Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
woensdag 23 mei 2018 om 21:43
Jaa weet ik veel, ik verzin ook maar ff iets :p
Ging over een emmer voor schoonmaken in ieder geval.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 23 mei 2018 om 22:01
Ik snap wel dat een diagnose handing is als je ergens tegenaan loopt of ergens op vast loopt. Maar ik heb momenteel niet het idee dat zoon daar last van heeft of dat de school hem daar niet bij kan helpen (of ikzelf kan coachen). Dus dan zie ik vooralsnog alleen de mogelijke negatieve effecten. Dan wacht ik liever nog even tot school misschien vragen begint te stellen of dat hij zelf aangeeft tegen dingen aan te lopen.
Ik wil ook wel iemand die alle praktische zaken voor me regelt, lijkt me heerlijk en enorm stress verminderend. Ik ben ook niet zo van al die officiele brieven (van instanties), Ik snap ze vaak gewoon niet. Dus meestal lees ik ze niet eens. Dan betaal ik waarschijnlijk veels te veel voor vanalles, maar het is in ieder geval goed geregeld en dan wil ik me er ook niet meer druk over hoeven maken... helaas verandert er altijd wel weer wat en dat geeft dan gelijk weer een hoop stress.
Ik wil ook wel iemand die alle praktische zaken voor me regelt, lijkt me heerlijk en enorm stress verminderend. Ik ben ook niet zo van al die officiele brieven (van instanties), Ik snap ze vaak gewoon niet. Dus meestal lees ik ze niet eens. Dan betaal ik waarschijnlijk veels te veel voor vanalles, maar het is in ieder geval goed geregeld en dan wil ik me er ook niet meer druk over hoeven maken... helaas verandert er altijd wel weer wat en dat geeft dan gelijk weer een hoop stress.
woensdag 23 mei 2018 om 22:28
Echt precies dit. Ik zat vorige week niet zo lekker in mijn vel en wil dan het liefst niemand in mijn buurt hebben. Ik voelde me steeds somberder worden. Begeleiding was gelukkig alert en heeft me er op tijd uitgetrokken. Nu gaat het gelukkig weer beter maar dit is 1 van de grootste redenen dat het voor mij beter is om begeleid te wonen. Ook wordt er bij mij gekeken naar de planning. Ik ben gauw geneigd om mijn hele agenda vol te proppen en overal ja op te zeggen (alhoewel dat laatste steeds minder wordt, nee zeggen gaat steeds beter) waardoor ik te veel over mijn grenzen heen ga. Ik moet ook echt leren om meer voor mezelf te zorgen. Maar eigenlijk moeten mensen echt letterlijk zeggen: Jij moet nu morgen en overmorgen (even een voorbeeld) voor jezelf kiezen. Geen afspraken, niks plannen, jij gaat je eigen ding doen.Kohaku schreef: ↑23-05-2018 21:33Dit, plus als ik in een depressie 'episode' zit, is iemand in de buurt wel fijn.
Was gister bij mijn woonvorm en mijn begeleider zei 'sommige mensen hier moeten ook hulp hebben met bv 'wat voor emmer moet ik gebruiken voor de wastafel poetsen' anders kunnen ze er niet aan beginnen'.
Zulke hulp heb ik dan weer niet nodig, maar toch fijn om iemand te hebben voor het geval dat ooit wel zo is.
woensdag 23 mei 2018 om 22:33
Zou er niet tegen kunnen dat mensen zich lopen bemoeien met mij en wat ik doe of niet doe. Hoewel ik het ook wel prettig zou vinden als iemand allerlei dingen voor me uit handen zou nemen, maar dan wél zonder persoonlijke bemoeienis. Maar goed, daar heb ik 't geld niet voor om een hulpje in te huren, dus ik zal 't toch zelf moeten doen.
woensdag 23 mei 2018 om 22:53
Ik ben vandaag weer een leuk poosje bezig geweest om de Eigen Bijdrage die mijn zoon moet betalen voor Beschermd Wonen omlaag te krijgen, omdat hij geen inkomen heeft.redbulletje schreef: ↑23-05-2018 21:20Met alle financiele regeldingen heeft mn vader geholpen.
En gelukkig loopt vrijwel alles via automatische betaling, dus ik heb weinig adminstratiefs waar ik me druk over moet maken.
Persoonlijke dingen gaan gewoon zoals ze gaan. Heb nergens een planning voor. Als ik kiespijn heb ga ik naar de tandarts en anders niet en zo gaat het eigenlijk met alles. Als ik het andere mensen over hun administratie hoor hebben denk ik ook wel ns dat ik vast dingen mis omdat ik voor mijn gevoel zo weinig doe.
Ik vind het wel heel naar dat ik mn vader niet meer kan bellen als er iets kapot gaat. Hij kon alles maken of wist wanneer het niet meer gemaakt kon worden. Nu moet ik dat soort dingen allemaal zelf regelen en dat benauwt me wel ns omdat ik nu overal iemand voor in moet huren.
Zorgen dat hij af en toe warm eet, dat hij op tijd zijn kleren wast, zichzelf wast, stofzuigt, opstaat, medicatie inneemt, echt overal heeft hij aansturing bij nodig of iemand die het voor hem regelt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 23 mei 2018 om 23:42
Dit. Een vriendin woonde half begeleid. Maar als ik hoor hoe weinig ze deden voor het geld dat ze ervoor moest betalen, was ze volgens mij beter af zonder. Een keer kreeg ze een allergie aanval door eten. Haar tong werd helemaal dik en ze kreeg amper lucht. Zegt haar leiding: "Je kunt zelf wel even naar het ziekenhuis he, je hebt toch een auto." Doe normaal. Ze lag daar bijna te stikken. Toen vriendin zei dat het niet ging, hebben ze toch maar de ambulance gebeld. Ze woont nu zelfstandig zegt ze, maar toch komt diezelfde leiding nog elke 2 weken. Ze kan er op terugvallen. Maar soms vind ze hen bemoeizuchtig. Zo wordt ze steeds gepusht om erop op te gaan. Omdat ze bang zijn dat ze anders vereenzaamt. Ik snap het punt ergens wel. Maar die aanpak zou mij alleen maar gaan tegen staan.redbulletje schreef: ↑23-05-2018 22:33Zou er niet tegen kunnen dat mensen zich lopen bemoeien met mij en wat ik doe of niet doe. Hoewel ik het ook wel prettig zou vinden als iemand allerlei dingen voor me uit handen zou nemen, maar dan wél zonder persoonlijke bemoeienis. Maar goed, daar heb ik 't geld niet voor om een hulpje in te huren, dus ik zal 't toch zelf moeten doen.
Ik ken ook iemand die helemaal begeleidt woont. Geen autist, maar depressief en zwakbegaafd. Maar alles moet zij vragen. Als ze meegaat met een uitje en het duurt een kwartier langer, moet ze dat melden aan haar leiding.
donderdag 24 mei 2018 om 07:23
Dan klinken mijn coaches toch een stuk prettiger.
Ik woon zelfstandig maar krijg wel begeleiding. Een structuurcoach komt wekelijks aan huis om te helpen met een planning en soms een gedeelte schoonmaken/opruimen. En heb wekelijks een gesprek met een autismecoach. Heb sinds deze week een nieuwe en die spreekt het liefst op kantoor af, de vorige kwam bij mij thuis omdat haar dat beter uitkwam.
Geen 24/7 begeleiding maar ik kan hen altijd om hulp vragen en dan is een extra afspraak altijd wel mogelijk. Een stuk losser en praktischer dan ggz-hulpverlening. Dit gaat via de wmo.
Ben erg blij met beide coaches.
Ik woon zelfstandig maar krijg wel begeleiding. Een structuurcoach komt wekelijks aan huis om te helpen met een planning en soms een gedeelte schoonmaken/opruimen. En heb wekelijks een gesprek met een autismecoach. Heb sinds deze week een nieuwe en die spreekt het liefst op kantoor af, de vorige kwam bij mij thuis omdat haar dat beter uitkwam.
Geen 24/7 begeleiding maar ik kan hen altijd om hulp vragen en dan is een extra afspraak altijd wel mogelijk. Een stuk losser en praktischer dan ggz-hulpverlening. Dit gaat via de wmo.
Ben erg blij met beide coaches.
donderdag 24 mei 2018 om 07:55
Ik ben ook heel blij met mijn begeleiders. Ik weet dat het inderdaad ook anders kan, een kennis van me woont ook begeleid en waar/hoe hij woont zou ik echt niet willen. Je word amper begroet als je binnenkomt en van hem hoorde ik ook verhalen waar ik niet blij mee zou zijn. Inmiddels is hij daar weg (niet vanwege bovenstaande redenen).
donderdag 24 mei 2018 om 08:46
Haha ik herken me ook wel in jou bericht ja! Mijn psycholoog heeft soms zoiets van 'We gaan nu even naar je agenda kijken, wat je wel en niet gaat doen volgende week, want je plant het veel te vol!'. En dingen als plannen is soms best moeilijk, ik heb vaak zoveel afspraken( jobcoach, fysio, diëtist, tandarts, bedrijfsarts, psycholoog etc.) dat ik soms even niet meer weet wat er nou belangrijk is en wat niet.Kwebbeltje91 schreef: ↑23-05-2018 22:28Echt precies dit. Ik zat vorige week niet zo lekker in mijn vel en wil dan het liefst niemand in mijn buurt hebben. Ik voelde me steeds somberder worden. Begeleiding was gelukkig alert en heeft me er op tijd uitgetrokken. Nu gaat het gelukkig weer beter maar dit is 1 van de grootste redenen dat het voor mij beter is om begeleid te wonen. Ook wordt er bij mij gekeken naar de planning. Ik ben gauw geneigd om mijn hele agenda vol te proppen en overal ja op te zeggen (alhoewel dat laatste steeds minder wordt, nee zeggen gaat steeds beter) waardoor ik te veel over mijn grenzen heen ga. Ik moet ook echt leren om meer voor mezelf te zorgen. Maar eigenlijk moeten mensen echt letterlijk zeggen: Jij moet nu morgen en overmorgen (even een voorbeeld) voor jezelf kiezen. Geen afspraken, niks plannen, jij gaat je eigen ding doen.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
donderdag 24 mei 2018 om 10:13
Dat lijkt me echt vervelend, als je die basisdingen niet zelf kan.Solomio schreef: ↑23-05-2018 22:53Ik ben vandaag weer een leuk poosje bezig geweest om de Eigen Bijdrage die mijn zoon moet betalen voor Beschermd Wonen omlaag te krijgen, omdat hij geen inkomen heeft.
Zorgen dat hij af en toe warm eet, dat hij op tijd zijn kleren wast, zichzelf wast, stofzuigt, opstaat, medicatie inneemt, echt overal heeft hij aansturing bij nodig of iemand die het voor hem regelt.
.
zaterdag 26 mei 2018 om 01:59
Sorry als ik een gesprek doorkruis. Maar zit met iets en durf er niet zo goed een topic over te openen omdat ik bang ben voor heftige reacties en misschien is het iets dat autisme gerelateerd is.
Ik merk namelijk in (bijna) al mijn relaties dat ik geen behoefte heb aan contact met schoonfamilie of vrienden van mijn partner. Niet dat ze onaardig zijn, maar ik heb gewoon geen behoefte aan contact. Ik heb genoeg aan mijn eigen vrienden en familie en wil daar mijn tijd aan besteden. Ben ook snel overprikkeld dus dan wil ik al snel niet mijn tijd besteden aan dingen die voor mij geen prioriteit hebben, want ik kan al weinig in een week. Als ik contact heb gehad met schoonfamilie of vrienden van mijn partner dan ben ik echt een paar dagen helemaal overprikkeld en boos. Nu in mijn huidige relatie speelt het ook. Ik heb zo vaak dingen in mijn leven tegen mijn zin gedaan omdat het 'hoort' dat ik er nu misschien nogal inflexibel in ben geworden.
Ik ken verder niemand die dit ook zo hèeft. Zelfs als mensen hun schoonouders niet mogen gaan ze nog wel naar de sociaal verplichte activiteiten zoals verjaardagen etc. Ik heb geen problemen of ruzie of wat dan ook met mijn schoonfamilie, maar ik merk een hele sterke behoefte aan geen contact. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Zou het iets met autisme te maken kunnen hebben?
Ik merk namelijk in (bijna) al mijn relaties dat ik geen behoefte heb aan contact met schoonfamilie of vrienden van mijn partner. Niet dat ze onaardig zijn, maar ik heb gewoon geen behoefte aan contact. Ik heb genoeg aan mijn eigen vrienden en familie en wil daar mijn tijd aan besteden. Ben ook snel overprikkeld dus dan wil ik al snel niet mijn tijd besteden aan dingen die voor mij geen prioriteit hebben, want ik kan al weinig in een week. Als ik contact heb gehad met schoonfamilie of vrienden van mijn partner dan ben ik echt een paar dagen helemaal overprikkeld en boos. Nu in mijn huidige relatie speelt het ook. Ik heb zo vaak dingen in mijn leven tegen mijn zin gedaan omdat het 'hoort' dat ik er nu misschien nogal inflexibel in ben geworden.
Ik ken verder niemand die dit ook zo hèeft. Zelfs als mensen hun schoonouders niet mogen gaan ze nog wel naar de sociaal verplichte activiteiten zoals verjaardagen etc. Ik heb geen problemen of ruzie of wat dan ook met mijn schoonfamilie, maar ik merk een hele sterke behoefte aan geen contact. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Zou het iets met autisme te maken kunnen hebben?
zaterdag 26 mei 2018 om 06:21
Heb exact hetzelfde maar dan niet speciaal voorbehouden voor schoonfamilie of vrienden van partner. Een sociale gelegenheid per week is voor mij meer dan voldoende, als het er meer worden dan betaal ik daarvoor de prijs de dagen erna. Daar ik zelf vakkundig alle verplichtingen aan mijn zijde heb geëlimineerd (geen vrienden, werk in de het weekend dus sorry familie), blijven enkel de contacten over aan partners zijde en dat is dragelijk.
Heb wel nog het voordeel dat ik een roker ben, dus ik heb steeds een excuus om mij even af te zonderen en op adem te komen. Hier moet ik wel nog een alternatief voor zoeken, want ik zou het roken graag achter mij laten.
Met autisme te maken, tja. Begrijpen wat ze zeggen en bedoelen, daarop inspelen zonder ongepast uit de hoek te komen, het legio aan geluidjes en geuren, bedenken wat je rol in die situatie is en wat daarbij de verwachtingen zijn, trachten je partner niet in verlegenheid te brengen ... en de dagen daarna heel het gebeuren nog eens analyseren; mij kost zo'n gelegenheid energie.
Heb wel nog het voordeel dat ik een roker ben, dus ik heb steeds een excuus om mij even af te zonderen en op adem te komen. Hier moet ik wel nog een alternatief voor zoeken, want ik zou het roken graag achter mij laten.
Met autisme te maken, tja. Begrijpen wat ze zeggen en bedoelen, daarop inspelen zonder ongepast uit de hoek te komen, het legio aan geluidjes en geuren, bedenken wat je rol in die situatie is en wat daarbij de verwachtingen zijn, trachten je partner niet in verlegenheid te brengen ... en de dagen daarna heel het gebeuren nog eens analyseren; mij kost zo'n gelegenheid energie.
zaterdag 26 mei 2018 om 07:37
Heeeeeel herkenbaar!Vixxen schreef: ↑26-05-2018 01:59Sorry als ik een gesprek doorkruis. Maar zit met iets en durf er niet zo goed een topic over te openen omdat ik bang ben voor heftige reacties en misschien is het iets dat autisme gerelateerd is.
Ik merk namelijk in (bijna) al mijn relaties dat ik geen behoefte heb aan contact met schoonfamilie of vrienden van mijn partner. Niet dat ze onaardig zijn, maar ik heb gewoon geen behoefte aan contact. Ik heb genoeg aan mijn eigen vrienden en familie en wil daar mijn tijd aan besteden. Ben ook snel overprikkeld dus dan wil ik al snel niet mijn tijd besteden aan dingen die voor mij geen prioriteit hebben, want ik kan al weinig in een week. Als ik contact heb gehad met schoonfamilie of vrienden van mijn partner dan ben ik echt een paar dagen helemaal overprikkeld en boos. Nu in mijn huidige relatie speelt het ook. Ik heb zo vaak dingen in mijn leven tegen mijn zin gedaan omdat het 'hoort' dat ik er nu misschien nogal inflexibel in ben geworden.
Ik ken verder niemand die dit ook zo hèeft. Zelfs als mensen hun schoonouders niet mogen gaan ze nog wel naar de sociaal verplichte activiteiten zoals verjaardagen etc. Ik heb geen problemen of ruzie of wat dan ook met mijn schoonfamilie, maar ik merk een hele sterke behoefte aan geen contact. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Zou het iets met autisme te maken kunnen hebben?
Nu heb ik weinig significante relaties gehad, maar ook bij vriendschappen kan het voorkomen dat ze 'gezellig' ook anderen uitnodigden terwijl ik er ben. En hoe leuk ik iemands partner of andere vriendin of tante eventueel ook vind, bij mij is zoiets dan weer gelijk 'n aanslag op mijn geestelijk welbevinden. Zeker als het onverwachts komt! Ben mede daarom ook blij dat ik niet aan 'n relatie hang. Al die verplichte nummertjes die daar weer omheen hangen maken het er zeker niet aantrekkelijker op.
zaterdag 26 mei 2018 om 08:41
Ik herken wel de hoeveelheid energie die het vaak kost, het is toch minder eigen dan je eigen familie (waardoor je toch meer bezig bent met aanpassen etc.). Maar tot op heden heb ik er nog niet echt zo'n negatief gevoel bij gehad als wat jij hier schetst. En hoewel ik er soms erg tegenop zie (angst voor het onbekende) blijkt het achteraf meestal erg gezellig te zijn (ondanks de vermoeidheid).
Wat vindt je partner er van?
Persoonlijk zou ik naar een compromis zoeken. Maar dat is voor mij makkelijk platen want ik voel het dus niet zo sterk (en ik ben een enorme people pleaser).
Wat vindt je partner er van?
Persoonlijk zou ik naar een compromis zoeken. Maar dat is voor mij makkelijk platen want ik voel het dus niet zo sterk (en ik ben een enorme people pleaser).
zaterdag 26 mei 2018 om 18:18
Ik kan het me goed voorstellen dat je er geen behoefte aan hebt. Dat zou ik ook hebben. Al heb ik nooit schoonfamilie gehad. Maar in vriendschappen herken ik het wel. Ik zou toen met een oud-klasgenote naar een braderie gaan. Een paar uur voor vertrek appt ze dat haar vriend ook mee wil met zijn vrienden. Toen wilde ik niet meer mee. We hadden met z'n tweeën afgesproken. Ik had geen zin in meer mensen en het 5e wiel te zijn. Bovendien wil ik haar vriend niet leren kennen. Gezien haar verhalen die ze over hem vertelt.Vixxen schreef: ↑26-05-2018 01:59Sorry als ik een gesprek doorkruis. Maar zit met iets en durf er niet zo goed een topic over te openen omdat ik bang ben voor heftige reacties en misschien is het iets dat autisme gerelateerd is.
Ik merk namelijk in (bijna) al mijn relaties dat ik geen behoefte heb aan contact met schoonfamilie of vrienden van mijn partner. Niet dat ze onaardig zijn, maar ik heb gewoon geen behoefte aan contact. Ik heb genoeg aan mijn eigen vrienden en familie en wil daar mijn tijd aan besteden. Ben ook snel overprikkeld dus dan wil ik al snel niet mijn tijd besteden aan dingen die voor mij geen prioriteit hebben, want ik kan al weinig in een week. Als ik contact heb gehad met schoonfamilie of vrienden van mijn partner dan ben ik echt een paar dagen helemaal overprikkeld en boos. Nu in mijn huidige relatie speelt het ook. Ik heb zo vaak dingen in mijn leven tegen mijn zin gedaan omdat het 'hoort' dat ik er nu misschien nogal inflexibel in ben geworden.
Ik ken verder niemand die dit ook zo hèeft. Zelfs als mensen hun schoonouders niet mogen gaan ze nog wel naar de sociaal verplichte activiteiten zoals verjaardagen etc. Ik heb geen problemen of ruzie of wat dan ook met mijn schoonfamilie, maar ik merk een hele sterke behoefte aan geen contact. Ik weet niet waar dit vandaan komt. Zou het iets met autisme te maken kunnen hebben?
Ik krijg het benauwd als ik hoor hoe de Kerstdagen, Moederdag, Vaderdag van stelletjes er vaak uit zien. Eén dag naar haar ouders, éen dag naar zijn ouders.
hondenmens wijzigde dit bericht op 27-05-2018 00:25
3.37% gewijzigd
zondag 27 mei 2018 om 16:18
O wat fijn om te horen dat ik niet de enige ben! Ik vind nergens herkenning. Wat een opluchting is dit zeg. Ik voelde me zo'n asociaal en bitchy persoon, omdat ik die gevoelens zo sterk heb. Ik vind sociale contacten echt heel erg leuk. Maar ook heel erg overweldigend en prikkelend. En bij schoonfamilie en vrienden van mijn man ervaar ik dat nog heftiger omdat het toch een andere band is dan band met mijn eigen familie en de vrienden die ik zelf heb uitgekozen. Mijn man is gelukkig erg relaxt erin. Ik hoef niet mee van hem (ook niet met kerst) en hij heeft er ook begrip voor. Hij is zelf niet echt familie georiënteerd.
Aan de ene kant voel ik me toch erg schuldig naar hem toe plus ik ben bang dat zijn vrienden en zijn familie me maar raar vinden (mijn man zegt dat dat niet zo is). Aan de andere kant voel ik gewoon heel sterk dat ik bepaalde afstand wil houden. Het is een beetje een gevecht in mijn hoofd en soms heb ik het er lastig mee. Zeker omdat ik tot nu toe nergens herkenning vond. Kreeg veel kritiek en ging twijfelen aan mezelf of er wat mis met me was. Dit is zo'n opluchting voor me! Ik loop er al zo lang mee!
Aan de ene kant voel ik me toch erg schuldig naar hem toe plus ik ben bang dat zijn vrienden en zijn familie me maar raar vinden (mijn man zegt dat dat niet zo is). Aan de andere kant voel ik gewoon heel sterk dat ik bepaalde afstand wil houden. Het is een beetje een gevecht in mijn hoofd en soms heb ik het er lastig mee. Zeker omdat ik tot nu toe nergens herkenning vond. Kreeg veel kritiek en ging twijfelen aan mezelf of er wat mis met me was. Dit is zo'n opluchting voor me! Ik loop er al zo lang mee!
dinsdag 29 mei 2018 om 09:42
dinsdag 29 mei 2018 om 11:38
Vaat wel! Ik duim voor je!Biebeltje schreef: ↑29-05-2018 09:42Zoon heeft vandaag voor het eerst kindjes uitgenodigd voor zijn verjaardagsfeestje. En ik vind het zo spannend! Heb het al die jaren weten te vermijden (door gewoon geen kinderfeestjes te organiseren), maar nu ontkwam ik er niet meer aan...
Hoop dat iedereen kan en dat ze het leuk gaan vinden...
