Autisme wie ook? Deel 4

hondenmens schreef: ↑

09-03-2019 16:43

Ik herken dat ook. Bij mij keert het dan naar binnen en ik blijf er heel lang over piekeren. Maar iemand fysiek aanvallen en ervoor verzuimen doe ik niet. Ik denk dat het voor een deel ook door haar jeugd komt. Ze is streng gelovig opgevoed en problemen daar zijn taboe. Alles is en was haar eigen schuld. En nu geeft ze anderen altijd de schuld.

Die 2e zin herken ik dus ook.
Niet goed en ik wil van mijn hart dan ook geen moordkuil meer maken.

Normaal had ik ook in een beschutte werkplaats gezeten. Maar ik was te traag op 18, dus niet. Maar als ik dat soort verhalen weer hoor over mensen die uit hun vel springen. En mijn autistische snakken naar rust dan is het precies maar goed dat ze mij daar niet moesten. Ik was op 18 al uitgeput van school kabaal en pas opgeknapt toen dit wegviel. Moest ik daar toen aangenomen zijn was ik nu misschien al overleden van de stress.

Ik kon het juist beter hebben toen ik jong was, een levendige klas, nieuwe ervaringen, drukke disco’s, bedrijvige werkplekken. Nu ik 44 ben, loop ik sinds een jaar of 3 echt vast op mijn lawaaierige werkplek, ik ga nu ook ergens anders werken in het bedrijf. En drukke steden etc moet ik ook niks meer van hebben. Ik krijg steeds meer behoefte aan rust.

Ik zat vanaf 7 op buitengewoon onderwijs aangezien ik niet zo slim was om mee te kunnen in normale school ( pas op 15 diagnose autisme ). Maar eigenlijk zat ik dus in zeer drukke luidruchtige klassen. Ik denk veel drukker dan normale school, misschien daarom dat ik al zo snel uitgeput was.

Het valt trouwens ook op waar ik op 16 naar toe ging school voor beschut wonen en beschutte werkplaats. Hadden ze zelfs het moto geen aanpassingen voor autisme. Op de website van school staat dit zelfs nu nog op. Terwijl je soms op tv speciale rustige klassen ziet. Die rustige klassen lijken eerder voor de iets slimmere kinderen. De minder slimme is dit blijkbaar niet gegund of wel is dit een combinatie die eerder uitzonderlijk is. Of wil men daar geen extra geld aan verspillen, aangezien men hen toch later in dagcentrum/instelling ziet en dit niets opbrengt aan de maatschappij.

Solomio schreef: ↑

06-03-2019 14:12

De verschillende autisme-diagnoses uit de DSM-IV gaven ook nog steeds niet aan of je te maken had met een savant of iemand die naast autisme ook nog zwakbegaafd was.
Asperger, pdd-nos of klassiek autisme, die mogelijkheden waren er.
Dat hing uitsluitend af van het aantal kenmerken dat je had en of je een normale taalontwikkeling had doorgemaakt.
Niet van IQ, of mate of soort van preoccupaties.

Sorry voor de late reactie. Ik merk dat ik me verkeerd heb uitgedrukt want ik doelde vooral op het effect van een algemene ass diagnose op de buitenwereld en de hulpverlening die niet gespecialiseerd is in ass.
In de berichten die je erna postte: bedoel je daarmee dat iq volledig los gezien moet worden van ass en dat men hiermee geen rekening moet houden in een eventuele behandeling?

@Caretta: met het ouder worden merk ik ook dat toenemende verlangen naar rust, maar langs de andere zijde merk ik ook dat ik beter bestand ben tegen drukkere situaties omdat ik hierin beter mijn grenzen bewaak en minder toneel speel. Vooral dat laatste: doen alsof je alles heel leuk vindt en proberen om deel uit te maken van de groep, kostte vroeger veel energie en zorgde voor een crash. Onlangs had ik een familiediner waarbij ik simpelweg time-outs heb genomen wanneer het nodig was en op een of andere manier werd het daardoor voor mij toch een aangename avond terwijl anderen gewoon blij waren omdat ik er was.

Ik denk dat mijn laatste groot familie feest op 12 was of zo daarna nooit meer mee gegaan. Ik at daar niet en ik kan niet tussen zo veel mensen zitten. Soms komen mijn zus of grootouders eens eten hier thuis. Maar is ook maar voor mijn ouders dat ik mee aan tafel zit, ik eet liever niet met te veel mensen rond mij. En spreken is er al helemaal niet bij.

Valdemar_II schreef: ↑

12-03-2019 13:07

Sorry voor de late reactie. Ik merk dat ik me verkeerd heb uitgedrukt want ik doelde vooral op het effect van een algemene ass diagnose op de buitenwereld en de hulpverlening die niet gespecialiseerd is in ass.
In de berichten die je erna postte: bedoel je daarmee dat iq volledig los gezien moet worden van ass en dat men hiermee geen rekening moet houden in een eventuele behandeling?

Ik bedoel dat IQ losstaat van de ASS-diagnose, maar uiteraard is het IQ wel van belang bij behandeling.

caretta_01 schreef: ↑

09-03-2019 22:53

Ik kon het juist beter hebben toen ik jong was, een levendige klas, nieuwe ervaringen, drukke disco’s, bedrijvige werkplekken. Nu ik 44 ben, loop ik sinds een jaar of 3 echt vast op mijn lawaaierige werkplek, ik ga nu ook ergens anders werken in het bedrijf. En drukke steden etc moet ik ook niks meer van hebben. Ik krijg steeds meer behoefte aan rust.

Zo, wat is dit herkenbaar zeg.
Ik ben een stuk jonger nog, maar merk dat ik ook meer behoefte krijg aan rust. Ik werk in de ouderenzorg maar merk aan alle kanten dat het ontzettend hectisch is en dat de werkdruk (te) hoog ligt.
Voorzichtig toch aan het rondkijken voor een andere werkplek. Ik werk sinds mijn 16e in de zorg en heb hier en daar wel fijne werkplekken gehad. Wat ik nu aan het doen ben, is gewoon teveel.

Ik heb nieuwe medicijnen die zouden moeten helpen tegen de frequente hoofdpijnen/migraine... Maar pffff…. wat word ik daar een partij chagrijnig van zeg! Echt niet normaal. Daar kunnen mijn AD niet tegenop.

Dus ik zit mezelf nu al dik een week ongelooflijk in de weg, zeker op het werk... :meh:

Aan de positieve kant: ze lijken wel iets te doen. Afgelopen weekend weer hoofdpijn. Maar nu was het met wat paracetamol goed te onderdrukken.

Vandaag verschenen, roman met als hoofdpersoon een vrouw met autisme.

Ik ervaar steeds meer dat ik in een wereld leef waar ik eigenlijk niet aan deelneem. Ik voel geen verbinding doordat ik geen vrienden en relatie heb wat dankzij autisme ook niet zo vanzelfsprekend ontstaat als bij andere mensen en daardoor heb je ook minder te vertellen tegen andere mensen. Op slechte dagen zie ik helemaal niemand en slijt ik de dagen alleen. Ik ben nu op een leeftijd waar het ook niet zo vanzelfsprekend is om nieuwe mensen te ontmoeten, ik hoor nergens meer bij zoals tijdens een studie eerder.

lola712 schreef: ↑

19-03-2019 09:55

Ik ervaar steeds meer dat ik in een wereld leef waar ik eigenlijk niet aan deelneem. Ik voel geen verbinding doordat ik geen vrienden en relatie heb wat dankzij autisme ook niet zo vanzelfsprekend ontstaat als bij andere mensen en daardoor heb je ook minder te vertellen tegen andere mensen. Op slechte dagen zie ik helemaal niemand en slijt ik de dagen alleen. Ik ben nu op een leeftijd waar het ook niet zo vanzelfsprekend is om nieuwe mensen te ontmoeten, ik hoor nergens meer bij zoals tijdens een studie eerder.

Lees ik het goed als ik denk dat je dus wel behoefte hebt aan contact?
En heb of wil je daar hulp bij, of advies over?
Want er zijn vaak best mogelijkheden om nieuwe mensen te ontmoeten.
Ik ben 55, heb afgelopen jaar twee vriendinnen verloren (een overleden, ander vriendschap verbroken) en ben ook aan het kijken hoe en waar ik nieuwe mensen kan ontmoeten, want mijn kleine sociale kringetje is nu wel erg klein.
Maar ik zie legio mogelijkheden.

Op twitter en nog plaatsen online kan je over van alles en nog wat je mening geven. Het is dan niet live, maar het is iets en dat is altijd beter dan niets. Vaak staat er ook een gemeente/stad op twitter account. Dus is misschien ook mogelijk zo mensen met dezelfde interesses van uit je buurt mee in contact te geraken. Ik heb wel dagelijks echt contact aangezien ik bij mijn ouders woon. Maar verder is online het ding waar ik me het beste bij voel.

lola712 schreef: ↑

19-03-2019 09:55

Ik ervaar steeds meer dat ik in een wereld leef waar ik eigenlijk niet aan deelneem. Ik voel geen verbinding doordat ik geen vrienden en relatie heb wat dankzij autisme ook niet zo vanzelfsprekend ontstaat als bij andere mensen en daardoor heb je ook minder te vertellen tegen andere mensen. Op slechte dagen zie ik helemaal niemand en slijt ik de dagen alleen. Ik ben nu op een leeftijd waar het ook niet zo vanzelfsprekend is om nieuwe mensen te ontmoeten, ik hoor nergens meer bij zoals tijdens een studie eerder.

Ik heb wel wat kennissen, koffie-adresjes zeg maar. Voor mij ontstaan nieuwe contacten ook niet makkelijk. Wel op papier, ik heb daarom twee jaar geleden mijn hobby van vroeger weer opgepakt: penvriendinnen. Misschien uit jij je ook makkelijker op papier dan dat iemand persoonlijk voor je staat?

Ik heb onder andere via dit forum nieuwe contacten opgedaan.
En ik ga binnenkort met iemand afspreken, die ik ken via reismaatjes.

Hallo allemaal, normaal gesproken lees ik hier vooral mee, maar zou nu graag een situatie inbrengen om jullie mening eens te horen. Het gaat over mijn woon-situatie waarover ik een beslissing moet nemen, maar niet uitkom (aangezien autisme meespeelt, zet ik het topic hier ipv op de pijler 'thuis'). Misschien dat ik later wat info weghaal vanwege mogelijk herkenbaarheid.

Twee jaar geleden ben ik verhuisd (sociale huur - van particulier naar wbv), maar ik voel me helemaal niet thuis in mijn 'nieuwe' huis (terwijl ik echt een huismus ben). Ik overweeg nu zelfs om aan mijn vorige verhuurder te vragen of ik wellicht kan terugkomen, maar probeer voor mezelf helder te krijgen of dat nou wel verstandig is. Ik was ontzettend gek op mijn vorige huis (in een oud sfeervol pand), maar besloot na 15 jaar toch te verhuizen. Het dak is nl niet geïsoleerd, dus in de winter redelijk koud (als je niet -voor veel geld - voluit gaskachel stookt), en de verhuurder is in zakelijk opzicht een heel lastig persoon (niets illegaals of idiote huurprijs, maar veel gedoe gehad over -grote- onderhoudsdingen). Ik ben verhuisd naar een woning in een sfeerloos betonnen blok, maar het heeft wel de dingen die ik wenste t.o.v. mijn vorige huis (dus heerlijk centrale verwarming, een balkon, geen particuliere verhuurder, en daarbij ook nog een berging en ruimere badkamer).

Ik was dolblij toen ik de woning toegewezen kreeg, maar daar is inmiddels weinig van over. Het blijkt dat ik een verslaafde buur heb, die (al jaren voordat ik er kwam te wonen) afwisselend voor geen-weinig-veel overlast zorgt. Er is van alles gedaan en geprobeerd (ook door andere medebewoners, en de wbv en wijkagent willen die bewoner hier ook weg hebben, maar vanwege juist die afwisselende overlast is dat heel lastig - ze sturen waarschuwingen, dan is het weer even rustig, en op een gegeven moment begint het weer). Met in het achterhoofd dat ik slecht tegen prikkels/spanning etc kan, heb ik voordat ik de woning accepteerde twee keer aan de wbv en aan vier omwonenden gevraagd hoe de bewoners zijn, of er geen overlast is oid. Helaas hebben allen daar toen dus niets over gezegd (bij navraag gaven ze daar verschillende redenen voor). Het afwisselende karakter van de overlast zorgt ervoor dat ik ook nog een soort van alertheid/onveilig gevoel voel als er weer even geen overlast is (het kan elk moment weer wel gebeuren - ook 's nachts, bijvoorbeeld met harde muziek).

Naast de afwisselende overlast, blijkt het ook, iig voor mij, een erg gehorig huis/ pand te zijn. Aangezien ik van mezelf weet dat ik niet goed tegen duidelijk hoorbare leefgeluiden van anderen kan, had ik dus alleen interesse in woningen met betonnen vloeren etc (geluid van buitenaf zoals verkeer etc, is geen probleem). Inmiddels weet ik dat betonnen vloeren nog niet hoeven te betekenen dat je geen leefgeluiden van anderen hoort (ik hoor lopen, praten, plassen, seksen, tv, etc). Het voelt af en toe alsof ik samenwoon met twee of drie andere personen en aan sommige geluiden heb ik een heel klein beetje kunnen wennen, maar al met al voel ik me gewoon helemaal niet thuis in mijn eigen huis.

In de periode dat ik besloot te verhuizen ging het niet goed met mij (al een tijd last van depressies) en nu achteraf denk ik wel eens dat ik om die reden iig niet toen had moeten verhuizen. Anderzijds ben ik echt absoluut niet over één nacht ijs gegaan, was mijn huidige woning op zich een uitgelezen kans (de wachtlijsten zijn hier heel lang, zeker voor wijken als waar ik woon), en is zo'n overlastgevende buur ook gewoon pech hebben.

Maar goed, ik durf nu dus eigenlijk niet meer zo goed iets te beslissen. Jullie misschien suggesties?

Heel vervelend dat je veel geluidsoverlast ervaart. Gelukkig is het bij vlagen en niet continue. De voordelen die je noemt in dit huidige huis zijn in mijn ogen best heel belangrijk, warm, ruimte, vastere huurprijs.
Bedenk altijd dat je in een evt volgend huis, of terug in je oude huis nooit invloed hebt op je buren die je altijd nieuw naast je kan krijgen.
Ik was ook heel bang voor geluidsoverlast toen ik na mijn scheiding in een wat oudere huurwoning terechtkwam. Gelukkig valt het erg mee, aan 1 kant een buurman die wel af en toe harde muziek draait, maar wel keurig overdag. En aan de andere kant een oudere vrouw, daar hoor ik alleen de telefoon rinkelen en de tune van het rtl nieuws...
Houdt de techno- momenten van mijn zoon in evenwicht. Ze zullen van ons ook weleens wat horen.

caretta_01 schreef: ↑

24-03-2019 21:27

Heel vervelend dat je veel geluidsoverlast ervaart. Gelukkig is het bij vlagen en niet continue. De voordelen die je noemt in dit huidige huis zijn in mijn ogen best heel belangrijk, warm, ruimte, vastere huurprijs.
Bedenk altijd dat je in een evt volgend huis, of terug in je oude huis nooit invloed hebt op je buren die je altijd nieuw naast je kan krijgen.
Ik was ook heel bang voor geluidsoverlast toen ik na mijn scheiding in een wat oudere huurwoning terechtkwam. Gelukkig valt het erg mee, aan 1 kant een buurman die wel af en toe harde muziek draait, maar wel keurig overdag. En aan de andere kant een oudere vrouw, daar hoor ik alleen de telefoon rinkelen en de tune van het rtl nieuws...
Houdt de techno- momenten van mijn zoon in evenwicht. Ze zullen van ons ook weleens wat horen.

Hi Caretta, dank voor je reactie. De reden dat ik overweeg om bij mijn vorige verhuurder te informeren of ik wellicht terug kan komen (ipv bijvoorbeeld wbv woningruil), is dat ik daar alleen maar onderburen had (in nieuwe huis heb ik onder-, boven- en zijburen) en de verhuurder woont zelf ook in het pand, dus hij kijkt wel uit wie hij nog meer in het pand laat wonen . In al die jaren dat ik daar woonde, heb ik vier of vijf verschillende onderburen gehad en dat waren allemaal gewoon rustige mensen (natuurlijk hoor je wel eens wat van elkaar, maar dat is het punt niet). Daarbij gaat het in mijn nieuwe huis niet alleen om de algehele gehorigheid, maar ook/vooral de overlast van de verslaafde buur, wat zich niet beperkt tot geluid, waardoor ik me ook niet altijd veilig voel, cq. vrijwel altijd alert ben (zeker nadat ik ook een keer fysiek geïntimideerd ben door agressief bezoek van die buur). Daar heb ik van geleerd dat ik liever met een veilig gevoel in een koud huis woon dan angstig in een warm huis. Ik woon overigens ook alleen, als ik had samengewoond, had ik misschien minder last van die angst gehad.

Niet tot rust kunnen komen in je eigen huis zou voor mij een reden zijn om naar iets anders uit te kijken.
Thuis moet je kunnen opladen, ik zou jouw situatie bv. dus niet volhouden icm een vaste baan.

Mijn grootste frustratie is toch wel geluidsoverlast van de buren.
En verhuizen geeft geen garantie dat je er dan vanaf bent.
Waar ik nu woon weet ik wat ik heb en valt het mee, dus voorlopig blijf ik hier wonen, ook al zitten er ook nadelen aan deze woning.

Ik las laatst dat er langzaam maar zeker wel wat meer duidelijk wordt dat o.a. mensen met autisme echt een ander soort woningen nodig hebben, o.a. dus beter geïsoleerd.
Maar het zal nog wel een poosje duren voordat je dat in woningbouw gaat terugzien.

@ Valdemar, idd belangrijk om tot rust te kunnen komen in je eigen huis, die duidelijk hoorbare leefgeluiden van anderen en vooral de wisselende overlast van verslaafde onderbuur/alertheid, vind ik heel vermoeiend.

@ Solomio, wat voor geluidsoverlast heb jij van de buren en hoe ga je daar mee om? Ik heb laatst ook ergens gelezen dat er in Arnhem een proef loopt met autisme-vriendelijke woningen, hopelijk komt dat ook ooit in mijn woonplaats.

Renee_ schreef: ↑

25-03-2019 20:46

@ Valdemar, idd belangrijk om tot rust te kunnen komen in je eigen huis, die duidelijk hoorbare leefgeluiden van anderen en vooral de wisselende overlast van verslaafde onderbuur/alertheid, vind ik heel vermoeiend.

@ Solomio, wat voor geluidsoverlast heb jij van de buren en hoe ga je daar mee om? Ik heb laatst ook ergens gelezen dat er in Arnhem een proef loopt met autisme-vriendelijke woningen, hopelijk komt dat ook ooit in mijn woonplaats.

Mijn buurman speelt saxofoon, draait graag harde muziek en loopt 'stampend'.
Hij vindt dat hij veel rekening met me houdt, want hij is stil op het moment dat ik wil studeren en saxofoon speelt ie in de slaapkamer, zodat het in mijn woonkamer iets minder hard klinkt.
Verder vindt ie mij een zeikerd.

We hebben dus afspraken gemaakt over geluid, maar voor mij zal dat nooit genoeg zijn, dus ik bedenk maar dat het in mijn vorige huis erger was, omdat daar helemaal niet te overleggen viel met mijn buren.

Ben al blij dat ik buiten de bebouwde kom en vrijstaand woon dus binnenshuis heb ik gelukkig geen last van buren. Als het tuinseizoen echter eenmaal gestart is zijn er wel 'n in mijn omgeving die luidruchtig zijn. Ik zou er wel voor zijn: een stilte wijk waar luidruchtige bbq-feestjes en gillende kinderen verboden zouden zijn.