Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
maandag 2 april 2018 om 18:03
Ik had HAVO advies, en ging dit ook doen. Uiteindelijk ging dat niet zo goed, door verschillende factoren, en ben ik een stapje terug gegaan naar MAVO. Dat heb ik gehaald, ondanks alle pesterijen en dergelijke die ik daar heb moeten doorstaan.
Ben toen MBO gaan doen, maar ik liep helemaal vast (met name door de nasleep van het pesten). Tijdje thuis geweest, hulp beginnen zoeken, en vervolgens gaan werken.
Een aantal jaren later alsnog wel een MBO diploma behaald via een avondschool. Niks mee gedaan, want ik had al een job. Inmiddels is de stof die ik destijds heb geleerd al achterhaald, dus ik heb er wat dat betreft niets meer aan.
Ik ben er zeker van dat ik onder andere omstandigheden en wellicht ook met de juiste aandacht hogerop had kunnen komen.
Soms denk ik er nog wel eens over om iets te gaan leren, maar ten eerste heb ik geen idee wat, en ten tweede zou ik ook geen zin meer hebben in school-achtige dingen.
Ben toen MBO gaan doen, maar ik liep helemaal vast (met name door de nasleep van het pesten). Tijdje thuis geweest, hulp beginnen zoeken, en vervolgens gaan werken.
Een aantal jaren later alsnog wel een MBO diploma behaald via een avondschool. Niks mee gedaan, want ik had al een job. Inmiddels is de stof die ik destijds heb geleerd al achterhaald, dus ik heb er wat dat betreft niets meer aan.
Ik ben er zeker van dat ik onder andere omstandigheden en wellicht ook met de juiste aandacht hogerop had kunnen komen.
Soms denk ik er nog wel eens over om iets te gaan leren, maar ten eerste heb ik geen idee wat, en ten tweede zou ik ook geen zin meer hebben in school-achtige dingen.
maandag 2 april 2018 om 18:23
Ik heb havo gedaan, 1x blijven zitten, daarna hbo en hbo master. Qua niveau kan ik dat prima aan. Ook mijn werk kan ik goed aan. Alleen de balans in het leven vind ik erg moeilijk en daardoor val ik uit. Ik ga nu een stap terug doen op het werk (eerder al minder uren gaan werken maar dat geeft mij nog niet voldoende rust) en hopelijk kan ik dan weer genieten en doen waar ik goed in ben zonder voortdurend op mijn tenen te lopen en om te vallen.
maandag 2 april 2018 om 18:31
Ik ben ook veel gepest op de HAVO en later op het MBO. In een opleiding heb ik al jaren geen zin meer. Weer dat gedoe met huiswerk, deadlines. Ik voel me zoveel beter als ik dat niet heb.Fifi123 schreef: ↑02-04-2018 18:03Ik had HAVO advies, en ging dit ook doen. Uiteindelijk ging dat niet zo goed, door verschillende factoren, en ben ik een stapje terug gegaan naar MAVO. Dat heb ik gehaald, ondanks alle pesterijen en dergelijke die ik daar heb moeten doorstaan.
Ben toen MBO gaan doen, maar ik liep helemaal vast (met name door de nasleep van het pesten). Tijdje thuis geweest, hulp beginnen zoeken, en vervolgens gaan werken.
Een aantal jaren later alsnog wel een MBO diploma behaald via een avondschool. Niks mee gedaan, want ik had al een job. Inmiddels is de stof die ik destijds heb geleerd al achterhaald, dus ik heb er wat dat betreft niets meer aan.
Ik ben er zeker van dat ik onder andere omstandigheden en wellicht ook met de juiste aandacht hogerop had kunnen komen.
Soms denk ik er nog wel eens over om iets te gaan leren, maar ten eerste heb ik geen idee wat, en ten tweede zou ik ook geen zin meer hebben in school-achtige dingen.
maandag 2 april 2018 om 18:36
Bedankt voor jullie reacties!
Ik heb eerst VMBO gedaan en daarna de Havo. Ik schat het Hbo veel te hoog in van mij, vooral door de hoge mate van zelfstandigheid ook. Ik hou juist van het schoolse leven. Op het VMBO ging het veel beter met mezelf. Ik had wat meer zelfvertrouwen, minder faalangst, minder paniekaanvallen etc etc. Ik heb het er ook met mijn trajectbegeleidster gehad en zij zei dat het MBO het beste bij me zou passen.
Iemand toevallig ervaring met een groene MBO? Dus met plant en dier etc? Kan het altijd vragen
Ik heb eerst VMBO gedaan en daarna de Havo. Ik schat het Hbo veel te hoog in van mij, vooral door de hoge mate van zelfstandigheid ook. Ik hou juist van het schoolse leven. Op het VMBO ging het veel beter met mezelf. Ik had wat meer zelfvertrouwen, minder faalangst, minder paniekaanvallen etc etc. Ik heb het er ook met mijn trajectbegeleidster gehad en zij zei dat het MBO het beste bij me zou passen.
Iemand toevallig ervaring met een groene MBO? Dus met plant en dier etc? Kan het altijd vragen
maandag 2 april 2018 om 20:20
Ik heb vwo gedaan en daarna hbo, zonder al te veel inspanningen. Eigenlijk met minimale inspanning... daarna nog een vakspecifieke opleiding gedaan en dat ging ook redelijk probleemloos tot ik andere interesses kreeg.
Mijn werk is ook minimaal hbo niveau en dat gaat inhoudelijk ook prima. Alleen die executieve functies (plannen, organiseren etc) en het sociale vlak zorgen voor veel stress...
Ik zou ook vooral kijken naar een opleiding die goed bij je past. Inhoudelijk leuk en inspirerend/uitdagend, maar rekening houden met je beperkingen.
Mijn werk is ook minimaal hbo niveau en dat gaat inhoudelijk ook prima. Alleen die executieve functies (plannen, organiseren etc) en het sociale vlak zorgen voor veel stress...
Ik zou ook vooral kijken naar een opleiding die goed bij je past. Inhoudelijk leuk en inspirerend/uitdagend, maar rekening houden met je beperkingen.
maandag 2 april 2018 om 21:28
Ik heb HAVO advies gehad, heb 1e en 2e middelbare HAVO/VWO gedaan, we werkten met pluspunten en stond eind de 2e -25. Keuze was VMBO of zitten blijven, heb toen VMBO gekozen. Kon het wel, maar alles moest zo snel en dat hield ik niet bij. Als ik langer voor toetsen had kunnen leren wellicht wel HAVO gekund.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 2 april 2018 om 21:44
Ik ben even erg trots op mezelf. Ik ben vanavond met een vriend van me naar een restaurant geweest, waar ik erg tegen op zag maar ook wel zin in had. Ik vertrouw mijn vriend heel erg dus daardoor was het ook wat minder eng. We hebben het echt over vanalles gehad en het was super gezellig(en lekker eten!).
We zaten bij een groot raam, en hadden een ronde tafel dus zaten als het ware naast elkaar. Dat was wel fijn want met mijn ene oor ving ik alle herrie op en mijn andere oor kon dan naar het gesprek luisteren :')
Morgen ga ik weer werken, met nieuwe aanpassingen aan mijn werkplek.
Ben wel nerveus, want vorige week is een vriend van een collega van me overleden, en morgen is mijn collega er weer. Ik weet niet goed of ik iets moet zeggen oid. Ik ben niet goed in zulk soort dingen. Heb wel een super goede band met hem(eigenlijk het beste van al mijn collega's) dus het zal wel even een knuffel worden en vragen of hij wil dat ik een beetje mijn mond houd morgen. Ik haat knuffels maar had zo vreselijk te doen met hem vorige week.
We zaten bij een groot raam, en hadden een ronde tafel dus zaten als het ware naast elkaar. Dat was wel fijn want met mijn ene oor ving ik alle herrie op en mijn andere oor kon dan naar het gesprek luisteren :')
Morgen ga ik weer werken, met nieuwe aanpassingen aan mijn werkplek.
Ben wel nerveus, want vorige week is een vriend van een collega van me overleden, en morgen is mijn collega er weer. Ik weet niet goed of ik iets moet zeggen oid. Ik ben niet goed in zulk soort dingen. Heb wel een super goede band met hem(eigenlijk het beste van al mijn collega's) dus het zal wel even een knuffel worden en vragen of hij wil dat ik een beetje mijn mond houd morgen. Ik haat knuffels maar had zo vreselijk te doen met hem vorige week.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 5 april 2018 om 09:39
Hoe ging het op het werk Kohaku?
Wij hadden van de week iets soortgelijks met een collega. Ik weet dan ook niet zo goed wat ik moet doen. Gelukkig was mijn andere collega er wel gelijk om hem te troosten.
Ik heb gisteravond naar wat uitzendingen van Autisme TV zitten kijken (op Youtube). Daar komen wel mensen met autisme in voor waar ik me mee kan identificeren. Vond het in ieder geval erg herkenbaar. Ook de verschillen in pre-occupaties tussen jongens en meisjes. Ik was inderdaad veel bezig met boeken, handwerk en verzamelen van spullen (vooral als ik weer een nieuwe knutselhobby had ontwikkeld).
Wij hadden van de week iets soortgelijks met een collega. Ik weet dan ook niet zo goed wat ik moet doen. Gelukkig was mijn andere collega er wel gelijk om hem te troosten.
Ik heb gisteravond naar wat uitzendingen van Autisme TV zitten kijken (op Youtube). Daar komen wel mensen met autisme in voor waar ik me mee kan identificeren. Vond het in ieder geval erg herkenbaar. Ook de verschillen in pre-occupaties tussen jongens en meisjes. Ik was inderdaad veel bezig met boeken, handwerk en verzamelen van spullen (vooral als ik weer een nieuwe knutselhobby had ontwikkeld).
donderdag 5 april 2018 om 16:55
Ging wel redelijk, ik kan niets doen aan mijn collega's verdriet, dus ik probeer maar dingen over te nemen waar hij niet aan toe komt, of met dingen te helpen als dat kan. En ik laat hem weten dat het niet erg is dat het allemaal niet zo snel gaat, want dat zegt hij best vaak 'oh ik heb mijn hoofd er niet bij heh' 'Het gaat allemaal maar weer langzaam'. Dan heb ik zoiets van, geeft toch niet joh, ik ben al blij dat je er bent.
En met de aanpassingen(dat bedoelde je vast :p) gaat het ook wel goed! Het is even wennen, dat ik nu niks meer zie van de winkel, aangezien er aan de voorkant en zijkant van mijn werkplek luxaflex hangen, waardoor ik de klanten niet zie. En het voelde wel heel raar om met oordopjes met muziek te werken hoor, alsof ik iets deed wat niet mocht.
En met de aanpassingen(dat bedoelde je vast :p) gaat het ook wel goed! Het is even wennen, dat ik nu niks meer zie van de winkel, aangezien er aan de voorkant en zijkant van mijn werkplek luxaflex hangen, waardoor ik de klanten niet zie. En het voelde wel heel raar om met oordopjes met muziek te werken hoor, alsof ik iets deed wat niet mocht.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 5 april 2018 om 16:58
Mijn psycholoog zei gister dat ze veel vriendinnen heeft die ook psycholoog zijn en ze afgezien van mij niemand in behandeling heeft met autisme, en dus al snel aan mij moet denken als ze van haar vriendinnen iets hoort over autisme.
Ze liet me dit artikel lezen, en ik kon mezelf er heel erg in herkennen:
https://www.gezondheidsnet.nl/adhd-en-a ... ehandeling
Misschien al eens eerder gepost hier?
Ze liet me dit artikel lezen, en ik kon mezelf er heel erg in herkennen:
https://www.gezondheidsnet.nl/adhd-en-a ... ehandeling
Misschien al eens eerder gepost hier?
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 5 april 2018 om 17:18
Wat fijn Sadsloth! Goed om te lezen 
Ik begin maandag met mijn stage. Het contract is nog niet helemaal rond maar dan kan ik alvast ingewerkt worden. Erg spannend maar tegelijk ben ik ook erg blij dat ik weer iets te doen heb. Heb nu 2 maanden thuis gezeten (wel school gehad hoor) dus ben blij dat ik weer aan de slag kan. Ik ga maximaal 3 dagen stage lopen. Dat is meer dan genoeg, met 2 dagen school er nog bij.
Ik begin maandag met mijn stage. Het contract is nog niet helemaal rond maar dan kan ik alvast ingewerkt worden. Erg spannend maar tegelijk ben ik ook erg blij dat ik weer iets te doen heb. Heb nu 2 maanden thuis gezeten (wel school gehad hoor) dus ben blij dat ik weer aan de slag kan. Ik ga maximaal 3 dagen stage lopen. Dat is meer dan genoeg, met 2 dagen school er nog bij.
donderdag 5 april 2018 om 18:20
^
Hi Michalou! Welkom!
Even terugkomend op dat artikel wat ik net linkte, daar staat in dat heel veel autistische mensen angst/depressie ontwikkelen. Ik had daar eerder nooit zo bij stilgestaan dat autisme en mijn depressie/angst samen zou kunnen hangen.
Hi Michalou! Welkom!
Even terugkomend op dat artikel wat ik net linkte, daar staat in dat heel veel autistische mensen angst/depressie ontwikkelen. Ik had daar eerder nooit zo bij stilgestaan dat autisme en mijn depressie/angst samen zou kunnen hangen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 5 april 2018 om 18:35
Welkom!
Ik heb naast mijn autisme een dysthyme stoornis (waar mijn huidige antidepressiva echt geweldig goed voor werken), angsten (maar geen stoornis, 'gewoon' wat er vanuit het autisme voort komt) en suicidale gedachten is gelukkig weer een tijdje geleden (toen ik echt in een dip zat).
Het gaat nu even iets minder omdat ik wat ziekjes ben, maar verder gaat het de laatste tijd behoorlijk goed.
Mijn dagbesteding:
Ik werk zo'n 32 uur. Daarnaast sport ik minimaal 4 uur en dan heb ik nog m'n gezin.
Dan zijn mijn dagen wel aardig gevuld
donderdag 5 april 2018 om 18:36
donderdag 5 april 2018 om 18:37
Bedankt Biebeltje!Biebeltje schreef: ↑05-04-2018 18:35Welkom!
Ik heb naast mijn autisme een dysthyme stoornis (waar mijn huidige antidepressiva echt geweldig goed voor werken), angsten (maar geen stoornis, 'gewoon' wat er vanuit het autisme voort komt) en suicidale gedachten is gelukkig weer een tijdje geleden (toen ik echt in een dip zat).
Het gaat nu even iets minder omdat ik wat ziekjes ben, maar verder gaat het de laatste tijd behoorlijk goed.
Mijn dagbesteding:
Ik werk zo'n 32 uur. Daarnaast sport ik minimaal 4 uur en dan heb ik nog m'n gezin.
Dan zijn mijn dagen wel aardig gevuld
Dat klinkt als een behoorlijke bezetting, knap dat je daarbij ook nog sport en je een gezin hebt !
Fijn dat de anti depressiva zo goed helpt, ik ben nog steeds aan het klooien met de medicatie, of naja mijn psychiater..!
Hoe ging het bij jou toen je in die dip zat? Ik ben steeds bang nooit van de scuidialiteit af te komen..
The world has gone mad.
donderdag 5 april 2018 om 22:45
Het leven draait gewoon door, dus ik doe tijdens zo'n dip nog precies dezelfde dingen als anders (werken, sporten, zorgen etc.) Ben dan alleen veel somberder, chagerijniger, sneller schreeuwen, huilen etc.
Dan heb ik wel eens suicidale gedachten of het heeft voor mij allemaal niet zo en dat ik wel dood wil. Maar ik weet ook dat het niks oplost en ik wil er ook gewoon zijn voor mijn kind. Dus het blijft bij die gedachten en het gevoel...
In mijn laatste dip stond ik echt op instorten. Had fysiek ook heel veel klachten. Uiteindelijk heb ik me een week ziek gemeld en ben daarna een week op vakantie gegaan. Daarna maar weer gewoon de boel opgepakt...
Ik ben nu al een tijdje bezig om wat zaken te veranderen, waaronder medicatie, en dat werkt wel positief door.
donderdag 5 april 2018 om 22:48
Wat heftigBiebeltje schreef: ↑05-04-2018 22:45Het leven draait gewoon door, dus ik doe tijdens zo'n dip nog precies dezelfde dingen als anders (werken, sporten, zorgen etc.) Ben dan alleen veel somberder, chagerijniger, sneller schreeuwen, huilen etc.
Dan heb ik wel eens suicidale gedachten of het heeft voor mij allemaal niet zo en dat ik wel dood wil. Maar ik weet ook dat het niks oplost en ik wil er ook gewoon zijn voor mijn kind. Dus het blijft bij die gedachten en het gevoel...
In mijn laatste dip stond ik echt op instorten. Had fysiek ook heel veel klachten. Uiteindelijk heb ik me een week ziek gemeld en ben daarna een week op vakantie gegaan. Daarna maar weer gewoon de boel opgepakt...
Ik ben nu al een tijdje bezig om wat zaken te veranderen, waaronder medicatie, en dat werkt wel positief door.
Ik heb dan geen medicatie hiervoor en heb ook geen suicidale gedachten, maar ik herken me wel deels in je verhaal.Ik heb soms ook periodes dat het minder gaat. Het is niet dat ik dan depressief raak, maar ik word wel somber, sluit me voor (bijna) iedereen af. Dan blijf ik een paar dagen in een 'cocon', trek mezelf terug dus, en na een paar dagen ben ik er weer min of meer uit. Maar ik ben wel gevoelig voor dit soort dingen, daarom is het voor mij ook (onder andere) beter dat ik begeleid woon.
vrijdag 6 april 2018 om 07:28
Wat ben jij sterk! Dat je na een zware dip zelfs de dingen gewoon werr op pakt. Eigenlijk ga je dus gewoon steeds maar door! Ik hoop dat ik ook ooit zo ver kom als jou. Ij was er al maar toen ben ik in zo een diep gat gevallen..Biebeltje schreef: ↑05-04-2018 22:45Het leven draait gewoon door, dus ik doe tijdens zo'n dip nog precies dezelfde dingen als anders (werken, sporten, zorgen etc.) Ben dan alleen veel somberder, chagerijniger, sneller schreeuwen, huilen etc.
Dan heb ik wel eens suicidale gedachten of het heeft voor mij allemaal niet zo en dat ik wel dood wil. Maar ik weet ook dat het niks oplost en ik wil er ook gewoon zijn voor mijn kind. Dus het blijft bij die gedachten en het gevoel...
In mijn laatste dip stond ik echt op instorten. Had fysiek ook heel veel klachten. Uiteindelijk heb ik me een week ziek gemeld en ben daarna een week op vakantie gegaan. Daarna maar weer gewoon de boel opgepakt...
Ik ben nu al een tijdje bezig om wat zaken te veranderen, waaronder medicatie, en dat werkt wel positief door.
The world has gone mad.
vrijdag 6 april 2018 om 07:56
Welkom Michalou. Heb je de diagnose autisme al lang?
Ik heb laatst een gesprek gehad met een psychiater om te kijken of medicatie een optie zou zijn. Het zou kunnen maar het is een beetje de vraag of ik vastloop doordat ik somber wordt of dat ik somber wordt doordat ik vastloop. Dus ik ga eerst kijken wat ik nog kan aanpassen om het leven ietsje makkelijker te maken. Blijf ik dan die sombere periodes houden, dan is medicatie altijd nog een optie.
Een van mijn coaches heeft aangegeven te gaan stoppen. Heb het er erg moeilijk mee. Ik kan nogal gehecht raken aan personen en zie hulpverleners snel als veilige bakens.
Ik weet ook dat als het afscheid eenmaal geweest is, het verdriet ook snel weg is maar de weg naar het afscheid vind ik vreselijk.
Kan er weinig aan doen dat ze gaat en we gaan het wel goed afbouwen. Ook heeft ze een andere coach op het oog waar ik kennis mee kan maken zodra ik eraan toe ben.
Blijft wel rot.
Ik heb laatst een gesprek gehad met een psychiater om te kijken of medicatie een optie zou zijn. Het zou kunnen maar het is een beetje de vraag of ik vastloop doordat ik somber wordt of dat ik somber wordt doordat ik vastloop. Dus ik ga eerst kijken wat ik nog kan aanpassen om het leven ietsje makkelijker te maken. Blijf ik dan die sombere periodes houden, dan is medicatie altijd nog een optie.
Een van mijn coaches heeft aangegeven te gaan stoppen. Heb het er erg moeilijk mee. Ik kan nogal gehecht raken aan personen en zie hulpverleners snel als veilige bakens.
Ik weet ook dat als het afscheid eenmaal geweest is, het verdriet ook snel weg is maar de weg naar het afscheid vind ik vreselijk.
Kan er weinig aan doen dat ze gaat en we gaan het wel goed afbouwen. Ook heeft ze een andere coach op het oog waar ik kennis mee kan maken zodra ik eraan toe ben.
Blijft wel rot.
vrijdag 6 april 2018 om 10:09
@Elfje, Fijn dat je hulp krijgt. Jammer genoeg ook veel ervaring met suïcidaliteit en ik gun het niemand. Stay safe, keep fighting!
@Multomap, Dat heb ik ook met antidepressiva! Ook de vraag of ik somber word doordat ik steeds vastloop, of andersom. Ik hoop dat je dingen kan vinden die met aanpassing het wat makkelijker kunnen maken! Afscheid nemen is ook kut, en zeker naar het afscheid toe. Begrijpelijk dat het rot is, maar jammer genoeg iets wat gewoon moet gebeuren.
Fijn dat je hulp krijgt. Jammer genoeg ook veel ervaring met suïcidaliteit en ik gun het niemand. Stay safe, keep fighting!@Multomap, Dat heb ik ook met antidepressiva! Ook de vraag of ik somber word doordat ik steeds vastloop, of andersom. Ik hoop dat je dingen kan vinden die met aanpassing het wat makkelijker kunnen maken! Afscheid nemen is ook kut, en zeker naar het afscheid toe. Begrijpelijk dat het rot is, maar jammer genoeg iets wat gewoon moet gebeuren.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
