Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 19 juni 2007 om 10:56
Hallo Shahla, wat kun je je vervelend voelen hè, als je je medicijnen niet op tijd binnen krijgt. Ben je ze vergeten in te nemen of had je geen voorraadje meer thuis?
Ik vind het moeilijk iets zinnigs te schrijven over de problemen omtrent je zoon. Ik heb zelf geen kinderen en zit er dus niet zo 'in'. Ik hoop dat hij op een goede plek terechtkomt.
Ik vind het moeilijk iets zinnigs te schrijven over de problemen omtrent je zoon. Ik heb zelf geen kinderen en zit er dus niet zo 'in'. Ik hoop dat hij op een goede plek terechtkomt.
dinsdag 19 juni 2007 om 11:28
Als ik geen kinderen had gehad, zou ik ook niet weten hoe ik op zo'n verhaal zou moeten reageren dus helemaal niet erg hoor, dat je het niet weet. Ik weet het soms zelf al niet en ik zit er al ruim dertien jaar in.
Het is gewoon lastig, een kind met een psychiatrische aandoening en als je dan zelf ook eentje hebt, weliswaar een andere maar toch, niet minder vervelend is het wel eens moeilijk krachtig te blijven.
Toen ik thuis kwam had die stoute hond de prullenbak in de keuken over de vloer gekieperd. De 'kleine' rotzak. Voor straf moet hij wachten anders had ik hem meteen uitgelaten. Nu ga ik eerst even bijkomen van het fietsen
Ik blijf nooit lang boos. Ben het nu al niet meer dus we gaan zo een blok om.
Intiem, doe maar rustig aan als het niet gaat. Je krijgt het straks nog druk genoeg als het eenmaal zover is.
Jorinde, je hebt geen kinderen zeg je. Wil je ze wel?
Robin, bedankt dat je naar mijn zoon vroeg. Het was wel even lekker te spuien hoe het ervoor staat.
Het is gewoon lastig, een kind met een psychiatrische aandoening en als je dan zelf ook eentje hebt, weliswaar een andere maar toch, niet minder vervelend is het wel eens moeilijk krachtig te blijven.
Toen ik thuis kwam had die stoute hond de prullenbak in de keuken over de vloer gekieperd. De 'kleine' rotzak. Voor straf moet hij wachten anders had ik hem meteen uitgelaten. Nu ga ik eerst even bijkomen van het fietsen
Ik blijf nooit lang boos. Ben het nu al niet meer dus we gaan zo een blok om.
Intiem, doe maar rustig aan als het niet gaat. Je krijgt het straks nog druk genoeg als het eenmaal zover is.
Jorinde, je hebt geen kinderen zeg je. Wil je ze wel?
Robin, bedankt dat je naar mijn zoon vroeg. Het was wel even lekker te spuien hoe het ervoor staat.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 19 juni 2007 om 11:31
Vergeet ik helemaal te antwoorden waarom ik te laat was met mijn medicijnen. Ik had net genoeg t/m het weekend en ik dacht, ik bel maandagmorgen de huisarts wel, haal het recept op en niks aan de hand. Bleek de man op vakantie te zijn tot 8 juli en ik moest de dokterstelefoon bellen.
Omdat ik toch in de buurt van de doktersdienst moest zijn die dag dacht ik, ik ga wel even langs ipv bellen. Die waren dicht tot 5 uur 's middags dus ik weer naar huis en dacht, dan bel ik hen wel om vijf uur. Blijkt dus dat de dokterstelefoon heel wat anders is dan de doktersdienst dus ik had gelijk kunnen bellen. Had ik mijn pillen gisteren al gehad.
Omdat ik toch in de buurt van de doktersdienst moest zijn die dag dacht ik, ik ga wel even langs ipv bellen. Die waren dicht tot 5 uur 's middags dus ik weer naar huis en dacht, dan bel ik hen wel om vijf uur. Blijkt dus dat de dokterstelefoon heel wat anders is dan de doktersdienst dus ik had gelijk kunnen bellen. Had ik mijn pillen gisteren al gehad.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 19 juni 2007 om 20:54
Heb je je pil al gehad en voel je je alweer wat beter? Je kunt er flink 'lijp' van worden hè? Moet je nagaan wat het met je hersenen doet.
Ik slik al jaaaaaaren medicijnen, ik denk ook niet dat ik er ooit weer afkom. Heb trouwens de puf ook niet om überhaupt met afbouwen te beginnen en ik heb gewoon geen zin in dat rare, vreemde gedoe in mijn hoofd wat je toch met minderen krijgt.
Net lekker naar het buitenzwembad geweest en daar 50 baantjes gezwommen. Nou, da's toch netjes he?
Ik slik al jaaaaaaren medicijnen, ik denk ook niet dat ik er ooit weer afkom. Heb trouwens de puf ook niet om überhaupt met afbouwen te beginnen en ik heb gewoon geen zin in dat rare, vreemde gedoe in mijn hoofd wat je toch met minderen krijgt.
Net lekker naar het buitenzwembad geweest en daar 50 baantjes gezwommen. Nou, da's toch netjes he?
woensdag 20 juni 2007 om 01:13
Hallo allemaal,Ik wil me graag bij jullie groepje voegen als dat mag..!Ik ben een stuk jonger dan jullie, ik ben 17. Bij mij is een aantal maanden geleden door de psychiater de diagnose milde borderline gesteld. Ik heb zo'n 2 jaar geleden kort aan automutilatie gedaan, maar merkte dat het me eerder verdrietiger maakte dan blijer, daar doe ik dan ook niet meer aan.Verder is mijn hele jeugd redelijk doordrongen van depressies. Waarschijnlijk is mijn borderline puur erfelijk omdat ik behalve flink gepest zijn amper nare ervaringen in mijn nog korte leventje heb gehad.Nog verder over mij: ik ben eerstejaars filosofiestudent en denk erover volgend jaar een tweede studie ernaast te gaan doen. Ook heb ik een vriend.Ik zal dus wel vaker op dit forum verschijnen en hoop hier een beetje mijn ei kwijt te kunnen.Groetjes, doortjepoortje
woensdag 20 juni 2007 om 06:37
Toen ik thuis kwam, heb ik gelijk mijn pil genomen. Naarmate de dag vordert, voel je ook dat het snel stukken opknapt. Zowel lichamelijk als geestelijk. Er zijn mensen die beweren dat dit soort medicijnen niet verslavend zijn. Nou, mooi wel. Hoe kan het anders dat als je ze niet op tijd inneemt je lichamelijk ziek gaat voelen. Dat maakt afbouwen inderdaad niet makkelijk. Bijna een jaar geleden slikte ik nog 150 mg. Toen besloot ik dat ik van die pillen af wilde en dacht dat het wel mee zou vallen met de lichamelijke verschijnselen. Dat had ik geheel verkeerd ingeschat. Na een week zonder kon ik nog geen glas water binnen houden. Alles wat ik naar binnen werkte gooide ik er in de wc weer uit. Ik was hartstikke ziek. Dus..maar weer aan die pillen. Voordeel was wel dat omdat ik al een week niks had gehad mij gezegd werd dat ik dan ook wel kon halveren met de hoeveelheid mg. Dat heb ik gedaan en op 75 mg red ik het ook redelijk, meestal. Ik zie me alleen op korte termijn nog niet weer halveren.
Vijftig baantjes!! Mens, wat een energie. Dat red ik niet op hoor
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 20 juni 2007 om 10:46
Shahla ik neem aan dat je het over antidepressiva hebt toch? Ik had laatst in een weekend 2 pillen te gaan ipv 4, een halve dosering dus, en ook dat merkte ik meteen. Ik had wel voornamelijk lichamelijk last: duizelig en misselijk. Dat geeft inderdaad niet veel hoop voor afbouwen in de toekomst.. Ik heb wel vaak dat ik nieuwsgierig ben: hoe zou het zijn als ik weer eens 'zonder' zou proberen..?
Pittig hoor, de problemen met je zoon. Wat een onzekerheid ook, waar hij uiteindelijk terecht zal komen. Ik hoop dat daar gauw meer duidelijkheid over komt voor je. Ik kan me je zorgen goed voorstellen. Je zou het zo graag anders zien voor je kind. Je schreef laatst dat vrijwilligerswerk nu het hoogst haalbare voor je is. Dat vind ik echt niet raar. De zorg voor je kinderen in je eentje, vooral als er problemen zijn is zowiezo al een dagtaak.. *;
Jorinde pff, knap hoor. Ik heb ooit ook een tijdje gezwommen, wel binnen. In een buitenbad is veel lekkerder. Ik deed meestal 30 baantjes en vond dat al erg enthousiast van mezelf!
Doortje welkom
Pittig hoor, de problemen met je zoon. Wat een onzekerheid ook, waar hij uiteindelijk terecht zal komen. Ik hoop dat daar gauw meer duidelijkheid over komt voor je. Ik kan me je zorgen goed voorstellen. Je zou het zo graag anders zien voor je kind. Je schreef laatst dat vrijwilligerswerk nu het hoogst haalbare voor je is. Dat vind ik echt niet raar. De zorg voor je kinderen in je eentje, vooral als er problemen zijn is zowiezo al een dagtaak.. *;
Jorinde pff, knap hoor. Ik heb ooit ook een tijdje gezwommen, wel binnen. In een buitenbad is veel lekkerder. Ik deed meestal 30 baantjes en vond dat al erg enthousiast van mezelf!
Doortje welkom
woensdag 20 juni 2007 om 11:20
Hallo allemaal,Ik heb een tijdje niet gepost, want ik zit in een ontzettende drukke, onrustige periode. Ik zag dat er een aantal nieuwe mensen zijn bijgekomen, welkom allemaal en ik hoop dat jullie wat aan dit forum hebben. Veel over medicatie, zag ik de laatste postings. Gek he, eigenlijk zijn we allemaal tegen medicijnen, maar weet je ook dat je ze nodig hebt. Ik was tot kort en soms nog anti medicijn, maar ja, ik kan ze maar beter nemen anders komt het zeker niet goed. Ik neem af en toe ook wel een oxazepam om wat rustiger te worden, de ene keer vaker dan de ander. De laatste 2 weken slik ik het wel vaker, maar ik ben als de dood dat ik verslaafd eraan raak, dus als het enigszins anders kan zal ik dat doen.Ik had al geschreven een tijdje terug dat mijn schoonvader in het ziekenhuis ligt, hij wacht op een open hart operatie. Persoonlijk raakt me dat niet zo, dat klinkt heel hard, maar daar hebben ze het zelf naar gemaakt. Als ik erheen ga doe ik dat omdat ik het anders lullig vind voor mijn man. Toen ik dat tegen mijn man zei was hij daar kwaad over, maar ik kan het niet mooier maken dan het is. Vorige week liet mijn schoonvader een boekje zien over de medicijnen die hij nu gebruikt en over de operatie, ik heb het direct aan mijn man gegeven en er zelf niet in gekeken. Ik lijk misschien wel een onverbiddelijk kreng, maar was ik maar vaker wat krengeriger. Als mijn schoonvader nog geen maand geleden zegt dat hij geen zin heeft zich in mijn ziekte te verdiepen, moet ik dat zeker wel doen. Mijn hart slaat gelijk harder als ik dit schrijf, zo woedend word ik er van. Mijn man zegt dan tegen mij dat ik er niet tegen kan dat hij wel in het middelpunt van de belangstelling staat en ik niet, nou, ik kan hem uit die droom helpen, want ik heb nog niet eens de kans gekregen om ooit bij zijn familie in het middelpunt van de belangstelling te staan, en als dat al wel zo was, dan alleen maar op een hele negatieve manier. Ik probeer mijn man wel te steunen, gisteravond was hij wat overstuur omdat zijn vader er zo slecht uitzag en dat hij bang is zijn vader te verliezen en dan zeg ik wel troostende dingen, maar dan denk ik aan mijn eigen vader en niet aan zijn vader, want anders voelt het zo nep aan, en toneelspelen moet soms, maar vind ik moeilijk.Toen kregen we 2 weken geleden te horen dat mijn broer vader wordt. Ik vind het heel leuk voor hun, maar ik heb er wel een moeilijjke week van gehad. Je eigen toch gedwongen kinderloosheid is dan wel heel confronterend. Maar goed, ik tel mijn zegeningen en probeer bij mijn eigen gevoel te blijven, want ik ben dan weer geneigd om mezelf te zien in ogen van anderen.Verder probeer ik zoveel mogelijk de dingen te blijven doen, werken, afspraken, sporten, maar probeer niet teveel te doen. Zoals vandaag moet ik in de ochtend werken, vanmiddag ga ik naar een vriendin en daar kom ik altijd bekaf vandaan omdat we allebei druk zijn en veel praten. Ik ga normaal op woensdagavond sporten, maar dat sla ik nu maar over. Dat zint me eigenlijk niet, maar goed, een verpeste avond door een bui van mij is ook niet echt leuk. Ik hoop dat ik niet al te negatief overkom, maar zulke dingen als hierboven geschreven kunnen mij behoorlijk uit balans brengen. Ik merk dan dat het bij mij in 2 uitersten gaat, of te krengerig en te hard, of te zacht en labiel. De gulden middenweg is voor mij moeilijk te bewandelen. Tsja.
woensdag 20 juni 2007 om 13:26
hallo,
ik heb niet t hele topic doorgelezen (ik zit op mijn werk :D)
maar ik hoop dat 1 van jullie mij even kan helpen.
ik heb sinds kort de diagnose borderline. en nu heb ik medicatie ik ben alleen een beetje de kluts kwijt...
ik heb oxazepam en seroqeul. beide mag ik 3x per dag innemen, ik ben alleen een beetje vergeten (nou vooruit ik snap t gewoon weg niet :D) wanneer ik ze moet nemen.
ik zit nu op mijn werk ben er gister mee begonnen (voor het slapen gaan van beide een halve genomen) het zou dus al weg moeten zijn, maar ik ben zo duf! ik kan helemaal niet goed nadenken. ben nu al 5 uur op kantoor, en heb nog steeds niks zinnigs uitgevoed. ik tril onwijs en omdat ik niet meer wist wat te doen en de ggz onbereikbaar is heb ik gegokt op een halve oxazepam (tegen t trillen, voel mij enorm opgejaagt ook!)
verder ben ik vanmorgen begonnen met lexapro, maar t lijkt mij erg stug dat ik daar nu al last van heb....
wie helpt!
ik heb niet t hele topic doorgelezen (ik zit op mijn werk :D)
maar ik hoop dat 1 van jullie mij even kan helpen.
ik heb sinds kort de diagnose borderline. en nu heb ik medicatie ik ben alleen een beetje de kluts kwijt...
ik heb oxazepam en seroqeul. beide mag ik 3x per dag innemen, ik ben alleen een beetje vergeten (nou vooruit ik snap t gewoon weg niet :D) wanneer ik ze moet nemen.
ik zit nu op mijn werk ben er gister mee begonnen (voor het slapen gaan van beide een halve genomen) het zou dus al weg moeten zijn, maar ik ben zo duf! ik kan helemaal niet goed nadenken. ben nu al 5 uur op kantoor, en heb nog steeds niks zinnigs uitgevoed. ik tril onwijs en omdat ik niet meer wist wat te doen en de ggz onbereikbaar is heb ik gegokt op een halve oxazepam (tegen t trillen, voel mij enorm opgejaagt ook!)
verder ben ik vanmorgen begonnen met lexapro, maar t lijkt mij erg stug dat ik daar nu al last van heb....
wie helpt!
woensdag 20 juni 2007 om 13:45
ik heb oxazepam en seroqeul. beide mag ik 3x per dag innemen, ik ben alleen een beetje vergeten (nou vooruit ik snap t gewoon weg niet :D) wanneer ik ze moet nemen.
ik zit nu op mijn werk ben er gister mee begonnen (voor het slapen gaan van beide een halve genomen) het zou dus al weg moeten zijn, maar ik ben zo duf! ik kan helemaal niet goed nadenken. ben nu al 5 uur op kantoor, en heb nog steeds niks zinnigs uitgevoed. ik tril onwijs en omdat ik niet meer wist wat te doen en de ggz onbereikbaar is heb ik gegokt op een halve oxazepam (tegen t trillen, voel mij enorm opgejaagt ook!)
verder ben ik vanmorgen begonnen met lexapro, maar t lijkt mij erg stug dat ik daar nu al last van heb....
wie helpt!
Hoi, hier Jorinde even...
Het trillen en opgejaagde gevoel kan komen doordat je gestart bent met de anti-depressiva, je hersenen moeten aan die stof wennen, je lichaam heeft de medicatie te verwerken. Ga er maar vanuit dat dit een tijdje duurt. Hoelang weet ik niet, dat is bij iedereen verschillend, ik denk dat je wel uit mag gaan van een paar weken. Dan merk je ook dat de ad begint te werken.
Je hebt voor het slapen gaan van beide een ½ genomen. Heb je de ad voor paniek- en angststoornis? en is het niet de bedoeling dat je die dagelijks, op een vast tijdstip gaat gebruiken?
Als je geen medicatie gewend bent, kan het vrij heavy uitpakken, als je gelijk van allebei wat inneemt. Misschien kun je uitproberen of dat wel nodig is, misschien had je alleen aan een ½ Oxazepam genoeg gehad.
Maar okee, voor nu: het is een beetje dubbel, want je hebt oxazepam voor trillen en gejaagdheid ingenomen, maar je zegt ook suf te zijn van de medicatie die je voor de nacht hebt ingenomen. Je schrijft dat je niet produktief bent op je werk. Ik zou zeggen, joh, het is zo 2 uur, misschien kun je wat uren opnemen, ga lekker naar huis, iets ontspannends doen, lekker even buiten zijn ofzo, of douchen en even liggen, ik noem maar wat. Of meld je voor de rest van de dag ziek. Zo zou ik het doen, dat zou goed zijn voor mij, maar ik ben jou niet.
Probeer wel even een psych aan de telefoon te krijgen, om af te spreken wanneer je wat slikt. Als de ad inderdaad als ad is bedoelt, moet je die niet innemen voor zo af en toe, of lees ik dat verkeerd? Dat je er een halve van neemt klinkt mij wat vreemd in de oren, meestal mag je ze niet breken.
Zorg even goed voor jezelf, en laat weten hoe het gaat. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen?
Doeg, Jorinde.
ik zit nu op mijn werk ben er gister mee begonnen (voor het slapen gaan van beide een halve genomen) het zou dus al weg moeten zijn, maar ik ben zo duf! ik kan helemaal niet goed nadenken. ben nu al 5 uur op kantoor, en heb nog steeds niks zinnigs uitgevoed. ik tril onwijs en omdat ik niet meer wist wat te doen en de ggz onbereikbaar is heb ik gegokt op een halve oxazepam (tegen t trillen, voel mij enorm opgejaagt ook!)
verder ben ik vanmorgen begonnen met lexapro, maar t lijkt mij erg stug dat ik daar nu al last van heb....
wie helpt!
Hoi, hier Jorinde even...
Het trillen en opgejaagde gevoel kan komen doordat je gestart bent met de anti-depressiva, je hersenen moeten aan die stof wennen, je lichaam heeft de medicatie te verwerken. Ga er maar vanuit dat dit een tijdje duurt. Hoelang weet ik niet, dat is bij iedereen verschillend, ik denk dat je wel uit mag gaan van een paar weken. Dan merk je ook dat de ad begint te werken.
Je hebt voor het slapen gaan van beide een ½ genomen. Heb je de ad voor paniek- en angststoornis? en is het niet de bedoeling dat je die dagelijks, op een vast tijdstip gaat gebruiken?
Als je geen medicatie gewend bent, kan het vrij heavy uitpakken, als je gelijk van allebei wat inneemt. Misschien kun je uitproberen of dat wel nodig is, misschien had je alleen aan een ½ Oxazepam genoeg gehad.
Maar okee, voor nu: het is een beetje dubbel, want je hebt oxazepam voor trillen en gejaagdheid ingenomen, maar je zegt ook suf te zijn van de medicatie die je voor de nacht hebt ingenomen. Je schrijft dat je niet produktief bent op je werk. Ik zou zeggen, joh, het is zo 2 uur, misschien kun je wat uren opnemen, ga lekker naar huis, iets ontspannends doen, lekker even buiten zijn ofzo, of douchen en even liggen, ik noem maar wat. Of meld je voor de rest van de dag ziek. Zo zou ik het doen, dat zou goed zijn voor mij, maar ik ben jou niet.
Probeer wel even een psych aan de telefoon te krijgen, om af te spreken wanneer je wat slikt. Als de ad inderdaad als ad is bedoelt, moet je die niet innemen voor zo af en toe, of lees ik dat verkeerd? Dat je er een halve van neemt klinkt mij wat vreemd in de oren, meestal mag je ze niet breken.
Zorg even goed voor jezelf, en laat weten hoe het gaat. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen?
Doeg, Jorinde.
woensdag 20 juni 2007 om 13:50
Hoi Gigaluilak, welkom.
Het verbaast me niet hoor, dat je je zo voelt. Het is gewoon dat je lijf er aan moet wennen, al die vreemde stoffen. Dus dat duffe, die onrust, het hoort er waarschijnlijk allemaal bij. Ik zou de bijsluiters ook nog maar eens nalezen.
Verder zou ik als ik jou was niet zomaar in het wilde weg gaan slikken, maar toch de Ggz blijven proberen te bellen. Als het echt niet gaat, ga dan naar huis..
Sterkte!
Het verbaast me niet hoor, dat je je zo voelt. Het is gewoon dat je lijf er aan moet wennen, al die vreemde stoffen. Dus dat duffe, die onrust, het hoort er waarschijnlijk allemaal bij. Ik zou de bijsluiters ook nog maar eens nalezen.
Verder zou ik als ik jou was niet zomaar in het wilde weg gaan slikken, maar toch de Ggz blijven proberen te bellen. Als het echt niet gaat, ga dan naar huis..
Sterkte!
woensdag 20 juni 2007 om 14:07
hi ik zal t even opnieuw uitleggen :D
de ad (lexapro) moet ik een halve per dag nemen (de eerste week, daarna een hele)
de oxazepan is om te ontspannen en de seroquel is om mijn gedachte gang een beetje af te remmen.
die laatste twee moet ik dus voor het slapen gaan nemen, en dat heb ik gisteren dus gedaan. (om te helpen in slapen)
verder mag ik van beide over de dag genomen dat innemen wanneer ik mij onrustig voel. (of wanneer mijn moties op tilt slaan)
vanmorgen dus voor t eerste de lexapro genomen, maar t lijkt mij niet dat het dan nu al werkt.... (of wel? nou ja niet werken dat duurt tot 5 weken, maar dat ik er reageer)
ik moest van de psych maar beetje uit proberen met de oxazepam en de seroquel... (en ik zit nu dus inderdaad te bedenken dat ik beter geen oxazepam maar seroquel had moeten nemen... hoewel het in mijn hoofd verdacht stil is)
nou ja ik heb de ggz gebeld, en er zijn er 2 op vakantie en de derde zou om half 2 naar huis gaan. ze zou vragen of hij mij belde maar dat is dus niet gebeurd, en eigenlijk voel ik me nu net een verloren schaap :S
de ad (lexapro) moet ik een halve per dag nemen (de eerste week, daarna een hele)
de oxazepan is om te ontspannen en de seroquel is om mijn gedachte gang een beetje af te remmen.
die laatste twee moet ik dus voor het slapen gaan nemen, en dat heb ik gisteren dus gedaan. (om te helpen in slapen)
verder mag ik van beide over de dag genomen dat innemen wanneer ik mij onrustig voel. (of wanneer mijn moties op tilt slaan)
vanmorgen dus voor t eerste de lexapro genomen, maar t lijkt mij niet dat het dan nu al werkt.... (of wel? nou ja niet werken dat duurt tot 5 weken, maar dat ik er reageer)
ik moest van de psych maar beetje uit proberen met de oxazepam en de seroquel... (en ik zit nu dus inderdaad te bedenken dat ik beter geen oxazepam maar seroquel had moeten nemen... hoewel het in mijn hoofd verdacht stil is)
nou ja ik heb de ggz gebeld, en er zijn er 2 op vakantie en de derde zou om half 2 naar huis gaan. ze zou vragen of hij mij belde maar dat is dus niet gebeurd, en eigenlijk voel ik me nu net een verloren schaap :S
woensdag 20 juni 2007 om 16:32
Okee, de Lexapro, nu eerst één week een halve, daarna een hele. Dat dit nu al de werking heeft als een anti-depressiva, is te snel, maar je kunt dus wel merken dat je dit ingenomen hebt. Je lichaam moet zihc erop instellen, en daar kan je je raar van voelen.
Oxazepam (seresta) om rustiger te worden.
Seorquel om je gedachten te dempen. Seroquel is een anti-psychotica, je hoeft niet meteen psychotisch of schizofreen te zijn om het te slikken, het werkt als een 'kurk' op de pot met gedachten en hersenspinsels. Het dempt de chaos, en houdt het op hol slaan van emoties in bedwang.
Je gaat door met de Lexapro. Over een week wordt dat een hele.
Als je begint met medicatie, lijkt het mij te veel van het goede om dan gelijk én Oxazepam, én Seroquel in te nemen. Als je vanavond onrustig bent, of je wilt kunnen slapen, probeer dan eerst eens bv. een halfje (5 mgr. waarschijnlijk) Oxazepam. Of probeer eerst alleen Seroquel. Kijk of dat werkt, kijk hoe het werkt en of dat aansluit bij je klachten van dat moment. Dat je zo suf bent, lijkt mij doordat je voor de eerste keer veel medicatie hebt gehad, je lijf, je hersenen zijn dat niet gewend, je slaap wordt ook anders, misschien dieper, misschien heb je meer slaap nodig.
Je hebt nu dus geen ggz-er te pakken gehad? Bel je huisarts, vraag aan de assistente of hij je even terug wil bellen maar wat het ook goed doet: bel de apotheker. Die weet echt veel van medicijnen, en kan je bij dit soort dingen ook goed helpen. Moet je wel even naar de apotheker vragen, een apothekersassistent zijn wat minder onderlegd.
Vraag dan ook of het niet de bedoeling was dat je de Seroquel niet als onderhoudsdosis moet gebruiken, zeg maar elke dag op een vast tijdstip een dosering. Ik heb er nl. nog nooit van gehoord dat je dit middel als 'zo nodig' kunt gebruiiken. Misschien kan dit bij Seroquel wel, maar vraag er even naar.
Experimenteer verder wat met de Oxazepam, misschien ben je wel heel gevoelig voor medicijnen en red je het met een kwart!
Laat lezen hoe het gaat, okee?
Jorinde.
Oxazepam (seresta) om rustiger te worden.
Seorquel om je gedachten te dempen. Seroquel is een anti-psychotica, je hoeft niet meteen psychotisch of schizofreen te zijn om het te slikken, het werkt als een 'kurk' op de pot met gedachten en hersenspinsels. Het dempt de chaos, en houdt het op hol slaan van emoties in bedwang.
Je gaat door met de Lexapro. Over een week wordt dat een hele.
Als je begint met medicatie, lijkt het mij te veel van het goede om dan gelijk én Oxazepam, én Seroquel in te nemen. Als je vanavond onrustig bent, of je wilt kunnen slapen, probeer dan eerst eens bv. een halfje (5 mgr. waarschijnlijk) Oxazepam. Of probeer eerst alleen Seroquel. Kijk of dat werkt, kijk hoe het werkt en of dat aansluit bij je klachten van dat moment. Dat je zo suf bent, lijkt mij doordat je voor de eerste keer veel medicatie hebt gehad, je lijf, je hersenen zijn dat niet gewend, je slaap wordt ook anders, misschien dieper, misschien heb je meer slaap nodig.
Je hebt nu dus geen ggz-er te pakken gehad? Bel je huisarts, vraag aan de assistente of hij je even terug wil bellen maar wat het ook goed doet: bel de apotheker. Die weet echt veel van medicijnen, en kan je bij dit soort dingen ook goed helpen. Moet je wel even naar de apotheker vragen, een apothekersassistent zijn wat minder onderlegd.
Vraag dan ook of het niet de bedoeling was dat je de Seroquel niet als onderhoudsdosis moet gebruiken, zeg maar elke dag op een vast tijdstip een dosering. Ik heb er nl. nog nooit van gehoord dat je dit middel als 'zo nodig' kunt gebruiiken. Misschien kan dit bij Seroquel wel, maar vraag er even naar.
Experimenteer verder wat met de Oxazepam, misschien ben je wel heel gevoelig voor medicijnen en red je het met een kwart!
Laat lezen hoe het gaat, okee?
Jorinde.
woensdag 20 juni 2007 om 17:33
Hoi,
ik ben net gebeld door de ggz.... (?)
en inderdaad de lexapro kunnen dus gelijk bijwerkingen geven. over de andere 2 zei hij eigenlijk niks zinnig, en omdat ik dus niet lekker nadenken kan bedacht ik al mijn vragen na t gesprek...
behalve dat ik dus nu weet dat ik mij zo verschrikkelijk rot voel door de ad, weet ik nog steeds niet wat te doen met de andere twee behalve wat er op de doos staat, 3x per dag een hele of een halve.
nu heb ik enorme chaos in mijn kop, en toch is t stil... ik hoop niet dat dit lang duren gaat want jezus wat voel ik mij ellenig en in de war :'(
ik ben net gebeld door de ggz.... (?)
en inderdaad de lexapro kunnen dus gelijk bijwerkingen geven. over de andere 2 zei hij eigenlijk niks zinnig, en omdat ik dus niet lekker nadenken kan bedacht ik al mijn vragen na t gesprek...
behalve dat ik dus nu weet dat ik mij zo verschrikkelijk rot voel door de ad, weet ik nog steeds niet wat te doen met de andere twee behalve wat er op de doos staat, 3x per dag een hele of een halve.
nu heb ik enorme chaos in mijn kop, en toch is t stil... ik hoop niet dat dit lang duren gaat want jezus wat voel ik mij ellenig en in de war :'(
woensdag 20 juni 2007 om 18:00
Wat kan je je rot voelen hè?
Blijf dus doorgaan met de AD,
als er op de verpakkingen van de andere 2 (oxazepam en seroquel niet staat dat het voor zo nodig is, slik dan in ieder geval de seroquel iedere dag. het zal je helpen tegen de verwarring in je hoofd.
heb je nog iets nodig om te slapen, neem dan oxazepam.
Jammer dat je je vragen niet kon stellen toen je de ggz-er aan de telefoon had.
Jorinde.
Blijf dus doorgaan met de AD,
als er op de verpakkingen van de andere 2 (oxazepam en seroquel niet staat dat het voor zo nodig is, slik dan in ieder geval de seroquel iedere dag. het zal je helpen tegen de verwarring in je hoofd.
heb je nog iets nodig om te slapen, neem dan oxazepam.
Jammer dat je je vragen niet kon stellen toen je de ggz-er aan de telefoon had.
Jorinde.
woensdag 20 juni 2007 om 23:22
AUB geen enkele benzo. Ook geen oxazepam. Onderzoek naar borderline en benzodiazepinen wijst uit dat dit averechts werkt.
Nooit oxazepam gebruiken. Nooit. Stilnoct heeft hetzelfde effect, maar niet de bijwerkingen van oxazepma en co. in borderline.
Het is echt verbazingwekkend hoe vaak men ze voorschrijft terwijl het een no-go area voor borderliners is. Het onderzoek is gewoon o internet te lezen.
Stilnoct (zolpidem) heeft zelfs positeve invloeden op borderline in sommige gevallen en is geen benzo.
Om de ondeskundigheid in NL (van sommige artsen) aan te geven: bij de vraag van een patient aan zijn huisarts om zolpidem zei deze dat dat niks beter was, want dat was ook een benzo...zucht...
Het oordeel van iemand die het gebruikt heeft niet veel nut, want hert effect van benzo's is het versterken van typische borderline trekken. Dus ja, je val tin slaap, maar je hebt niet in de gaten waarom bepaalde zaken minder gaan (meestal) en je arts evenmin. Anders had ie het niet voorgeschreven.
Nooit oxazepam gebruiken. Nooit. Stilnoct heeft hetzelfde effect, maar niet de bijwerkingen van oxazepma en co. in borderline.
Het is echt verbazingwekkend hoe vaak men ze voorschrijft terwijl het een no-go area voor borderliners is. Het onderzoek is gewoon o internet te lezen.
Stilnoct (zolpidem) heeft zelfs positeve invloeden op borderline in sommige gevallen en is geen benzo.
Om de ondeskundigheid in NL (van sommige artsen) aan te geven: bij de vraag van een patient aan zijn huisarts om zolpidem zei deze dat dat niks beter was, want dat was ook een benzo...zucht...
Het oordeel van iemand die het gebruikt heeft niet veel nut, want hert effect van benzo's is het versterken van typische borderline trekken. Dus ja, je val tin slaap, maar je hebt niet in de gaten waarom bepaalde zaken minder gaan (meestal) en je arts evenmin. Anders had ie het niet voorgeschreven.
woensdag 20 juni 2007 om 23:32
Ik ben het niet met je eens.
Ook als ik wel in de gaten heb waar het mis is gegaan, doet het me goed om een oxazepammetje te nemen voor zo nodig. Nou gebruik ik het niet veel, hooguit een paar keer per jaar, maar als ik op tilt dreig te slaan met gevoelens en gedachten, of bij een crisis bv. kan een oxazepammetje heel goed werken.
Soms ben je al zover dat je niet meer kunt achterhalen waar de trigger zat, of wat er teveel is, en ben je al blij dat je met een pilletje wat rust kunt creëren in je hoofd. Het achterhalen kan ook altijd later nog, op therapie bv. Misschien kun je er daar dan wat van leren voor de volgende keer.
Maar okee, dat Oxazepam niet goed zou zijn, spreek ik tegen.
Ook als ik wel in de gaten heb waar het mis is gegaan, doet het me goed om een oxazepammetje te nemen voor zo nodig. Nou gebruik ik het niet veel, hooguit een paar keer per jaar, maar als ik op tilt dreig te slaan met gevoelens en gedachten, of bij een crisis bv. kan een oxazepammetje heel goed werken.
Soms ben je al zover dat je niet meer kunt achterhalen waar de trigger zat, of wat er teveel is, en ben je al blij dat je met een pilletje wat rust kunt creëren in je hoofd. Het achterhalen kan ook altijd later nog, op therapie bv. Misschien kun je er daar dan wat van leren voor de volgende keer.
Maar okee, dat Oxazepam niet goed zou zijn, spreek ik tegen.
donderdag 21 juni 2007 om 08:43
Ik denk dat het er vanaf hangt hoe het lichaam er op reageert of het verstandig voor een borderliner is bepaalde medicijnen te gebruiken.
Overigens heb ik nooit oxazepam gebruikt. Bij mij begon het met seroxat, wat helemaal averechts werkte. Voorgeschreven door de huisarts. De psychiater heeft me daar later accuut vanaf gehaald en mij daarop efexor voorgeschreven. Dat werkte veel beter.Weinig bijwerkingen terwijl ik begon met 75 mg en zelfs toen ik na twee weken overging op 150 mg werden de minieme bijwerkingen, die ik had, niet versterkt.
Ik denk dat als je aan bepaalde medicijnen begint je af moet vragen of het wel zo normaal is dat je binnen een paar uur al dergelijke bijwerkingsverschijnselen hebt zoals jij, gigaluilak.. De eerste seroxat die ik slikte, veroorzaakte binnen een uur al bijwerkingen. Ik voelde me helemaal niet lekker en ik slikte enkel maar de laagste dosis om te beginnen. Het lichaam moet er dan nog aan wennen en de bedoeling was de dosis later omhoog te krikken. Dat heb ik echter niet aangedurfd omdat de bijwerkingen al behoorlijk waren en zo snel al optraden én bleven. Uiteindelijk bleek dat ik op die lage dosis veel te heftige bijwerkingen had en dat middel voor mij helemaal niet geschikt was. Dus gigaluilak, als je van het middel wat jij slikt de laagste dosis neemt en je zo snel al heftige bijwerkingen hebt, is het handig om toch terug te gaan naar je huisarts of psychiater. Het kan best zijn dat dit middel voor jou niet het juiste is en je iets anders moet proberen.
Natuurlijk is het na een dag al snel geconcludeerd maar ik zou als ik jou was over een week of hoogstens twee, als het dan nog hetzelfde is hier niet mee doorgaan en wat anders proberen. Bovendien lijkt het me teveel van het goede om die drie medicijnen tegelijk te gebruiken. Je lichaam weet niet wat het overkomt. Geef het tijd om aan medicijnen te wennen en probeer er dan pas eens wat bij.
Overigens heb ik nooit oxazepam gebruikt. Bij mij begon het met seroxat, wat helemaal averechts werkte. Voorgeschreven door de huisarts. De psychiater heeft me daar later accuut vanaf gehaald en mij daarop efexor voorgeschreven. Dat werkte veel beter.Weinig bijwerkingen terwijl ik begon met 75 mg en zelfs toen ik na twee weken overging op 150 mg werden de minieme bijwerkingen, die ik had, niet versterkt.
Ik denk dat als je aan bepaalde medicijnen begint je af moet vragen of het wel zo normaal is dat je binnen een paar uur al dergelijke bijwerkingsverschijnselen hebt zoals jij, gigaluilak.. De eerste seroxat die ik slikte, veroorzaakte binnen een uur al bijwerkingen. Ik voelde me helemaal niet lekker en ik slikte enkel maar de laagste dosis om te beginnen. Het lichaam moet er dan nog aan wennen en de bedoeling was de dosis later omhoog te krikken. Dat heb ik echter niet aangedurfd omdat de bijwerkingen al behoorlijk waren en zo snel al optraden én bleven. Uiteindelijk bleek dat ik op die lage dosis veel te heftige bijwerkingen had en dat middel voor mij helemaal niet geschikt was. Dus gigaluilak, als je van het middel wat jij slikt de laagste dosis neemt en je zo snel al heftige bijwerkingen hebt, is het handig om toch terug te gaan naar je huisarts of psychiater. Het kan best zijn dat dit middel voor jou niet het juiste is en je iets anders moet proberen.
Natuurlijk is het na een dag al snel geconcludeerd maar ik zou als ik jou was over een week of hoogstens twee, als het dan nog hetzelfde is hier niet mee doorgaan en wat anders proberen. Bovendien lijkt het me teveel van het goede om die drie medicijnen tegelijk te gebruiken. Je lichaam weet niet wat het overkomt. Geef het tijd om aan medicijnen te wennen en probeer er dan pas eens wat bij.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 juni 2007 om 09:16
Hallo allemaal!
Ik heb alles even vlugjes doorgelezen en moet echt ff wat kwijt. Ik weet niet of ik de enige ben, maar ik stoor me aan de reacties van DeMichaelis.
Ben je een dokter ofzo?
En dan zeker zo 1 die absoluut niet gelooft in het zelfgenezend vermogen van de mens, homeopathie enz.? Alleen op de onderzoeken aast!
Nou, daar kan ook vanalles in mis zijn gegaan. En iedereen is anders. Dus voor de 1 zal medicatie wel werken voor de ander niet.
Ikzelf heb geen echte borderline, maar heken wel bepaalde symptomen ervan op sommige momenten. Dus misschien kan ik er niet helemaal goed over meepraten..
Maar ik ben ook niet voor medicijnen. Ik vind het beter om zelf een manier te vinden om ermee om te gaan, en al die chemische troep in mijn lijf met alle bijwerkingen zit ik niet op te wachten.(met alle respect voor de mensen die er wel baat bij hebben)
Ik zou zelf eerder een homeopaat proberen. Ik heb een keer een module op school gehad over homeopathie, erg interessant en het klonk ook erg goed en logisch...
Ik denk dat voor echt 'zware' borderliners dit niet zou kunnen hoor... maar dat weet ik ook niet, geen id of er onderzoek naar is gedaan
Ik vind dat iedereen zelf moet bepalen of ze baat hebben bij medicijnen. Ik denk persoonlijk dat het niet goed is om afhankelijk te zijn van die pillen, je kunt zelf in je gedachtengang enz. ook een hoop veranderen waardoor het beter met je gaat. Medicijnen kunnen daar een prima hulpmiddel bij zijn, maar ik vind niet dat het de oplossing moet zijn voor altijd. Zo van: ik neem medicijnen dan is het over en doe er verder zelf niets aan.
Sorry hoor voor deze reactie maar moest het ff kwijt:) het irriteerde me.
Met mij gaat het wel goed. Druk.. Ga dit weekend een weekend Turkije. Als het goed is, vriend is nu ziek dus hopelijk is hij dan beter. Anders kan het wel eens niet doorgaan...
Ik haat vliegen dus zie er wel tegenop, maar er zal vast niets gebeuren.
Nou, fijne dag allemaal!!!
donderdag 21 juni 2007 om 09:19
Klopt hoor, Robin. Ik had het over efexor. Dat slik ik sinds 2003. Al vier jaar nu dus en ik merk dat ik het sneller voel als ik te laat ermee ben. Ik word sneller niet lekker zoals duizeligheid, slapheid of misselijkheid.
Geestelijk valt het mee, al beginnen dingen mij wel sneller te raken als ik een halve dag te laat ben. Je ineens een beetje verdrietig voelen en huilen. Dat verdriet zat er natuurlijk al en moest er blijkbaar even uit.
Het maakt het afbouwen moeilijk als je lichamelijk nogal achteruit gaat maar vergeet niet dat ik van 150 mg naar niks ging en daardoor na een week zo ziek was dat ik geen glas water meer binnen kon houden. Als je eerst afbouwt naar de laagste dosis en het dan probeert, is het vast makkelijker te doen.
Ondertussen ben ikzelf niet meer zo nieuwsgierig naar hoe het zal zijn zonder medicijnen. Eigenlijk weet ik dat al en ik verwacht niet dat medicijnen wondermiddelen zijn die mij ineens beter hebben gemaakt. Zeker niet als ik bij een halve dag te laat al merk dat ik zo snel uit mijn doen kan zijn. Het is mogelijk dat dat dan is omdat je ineens geen medicijnen meer krijgt en het dan heftiger voelt dan als je er al helemaal af bent maar toch..
De dingen rondom mijn zoon zijn inderdaad altijd pittig. Dat begon rond zijn geboorte. Het begon er al mee dat hij veel te vroeg ter wereld kwam. Qua zwangerschapsweken zat ik nog maar op 28 wkn. De kans zat er in dat hij het niet zou overleven en het is een keer behoorlijk kiele kiele geweest. Waren we (ik en ex) op bezoek, gingen alle alarmbellen van de apparaten af waarmee hij verbonden was en alle waardes gingen naar nul. Ik schrok me rot toen ik hem helemaal grijs zag wegtrekken. Het volgende moment komen er vier verpleegkundigen aanrennen om te redden wat er te redden valt. Wij moesten ook van de intensive care afdeling af in een apart kamertje wachten. Ik was er van overtuigd dat hij doodging en geloofde het nauwelijks toen na een hele tijd een arts kwam en zei dat alles weer oké was. Ik heb al heel veel met mijn zoon meegemaakt en ik verwacht dat er nog wel meer komt. Het verbaast me ook allemaal niet hoor, dat het gaat zoals het gaat maar het drukt wel zwaar op me. Ik maak me dan zorgen om zijn toekomst. Vooral als hij ooit aan zijn eerste baan moet gaan beginnen. Als hij dan ook van die woede aanvallen en rigide houdingen heeft, staat hij binnen no time weer op straat. Maar goed, voor nu heb ik voornamelijk zorgen dat het hem niet zal lukken een diploma te halen als hij dit soort gedrag in deze mate blijft vertonen. Juist omdat ik dondersgoed weet dat hij het allemaal niet expres doet. Op de één of andere manier voelen bepaalde situaties voor hem heel onveilig of te opgedrongen en is dat de reden voor het hysterische overtrokken gedrag. Hoe leer je hem daar nu mee omgaan zodat het voor hem ook makkelijker wordt en hij niet afgewezen wordt hierom. Ik hoop echt dat hij op deze school kan blijven want qua leerachtergrond is dit een hele mooie basis om mee te beginnen. Nou ja, afwachten maar hoe het verloopt verder. Maar bovenal wil ik dat hij het makkelijker heeft in het leven en op school en als dat betekent een andere school, dan het zij zo. Hij ziet de wereld zo anders dan anderen. Het komt op hem allemaal zo anders over en ik ben degene die dat bij benadering nog het beste begrijpt dat dat niet eenvoudig is als je zo bent.
We (ik en school) overwegen ook een sociaal emotionele training voor hem. Destijds was hij daar te jong voor maar het kan vanaf 12 jaar en hij is nu dertien. Misschien kan hij daar nog het één en ander mee en van leren.
Morgen moet ik werken. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan! Nu wordt er natuurlijk het één en ander van mij verwacht. Vandaag doe ik het nog maar een beetje rustig aan, al heb ik wel een logeerhond waarmee ik nog een paar keer uit moet. Tegen half tien de eerste wandeling.
Geestelijk valt het mee, al beginnen dingen mij wel sneller te raken als ik een halve dag te laat ben. Je ineens een beetje verdrietig voelen en huilen. Dat verdriet zat er natuurlijk al en moest er blijkbaar even uit.
Het maakt het afbouwen moeilijk als je lichamelijk nogal achteruit gaat maar vergeet niet dat ik van 150 mg naar niks ging en daardoor na een week zo ziek was dat ik geen glas water meer binnen kon houden. Als je eerst afbouwt naar de laagste dosis en het dan probeert, is het vast makkelijker te doen.
Ondertussen ben ikzelf niet meer zo nieuwsgierig naar hoe het zal zijn zonder medicijnen. Eigenlijk weet ik dat al en ik verwacht niet dat medicijnen wondermiddelen zijn die mij ineens beter hebben gemaakt. Zeker niet als ik bij een halve dag te laat al merk dat ik zo snel uit mijn doen kan zijn. Het is mogelijk dat dat dan is omdat je ineens geen medicijnen meer krijgt en het dan heftiger voelt dan als je er al helemaal af bent maar toch..
De dingen rondom mijn zoon zijn inderdaad altijd pittig. Dat begon rond zijn geboorte. Het begon er al mee dat hij veel te vroeg ter wereld kwam. Qua zwangerschapsweken zat ik nog maar op 28 wkn. De kans zat er in dat hij het niet zou overleven en het is een keer behoorlijk kiele kiele geweest. Waren we (ik en ex) op bezoek, gingen alle alarmbellen van de apparaten af waarmee hij verbonden was en alle waardes gingen naar nul. Ik schrok me rot toen ik hem helemaal grijs zag wegtrekken. Het volgende moment komen er vier verpleegkundigen aanrennen om te redden wat er te redden valt. Wij moesten ook van de intensive care afdeling af in een apart kamertje wachten. Ik was er van overtuigd dat hij doodging en geloofde het nauwelijks toen na een hele tijd een arts kwam en zei dat alles weer oké was. Ik heb al heel veel met mijn zoon meegemaakt en ik verwacht dat er nog wel meer komt. Het verbaast me ook allemaal niet hoor, dat het gaat zoals het gaat maar het drukt wel zwaar op me. Ik maak me dan zorgen om zijn toekomst. Vooral als hij ooit aan zijn eerste baan moet gaan beginnen. Als hij dan ook van die woede aanvallen en rigide houdingen heeft, staat hij binnen no time weer op straat. Maar goed, voor nu heb ik voornamelijk zorgen dat het hem niet zal lukken een diploma te halen als hij dit soort gedrag in deze mate blijft vertonen. Juist omdat ik dondersgoed weet dat hij het allemaal niet expres doet. Op de één of andere manier voelen bepaalde situaties voor hem heel onveilig of te opgedrongen en is dat de reden voor het hysterische overtrokken gedrag. Hoe leer je hem daar nu mee omgaan zodat het voor hem ook makkelijker wordt en hij niet afgewezen wordt hierom. Ik hoop echt dat hij op deze school kan blijven want qua leerachtergrond is dit een hele mooie basis om mee te beginnen. Nou ja, afwachten maar hoe het verloopt verder. Maar bovenal wil ik dat hij het makkelijker heeft in het leven en op school en als dat betekent een andere school, dan het zij zo. Hij ziet de wereld zo anders dan anderen. Het komt op hem allemaal zo anders over en ik ben degene die dat bij benadering nog het beste begrijpt dat dat niet eenvoudig is als je zo bent.
We (ik en school) overwegen ook een sociaal emotionele training voor hem. Destijds was hij daar te jong voor maar het kan vanaf 12 jaar en hij is nu dertien. Misschien kan hij daar nog het één en ander mee en van leren.
Morgen moet ik werken. Ik ben benieuwd hoe het zal gaan! Nu wordt er natuurlijk het één en ander van mij verwacht. Vandaag doe ik het nog maar een beetje rustig aan, al heb ik wel een logeerhond waarmee ik nog een paar keer uit moet. Tegen half tien de eerste wandeling.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 21 juni 2007 om 09:23
Kreeftje, ik begrijp je wel hoor. Ik denk ook dat het goed is als je het eerst op eigen houtje probeert op te lossen. Meteen naar medicatie grijpen lijkt me te makkelijk. Pas als je van alles hebt geprobeerd en het gaat maar niet beter, eerder slechter, is medicatie als hulpmiddel een goede. Vooral als blijkt dat er toch meer aan de hand is dan losse symptomen.
Hopelijk gaat je weekendje door. Turkije is zo mooi!
Ben zelf al heel wat keren naar Turkije geweest. Twee kaar naar het zuiden en drie keer naar Istanbul. Zou zo weer gaan als de financiën het toelieten maar helaas.
Hopelijk gaat je weekendje door. Turkije is zo mooi!
Ben zelf al heel wat keren naar Turkije geweest. Twee kaar naar het zuiden en drie keer naar Istanbul. Zou zo weer gaan als de financiën het toelieten maar helaas.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
