Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
donderdag 25 januari 2018 om 16:16
Ik zou wat assertiever op het werk kunnen zijn (een enkele keer ben ik dat ook, maar dan heb ik al correct ingeschat dat dat verder geen gevolgen heeft), maar ik kan moeilijk inschatten hoe de hogere leidinggevende (teamleider) gaat reageren.
Verder heb ik weinig invloed op de gedachten van anderen. In een ander topic schreef ik dat ik ook geen overtuigingskracht heb. Ik kan soms heel stellig overkomen, maar dat wil niet zeggen dat anderen daar dan ook gevoelig voor zijn. Ze veranderen hun standpunten niet, alleen de sfeer wordt dan wel wat minder prettig.
Verder heb ik weinig invloed op de gedachten van anderen. In een ander topic schreef ik dat ik ook geen overtuigingskracht heb. Ik kan soms heel stellig overkomen, maar dat wil niet zeggen dat anderen daar dan ook gevoelig voor zijn. Ze veranderen hun standpunten niet, alleen de sfeer wordt dan wel wat minder prettig.
World of Warcraft: Legion
donderdag 25 januari 2018 om 16:27
redbulletje schreef: ↑25-01-2018 16:25Waarom zouden anderen hun standpunten moeten wijzigen? Accepteer dat iedereen eigen standpunten heeft, jijzelf ook.
Er bestaan toch assertiviteitstrainingen? Wellicht kun je je voor zoiets aanmelden als je daar problemen mee hebt.
precies dit
donderdag 25 januari 2018 om 20:35
Iedereen mag zijn eigen standpunten hebben, maar soms heb ik daar gewoon last van. Het is een bepaalde mening die anderen over mij hebben, die dan gevolgen voor mij heeft. Zover ik daar geen last van heb, mag iedereen denken over welk onderwerp dan ook, wat ie wil.redbulletje schreef: ↑25-01-2018 16:25Waarom zouden anderen hun standpunten moeten wijzigen? Accepteer dat iedereen eigen standpunten heeft, jijzelf ook.
Ik zeg soms inderdaad waar het op staat. Echter soms kan dat vervelende consequenties hebben. Dan ga ik afwegen of het verstandig is om voor mij op te komen of mij erbij neer te leggen. Dan gaat het erom of het belangrijk is.Er bestaan toch assertiviteitstrainingen? Wellicht kun je je voor zoiets aanmelden als je daar problemen mee hebt.
hans66 wijzigde dit bericht op 25-01-2018 20:43
Reden: Gewijzigd. Kan tot een herkenbare discussie leiden.
Reden: Gewijzigd. Kan tot een herkenbare discussie leiden.
6.81% gewijzigd
World of Warcraft: Legion
donderdag 25 januari 2018 om 21:20
Ik twijfel heel erg of ik kinderen wil of niet later..twijfel
donderdag 25 januari 2018 om 21:48
Ik wil geen kinderen. Ik heb wel getwijfeld hoor. Om me heen zie ik vriendinnen en (oud) klasgenootjes trouwen, kinderen krijgen, etc. Ik moet er echt niet aan denken. Ik ben aan mijn vrijheid gewend. Ik weet niet eens of ik ooit wil samenwonen.
Ik wil later wel een hond. Ben altijd een hondenmens geweest. Ik weet nog niet wanneer, maar dat er 1 komt is zeker.
Ik wil later wel een hond. Ben altijd een hondenmens geweest. Ik weet nog niet wanneer, maar dat er 1 komt is zeker.
donderdag 25 januari 2018 om 23:01
Ik heb vroeger een kinderwens gehad. Maar naarmate ik ouder werd en ook omdat ik voor vrouwen niet interessant ben, is de kinderwens geleidelijk aan verdwenen. Als ik toch een vrouw tegenkom en ze heeft kinderen, is dat niet per definitie een probleem voor mij. Dan gaat het erom dat de kinderen mij accepteren zoals ik ben (dat moet dan uit hun vrije wil; ik zal geen acceptatie afdwingen). Zo niet, dan is dat ook einde relatie.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 26 januari 2018 om 17:44
Nou, het is allemaal officieel. Ik blijk toch autisme te hebben en geen borderline. Wat een gekke situatie. De diagnose borderline had ik al een paar jaar maar die blijkt dus niet te kloppen.
Het verklaart wel een flink aantal dingen maar het is toch ook wel gek. Vooral dat er nu opeens mogelijkheden zijn die er eerst niet waren. Ik heb vorig jaar nog een topic hier geopend dat ik op zoek was naar hulp voor een langere termijn en dat er eigenlijk niks mogelijk was. Nu is dat opeens geen probleem meer want ik heb autisme.
Ik dacht eindelijk redelijk te weten wie ik was, nu niet meer.
Inmiddels weet ik al ruim een week dat er sprake is van autisme en daarvoor natuurlijk vermoedens, onderzoeken en steeds meer mensen die toch wel veel kenmerken bij mij herkenden. Ik kon dat allemaal wel handelen. Maar nu vliegt het me toch allemaal even aan, heb ik veel last van spanning en ben ik ontzettend moe. Het hele proces heeft me toch meer energie gekost dan ik dacht.
Even uitrusten en door dan maar weer. Nu begint het circus van hulpverlening op orde krijgen, mensen uitleggen dat ik een verkeerde diagnose had, mezelf opnieuw leren kennen met mijn beperkingen en mogelijkheden, andere behandeling. En dan nog alles wat ik nu nog niet kan overzien.
Toch ben ik ook wel opgelucht. Mijn vermoeden klopt, meer mogelijkheden voor ondersteuning en de onderzoeken zijn afgerond.
Wat een rare situatie...
Het verklaart wel een flink aantal dingen maar het is toch ook wel gek. Vooral dat er nu opeens mogelijkheden zijn die er eerst niet waren. Ik heb vorig jaar nog een topic hier geopend dat ik op zoek was naar hulp voor een langere termijn en dat er eigenlijk niks mogelijk was. Nu is dat opeens geen probleem meer want ik heb autisme.
Ik dacht eindelijk redelijk te weten wie ik was, nu niet meer.
Inmiddels weet ik al ruim een week dat er sprake is van autisme en daarvoor natuurlijk vermoedens, onderzoeken en steeds meer mensen die toch wel veel kenmerken bij mij herkenden. Ik kon dat allemaal wel handelen. Maar nu vliegt het me toch allemaal even aan, heb ik veel last van spanning en ben ik ontzettend moe. Het hele proces heeft me toch meer energie gekost dan ik dacht.
Even uitrusten en door dan maar weer. Nu begint het circus van hulpverlening op orde krijgen, mensen uitleggen dat ik een verkeerde diagnose had, mezelf opnieuw leren kennen met mijn beperkingen en mogelijkheden, andere behandeling. En dan nog alles wat ik nu nog niet kan overzien.
Toch ben ik ook wel opgelucht. Mijn vermoeden klopt, meer mogelijkheden voor ondersteuning en de onderzoeken zijn afgerond.
Wat een rare situatie...
vrijdag 26 januari 2018 om 17:49
Wat fijn dat je nu eindelijk duidelijkheid hebt Multomap. Logisch dat alle spanningen er nu uit komen! Hopelijk heb je de komende dagen/weken tijd voor jezelf, zodat je weer tot rust kan komen. Ik herken het, toen ik de diagnose kreeg was het tegelijkertijd een opluchting, maar toen het eenmaal was 'geland' was ik ook doodmoe en kon ik een tijdje niks hebben van iets of iemand.
vrijdag 26 januari 2018 om 20:06
Multomap, ervaar je die nieuwe diagnose echt als zo heel anders? Jij bent toch niet veranderd? Alleen de oorzaak van je gedrag heeft een ander etiket gekregen.
Wel absurd eigenlijk dat je door die nieuwe diagnose ineens wel chronisch hulp kunt krijgen, maar fijn dat dat nu gaat gebeuren.
Ik heb nooit een officiële diagnose borderline gehad, maar wel al vaker de bevestiging gekregen dat mijn gedrag wel behoorlijk wat weg had van borderline (inmiddels niet meer trouwens). Het gedrag kan ook best een behoorlijke overlap hebben, alleen de onderliggende mechanismes zijn anders wanneer dat gedrag verklaard wordt vanuit autisme.
Ik hoop dat het je gaat helpen.
Wel absurd eigenlijk dat je door die nieuwe diagnose ineens wel chronisch hulp kunt krijgen, maar fijn dat dat nu gaat gebeuren.
Ik heb nooit een officiële diagnose borderline gehad, maar wel al vaker de bevestiging gekregen dat mijn gedrag wel behoorlijk wat weg had van borderline (inmiddels niet meer trouwens). Het gedrag kan ook best een behoorlijke overlap hebben, alleen de onderliggende mechanismes zijn anders wanneer dat gedrag verklaard wordt vanuit autisme.
Ik hoop dat het je gaat helpen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
vrijdag 26 januari 2018 om 20:21
Bedankt voor de reacties!
@Hawelry: hoe was dat voor jou? Had je de diagnose borderline lang voordat deze veranderde in autisme?
@Solomio: misschien zit dat wel vooral in mijn hoofd en is het meer dat ik nu begin te beseffen wat er niet klopte in vorige behandelingen. Maar merken dat de benadering nu al zo compleet anders is, is best bizar (een benadering die ik dus niet zo goed ken). Maar ook dat verwijtende opmerkingen nu nog wat pijnlijker aanvoelen. En ik weet niet of autisme gevolgen heeft voor mijn werk of uitkering bijv. Dat voelt onzeker terwijl ik eerder wel wist waar ik aan toe was.
@Hawelry: hoe was dat voor jou? Had je de diagnose borderline lang voordat deze veranderde in autisme?
@Solomio: misschien zit dat wel vooral in mijn hoofd en is het meer dat ik nu begin te beseffen wat er niet klopte in vorige behandelingen. Maar merken dat de benadering nu al zo compleet anders is, is best bizar (een benadering die ik dus niet zo goed ken). Maar ook dat verwijtende opmerkingen nu nog wat pijnlijker aanvoelen. En ik weet niet of autisme gevolgen heeft voor mijn werk of uitkering bijv. Dat voelt onzeker terwijl ik eerder wel wist waar ik aan toe was.
zaterdag 27 januari 2018 om 08:56
Ik heb precies hetzelfde. Ik woon wel samen, maar hij is ook erg op zijn vrijheid gesteld gelukkig. Hij weet ook wanneer ik overprikkeld ben, dan zet hij me in mijn kamer (ik heb een eigen kamer in ons huis naast onze slaapkamer, met mijn computer, een chillbank om te lezen, geurkaarsen, alles om tot rust te kunnen komen haha) met een kopje thee en een deken. En als hij overprikkeld is gaat hij gamen. We komen bij elkaar ook wel tot rust en proberen regelmatig ook leuke dingen samen te doen, die niet al te druk zijn.Kwebbeltje91 schreef: ↑25-01-2018 21:48Ik wil geen kinderen. Ik heb wel getwijfeld hoor. Om me heen zie ik vriendinnen en (oud) klasgenootjes trouwen, kinderen krijgen, etc. Ik moet er echt niet aan denken. Ik ben aan mijn vrijheid gewend. Ik weet niet eens of ik ooit wil samenwonen.
Ik wil later wel een hond. Ben altijd een hondenmens geweest. Ik weet nog niet wanneer, maar dat er 1 komt is zeker.
Oh en we krijgen binnenkort een puppy, zin in!
zaterdag 27 januari 2018 om 08:57
Ja precies, dat is het allerbelangrijkste dan. Heb je wel relaties gehad? Zo ja vond je dat lastig?hans66 schreef: ↑25-01-2018 23:01Ik heb vroeger een kinderwens gehad. Maar naarmate ik ouder werd en ook omdat ik voor vrouwen niet interessant ben, is de kinderwens geleidelijk aan verdwenen. Als ik toch een vrouw tegenkom en ze heeft kinderen, is dat niet per definitie een probleem voor mij. Dan gaat het erom dat de kinderen mij accepteren zoals ik ben (dat moet dan uit hun vrije wil; ik zal geen acceptatie afdwingen). Zo niet, dan is dat ook einde relatie.
zaterdag 27 januari 2018 om 08:59
Cortana85 schreef: ↑27-01-2018 08:56Ik heb precies hetzelfde. Ik woon wel samen, maar hij is ook erg op zijn vrijheid gesteld gelukkig. Hij weet ook wanneer ik overprikkeld ben, dan zet hij me in mijn kamer (ik heb een eigen kamer in ons huis naast onze slaapkamer, met mijn computer, een chillbank om te lezen, geurkaarsen, alles om tot rust te kunnen komen haha) met een kopje thee en een deken. En als hij overprikkeld is gaat hij gamen. We komen bij elkaar ook wel tot rust en proberen regelmatig ook leuke dingen samen te doen, die niet al te druk zijn.
Oh en we krijgen binnenkort een puppy, zin in!
Wat fijn om te lezen! Stél dat we ooit gaan samenwonen, dan wil ik ook zeker mijn eigen ruimte. Ik denk dat hij voor zichzelf ook een eigen ruimte wil.
Oh ik ben jaloers.. Ik wil ook een pup haha! Maar dat gaat nu niet, ik ben nog volop aan het studeren en werken. Familielid heeft afgelopen week een labrador-pup aangeschaft. Ik ben aankomende week vrij, dan ga ik 'heel toevallig' even op de koffie. En dan moet ik mezelf nog beheersen om hem niet mee te nemen naar huis haha.
zaterdag 27 januari 2018 om 12:58
Gefeliciteerd! Ook ik was moe vlak na het proces. Ik had inmiddels al zoveel gelezen erover dat mijn diagnose voor mij wel vast stond, maar in die tijd las ik hier iemand posten dat ze geen diagnose kreeg en toen werd ik bang dat ik ook geen diagnose zou krijgen. Goddank was het hele team het er bij mij snel over eens, maar toen kwam ook bij mij de moeheid. Die gesprekken zogen echt alle energie uit me. Pas toen dat weer gezonken was en ik met mijn vaste psych nu veel gerichtere gesprekken kreeg, ging het beter. Zit bij hem inmiddels zover in mijn comfortzone dat ik niet meer moe word terwijl ik echt ontzettend veel en persoonlijke dingen vertel. Voel me juist mentaal lichter na zo'n uurtje.multomap schreef: ↑26-01-2018 17:44Nou, het is allemaal officieel. Ik blijk toch autisme te hebben en geen borderline. Wat een gekke situatie. De diagnose borderline had ik al een paar jaar maar die blijkt dus niet te kloppen.
Het verklaart wel een flink aantal dingen maar het is toch ook wel gek. Vooral dat er nu opeens mogelijkheden zijn die er eerst niet waren. Ik heb vorig jaar nog een topic hier geopend dat ik op zoek was naar hulp voor een langere termijn en dat er eigenlijk niks mogelijk was. Nu is dat opeens geen probleem meer want ik heb autisme.
Ik dacht eindelijk redelijk te weten wie ik was, nu niet meer.
Inmiddels weet ik al ruim een week dat er sprake is van autisme en daarvoor natuurlijk vermoedens, onderzoeken en steeds meer mensen die toch wel veel kenmerken bij mij herkenden. Ik kon dat allemaal wel handelen. Maar nu vliegt het me toch allemaal even aan, heb ik veel last van spanning en ben ik ontzettend moe. Het hele proces heeft me toch meer energie gekost dan ik dacht.
Even uitrusten en door dan maar weer. Nu begint het circus van hulpverlening op orde krijgen, mensen uitleggen dat ik een verkeerde diagnose had, mezelf opnieuw leren kennen met mijn beperkingen en mogelijkheden, andere behandeling. En dan nog alles wat ik nu nog niet kan overzien.
Toch ben ik ook wel opgelucht. Mijn vermoeden klopt, meer mogelijkheden voor ondersteuning en de onderzoeken zijn afgerond.
Wat een rare situatie...
zaterdag 27 januari 2018 om 16:51
Ik heb 2 kleine hondjes en het is mijn beste aanschaf ooit in mijn volwassen leven. Terwijl ik er in mijn jeugd doodsbang voor was. Het leukste eraan vind ik het wandelen. Als ik alleen ga wandelen voel ik me zo doelloos. Natuurlijk kun je ook een wandelvriendin hebben. Maar dan moet je weer overleggen waar, wanneer. Ik wil dat zelf bepalen.
Samenwonen heb ik nooit gedaan. Zover kwam het nooit. Ik kan me er zo moeilijk wat bij voorstellen. Vroeger natuurlijk wel met mijn ouders en later alleen mijn moeder gewoond. Moeder heeft dat positiever beleefd dan ik. Het was wel gezellig, maar vond het ook een gedoe. Rekening houden met een ander. Het op de ander moeten wachten vind ik lastig. Als zij moest overwerken at ik zelf ook laat. Dan pakte ik maar een extra tussendoortje. Ik ben daar gevoelig voor, als ik niet kan eten wanneer ik het tijd vind. Ook was het regelmatig de zoete inval bij ons. Soms vond ik het leuk, andere keren ronduit storend. Dan zat ik er ook mee opgezadeld. Wanneer gaan ze dan weg? Mijn moeder kan slecht "nee" zeggen. Ze vond me ongastvrij als ik met mensen gesprekken aan de deur hield zonder ze binnen te laten. Bijvoorbeeld als ze een kleine vraag hadden of iets afgaven. Sinds ik op mezelf woon komt er haast nooit iemand onverwachts aan mijn deur.
Samenwonen heb ik nooit gedaan. Zover kwam het nooit. Ik kan me er zo moeilijk wat bij voorstellen. Vroeger natuurlijk wel met mijn ouders en later alleen mijn moeder gewoond. Moeder heeft dat positiever beleefd dan ik. Het was wel gezellig, maar vond het ook een gedoe. Rekening houden met een ander. Het op de ander moeten wachten vind ik lastig. Als zij moest overwerken at ik zelf ook laat. Dan pakte ik maar een extra tussendoortje. Ik ben daar gevoelig voor, als ik niet kan eten wanneer ik het tijd vind. Ook was het regelmatig de zoete inval bij ons. Soms vond ik het leuk, andere keren ronduit storend. Dan zat ik er ook mee opgezadeld. Wanneer gaan ze dan weg? Mijn moeder kan slecht "nee" zeggen. Ze vond me ongastvrij als ik met mensen gesprekken aan de deur hield zonder ze binnen te laten. Bijvoorbeeld als ze een kleine vraag hadden of iets afgaven. Sinds ik op mezelf woon komt er haast nooit iemand onverwachts aan mijn deur.
dinsdag 30 januari 2018 om 22:04
^
Nee, ik kan wel theoretisch bedenken hoe iemand zich 'zou moeten voelen' of als ik zelf een keer iets vergelijkbaars heb meegemaakt kan ik nagaan hoe diegene zich ongeveer moet voelen.
Nee, ik kan wel theoretisch bedenken hoe iemand zich 'zou moeten voelen' of als ik zelf een keer iets vergelijkbaars heb meegemaakt kan ik nagaan hoe diegene zich ongeveer moet voelen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 30 januari 2018 om 22:08
Ik denk vaker dat ik het wel kan, maar blijk het toch niet zo goed te kunnen helaas. Ik denk dan dat iemand iets voelt en handel daar dan naar, maar diegene heeft dat dan heel anders ervaren. Vind dit een van de moeilijkste dingen aan mn autisme op het moment.
dinsdag 30 januari 2018 om 22:10
Ik krijg steeds meer de indruk dat ook mensen zonder autisme dit helemaal niet zo goed kunnen. Dat er heel veel ingevuld wordt voor anderen, maar dat echt meevoelen sowieso moeilijk is.
Ik vind dat helemaal niet typisch iets wat bij autisme hoort.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 31 januari 2018 om 08:48
Ik kan (denk ik 
) echt wel oprecht meevoelen met iemand, alleen weet ik niet hoe dat passend te uiten (veel angsten). Dus doe ik meestal maar niks. Terwijl die persoon dan toch echt wel door m'n hoofd gaat.
Maar of dat echt inleven is... Misschien is het idd meer een invulling geven aan wat ik denk dat passend is...
Ik ben vandaag begonnen met Venlafaxine... ben benieuwd...
) echt wel oprecht meevoelen met iemand, alleen weet ik niet hoe dat passend te uiten (veel angsten). Dus doe ik meestal maar niks. Terwijl die persoon dan toch echt wel door m'n hoofd gaat.Maar of dat echt inleven is... Misschien is het idd meer een invulling geven aan wat ik denk dat passend is...
Ik ben vandaag begonnen met Venlafaxine... ben benieuwd...
woensdag 31 januari 2018 om 09:48
Wat is 'je in kunnen leven in een ander' nu helemaal?
Over empathie= (wikipedia) Het zichzelf kunnen verplaatsen in anderen draagt bij tot het kunnen begrijpen van emoties van anderen en tot de communicatie met je medemens. Zonder empathie praat je langs elkaar heen of ontstaan er meningsverschillen. Empathie steunt ook op een goed 'lezen' of verstaan van verbale en non-verbale communicatieboodschappen van anderen.
Misschien werkt dit voor mensen zonder autisme zo. Maar ik hoef me niet in een ander te kunnen verplaatsen om te kunnen accepteren en begrijpen dat een ander bepaalde emoties heeft. Meestal uiten mensen die emoties ook en vertellen erbij wat zij voelen. Als ze dat niet doen, kan ik ernaar vragen. Om vervolgens adequaat te kunnen reageren.
Over empathie= (wikipedia) Het zichzelf kunnen verplaatsen in anderen draagt bij tot het kunnen begrijpen van emoties van anderen en tot de communicatie met je medemens. Zonder empathie praat je langs elkaar heen of ontstaan er meningsverschillen. Empathie steunt ook op een goed 'lezen' of verstaan van verbale en non-verbale communicatieboodschappen van anderen.
Misschien werkt dit voor mensen zonder autisme zo. Maar ik hoef me niet in een ander te kunnen verplaatsen om te kunnen accepteren en begrijpen dat een ander bepaalde emoties heeft. Meestal uiten mensen die emoties ook en vertellen erbij wat zij voelen. Als ze dat niet doen, kan ik ernaar vragen. Om vervolgens adequaat te kunnen reageren.
