Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
zondag 15 april 2018 om 14:04
Redbulletje, hebben ze zonder problemen akkoord gegeven voor die operatie? En was die puur vanwege menstruatieklachten?
Ik heb er wel eens over gedacht maar heb toch stiekem wel een kinderwens en heb moeite met laten snijden in een gezond lichaam.
Binnenkort maar eens naar de gyneacoloog omdat ik ook behoorlijk last van andere klachten heb. Daar maar eens die buikpijn bespreken. Heb al een spiraaltje maar de pijn is amper minder.
Ik heb er wel eens over gedacht maar heb toch stiekem wel een kinderwens en heb moeite met laten snijden in een gezond lichaam.
Binnenkort maar eens naar de gyneacoloog omdat ik ook behoorlijk last van andere klachten heb. Daar maar eens die buikpijn bespreken. Heb al een spiraaltje maar de pijn is amper minder.
zondag 15 april 2018 om 14:09
Ik heb rond mijn 40e een novasure laten doen en de gyn van dienst zei toen dat als ik niet tevreden was met t resultaat, hij m zo voor me wilde verwijderen. Wat mij tegenhield was een ziekenhuisopname omdat gedeelde kamers voor mij absolute horror zijn. Was een van de eerste dingen die ik dus na mijn autismediagnose besloot. Inmiddels had ik ook al hormonale borstkanker gehad en vonden ze het beter de eierstokken ook weg te halen.
zondag 15 april 2018 om 14:38
Welkom Madrid en Ducktape!
Ik lees weer veel herkenbaars...
Ik begon mijn onderzoek met een vermoeden van AD(H)D. Drie jaar later bleek dat het ASS was. Hoogbegaafdheid is een vermoeden, maar dat durf ik niet te laten onderzoeken. Ik ben bang dat ik voor een IQ test faal. Daarnaast voegt het momenteel niks toe. En hoewel ik niet voldoe aan de criteria voor een depressie (wanneer ik echt in een dal zit) heb ik wel een dysthyme stoornis.
Als ik minder in mijn vel zit ben ik ook gevoeliger voor prikkels. Dan voel ik mij idd ook veel autistischer. De laatste tijd gaat het gelukkig redelijk goed, maar ga ik alsnog over mijn grenzen omdat ik zo verdiept ben in mijn werk dat ik te ingespannen en op te hoog tempo bezig ben.
Gisteren was ik even in de stad... kon bij thuiskomst gelijk door naar bed met knallende hoofdpijn. Toch weer te veel prikkels en ik leer het maar niet af om in het weekend de stad in te gaan.
Ik lees weer veel herkenbaars...
Ik begon mijn onderzoek met een vermoeden van AD(H)D. Drie jaar later bleek dat het ASS was. Hoogbegaafdheid is een vermoeden, maar dat durf ik niet te laten onderzoeken. Ik ben bang dat ik voor een IQ test faal. Daarnaast voegt het momenteel niks toe. En hoewel ik niet voldoe aan de criteria voor een depressie (wanneer ik echt in een dal zit) heb ik wel een dysthyme stoornis.
Als ik minder in mijn vel zit ben ik ook gevoeliger voor prikkels. Dan voel ik mij idd ook veel autistischer. De laatste tijd gaat het gelukkig redelijk goed, maar ga ik alsnog over mijn grenzen omdat ik zo verdiept ben in mijn werk dat ik te ingespannen en op te hoog tempo bezig ben.
Gisteren was ik even in de stad... kon bij thuiskomst gelijk door naar bed met knallende hoofdpijn. Toch weer te veel prikkels en ik leer het maar niet af om in het weekend de stad in te gaan.
zondag 15 april 2018 om 16:20
Dat van die iq-test heb ik ook wel qua falen. Nu geef ik aan bij mezelf hoogbegaafdheid te herkennen, straks maak ik die test, blijk ik toch niet zo slim als ik dacht. Sta ik dan met m’n grote mond.
Maar mij zou het wel een heleboel verklaren waarom het onder andere qua opleiding nooit echt heeft willen lukken. Ik heb altijd aangegeven dat ik ‘nooit geleerd heb hoe ik moet leren’. En dit vind ik in bepaalde artikelen over hb ook terug. Ook de enorme faalangst waar ik momenteel tegen aan loop is daarmee te verklaren.
Maar mij zou het wel een heleboel verklaren waarom het onder andere qua opleiding nooit echt heeft willen lukken. Ik heb altijd aangegeven dat ik ‘nooit geleerd heb hoe ik moet leren’. En dit vind ik in bepaalde artikelen over hb ook terug. Ook de enorme faalangst waar ik momenteel tegen aan loop is daarmee te verklaren.
zondag 15 april 2018 om 19:41
zondag 15 april 2018 om 22:37
Wat is dit herkenbaar zeg..Biebeltje schreef: ↑15-04-2018 14:38Welkom Madrid en Ducktape!
Ik lees weer veel herkenbaars...
Ik begon mijn onderzoek met een vermoeden van AD(H)D. Drie jaar later bleek dat het ASS was. Hoogbegaafdheid is een vermoeden, maar dat durf ik niet te laten onderzoeken. Ik ben bang dat ik voor een IQ test faal. Daarnaast voegt het momenteel niks toe. En hoewel ik niet voldoe aan de criteria voor een depressie (wanneer ik echt in een dal zit) heb ik wel een dysthyme stoornis.
Als ik minder in mijn vel zit ben ik ook gevoeliger voor prikkels. Dan voel ik mij idd ook veel autistischer. De laatste tijd gaat het gelukkig redelijk goed, maar ga ik alsnog over mijn grenzen omdat ik zo verdiept ben in mijn werk dat ik te ingespannen en op te hoog tempo bezig ben.
Gisteren was ik even in de stad... kon bij thuiskomst gelijk door naar bed met knallende hoofdpijn. Toch weer te veel prikkels en ik leer het maar niet af om in het weekend de stad in te gaan.
maandag 16 april 2018 om 08:44
Ik heb dat ook, als ik rot in mijn vel zit kan ik helemaal niets hebben qua prikkels. Gisteren met de kat buiten wezen lopen voor het eerst ( aan een lijntje ), ging hartstikke goed, kat blij, ik blij. Mensen op straat stonden hem te aaien, zeiden hoe leuk en mooi hij was. Ik kon niet gelukkiger zijn op dat moment. En toen gingen we naar binnen en wilde mijn kat niet binnen blijven, zat oneindig te krabben en mauwen aan de deur.
Man wat voelde ik me ellendig zeg ( zie topic op thuis ), puur omdat ik dan zoveel prikkels ervaar en gevoelens die ik niet kwijt kan. Ik voel me al maanden schuldig omdat ik een buitenkat binnen hou ( en alleen dat ook nog ) en nu ik zag hoe blij hij buiten was werd het me even teveel.
Had het gevoel dat ik faalde als baasje. Heb staan huilen op straat. Normaal gebeurd zoiets me echt niet, maar ik zit rot in mijn vel, mijn oma's sterfdag zit eraan te komen ( haar verjaardag is net geweest ) en ik ben erg onstabiel momenteel. Dus dan trek ik alles uit zijn verband. Maak ik alles erger dan het is.
Dat kleine incident, dat een gevolg is van een depressie waarvan ik dacht dat ik erover heen was, heeft me wel doen inzien dat ik terug moet naar de dokter om hulp te vragen. En dus terug naar de GGZ. Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ben een beetje klaar met de GGZ. Maar ben er ook zo klaar mee met me zo te voelen. Bah ben er even allemaal klaar mee. Met alles. Zo nog maar eens de dokter bellen. Ze namen net niet op.
Man wat voelde ik me ellendig zeg ( zie topic op thuis ), puur omdat ik dan zoveel prikkels ervaar en gevoelens die ik niet kwijt kan. Ik voel me al maanden schuldig omdat ik een buitenkat binnen hou ( en alleen dat ook nog ) en nu ik zag hoe blij hij buiten was werd het me even teveel.
Had het gevoel dat ik faalde als baasje. Heb staan huilen op straat. Normaal gebeurd zoiets me echt niet, maar ik zit rot in mijn vel, mijn oma's sterfdag zit eraan te komen ( haar verjaardag is net geweest ) en ik ben erg onstabiel momenteel. Dus dan trek ik alles uit zijn verband. Maak ik alles erger dan het is.
Dat kleine incident, dat een gevolg is van een depressie waarvan ik dacht dat ik erover heen was, heeft me wel doen inzien dat ik terug moet naar de dokter om hulp te vragen. En dus terug naar de GGZ. Waar ik eigenlijk helemaal geen zin in heb. Ben een beetje klaar met de GGZ. Maar ben er ook zo klaar mee met me zo te voelen. Bah ben er even allemaal klaar mee. Met alles. Zo nog maar eens de dokter bellen. Ze namen net niet op.
maandag 16 april 2018 om 09:13
Ja ik heb vroeger wel altijd huisdieren gehad, maar merk nu ik op mezelf woon met een kat toch wel dat ik het best een behoorlijke verantwoordelijkheid vind. Op vakantie gaan voor een paar daagjes gaat niet even zomaar meer. Je moet er altijd voor naar huis en de kopzorgen die ik er al om gehad heb zijn niet mals.
Dat zorgen maken is niet per se aan autisme trekje bij mij, dat zit ook echt heel erg in onze familie.
Mijn oma was precies zo, die kon nachten wakker liggen om ons. Op zich ben ik echt gek op mijn kat, zou hem voor geen goud willen missen, maar man wat een hoop werk vind ik het. Maar dat doe ik ook zelf hoor, ik maak me teveel zorgen om niks. Ik ben me ervan bewust, alleen hoe ik dat uit moet zetten heb ik nog niet ontdekt.
Het is zo bizar, ik heb mijn hele jeugd gewacht op mijn eigen kat en nu ik hem heb geniet ik er dankzij mijn kopzorgen niet optimaal van. Terwijl het zo'n heerlijk beest is. Met mijn ex had ik ook 2 katten, maar toen waren we met zijn tweetjes en werkte ik niet, dus was ik ook altijd thuis. En dus geen schuldgevoel omdat ik naar werk moest of iets dergelijks.
Dat zorgen maken is niet per se aan autisme trekje bij mij, dat zit ook echt heel erg in onze familie.
Mijn oma was precies zo, die kon nachten wakker liggen om ons. Op zich ben ik echt gek op mijn kat, zou hem voor geen goud willen missen, maar man wat een hoop werk vind ik het. Maar dat doe ik ook zelf hoor, ik maak me teveel zorgen om niks. Ik ben me ervan bewust, alleen hoe ik dat uit moet zetten heb ik nog niet ontdekt.
Het is zo bizar, ik heb mijn hele jeugd gewacht op mijn eigen kat en nu ik hem heb geniet ik er dankzij mijn kopzorgen niet optimaal van. Terwijl het zo'n heerlijk beest is. Met mijn ex had ik ook 2 katten, maar toen waren we met zijn tweetjes en werkte ik niet, dus was ik ook altijd thuis. En dus geen schuldgevoel omdat ik naar werk moest of iets dergelijks.
maandag 16 april 2018 om 11:10
Ik heb een jaar geleden 2 hamsters gehad. Russische dwerghamsters.
Was eerst de bedoeling dat ik een goudhamster zou gaan ophalen in de winkel, maar toen ik er om kwam had hij iemand van het personeel heel hard gebeten en wilden ze hem niet meegeven. Toen moest ik stel op sprong beslissen of ik een andere wilde en heb me dus niet kunnen inlezen over die beestjes.
Eigenaar van de winkel zei 'je kan er beter 2 doen, vinden ze gezellig'.
Had ik maar niet geluisterd, want het bleken nadien een mannetje en vrouwtje te zijn, en ze vochten mekaar het hok uit. Wat voelde ik me kut zeg.
Heb ze na een week terug gebracht, met de smoes dat er iemand allergisch was.
Was eerst de bedoeling dat ik een goudhamster zou gaan ophalen in de winkel, maar toen ik er om kwam had hij iemand van het personeel heel hard gebeten en wilden ze hem niet meegeven. Toen moest ik stel op sprong beslissen of ik een andere wilde en heb me dus niet kunnen inlezen over die beestjes.
Eigenaar van de winkel zei 'je kan er beter 2 doen, vinden ze gezellig'.
Had ik maar niet geluisterd, want het bleken nadien een mannetje en vrouwtje te zijn, en ze vochten mekaar het hok uit. Wat voelde ik me kut zeg.
Heb ze na een week terug gebracht, met de smoes dat er iemand allergisch was.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 16 april 2018 om 13:50
Ik heb 2 hondjes en een Goudhamster. Heel gezellig. Alleen mijn ene hondje is een zenuwpees en niet zo gezond. Ik weet nooit hoe ze zal zijn, ze is erg wisselend in haar gedrag. Soms braaf en rustig, maar dan weer overal bang van en mij wakker houden 's nachts. Mijn andere hond is veel stabieler en geeft haast nooit problemen. Echt een schatje. Voor mezelf hoop ik dat zij het langst leeft van de 2. Want die andere kan absoluut niet alleen zijn.
maandag 16 april 2018 om 13:58
Ik heb 2 katten, de leukste die je je maar kunt bedenken.
Het fijne is dat ze er altijd zijn. Ze geven mij gezelligheid, structuur, knuffels (soms een dode muis), troost, plezier. Het zijn mijn maatjes.
Soms kan ik ze wel achter het behang plakken. Dan wil er een per se knuffelen terwijl ik even op de laptop aan het werk ben bijvoorbeeld.
Ik zorg beter voor hen dan voor mezelf.
Mochten ze ooit dood gaan dan zou ik graag een hond willen. Nu kan dat niet want mijn katten accepteren dat niet.
Het fijne is dat ze er altijd zijn. Ze geven mij gezelligheid, structuur, knuffels (soms een dode muis), troost, plezier. Het zijn mijn maatjes.
Soms kan ik ze wel achter het behang plakken. Dan wil er een per se knuffelen terwijl ik even op de laptop aan het werk ben bijvoorbeeld.
Ik zorg beter voor hen dan voor mezelf.
Mochten ze ooit dood gaan dan zou ik graag een hond willen. Nu kan dat niet want mijn katten accepteren dat niet.
maandag 16 april 2018 om 14:19
Wij hebben een kat en een resem buurtkatten die hier langskomen. Eenmaal mijn verloofde hier komt wonen zullen we ook terug kippen nemen en waarschijnlijk een schildpad.
Met dieren kon ik eigenlijk altijd goed overweg, ze zijn voor mij veel makkelijker om te lezen dan mensen.
Met honden heb ik dan weer niets, die zijn me iets te aanhankelijk en vereisen redelijk wat aandacht.
@ducktape: je kunt nooit echt falen bij een iq-test. Zelf was ik er tevreden mee omdat het een onzekerheid was die ik kon afstrepen. Natuurlijk werd daarna de vraag hoe gestoord ik wel niet moest zijn om zelfs met die uitslag moeizaam te functioneren in het dagelijkse leven.
Met dieren kon ik eigenlijk altijd goed overweg, ze zijn voor mij veel makkelijker om te lezen dan mensen.
Met honden heb ik dan weer niets, die zijn me iets te aanhankelijk en vereisen redelijk wat aandacht.
@ducktape: je kunt nooit echt falen bij een iq-test. Zelf was ik er tevreden mee omdat het een onzekerheid was die ik kon afstrepen. Natuurlijk werd daarna de vraag hoe gestoord ik wel niet moest zijn om zelfs met die uitslag moeizaam te functioneren in het dagelijkse leven.
maandag 16 april 2018 om 20:47
Valdemar_II schreef: ↑16-04-2018 14:19
@ducktape: je kunt nooit echt falen bij een iq-test. Zelf was ik er tevreden mee omdat het een onzekerheid was die ik kon afstrepen. Natuurlijk werd daarna de vraag hoe gestoord ik wel niet moest zijn om zelfs met die uitslag moeizaam te functioneren in het dagelijkse leven.
Ik weet dat je niet kan falen. Maar het gaat me er meer om dat ik straks misschien wel helemaal niet hoogbegaafd ben (of misschien niet eens in de buurt kom), maar het wel gesuggereerd heb. En het heb durven uitspreken. Hoe "arrogant" ben je dan als je dat van jezelf denkt (en het niet zo blijkt te zijn). En toch, toen ik laatst een artikel over hoogbegaafde jongeren (ben 27, maar toch..) las, viel echt alles op z'n plek.
En inderdaad, het laatste wat je aanhaalt, heb ik mezelf ook al wel afgevraagd. Hoe waardeloos ik wel niet in elkaar moet zitten, al dan niet add, ass, hb of depressief. Ik besefte me laatst dat ik eigenlijk geen flauw benul heb, mocht ook het depressieve waar zijn, wie ik nou eigenlijk ben. Dat ik me de ducktape van voor de depressie/somberheid niet eens meer kan herinneren. Want dat ik iets sombers/depressiefs in me heb staat voor mij wel als een paal boven water.
dinsdag 17 april 2018 om 07:33
Ik ben opgegroeid met katten. Heerlijke beesten vind ik dat. Maar nu ik op mezelf woon lukt het me niet om er een in huis te hebben. Met als RB schrijft, ik heb het gevoel de hele tijd aan te staan. En dat is erg vermoeiend. De verantwoordelijkheid vind ik te groot. Ik had ooit een cavia. Dat vond ik wel leuk. Maar een huisdier blijft gedoe.
dinsdag 17 april 2018 om 08:49
Ja dat gevoel heb ik dus af en toe ook elfje. Ik vind het een hele verantwoording. Hoe gek ik ook op dat beest ben. Heb gisteren even uitgehuild bij mijn moeder en goede raad in ontvangst genomen. Besloten om kat binnen te houden, en voorzichtig te gaan kijken voor een tweede erbij.
Ga ook morgen naar de huisarts. Voelt goed.
Ga ook morgen naar de huisarts. Voelt goed.
dinsdag 17 april 2018 om 09:12
dinsdag 17 april 2018 om 11:02
Ik heb zo'n officiele Mensa IQ test gedaan toen ik half in de 20 was en daar scoorde ik 142 op, dus idd hoogbegaafd. Had dat niet echt verwacht, al deed ik die test omdat ik me slimmer voelde dan dat ik liet blijken qua studieinzet. Moet zeggen dat dat toch wel goed voor m'n zelfvertrouwen was. Nu zou ik ook faalangst hebben hoor, m'n geheugen en concentratie zijn zover afgenomen dat ik vrees flink onder de maat te presteren mocht ik nog 'ns getest worden.ducktape schreef: ↑16-04-2018 20:47Ik weet dat je niet kan falen. Maar het gaat me er meer om dat ik straks misschien wel helemaal niet hoogbegaafd ben (of misschien niet eens in de buurt kom), maar het wel gesuggereerd heb. En het heb durven uitspreken. Hoe "arrogant" ben je dan als je dat van jezelf denkt (en het niet zo blijkt te zijn). En toch, toen ik laatst een artikel over hoogbegaafde jongeren (ben 27, maar toch..) las, viel echt alles op z'n plek.
woensdag 18 april 2018 om 01:19
Ik ben op het moment in de states. Heb gelogeerd bij mensen (veel dingen regelen maar verder heel gezellig! Aspergers in tha house, was niet de enige zeg maar). Daarna lekker genikst op een cruise en nu ben ik in Florida. Ben stiekem wel blij als ik over een paar dagen alleen verder reis, niks ten aanzien van reisgenoot maar heb geen zin meer om me aan te passen haha.redbulletje schreef: ↑08-04-2018 06:25Normaal gesproken krijg ik altijd energie van op reis zijn, maar dat is deze keer totaal mislukt. Vrees dat bij mij de overgang er nu echt inhakt. Geuren komen nu ook ongefilterd binnen en dat is in Azie niet echt handig. Bovendien was het buiten veel te heet en binnen had ik weer last van het geronk van de airco. Heb buiten die problemen wel genoten van de dingen die ik bezocht en fotografeerde, maar dit is de allereerste keer dat ik na een reis blij ben om terug thuis te zijn. In Amerika kreeg ik juist energie van het onderweg zijn. De temperatuur was daar aangenamer en er was veel meer ruimte en natuur en veel minder mensen. En roadtrippen is toch ook rustiger dan vliegtuighoppen (6 binnenlandse vluchten op 3 weken) en ter plaatse elke keer afhankelijk zijn van chauffeurs. Maar de routine van het telkens vanaf een bestemming pas een vlucht/hotel boeken voor de volgende etappe ging me prima af. Ik hou toch van internetten, dus lekker op bed bij de airco googlen naar de mogelijkheden vond ik juist wel leuk. Heb nog wel 'n zware voedselvergiftiging gehad precies tussen 2 vluchten in. Dus op het vliegveld werd ik bij m'n connecting flight opgehaald met 'n rolstoel en heb bij de medic een paar uur aan 'n infuus gelegen voor ik mocht doorvliegen. Werd allemaal keurig geregeld en ik ben netjes op 'n latere vlucht gezet. En mijn Bose koptelefoon was 'n ware lifesaver! Niet alleen op vliegvelden en in vliegtuigen, maar ook in m'n hotelkamer om het geluid van de airco wat te blokken en netflix te kijken.
