Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 3
woensdag 29 november 2017 om 22:29
Deel 2
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-2/list_mess ... 1#23774901
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 3. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
maandag 4 juni 2018 om 18:46
Ik ben nu al bezig met de organisatie voor mijn reisje in oktober.
Welke lessen ik wanneer wil gaan volgen. Waar ik een fiets kan huren etc.
Ben er nog wel even zoet mee. Wil ook nog routes gaan uitprinten als ik de planning zo ver rond heb... (of gewoon een kaart kopen ofzo, kan natuurlijk ook).
Tussendoor nog een vakantie van 4 weken, maar daar hoef ik niet echt iets voor te plannen. Daarvoor heb ik al aangegeven wat ik wel specifiek wil doen. En verder de geijkte dingen als lekker eten, afspreken met bekenden, naar het strand/zwembad en shoppen.
Welke lessen ik wanneer wil gaan volgen. Waar ik een fiets kan huren etc.
Ben er nog wel even zoet mee. Wil ook nog routes gaan uitprinten als ik de planning zo ver rond heb... (of gewoon een kaart kopen ofzo, kan natuurlijk ook).
Tussendoor nog een vakantie van 4 weken, maar daar hoef ik niet echt iets voor te plannen. Daarvoor heb ik al aangegeven wat ik wel specifiek wil doen. En verder de geijkte dingen als lekker eten, afspreken met bekenden, naar het strand/zwembad en shoppen.
maandag 4 juni 2018 om 21:48
Ik houd van op vakantie gaan en kijk er ook echt naar uit. Tuurlijk heb ik wel stress voorafgaand met inpakken en hopen dat ik niets vergeet. En de koffer uitruimen na afloop vind ik vreselijk. Maar volgens mij vindt iedereen dat. Ik moet wel niet te lang wegblijven. Na uiterlijk 2 weken heb ik het ook echt wel gehad en wil ik weer lekker terug naar huis. Vliegen is overigens ook niet mijn ding. Daar ben ik nu nog niet mee bezig, maar als de vakantie nadert dan zal ik wel wat meer spanning daarvoor gaan krijgen.
maandag 4 juni 2018 om 22:34
Dat is het fijne als ik bij mijn schoonouders op vakantie ben geweest. Alle kleren zijn dan schoon gewassen en gestreken (en voor een keertje vrij van kattenharen) en kunnen direct de kast in.
Hoe vaker we weg gaan, hoe beter ons system wordt. Dus het uitpakken van zo'n koffer gaat ook steeds makkelijker en sneller.
Hoe vaker we weg gaan, hoe beter ons system wordt. Dus het uitpakken van zo'n koffer gaat ook steeds makkelijker en sneller.
dinsdag 5 juni 2018 om 22:20
Dit.
Daarom ben ik zo rijk, omdat ik altijd naar de grond kijk en dan dus geld vind.
Overigens word ik eigenlijk een beetje moe van dat soort vragen: hebben jullie ook.......?
Ik snap niet zo goed wat dat oplevert.
We hebben hier allemaal (een vermoeden van) autisme.
Iedereen heeft haar eigen unieke combinatie van ASS-kenmerken.
Zoiets als naar de grond kijken is niet specifiek voor ASS, maar er zullen er heus een paar zijn die het ook doen. En een paar die het niet doen.
Wat zegt het over iemand? Waarom doet iemand het? Wat heeft het evt. met ASS te maken?
Als los kenmerk zegt het verder zo weinig.
Ik ben veel meer bezig met hoe ik mijn leven zo prettig mogelijk kan inrichten, met de wetenschap dat ik door mijn autisme op sommige vlakken beperkt ben.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 5 juni 2018 om 23:10
+1Solomio schreef: ↑05-06-2018 22:20Dit.
Daarom ben ik zo rijk, omdat ik altijd naar de grond kijk en dan dus geld vind.
Overigens word ik eigenlijk een beetje moe van dat soort vragen: hebben jullie ook.......?
Ik snap niet zo goed wat dat oplevert.
We hebben hier allemaal (een vermoeden van) autisme.
Iedereen heeft haar eigen unieke combinatie van ASS-kenmerken.
Zoiets als naar de grond kijken is niet specifiek voor ASS, maar er zullen er heus een paar zijn die het ook doen. En een paar die het niet doen.
Wat zegt het over iemand? Waarom doet iemand het? Wat heeft het evt. met ASS te maken?
Als los kenmerk zegt het verder zo weinig.
Ik ben veel meer bezig met hoe ik mijn leven zo prettig mogelijk kan inrichten, met de wetenschap dat ik door mijn autisme op sommige vlakken beperkt ben.
woensdag 6 juni 2018 om 06:32
Ik kijk zelden naar de grond.
Op vakantie gaan geeft mij niet zoveel stress. Ik pak ver van tevoren mijn koffer al in, maak uitgebreide lijsten met wat ik nodig heb, wat ik wil zien, wat het kost en van hoe laat tot hoe laat het open is en neem altijd een reisgids mee. Ik ben altijd tot in de puntjes voorbereid. Vind dat gewoon fijn. Mijn moeder deed dat vroeger nooit en die vergat altijd van alles mee te nemen.
En toch ondanks mijn lijstjes ben ik altijd bang dat ik wat vergeet. Slaap ook altijd slecht de avond voor ik ga vliegen. Droom dan dat ik mijn paspoort vergeet en op Schiphol sta zonder.
De stress bij de douane is altijd het ergst, dat je koffer door de scan gaat en altijd pakken ze mijne eruit. Omdat ik altijd toch weer iets vloeibaars vergeten ben in het zakje te doen of iets dergelijks. Dat geeft me enorm veel stress. Als ik daar voorbij ben begint mijn vakantie pas echt.
Verder heb ik op vakantie zelf zelden stress. Ben immers goed voorbereid dus weet grotendeels wat me te wachten staat. Ga straks in September weer naar Napels. Een stad die voor veel autisten pittig zal zijn. Het is er enorm chaotisch, druk en hectisch. Ik vond het geweldig en overweldigend tegelijkertijd. Maar er is zoveel moois te zien. Toch was ik doodop na een dag in de stad. Puur omdat het een grote chaos is. Maar wel een leuke chaos.
Met mij gaat het niet zo goed nu. Ik ben constant doodmoe en echt een helemaal klaar met mijn werk. Het was een zware week voor me ivm de dag van mijn oma's overlijden en ik ben behoorlijk onstabiel. Heb wel mijn keukenkastjes opnieuw ingedeeld, schoongemaakt en opgeruimd en dat scheelt al een hoop. Maar verder kan ik amper mijn bed uitkomen en moet ik echt mijn best doen om me niet ziek te melden.
Op vakantie gaan geeft mij niet zoveel stress. Ik pak ver van tevoren mijn koffer al in, maak uitgebreide lijsten met wat ik nodig heb, wat ik wil zien, wat het kost en van hoe laat tot hoe laat het open is en neem altijd een reisgids mee. Ik ben altijd tot in de puntjes voorbereid. Vind dat gewoon fijn. Mijn moeder deed dat vroeger nooit en die vergat altijd van alles mee te nemen.
En toch ondanks mijn lijstjes ben ik altijd bang dat ik wat vergeet. Slaap ook altijd slecht de avond voor ik ga vliegen. Droom dan dat ik mijn paspoort vergeet en op Schiphol sta zonder.
De stress bij de douane is altijd het ergst, dat je koffer door de scan gaat en altijd pakken ze mijne eruit. Omdat ik altijd toch weer iets vloeibaars vergeten ben in het zakje te doen of iets dergelijks. Dat geeft me enorm veel stress. Als ik daar voorbij ben begint mijn vakantie pas echt.
Verder heb ik op vakantie zelf zelden stress. Ben immers goed voorbereid dus weet grotendeels wat me te wachten staat. Ga straks in September weer naar Napels. Een stad die voor veel autisten pittig zal zijn. Het is er enorm chaotisch, druk en hectisch. Ik vond het geweldig en overweldigend tegelijkertijd. Maar er is zoveel moois te zien. Toch was ik doodop na een dag in de stad. Puur omdat het een grote chaos is. Maar wel een leuke chaos.
Met mij gaat het niet zo goed nu. Ik ben constant doodmoe en echt een helemaal klaar met mijn werk. Het was een zware week voor me ivm de dag van mijn oma's overlijden en ik ben behoorlijk onstabiel. Heb wel mijn keukenkastjes opnieuw ingedeeld, schoongemaakt en opgeruimd en dat scheelt al een hoop. Maar verder kan ik amper mijn bed uitkomen en moet ik echt mijn best doen om me niet ziek te melden.
woensdag 6 juni 2018 om 10:03
Ik kijk niet echt naar de grond, maar wel erg langs mensen die 'tegen in mijn verkeer' lopen. Ik kijk weg van mensen, maar niet naar de grond. Soms wel, maar anders val ik over mijn voeten.
Ik ben midden in het verhuizen, het is zo vreselijk stressvol, ik had wel verwacht dat het veel zou zijn maar man..
Ik ben midden in het verhuizen, het is zo vreselijk stressvol, ik had wel verwacht dat het veel zou zijn maar man..
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
woensdag 6 juni 2018 om 11:51
Ik probeer vakantie zoveel mogelijk te mijden. Ik ben (omdat ik een gezin heb) in het verleden vaak met vakantie gegaan, maar deze verliepen eigenlijk bijna altijd dramatisch. Ik kan het erg moeilijk handelen om zoveel dagen zo dicht op elkaar te zitten en steevast flip ik na 2 dagen compleet door. Vakanties breng ik steevast door op kalmeringsmiddelen om maar een beetje door te komen en na max. 10 dagen moeten we naar huis, omdat het niet meer te doen is voor mij.
Ik heb ook veel moeite met de intensiviteit van de wensen van mijn gezin en het voor mijn gevoel achter elkaar doorhollen van bezienswaardigheid 1 naar bezienswaardigheid 2. Maar aan de andere kant is alleen maar op de camping zitten ook niet aan mij besteed, want dan weet ik me niet goed raad met al die uren. Ik heb dan niks omhanden en mis mijn thuisomgeving heel erg.
Sinds 2 jaar besloten om niet meer op vakantie te gaan en dat is een grote opluchting. En in ieder geval zonder de kinderen. Wat man en ik nog wel gaan proberen is om deze zomer 3 dagen naar een stadje te gaan ofzo. Dat is te overzien in duur en ik heb bemiddeld dat we dan niet alle dagen gaan cultuursnuiven, maar dat er ook 1 dag niks wordt gedaan of hooguit een wandeling in de natuur.
Ik hou op zich best wel van een grote stad en de cultuur die daar te bezichtigen is. Maar na 2 dagen side seeing, zit ik echt inwendig vol. Maar goed, dat komt deels ook door mijn man die er geen genoeg van krijgt. Je kunt hem blijven voeren met informatie. Hoe meer hoe beter lijkt wel.
woensdag 6 juni 2018 om 11:55
Nee. Vroeger wel. Dat noemde je toen een centenpikker ofzo (iemand die naar beneden kijkt om te zien of er nog geld ligt). Maar al heel lang niet meer. Maar ik ben wel altijd in gedachten en zie niks of niemand meer. Mensen kunnen vanaf de overkant naar me zwaaien en ik 'zie' het niet eens haha. Soms denken mensen dat ik arrogant ben, omdat ik ze niet wil zien. Maar je moet me gewoon even uit mijn gedachten halen, dan ben ik zo weer terug op aarde en neem ik ook weer waar
woensdag 6 juni 2018 om 11:55
Ga 'ns in je eentje of met je man roadtrippen door de leegte en natuurparken van Noord Amerika. Dat is echt zo enorm relaxend! Kan me voorstellen dat je campings met kinderen en grote steden niet trekt als je overprikkeld bent. Ik zou bijv. ook nooit naar NY willen. Ik krijg al stressreacties als ik naar 'n film zit te kijken die in die stad is opgenomen.diyer schreef: ↑06-06-2018 11:51Ik probeer vakantie zoveel mogelijk te mijden. Ik ben (omdat ik een gezin heb) in het verleden vaak met vakantie gegaan, maar deze verliepen eigenlijk bijna altijd dramatisch. Ik kan het erg moeilijk handelen om zoveel dagen zo dicht op elkaar te zitten en steevast flip ik na 2 dagen compleet door. Vakanties breng ik steevast door op kalmeringsmiddelen om maar een beetje door te komen en na max. 10 dagen moeten we naar huis, omdat het niet meer te doen is voor mij.
Ik heb ook veel moeite met de intensiviteit van de wensen van mijn gezin en het voor mijn gevoel achter elkaar doorhollen van bezienswaardigheid 1 naar bezienswaardigheid 2. Maar aan de andere kant is alleen maar op de camping zitten ook niet aan mij besteed, want dan weet ik me niet goed raad met al die uren. Ik heb dan niks omhanden en mis mijn thuisomgeving heel erg.
Sinds 2 jaar besloten om niet meer op vakantie te gaan en dat is een grote opluchting. En in ieder geval zonder de kinderen. Wat man en ik nog wel gaan proberen is om deze zomer 3 dagen naar een stadje te gaan ofzo. Dat is te overzien in duur en ik heb bemiddeld dat we dan niet alle dagen gaan cultuursnuiven, maar dat er ook 1 dag niks wordt gedaan of hooguit een wandeling in de natuur.
Ik hou op zich best wel van een grote stad en de cultuur die daar te bezichtigen is. Maar na 2 dagen side seeing, zit ik echt inwendig vol. Maar goed, dat komt deels ook door mijn man die er geen genoeg van krijgt. Je kunt hem blijven voeren met informatie. Hoe meer hoe beter lijkt wel.
woensdag 6 juni 2018 om 12:25
Nou, da's makkelijk geregeld
Maar de optie thuis zijn gebleven was ook niet echt goed. Want toen de kinderen nog klein waren, kon ik er ook niet tegen dat ze 6 weken thuis zaten in de schoolvakantie. Ook véééél te dicht op mijn lip.
Eigenlijk moet iedereen gewoon wieberen overdag als ik zelf vrij ben
woensdag 6 juni 2018 om 12:27
Waarom heb jij kinderen genomen als je daar overprikkeld van raakt? Wist jij ook niet dat je autist was voor je aan kinderen begon?diyer schreef: ↑06-06-2018 12:25Nou, da's makkelijk geregeld
Maar de optie thuis zijn gebleven was ook niet echt goed. Want toen de kinderen nog klein waren, kon ik er ook niet tegen dat ze 6 weken thuis zaten in de schoolvakantie. Ook véééél te dicht op mijn lip.
Eigenlijk moet iedereen gewoon wieberen overdag als ik zelf vrij ben
woensdag 6 juni 2018 om 12:29
De mijne gingen 3 dagen per week naar de opvang, ook in de vakanties.diyer schreef: ↑06-06-2018 12:25Nou, da's makkelijk geregeld
Maar de optie thuis zijn gebleven was ook niet echt goed. Want toen de kinderen nog klein waren, kon ik er ook niet tegen dat ze 6 weken thuis zaten in de schoolvakantie. Ook véééél te dicht op mijn lip.
Eigenlijk moet iedereen gewoon wieberen overdag als ik zelf vrij ben
Dat kan tegenwoordig allemaal niet meer, maar toen mijn kinderen klein waren kon dat gelukkig nog wel.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 6 juni 2018 om 12:31
En als ze dan wist dat ze autisme had zou ze niet aan kinderen begonnen zijn?redbulletje schreef: ↑06-06-2018 12:27Waarom heb jij kinderen genomen als je daar overprikkeld van raakt? Wist jij ook niet dat je autist was voor je aan kinderen begon?
Ik wist het niet, ik wist wel dat ik veel rust nodig had. En ik nam aan dat ik dat ook met kinderen dus goed zou moeten regelen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 6 juni 2018 om 12:32
Redbull, ik heb geen diagnose autisme. Dus ik weet zelfs nu niet of ik dat wel of niet heb. En ik vermoed dat deze diagnose bijna niet te stellen is, omdat er zoveel comorbiditeit meespeelt. Ten minste, dat is het goede woord toch?
Ik heb een vrij heftige jeugd gehad, waarbij alles tussen hechtingsstoornis, borderline, ADD of autisme wel enigzins een overlap heeft met mijn problematiek. En aangezien ik niet weet of ik een 'autistische' baby of kind was (hoe zou ik dat moeten weten), is het moeilijk vast te stellen of dat al in mijn kindertijd aanwezig was. En dat is volgens mij wel een voorwaarde om die diagnose te kunnen vaststellen.
Ik heb een vrij heftige jeugd gehad, waarbij alles tussen hechtingsstoornis, borderline, ADD of autisme wel enigzins een overlap heeft met mijn problematiek. En aangezien ik niet weet of ik een 'autistische' baby of kind was (hoe zou ik dat moeten weten), is het moeilijk vast te stellen of dat al in mijn kindertijd aanwezig was. En dat is volgens mij wel een voorwaarde om die diagnose te kunnen vaststellen.
woensdag 6 juni 2018 om 12:34
Maar hoe kun je voldoende rust krijgen als er 24/7 iemand van je afhankelijk is? Iemand die zich 24/7 in jouw persoonlijke leefruimte bevindt (tenzij je het in 'n opvang dropt of oppas regelt)
woensdag 6 juni 2018 om 12:35
Ik vind vakantie heerlijk. Wil ook graag veel zien (liefst natuur/oudheid). Wil ook altijd graag dat zoon mee gaat (en heb daar soms achteraf "spijt" van).
Maar gaandeweg leren we steeds beter hoe we de vakanties in kunnen plannen dat het voor iedereen leuk is.
Luisterboeken zijn momenteel een goed werkend middel om zoon in ieder geval op "mute" te zetten.
Maar gaandeweg leren we steeds beter hoe we de vakanties in kunnen plannen dat het voor iedereen leuk is.
Luisterboeken zijn momenteel een goed werkend middel om zoon in ieder geval op "mute" te zetten.
woensdag 6 juni 2018 om 12:36
Heb je nog levende ouders die mee kunnen werken aan het onderzoek? Mijn moeder moest meekomen tijdens het autismetraject waar uit haar antwoorden bleek dat ik als baby/jong kind al 'anders' was.diyer schreef: ↑06-06-2018 12:32Redbull, ik heb geen diagnose autisme. Dus ik weet zelfs nu niet of ik dat wel of niet heb. En ik vermoed dat deze diagnose bijna niet te stellen is, omdat er zoveel comorbiditeit meespeelt. Ten minste, dat is het goede woord toch?
Ik heb een vrij heftige jeugd gehad, waarbij alles tussen hechtingsstoornis, borderline, ADD of autisme wel enigzins een overlap heeft met mijn problematiek. En aangezien ik niet weet of ik een 'autistische' baby of kind was (hoe zou ik dat moeten weten), is het moeilijk vast te stellen of dat al in mijn kindertijd aanwezig was. En dat is volgens mij wel een voorwaarde om die diagnose te kunnen vaststellen.
woensdag 6 juni 2018 om 12:40
Gelukkig kon dat ook toen mijn kids nog klein waren (ben nu 43) en zijn die ook naar de opvang gegaan. Maar zelfs dan met 3 dagen opvang, was 4 dagen thuis ook maar net te behappen. Dus ik probeerde ook zoveel mogelijk uit logeren te regelen. Maar ook het bij ons thuis logeren van andere kinderen was beter te doen, want dan konden de kinderen zich op hun vriendjes storten in plaats van op mij als home entertainment system.
En als antwoord op Redbull, ik hou zielsveel van mijn kinderen. In een ander leven had ik andere keuzes gemaakt, beter wetende nu wie ik ben en wat bij mij past. Maar dat neemt niet weg dat ik er op dat moment een weg in had moeten zien te vinden. En dat is gelukt gelukkig.
En nu kan ik trots zijn op mijn grote en zelfstandige kinderen, die helaas ook veel hebben moeten dealen met mij. Ook mijn kinderen zijn niet zonder horten en stoten door hun jeugd gekomen met mij als moeder en dat is weer een last die zij moeten dragen en waar ze ook niet om gevraagd hebben.
