Psyche
alle pijlers
Bang alleen oud te worden.
zondag 18 juni 2017 om 22:05
Hebben jullie dat ook wel eens? Dat je bang bent om alleen oud te worden?
Ik heb een man en twee kinderen.
Ik ben dan bang dat mijn kinderen later bv ver weg wonen (zat net All you need is love te kijken.......) mijn man overlijdt en dat mijn ouders er ondertussen ook niet meer zijn.
En dat ik dan een soort alleen ben. Als je dan hulpbehoevend wordt, wie helpt je dan?
Ik heb wel vrienden, maar niet heel veel. En waar wonen die tegen die tijd?
Ben in mijn leven een paar keer verhuisd, zo raak je telkens weer mensen "kwijt".
Ik heb ook heel weinig familie, doe je ook niks aan
!
Soms grijpt het me naar de strot om het zo maar te zeggen. Zeker als ik dan oudere mensen zie die hulpbehoevend zijn. Als je zelf geen auto meer kunt rijden, wie brengt je dan naar bv het ziekenhuis als je ziek bent, denk ik dan? Als je geen familie in de buurt hebt.
Herkent iemand dit gevoel?
Ik heb een man en twee kinderen.
Ik ben dan bang dat mijn kinderen later bv ver weg wonen (zat net All you need is love te kijken.......) mijn man overlijdt en dat mijn ouders er ondertussen ook niet meer zijn.
En dat ik dan een soort alleen ben. Als je dan hulpbehoevend wordt, wie helpt je dan?
Ik heb wel vrienden, maar niet heel veel. En waar wonen die tegen die tijd?
Ben in mijn leven een paar keer verhuisd, zo raak je telkens weer mensen "kwijt".
Ik heb ook heel weinig familie, doe je ook niks aan
! Soms grijpt het me naar de strot om het zo maar te zeggen. Zeker als ik dan oudere mensen zie die hulpbehoevend zijn. Als je zelf geen auto meer kunt rijden, wie brengt je dan naar bv het ziekenhuis als je ziek bent, denk ik dan? Als je geen familie in de buurt hebt.
Herkent iemand dit gevoel?
summer is a state of mind
zondag 18 juni 2017 om 22:14
ten dele. ik weet dat ik alleen oud zal worden. Geen kinderen. dus ik zal oplossingen moeten verzinnen, straks. Want ik moet inderaad alleen naar dokterbezoeken. Soms kan me dat inderdaad benauwen tot ik me realiseer dat ik niet in de toekomst kan kijken. Dat wil zeggen dat ik niet weet hoe de maatschappij er over 30 jaar uit ziet.
we zien dat ouderen langer zelfstandig(moeten) blijven wonen en om dit te realiseren zal de overheid steeds meer initiatieven moeten gaan ontwikkelen om dit mogelijk te maken.
Daarnaast is er de WMO. vanuit deze wet kan je gebruik maken van kanalen die je helpen bij ziekenhuisbezoeken, taxivervoer en andere zaken. Daarnaast ligt het ook aan jezelf: als jij niet evolueert en begrijpt dat je ouder wordt en dus hulp nodig hebt , en dat ook niet gaat zoeken, dan zal het moeilijker voor je worden dan wanneer je je beperkingen gaat accepteren. bijvoorbeeld een scootmobiel. mijn vader had er eentje en maakte daar volop gebruik van. Hij is onlangs overleden. mijn moeder piekert er niet over om te leren hoe ze met dat ding moet omgaan. liever is ze het slachtoffer dat niets meer kan. Tja.
daarnaast geldt nog altijd" men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest doch dat nooit zal komen"
Je hebt geen invloed op de toekomst, je kinderen of wie dan ook. Het enige dat je nu concreet kan doen, is zorgen dat je geld apart houdt zodat je straks hulp kunt kopen.
vraag jezelf af waar deze gedachten vandaan komen. Waar ben je zo bang voor? Daar ligt namelijk de kern van het probleem. Niet zozeer de toekomst of dat je straks alleen bent; maar iets anders.
we zien dat ouderen langer zelfstandig(moeten) blijven wonen en om dit te realiseren zal de overheid steeds meer initiatieven moeten gaan ontwikkelen om dit mogelijk te maken.
Daarnaast is er de WMO. vanuit deze wet kan je gebruik maken van kanalen die je helpen bij ziekenhuisbezoeken, taxivervoer en andere zaken. Daarnaast ligt het ook aan jezelf: als jij niet evolueert en begrijpt dat je ouder wordt en dus hulp nodig hebt , en dat ook niet gaat zoeken, dan zal het moeilijker voor je worden dan wanneer je je beperkingen gaat accepteren. bijvoorbeeld een scootmobiel. mijn vader had er eentje en maakte daar volop gebruik van. Hij is onlangs overleden. mijn moeder piekert er niet over om te leren hoe ze met dat ding moet omgaan. liever is ze het slachtoffer dat niets meer kan. Tja.
daarnaast geldt nog altijd" men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest doch dat nooit zal komen"
Je hebt geen invloed op de toekomst, je kinderen of wie dan ook. Het enige dat je nu concreet kan doen, is zorgen dat je geld apart houdt zodat je straks hulp kunt kopen.
vraag jezelf af waar deze gedachten vandaan komen. Waar ben je zo bang voor? Daar ligt namelijk de kern van het probleem. Niet zozeer de toekomst of dat je straks alleen bent; maar iets anders.
zondag 18 juni 2017 om 22:16
Ik heb geen enorme stress, maar ik denk er soms wel aan. Zeker als ik op tv mensen zie die hun dierbaren niet in de buurt hebben.
summer is a state of mind
zondag 18 juni 2017 om 22:22
Dank je voor de post. Je hebt helemaal gelijk, men lijdt het meest onder het lijden dat hij verast. Moet ik voor oppassen.Meiroosje schreef: ↑18-06-2017 22:14Daarnaast ligt het ook aan jezelf: als jij niet evolueert en begrijpt dat je ouder wordt en dus hulp nodig hebt , en dat ook niet gaat zoeken, dan zal het moeilijker voor je worden dan wanneer je je beperkingen gaat accepteren. bijvoorbeeld een scootmobiel. mijn vader had er eentje en maakte daar volop gebruik van. Hij is onlangs overleden. mijn moeder piekert er niet over om te leren hoe ze met dat ding moet omgaan. liever is ze het slachtoffer dat niets meer kan. Tja.
daarnaast geldt nog altijd" men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest doch dat nooit zal komen"
vraag jezelf af waar deze gedachten vandaan komen. Waar ben je zo bang voor? Daar ligt namelijk de kern van het probleem. Niet zozeer de toekomst of dat je straks alleen bent; maar iets anders.
Ook je laatste alinea geeft me stof tot nadenken, waarom ben ik hier bang voor? Iets om even goed over na te gaan denken.
summer is a state of mind
zondag 18 juni 2017 om 22:25
Dank je Ana-Isabel!
Ben heel blij met wat ik heb, daarom ook bang om het kwijt te raken denk ik.
Blijf er niet hangen gelukkig, maar soms denk ik er wel eens over en dan ontstaat er wat onrust .
Wel goed om te horen dat meer mensen zich hier wel eens zorgen om maken!
Ben heel blij met wat ik heb, daarom ook bang om het kwijt te raken denk ik.
Blijf er niet hangen gelukkig, maar soms denk ik er wel eens over en dan ontstaat er wat onrust
.Wel goed om te horen dat meer mensen zich hier wel eens zorgen om maken!
c_est_moi wijzigde dit bericht op 18-06-2017 22:26
15.55% gewijzigd
summer is a state of mind
zondag 18 juni 2017 om 22:26
ik denk dat Ana isabel een punt heeft : wat je hebt, wil je niet kwijt" ik denk dat daar een kern ligt. niet alleen je familie wil je niet kwijt (je hart breekt, denk ik bij de gedachte als je kinderen naar het buitenland gaan en je zou ze het liefste "in een doosje willen doen" (was dat van Henk elsink?) maar ook je gezondheid, je mobilteit en je wordt geconfronteerd met je sterfelijkheid. vermoed ik.
zondag 18 juni 2017 om 22:34
Niks menselijks is mij vreemdc_est_moi schreef: ↑18-06-2017 22:25Dank je Ana-Isabel!
Ben heel blij met wat ik heb, daarom ook bang om het kwijt te raken denk ik.
Blijf er niet hangen gelukkig, maar soms denk ik er wel eens over en dan ontstaat er wat onrust
Wel goed om te horen dat meer mensen zich hier wel eens zorgen om maken!
Houd je naasten dicht bij je en geniet van het nu. Het is zo zonde om je druk te maken over zaken die waarschijnlijk nooit aan de orde zullen zijn. ( Daar probeer ik mij altijd aan vast te houden.)
zondag 18 juni 2017 om 22:38
Ja, ik herken het. Maar ik heb geen relatie en geen kinderen. Zou ik dat wel hebben, dan zou ik dit gevoel waarschijnlijk niet zo hebben. Want volgens mij heb je een goede basis om juist niet alleen oud te worden. Je kinderen krijgen misschien ook kinderen, waardoor je ook nog kleinkinderen krijgt.
Maar ik snap wel dat zo'n gedachte van alleen oud worden je soms aanvliegt hoor, dat is ook een nare gedachte.
Wel denk ik dat je als mens ook meegroeit... veranderingen als 'ouder worden' gaan geleidelijk. Het is niet zo dat je *ineens* oud en alleen bent... mocht je inderdaad alleen overblijven, dan gebeurt dat geleidelijk... waardoor je het misschien ook wat makkelijker handelt. Je hebt als mens in het algemeen een groot aanpassingsvermogen denk ik.
En wie weet hoe de ouderenzorg er tegen die tijd uitziet... misschien biedt dat veel mogelijkheden tot contact en samenzijn.
Maar ik snap wel dat zo'n gedachte van alleen oud worden je soms aanvliegt hoor, dat is ook een nare gedachte.
Wel denk ik dat je als mens ook meegroeit... veranderingen als 'ouder worden' gaan geleidelijk. Het is niet zo dat je *ineens* oud en alleen bent... mocht je inderdaad alleen overblijven, dan gebeurt dat geleidelijk... waardoor je het misschien ook wat makkelijker handelt. Je hebt als mens in het algemeen een groot aanpassingsvermogen denk ik.
En wie weet hoe de ouderenzorg er tegen die tijd uitziet... misschien biedt dat veel mogelijkheden tot contact en samenzijn.
zondag 18 juni 2017 om 22:48
Nog een goede reden om te investeren in relaties en vriendschappen. Wees aardig voor je buren, rij de oude buurvrouw eens naar de dokter of help het gezin met een "probleem-kind". Sta dus midden in de maatschappij, de kans is dan veel groter dat, wanneer jij hulp nodig hebt, er ook mensen klaar zullen staan.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 18 juni 2017 om 22:50
zondag 18 juni 2017 om 22:55
hamerhaai schreef: ↑18-06-2017 22:48Nog een goede reden om te investeren in relaties en vriendschappen. Wees aardig voor je buren, rij de oude buurvrouw eens naar de dokter of help het gezin met een "probleem-kind". Sta dus midden in de maatschappij, de kans is dan veel groter dat, wanneer jij hulp nodig hebt, er ook mensen klaar zullen staan.
Uiteraard! Dit hoort er ook zeker bij. Wie goed doet.....
Goed dat je het noemt. Doe mijn best wel, maar ook vaak druk met eigen gezin, werk, familie, school, enz enz.
summer is a state of mind
zondag 18 juni 2017 om 23:03
Ja dat herken ik wel een beetje. Toen ik puber was vind ik familie maar gedoe, maar ik kan nu echt genieten van stoffige verjaardagen van de oude tantes van mijn vader omdat ik merk dat ze toch echt wel oud worden nu. Waar ik zelden mee naar oma ging, grijp ik nu iedere kans om mee te gaan met mijn moeder. Want het kan zomaar afgelopen zijn als je ruim in de 80 bent.
Dat soort dingen begin ik me wel steeds meer te beseffen ja. Maar ik denk nirt dat het me verder echt in de weg zit. Ik geniet hooguit meer van de tijd die we samen hebben, en dat is juist positief. Wat komt dat komt, daar dealen we dan wel weer mee
Dat soort dingen begin ik me wel steeds meer te beseffen ja. Maar ik denk nirt dat het me verder echt in de weg zit. Ik geniet hooguit meer van de tijd die we samen hebben, en dat is juist positief. Wat komt dat komt, daar dealen we dan wel weer mee
''The sea, once it casts its spell, holds on in its net of wonder forever.''
maandag 19 juni 2017 om 06:00
maandag 19 juni 2017 om 06:22
Je moet maar zo denken, de kans is groot dat je in ieder geval tot je oud bent heel wat jaren van je man en kinderen, oftewel je gezin, hebt kunnen genieten. Er zijn zat mensen die dat ook graag zouden willen, en het niet hebben, en dus tijdens hun 'jonge' jaren eenzaam zijn. Jij kan tijdens je beste jaren genieten van al dat gezelschap.
maandag 19 juni 2017 om 09:37
Ik denk dat de remedie is om veel goede vrienden te hebben. Dan blijven er altijd wel een paar over die echt gaan helpen en anders heb je toch een fijne tijd gehad. Als je van vrienden houdt tenminste.
Vroeger was ik daar bang voor; vóór mijn twintigste, omdat ik toen ook niet veel vrienden had. Maar daarna zijn de beren op de weg verdwenen. Soms kwam ik echt alleen te staan en dan bleek: zolang ik bleef eten bleef ik ook bestaan, dus doodgaan deed ik niet. De rest is afhankelijk van degene die je op dat moment zal zijn. En aangezien je telkens ongemerkt een beetje verandert heb je grote kans dat dat wat je vreest goed verwerkt zal worden. Iets wat je niet kan voorzien nu. Vertrouw op je ijzersterke zelf. Misschien word je later een kei-populair oudje!
Vroeger was ik daar bang voor; vóór mijn twintigste, omdat ik toen ook niet veel vrienden had. Maar daarna zijn de beren op de weg verdwenen. Soms kwam ik echt alleen te staan en dan bleek: zolang ik bleef eten bleef ik ook bestaan, dus doodgaan deed ik niet. De rest is afhankelijk van degene die je op dat moment zal zijn. En aangezien je telkens ongemerkt een beetje verandert heb je grote kans dat dat wat je vreest goed verwerkt zal worden. Iets wat je niet kan voorzien nu. Vertrouw op je ijzersterke zelf. Misschien word je later een kei-populair oudje!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 19 juni 2017 om 10:06
Ik denk dat het woord "afhankelijk " niet het juiste woord is in deze situatie. Ik wil later absoluut niet afhankelijk van mijn kinderen zijn, als het gaat om bv afspraken aflopen ed,maar ik hoop wel dat het contact en de band tussen ons net zo sterk blijft als dat hij nu is. Dat ze nog steeds graag op bezoek komen en niet denken" gatver, moeten we weer langs die ouwe zeikert ".sushilala schreef: ↑19-06-2017 06:00Ik ook niet. Je kunt ook niet afhankelijk blijven van je kinderen, wou je ze echt elke keer laten komen als je naar de arts moet?
Je kunt gebruik maken van het ov, of van de valys. Je kunt in een aanleunwoning gaan wonen met gezamenlijke ruimte, dan heb je altijd veel mensen om je heen.
maandag 19 juni 2017 om 10:37
Ik wéét dat ik alleen oud zal worden. (Geen broers/zussen/kinderen/etc.) Scheelt een hele hoop gepieker.
Mocht het onverhoopt anders uitpakken is dat mooi meegenomen.
Ik ga er daarnaast ook van uit dat ik niet heel oud zal worden.
Scheelt ook weer een hoop gepieker. Mocht het onverwacht anders uitpakken is dat mooi meegenomen.
Mocht het onverhoopt anders uitpakken is dat mooi meegenomen.
Ik ga er daarnaast ook van uit dat ik niet heel oud zal worden.
Scheelt ook weer een hoop gepieker. Mocht het onverwacht anders uitpakken is dat mooi meegenomen.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
maandag 19 juni 2017 om 23:17
Het gaat niet om afhankelijk. T gaat gewoon om mensen om je heen als je hulp nodig hebt.sushilala schreef: ↑19-06-2017 06:00Ik ook niet. Je kunt ook niet afhankelijk blijven van je kinderen, wou je ze echt elke keer laten komen als je naar de arts moet?
Je kunt gebruik maken van het ov, of van de valys. Je kunt in een aanleunwoning gaan wonen met gezamenlijke ruimte, dan heb je altijd veel mensen om je heen.
Voorbeeld: Mijn vader heeft een tijdje geleden in het ziekenhuis gelegen en kwam flink verzwakt thuis.
Hij kon bijna niet lopen en voor zichzelf zorgen (geen thuiszorg want volgens de norm kon hij wel dingen zelf).
Hij had niet met een bus of taxi naar huis gekund, hij had daar niet op kunnen wachten, want kon niet goed lopen.
Geen idee hoe het had gemoeten als hij ons niet had gehad. Ook met de zorg thuis, dat had een groot probleem geworden.
De mensen/vrienden in zijn omgeving zijn ook hulpbehoevend en kunnen geen echte hulp bieden.
Dat soort situaties bedoel ik, daar ben ik bang voor, dat er niemand is die me dan kan helpen ofzo.
summer is a state of mind
maandag 19 juni 2017 om 23:21
Heb je helemaal gelijk in hoor! Realiseer ik me ook goed.Timetraveler schreef: ↑19-06-2017 06:22Je moet maar zo denken, de kans is groot dat je in ieder geval tot je oud bent heel wat jaren van je man en kinderen, oftewel je gezin, hebt kunnen genieten. Er zijn zat mensen die dat ook graag zouden willen, en het niet hebben, en dus tijdens hun 'jonge' jaren eenzaam zijn. Jij kan tijdens je beste jaren genieten van al dat gezelschap.
summer is a state of mind
dinsdag 20 juni 2017 om 13:57
In het soort situaties die jij schetst: niet in aanmerking komen omdat er geen indicatie is voor thuiszorg, is het dus belangrijk dat van te voren al geconstateerd is dat het hier een "kwetsbare oudere" betreft. De huisartsen (en ik meen dat dit verplicht is) nemen met ouderen jaarlijks contact op (of de assistente doet dat) om eens te zien wat er zoal speelt. (gebeurde bij mijn ouders ook) op het moment dat ze een vermoeden hebben dat er hier een "kwetsbare oudere" is, dan zullen ze ingrijpen, bijvoorbeeld door de WMO te tippen, die dan langskomt. Ook zijn er ouderen organisaties waar je je bij aan kan sluiten. Deze helpen je dan met bijv. belastingpapieren, het vinden van de juiste zorg en hulp. Maar daar moet je dus wel voor open staan. Ben je een eigenwijze ouderen, ja, dan wordt het moeilijk. vandaar mijn opmerking over het accepteren van je beperkingen als je ouder wordt.
Daarnaast hoef je geen gebruik te maken van de gemeentelijke kanalen zoals thuiszorg en/of WMO je kan zelf tijdelijk verpleging inkopen of een schoonmaakbedrijf voor de dagelijkse gang van zaken. Mijn moeder heeft nu ook een hhh buiten de gemeente, kan ze helemaal naar eigen inzicht datgene laten doen waarvan zij het belangrijk vind en zo vaak als ze betalen kan.
even voor mijn beeldvorming: Waarom zou hij geen gebruik kunnen maken van een taxi? Een deeltaxi kan me voorstellen, maar een taxi is over het algemeen vrij snel ter plaatse.
Ook hier telt: je moet even zoeken maar er zijn alternatieven. Ja, die kosten geld en ja, zoeken valt niet mee. ouderen zijn nog wel eens geneigd om te zeggen "doe jij dat maar" (woorden van mijn moeder ) Vandaar dat ik dus nu al geld opzij leg. Nogmaals: je kan je hier druk over maken maar vergeet niet dat de maatschappij van nu heel anders is dan de maatschappij over 30 jaar. Er zijn veel meer alleenstaande ouderen door het aantal echtscheidingen, die lang niet altijd leiden tot nieuwe relaties. Wij evolueren en de maatschappij met ons.
Daarnaast hoef je geen gebruik te maken van de gemeentelijke kanalen zoals thuiszorg en/of WMO je kan zelf tijdelijk verpleging inkopen of een schoonmaakbedrijf voor de dagelijkse gang van zaken. Mijn moeder heeft nu ook een hhh buiten de gemeente, kan ze helemaal naar eigen inzicht datgene laten doen waarvan zij het belangrijk vind en zo vaak als ze betalen kan.
even voor mijn beeldvorming: Waarom zou hij geen gebruik kunnen maken van een taxi? Een deeltaxi kan me voorstellen, maar een taxi is over het algemeen vrij snel ter plaatse.
Ook hier telt: je moet even zoeken maar er zijn alternatieven. Ja, die kosten geld en ja, zoeken valt niet mee. ouderen zijn nog wel eens geneigd om te zeggen "doe jij dat maar" (woorden van mijn moeder
) Vandaar dat ik dus nu al geld opzij leg. Nogmaals: je kan je hier druk over maken maar vergeet niet dat de maatschappij van nu heel anders is dan de maatschappij over 30 jaar. Er zijn veel meer alleenstaande ouderen door het aantal echtscheidingen, die lang niet altijd leiden tot nieuwe relaties. Wij evolueren en de maatschappij met ons.
