Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
zaterdag 3 februari 2018 om 16:25
Ik heb PDD-NOS.
Voor mij is het gevoel dat ik op een verkeerde planeet ben neergezet ofzo. Kijk om me heen en snap niet hoe hard en egoïstisch mensen kunnen zijn, zo wil ik niet zijn maar heb soms het idee dat ik ook zo moet zijn omdat je het anders niet red in deze wereld. Ook dat veel mensen liegen en bedriegen en er schijnbaar helemaal geen last van hebben dat ze dat doen. Ben zelf heel eerlijk en als ik eens zou liegen om iets kleins dan kan ik me echt zo rot voelen dat ik het dan toch ga opbiechten haha. Vind deze wereld gewoon veel te hard. Waar ik het meeste last van heb is het gevoel dat mensen mij maar raar vinden en niet de moeite waard. Maar ik kan de vinger er niet opleggen. Heb weinig vrienden ondanks dat iedereen mij altijd aardig en leuk vind maar op de een of andere manier word het nooit meer dan dat. Dat vind ik altijd raar, van die mensen die altijd met je komen praten, blij zijn om je te zien, hun hart luchten bij je en dan zeggen dat ze het altijd fijn vinden om met je te praten en ook vaak met je dollen en met je kunnen lachen, maar zodra je zegt hey zullen we eens wat afsrpeken lijkt me leuk! Dan is het ja doen we! Maar dan vervolgens komt er niks, dan hebben ze het steeds te druk enz. Dan houd ik maar op met vragen, ben geen hondje.
Voor mij is het gevoel dat ik op een verkeerde planeet ben neergezet ofzo. Kijk om me heen en snap niet hoe hard en egoïstisch mensen kunnen zijn, zo wil ik niet zijn maar heb soms het idee dat ik ook zo moet zijn omdat je het anders niet red in deze wereld. Ook dat veel mensen liegen en bedriegen en er schijnbaar helemaal geen last van hebben dat ze dat doen. Ben zelf heel eerlijk en als ik eens zou liegen om iets kleins dan kan ik me echt zo rot voelen dat ik het dan toch ga opbiechten haha. Vind deze wereld gewoon veel te hard. Waar ik het meeste last van heb is het gevoel dat mensen mij maar raar vinden en niet de moeite waard. Maar ik kan de vinger er niet opleggen. Heb weinig vrienden ondanks dat iedereen mij altijd aardig en leuk vind maar op de een of andere manier word het nooit meer dan dat. Dat vind ik altijd raar, van die mensen die altijd met je komen praten, blij zijn om je te zien, hun hart luchten bij je en dan zeggen dat ze het altijd fijn vinden om met je te praten en ook vaak met je dollen en met je kunnen lachen, maar zodra je zegt hey zullen we eens wat afsrpeken lijkt me leuk! Dan is het ja doen we! Maar dan vervolgens komt er niks, dan hebben ze het steeds te druk enz. Dan houd ik maar op met vragen, ben geen hondje.
zaterdag 3 februari 2018 om 16:32
Ik heb dat nu weer sinds 2 jaar. Er zijn een paar jaar geweest dat ik net iets te zwaar was en dat er zeer moeilijk af kreeg. Sinds 2 jaar ben 7 kg afgevallen (een kilo per maand). Zomaar vanuit het niets. Wat ik ook eet en snack, het komt er niet terug aan. Bloedonderzoeken leverden geen verklaring op. Ik ben nog wat aan de magere kant, maar het is al een tijdje stabiel.redbulletje schreef: ↑03-02-2018 15:44Ik ben helaas gemotiveerder met eten dan met afvallen/sporten. Als kind/puber was ik graatmager ondanks dat ik at als een bootwerker en daarnaast nog veel chips en snacks naar binnen werkte. Helaas sloeg dat halverwege de 20 om.
Als kind was ik een miezerige eter en leefde soms bijna op lucht.
zaterdag 3 februari 2018 om 18:30
Ik eet echt alles wat los en vast zit.
Vroeger kwam ik daar makkelijk mee weg en was ik gewoon een lange magere tiener.
Vanaf mijn twintigste zo'n beetje begin het te blijven hangen helaas.
Ik vind mezelf te zwaar. Mag best 5 tot 10 kilo af wat mij betreft. Maar ik ben helaas gezegend met een stevig gestel... ronde vormen (alleen m'n borsten dan weer wat minder)
Vroeger kwam ik daar makkelijk mee weg en was ik gewoon een lange magere tiener.
Vanaf mijn twintigste zo'n beetje begin het te blijven hangen helaas.
Ik vind mezelf te zwaar. Mag best 5 tot 10 kilo af wat mij betreft. Maar ik ben helaas gezegend met een stevig gestel... ronde vormen (alleen m'n borsten dan weer wat minder)
zaterdag 3 februari 2018 om 19:07
zaterdag 3 februari 2018 om 20:54
Dutchie1987, herkenbaar. Dat mensen het vaak te druk hebben. Ik heb meerdere vriendinnen gehad die wispelturig zijn met afspreken. Een van mijn huidige vriendinnen heeft het ook. Dat maakt het moeilijk om samen dingen te doen. Ik zwijg er maar over en doe alsof ik het begrijp. Terwijl ik denk: Ja hoor, weer zo een. Ook vergeet ze het regelmatig of vergist zich waar we hebben afgesproken. Ik heb ook nog een vriendin van 63 die wel betrouwbaar is op dat gebied. Maar dat blijft vooral bij op de koffie komen. Ze doet alles met haar man. En nog een jeugdvriendin die verder weg woont. Ik zou het liefst net als in mijn jeugd weer de keus hebben uit mensen. Toen ging ik gewoon het lijstje en altijd kon er wel iemand. Maar dat is niet meer.
zaterdag 3 februari 2018 om 20:56
Ik ben te licht, altijd al geweest. Ik zat net goed met mijn gewicht, maar sinds ik ziek ben geweest is het weer een paar kilo te weinig.
Hoe handelen jullie agressie? Ik kan me niet meer duidelijk maken als ik eenmaal boos word en ga dan over in een soort gegrom van onmacht.
Ik was gister ergens zo vreselijk verdrietig/boos om dat ik mezelf nauwelijks meer in de hand had en 2 uur in de garage heb gezeten en daarna de crisisdienst heb gebeld.
Hoe handelen jullie agressie? Ik kan me niet meer duidelijk maken als ik eenmaal boos word en ga dan over in een soort gegrom van onmacht.
Ik was gister ergens zo vreselijk verdrietig/boos om dat ik mezelf nauwelijks meer in de hand had en 2 uur in de garage heb gezeten en daarna de crisisdienst heb gebeld.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 3 februari 2018 om 21:49
Yes, zonder functioneer ik niet. Heeft bij mij wel gezorgd voor het overgewicht dat ik heb. Groei is veel te vroeg gestopt door de medicatie en zorgt ervoor dat ik geen signaal meer ontvang dat ik vol zit. Struggle sinds ik aan de medicatie zit ook met mijn gewicht (ondertussen al 15 jaar), dus dat is de keerzijde van de medaille.
zaterdag 3 februari 2018 om 22:24
Ik ben i.h.a. niet agressief van aard. Natuurlijk kan ik wel gevoelens van boosheid hebben. Er zijn manieren om mij af te reageren, maar wordt door anderen niet als zodanig herkend: zingen, computeren, synthesizer spelen, fietsen. Maar deze activiteiten doe ik ook, als ik niet boos ben.
Afhankelijk van de oorzaak verdwijnt boosheid tussen enkele seconden of enkele dagen (uit zichzelf, zonder af te reageren), of is deze permanent (totdat de oorzaak van boosheid verdwijnt). In boosheid blijven hangen is niet mijn aard, en vind ik bovendien nogal ongezond.
World of Warcraft: Legion
zaterdag 3 februari 2018 om 22:24
Ik heb afgelopen jaar 4 maanden citalopram geslikt. De eerste maanden had ik opeens een zeer matige eetlust en viel ik een kilo per week af zonder daar moeite voor te hoeven doen. Maar opeens sloeg ik door naar de andere kant en kreeg ik opeens onbeheersbare zoete trek (ben van nature een hartige snacker) Ben uiteindelijk cold turkey met die medicijnen gestopt terwijl ik op reis was. Reizen zorgt voor genoeg dopamine tenslotte. Misschien moet ik over n tijdje nog ns proberen en dan maar 3 maanden achter elkaar en dan 3 maanden stoppen ofzo. Dat ik wel de voordelen meepik van afnemende eetlust, maar stop voor t weer door kan slaan.
zaterdag 3 februari 2018 om 22:43
Dan zul je iets anders dan Citalopram moeten proberen. CItalopram is pas na 6 weken ingewerkt en heeft ook weer 6 weken ongeveer nodig om te zorgen dat het uit je lichaam verdwijnt. Het is een medicijn dat je gewoon constant moet slikken en een medicijn dat normaal gesproken ook afgebouwd moet worden in plaats van cold turkey te stoppen aangezien je anders een enorme terugval uitlokt.redbulletje schreef: ↑03-02-2018 22:24Ik heb afgelopen jaar 4 maanden citalopram geslikt. De eerste maanden had ik opeens een zeer matige eetlust en viel ik een kilo per week af zonder daar moeite voor te hoeven doen. Maar opeens sloeg ik door naar de andere kant en kreeg ik opeens onbeheersbare zoete trek (ben van nature een hartige snacker) Ben uiteindelijk cold turkey met die medicijnen gestopt terwijl ik op reis was. Reizen zorgt voor genoeg dopamine tenslotte. Misschien moet ik over n tijdje nog ns proberen en dan maar 3 maanden achter elkaar en dan 3 maanden stoppen ofzo. Dat ik wel de voordelen meepik van afnemende eetlust, maar stop voor t weer door kan slaan.
zaterdag 3 februari 2018 om 22:49
Ik ben van 55 maar 82 gegaan. Maar zit nu weer op een dosis dat ik af kan vallen.
Ik had als puber hevige woedebuien, door onmacht, angst en niet weten waarom dingen op sociaal gebied mislukten. Nu moet ik echt geprovoceerd worden wil ik boos worden. Angsten blijven npg steeds al beland ik nu niet bij de crisisdienst.
Ik had als puber hevige woedebuien, door onmacht, angst en niet weten waarom dingen op sociaal gebied mislukten. Nu moet ik echt geprovoceerd worden wil ik boos worden. Angsten blijven npg steeds al beland ik nu niet bij de crisisdienst.
zaterdag 3 februari 2018 om 22:51
Is het raar dat ik zeg dat ik opgelucht ben dat ik niet de enige ben? Ik heb gewoonlijk al zó veel moeite met communicatie, en als ik boos word/verdrietig word of er iets bij gehaald word wat me vreselijk raakt, kan ik me gewoon niet meer verwoorden.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 3 februari 2018 om 23:14
Inbreker heeft een vraag:
Mijn 6 jarige zoon gaat niet zo lekker en lijkt kenmerken van pddnos te hebben. Toen ik de eerste pagina’s van dit topic las zag ik al bekende situaties voorbij komen. Welke tip zouden jullie aan mij kunnen geven om hem na een situatie met overprikkeling weer rustig te krijgen? Wat nu een beetje werkt is: zijn beer, schoolwerk op de computer of een luistercd. Maar zijn er ook dingen buitenshuis die rust brengen? Vanmiddag waren we op de markt en stond ik met een boos overprikkelt jongetje naast de fiets. Ik zou hem dan graag iets bieden.
Mijn 6 jarige zoon gaat niet zo lekker en lijkt kenmerken van pddnos te hebben. Toen ik de eerste pagina’s van dit topic las zag ik al bekende situaties voorbij komen. Welke tip zouden jullie aan mij kunnen geven om hem na een situatie met overprikkeling weer rustig te krijgen? Wat nu een beetje werkt is: zijn beer, schoolwerk op de computer of een luistercd. Maar zijn er ook dingen buitenshuis die rust brengen? Vanmiddag waren we op de markt en stond ik met een boos overprikkelt jongetje naast de fiets. Ik zou hem dan graag iets bieden.
zaterdag 3 februari 2018 om 23:29
Weet je waarvan hij overprikkeld raakt? Als het van geluiden is dan zou ik voor een koptelefoon kiezen, maar als het ook van de drukte van mensen en alle onverwachte aanrakingen is dan heeft dat weinig effect denk ik. De markt is voor iemand met autisme nu eenmaal een bron van prikkels. Ik ga daar ook niet snel voor mijn plezier naartoe. Als je merkt dat hij daarvan overprikkeld raakt zou ik hem zo weinig mogelijk met dat soort situaties belasten. Al is er natuurlijk niet altijd aan te ontkomen. Als zijn luistercd normaal werkt dan zou je hem daar anders via oortjes naar kunnen laten luisteren als hij prikkelrijke situaties in moet. Mogelijk dat hem dat wat afleidt van alle prikkels.jusa schreef: ↑03-02-2018 23:14Inbreker heeft een vraag:
Mijn 6 jarige zoon gaat niet zo lekker en lijkt kenmerken van pddnos te hebben. Toen ik de eerste pagina’s van dit topic las zag ik al bekende situaties voorbij komen. Welke tip zouden jullie aan mij kunnen geven om hem na een situatie met overprikkeling weer rustig te krijgen? Wat nu een beetje werkt is: zijn beer, schoolwerk op de computer of een luistercd. Maar zijn er ook dingen buitenshuis die rust brengen? Vanmiddag waren we op de markt en stond ik met een boos overprikkelt jongetje naast de fiets. Ik zou hem dan graag iets bieden.
zaterdag 3 februari 2018 om 23:44
Wat wil hij zelf?jusa schreef: ↑03-02-2018 23:14Inbreker heeft een vraag:
Mijn 6 jarige zoon gaat niet zo lekker en lijkt kenmerken van pddnos te hebben. Toen ik de eerste pagina’s van dit topic las zag ik al bekende situaties voorbij komen. Welke tip zouden jullie aan mij kunnen geven om hem na een situatie met overprikkeling weer rustig te krijgen? Wat nu een beetje werkt is: zijn beer, schoolwerk op de computer of een luistercd. Maar zijn er ook dingen buitenshuis die rust brengen? Vanmiddag waren we op de markt en stond ik met een boos overprikkelt jongetje naast de fiets. Ik zou hem dan graag iets bieden.
zondag 4 februari 2018 om 06:15
Kenmerken van pdd-nos?jusa schreef: ↑03-02-2018 23:14Inbreker heeft een vraag:
Mijn 6 jarige zoon gaat niet zo lekker en lijkt kenmerken van pddnos te hebben. Toen ik de eerste pagina’s van dit topic las zag ik al bekende situaties voorbij komen. Welke tip zouden jullie aan mij kunnen geven om hem na een situatie met overprikkeling weer rustig te krijgen? Wat nu een beetje werkt is: zijn beer, schoolwerk op de computer of een luistercd. Maar zijn er ook dingen buitenshuis die rust brengen? Vanmiddag waren we op de markt en stond ik met een boos overprikkelt jongetje naast de fiets. Ik zou hem dan graag iets bieden.
Ten eerste: pdd-nos wordt niet meer gebruikt, het heet allemaal ASS.
Ten tweede: iedereen heeft kenmerken van ASS, maar het is pas ASS als er voldoende kenmerken zijn.
Ten derde: wie heeft die kenmerken vastgesteld?
Wat overprikkeling betreft: in de situatie die jij beschrijft, op de markt, is denk ik de enige oplossing om hem uit de situatie te halen, maar herstellen van overprikkeling heeft gewoon tijd nodig.
Beter is om te voorkomen dat hij in die situatie komt. Een markt is sowieso een overload aan prikkels.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
