Autisme wie ook? Deel 3

@multomap
Wat fijn dat je dat zo kan in zien. Ook dat je, jezelf de kans geeft om jezelf te zijn, ik denk dat, dat een hele grote stap is. Daar kan ik nu alleen nog maar van dromen, maar respect voor jou!

Vandaag weer dagbesteding gehad. Was eerlijk gezegd erg leuk, wel vermoeiend en veel prikkels, maar dat had ik er dit keer zeker voor over. Vind het lastig dat ik elke keer zoveel spanning heb voor andere dingen dan normaal. De structuur is anders, en das lastig..

Vangnet: nauwelijks... mijn familie woont niet in de buurt, maar zijn er wel voor me als het nodig is. Schoonfamilie woont in het buitenland. Vrienden heb ik niet echt.

Werk: ik heb lang geworsteld met de vraag of en hoe te vertellen van mijn autisme. Uiteindelijk kwam het er spontaan uit. Nu ben ik er eigenlijk vrij open over, vooral om verwachtingen maar gelijk duidelijk te maken. Dat gaat dan vooral om waar ik goed in ben en waar ik problemen mee heb. Bij collega's die iets verder af staan houd ik het alleen op waar ik goed en minder goed in ben, dan laat ik het autisme achterwege (is dan wat mij betreft ook niet relevant).

Fifi123 schreef: ↑

12-04-2018 20:53

Dit. Ik heb sowieso nooit veel begrepen van vriendschappen. Ja, op de basisschool toen had ik nog wel een soort van vriendjes en vriendinnetjes. Of eigenlijk, zo hoorde ik later van mijn ouders, was het zo dat er kinderen waren die mijn toch wat eigenaardige gedrag accepteerden en daardoor "hoorde ik erbij".
Van volwassen vriendschappen begrijp ik niet zoveel.

Ik loop op dit moment ook heel erg tegen vriendschappen aan. Ik vind het heel erg fijn om vrienden te hebben, maar ik vind het zo ontzettend lastig. Van afspreken krijg ik op dit moment stress ipv energie. Ik raak er overprikkeld van en ik loop nu (weer) tegen het probleem aan dat ik schijnbaar andere verwachtingen heb van vrienden dan mijn vrienden zelf. Ik ben al een paar keer in mijn leven 'ingeruild' voor een andere vriendin of ik hoor ineens niets meer van mensen en ik snap het gewoon niet. Meer mensen hier last van? Zie ik iets over het hoofd?

Te herkenbaar bij nader inzien

Vixxen schreef: ↑

14-04-2018 17:19

Ik loop op dit moment ook heel erg tegen vriendschappen aan. Ik vind het heel erg fijn om vrienden te hebben, maar ik vind het zo ontzettend lastig. Van afspreken krijg ik op dit moment stress ipv energie. Ik raak er overprikkeld van en ik loop nu (weer) tegen het probleem aan dat ik schijnbaar andere verwachtingen heb van vrienden dan mijn vrienden zelf. Ik ben al een paar keer in mijn leven 'ingeruild' voor een andere vriendin of ik hoor ineens niets meer van mensen en ik snap het gewoon niet. Meer mensen hier last van? Zie ik iets over het hoofd?

Dat ken ik. Meerdere keren gehad. Ik denk dat anderen dingen en mensen makkelijker van zich af kunnen zetten. Dat alles wat nieuw is interessanter is. Nu loop ik ook vast in een vriendschap. Mijn singlevriendin. Ze vind dat ik te weinig initiatief neem en dat het niet meer zo klikt tussen ons. Voorheen deelden we nog wat interesses, maar nu niet meer. Ze wil nu vooral mensen ontmoeten om een partner te vinden. En dan wil ze steeds dat ik mee ga. Maar daar heb ik geen zin in. Ik wil leuke dingen doen met HAAR en niet als hulpmiddel dienen. Zij kan dan vaker initiatief nemen, ze zegt afspraken ook net zo makkelijk weer af.

Ze wil nu vooral mensen ontmoeten om een partner te vinden. En dan wil ze dat ik mee ga. Maar daar heb ik geen zin in.

Dat lijkt me nu precies een activiteit die je in je eentje hoort te beoefenen zonder iemand op sleeptouw te willen nemen die per direct dood mag neervallen als ze beet denken te hebben.

Ik heb maar weinig mensen die mij minder energie kosten dan dat ze opleveren.
Eigenlijk maar 1 persoon. Ben altijd wel benieuwd hoe dat voelt, energie krijgen van mensen, want ik kan mij er helemaal niks bij voorstellen :')

Soms heb ik wel eens met mijn psycholoog gesprekken over hoe 'niet-plaatjes-denkers' denken. Dat vind ik ook altijd zo verwarrend want kan mij er niks bij voorstellen, want dan vraag ik me af, 'denk je dan in een bepaald lettertype?' 'Zie je de woorden, of hoe werkt dat?' 'Hebben de woorden een kleur?'(Wat wss erg bij plaatjesdenken hoort, dus denk het niet).

De enige persoon die me geen energie kost als ik er mee praat is mijn psych.

Ik grijp er ook vaak naast als er iets te doen is. Braderie ofzo Slechts een paar keer is het gelukt om met een vriendin te gaan. De overige keren kon niemand. Dan 2 keer dat het wel gepland was, maar diegene op het laatst toch liever met haar vriend ging. Ik ben alsnog alleen gegaan, weet de weg en het is in de buurt. Maar vind het niet altijd leuk.

redbulletje schreef: ↑

14-04-2018 18:37

De enige persoon die me geen energie kost als ik er mee praat is mijn psych.

Hm dit ook wel, alleen de dingen waar ik over praat kosten me dan weer heeeul veel energie, dus nog steeds verrekte moe nadien :p

Hoi dames,

Ik vind dit zo'n fijn en herkenbaar topic, mag ik hier ook meeschrijven?
Officieel heb ik het labeltje ASS niet, maar volgens mijzelf ( en mijn hele familie ) klopt die conclusie niet.
Wel heb ik ADD, maar zelf vermoed ik al jaren dat ik Asperger heb. Als ik daar informatie over opzoek herken ik praktisch alles wat er op die symptomen lijst staat. Zelfs de grove motoriek.
Ook ben ik erg analytisch, zie overal patronen in, ben hoog gevoelig en heb ik veel tics waar ik last van heb. Als dingen me boeien kan ik er compleet geobsedeerd door raken en nergens anders meer over praten. Ik heb een hoog IQ maar kan slecht leren en heb daarom maar VMBO gedaan ( terwijl ik HAVO/VWO advies had ) en daarna mijn Mavo gehaald.

Ik was als kind al altijd alleen, speelde zelden met andere kinderen en paste er niet bij. Mijn broertje had bergen vrienden en ik zit altijd alleen in mijn kamertje, vond dat ook wel lekker rustig.
Had maar een vriendinnetje en werd verder altijd gepest en buitengesloten. Ik heb een behoorlijke zware tijd gehad vroeger, enorm veel meegemaakt, relaties die niet liepen, zware depressies, suicidale neigingen en een PTSS stoornis na het overlijden van mijn oma.

Maar het gevoel dat vooral altijd overheerst is dat ik alleen ben en dat er niemand is die me begrijpt. Ja mijn oma begreep me, maar nu ze er niet meer is voel ik me zo eenzaam.
Ik ben een aparte, dat weet ik, en mijn moeder begrijpt me niet, mijn broer snapt me niet en de rest van de familie ook niet, maar ik zou zo graag eens in contact komen met mensen die zich ook zo voelen. En volgens mij is dit topic een goede stap.

Al jaren loop ik bij de GGZ, voor ondermeer EMDR therapie vanwege mijn traumatische ervaringen met mijn vader's familie ( die me eruit gooiden toen ik 18 was ), mijn pestverleden, het verliezen van mijn vader, en het feit dat ik altijd alle mensen op afstand hou omdat ik zo bang ben om gekwetst te worden.
Maar ook de meerdere psychologen begrepen me niet, niet echt in elk geval. Ik kan goed praten over wat me allemaal is overkomen, maar nooit echt het gevoel gehad dat ik wat aan therapie heb gehad.

Mijn psycholoog zei dat ik heel veel trekken had van autisme maar net niet genoeg volgens hem om het te hebben. Ik blijf erbij dat hij dat verkeerd gezien heeft, maar goed ik hoef de diagnose niet per se te hebben.
Wat ik wel merk is dat vooral werk uitputtend is voor me, altijd al geweest. Omgaan met zoveel mensen op dagelijkse basis vind ik doodvermoeiend. Ik werk in de catering dus het is vaak best wel druk om me heen en ik ben enorm snel overprikkeld.
Als ik thuiskom ben ik helemaal doodmoe. Ik zie er vaak enorm tegenop om weer naar mijn werk te moeten, ondanks dat ik vaak wel op hele leuke locaties sta. Ik heb elk werk wat ik gedaan heb altijd erg vermoeiend gevonden, puur omdat je zoveel indrukken krijgt. Ben er ook nog zo een die alles ziet, voelt, ruikt, hoort, en in zich opneemt. S'avonds kan ik vaak niet inslapen omdat mijn hersenen nog bezig zijn met het verwerken van alle indrukken.

Momenteel heb ik vooral last van het feit dat ik niemand heb buiten mijn familie, geen vrienden, geen partner. Ik heb eigenlijk niks, buiten mijn kat. Soms zie ik een week lang niemand behalve mijn moeder.
Dat vind ik wel eens jammer, ik zou best graag een vriendin willen hebben om mee te praten, maar vriendschappen vind ik erg moeilijk. Relaties trouwens ook. Ben alweer bijna vier jaar vrijgezel. Ik zit wel op een datingsite maar daar verloopt het contact ook wat stroef.

Nou ja ik zou het leuk vinden om hier mee te mogen praten, al is het maar om mijn ei kwijt te kunnen. Sorry voor het lange verhaal.

Oh en Kwebbeltje: hoi!!!

Kohaku schreef: ↑

14-04-2018 20:00

Hm dit ook wel, alleen de dingen waar ik over praat kosten me dan weer heeeul veel energie, dus nog steeds verrekte moe nadien :p

Ik ervaar het juist als opluchting dat ik bij hem over werkelijk alles kan praten. Hij doet zijn best me te begrijpen en hij veroordeelt me niet. Dus ik voel me juist lichter als ik weer vertrek.

Welkom Madrid87 !

Wat een heftig verhaal!

Ik heb ondertussen 2 diensten gedraaid op mijn stage. 1 dagdienst en gisteren 1 avonddienst. Vanavond weer avonddienst

Het is erg wennen omdat ik een paar jaar ander werk gedaan heb maar omdat het weinig bewoners zijn (kleinschalig wonen) zal ik er wel snel wennen denk ik. Het is alleen crisis qua personeel waardoor ze bijna schreeuwen om stagiaires. Heel leuk en ik ben dankbaar dat ik daar mag stagelopen maar ik moet oppassen dat ik daardoor niet over mijn grenzen ga. Ik sta maximaal 3 dagen per week ingepland daar, en dat is voorlopig meer dan genoeg. Heb ook nog 2 dagen school en daar heb ik mijn handen al vol aan.

Wisseldiensten zijn ook niet goed voor je geestelijke gezondheid heb ik wel ns gelezen. Geeft dat bij autisten niet nog extra problemen?

Tja het zijn 2 diensten die ik kan krijgen: vroege dienst of late dienst. Ik weet niet of ik dit in de toekomst ook wil. Ik vind het ook leuk om op een dagbesteding voor ouderen te werken. Dat is misschien ook wat beter qua tijden. Na deze opleiding ga ik ook niet meer doorleren hoor.
De tijd zal het uitwijzen denk ik. Het is weer een paar jaar geleden dat ik late diensten draaide, dus moet er nu weer even aan wennen.

Dank je Kwebbeltje!

Tja wat het rottige is, is dat ik nog niet eens de helft heb vertel over wat ik allemaal heb meegemaakt. Wilde het niet te lang maken. Zit er trouwens wel aan te denken om weer terug naar het GGZ te gaan. Ondanks dat ik er nooit echt veel aan gehad heb.

Wisseldiensten vond ik enorm zwaar, vroeger in de horeca veel gedaan. Je bouwt geen enkel ritme op en telkens als je een beetje bent gewend ga je weer om. Lijkt me pittig hoor. Knap dat je het aandurft. Vind je het wel leuk?

Ja ik vind het heerlijk werk om te doen. Ik vind de doelgroep zo leuk.

Welkom Madrid!

Hoe denken jullie trouwens over voeding. Ik sprak deze week iemand die zei dat autisme in de darmen zit en niet in de hersenen. Op google vind ik wel artikelen die dat ondersteunen maar die zijn alweer een paar jaar oud. Dan denk ik dat als het echt zo was, iedere autist wel op een dieet gezet zou worden. Bovendien kan ik me niet voorstellen dat ik situaties beter ga begrijpen als ik anders eet. Wellicht kan het helpen om minder prikkelgevoelig te zijn maar verder zou ik het niet weten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met specifieke diëten ivm autisme? Welk effect heeft dat?

Vind het namelijk wel interessant, ondanks dat ik niet denk dat het autisme ‘geneest’.

Ik heb alle mogelijke dieeten al wel een tijd gevolgd wegens te dik. Maar ik hou niets langduriger vol dan om ff 30 kilo kwijt te raken. Hou teveel van calorierijke producten.

Overigens las ik laatst een artikel dat als een autist eenmaal vast loopt alle opgebouwde prikkelbestendigheid verloren gaat. Bij mezelf heb ik het gevoel dat dat klopt. Ik kan nog slechter tegen geluiden, licht, mensen en nu zelfs ook geuren (maar dat laatste kan met de overgang te maken hebben)

Welkom, Madrid87. Je mag hier zeker meepraten.
Ik start binnenkort met EMDR voor de traumatische ervaringen met betrekking tot pesten.
Ik voel me ook niet echt gezien door mijn familie en heb suïcidale gedachten waar ik alleen bij een paar mensen mee terecht kan, waaronder mijn therapeut.

multomap schreef: ↑

15-04-2018 09:44

Welkom Madrid!

Hoe denken jullie trouwens over voeding. Ik sprak deze week iemand die zei dat autisme in de darmen zit en niet in de hersenen. Op google vind ik wel artikelen die dat ondersteunen maar die zijn alweer een paar jaar oud. Dan denk ik dat als het echt zo was, iedere autist wel op een dieet gezet zou worden. Bovendien kan ik me niet voorstellen dat ik situaties beter ga begrijpen als ik anders eet. Wellicht kan het helpen om minder prikkelgevoelig te zijn maar verder zou ik het niet weten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met specifieke diëten ivm autisme? Welk effect heeft dat?

Vind het namelijk wel interessant, ondanks dat ik niet denk dat het autisme ‘geneest’.

Ik woon tussen allemaal alternatievelingen en heb wel eens veroordelende reacties gekregen omdat ik mijn kinderen niet op een anti-autisme-dieet zette.
Ik volg wetenschappelijke ontwikkelingen en als dat dieet ooit wetenschappelijk bewezen wordt kan ik het altijd nog gaan volgen. Tot die tijd behoort het wat mij betreft tot de verzameling onzin waar het internet vol mee staat.

Fijn dat je het leuk vind Kwebbeltje! Dat helpt vast veel.

Bedankt voor het warme welkom allemaal. Ben blij dat ik mee mag praten ondanks dat ik geen officiele diagnose heb. Die krijg ik vast nog wel een keer.

Over dat eten: ik ben ook al jaren te zwaar. Ben een emotie eter en na mijn oma's overlijden ( bijna twee jaar geleden ) veel aangekomen. Kan af en toe heel gedisciplineerd lijnen ( mede door mijn obsessieve aard ), maar vaak ben ik er ineens weer klaar mee en ga ik toch weer ongezonder eten. Ik vind het dus niet belangrijk genoeg, uiterlijk vertoon boeit me sowieso niet. Nooit gedaan ook. Geef niks om mooie kleding, dure schoenen en veel make up. Draag het wel naar mijn werk maar in het weekend nooit.

Elfje, wat heftig zeg en super naar dat er niemand is die je begrijpt. Goed dat je hulp gaat krijgen!
Je niet gezien voelen is iets wat ik ook vaak ervaar. Voel me soms net een geest. Mijn moeder doet haar best hoor, en ze weet zeker hoe ze met me om moet gaan, maar het is toch lastig.

Ik vond EMDR best pittig, vooral na afloop was ik erg moe. Maar ik heb ook niet echt het gevoel dat het erg heeft geholpen. Ik kon het niet doen op de normale manier, normaal doen ze het met hun vingers voor je ogen heen en weer gaan, maar daar kan ik niet tegen, dat leid me teveel af.
Dus moest het met geluiden en een koptelefoon ( als ik het me goed herinner, weet er niet zoveel meer van ).
Ik hoop dat het voor jou meer nut had dan voor mij, zal ook wel aan mijn ADD liggen dat ik me er niet goed op kon concentreren denk ik. Het pijnlijke beeld dat ik vast moest houden in mijn gedachten was zo verdwenen als ik een vogel langs zag vliegen. Weg concentratie. Zo vermoeiend.

Ow, en natuurlijk welkom Madrid.

Je schrijft dat je de diagnose ADD hebt. Herken je jezelf daarin?
Autisme bij vrouwen wordt nog best vaak niet herkend.
Nu weet ik weinig van ADD, maar een behandeling bij de ggz kan anders uitpakken als ze uitgaan van ADD dan wanneer ze zouden uitgaan van autisme.
In dat opzicht is een goede diagnose wel van belang.

Even gegoogled wat dat autistische dieet inhoudt, maar je mag al geen kaas en geen brood. Een grote no go wat mij betreft!