Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 5
dinsdag 19 mei 2020 om 21:29
Deel 4:
psyche/autisme-wie-ook-deel-4/list_messages/417545
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
Kind met autisme,
Ouder met autisme,
deel je ervaring.
psyche/autisme-wie-ook-deel-4/list_messages/417545
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
Kind met autisme,
Ouder met autisme,
deel je ervaring.
vrijdag 9 juli 2021 om 12:33
Hallo allemaal,
@Eviva het is alsof je mij omschrijft!
Ik was onder behandeling bij ADHD afdeling. Afgelopen jaren echter heel erg vastgelopen. Meer dan anders ik kreeg last van wanen en paniekaanvallen etc. Omdat mijn moeder een bipolaire stoornis heeft dacht ik daar ook aan. Ben nu net reeds onderzocht op de bipolair afdeling en ze vermoeden bij mij autisme.
Ik heb dit topic pas net gevonden maar de paar dingen die ik zo snel even heb kunnen lezen zijn zo herkenbaar! Heel fijn dank.
Iemand op de eerste pagina vroeg naar ervaringen voor ondersteuning thuis.
Ik heb dat nu sinds 2 jaar. En sinds een klein jaar ook hulp voor t huishouden.
Met de ondersteuning thuis ben ik blij maar was en is t steeds ook erg zoeken omdat t steeds zo niet goed ging en we er maar niet onze vinger op konden leggen op hoe alles aan te vliegen ofzo. Maar het heeft me ook ondersteund denk ik in t opzoek gaan naar juiste diagnose. En om niet verder van mn pad te raken.
Ik moest er eerst aan wennen maar ik vind het nu heel fijn dat er elke week iemand komt.
Het is wel al ondertussen mijn derde persoon. En het open stellen van je huis en je leven.. Jah dat is echt moeilijk en was een grote berg voor me. Maar ik denk eigenlijk toch echt heel goed voor me. En het geeft me ook een veilig gevoel dat er iemand is waar ik bij terecht kan en die dan goede dingen tegen me kan zeggen als dat even nodig is. Ik heb een dochtertje en ook in haar belang vind ik het erg goed.
Schoonmaak hulp vind ik erg fijn. Ik vind het moeilijk om alle ballen hoog te houden. Door dat zei elke week komt verlies ik in elk geval 1 bal niet uit het oog. Ook dat draagt bij aan dat ik me veiliger voel en meer grip houd.
Ik heb vanmiddag een gesprek om mijn vervolg behandeling te bespreken. Ze hebben me aangeboden om deeltijd behandeling te volgen op de bipolair afdeling. Dit omdat het helemaal niet goed gaat en ik hier snel geholpen kan worden.
Ik heb zoveel vragen. Ik voel ook zo veel verdriet. Maar ik voel ook ergens opluchting komen en hoop echt iets te kunnen gaan ondekken waardoor ik het wat makkelijker goed houd allemaal.
Jullie hebben ergens kort of langer geleden ook in deze situatie gezeten waarschijnlijk. Ik ben benieuwd wat ik kan verwachten ofzo allemaal.
Of hebben jullie misschien tips?
@Eviva het is alsof je mij omschrijft!
Ik was onder behandeling bij ADHD afdeling. Afgelopen jaren echter heel erg vastgelopen. Meer dan anders ik kreeg last van wanen en paniekaanvallen etc. Omdat mijn moeder een bipolaire stoornis heeft dacht ik daar ook aan. Ben nu net reeds onderzocht op de bipolair afdeling en ze vermoeden bij mij autisme.
Ik heb dit topic pas net gevonden maar de paar dingen die ik zo snel even heb kunnen lezen zijn zo herkenbaar! Heel fijn dank.
Iemand op de eerste pagina vroeg naar ervaringen voor ondersteuning thuis.
Ik heb dat nu sinds 2 jaar. En sinds een klein jaar ook hulp voor t huishouden.
Met de ondersteuning thuis ben ik blij maar was en is t steeds ook erg zoeken omdat t steeds zo niet goed ging en we er maar niet onze vinger op konden leggen op hoe alles aan te vliegen ofzo. Maar het heeft me ook ondersteund denk ik in t opzoek gaan naar juiste diagnose. En om niet verder van mn pad te raken.
Ik moest er eerst aan wennen maar ik vind het nu heel fijn dat er elke week iemand komt.
Het is wel al ondertussen mijn derde persoon. En het open stellen van je huis en je leven.. Jah dat is echt moeilijk en was een grote berg voor me. Maar ik denk eigenlijk toch echt heel goed voor me. En het geeft me ook een veilig gevoel dat er iemand is waar ik bij terecht kan en die dan goede dingen tegen me kan zeggen als dat even nodig is. Ik heb een dochtertje en ook in haar belang vind ik het erg goed.
Schoonmaak hulp vind ik erg fijn. Ik vind het moeilijk om alle ballen hoog te houden. Door dat zei elke week komt verlies ik in elk geval 1 bal niet uit het oog. Ook dat draagt bij aan dat ik me veiliger voel en meer grip houd.
Ik heb vanmiddag een gesprek om mijn vervolg behandeling te bespreken. Ze hebben me aangeboden om deeltijd behandeling te volgen op de bipolair afdeling. Dit omdat het helemaal niet goed gaat en ik hier snel geholpen kan worden.
Ik heb zoveel vragen. Ik voel ook zo veel verdriet. Maar ik voel ook ergens opluchting komen en hoop echt iets te kunnen gaan ondekken waardoor ik het wat makkelijker goed houd allemaal.
Jullie hebben ergens kort of langer geleden ook in deze situatie gezeten waarschijnlijk. Ik ben benieuwd wat ik kan verwachten ofzo allemaal.
Of hebben jullie misschien tips?
zondag 11 juli 2021 om 17:22
vrijdag 30 juli 2021 om 22:21
Hallo allemaal,
Sinds een half jaar heb ik eindelijk goede psychologische hulp voor een langdurige depressie/autistic burn-out en zie ik wat licht aan het einde van de tunnel. Er is alleen een punt waar we soms een beetje op stuiten, waar we het in de therapie uiteraard ook over hebben, maar ik ben benieuwd of jullie hier misschien ook iets van herkennen.
Het komt voor dat mijn psycholoog en ik in een discussie belanden als zij het heeft over zaken als weerstand, het niet willen erkennen/voelen van bepaalde (angst)gevoelens, afweermechanismen als projectie etc. Het punt is, ik herken me daar echt helemaal niet in, ik voel/ervaar weinig/geen weerstand en ik voel/ervaar ook geen angst voor het voelen van gevoelens (wel voor de soms heftigheid ervan en de onzekerheid of ik ermee om kan gaan - we zijn ook met emotie regulering bezig). Ik ben wel heel schrikkerig aangelegd, maar ga mijn angsten niet uit de weg (zoals o.a. uit mijn levensloop blijkt). Ik weet dat psychologische processen ook onbewust zijn/gaan en dat je als autist moeite kunt hebben met het aanvoelen/ ervaren van (eigen) emoties, maar dan nog heb ik heel sterk het gevoel/idee dat het geen weerstand etc is (alleen dus vooral weerstand tegen het idee van weerstand).
Een psychiater die ik af en toe spreek ivm medicatie vertelde dat zij hetzelfde heeft meegemaakt met twee andere autistische cliënten (die ook beweerden echt geen weerstand te ervaren) en dat zij na verloop van tijd haar behandeling daar ook op aangepast heeft. Binnenkort hebben de psychiater, psycholoog en ik gezamenlijk een gesprek om het o.a. hier ook over te hebben. Maar ik ben dus benieuwd of jullie hier misschien ook iets in herkennen, op gestuit zijn in therapie?
Groetjes!
Sinds een half jaar heb ik eindelijk goede psychologische hulp voor een langdurige depressie/autistic burn-out en zie ik wat licht aan het einde van de tunnel. Er is alleen een punt waar we soms een beetje op stuiten, waar we het in de therapie uiteraard ook over hebben, maar ik ben benieuwd of jullie hier misschien ook iets van herkennen.
Het komt voor dat mijn psycholoog en ik in een discussie belanden als zij het heeft over zaken als weerstand, het niet willen erkennen/voelen van bepaalde (angst)gevoelens, afweermechanismen als projectie etc. Het punt is, ik herken me daar echt helemaal niet in, ik voel/ervaar weinig/geen weerstand en ik voel/ervaar ook geen angst voor het voelen van gevoelens (wel voor de soms heftigheid ervan en de onzekerheid of ik ermee om kan gaan - we zijn ook met emotie regulering bezig). Ik ben wel heel schrikkerig aangelegd, maar ga mijn angsten niet uit de weg (zoals o.a. uit mijn levensloop blijkt). Ik weet dat psychologische processen ook onbewust zijn/gaan en dat je als autist moeite kunt hebben met het aanvoelen/ ervaren van (eigen) emoties, maar dan nog heb ik heel sterk het gevoel/idee dat het geen weerstand etc is (alleen dus vooral weerstand tegen het idee van weerstand).
Een psychiater die ik af en toe spreek ivm medicatie vertelde dat zij hetzelfde heeft meegemaakt met twee andere autistische cliënten (die ook beweerden echt geen weerstand te ervaren) en dat zij na verloop van tijd haar behandeling daar ook op aangepast heeft. Binnenkort hebben de psychiater, psycholoog en ik gezamenlijk een gesprek om het o.a. hier ook over te hebben. Maar ik ben dus benieuwd of jullie hier misschien ook iets in herkennen, op gestuit zijn in therapie?
Groetjes!
zaterdag 31 juli 2021 om 13:39
Hi, dankjewel voor je reactie!OohBoy schreef: ↑30-07-2021 23:22Hey Isa,
Met wat voor therapie ben je bezig dan?
Bij mij liep de veranderingsgerichte therapie steeds vast (oa schematherapie), en ik herken wel wat je schrijft. Ik kan heel weinig met gevoel en emoties, en vooral het geven van woorden daaraan.
Toen is het PO naar ASS gedaan, en toen dat er ook uitkwam heeft mijn behandelaar zelfs haar excuses aangeboden dat ze me zo vaak overvraagd heeft. Ze zag in dat het geen onwil (of dus weerstand) was van mijn kant, maar echt onvermogen, waardoor ik vaak ging dissociëren.
Zou zoiets bij jullie ook kunnen spelen, dat jouw behandelaar geen idee heeft wat ASS voor jou inhoudt?
Heel fijn dat jouw behandelaar heeft ingezien dat er iets anders speelde dan onwil en ook excuses heeft aangeboden (dat doen hulpverleners vlgs mij niet snel).
Mijn behandelaar en ik zijn af en toe nog aan het kijken hoe ASS zich bij mij uit (heb ook nog niet heel lang de diagnose) en emoties zijn wel vaak heftig bij mij (ene of andere uiterste - emotie regulatie is dan ook een van de dingen waar we mee bezig zijn), maar op zich kan ik ze wel verwoorden, ik voel me ook geenszins overvraagd oid. Het is echt alleen dat ik me niet herken in het idee van weerstand/ angst voelen om bepaalde gevoelens uit de weg te gaan. Ik ervaar dus weerstand tegen het idee van weerstand en vind de heftigheid van sommige emoties lastig om mee om te gaan, maar ik voel geen angst voor het voelen van betreffende emoties an sich. Mijn gevoel/intuïtie geeft gewoon echt in dat ik geen weerstand voel (ik heb dat bij eerdere veranderingsprocessen ook niet ervaren), eerder het tegenovergestelde, dat ik een soort nieuwsgierigheid heb van hoe ik kan leren anders naar mezelf/anderen/het leven te kijken.
Wellicht dat het gewoon een kwestie is van elkaar nog beter leren kennen, maar omdat die psychiater zei dat ze het wel eens eerder in de behandeling van autisten is tegengekomen, vroeg ik me dus af of anderen die ervaring ook wel eens hebben gehad van dat dingen als weerstand geïnterpreteerd worden terwijl je het zelf echt heel duidelijk niet zo ervaart.
maandag 2 augustus 2021 om 07:34
zaterdag 21 augustus 2021 om 17:31
Pffffffffffffffffffffft, bij mij aan de overkant is een buurtfeestje georganiseerd. 'Gezellig' met keiharde muziek.
En aan de andere kant is er in onze gemeenschappelijke tuin ook een feestje, met muziek.
Oftewel: aan alle kanten lawaai.
Ik word daar zó agressief van.
En aan de andere kant is er in onze gemeenschappelijke tuin ook een feestje, met muziek.
Oftewel: aan alle kanten lawaai.
Ik word daar zó agressief van.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zondag 24 oktober 2021 om 14:18
redbulletje schreef: ↑14-08-2021 20:22Kom ook naar Viafora, das een fijn forum. En 't werkt technisch vele malen beter dan hier.
Hee, ik had je reactie helemaal niet gezien. Ik kijk wel eens op dat andere forum, ik weet nog niet of het wat voor me is, maar bedankt voor de tip
donderdag 7 april 2022 om 17:37
Even dit topic omhoog halen. Het is de week van autisme.
Zaterdag is er via instagram live een minicongres te volgen via wereld van autisme.. geen idee hoe het werkt Lijkt mij wel interessant , zeker gezien de onderwerpen als burn out en vrouwen met autisme.
Ik volg een aantal accounts op instagram en zo kwam ik het op het spoor.
Zaterdag is er via instagram live een minicongres te volgen via wereld van autisme.. geen idee hoe het werkt Lijkt mij wel interessant , zeker gezien de onderwerpen als burn out en vrouwen met autisme.
Ik volg een aantal accounts op instagram en zo kwam ik het op het spoor.
vrijdag 8 april 2022 om 07:31
Is dat het NVA-congres?Amarilis schreef: ↑07-04-2022 17:37Even dit topic omhoog halen. Het is de week van autisme.
Zaterdag is er via instagram live een minicongres te volgen via wereld van autisme.. geen idee hoe het werkt Lijkt mij wel interessant , zeker gezien de onderwerpen als burn out en vrouwen met autisme.
Ik volg een aantal accounts op instagram en zo kwam ik het op het spoor.
https://www.autisme.nl/actueel/congres- ... gres-2022/
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 8 april 2022 om 12:23
@caretta, dat is jammer, ik heb ook geen idee hoe het werkt hoor, ga morgen even kijken of het me lukt.
@solomio, nee volgens mij niet. Ik kan geen plaatjes plakken maar had een schermafbeelding gemaakt. Het is een instagram mini congres. Ism autismekracht en wereld van autisme. Hebben beide website met veel info.
Kwam het toevallig tegen en wilde het delen.
Ik ben vooral benieuwd naar de autistische burn-out ( zelf last van) en autisme bij vrouwen.
@solomio, nee volgens mij niet. Ik kan geen plaatjes plakken maar had een schermafbeelding gemaakt. Het is een instagram mini congres. Ism autismekracht en wereld van autisme. Hebben beide website met veel info.
Kwam het toevallig tegen en wilde het delen.
Ik ben vooral benieuwd naar de autistische burn-out ( zelf last van) en autisme bij vrouwen.
vrijdag 8 april 2022 om 14:42
Solomio schreef: ↑08-04-2022 07:31Is dat het NVA-congres?
https://www.autisme.nl/actueel/congres- ... gres-2022/
Nee, het zijn twee accounts die dan (samen?) live gaan in hun stories. Je kunt daar gewoon gratis naar kijken. Misschien slaan ze het op zodat je later terug kunt kijken.
Het begint om 10.30u en is tot 12.15, er zijn vier thema’s.
zaterdag 9 april 2022 om 17:16
Ik zit op dit moment in een uitgebreid diagnostisch traject naar ASS. Ik kamp al vele jaren met depressie en chronische suicidaliteit. Van het idee dat het ASS zou kunnen zijn, word ik nogal wanhopig gezien dat niet te genezen is.
Wat is jullie ervaring met behandelingen? Is je leven daar echt beter van geworden?
Wat is jullie ervaring met behandelingen? Is je leven daar echt beter van geworden?
zaterdag 9 april 2022 om 19:29
Mijn zoon, zijn vader en ik (en zijn leerkrachten, zijn hele omgeving eigenlijk ) waren juist opgelucht dat hij de diagnose ASS kreeg, omdat ie daarna eindelijk niet meer werd gelabeld als lui, traag of snel afgeleid en er door die diagnose veel meer begrip kwam voor zijn ‘zijn’.Escondido schreef: ↑09-04-2022 17:16Ik zit op dit moment in een uitgebreid diagnostisch traject naar ASS. Ik kamp al vele jaren met depressie en chronische suicidaliteit. Van het idee dat het ASS zou kunnen zijn, word ik nogal wanhopig gezien dat niet te genezen is.
Wat is jullie ervaring met behandelingen? Is je leven daar echt beter van geworden?
Met begeleiding, psycho-educatie en mediatie is zijn leven wel beter geworden, ja. De medicatie zorgt er uiteraard niet voor dat zijn ASS verdwijnt, maar het haalt wel de scherpe randjes ervan af.
zaterdag 9 april 2022 om 19:36
zaterdag 9 april 2022 om 22:38
Cookielover schreef: ↑09-04-2022 19:36Minicongres niet gezien, ik was bij het ‘grote’ congres
De lezing/presentatie van Wietske Ester en Margot Spelbrink over stress bij ouders was herkenbaar en de afsluitende lezing van Annelies Spek over de autistische burn-out was heel interessant.
De mini’s zijn opgeslagen dus je kunt ze terugkijken.
Ik heb heb er zelf eerlijk gezegd het geduld niet voor. De eerste ging over diagnostiek en nog iets, voor mij sowieso niet relevant meer omdat ik de onderzoeken en diagnose vorig jaar al heb gekregen.
zaterdag 9 april 2022 om 22:58
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in