Psyche
alle pijlers
Benaming gezocht: 'verslaafd' zijn aan andermans problemen
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:18
Wat is de juiste benaming?
Als hulpverleners / professionals dit gedrag vertonen noemt men het ook wel het 'Moeder Theresa Syndroom'.
Daar waar de meeste hulpverleners evenwichtige, solide vakmensen zijn, bestaat een ander, een hunkerend type, wiens verlangen naar aandacht en waardering tot uitdrukking komt in dwangmatig helpen. De hulpvraag van de cliënt is daarbij ondergeschikt aan de behoeftebevrediging van de hulpverlener.
Mijn vraag:
Is er een benaming voor het gedrag van een ouder, vriend(in) of partner (een privépersoon) die wel verslaafd lijkt aan andermans' problemen of zelfs de normale, dagelijkse uitdagingen die elk mens moet overwinnen?
Hij/zij is gefixeerd op helpen, steunen, zorgen en verliest daarbij uit het oog of dat wel wenselijk en gepast is. Hij/zij vind je zielig / kwetsbaar en hangt aan je lippen als je een probleem deelt.
Hij/zij heeft weinig/geen interesse in gesprekken over koetjes & kalfjes of algemene onderwerpen.
Het zorgen of steunen lijkt op domineren/klein houden.
Of eigenwaarde voelen/een vorm van genegenheid afdwingen.
De verzorgende persoon wordt boos of raakt in de war als degene die hij of zij wil steunen afstand neemt of 'te zelfstandig' wordt.
Is er een aparte benaming / vakterm voor zulk gedrag?
Ik wil me graag verdiepen en google helpt me niet / nauwelijks verder.
Wat ik niet bedoel:
De psychiatrische stoornis waarbij een ziekte wordt gefingeerd, het Münchhausen by Proxy syndroom. Die stoornis gaat veel verder als het gedrag wat ik bedoel.
Als hulpverleners / professionals dit gedrag vertonen noemt men het ook wel het 'Moeder Theresa Syndroom'.
Daar waar de meeste hulpverleners evenwichtige, solide vakmensen zijn, bestaat een ander, een hunkerend type, wiens verlangen naar aandacht en waardering tot uitdrukking komt in dwangmatig helpen. De hulpvraag van de cliënt is daarbij ondergeschikt aan de behoeftebevrediging van de hulpverlener.
Mijn vraag:
Is er een benaming voor het gedrag van een ouder, vriend(in) of partner (een privépersoon) die wel verslaafd lijkt aan andermans' problemen of zelfs de normale, dagelijkse uitdagingen die elk mens moet overwinnen?
Hij/zij is gefixeerd op helpen, steunen, zorgen en verliest daarbij uit het oog of dat wel wenselijk en gepast is. Hij/zij vind je zielig / kwetsbaar en hangt aan je lippen als je een probleem deelt.
Hij/zij heeft weinig/geen interesse in gesprekken over koetjes & kalfjes of algemene onderwerpen.
Het zorgen of steunen lijkt op domineren/klein houden.
Of eigenwaarde voelen/een vorm van genegenheid afdwingen.
De verzorgende persoon wordt boos of raakt in de war als degene die hij of zij wil steunen afstand neemt of 'te zelfstandig' wordt.
Is er een aparte benaming / vakterm voor zulk gedrag?
Ik wil me graag verdiepen en google helpt me niet / nauwelijks verder.
Wat ik niet bedoel:
De psychiatrische stoornis waarbij een ziekte wordt gefingeerd, het Münchhausen by Proxy syndroom. Die stoornis gaat veel verder als het gedrag wat ik bedoel.
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:36
Redderssyndroom:Maud*de*Braose schreef: ↑22-10-2019 13:19Reddertjes syndroom, tenminste, zo noem ik het. Heel vervelend, want uiteindelijk gaat het alleen maar om hun eigen ego.
https://www.intermediair.nl/collega-s-e ... gle.com%2F
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:43
Solomio schreef: ↑22-10-2019 13:36Redderssyndroom:
https://www.intermediair.nl/collega-s-e ... gle.com%2F
Ik heb zo'n leidinggevende gehad. Toen ik als onzekere nieuweling met de nodige issues binnenkwam was hij er altijd voor me. Maar owee toen ik onafhankelijker werd, dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. brrrrr.
dinsdag 22 oktober 2019 om 15:03
Ik heb ooit zo'n hulpverlener gehad, ook eng.Maud*de*Braose schreef: ↑22-10-2019 13:43Ik heb zo'n leidinggevende gehad. Toen ik als onzekere nieuweling met de nodige issues binnenkwam was hij er altijd voor me. Maar owee toen ik onafhankelijker werd, dat werd me bepaald niet in dank afgenomen. brrrrr.
Zijn er gelukkig niet veel. Voor zover ik zie althans.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 22 oktober 2019 om 20:53
Eens, bij zulke hulpverleners moet je grenzen stellen.
In mijn geval werd het een lang ziekteverlof voor de hulpverlener.
En daar moest ik flink voor knokken, nare ervaring.
Ik vind de dramadriehoek een mooi concept, daar vond ik de meeste bruikbare en werkbare informatie in.
Via het Florence Nightingale syndroom kwam ik uit bij 'communaal narcisme', maar dat klonk te extreem.
Nogmaals bedankt!
In mijn geval werd het een lang ziekteverlof voor de hulpverlener.
En daar moest ik flink voor knokken, nare ervaring.
Ik vind de dramadriehoek een mooi concept, daar vond ik de meeste bruikbare en werkbare informatie in.
Via het Florence Nightingale syndroom kwam ik uit bij 'communaal narcisme', maar dat klonk te extreem.
Nogmaals bedankt!
woensdag 23 oktober 2019 om 15:25
Nibbe schreef: ↑22-10-2019 20:53Eens, bij zulke hulpverleners moet je grenzen stellen.
In mijn geval werd het een lang ziekteverlof voor de hulpverlener.
En daar moest ik flink voor knokken, nare ervaring.
Ik vind de dramadriehoek een mooi concept, daar vond ik de meeste bruikbare en werkbare informatie in.
Via het Florence Nightingale syndroom kwam ik uit bij 'communaal narcisme', maar dat klonk te extreem.
Nogmaals bedankt!
Narcisme vind ik an sich wel een heel geschikte term, alleen dan niet meteen extreme versies daarvan. Maar van jezelf vinden dat je onmisbaar bent voor het levensgeluk/zorg/uberhaupt het leven van een ander ís misschien alsnog wel behoorlijk extreem. Dan vind ik narcisme (eigenlijk vooral het voor de ander denken en de ander volstrekt niet serieus nemen hierin) best van toepassing.
vrijdag 25 oktober 2019 om 21:56
Herkenbaar! Ik heb een kennis die volledig voldoet aan dit beeld. Ze lijkt mij en anderen altijd te willen ‘coachen’. Ze komt altijd met adviezen, ook als ik er niet om vraag. Ik neem haar gedrag maar met een korreltje zout, maar soms irriteert het wel! Als ik haar ‘adviezen’ niet opvolg doet ze net alsof ik in de ‘weerstand’ zit en dramt ze op een zogenaamd vriendelijke manier door. Ik laat het altijd van me afglijden en drink gezellig koffie met haar en zie het als een uitdaging om bij mezelf te blijven.
