Psyche
alle pijlers
Blijven hangen in boosheid/woede
zaterdag 3 juni 2023 om 22:16
Hallo
Wie heeft de succesformule om boosheid/woede ‘los’ te laten? Ik kan dat gewoon niet helaas. Alleen als ik alles ‘eruit’ heb kunnen gooien naar de ‘aanstichter’ (in mijn ogen dan). Zo’n 9 van de 10 keer ‘speel’ ik de nette volwassen mevrouw maar ben ik de rest van de dag niet meer geschikt om onder de mensen te komen (omdat ik die woede/adrenaline nog in mijn lijf heb).
Ik heb yoga geprobeerd, van die podcasts, soort bodyscan, rare muziekjes met zogenaamde rustgevende beelden (ASMR) maar het helpt niets. Er over praten zorgt er alleen maar voor dat ik mijzelf weer loop op te fokken. Vandaag een incident met een zeer agressieve pakketbezorger en ik ben tien uur later nog in staat tot moord en doodslag. Ik heb alleen mijzelf ermee maar ik kan het maar niet van mij afzetten. Wie o wie heeft de gouden tip?
NB misschien nuttig: ik heb NAH (niet aangeboren hersenletsel). Blijven hangen in emoties was voorspeld maar ik schijn dit alleen te hebben met woede/agressie. Met verdriet/teleurstelling/neerslachtigheid/blijdschap/verbazing kan ik prima uit de voeten op een gezonde manier (krijg er in ieder geval geen commentaar op).
Wie heeft de succesformule om boosheid/woede ‘los’ te laten? Ik kan dat gewoon niet helaas. Alleen als ik alles ‘eruit’ heb kunnen gooien naar de ‘aanstichter’ (in mijn ogen dan). Zo’n 9 van de 10 keer ‘speel’ ik de nette volwassen mevrouw maar ben ik de rest van de dag niet meer geschikt om onder de mensen te komen (omdat ik die woede/adrenaline nog in mijn lijf heb).
Ik heb yoga geprobeerd, van die podcasts, soort bodyscan, rare muziekjes met zogenaamde rustgevende beelden (ASMR) maar het helpt niets. Er over praten zorgt er alleen maar voor dat ik mijzelf weer loop op te fokken. Vandaag een incident met een zeer agressieve pakketbezorger en ik ben tien uur later nog in staat tot moord en doodslag. Ik heb alleen mijzelf ermee maar ik kan het maar niet van mij afzetten. Wie o wie heeft de gouden tip?
NB misschien nuttig: ik heb NAH (niet aangeboren hersenletsel). Blijven hangen in emoties was voorspeld maar ik schijn dit alleen te hebben met woede/agressie. Met verdriet/teleurstelling/neerslachtigheid/blijdschap/verbazing kan ik prima uit de voeten op een gezonde manier (krijg er in ieder geval geen commentaar op).
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 3 juni 2023 om 23:24
Wat super ellendig voor je. Als het een duidelijk voorspelbaar gevolg van NAH is zou er dan nog winst te behalen zijn in een revalidatie traject?
Ik heb zoveel psychisch als fysiek nogal pittige klappen cadeau gekregen van het universum en bij beide heb ik door de jaren heen ontdekt dat therapie (of dat nou fysiek of mentaal is) vaak heel veel lucht brengt maar na verloop van tijd steeds weer wordt "ingehaald" door het leven. Soms verander ik en verandert daardoor mijn leven, soms verandert mijn leven en moet ik daardoor ook veranderen. Dus het is nooit "dezelfde ik" die opnieuw hulp nodig heeft, het is steeds een vernieuwde, verbeterde versie van mij die hulp nodig heeft.
Zo leest jouw verhaal ook een beetje voor me. Heel veel herstel en nu dit opeens heel erg in your face.
Voor iemand zonder NAH zou ik blind zeggen wandelen in een prikkelarme omgeving. Maar NAH is natuurlijk geen klein detail, dat maakt je brein echt anders. En daarmee je oplossing waarschijnlijk ook minder voor de hand liggend voor een leek.
In mijn psychomotore therapie gooiden we met pittenzakken om onze emoties (in ongeveer 100% van de gevallen woede, maar dan juist dat hij zo angstaanjagend groot was dat niemand hem überhaupt durfde te voelen) te leren reguleren. Dat vond ik destijds zo fijn dat ik voor thuis ook van die zakjes heb zitten naaien.
Je hebt er tien zakjes en bij voorkeur een muur voor nodig. Het eerste zakje laat je zachtjes uit je hand glijden (geen emotie/neutraal) het tiende zakje smijt je tegen de muur met de passie van iemand compleet verrot schelden terwijl je hem met een kettingzaag te lijf gaat en daarna zout in al zijn wonden stompt. En zakje 2 t/m 9 zijn voor alle stadia daar tussenin. Wij deden hem heen en terug, dus van nul naar tien en dan weer van tien naar nul. Zo kalibeerde je als het ware je emoties (en je lichaam tijdens die emoties) opnieuw. En dat gaf grip en ook het vertrouwen dat je er weer "uit" kon komen.
Nou ja, geen idee of je daar iets aan hebt. Misschien is er ook wel psychomotore therapie voor na NAH.
Ik heb zoveel psychisch als fysiek nogal pittige klappen cadeau gekregen van het universum en bij beide heb ik door de jaren heen ontdekt dat therapie (of dat nou fysiek of mentaal is) vaak heel veel lucht brengt maar na verloop van tijd steeds weer wordt "ingehaald" door het leven. Soms verander ik en verandert daardoor mijn leven, soms verandert mijn leven en moet ik daardoor ook veranderen. Dus het is nooit "dezelfde ik" die opnieuw hulp nodig heeft, het is steeds een vernieuwde, verbeterde versie van mij die hulp nodig heeft.
Zo leest jouw verhaal ook een beetje voor me. Heel veel herstel en nu dit opeens heel erg in your face.
Voor iemand zonder NAH zou ik blind zeggen wandelen in een prikkelarme omgeving. Maar NAH is natuurlijk geen klein detail, dat maakt je brein echt anders. En daarmee je oplossing waarschijnlijk ook minder voor de hand liggend voor een leek.
In mijn psychomotore therapie gooiden we met pittenzakken om onze emoties (in ongeveer 100% van de gevallen woede, maar dan juist dat hij zo angstaanjagend groot was dat niemand hem überhaupt durfde te voelen) te leren reguleren. Dat vond ik destijds zo fijn dat ik voor thuis ook van die zakjes heb zitten naaien.
Je hebt er tien zakjes en bij voorkeur een muur voor nodig. Het eerste zakje laat je zachtjes uit je hand glijden (geen emotie/neutraal) het tiende zakje smijt je tegen de muur met de passie van iemand compleet verrot schelden terwijl je hem met een kettingzaag te lijf gaat en daarna zout in al zijn wonden stompt. En zakje 2 t/m 9 zijn voor alle stadia daar tussenin. Wij deden hem heen en terug, dus van nul naar tien en dan weer van tien naar nul. Zo kalibeerde je als het ware je emoties (en je lichaam tijdens die emoties) opnieuw. En dat gaf grip en ook het vertrouwen dat je er weer "uit" kon komen.
Nou ja, geen idee of je daar iets aan hebt. Misschien is er ook wel psychomotore therapie voor na NAH.
zaterdag 3 juni 2023 om 23:27
Dit. Door schade en schande geleerd dat hoeveel of weinig je ertegen vecht, het leven gewoon doorgaat en de gebeurtenis verdringt.Redballoon schreef: ↑03-06-2023 23:18Echt zo herkenbaar dit...
Ik vrees echt dat ik ooit zal overlijden aan die heftige woede die ik soms ervaar.
Ik ga in mijn hoofd ook constant het dialoog aan met "de dader", ik kan daar maar niet mee ophouden en het voedt mijn woede alleen maar.
Het enige dat mij een minuscuul beetje helpt is me bedenken dat ik dit voorval volgende week al vergeten zal zijn en dat het uiteindelijk geen invloed zal hebben op de rest van mijn leven.
Dus gewoon uitzitten.
Ik weet niet hoe het met nah werkt, maar een nachtje erover slapen helpt mij al.
Ik las net een vergelijking over rouw, die voor mij wel voor meer negatieve emoties werkt.
De vergelijking werd gemaakt met een grote bal in een doos, en in die doos zit een woedeknop. Bal is groot dus stuitert ertegenaan.
Dus steeds boos. Naar verloop van tijd slijt de bal. Een knikker in de doos rolt wat geen en weer, maar raakt de woedeknop bijna niet.
Maargoed, geen flauw idee of dat ook bij nah werkt.
zaterdag 3 juni 2023 om 23:32
Als ik voor mezelf spreek dan kan ik me inderdaad enorm opwinden over situaties in het verkeer, maar die vergeet ik gelukkig wel snel weer en zet ik me sneller overheen.Lorem_Ipsum schreef: ↑03-06-2023 23:23Maar wat voor dingen maken jullie dan mee die woede oproepen? Zijn dit gewoon dagelijkse situaties in de supermarkt, het verkeer of op werk ofzo?
Ik heb misschien het omgekeerde, ik kan echt vrijwel nergens boos om worden.
Het gene waar ik enorm boos van wordt en ook lang boos om kan blijven zijn personen die mij hebben gekwetst. Dit zijn meestal ook mensen die dichterbij mij staan. Vaak is het dan ook een opeenstapeling van dingen die er gebeurd zijn en waar het niet is gelukt om dit uit te spreken of op te lossen. Woede stapelt dan bij mij op en ik kan het niet kwijt bij die persoon. Uiteindelijk kan ik die persoon niet meer luchten of zien zonder geirriteerd te zijn en als ik er met anderen over spreek komen alle emoties weer naar boven. Heel vermoeiend..
zaterdag 3 juni 2023 om 23:36
Ja. Dat is bijna altijd het feit dat de ander ‘overmacht’ in de strijd gooit. De kerel die zich ‘opblaast’ of met uitgestoken vinger op mij afkomt. De kerel die te dicht op mij gaat staan met ‘had je nu nog wat”. Ik heb het dan ook zelden bij vrouwen. Eigenlijk nog maar één keer meegemaakt dat een vrouw die woede in mij losmaakte. Maar gaandeweg had ik in de gaten dat zij verder van het paadje af was dan ik en toen zakte die woede ook gelijk naar een hanteerbaar niveau. Daar had ik een uur later geen last meer van behalve ‘Die was echt compleet de weg kwijt hè’.ChloeJ schreef: ↑03-06-2023 23:11Hetgeen wat je naar de aanstichter wilt uiten per voicenote of whats app bericht naar jezelf sturen, dan is de woede er grotendeels uit en kan je achteraf ook geen spijt hebben dat je bepaalde dingen heb gezegd in woede/boosheid.
Ben je nagegaan wat in zulke situatie jou zo triggert waardoor je zo explosief reageert?
Kinderen/pubers, dieren… dat verhoogt niets of ‘lokt’ niets bij mij uit waardoor ik doorsla. Of die onterecht een veeg uit de pan krijgen. Alleen volwassenen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 3 juni 2023 om 23:38
Ja, heb je ook niet aangeboren hersenletsel zoals TO? Maar dan de omgekeerde reactie mbt woede en boosheid?Lorem_Ipsum schreef: ↑03-06-2023 23:23Maar wat voor dingen maken jullie dan mee die woede oproepen? Zijn dit gewoon dagelijkse situaties in de supermarkt, het verkeer of op werk ofzo?
Ik heb misschien het omgekeerde, ik kan echt vrijwel nergens boos om worden.
Jaja.
zaterdag 3 juni 2023 om 23:51
Het zijn situaties waarvan ieder ‘normaal’ persoon wel zegt: ‘Goh wat een eikel/debiele actie’. Maar waar ik compleet op los ga. Ik durf de ergste voorbeelden niet te noemen. Maar een paar ‘medium’ gevallen:Lorem_Ipsum schreef: ↑03-06-2023 23:23Maar wat voor dingen maken jullie dan mee die woede oproepen? Zijn dit gewoon dagelijkse situaties in de supermarkt, het verkeer of op werk ofzo?
Ik heb misschien het omgekeerde, ik kan echt vrijwel nergens boos om worden.
Vandaag: agressieve pakketbezorger die gewoon een enorme doos recht in mijn gezicht duwt met ‘voor nummer X’ op het moment dat ik de deur open. Ziet mijn hondje niet en duwt die doos nog eens als ik zeg ‘Doe even normaal’. Hij schrikt van mijn hondje van 5 kg dat rent voor haar leven want ik kan die doos niet houden met 1 arm en dreigt ‘dat ding’ helemaal ‘kapot te trappen’. Directe aanleiding om dit topic te openen.
Vorige week: ruige ‘boy’ in afgeragde Range Rover vliegt rakelings voor mij de rotonde op. Ik ga gelijk op de rem maar tik ‘m toch aan. Hij springt uit zijn afgeragde vijfdehands voormalige leasebak en loopt met wijzende vinger op mij af en roept ‘JIJ gaat betalen! Wollah jij gaat betalen!!’. Ik roep dat hij compleet van het paadje is. Hij komt heel dicht op mij staan om te ‘dreigen’. Het volgende dat ik weet is dat een mij vreemde vrouw voor mij staat en mij bij mijn schouders vast heeft en zegt ‘Denk aan jezelf, denk aan jezelf’. De ruige boy staat inmiddels op afstand wat te tetteren in een telefoon met een scheef oog naar mij. Hij vertelt de politie dat ik een ‘domme kut’ ben en dat ik na de aanrijding zijn auto nog verder heb gevandaliseerd. Diverse getuigen spreken in mijn voordeel, dat hij reed als een gek en gelijk begon te dreigen en negeren zijn beweringen. Ik sta erbij als een dood schaap. Hij krijgt de schuld en wordt nog net niet in zijn gezicht uitgelachen als hij zegt dat de agenten mij uit zijn buurt moeten houden. Man bekijkt later mijn dashcambeelden waarop te zien is dat ik herhaaldelijk tegen die auto heb getrapt om het restant van zijn bumper er compleet af te slopen al gillende ‘En dit kan ik betalen… en dat kan ik betalen… HAD JE NOG WAT?! JA?! WAAR IS DIE BEK VAN JE?! ZEMMAH!’. Dat is gewoon compleet leip en eng. Maar geen last verder want helemaal leeggelopen op veroorzaker.
lemoos2 wijzigde dit bericht op 04-06-2023 00:05
1.34% gewijzigd
Nee heb je, ja kun je krijgen
zaterdag 3 juni 2023 om 23:53
Ik heb geen NAH maar dit is zo herkenbaar. Ik kan iemand in mijn hoofd op alle denkbare manieren vermoorden en het liefst voer ik het dan nog uit ook. Volwassen mannen kunnen mij inderdaad ook het meest boos maken. Ik zoek ook altijd wel het conflict op met degene waar ik me dan aan irriteer/boos op ben. Dat resulteert vaak in discussies die vervolgens uit de hand lopen. Vervelende karaktereigenschap waar ik ook nog geen remedie voor heb..
zondag 4 juni 2023 om 00:04
zondag 4 juni 2023 om 00:09
Als het helpt, waarom niet? Voor je zoon ook wel leuk als je bij zijn diplomering bent
Ik zou sowieso weer voor die 1 op 1 afspraken gaan. NAH is kut, het verandert je. Je moet weer helemaal met jezelf leren dealen en dat gaat niet binnen een paar maanden. Helaas.
zondag 4 juni 2023 om 00:11
Nee, ik heb gelukkig geen niet aangeboren hersenletsel. Ben wel altijd van het, zoals mijn familie zegt, nonchalante type geweest. Weinig pieken en dalen, dus ik word zelden boos of verdrietig, maar ik ben ook zelden super enthousiast over iets.LuciFee2023 schreef: ↑03-06-2023 23:38Ja, heb je ook niet aangeboren hersenletsel zoals TO? Maar dan de omgekeerde reactie mbt woede en boosheid?
Mijn moeder heeft wel NAH, en ik merk bij haar ook wel dat haar emoties veranderd zijn. Ze was wat harder, nu is ze emotioneler. Maar er is in de dingen die ze zegt ook soms echt een filtertje er vanaf… maar ze wordt ook ouder, natuurlijk.
Voor TO dus helaas geen tips van mij, lijkt me wel vervelend. Maar je realiseert het je, en dat is natuurlijk vervelend. Maar je hebt ook mensen die niet eens door hebben dat ze onevenredig boos zijn om iets.
zondag 4 juni 2023 om 00:16
Oh ja, dat lijkt me heel naar om in zo’n emotionele achtbaan te belanden. Hopelijk komen er goede tips voorbij.lemoos2 schreef: ↑03-06-2023 23:51Het zijn situaties waarvan ieder ‘normaal’ persoon wel zegt: ‘Goh wat een eikel/debiele actie’. Maar waar ik compleet op los ga. Ik durf de ergste voorbeelden niet te noemen. Maar een paar ‘medium’ gevallen:
Vandaag: agressieve pakketbezorger die gewoon een enorme doos recht in mijn gezicht duwt met ‘voor nummer X’ op het moment dat ik de deur open. Ziet mijn hondje niet en duwt die doos nog eens als ik zeg ‘Doe even normaal’. Hij schrikt van mijn hondje van 5 kg dat rent voor haar leven want ik kan die doos niet houden met 1 arm en dreigt ‘dat ding’ helemaal ‘kapot te trappen’. Directe aanleiding om dit topic te openen.
Vorige week: ruige ‘boy’ in afgeragde Range Rover vliegt rakelings voor mij de rotonde op. Ik ga gelijk op de rem maar tik ‘m toch aan. Hij springt uit zijn afgeragde vijfdehands voormalige leasebak en loopt met wijzende vinger op mij af en roept ‘JIJ gaat betalen! Wollah jij gaat betalen!!’. Ik roep dat hij compleet van het paadje is. Hij komt heel dicht op mij staan om te ‘dreigen’. Het volgende dat ik weet is dat een mij vreemde vrouw voor mij staat en mij bij mijn schouders vast heeft en zegt ‘Denk aan jezelf, denk aan jezelf’. De ruige boy staat inmiddels op afstand wat te tetteren in een telefoon met een scheef oog naar mij. Hij vertelt de politie dat ik een ‘domme kut’ ben en dat ik na de aanrijding zijn auto nog verder heb gevandaliseerd. Diverse getuigen spreken in mijn voordeel, dat hij reed als een gek en gelijk begon te dreigen en negeren zijn beweringen. Ik sta erbij als een dood schaap. Hij krijgt de schuld en wordt nog net niet in zijn gezicht uitgelachen als hij zegt dat de agenten mij uit zijn buurt moeten houden. Man bekijkt later mijn dashcambeelden waarop te zien is dat ik herhaaldelijk tegen die auto heb getrapt om het restant van zijn bumper er compleet af te slopen al gillende ‘En dit kan ik betalen… en dat kan ik betalen… HAD JE NOG WAT?! JA?! WAAR IS DIE BEK VAN JE?! ZEMMAH!’. Dat is gewoon compleet leip en eng. Maar geen last verder want helemaal leeggelopen op veroorzaker.
Overigens lijkt me dat die andere bestuurder ook een woede-probleem had…
zondag 4 juni 2023 om 00:17
Ja k*t. Inmiddels al jaren verder maar door corona natuurlijk niet zo aan het licht gekomen hoezeer ik van het paadje kan raken.
En inderdaad, ik kan het mij niet permitteren om een strafblad of erger te krijgen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 4 juni 2023 om 00:22
Kan AD goed regulerend werken? Geen idee? Geen idee hoe jij tegen medicatie aankijkt, maar het lijkt mij de moeite van het proberen waard. Het is gelukkig allang niet meer zo dat AD je in een zombie verandert. Hoe fijn zou het zijn om je weer meer jezelf te voelen.
zondag 4 juni 2023 om 00:24
Ik weet sommige stukken niet meer, kan ik mij niet herinneren. Ook niet als ik de beelden zie. En dat is ook eng want ik twijfel dan aan mijzelf. Of dingen ook gegaan zijn zoals ik het mij herinner.ollie-ollie schreef: ↑04-06-2023 00:18Wat een vervelend probleem… Herinnerde je dat voorval met die bumper helemaal niet meer? Dat lijkt me naar, en een goede reden om gespecialiseerde hulp in te schakelen.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 4 juni 2023 om 00:25
Ik weet het ook niet. Ik weet alleen dat ik 11 jaar geleden weinig voordeel heb gemerkt van citalopram maar wel alle nadelen bij het afbouwen, dus ik ben daar erg huiverig voor. Maar wat moet dat moet, als het helpt dan moet ik maar mijn grote meisjes broek aantrekken en dat gaan slikken.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 4 juni 2023 om 00:29
Bespreek het. Er is zoveel veranderd in die 11 jaar. En als het werkt hoef je sowieso niet af te bouwenlemoos2 schreef: ↑04-06-2023 00:25Ik weet het ook niet. Ik weet alleen dat ik 11 jaar geleden weinig voordeel heb gemerkt van citalopram maar wel alle nadelen bij het afbouwen, dus ik ben daar erg huiverig voor. Maar wat moet dat moet, als het helpt dan moet ik maar mijn grote meisjes broek aantrekken en dat gaan slikken.
Niet op je eigen herinneringen kunnen vertrouwen is zo ellendig.
zondag 4 juni 2023 om 00:38
zondag 4 juni 2023 om 00:41
Ik denk dat wat je hier doet - heel gedetailleerd opschrijven wat er gebeurde en wat je dacht - al een therapeutische werking op zich heeft. Zo kun je alles opnieuw beleven en beoordelen, maar van een afstandje.lemoos2 schreef: ↑03-06-2023 23:51Het zijn situaties waarvan ieder ‘normaal’ persoon wel zegt: ‘Goh wat een eikel/debiele actie’. Maar waar ik compleet op los ga. Ik durf de ergste voorbeelden niet te noemen. Maar een paar ‘medium’ gevallen:
Vandaag: agressieve pakketbezorger die gewoon een enorme doos recht in mijn gezicht duwt met ‘voor nummer X’ op het moment dat ik de deur open. Ziet mijn hondje niet en duwt die doos nog eens als ik zeg ‘Doe even normaal’. Hij schrikt van mijn hondje van 5 kg dat rent voor haar leven want ik kan die doos niet houden met 1 arm en dreigt ‘dat ding’ helemaal ‘kapot te trappen’. Directe aanleiding om dit topic te openen.
Vorige week: ruige ‘boy’ in afgeragde Range Rover vliegt rakelings voor mij de rotonde op. Ik ga gelijk op de rem maar tik ‘m toch aan. Hij springt uit zijn afgeragde vijfdehands voormalige leasebak en loopt met wijzende vinger op mij af en roept ‘JIJ gaat betalen! Wollah jij gaat betalen!!’. Ik roep dat hij compleet van het paadje is. Hij komt heel dicht op mij staan om te ‘dreigen’. Het volgende dat ik weet is dat een mij vreemde vrouw voor mij staat en mij bij mijn schouders vast heeft en zegt ‘Denk aan jezelf, denk aan jezelf’. De ruige boy staat inmiddels op afstand wat te tetteren in een telefoon met een scheef oog naar mij. Hij vertelt de politie dat ik een ‘domme kut’ ben en dat ik na de aanrijding zijn auto nog verder heb gevandaliseerd. Diverse getuigen spreken in mijn voordeel, dat hij reed als een gek en gelijk begon te dreigen en negeren zijn beweringen. Ik sta erbij als een dood schaap. Hij krijgt de schuld en wordt nog net niet in zijn gezicht uitgelachen als hij zegt dat de agenten mij uit zijn buurt moeten houden. Man bekijkt later mijn dashcambeelden waarop te zien is dat ik herhaaldelijk tegen die auto heb getrapt om het restant van zijn bumper er compleet af te slopen al gillende ‘En dit kan ik betalen… en dat kan ik betalen… HAD JE NOG WAT?! JA?! WAAR IS DIE BEK VAN JE?! ZEMMAH!’. Dat is gewoon compleet leip en eng. Maar geen last verder want helemaal leeggelopen op veroorzaker.
Mij helpt opschrijven heel erg. Alles in het belachelijke trekken (ter relativering) of het juist heel dramatisch maken (omdat het soms fijn is om even te zwelgen in zelfmedelijden).
Het gaat erom dat je jezelf begrijpt. Door alles op te schrijven, verdwijnt de schaamte. En de verwarring. En misschien ook de woede. Op papier spreekt niemand je tegen en kun je op je gemak analyseren wat er nou precies gebeurde (zoals je hierboven doet) en vaak voel je je daarna veel beter. Ik wel, tenminste. Ik voel me dan gezien en gehoord - door mezelf
maar dat maakt niet uit, want ik ben tenslotte degene die met mezelf moet dealen. Koop een schrift of maak een speciaal document aan op je PC en schrijf het allemaal op. Of van je af. Niemand leest het, je kunt je helemaal verliezen in scheldkanonnades of woede-uitbarstingen of zelfhaat of wat dan ook. Na afloop kun je alles teruglezen en waarschijnlijk voel je je dan een stuk beter.
Schrijven lucht op. Niemand heeft er last van. En vaak zie je de dingen na afloop in een ander, helder perspectief.
zondag 4 juni 2023 om 00:45
Dat denk ik ook niet, omdat daar het probleem helemaal niet zit. Gewoon een aansturingsfoutje in de hersenen.
zondag 4 juni 2023 om 00:46
Helpt weinig zo’n schriftje als je al gedaan hebt zonder na te denken.samarinde schreef: ↑04-06-2023 00:41Ik denk dat wat je hier doet - heel gedetailleerd opschrijven wat er gebeurde en wat je dacht - al een therapeutische werking op zich heeft. Zo kun je alles opnieuw beleven en beoordelen, maar van een afstandje.
Mij helpt opschrijven heel erg. Alles in het belachelijke trekken (ter relativering) of het juist heel dramatisch maken (omdat het soms fijn is om even te zwelgen in zelfmedelijden).
Het gaat erom dat je jezelf begrijpt. Door alles op te schrijven, verdwijnt de schaamte. En de verwarring. En misschien ook de woede. Op papier spreekt niemand je tegen en kun je op je gemak analyseren wat er nou precies gebeurde (zoals je hierboven doet) en vaak voel je je daarna veel beter. Ik wel, tenminste. Ik voel me dan gezien en gehoord - door mezelf
Koop een schrift of maak een speciaal document aan op je PC en schrijf het allemaal op. Of van je af. Niemand leest het, je kunt je helemaal verliezen in scheldkanonnades of woede-uitbarstingen of zelfhaat of wat dan ook. Na afloop kun je alles teruglezen en waarschijnlijk voel je je dan een stuk beter.
Schrijven lucht op. Niemand heeft er last van. En vaak zie je de dingen na afloop in een ander, helder perspectief.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
