Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 5
dinsdag 19 mei 2020 om 21:29
Deel 4:
psyche/autisme-wie-ook-deel-4/list_messages/417545
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
Kind met autisme,
Ouder met autisme,
deel je ervaring.
psyche/autisme-wie-ook-deel-4/list_messages/417545
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
Kind met autisme,
Ouder met autisme,
deel je ervaring.
zaterdag 17 oktober 2020 om 05:05
Hopelijk was de uitslag goed voor je test. Heb gelezen dat in België de maximum capaciteit bereikt is. En de wachttijd nu nog zou gaan oplopen. Langs de andere kant zouden in de luchthaven er resultaten komen na 4 u wachten als je extra betaald.Kwebbeltje91 schreef: ↑16-10-2020 14:39Zou goed kunnen. Ik ben afgelopen woensdag getest om 14.00, en gisteren einde van de ochtend kreeg ik al de uitslag.
Huisgenoot is gisteren ook getest en we hopen dat die vandaag de uitslag krijgt. Maar ze zeiden dat ze het binnen 24/48 uur wisten, maar ik kreeg het al binnen 24u. Het is ook net hoe druk het is gok ik.
zaterdag 17 oktober 2020 om 09:08
Ja, de uitslag was negatief gelukkig. Voel me ook een stuk beter, op wat lichte keelpijn na.
zaterdag 17 oktober 2020 om 18:12
Goed.Kwebbeltje91 schreef: ↑17-10-2020 09:08Ja, de uitslag was negatief gelukkig. Voel me ook een stuk beter, op wat lichte keelpijn na.
zondag 18 oktober 2020 om 03:19
Over 2 weken ga ik op ehh essentiele reis (voor mij essentieel haha) naar NL. Ik ben al meer dan een jaar niet geweest. Ik zou afgelopen april.
Hopelijk lukt het me aan te passen aan het stramien. Ik heb mondkapjes maar ik gebruik ze niet en in de supermarkt passeer ik mensen ook op minder dan 1.5 meter.
Maar ja, onze coroño teller staat alweer nagenoeg op 0 na 4 weken. 1 super spreadje en wat kleine klusters en klaar zijn we weer.
Hopelijk lukt het me aan te passen aan het stramien. Ik heb mondkapjes maar ik gebruik ze niet en in de supermarkt passeer ik mensen ook op minder dan 1.5 meter.
Maar ja, onze coroño teller staat alweer nagenoeg op 0 na 4 weken. 1 super spreadje en wat kleine klusters en klaar zijn we weer.
vrijdag 23 oktober 2020 om 15:06
Beste medeforummers,
Ik heb een vraagje waar jullie me misschien wel mee kunnen helpen. Ik zal jullie de achtergrond informatie besparen. Mijn vraag gaat vooral over hoe een autisme diagnose gaat. Ik loop al langere tijd tegen klachten aan, waarmee ik sinds kort naar een psycholoog ga om uit te zoeken waar de klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Ik vraag me al langere tijd af waarom ik nu deze klachten heb: heb ik autisme, moet ik het meer zoeken in persoonlijkheidsproblematiek, moet ik me niet zo aanstellen (this is life, deal with it). Als eerste gaan we nu inzetten op autisme: onderzoeken of dit mogelijk past bij mij en het anders uitsluiten. Hier gaat mijn vraag nu vooral over, aangezien jullie dit traject al gehad hebben. Ik heb wel eens begrepen dat zo’n traject heel uitgebreid is, lang duurt en door verschillende personen (icm psychiater) gedaan wordt. Nu zei mijn psycholoog (jong meisje), dat dit normaal berust op verschillende aspecten: vragenlijsten, gesprekken, gesprekken met mijn ouders ook en een cognitief stukje. Nu zei ze dat aangezien ik uni doe het cognitieve stukje waarschijnlijk niks ging opleveren en we dit dus ook niet gaan doen als ik het hiermee eens ben, omdat als ik al autisme heb, ik dit door mijn ‘intelligentie’ heel goed kan verbergen. Ze zei dus dat we een paar gesprekken moesten doen (3 ofzo) en wat vragenlijsten en een keer met mam praten en dan maakt ze een dossier op, bespreekt ze het nog met een klinisch specialist of psychiater o.i.d. en dan kijken we dan verder. Maar nu vraag ik me af (zij is psycholoog, geen psychiater): kan iets als autisme zo makkelijk uitgesloten worden of kun je zo snel zien dat we in deze richting moeten kijken?
Ze heeft me nu al wat vragen gesteld en ik heb al best veel over autisme gelezen en ik denk ook niet dat uit die standaard vragenlijsten een diagnose autisme gaat volgen. Maar ik vraag me af of het niet mogelijk is dat ik toch wel autisme zou hebben, maar het heel goed heb leren verbergen en of haar ‘onderzoekje’ zoals ze het nu stelt niet veel te eenvoudig is? Ik zou het graag willen onderzoeken en oftewel uitsluiten of verder onderzoeken, maar ik vraag me dus af of dat überhaupt mogelijk is op de manier die zij nu voor ogen heeft. Ik ben namelijk zeker geen typische autist, voor in hoeverre dat al bestaat.
Ik heb een vraagje waar jullie me misschien wel mee kunnen helpen. Ik zal jullie de achtergrond informatie besparen. Mijn vraag gaat vooral over hoe een autisme diagnose gaat. Ik loop al langere tijd tegen klachten aan, waarmee ik sinds kort naar een psycholoog ga om uit te zoeken waar de klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Ik vraag me al langere tijd af waarom ik nu deze klachten heb: heb ik autisme, moet ik het meer zoeken in persoonlijkheidsproblematiek, moet ik me niet zo aanstellen (this is life, deal with it). Als eerste gaan we nu inzetten op autisme: onderzoeken of dit mogelijk past bij mij en het anders uitsluiten. Hier gaat mijn vraag nu vooral over, aangezien jullie dit traject al gehad hebben. Ik heb wel eens begrepen dat zo’n traject heel uitgebreid is, lang duurt en door verschillende personen (icm psychiater) gedaan wordt. Nu zei mijn psycholoog (jong meisje), dat dit normaal berust op verschillende aspecten: vragenlijsten, gesprekken, gesprekken met mijn ouders ook en een cognitief stukje. Nu zei ze dat aangezien ik uni doe het cognitieve stukje waarschijnlijk niks ging opleveren en we dit dus ook niet gaan doen als ik het hiermee eens ben, omdat als ik al autisme heb, ik dit door mijn ‘intelligentie’ heel goed kan verbergen. Ze zei dus dat we een paar gesprekken moesten doen (3 ofzo) en wat vragenlijsten en een keer met mam praten en dan maakt ze een dossier op, bespreekt ze het nog met een klinisch specialist of psychiater o.i.d. en dan kijken we dan verder. Maar nu vraag ik me af (zij is psycholoog, geen psychiater): kan iets als autisme zo makkelijk uitgesloten worden of kun je zo snel zien dat we in deze richting moeten kijken?
Ze heeft me nu al wat vragen gesteld en ik heb al best veel over autisme gelezen en ik denk ook niet dat uit die standaard vragenlijsten een diagnose autisme gaat volgen. Maar ik vraag me af of het niet mogelijk is dat ik toch wel autisme zou hebben, maar het heel goed heb leren verbergen en of haar ‘onderzoekje’ zoals ze het nu stelt niet veel te eenvoudig is? Ik zou het graag willen onderzoeken en oftewel uitsluiten of verder onderzoeken, maar ik vraag me dus af of dat überhaupt mogelijk is op de manier die zij nu voor ogen heeft. Ik ben namelijk zeker geen typische autist, voor in hoeverre dat al bestaat.
Zwetser
vrijdag 23 oktober 2020 om 15:59
Ten eerste: er bestaat idd geen 'typische autist', dus die gedachte/maatstaf kun je laten varen.
Ten tweede klopt het wel redelijk wat je psycholoog zegt qua onderzoek, zo is het bij mij ook gegaan... eerst wat hit en mis 'diagnoses' gehad. Daarna bij een specialistisch instituut wat vragenlijsten ingevuld, gesprek gehad, gesprek met mijn ouders gehouden... dat in combinatie met de vragenlijsten die ik door anderen over mij in heb laten vullen en de bevindingen van mijn eerste psycholoog resulteerde in de diagnose autisme.
Ik heb nooit iets cognitiefs hoeven doen. Kan ook prima camoufleren.
Die vragenlijsten, de manier waarop je reageert in het gesprek, wat je ouders over je vertellen (of er al van kinds af aan betaalde kenmerken afwezig waren)... het is allemaal gericht op het kunnen identificeren of er sprake is van autisme (en in welke mate het je leven beinvloedt).
Gewoon over je heen laten komen, eerlijk antwoord geven en niet gaan (over)analyser. Die mensen weten vaak echt wel waar ze naar moeten kijken.
Ten tweede klopt het wel redelijk wat je psycholoog zegt qua onderzoek, zo is het bij mij ook gegaan... eerst wat hit en mis 'diagnoses' gehad. Daarna bij een specialistisch instituut wat vragenlijsten ingevuld, gesprek gehad, gesprek met mijn ouders gehouden... dat in combinatie met de vragenlijsten die ik door anderen over mij in heb laten vullen en de bevindingen van mijn eerste psycholoog resulteerde in de diagnose autisme.
Ik heb nooit iets cognitiefs hoeven doen. Kan ook prima camoufleren.
Die vragenlijsten, de manier waarop je reageert in het gesprek, wat je ouders over je vertellen (of er al van kinds af aan betaalde kenmerken afwezig waren)... het is allemaal gericht op het kunnen identificeren of er sprake is van autisme (en in welke mate het je leven beinvloedt).
Gewoon over je heen laten komen, eerlijk antwoord geven en niet gaan (over)analyser. Die mensen weten vaak echt wel waar ze naar moeten kijken.
donderdag 19 november 2020 om 12:53
Ik heb naast gesprekken zelf en met mijn vader ook vragenlijsten moeten laten invullen door mensen om mij heen. De resultaten waren heel wisselend, vooral tussen mezelf vs. Vrienden haha.
Ik had ook oude rapporten van mkd en school plus de rapporten die opgevraagd waren bij eerdere instanties waar ik hulp heb gehad.
Uiteindelijk vanwege waar ik hulp bij nodig zou hebben en vanwege vermoeden van FAS ook nog een iq test gedaan. Met nauwelijks slaap scoorde ik nog redelijk. En wisselend ook op allerlei aspecten.
De diagnose heeft me bevrijd, ik weet dat er een vangnet is qua hulp mocht het ooit mislopen. Daarom durf ik meer ook op carrièregebied. Ik heb zelfs in het buitenland een groepje mensen die me kunnen ondersteunen wanneer nodig en daarom juist ben ik meer vooruit gekomen en daarom juist heb ik veel minder een belasting op het zorgstelsel gepleegd.
Ik had ook oude rapporten van mkd en school plus de rapporten die opgevraagd waren bij eerdere instanties waar ik hulp heb gehad.
Uiteindelijk vanwege waar ik hulp bij nodig zou hebben en vanwege vermoeden van FAS ook nog een iq test gedaan. Met nauwelijks slaap scoorde ik nog redelijk. En wisselend ook op allerlei aspecten.
De diagnose heeft me bevrijd, ik weet dat er een vangnet is qua hulp mocht het ooit mislopen. Daarom durf ik meer ook op carrièregebied. Ik heb zelfs in het buitenland een groepje mensen die me kunnen ondersteunen wanneer nodig en daarom juist ben ik meer vooruit gekomen en daarom juist heb ik veel minder een belasting op het zorgstelsel gepleegd.
donderdag 19 november 2020 om 12:56
Alleen met diazepam (goed) en voor nachtvluchten lorazepam. Ik kom altijd redelijk fris uit het vliegtuig en dan is de jetlag ook minimaal.
Lorazepam is eigenlijk een anti piekermiddel geloof ik. Dus als je veel stress hebt lijkt me dat oxa best wel zou kunnen helpen als nervositeit je wakker houd.
dinsdag 24 november 2020 om 12:08
dag allen,
het verwerken van de diagnose is moeilijker dan ik dacht.... ik ben nu boeken aan het lezen over ASS bij volwassenen en herken veel. Maar vind het ook verwarrend. En ik ervaar nog steeds zoveel klachten, vind het al met al toch best zwaar.
Ik zit al bijna een jaar in de zw wegens klachten die gerelateerd zijn aan overprikkeling en werk 28 uur op dit moment. Maar of het echt goed gaat.. ik twijfel.
Zijn er onder jullie meer mensen die op ' latere' leeftijd de diagnose ASS hebben gekregen? En hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Ik ben 46.
Dank alvast!
het verwerken van de diagnose is moeilijker dan ik dacht.... ik ben nu boeken aan het lezen over ASS bij volwassenen en herken veel. Maar vind het ook verwarrend. En ik ervaar nog steeds zoveel klachten, vind het al met al toch best zwaar.
Ik zit al bijna een jaar in de zw wegens klachten die gerelateerd zijn aan overprikkeling en werk 28 uur op dit moment. Maar of het echt goed gaat.. ik twijfel.
Zijn er onder jullie meer mensen die op ' latere' leeftijd de diagnose ASS hebben gekregen? En hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Ik ben 46.
Dank alvast!
dinsdag 24 november 2020 om 12:12
Ik had heel dit nieuwe topic niet gezien, dus beetje late reactie.
Ik gebruik oxazepam soms als slaapmiddel. Halve zelfs.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 24 november 2020 om 12:14
Ik kreeg de diagnose op mijn 50e en er veranderde weinig.Nikki1973 schreef: ↑24-11-2020 12:08dag allen,
het verwerken van de diagnose is moeilijker dan ik dacht.... ik ben nu boeken aan het lezen over ASS bij volwassenen en herken veel. Maar vind het ook verwarrend. En ik ervaar nog steeds zoveel klachten, vind het al met al toch best zwaar.
Ik zit al bijna een jaar in de zw wegens klachten die gerelateerd zijn aan overprikkeling en werk 28 uur op dit moment. Maar of het echt goed gaat.. ik twijfel.
Zijn er onder jullie meer mensen die op ' latere' leeftijd de diagnose ASS hebben gekregen? En hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Ik ben 46.
Dank alvast!
Ik wist al heel prima waar mijn sterke en zwakke kanten lagen en had mijn leven daar al op ingericht.
Het enige wat de diagnose mij heeft opgeleverd is dat ik nu passender hulp heb.
Wat maakt dat jij het zo moeilijk vindt?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 24 november 2020 om 12:18
Daar zijn ze bij mij nu ook mee bezig om daarnaar te kijken.Solomio schreef: ↑24-11-2020 12:14Ik kreeg de diagnose op mijn 50e en er veranderde weinig.
Ik wist al heel prima waar mijn sterke en zwakke kanten lagen en had mijn leven daar al op ingericht.
Het enige wat de diagnose mij heeft opgeleverd is dat ik nu passender hulp heb.
Wat maakt dat jij het zo moeilijk vindt?
Ik heb mijn diagnose sinds een klein jaar. Er verandert idd niet zo heel veel voor mij, meer dat er meer puzzelstukjes in elkaar vallen. Mijn leven is nog net zo ingewikkeld als daarvoor.
dinsdag 24 november 2020 om 12:26
Hier een moeder die erg worstelt met het autisme van haar zoon.
Er werd in de brugklas ASS bij hem vastgesteld en dat verklaarde ineens een hoop. Ook heb ik gesprekken gehad om mij uit te leggen wat ASS precies in hield en er mee om te gaan. Dat gaat heel goed.
Waar ik mij zorgen om maakt is dat hij eigenlijk geen vrienden heeft en veel alleen is. hij heeft wel aansluiting op school en daar gaat hij met een paar klasgenoten om maar dat beperkt zich alleen op school, in vakanties valt dit helemaal stil ook op zijn 'vrienden' app.
Moet ik hier nu wat mee? Hem helpen om ergens aansluiting te vinden, zijn er groepen of clubs die jullie mij kunnen aanraden?
ik maak mij vooral zorgen als hij dadelijk de overstap moet maken van de VMBO naar het MBO.
Ik weet dat ik niet teveel vanuit mijn eigen referentiekader moet denken maar hij is langzaam volwassen aan het worden en ik heb ook niet het eeuwige leven.
Tips of advies is heel erg welkom.
Er werd in de brugklas ASS bij hem vastgesteld en dat verklaarde ineens een hoop. Ook heb ik gesprekken gehad om mij uit te leggen wat ASS precies in hield en er mee om te gaan. Dat gaat heel goed.
Waar ik mij zorgen om maakt is dat hij eigenlijk geen vrienden heeft en veel alleen is. hij heeft wel aansluiting op school en daar gaat hij met een paar klasgenoten om maar dat beperkt zich alleen op school, in vakanties valt dit helemaal stil ook op zijn 'vrienden' app.
Moet ik hier nu wat mee? Hem helpen om ergens aansluiting te vinden, zijn er groepen of clubs die jullie mij kunnen aanraden?
ik maak mij vooral zorgen als hij dadelijk de overstap moet maken van de VMBO naar het MBO.
Ik weet dat ik niet teveel vanuit mijn eigen referentiekader moet denken maar hij is langzaam volwassen aan het worden en ik heb ook niet het eeuwige leven.
Tips of advies is heel erg welkom.
dinsdag 24 november 2020 om 12:33
dinsdag 24 november 2020 om 12:41
dinsdag 24 november 2020 om 14:34
Sjaantje, ik zie bij mijn zoon (9) dat hij op school, sport etc. Prima contact heeft met groepsgenoten (rekening houdend met zijn ASS-eigenheid). Daarbuiten idd niet echt. Op vakantie moet ik hem ook wel stimuleren om kinderen op te zoeken om mee te spelen. Hij wil buiten school ook wel met andere kinderen afspreken, maar het komt er nooit echt van.
Zelf had ik buiten school, sport etc. Ook nooit echt vriendschappelijke contacten (ook ASS diagnose). Heb het eigenlijk ook nooit echt gemist... kon mezelf prima in mijn eentje vermaken. Nu heb ik wel een vriendin over gehouden aan studie en een andere aan sport.
Hoe staat je zoon er in? Heeft hij zelf wel behoefte aan verder contact? Misschien iemand met eenzelfde interesse? Het is idd ook nog best vroeg, kan best nog komen als hij iemand tegen komt met wie het echt klikt.
Ik krijg geen oxazepam omdat het om een 'structureel probleem' gaat. Nu is mijn Venlafaxine dan maar opgehoogd. Helaas slaap ik daar niet echt beter van... merk er eigenlijk helemaal niks van.
Maar ik zit weer een beetje in een upje, dus dan is daar allemaal wel mee te handelen.
Zelf had ik buiten school, sport etc. Ook nooit echt vriendschappelijke contacten (ook ASS diagnose). Heb het eigenlijk ook nooit echt gemist... kon mezelf prima in mijn eentje vermaken. Nu heb ik wel een vriendin over gehouden aan studie en een andere aan sport.
Hoe staat je zoon er in? Heeft hij zelf wel behoefte aan verder contact? Misschien iemand met eenzelfde interesse? Het is idd ook nog best vroeg, kan best nog komen als hij iemand tegen komt met wie het echt klikt.
Ik krijg geen oxazepam omdat het om een 'structureel probleem' gaat. Nu is mijn Venlafaxine dan maar opgehoogd. Helaas slaap ik daar niet echt beter van... merk er eigenlijk helemaal niks van.
Maar ik zit weer een beetje in een upje, dus dan is daar allemaal wel mee te handelen.
dinsdag 24 november 2020 om 14:37
Nikki, toen ik net de diagnose had gekregen leek het ook allemaal ineens veel erger en hopelozer. Het heeft echt even tijd gekost voordat alles een beetje is ingedaald.
Ik was bijna 30 toen ik de diagnose kreeg, 9 jaar geleden.
En ik worstel nog steeds door het leven... sommige periodes beter/succesvoller dan andere...
Ik was bijna 30 toen ik de diagnose kreeg, 9 jaar geleden.
En ik worstel nog steeds door het leven... sommige periodes beter/succesvoller dan andere...
dinsdag 24 november 2020 om 14:56
dank jullie wel voor de reacties.
Wat jij zegt Biebeltje herken ik wel.
@ Solomio... Alles lijkt ineens zo ingewikkeld. Mar ook wel weer herkenbaar, door de dingen die ik lees. .
Ik ben veel aan het nadenken, situaties uit het verleden aan het overdenken (oh daarom ging het toen mis... ah, het lag daar aan).... dat kost veel energie.
En op mijn werk worstel ik ermee wie ik het wel of niet vertel... Heb net mijn manager ingelicht omdat ik wel wat aanpassingen op het werk nodig denk te hebben.
Ik dacht eerst dat ik een burn out had of dat het overgangsklachten waren. Dat gaat over. ASS niet en dat maakt me af en toe ook wel bang...
kortom, veel om over na te denken maar dat wil ik niet altijd. Het lukt me niet om mijn gedachten stop te zetten. Vind het gewoon lastig.
NOu ja, dat dus
Wat jij zegt Biebeltje herken ik wel.
@ Solomio... Alles lijkt ineens zo ingewikkeld. Mar ook wel weer herkenbaar, door de dingen die ik lees. .
Ik ben veel aan het nadenken, situaties uit het verleden aan het overdenken (oh daarom ging het toen mis... ah, het lag daar aan).... dat kost veel energie.
En op mijn werk worstel ik ermee wie ik het wel of niet vertel... Heb net mijn manager ingelicht omdat ik wel wat aanpassingen op het werk nodig denk te hebben.
Ik dacht eerst dat ik een burn out had of dat het overgangsklachten waren. Dat gaat over. ASS niet en dat maakt me af en toe ook wel bang...
kortom, veel om over na te denken maar dat wil ik niet altijd. Het lukt me niet om mijn gedachten stop te zetten. Vind het gewoon lastig.
NOu ja, dat dus
dinsdag 8 december 2020 om 03:35
Hebben jullie ook alleen soms ruimte in het hoofd voor maar 1 thema/obsessie? Een tijd lang deed ik fanatiek sporten. Sinds blessure en vakantie is de klad erin. Nu kan ik wel weer, maar ben ik bezig met huizen kijken, waardoor ik geen zin/tijd heb om te sporten.
Tja, dat wordt januari weer denk ik net als de meerderheid van de mensheid
Nu heb ik eindelijk het droomhuis gevonden, dus ja.. als de hypotheek en verkoop van t vorige huis afgerond is, dan komt de obsessie van de regeldingen (en dat is niet zo simpel als in NL) hier en het bestellen van meubels etc. Etc. Denk dat sporten er dan ook weer in gaat schieten.
Ondertussen ben ik al bijna terug op oude gewicht.. terwijl het een jaar gekost heeft dat eraf te krijgen.
Tja, dat wordt januari weer denk ik net als de meerderheid van de mensheid
Nu heb ik eindelijk het droomhuis gevonden, dus ja.. als de hypotheek en verkoop van t vorige huis afgerond is, dan komt de obsessie van de regeldingen (en dat is niet zo simpel als in NL) hier en het bestellen van meubels etc. Etc. Denk dat sporten er dan ook weer in gaat schieten.
Ondertussen ben ik al bijna terug op oude gewicht.. terwijl het een jaar gekost heeft dat eraf te krijgen.
dinsdag 8 december 2020 om 06:07
Nadat ik men knie kapot deed in 2013. Deed ik toen ik terug kon stappen, wat nooit meer volledig hetzelfde was als voordien. Elke dag rondjes wandelen in de living 1 uur. Mijn gewicht bleef stabiel.
Nu voor de moment ben ik aangekomen. Maar lig dan ook bijna constant in de zetel of in bed. Uitgezonderd als ik eens kuis of zo. Mijn energie is laag en extreem snel op, en vult heel traag bij, ik krijg deze week weer een baxter ijzer, de vorige is nog maar 1 maand geleden.
Ik heb 1 obsessie en dat is aan de dood/euthanasie denken. Het zou eens moeten veranderen naar iets anders. Maar het blijft maar, ik kan alleen maar hopen dat men gedachten ooit eens beter worden. Al vraag ik me af of die stelara spuiten het niet nog erger maken, bij de bijwerkingen staat depressie. Al moet ik het daar niet op steken want had het voordien ook al.
Nu voor de moment ben ik aangekomen. Maar lig dan ook bijna constant in de zetel of in bed. Uitgezonderd als ik eens kuis of zo. Mijn energie is laag en extreem snel op, en vult heel traag bij, ik krijg deze week weer een baxter ijzer, de vorige is nog maar 1 maand geleden.
Ik heb 1 obsessie en dat is aan de dood/euthanasie denken. Het zou eens moeten veranderen naar iets anders. Maar het blijft maar, ik kan alleen maar hopen dat men gedachten ooit eens beter worden. Al vraag ik me af of die stelara spuiten het niet nog erger maken, bij de bijwerkingen staat depressie. Al moet ik het daar niet op steken want had het voordien ook al.
zaterdag 19 december 2020 om 05:27
Interessant artikel over 'autistische burn-out'.
https://a-typist.nl/autisme-burn-out/
https://a-typist.nl/autisme-burn-out/
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
zaterdag 19 december 2020 om 10:06
Goed stuk.Solomio schreef: ↑19-12-2020 05:27Interessant artikel over 'autistische burn-out'.
https://a-typist.nl/autisme-burn-out/
zaterdag 19 december 2020 om 10:11
Ik was 48 toen ik de diagnose kreeg en ik heb eigenlijk m'n hele leven vanuit nieuw standpunt doorgenomen. Nu snap ik waarom ik toen dit of dat deed of dacht etc. Heb heeeeel veel over autisme gelezen en veel met m'n psych gepraat. Na een tijd zakte mijn interesse in het onderwerp wel weer wat weg.Nikki1973 schreef: ↑24-11-2020 12:08dag allen,
het verwerken van de diagnose is moeilijker dan ik dacht.... ik ben nu boeken aan het lezen over ASS bij volwassenen en herken veel. Maar vind het ook verwarrend. En ik ervaar nog steeds zoveel klachten, vind het al met al toch best zwaar.
Ik zit al bijna een jaar in de zw wegens klachten die gerelateerd zijn aan overprikkeling en werk 28 uur op dit moment. Maar of het echt goed gaat.. ik twijfel.
Zijn er onder jullie meer mensen die op ' latere' leeftijd de diagnose ASS hebben gekregen? En hoe zijn jullie daar mee omgegaan?
Ik ben 46.
Dank alvast!
zaterdag 19 december 2020 om 11:06
Dank je! daar zit ik nu dus nog midden in... Hoe gaat het nu met jou? Heb je een goede manier gevonden om ermee om te gaan? Of is er juist heel weinig voor jou veranderd?redbulletje schreef: ↑19-12-2020 10:11Ik was 48 toen ik de diagnose kreeg en ik heb eigenlijk m'n hele leven vanuit nieuw standpunt doorgenomen. Nu snap ik waarom ik toen dit of dat deed of dacht etc. Heb heeeeel veel over autisme gelezen en veel met m'n psych gepraat. Na een tijd zakte mijn interesse in het onderwerp wel weer wat weg.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
