Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
zondag 4 februari 2018 om 08:38
Woedeaanvallen heb ik nog maar zelden, maar als ik er een heb is het best heftig. Kan niet meer uit mijn woorden komen en word best agressief. De laatste keer (1,5 jaar geleden) wilde ik een bord op het hoofd van mijn man kapot slaan, maar wist me nog net in te houden. Ik heb met de deuren geslagen en ben toen in de auto gestapt en gaan rijden. Daar werd ik naar verloop van tijd rustig van.
Ik stap vaker in de auto als ik af moet koelen (gelukkig is dat niet vaak). Maakt me rustig. Thuis blijven waar de onrust hangt maakt het alleen maar erger.
Ik stap vaker in de auto als ik af moet koelen (gelukkig is dat niet vaak). Maakt me rustig. Thuis blijven waar de onrust hangt maakt het alleen maar erger.
zondag 4 februari 2018 om 08:39
zondag 4 februari 2018 om 08:46
Dat is wel een goede.
Mijn moeder zei vroeger een half uur van te voren dat we naar de winkel gingen. Dan ging ik zonder problemen mee.
Een markt kan een bron van prikkels zijn. Bespreek rustig met hem wat hij niet fijn/leuk vindt.
zondag 4 februari 2018 om 09:14
Ja, hier hetzelfde. Onverwachte dingen gingen bij mij niet goed. Nu gelukkig wel, maar vroeger was het echt een drama als we onverwachts ergens naartoe gingen. Zeiden ze het van tevoren tegen me, had ik nergens problemen mee, dan kon ik me er op voorbereiden.
zondag 4 februari 2018 om 09:19
Wat jammer dat je zo sarcastisch en achterdochtig reageerd. Maar dit is geen zelfdiagnose en komt ‘gewoon’ uit het het eerste oriënterend onderzoek bij een kinderpsycholoog.
anoniem_19055 wijzigde dit bericht op 04-02-2018 09:35
1.58% gewijzigd
zondag 4 februari 2018 om 09:28
zondag 4 februari 2018 om 09:29
Dat kan ik natuurlijk niet uit je post opmaken.
En als de term pdd-nos gebruikt wordt word ik idd enigszins achterdochtig, omdat tegenwoordig geen onderscheid meer gemaakt wordt en de term pdd-nos dus niet meer gebruikt zou moeten worden.
Een kinderpsycholoog die dat wel doet zou niet direct mijn vertrouwen hebben.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 4 februari 2018 om 09:32
Ik had eigenlijk wel gedacht dat hij dat idd niet onder woorden zou kunnen brengen. Als hij wel vrolijk meegaat krijgt hij de overprikkeling op de markt. Mss kun je hem op dat moment vragen wat hij voelt, niet achteraf. En een gerichte taak kan idd ook helpen.jusa schreef: ↑04-02-2018 09:28Dank voor jullie input. Hij kan zelf niet onder woorden brengen wat hij zo vervelend vind want hij gaat wel vrolijk mee. Een taak ga ik hem geven volgende keer. En dan nog maar duidelijk zijn in het rondje en de kramen. Dat is altijd al wel hetzelfde eigenlijk (voor mij). Dank voor jullie input!
zondag 4 februari 2018 om 10:35
Mijn telefoon deed gek voor ik mijn post af kon maken.
Wat bij mijn zoontje (van 6) ook goed helpt om het gezellig te houden is om ook reigning te houden met zijn behoeftes. Ik ben nogal geneigd mijn eigen takenlijstje af te willen lopen waardoor hij er maar achteraan hobbelt. Wanneer ik dat meer los laat en ook ruimte geef aan wat hij wil (even hier kijken, andere route lopen dan ik zelf van plan was etc) dan blijft het meestal heel gezellig.
Wat bij mijn zoontje (van 6) ook goed helpt om het gezellig te houden is om ook reigning te houden met zijn behoeftes. Ik ben nogal geneigd mijn eigen takenlijstje af te willen lopen waardoor hij er maar achteraan hobbelt. Wanneer ik dat meer los laat en ook ruimte geef aan wat hij wil (even hier kijken, andere route lopen dan ik zelf van plan was etc) dan blijft het meestal heel gezellig.
zondag 4 februari 2018 om 11:00
zondag 4 februari 2018 om 11:58
Hebben jullie ook last van fatalistische gedachten? Dat je alles ziet wat mis kan gaan en daar al op focust voor het gebeurt?
En als iets niet gaat, dan ben jij slecht/mislukt etc?
Mijn huidige werk is een bijzondere school met een erg streng beoordelingstraject. Ik hoor dat van erg veel collega's. Nu merk ik dat ik daar als beginner nog niet helemaal aan voldoe. Ik moet nog leren... en ik heb een andere lesgeefstijl dan deze school wil, strenger. Ik krijg niet echt de kans om te groeien merk ik. En iedereen heeft er iets over te zeggen. Mijn contract wordt dus niet verlengd.
En nu? Weken paniekaanvallen, angst dst niemand me nog aanneemt want als het hier niet gaat dan zal niemand me een kans geven... angst dat ze denken dat ik slecht ben omdat ik ook best wat vervanging gedraaid heb en het kan overkomen alsof niemand mij wil (terwijl er geen uren waren/de school mij niet goed lag).
Kortom: ik ervaar nu extreem veel stress waar een ander denkt: dit schoolsysteem past niet bij me, een reguliere school wel, weer wat geleerd.
En als iets niet gaat, dan ben jij slecht/mislukt etc?
Mijn huidige werk is een bijzondere school met een erg streng beoordelingstraject. Ik hoor dat van erg veel collega's. Nu merk ik dat ik daar als beginner nog niet helemaal aan voldoe. Ik moet nog leren... en ik heb een andere lesgeefstijl dan deze school wil, strenger. Ik krijg niet echt de kans om te groeien merk ik. En iedereen heeft er iets over te zeggen. Mijn contract wordt dus niet verlengd.
En nu? Weken paniekaanvallen, angst dst niemand me nog aanneemt want als het hier niet gaat dan zal niemand me een kans geven... angst dat ze denken dat ik slecht ben omdat ik ook best wat vervanging gedraaid heb en het kan overkomen alsof niemand mij wil (terwijl er geen uren waren/de school mij niet goed lag).
Kortom: ik ervaar nu extreem veel stress waar een ander denkt: dit schoolsysteem past niet bij me, een reguliere school wel, weer wat geleerd.
zondag 4 februari 2018 om 14:07
Nu ja, zoals ik het lees, heb je beide richtingen uit gedachten; zowel richting relativering (dit past niet bij me en ik heb ervan geleerd), als richting veroordeling van jezelf, omdat je voor anderen invult wat die allemaal zouden kunnen denken van jou. Maar dat laatste, dat ben jij aan het woord wanneer je negatief bent over jezelf.Pip2018 schreef: ↑04-02-2018 11:58Hebben jullie ook last van fatalistische gedachten? Dat je alles ziet wat mis kan gaan en daar al op focust voor het gebeurt?
En als iets niet gaat, dan ben jij slecht/mislukt etc?
Mijn huidige werk is een bijzondere school met een erg streng beoordelingstraject. Ik hoor dat van erg veel collega's. Nu merk ik dat ik daar als beginner nog niet helemaal aan voldoe. Ik moet nog leren... en ik heb een andere lesgeefstijl dan deze school wil, strenger. Ik krijg niet echt de kans om te groeien merk ik. En iedereen heeft er iets over te zeggen. Mijn contract wordt dus niet verlengd.
En nu? Weken paniekaanvallen, angst dst niemand me nog aanneemt want als het hier niet gaat dan zal niemand me een kans geven... angst dat ze denken dat ik slecht ben omdat ik ook best wat vervanging gedraaid heb en het kan overkomen alsof niemand mij wil (terwijl er geen uren waren/de school mij niet goed lag).
Kortom: ik ervaar nu extreem veel stress waar een ander denkt: dit schoolsysteem past niet bij me, een reguliere school wel, weer wat geleerd.
Die veroordelende gedachten, daar heb je niets aan.
Die relativerende wel: je plaatst het in een kader waarin je realistisch blijft. Als je op die manier denkt, ontstaat er ruimte om een volgende stap te bedenken.
Je bent je er al bewust van dat je ook dat fatalisme in je hebt. Je kunt dan ook gaan signaleren wanneer je dat doet en jezelf een halt gaan toeroepen wanneer je dat doet. Want die gedachten helpen je niet. Je wilt immers ruimte scheppen om realistisch te kijken naar waar je staat en wat je nu wilt. Dan heb je meer aan de relativerende gedachten.
Niet makkelijk, maar wel interessant om uit te proberen (vind ik
)
zondag 4 februari 2018 om 14:11
Woedeaanvallen in de zin van agressief gedrag heb ik nooit gehad. Maar als ik boos/geïrriteerd ben kan ik wel kortaf zijn en snauwen. Dat gebeurt dan meestal tegen mijn moeder. Als er iets uitloopt. Of als iets wordt beloofd en dat gebeurt maar niet. Tegen anderen durf ik mijn frustratie niet goed te uiten. Dan sta ik snel met een mond vol tanden. Ik heb zelf niet door dat mijn commentaar zo hard overkomt. Dan kan mijn moeder soms gaan huilen en heeft ze zelfmedelijden. Maar andersom kan ze ook zo tegen mij doen. Alleen ziet zij dat niet zo, want ze wilde alleen maar helpen. Ik zie het dan als bemoeien.
Een stukje wandelen in de natuur helpt het dan een beetje naar de achtergrond schuiven. Maar niet helemaal.
Om wat voor dingen worden jullie kwaad?
Een stukje wandelen in de natuur helpt het dan een beetje naar de achtergrond schuiven. Maar niet helemaal.
Om wat voor dingen worden jullie kwaad?
zondag 4 februari 2018 om 14:20
Ik word niet gauw kwaad, zeker niet op een ander.
Als ik dichtbij mijn emotie kom (welke dan ook), kan ik er boos om worden want ik vind dat ik er niks mee kan (hoeveel therapie ik daar wel niet voor krijg...).
En ik word kwaad als man zegt dat ik iets goed gedaan heb (schoonmaken ofzo) terwijl hij hele dag werkt. Ik zit met schuldgevoelens naar de hele wereld dat ik afgekeurd ben (ook altijd leuk therapie onderwerp) en dan is zo'n goed bedoelde opmerking vaak al de druppel.
En ik word kwaad als ik (on)bewust mezelf overprikkel, vooral als ik vooraf weet als ik dit nog ga doen, gaat het me bezuren.
O, en laatst op behandelaar kwaad geweest, niet op persoon zelf maar hoe ze dingen aanpakt etc. Nu krijg ik nieuwe behandelaar, want dit gaat niet werken. Ze vult teveel in en ik vind dat vervelend want heb haar daar heel vaak voor gewaarschuwd.
Op mensen zelf word ik niet kwaad, ik kan het weleens afreageren op anderen maar uiteindelijk ligt de oorzaak bij mezelf en niet bij anderen.
Tja, ik vind het een moeilijke emotie... Maar welke emotie vind ik niet moeilijk?
Als ik dichtbij mijn emotie kom (welke dan ook), kan ik er boos om worden want ik vind dat ik er niks mee kan (hoeveel therapie ik daar wel niet voor krijg...).
En ik word kwaad als man zegt dat ik iets goed gedaan heb (schoonmaken ofzo) terwijl hij hele dag werkt. Ik zit met schuldgevoelens naar de hele wereld dat ik afgekeurd ben (ook altijd leuk therapie onderwerp) en dan is zo'n goed bedoelde opmerking vaak al de druppel.
En ik word kwaad als ik (on)bewust mezelf overprikkel, vooral als ik vooraf weet als ik dit nog ga doen, gaat het me bezuren.
O, en laatst op behandelaar kwaad geweest, niet op persoon zelf maar hoe ze dingen aanpakt etc. Nu krijg ik nieuwe behandelaar, want dit gaat niet werken. Ze vult teveel in en ik vind dat vervelend want heb haar daar heel vaak voor gewaarschuwd.
Op mensen zelf word ik niet kwaad, ik kan het weleens afreageren op anderen maar uiteindelijk ligt de oorzaak bij mezelf en niet bij anderen.
Tja, ik vind het een moeilijke emotie... Maar welke emotie vind ik niet moeilijk?
zondag 4 februari 2018 om 16:21
zondag 4 februari 2018 om 20:33
Hier helaas wel vrij regelmatig woedeaanvallen. Vooral schreeuwen, gillen en me uiteindelijk onder m'n dekbed verstoppen of opsluiten in de badkamer ofzo.
Ik ben gelukkig genoeg bewust dat ik niks kapot gooi of om me heen ga meppen. 'Dat mag niet'. Neemt niet weg dat ik het op dat moment wel graag zou willen. Soms Wil ik iemand zo graag pijn doen (omdat ik zelf dan blijkbaar pijn en/of onmacht voel).
Ik kan bij tijden nogal grofgebekt zijn...
Ik ben gelukkig genoeg bewust dat ik niks kapot gooi of om me heen ga meppen. 'Dat mag niet'. Neemt niet weg dat ik het op dat moment wel graag zou willen. Soms Wil ik iemand zo graag pijn doen (omdat ik zelf dan blijkbaar pijn en/of onmacht voel).
Ik kan bij tijden nogal grofgebekt zijn...
zondag 4 februari 2018 om 21:15
Dat schreeuwen herken ik ook. Dat doe ik dan ook. En de zin om iemand pijn te doen herken ik ook. Ik ervaar dan echt een gevoel van onmacht en niet wetende wat ik met mijn gevoel aan moet. Maar ik heb nog nooit iemand lichamelijk pijn gedaan en ook niks kapot gemaakt.Biebeltje schreef: ↑04-02-2018 20:33Hier helaas wel vrij regelmatig woedeaanvallen. Vooral schreeuwen, gillen en me uiteindelijk onder m'n dekbed verstoppen of opsluiten in de badkamer ofzo.
Ik ben gelukkig genoeg bewust dat ik niks kapot gooi of om me heen ga meppen. 'Dat mag niet'. Neemt niet weg dat ik het op dat moment wel graag zou willen. Soms Wil ik iemand zo graag pijn doen (omdat ik zelf dan blijkbaar pijn en/of onmacht voel).
Ik kan bij tijden nogal grofgebekt zijn...
zondag 4 februari 2018 om 21:23
Meppen doe ik wel, maar meestal met iets wat niet kapot kan (knuffels/kussens).Biebeltje schreef: ↑04-02-2018 20:33
Ik ben gelukkig genoeg bewust dat ik niks kapot gooi of om me heen ga meppen. 'Dat mag niet'. Neemt niet weg dat ik het op dat moment wel graag zou willen. Soms Wil ik iemand zo graag pijn doen (omdat ik zelf dan blijkbaar pijn en/of onmacht voel).
Ik kan bij tijden nogal grofgebekt zijn...
Iemand anders pijn doen doe ik niet, maar mezelf jammer genoeg wel, ook uit onmacht/controle gebrek.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
dinsdag 6 februari 2018 om 14:18
dinsdag 6 februari 2018 om 14:24
Ik ben zelf helemaal into iemand of helemaal niet, of neutraal. Dus iemand waar ik into ben die mij op 'n laag pitje zet, trek ik niet. Dat is exit. In mijn eigen belang.
Nagedacht over die woede. Denk dat dat bij mij wel meevalt. Als puber had ik daar meer last van. Ik weet nog dat als ik het echt had zitten, ik mijzelf afreageerde door 'n vervelend paard te gaan rijden. Kon ik me goed op afreageren. Voor spullen heb ik altijd teveel gevoel om dat kapot te willen maken door 'n woedeaanval, vind ik zo zielig, want die kunnen zich niet verweren.
Maar hoe ouder ik word hoe minder agressief ik word, denk al heel snel laat maar.
Nagedacht over die woede. Denk dat dat bij mij wel meevalt. Als puber had ik daar meer last van. Ik weet nog dat als ik het echt had zitten, ik mijzelf afreageerde door 'n vervelend paard te gaan rijden. Kon ik me goed op afreageren. Voor spullen heb ik altijd teveel gevoel om dat kapot te willen maken door 'n woedeaanval, vind ik zo zielig, want die kunnen zich niet verweren.
Maar hoe ouder ik word hoe minder agressief ik word, denk al heel snel laat maar.
dinsdag 6 februari 2018 om 14:36
Woedeaanvallen zijn bij mij uiterst zeldzaam. Ik ben eerder het zachtaardige type, al kom ik af en toe iets te stellig over. Ik heb in de laatste 25 jaar 4 of 5 woedeaanvallen gehad, dat ik echt zit te schreeuwen en te vloeken. Fysiek geweld komt ook dan niet voor. Zoals ik al eerder schreef; er zijn m.i. efficiëntere manieren om mijn woede kwijt te raken.
World of Warcraft: Legion
