Autisme wie ook? Deel 3

Anoniem_6537ae3e04527 woensdag 29 november 2017 om 22:29

Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901

Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.

Anoniem_63988565891a9 zaterdag 19 mei 2018 om 11:32

redbulletje schreef: ↑
19-05-2018 10:51
Wel 'n heftig overprikkelende baan lijkt me. Ik heb ook wel 'ns geserveerd als studentenjob maar ik moet er niet aan denken om dat op regelmatige basis te doen en dan nog op verschillende locaties zonder vaste uren.

Precies dit.

hans66 zaterdag 19 mei 2018 om 12:39

Biebeltje schreef: ↑
17-05-2018 22:51
Ik zit op de tram te wachten wanneer ik de volgende vraag krijg: 'Woon je hier?' (Om vervolgens te vragen of ze beter kan wachten op de tram of gaan lopen).
Ligt het nou aan mij dat ik dit een wat vreemde vraag vind? Het blijft door m'n hoofd spoken... Natuurlijk woon ik niet in die tram halte. Ik woon niet eens in de buurt! Maar ik woon wel in deze stad... En met 'ja' antwoorden zou in mijn optiek een onjuist antwoord zijn.

Gewoon grappig...

Als dat 's ochtends vroeg is, om 7:00 of zo, vind ik die vraag niet heel vreemd. Het kan zijn dat de vrager bedoelt of je in de buurt woont. Ik ga een enkele keer met de bus, en ik woon in de buurt van de bushalte waar ik dan op de bus sta te wachten.

World of Warcraft: Legion

Biebeltje dinsdag 22 mei 2018 om 10:07

Iedereen het weekend weer overleefd?

Ik had een leuk, maar erg druk weekend. En dat merk ik vandaag wel want ik ben ontzettend moe en de eerste twee paracetamol zitten er al weer in...
Hoop op een rustige dag.

Anoniem_304633 dinsdag 22 mei 2018 om 10:29

@RB en Kwebbeltje. Het is soms ook lastig hoor, maar meestal sta ik wel bij vaste locaties. Dus dan drie bedrijven per week die ik wel ken. Morgen en overmorgen moet ik naar een nieuwe, maar daar sta ik volgende week dan ook weer woensdag en donderdag. Vrijdag moet ik naar een locatie waar ik ook al vaak geweest ben. Gelukkig sta ik meestal wel bij mijn vaste kringetje van bedrijven. Dat went dan snel zat.

Mijn weekend was wel oke, zaterdagavond gewerkt. De laatste weekenddienst en avonddienst bij dat bedrijf waar ik het zo zat was. Ga ook niet meer terug. De rest van het weekend beetje TV gekeken en begonnen met seizoen 2 van 13 reasons why. Best wel heftig voor me die serie. Was seizoen een ook al, maar merk dat ik echt slecht slaap na het kijken van seizoen twee. Het komt zo dichtbij en neemt me mee terug naar mijn eigen pestverleden en schooltijd. Het is zo'n serie waar ik niet mee kan stoppen en die ik perse af moet zien. Het houd me de hele dag bezig merk ik, en er komt weer van alles bovendrijven van mijn jeugd. Dingen die ik liever verstopt hou.

De onderburen hebben een hond te logeren en die blaft continue, word er gillend gek van. Hun honden blaffen normaal al veel maar die nieuwe is echt niet normaal. Ze zijn nu niet thuis en ik zit dus met drie blaffende keffers.
En ik ben vrij vandaag dus het word een lange dag en ik probeer mijn humeur er niet door te laten vergallen.

Ik hoop dat je dag meevalt Biebeltje. Balen dat je zo moe bent! Doe rustig aan!

KoffieDoosje dinsdag 22 mei 2018 om 11:01

Vorig jaar zomer de diagnose ass/add gekregen ... en het valt me zwaarder dan ik dacht. Baal ervan dat ik deze diagnose zo laat in m'n leven heb gekregen. Als ik dit eerder had geweten, had ik al veel eerder om hulp kunnen vragen en had m'n leven er zeer zeker anders uitgezien nu.

Ben werkzoekende en bij alle vacatures staat wel 'stress bestendig' ... ja, dat ben ik dus niet. Lopende band- of schoonmaakwerk en lange reistijden, daar sla ik van door. Slapeloze nachten, paniek en overprikkeling. Ik kan er niets aan doen.

Ik ben gewoon een 8 tot 5 tut die achter een (opgeruimd) bureau kan zitten.

Ik sta nu op de wachtlijst van de GGZ voor arbeidshulpverlening voor mensen met autisme, en daar heb ik deze week ook een 1ste kennismakings gesprek.

Hopelijk helpt dat ....

koffiedoosje wijzigde dit bericht op 22-05-2018 11:35

0.19% gewijzigd

Kohaku dinsdag 22 mei 2018 om 11:17

@Madrid, da's ook de reden dat ik 13 Reasons Why niet kijk. Net zoals To The Bone.

Ik ga straks kennis maken met mijn persoonlijke begeleider van de woonvorm waar ik ga wonen. Erg spannend.

Ik moet vanmiddag(half 4) naar de reumatoloog en in de tussentijd kan ik niet terug naar huis. Heb mijn mobiel, koptelefoon en zonnebril al in mijn tas.

M'n moeder gaat nog even naar de kringloop en ik trek me terug in de auto voor zover dat kan met dit weer. Hopen dat het dan meevalt met de overprikkeling.

"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”

Anoniem_109047 dinsdag 22 mei 2018 om 11:20

KoffieDoosje schreef: ↑
22-05-2018 11:01
Vorig jaar zomer de diagnose ass/add gekregen ... en het valt me zwaarder dan ik dacht. Baal ervan dat ik deze diagnose zo laat in m'n leven heb gekregen. Als ik dit eerder had geweten, had ik al veel eerder om hulp kunnen vragen en had m'n leven er zeer zeker anders uitgezien nu.

Ik vraag mij af of het mijn leven beter had gemaakt het eerder te weten. Wellicht wel qua studie, aangezien ik nu wel 'ns lees dat pubers niet meer naar school hoeven maar thuis mogen leren en af en toe 'n dag 1 op 1 begeleiding krijgen. Maar uiteindelijk ben je toch de lul als je moet gaan werken. Enige wat je écht vrij zou kunnen maken is als je een gat in de markt zou ontdekken.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 11:28

Ik las net onderstaand artikel. Bij een universiteit in de UK hebben ze afwijkende eiwitten ontdekt bij autisten.
https://warwick.ac.uk/newsandevents/pre ... and_urine/

multomap woensdag 23 mei 2018 om 11:52

redbulletje schreef: ↑
22-05-2018 11:20
Ik vraag mij af of het mijn leven beter had gemaakt het eerder te weten. Wellicht wel qua studie, aangezien ik nu wel 'ns lees dat pubers niet meer naar school hoeven maar thuis mogen leren en af en toe 'n dag 1 op 1 begeleiding krijgen. Maar uiteindelijk ben je toch de lul als je moet gaan werken. Enige wat je écht vrij zou kunnen maken is als je een gat in de markt zou ontdekken.

Dat zijn wel uitzonderingen hoor, de kinderen die thuis mogen leren. En aangezien je heel ver bent gekomen, durf ik wel te stellen dat voor jou zo’n uitzondering niet gemaakt zal worden.

Ik denk er ook wel eens over na hoe mijn leven eruit had gezien als ik eerder had geweten dat ik autistisch ben. Op een aantal punten had het me vast veel stress en onrust gescheeld, maar ik denk dat het me ook in een aantal opzichten belemmerd zou hebben. Uiteindelijk heb ik wel dingen bereikt waar ik trots op ben en zijn er veel zaken in mijn leven die ik niet anders zou hoeven.
Nog genoeg obstakels om te overwinnen, genoeg uitdagingen maar ook genoeg om vast te houden zoals het is.

Anoniem_63988565891a9 woensdag 23 mei 2018 om 11:58

multomap schreef: ↑
23-05-2018 11:52
Dat zijn wel uitzonderingen hoor, de kinderen die thuis mogen leren. En aangezien je heel ver bent gekomen, durf ik wel te stellen dat voor jou zo’n uitzondering niet gemaakt zal worden.

Ik denk er ook wel eens over na hoe mijn leven eruit had gezien als ik eerder had geweten dat ik autistisch ben. Op een aantal punten had het me vast veel stress en onrust gescheeld, maar ik denk dat het me ook in een aantal opzichten belemmerd zou hebben. Uiteindelijk heb ik wel dingen bereikt waar ik trots op ben en zijn er veel zaken in mijn leven die ik niet anders zou hoeven.
Nog genoeg obstakels om te overwinnen, genoeg uitdagingen maar ook genoeg om vast te houden zoals het is.

Dit is bij mij ook.

Biebeltje woensdag 23 mei 2018 om 12:10

^
Dat is ook de reden waarom ik zoon niet durf te laten onderzoeken... Ben bang dat het uiteindelijk toch een negatieve invloed op hem zal hebben.
Dan maar liever ongediagnosticeerd "aanmodderen" met het uitgangspunt dat hij vermoedelijk ook autistisch is. Zo lang het zonder al te veel problemen gaat...

Voor mezelf weet ik ook niet hoe het uitgepakt zou hebben... Heb nu ook best veel bereikt. Heeft wel veel energie, stress, angst, frustratie en tranen gekost, maar of ik er echt baat bij gehad zou hebben durf ik niet te zeggen.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 12:12

Misschien zou mijn reislust wel afgeremd zijn idd, als het als kind al bekend was. Toch was ook vroeger op reis gaan (gewoon in Europa met mijn ouders) voor mij rustgevend omdat dat wég was van de sociale verplichtingen als school met veel kinderen de hele dag om me heen.

Solomio woensdag 23 mei 2018 om 12:58

Voor mij hangt het niet weten samen met te veel verwachtingen (want slim genoeg) en daardoor veel teleurstelling, depressies en angsten.
Ik zie dat mijn kinderen idd aan sommige dingen al niet eens beginnen, wat mss anders was geweest zonder diagnose.
Maar ze hebben wel veel meer zelfinzicht en daarmee een reëlere kijk op wat wel en niet haalbaar is.
En hopelijk daardoor minder het gevoel van chronisch tekortschieten.

Ik denk dat het voor mij zeker beter was geweest als ik de diagnose eerder had gehad.

Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.

hondenmens woensdag 23 mei 2018 om 14:53

Ik denk dat ik wel veel minder stress had gehad met een eerdere diagnose. Hoewel ik een fijn thuis had, hebben mij ouders me toch ook veel gepusht voor school. Bijna elk weekend ruzie over huiswerk. "Je kunt je talen, dus dan ook je wiskunde. Dan moet je er maar harder voor werken. Snelheid is ook een deel willen. Sommigen hebben toch meer wil om dingen snel te doen dan jij. Natuurlijk zijn anderen ook zenuwachtig voor een spreekbeurt. Maar die zetten zich daar overheen." De heftigste ruzie was toen mijn herkansingsstage mislukte. Eerst hadden mijn beide ouders nog begrip. "Hoe durft die collega jouw zo te behandelen." Mijn moeder heeft toen gezorgd dat ik daar weg kon. Toen de avond daarna tijdens het eten mijn vader nog een glaasje water wilde van mij, deed ik dat niet. Geen zin, hij zat dichter bij de kraan. Waarom moest ik dat doen? Nou omdat ik al klaar was met eten en hij nog niet. Mijn vader werd woedend. Hij zei dat ik op stage vast ook zo lui was en zich de ergernis van collega's goed kon voorstellen. Dat ik nooit verder zou komen dan de Bijstand en hooguit de rest van mijn leven brood met pindakaas kon eten. Iets anders zou ik niet kunnen kopen. En zeker geen pc, tv, of auto. Alles wat ineens mijn eigen schuld.
Mijn moeder heeft wel spijt dat ze gepusht heeft vroeger, maar denkt toch dat het ergens goed voor is geweest. "Anders had je waarschijnlijk ook je MAVO diploma en MBO 4 certificaten niet gehaald. Naar mijn idee had dat niks uitgemaakt. Als ik er toch niks mee kan doen. Vind het zonde van mijn tijd geweest.

KoffieDoosje woensdag 23 mei 2018 om 16:21

Biebeltje schreef: ↑
23-05-2018 12:10
^
Dat is ook de reden waarom ik zoon niet durf te laten onderzoeken... Ben bang dat het uiteindelijk toch een negatieve invloed op hem zal hebben.
Dan maar liever ongediagnosticeerd "aanmodderen" met het uitgangspunt dat hij vermoedelijk ook autistisch is. Zo lang het zonder al te veel problemen gaat...

Voor mezelf weet ik ook niet hoe het uitgepakt zou hebben... Heb nu ook best veel bereikt. Heeft wel veel energie, stress, angst, frustratie en tranen gekost, maar of ik er echt baat bij gehad zou hebben durf ik niet te zeggen.

Aanmodderen en het echt 100% zeker weten of je kind het heeft? Ik zou het wel weten. Ik ben blij dat ik het nu weet. Nu wordt er hulp aangeboden en zie ik eindelijk een klein lichtje aan het eind van die eindeloze tunnel.

Al jarenlang had ik wel een vermoeden dat ik anders was dan anderen, nu ik het zeker weet is er zo'n betonblok van m'n schouders afgevallen. Het staat zwart op wit. Nu zijn de hordes wat minder hoog en ik heb het geluk dat ik een vriend heb wiens broer een savant autist is. Hij begrijpt me.

koffiedoosje wijzigde dit bericht op 23-05-2018 20:57

0.09% gewijzigd

Anoniem_302419 woensdag 23 mei 2018 om 20:39

Ik had op mijn 12de juist mijn diagnose (na al 6 jaar bij de GGZ te hebben gelopen, dus het voelde nog rijkelijk laat). Maar ik kan na al die jaren wel zeggen dat mijn diagnose deuren voor me heeft geopend en het me niet heeft weerhouden om te gaan doen wat ik wilde doen. Door mijn diagnose kon ik naar het voortgezet speciaal onderwijs. Zonder het VSO had ik geen diploma gehad. Ze hebben namelijk flink maatwerk geleverd toen ik in het tweede en derde jaar uitviel. De kleinschalige omgeving zorgde ervoor dat ik langzaam weer terug het onderwijs in kon groeien, voorbereid kon worden op het reguliere hoger onderwijs (want dat doen ze ook gewoon) en uiteindelijk de stap kon maken naar de opleiding die ik wilde. Daarnaast hebben zowel mijn ouders als ik heel veel gehad aan de thuisbegeleiding die ik kon krijgen vanwege de ASS-diagnose en heb ik het zelfstandig wonen hierdoor ook heel goed kunnen opbouwen. Ik ben begonnen in een 24-uurs beschermd wonen omgeving en met tussenstappen woon ik nu uiteindelijk zelfstandig. Dit was zonder diagnose allemaal niet mogelijk geweest, dus ik ben heel blij dat ik deze op tijd heb gehad.

Anoniem_63988565891a9 woensdag 23 mei 2018 om 20:51

MrsLady schreef: ↑
23-05-2018 20:39
Ik had op mijn 12de juist mijn diagnose (na al 6 jaar bij de GGZ te hebben gelopen, dus het voelde nog rijkelijk laat). Maar ik kan na al die jaren wel zeggen dat mijn diagnose deuren voor me heeft geopend en het me niet heeft weerhouden om te gaan doen wat ik wilde doen. Door mijn diagnose kon ik naar het voortgezet speciaal onderwijs. Zonder het VSO had ik geen diploma gehad. Ze hebben namelijk flink maatwerk geleverd toen ik in het tweede en derde jaar uitviel. De kleinschalige omgeving zorgde ervoor dat ik langzaam weer terug het onderwijs in kon groeien, voorbereid kon worden op het reguliere hoger onderwijs (want dat doen ze ook gewoon) en uiteindelijk de stap kon maken naar de opleiding die ik wilde. Daarnaast hebben zowel mijn ouders als ik heel veel gehad aan de thuisbegeleiding die ik kon krijgen vanwege de ASS-diagnose en heb ik het zelfstandig wonen hierdoor ook heel goed kunnen opbouwen. Ik ben begonnen in een 24-uurs beschermd wonen omgeving en met tussenstappen woon ik nu uiteindelijk zelfstandig. Dit was zonder diagnose allemaal niet mogelijk geweest, dus ik ben heel blij dat ik deze op tijd heb gehad.

Ik denk dat ik dit over 10 jaar ook geschreven zou kunnen hebben. Ik woon nu ook begeleid maar de wens is er wel om uiteindelijk helemaal zelfstandig te wonen. Ik ben nu ook bezig met een speciaal leerwerktraject en ik ben er zo blij mee! Op een gewone ROC kan ik niet goed leren, en hier wel. Krijg veel meer begeleiding en iedereen die daar studeert heeft een rugzakje. Het is fijn om te weten dat je niet de enige bent.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 21:02

Wat houdt begeleid wonen in als het om autisten gaat met een normale intelligentie? Wat biedt dat aan praktische hulp die je ouders niet kunnen bieden als je op jezelf gaat?

Anoniem_63988565891a9 woensdag 23 mei 2018 om 21:05

Bij mij is het vooral veiligheid. Ik ben gauw angstig en dat er iemand 24/7 altijd aanwezig is, is voor mij een fijn en veilig gevoel.

Solomio woensdag 23 mei 2018 om 21:08

redbulletje schreef: ↑
23-05-2018 21:02
Wat houdt begeleid wonen in als het om autisten gaat met een normale intelligentie? Wat biedt dat aan praktische hulp die je ouders niet kunnen bieden als je op jezelf gaat?

Wat ik bij mijn zoon zie is dat de begeleiding gericht is op alle (m.n. praktische) zaken die er nodig zijn: huishouden, boodschappen, doktersbezoek, tandarts, administratie, enz. enz.
Het zelfstandig runnen van een huishouding is echt best wel geregel en planning en juist dat is voor mensen met autisme vaak lastig.

Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 21:20

Solomio schreef: ↑
23-05-2018 21:08
Wat ik bij mijn zoon zie is dat de begeleiding gericht is op alle (m.n. praktische) zaken die er nodig zijn: huishouden, boodschappen, doktersbezoek, tandarts, administratie, enz. enz.
Het zelfstandig runnen van een huishouding is echt best wel geregel en planning en juist dat is voor mensen met autisme vaak lastig.

Met alle financiele regeldingen heeft mn vader geholpen.
En gelukkig loopt vrijwel alles via automatische betaling, dus ik heb weinig adminstratiefs waar ik me druk over moet maken.
Persoonlijke dingen gaan gewoon zoals ze gaan. Heb nergens een planning voor. Als ik kiespijn heb ga ik naar de tandarts en anders niet en zo gaat het eigenlijk met alles. Als ik het andere mensen over hun administratie hoor hebben denk ik ook wel ns dat ik vast dingen mis omdat ik voor mijn gevoel zo weinig doe.
Ik vind het wel heel naar dat ik mn vader niet meer kan bellen als er iets kapot gaat. Hij kon alles maken of wist wanneer het niet meer gemaakt kon worden. Nu moet ik dat soort dingen allemaal zelf regelen en dat benauwt me wel ns omdat ik nu overal iemand voor in moet huren.

Anoniem_302419 woensdag 23 mei 2018 om 21:21

redbulletje schreef: ↑
23-05-2018 21:02
Wat houdt begeleid wonen in als het om autisten gaat met een normale intelligentie? Wat biedt dat aan praktische hulp die je ouders niet kunnen bieden als je op jezelf gaat?

Ik had een eigen appartement met 24/7 begeleiding in dezelfde omgeving indien nodig. Daarnaast had ik dagelijks contactmomenten. Voor mij waren die enerzijds om te luchten en te kijken hoe het met me ging. Daarnaast hielpen ze bij praktische zaken waar ik vragen over had. Als ik bijvoorbeeld een instantie moest bellen, poetsen (want dat overzag ik allemaal niet), mijn post even niet snapte of gewoon even ondersteuning nodig had van het bedenken wat ik moest koken of welke boodschappen ik nodig had. De 24/7 begeleiding had ik vooral nodig omdat ik nog veel last had van paniekaanvallen op het moment dat ik uit huis ging en daar niet alleen uit kon komen. Ik wilde zelf heel graag uit huis omdat mijn moeder niet de allerbeste gezondheid had en ik in de thuissituatie erg op mijn moeder leunde. Ik was bang dat ik mezelf niet kon redden als zij onverhoopt mocht wegvallen. Daarnaast wilden mijn ouders ook niet dat ik dan op mezelf ging wonen en bij het minste of geringste hen belde omdat ik een paniekaanval had en zij alles uit hun handen moesten laten vallen om naar mij toe te komen. Dit was voor mij dus een prima oplossing. Mijn eigen appartement (dat is lang niet overal zo), continu begeleiding op de achtergrond in geval van nood (oftewel een paniekaanval) en die dagelijks met me mee signaleerde hoe het met me ging en of er ingegrepen moest worden en zo nu en dan hulp bij praktische zaken.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 21:25

Het scheelt dat ik nooit angst/paniek had. Ik heb wel bewust gekozen om in de buurt van mijn ouders te gaan wonen, slechts 1 dorp verderop.

Anoniem_109047 woensdag 23 mei 2018 om 21:27

Ik poets of kook ook niet volgens een vast stramien. Ook wat dat betreft is het t zoals t komt. Voor t zicht ziet het er vrij opgeruimd uit maar haal vooral geen vinger over een kast.

Kohaku woensdag 23 mei 2018 om 21:33

Kwebbeltje91 schreef: ↑
23-05-2018 21:05
Bij mij is het vooral veiligheid. Ik ben gauw angstig en dat er iemand 24/7 altijd aanwezig is, is voor mij een fijn en veilig gevoel.

Dit, plus als ik in een depressie 'episode' zit, is iemand in de buurt wel fijn.
Was gister bij mijn woonvorm en mijn begeleider zei 'sommige mensen hier moeten ook hulp hebben met bv 'wat voor emmer moet ik gebruiken voor de wastafel poetsen' anders kunnen ze er niet aan beginnen'.

Zulke hulp heb ik dan weer niet nodig, maar toch fijn om iemand te hebben voor het geval dat ooit wel zo is.

"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Autisme wie ook? Deel 3

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.