Daar zijn psychische problemen taboe. Zelf heeft collega een sterk vermoeden dat haar ouders het ook hebben.Fifi123 schreef: ↑08-11-2017 11:16Wat betreft het eerdere gesprek over diagnoses... ik heb nog altijd geen officiële diagnose. Hoewel in feite iedereen het zeker weet, zou ik het zelf eigenlijk wel op papier willen hebben. Dat snappen mijn ouders dan weer niet helemaal, geloof ik. En ze willen er ook niet aan meewerken, want dan moeten ze weer met mij door die "malle molen" zoals zij dat noemen. Met name mijn moeder heeft er geen zin in om allerlei oud zeer en zo te gaan oprakelen. Ik kan me dat wel voorstellen, maar toch... soms blijft het een beetje door mijn hoofd spoken.
Op zich zal een officiële diagnose dan ook wel weer niet zo heel veel verschil maken verder in hoe ik mijn dagdagelijkse leven leef. Ik weet het ook allemaal niet.
woensdag 8 november 2017 om 12:37
Ik heb met mijn ouders geen contact meer en zij zouden nooit willen meewerken aan een diagnostisch onderzoek.
Mijn moeder heeft vermoedelijk ook autisme maar is van het type 'de hele wereld is gek, behalve ik' en mijn vader doet alles wat nog maar riekt naar emoties af als 'je leest te veel boekjes'.
De diagnose is er bij mij gekomen zonder mijn ouders erin te betrekken. Ik heb van bij het begin aangegeven waarom dat niet kon en dat werd geaccepteerd.
Natuurlijk is het beeld dat ze krijgen vollediger als er ook dingen aan bod komen over je eerste levensjaren etc. maar het kan ook zonder.
Mijn moeder heeft vermoedelijk ook autisme maar is van het type 'de hele wereld is gek, behalve ik' en mijn vader doet alles wat nog maar riekt naar emoties af als 'je leest te veel boekjes'.
De diagnose is er bij mij gekomen zonder mijn ouders erin te betrekken. Ik heb van bij het begin aangegeven waarom dat niet kon en dat werd geaccepteerd.
Natuurlijk is het beeld dat ze krijgen vollediger als er ook dingen aan bod komen over je eerste levensjaren etc. maar het kan ook zonder.
woensdag 8 november 2017 om 14:50
Mijn ma heeft zelf niet zo'n hoge pet op van hulpverleners, misschien dat dat ook meespeelt? (Hoewel ik er zelf wel wat aan had, maar dat terzijde.) En toen ik tussen de 16 en de 24 was (of 23 dat weet ik niet meer precies te herinneren) zijn we er inderdaad al héél lang zoet mee geweest (verwerken van pestverleden met PTSS als gevolg), dus ik begrijp wel dat ze daar geen zin in heeft.redbulletje schreef: ↑08-11-2017 12:22Ik vind dat zéér egoistisch van je ouders! Ze zouden hun benen onder hun reet vandaan moeten willen lopen om je die diagnose te bezorgen. Jij plukt daar tenslotte de vruchten van bij uwv en andere vervelende zaken waar je in de maatschappij mee te maken kunt krijgen.
Ik zou zeggen: okee ma, jij geen zin om ff een beetje moeite voor je kind te doen, dan zorg je er maar voor dat je kind tot aan dr pensioen maandelijks geld krijgt van jou als je niet wil meewerken aan het verkrijgen van 'n WIA!!
Het is niet dat ze het niet gelooft. Vorige week heb ik het nog eens durven aankaarten, maar ik denk dat ik het maar weer opgeef voorlopig. Ik wil de boel ook niet teveel op stelten zetten, omdat ze/we al door een moeilijke tijd gaan. Mijn vader is ziek en die zit dus in die hele molen, waardoor mijn ma overspannen raakt enzovoort.
woensdag 8 november 2017 om 14:52
Ah ja, en zo weet ik vrijwel zeker dat mijn vader het ook heeft.hondenmens schreef: ↑08-11-2017 12:30Zoiets had mijn collega ook. Haar psychiater wilde eigenlijk dat haar ouders een keer mee kwamen voor de diagnose. Die wilden dat niet, ze geloven het gewoon niet. Ze vinden dat de problemen van hun dochter gewoon een slecht karakter heeft. Maar het speelt bij hen ook hun geloof mee. Daar zijn psychische problemen taboe. Zelf heeft collega een sterk vermoeden dat haar ouders het ook hebben.
woensdag 8 november 2017 om 14:54
Excuses voor als ik teveel losse posts achtereen plaats. Ik heb even geen tijd om ze allemaal in één post te stoppen.
Oké, dan zou ik misschien eens moeten gaan kijken of het ook zonder mijn ouders kan gebeuren.MonicaG schreef: ↑08-11-2017 12:37Ik heb met mijn ouders geen contact meer en zij zouden nooit willen meewerken aan een diagnostisch onderzoek.
Mijn moeder heeft vermoedelijk ook autisme maar is van het type 'de hele wereld is gek, behalve ik' en mijn vader doet alles wat nog maar riekt naar emoties af als 'je leest te veel boekjes'.
De diagnose is er bij mij gekomen zonder mijn ouders erin te betrekken. Ik heb van bij het begin aangegeven waarom dat niet kon en dat werd geaccepteerd.
Natuurlijk is het beeld dat ze krijgen vollediger als er ook dingen aan bod komen over je eerste levensjaren etc. maar het kan ook zonder.
woensdag 8 november 2017 om 15:16
Waarom zou je dat willen? Wie bepaalt wat wekelijks moet? Dat is gewoon door een vage meerderheid neurotypischen bedacht, jij kan gewoon je eigen weg volgen.Case-je schreef: ↑07-11-2017 07:20Stel dat je een overzicht zou hebben waar gewoon opstaat wat dagelijks, tweedaags, wekelijks, maandelijks, enz. zou moeten gebeuren, zou dat dan helpen?
(Ik vraag het niet om je aan het huishouden te krijgen, maar ik wil begrijpen wat in zo'n situatie van blindheid voor het huishouden kan helpen.)
woensdag 8 november 2017 om 18:39
Ik doe het vergelijkbaar en ik woon niet klein. Maar ik heb mezelf aangeleerd om gewoon bij alles een routine te hebben. Al die routines zorgen ervoor dat het huis overzichtelijk, opgeruimd en schoon blijft.Hawelry schreef: ↑08-11-2017 12:28Grappig, mijn huishouden is juist heel orderlijk. Ik werk wekelijks een vast programma af, heb een dagelijkse routine qua schoonmaken na koken/afwas/etc. Ik verschoon elke week het bed, doe elke week de wc/keuken/woonkamer/badkamer/andere kamers en dingen die niet wekelijks moeten maar 2-wekelijks/1x in de maand zitten ook in dat schema. Ik vouw was op zodra het droog is. Rommel gooi ik weg of ruim ik op. Etc.
Misschien omdat we echt heel klein wonen (46m2) en ik absoluut niet tegen het opgesloten gevoel kan en dat word verstrekt door viezigheid.
Maar ook ik kan niet tegen rommel en ik vind het ook bloedirritant als de dingen niet staan waar zij horen te staan (in mijn ogen dan) e.d..
