Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
zondag 13 mei 2018 om 15:17
Hoe bedoel je dat?vrouwjagersma schreef: ↑13-05-2018 13:16Als ik dit topic lees denk ik toch echt dat ik steeds minder autistisch word.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 13 mei 2018 om 18:21
Als ik lees hoe sommige mensen hier echt lijden onder alles, dat herken ik niet zo. Ik ben echt gecertificeerd gek, maar wel in staat te werken, naar de winkel te gaan en redelijk te functioneren. Ik wil ook graag functioneren, voor zover mogelijk. Dat bedoelde ik.
Alsnog heb ik slechte dagen en haat ik alle mensen, uiteraard.
zondag 13 mei 2018 om 20:05
Het valt mij wel op, niet per se op dit forum, dat autisme wel als excuus wordt gebruikt om iets niet te hoeven of te kunnen.
Of dat er verwacht wordt dat anderen zich aanpassen aan degene met autisme.
Ik heb in een kliniek gezeten voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis. Daar was de insteek dat de wereld zich niet aan jou aanpast en dat je verantwoordelijk bent voor jouw eigen gedrag.
Nu ik naar auticafés ga, merk ik een hele andere benadering. Ik hoor vaak ‘dat is mijn autisme’ en dan denk ik ‘nee, dat ben/doe jijzelf’. Ook lijkt er vaak verwacht te worden dat de omgeving zich aanpast want stel je voor dat degene met autisme overprikkeld raakt.
Natuurlijk zijn er dingen die absoluut lastiger zijn voor mensen met autisme. En zijn er soms aanpassingen nodig. Maar mijns inziens beginnen die aanpassingen bij jezelf.
Frustratiepuntje van mij. Ik hou niet van verschuilen achter een diagnose.
Klinkt hier nu best zwart-wit en ik snap dat het genuanceerder ligt maar goed, ik merk dus een behoorlijk verschil met andere stoornissen.
Of dat er verwacht wordt dat anderen zich aanpassen aan degene met autisme.
Ik heb in een kliniek gezeten voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis. Daar was de insteek dat de wereld zich niet aan jou aanpast en dat je verantwoordelijk bent voor jouw eigen gedrag.
Nu ik naar auticafés ga, merk ik een hele andere benadering. Ik hoor vaak ‘dat is mijn autisme’ en dan denk ik ‘nee, dat ben/doe jijzelf’. Ook lijkt er vaak verwacht te worden dat de omgeving zich aanpast want stel je voor dat degene met autisme overprikkeld raakt.
Natuurlijk zijn er dingen die absoluut lastiger zijn voor mensen met autisme. En zijn er soms aanpassingen nodig. Maar mijns inziens beginnen die aanpassingen bij jezelf.
Frustratiepuntje van mij. Ik hou niet van verschuilen achter een diagnose.
Klinkt hier nu best zwart-wit en ik snap dat het genuanceerder ligt maar goed, ik merk dus een behoorlijk verschil met andere stoornissen.
zondag 13 mei 2018 om 20:11
^
Snap ik wel inderdaad.
Ik 'steek' sommige dingen ook wel eens op mijn autisme(wil je me niet ongevraagd aanraken etc.) maar hoe ik me gedraag , al is het verkeerd of de verkeerde reactie, doe je inderdaad zelf, en probeer ik nadien als het nodig is, altijd wel uit te leggen of excuses voor te maken.
De wereld houd niet echt rekening met autistische mensen, maar de wereld is niet zo bar en boos als sommige autisten denken.
Snap ik wel inderdaad.
Ik 'steek' sommige dingen ook wel eens op mijn autisme(wil je me niet ongevraagd aanraken etc.) maar hoe ik me gedraag , al is het verkeerd of de verkeerde reactie, doe je inderdaad zelf, en probeer ik nadien als het nodig is, altijd wel uit te leggen of excuses voor te maken.
De wereld houd niet echt rekening met autistische mensen, maar de wereld is niet zo bar en boos als sommige autisten denken.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zondag 13 mei 2018 om 20:20
Ik functioneerde jarenlang ook redelijk, maar de situatie van maatschappelijke participatie is zo uitzichtloos. Dat is iets waar ik vanaf de leerplicht al last van had, maar eens komt die laatste druppel. Ik ga nog liever dood dan dat ik ooit weer moet participeren. Voor mij was mn diagnose mijn missende puzzelstukje. Ik beschouw mijn leven eigenlijk wel als voltooid. Zie het punt niet zo van nog 20 jaar meer van hetzelfde of vooral minder.vrouwjagersma schreef: ↑13-05-2018 18:21Als ik lees hoe sommige mensen hier echt lijden onder alles, dat herken ik niet zo. Ik ben echt gecertificeerd gek, maar wel in staat te werken, naar de winkel te gaan en redelijk te functioneren. Ik wil ook graag functioneren, voor zover mogelijk. Dat bedoelde ik.
Alsnog heb ik slechte dagen en haat ik alle mensen, uiteraard.
zondag 13 mei 2018 om 20:37
Ik vind het oprecht heel verdrietig dat je je zo voelt en ik hoop, ondanks alle praktische en niet-praktische zaken die dat in de weg zou staan, dat dit gevoel ooit weggaat.redbulletje schreef: ↑13-05-2018 20:20Ik functioneerde jarenlang ook redelijk, maar de situatie van maatschappelijke participatie is zo uitzichtloos. Dat is iets waar ik vanaf de leerplicht al last van had, maar eens komt die laatste druppel. Ik ga nog liever dood dan dat ik ooit weer moet participeren. Voor mij was mn diagnose mijn missende puzzelstukje. Ik beschouw mijn leven eigenlijk wel als voltooid. Zie het punt niet zo van nog 20 jaar meer van hetzelfde of vooral minder.
zondag 13 mei 2018 om 21:00
multomap schreef: ↑13-05-2018 20:05Het valt mij wel op, niet per se op dit forum, dat autisme wel als excuus wordt gebruikt om iets niet te hoeven of te kunnen.
Of dat er verwacht wordt dat anderen zich aanpassen aan degene met autisme.
Ik heb in een kliniek gezeten voor mensen met een persoonlijkheidsstoornis. Daar was de insteek dat de wereld zich niet aan jou aanpast en dat je verantwoordelijk bent voor jouw eigen gedrag.
Nu ik naar auticafés ga, merk ik een hele andere benadering. Ik hoor vaak ‘dat is mijn autisme’ en dan denk ik ‘nee, dat ben/doe jijzelf’. Ook lijkt er vaak verwacht te worden dat de omgeving zich aanpast want stel je voor dat degene met autisme overprikkeld raakt.
Natuurlijk zijn er dingen die absoluut lastiger zijn voor mensen met autisme. En zijn er soms aanpassingen nodig. Maar mijns inziens beginnen die aanpassingen bij jezelf.
Frustratiepuntje van mij. Ik hou niet van verschuilen achter een diagnose.
Klinkt hier nu best zwart-wit en ik snap dat het genuanceerder ligt maar goed, ik merk dus een behoorlijk verschil met andere stoornissen.
Niet om in de aanval te gaan, want ik hou ook niet van verschuilen achter een diagnose maar persoonlijkheidsstoornissen en autisme is niet te vergelijken (heb ook in een kliniek gezeten voor persoonlijkheidsstoornissen). Autisme is een neurologische conditie en persoonlijkheidsstoornissen niet. Dat maakt behandeling een stuk lastiger.
anoniem_362802 wijzigde dit bericht op 13-05-2018 21:13
0.51% gewijzigd
zondag 13 mei 2018 om 21:04
vrouwjagersma schreef: ↑13-05-2018 18:21Als ik lees hoe sommige mensen hier echt lijden onder alles, dat herken ik niet zo. Ik ben echt gecertificeerd gek, maar wel in staat te werken, naar de winkel te gaan en redelijk te functioneren. Ik wil ook graag functioneren, voor zover mogelijk. Dat bedoelde ik.
Alsnog heb ik slechte dagen en haat ik alle mensen, uiteraard.
Om topic: het is ook een spectrum stoornis. Sommigen zijn autistischer dan anderen. In mijn geval is mijn autisme vrij licht, maar heb ik ook last van depressies
en dat helpt niet echt.
zondag 13 mei 2018 om 21:10
Dankje. Persoonlijk kan ik mij daar niets bij voorstellen. Het leven gaat op 'n gegeven moment toch gewoon bergafwaarts? Ik ben wel voor stoppen als je over het hoogtepunt heen bent. Nu moet ik zeggen dat ik mij op dit moment ook niet fit voel, dus dat maakt het gecompliceerder. Ik was ook total loss na mijn Thailand reis. Compleet overprikkeld zodanig dat ik 2 weken lang op de bank heb gelegen domweg opgenomen tv kijken om innerlijk 'n beetje tot rust te komen. Hetgeen waar ik normaal energie van krijg, had me nu gesloopt. De overgang zal daarin 'n rol spelen wellicht, in elk geval zeker in de lichamelijke klachten die ik momenteel ervaar. En mijn toch al zwarte kijk op het leven wordt er door versterkt.vrouwjagersma schreef: ↑13-05-2018 20:37Ik vind het oprecht heel verdrietig dat je je zo voelt en ik hoop, ondanks alle praktische en niet-praktische zaken die dat in de weg zou staan, dat dit gevoel ooit weggaat.
zondag 13 mei 2018 om 21:16
Klopt, absoluut. Maar zelfs met autisme kun je dingen leren en kun je verantwoordelijkheid nemen voor wat je doet.Vixxen schreef: ↑13-05-2018 21:00Niet om in de aanval te gaan, want ik hou ook niet van verschuilen achter een diagnose maar persoonlijkheidsstoornissen en autisme is niet te vergelijken (heb ook in een kliniek gezeten voor persoonlijkheidsstoornissen). Autisme is een neurologische aandoening en persoonlijkheidsstoornissen niet. Dat maakt behandeling een stuk lastiger.
Ik maak geregeld fouten maar als ik daarop gewezen wordt, dan probeer ik het een volgende keer te voorkomen. Ik heb helaas inmiddels al een aantal andere mensen met autisme ontmoet die dan zouden zeggen ‘ja maar dat is mijn autisme’. En dat vind ik nogal een verschil.
En mensen die zich verschuilen heb je overal maar het viel mij op dat ik dat bij mensen met autisme vaker zie dan mensen met andere stoornissen.
zondag 13 mei 2018 om 21:19
Ik ben ook echt wel autistisch, maar lijk naar de buitenwereld gewoon 'normaal' te functioneren. Alleen vind ik het vaak wel zwaar en vermoeiend. Dus probeer ik het voor mezelf makkelijker te maken... dus dingen aanpassen, aan mensen uitleggen waarom ik iets doe zoals ik het doe of waarom iets voor mij moeilijk is.
En toch loop ik nog regelmatig vast, zoals gisteren, om dan met knallende hoofdpijn en tot kotsen toe de rest van de dag me in bed terug te trekken. En dan voel ik me schuldig, want we waren een weekendje weg in één omgeving waar ik normaal helemaal los zou gaan met fotograferen en inkopen doen... ook lekker eten met man zat er niet in, die is maar met zoon alleen op pad gegaan. Het was me allemaal te veel na twee dagen.
Of dat ik momenteel zo gefocust ben op mijn werk dat ik vervolgens drie dagen zou willen bij slapen... dat ik op vrijdag m'n bed in duik ipv schoon te maken...
En toch loop ik nog regelmatig vast, zoals gisteren, om dan met knallende hoofdpijn en tot kotsen toe de rest van de dag me in bed terug te trekken. En dan voel ik me schuldig, want we waren een weekendje weg in één omgeving waar ik normaal helemaal los zou gaan met fotograferen en inkopen doen... ook lekker eten met man zat er niet in, die is maar met zoon alleen op pad gegaan. Het was me allemaal te veel na twee dagen.
Of dat ik momenteel zo gefocust ben op mijn werk dat ik vervolgens drie dagen zou willen bij slapen... dat ik op vrijdag m'n bed in duik ipv schoon te maken...
zondag 13 mei 2018 om 21:20
Aanvulling, ik vraag mij dus af wat nou maakt dat mensen met autisme beschermd zouden moeten worden en zelf die bescherming ook lijken te eisen.
Tegen iemand met ADHD wordt veel sneller gezegd dat hij/zij zich toch aan moet passen en rustig moet doen.
Ben nooit zo heel goed in dit soort dingen uitleggen op papier. Wil dus niemand voor het hoofd stoten oid. Ben gewoon erg nieuwsgierig en begrijp het gedrag niet.
Tegen iemand met ADHD wordt veel sneller gezegd dat hij/zij zich toch aan moet passen en rustig moet doen.
Ben nooit zo heel goed in dit soort dingen uitleggen op papier. Wil dus niemand voor het hoofd stoten oid. Ben gewoon erg nieuwsgierig en begrijp het gedrag niet.
zondag 13 mei 2018 om 21:23
En wanneer ik helemaal stuk zit kan ik wel roepen dat het voor mij niet meer hoeft en suicidale gedachten hebben, maar als puntje bij paaltje komt ben ik blijkbaar een ongelooflijk optimist en hoop ik dat het ooit beter zal zijn. Ik wil dus helemaal niet dood, al helemaal niet nu ik een kind heb wat ik gewoon graag wil zien opgroeien en niet zo maar achter wil laten. Denk dat ik er dan ook alles aan zou doen dat leven zo lang mogelijk vol te houden, een en ander afhankelijk van de uiteindelijk kwaliteit van dat leven. Daar kan ik nu niet over oordelen.
zondag 13 mei 2018 om 21:25
Ik snap wel wat je bedoelt, multomap.
Ik denk zelf vrij rechtlijnig over mijn autisme (en dat is natuurlijk ook vrij logisch, gezien mijn afwijking): ik wijk af van wat normaal is, dus het is logischer dat ik me aanpas dan dat ik verwacht dat de hele normale wereld zich maar aan mij aanpast.
Daar dient bij te worden aangetekend dat ik weinig problemen in het dagelijks leven heb en dus makkelijk dit standpunt kan innemen. Ik vind alsnog wel dat mensen begrip moeten hebben voor mensen met "afwijkingen", ik vind alleen dat je niet kunt eisen dat de wereld prikkelarm is voor jou.
Ik denk zelf vrij rechtlijnig over mijn autisme (en dat is natuurlijk ook vrij logisch, gezien mijn afwijking): ik wijk af van wat normaal is, dus het is logischer dat ik me aanpas dan dat ik verwacht dat de hele normale wereld zich maar aan mij aanpast.
Daar dient bij te worden aangetekend dat ik weinig problemen in het dagelijks leven heb en dus makkelijk dit standpunt kan innemen. Ik vind alsnog wel dat mensen begrip moeten hebben voor mensen met "afwijkingen", ik vind alleen dat je niet kunt eisen dat de wereld prikkelarm is voor jou.
zondag 13 mei 2018 om 21:27
Ik heb 't 48 jaar niet geweten en kom ook niet autistisch over op de buitenwereld, hooguit bot/einzelgangerig etc. Maar dan is het verdomd moeilijk om aan te geven dat je overprikkeld bent en dat het meeste contact je energie zuigt. Nu ik officieel autist ben wordt het 'n stuk beter geaccepteerd.
zondag 13 mei 2018 om 21:27
En juist dat onderscheid is lang niet zo eenduidig als menigeen (ook jij) denkt.Vixxen schreef: ↑13-05-2018 21:00Niet om in de aanval te gaan, want ik hou ook niet van verschuilen achter een diagnose maar persoonlijkheidsstoornissen en autisme is niet te vergelijken (heb ook in een kliniek gezeten voor persoonlijkheidsstoornissen). Autisme is een neurologische conditie en persoonlijkheidsstoornissen niet. Dat maakt behandeling een stuk lastiger.
Ik ken bijv meerdere vrouwen die eerst een diagnose borderline hadden en nu een diagnose autisme.
Eén van die twee diagnoses lijkt dan niet te kloppen, maar ik denk eerder dat dat onderscheid helemaal niet zo duidelijk is.
Dat autisme een neurologische conditie is en een persoonlijkheidsstoornis niet is nauwelijks wetenschappelijk aantoonbaar en in de dagelijkse praktijk zegt het al helemaal niets, omdat al die diagnoses op dezelfde manier gesteld worden.
Het is nog niet zo dat er bijv uit een mri blijkt of je autisme hebt of bijv borderline.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 13 mei 2018 om 21:33
Veel hangt ook af van de communicatie en die is bij autisten soms (vaak?) niet optimaal.multomap schreef: ↑13-05-2018 21:16Klopt, absoluut. Maar zelfs met autisme kun je dingen leren en kun je verantwoordelijkheid nemen voor wat je doet.
Ik maak geregeld fouten maar als ik daarop gewezen wordt, dan probeer ik het een volgende keer te voorkomen. Ik heb helaas inmiddels al een aantal andere mensen met autisme ontmoet die dan zouden zeggen ‘ja maar dat is mijn autisme’. En dat vind ik nogal een verschil.
En mensen die zich verschuilen heb je overal maar het viel mij op dat ik dat bij mensen met autisme vaker zie dan mensen met andere stoornissen.
Wat hiervoor al iemand schreef, dat ze niet graag aangeraakt wil worden. Als je dan wel aangeraakt wordt en daar erg van schrikt zul je anders reageren dan wanneer je het 'gewoon' vervelend vindt en rustig kunt zeggen dat je dat niet prettig vindt.
Wel heb ik het idee dat sommige autisten idd vinden dat de wereld ze maar moet begrijpen. En ja, dat zou heel prettig zijn, maar mensen zijn niet helderziend en bovendien zijn niet alle autisten hetzelfde, dus zul je zelf moeten aangeven wat jij in een bepaalde situatie nodig hebt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 13 mei 2018 om 21:37
Dat is dus echt te kort door de bocht.redbulletje schreef: ↑13-05-2018 21:30Maar is borderline niet iets wat ontstaat door traumatische ervaringen of een probleemjeugd? Autisme is juist aangeboren, want daarom willen ze een ouder spreken zodat ze kunnen nagaan of het gedrag er al vanaf baby af aan in zat.
Borderline kan officieel niet gediagnosticeerd worden voor je 18e, volgens mij geldt dat voor alle persoonlijkheidsstoornissen, maar dat weet vast iemand beter dan ik.
Verder weten ze gewoon niet hoe autisme ontstaat, of hoe borderline ontstaat of wat dan ook.
Mijn oudste vertoont opvallend afwijkend gedrag vanaf de dag dat hij geboren werd, mijn jongste helemaal niet.
Toch allebei autistisch.
Wel of niet aangeboren ligt echt wat genuanceerder.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
zondag 13 mei 2018 om 22:27
In de diagnosestelling maakt het, voor zover ik weet, wel uit of er in de kindertijd al sprake was van afwijkend gedrag. Er zijn ook mensen die geen officiële diagnose autisme hebben omdat er te weinig bekend is over de vroege jeugd terwijl ze op volwassen leeftijd wel aan de criteria voldoen.
Borderline ontstaat vaak door traumatische ervaring en daardoor ontstane gedragspatronen. Vaak, niet altijd. Maar kenmerkend is inderdaad dat borderline gezien wordt als een stoornis die je ontwikkelt. (In theorie dus ook weer van kunt genezen, al zal je altijd een kwetsbaarheid houden)
Maar bijvoorbeeld ADHD is ook een ontwikkelingsstoornis (zo heet dat toch, net als autisme) en toch is de omgang anders.
Zou dit mogelijk te maken kunnen hebben met het idee dat autisten een lager iq hebben (daarom ook de aparte diagnose Asperger om aan te tonen dat er sprake is van een hoog iq) en dat autisten daarom voorzichtiger behandeld zouden moeten worden?
Ik kan me dan voorstellen dat je dat idee overneemt als je autistisch bent.
Zelf probeer ik in ieder geval om aan te geven wat ik zelf zal doen om zo goed mogelijk te functioneren en daar begrip voor te vragen. Dus aangeven dat ik soms onverwacht kan reageren of meer wil oefenen zodat iets beter blijft hangen.
Dan snap ik dus niet zo goed dat een aantal anderen aangeeft wat de ander moet doen zodat zij beter functioneren.
Borderline ontstaat vaak door traumatische ervaring en daardoor ontstane gedragspatronen. Vaak, niet altijd. Maar kenmerkend is inderdaad dat borderline gezien wordt als een stoornis die je ontwikkelt. (In theorie dus ook weer van kunt genezen, al zal je altijd een kwetsbaarheid houden)
Maar bijvoorbeeld ADHD is ook een ontwikkelingsstoornis (zo heet dat toch, net als autisme) en toch is de omgang anders.
Zou dit mogelijk te maken kunnen hebben met het idee dat autisten een lager iq hebben (daarom ook de aparte diagnose Asperger om aan te tonen dat er sprake is van een hoog iq) en dat autisten daarom voorzichtiger behandeld zouden moeten worden?
Ik kan me dan voorstellen dat je dat idee overneemt als je autistisch bent.
Zelf probeer ik in ieder geval om aan te geven wat ik zelf zal doen om zo goed mogelijk te functioneren en daar begrip voor te vragen. Dus aangeven dat ik soms onverwacht kan reageren of meer wil oefenen zodat iets beter blijft hangen.
Dan snap ik dus niet zo goed dat een aantal anderen aangeeft wat de ander moet doen zodat zij beter functioneren.
zondag 13 mei 2018 om 22:55
Ik verschuil me niet snel achter NLD. Wel kan ik daardoor niet normaal functioneren (100% afgekeurd en kan bepaalde dingen niet die voor anderen zonder NLD geen of minder een probleem zijn). Dat geef ik ook aan en van mensen in mijn directe omgeving verwacht ik daarin wel enigszins begrip. De wereld hoeft zich niet aan mij aan te passen. Maar een beetje moeite doen om elkaar wat beter te begrijpen kan nooit kwaad.
Al van kleins af aan heb ik problemen door NLD. Ik kan, geloof ik, met zekerheid zeggen dat het bij mij aangeboren is.
Al van kleins af aan heb ik problemen door NLD. Ik kan, geloof ik, met zekerheid zeggen dat het bij mij aangeboren is.
zondag 13 mei 2018 om 22:58
Over verschuilen achter. Ik heb ook een paar collega's met Autisme. Een van hen vind dat anderen zich verschuilen achter hun Autisme. Daarover zegt ze: "Die is zo langzaam, dan kan echt niet hoor. Ook al heeft ze Autisme, ze kan zich best een beetje aanpassen. Of: "Die en die doen bijna niks uit zichzelf. Autisme is geen excuus om dingen niet te hoeven."
Terwijl ze zelf regelmatig driftbuien op het werk krijgt om kleine dingen. Maar ja, ze is nou eenmaal erg gevoelig. "Daar kun je toch niks aan doen?" Als het haarzelf betreft, mag het allemaal wel.
Terwijl ze zelf regelmatig driftbuien op het werk krijgt om kleine dingen. Maar ja, ze is nou eenmaal erg gevoelig. "Daar kun je toch niks aan doen?" Als het haarzelf betreft, mag het allemaal wel.
zondag 13 mei 2018 om 23:08
Met alle wil van de wereld kan ik die dingen niet veranderen/mezelf aanpassen. En dan verschuil ik me niet achter de diagnose, het is gewoon zo. Ik leg ook uit waarom ik die dingen niet kan.hondenmens schreef: ↑13-05-2018 22:58Over verschuilen achter. Ik heb ook een paar collega's met Autisme. Een van hen vind dat anderen zich verschuilen achter hun Autisme. Daarover zegt ze: "Die is zo langzaam, dan kan echt niet hoor. Ook al heeft ze Autisme, ze kan zich best een beetje aanpassen. Of: "Die en die doen bijna niks uit zichzelf. Autisme is geen excuus om dingen niet te hoeven."
Terwijl ze zelf regelmatig driftbuien op het werk krijgt om kleine dingen. Maar ja, ze is nou eenmaal erg gevoelig. "Daar kun je toch niks aan doen?" Als het haarzelf betreft, mag het allemaal wel.
Irritant zo'n collega.
zondag 13 mei 2018 om 23:18
Dit. Ze voelt zichzelf erg belangrijk daar. Doordat zij en een andere collega vaak de spoedklusjes moeten doen, denkt ze dat ze meer te vertellen heeft. Ik was 2 jaar bevriend met haar, maar dat eindigde in ruzie. Achteraf maar beter ook. Voor de ruzie uit liet ze wel eens opmerkingen doorschemeren die ik minder leuk vond.
hondenmens wijzigde dit bericht op 14-05-2018 00:38
7.52% gewijzigd
zondag 13 mei 2018 om 23:32
Ik verschuil me er niet achter, maar ik leg wel soms uit waarom ik in bepaalde situaties reageer zoals ik reageer. Over het algemeen zorgt dat voor wat meer wederzijds begrip, heb ik gemerkt.
Bepaalde dingen zijn wel aan te leren, zoals hoe ik in sociale situaties moet reageren. Ik heb dat over het algemeen wel aardig onder de knie, al heeft het jaren geduurd.
Maar alle prikkels die binnenkomen als ik, zoals bijvoorbeeld vanmiddag, in een drukke winkel ben om iets te kopen... Daar valt nog weinig aan te leren. Ik ga me daar niet prettiger onder voelen, hoe vaak ik het ook doe. Ik probeer altijd op rustige tijdstippen de wekelijkse boodschappen te doen, dat scheelt wel. Maar het valt niet altijd te ontwijken.
Bepaalde dingen zijn wel aan te leren, zoals hoe ik in sociale situaties moet reageren. Ik heb dat over het algemeen wel aardig onder de knie, al heeft het jaren geduurd.
Maar alle prikkels die binnenkomen als ik, zoals bijvoorbeeld vanmiddag, in een drukke winkel ben om iets te kopen... Daar valt nog weinig aan te leren. Ik ga me daar niet prettiger onder voelen, hoe vaak ik het ook doe. Ik probeer altijd op rustige tijdstippen de wekelijkse boodschappen te doen, dat scheelt wel. Maar het valt niet altijd te ontwijken.
