Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 1 juli 2007 om 13:53
zondag 1 juli 2007 om 19:58
Doortjepoortje, het hoeft natuurlijk niet persé aan de medicatie te liggen. Kan nu niet terugkijken, maar het duurt enkele weken voordat het effect heeft. Weet niet hoe lang je met medicijnen bezig bent? Het kan ook 'gewoon' niet goed met je gaan. Dat dat zo is, is iig duidelijk. Neem gauw contact op met je huisarts of therapeut, waant dit is niet de bedoeling. Sterkte.
Mamzelle, belachelijk hé, dat dat soms zo gaat bij de Ggz. Ik zou de neiging hebben meteen op te geven Fijn dat je je verder wat rustiger voelt, al lijkt me jouw leven met die kids een hele klus af en toe. Een dakbare klus, maar wel pittig ;)
Shahla, okee je bent niet helemaal van het 1e uur, maar wel een die-hard toch? I.i.g. een erg vertrouwde naam hier en ik bedoelde jou zeker ook. Lekker joh dat je vrijwilligerswerk nu loopt. Goed dat je op je grenzen blijft letten. Ik zou niet gelijk weer teveel doen hoor! En logisch dat het met de één wat beter klikt dan met de ander, dat is het leven hé.
Je vroeg naar mijn trigger, nou ja, dat kunnen hele kleine dingen zijn. Bijv. een mail van een vriendin van vroeger die een mooie baan heeft, zwanger is. Dat doet pijn, en ipv dat ik verdrietig wordt (wat normaal zou zijn), slaat dat vaak nu door naar somberheid of boosheid die ik in mijn oofd op mezelf afreageer (zie je wel, ik maak er ook een zooitje van etc..). Dat moet ik niet meer doen. Maar om je eigen pijn onder ogen te zien, dat vind ik erg moeilijk.
Gaan jullie nog op vakantie? Ik wel bijna. Soms heel veel zin in (even eruit), op moeilijke momenten niet. Dan vind ik het eng ver weg te gaan en blijf ik liever in een vertrouwde omgeveing. Maar meestal overheerst de 'zin'(in vakantie dus)
liefs Robin
Mamzelle, belachelijk hé, dat dat soms zo gaat bij de Ggz. Ik zou de neiging hebben meteen op te geven Fijn dat je je verder wat rustiger voelt, al lijkt me jouw leven met die kids een hele klus af en toe. Een dakbare klus, maar wel pittig ;)
Shahla, okee je bent niet helemaal van het 1e uur, maar wel een die-hard toch? I.i.g. een erg vertrouwde naam hier en ik bedoelde jou zeker ook. Lekker joh dat je vrijwilligerswerk nu loopt. Goed dat je op je grenzen blijft letten. Ik zou niet gelijk weer teveel doen hoor! En logisch dat het met de één wat beter klikt dan met de ander, dat is het leven hé.
Je vroeg naar mijn trigger, nou ja, dat kunnen hele kleine dingen zijn. Bijv. een mail van een vriendin van vroeger die een mooie baan heeft, zwanger is. Dat doet pijn, en ipv dat ik verdrietig wordt (wat normaal zou zijn), slaat dat vaak nu door naar somberheid of boosheid die ik in mijn oofd op mezelf afreageer (zie je wel, ik maak er ook een zooitje van etc..). Dat moet ik niet meer doen. Maar om je eigen pijn onder ogen te zien, dat vind ik erg moeilijk.
Gaan jullie nog op vakantie? Ik wel bijna. Soms heel veel zin in (even eruit), op moeilijke momenten niet. Dan vind ik het eng ver weg te gaan en blijf ik liever in een vertrouwde omgeveing. Maar meestal overheerst de 'zin'(in vakantie dus)
liefs Robin
maandag 2 juli 2007 om 00:31
Hallo allemaal, ben een beetje uitgeblust na deze drukken weken. Heb een nieuw schema gemaakt, hopelijk lukt het een beetje om me eraan te houden. Wel weer met mijn neus op de feiten gedrukt; het moet even iets rustiger aan. Daarom laat ik ook niet dagelijks van me horen. Ik probeer wel dagelijks ff te lezen wat jullie bezighoudt maar het zijn erg veel prikkels. En ben ook wel geschrokken van de discussie die met DM is losgebarsten. Hoe dan ook, ik ben er dus wel... maar toch ook niet. En daarbij hoor ik niet bij de ouder garde (just kiddin'). Ik hoop dat alles met jullie een beetje wil lukken, een ieder is zo te lezen druk met (opnieuw) de balans te vinden. Misschien is het het weer
Shala: grappig dat je het vraagt, zat er vrijdag geheel doorheen. Heb toen op weg naar mijn werk supradyn bruistabletten gekocht (de pillen hadden ze niet) de complex forte. Het was bijna niet weg te krijgen (ben niet zo van die bruisdingen) en waarschijnlijk was ik al veel te moe want heel veel heeft het niet geholpen. Heb ze wel eerder genomen dus ik weet wel dat ze op den duur wel helpen. Ook grappig want ik heb mezelf er wel op betrapt dat ik de afgelopen weken heb gedacht: ik snap nou waarom sommige mensen oppeppende middelen gebruiken om wakker te blijven. Geen zorgen, ben nooit zo'n drugs liefhebber geweest dus zal er ook niets mee doen. Ben me teveel bewust van mijn verslavingsgevoeligheid. Bedankt voor je tip... we gaan hopelijk vanaf nu weer bergopwaarts voor wat betreft de energie. Hoe was je avond op school?
Gr. Johanna
Shala: grappig dat je het vraagt, zat er vrijdag geheel doorheen. Heb toen op weg naar mijn werk supradyn bruistabletten gekocht (de pillen hadden ze niet) de complex forte. Het was bijna niet weg te krijgen (ben niet zo van die bruisdingen) en waarschijnlijk was ik al veel te moe want heel veel heeft het niet geholpen. Heb ze wel eerder genomen dus ik weet wel dat ze op den duur wel helpen. Ook grappig want ik heb mezelf er wel op betrapt dat ik de afgelopen weken heb gedacht: ik snap nou waarom sommige mensen oppeppende middelen gebruiken om wakker te blijven. Geen zorgen, ben nooit zo'n drugs liefhebber geweest dus zal er ook niets mee doen. Ben me teveel bewust van mijn verslavingsgevoeligheid. Bedankt voor je tip... we gaan hopelijk vanaf nu weer bergopwaarts voor wat betreft de energie. Hoe was je avond op school?
Gr. Johanna
maandag 2 juli 2007 om 23:31
Shahla, okee je bent niet helemaal van het 1e uur, maar wel een die-hard toch? I.i.g. een erg vertrouwde naam hier en ik bedoelde jou zeker ook. Lekker joh dat je vrijwilligerswerk nu loopt. Goed dat je op je grenzen blijft letten. Ik zou niet gelijk weer teveel doen hoor! En logisch dat het met de één wat beter klikt dan met de ander, dat is het leven hé.
Je vroeg naar mijn trigger, nou ja, dat kunnen hele kleine dingen zijn. Bijv. een mail van een vriendin van vroeger die een mooie baan heeft, zwanger is. Dat doet pijn, en ipv dat ik verdrietig wordt (wat normaal zou zijn), slaat dat vaak nu door naar somberheid of boosheid die ik in mijn oofd op mezelf afreageer (zie je wel, ik maak er ook een zooitje van etc..). Dat moet ik niet meer doen. Maar om je eigen pijn onder ogen te zien, dat vind ik erg moeilijk.
Gaan jullie nog op vakantie? Ik wel bijna. Soms heel veel zin in (even eruit), op moeilijke momenten niet. Dan vind ik het eng ver weg te gaan en blijf ik liever in een vertrouwde omgeveing. Maar meestal overheerst de 'zin'(in vakantie dus)
liefs Robin
Hoi Robin. Nee, wij gaan niet op vakantie. Ik vind het trouwens wel lekker om op vakantie te gaan hoor. Het liefst ga ik naar Turkije. Wie weet volgend jaar. Waar ga je heen en ga je al snel?
Heb even teruggekeken maar ik schrijf inderdaad alweer een paar maandjes mee
Dat extra werken viel wel mee trouwens. Voorlopig gaat het alleen nog maar om week 37. Dat is pas in september. Twee morgens achter elkaar. Nou, dat moet lukken, lijkt me.
Heb eens nagedacht over de triggers. Bij mij gaat het om administratieve dingen die me erg tegen kunnen staan, waar ik down van kan worden. Of je bent bezig in huis de dingen beter te krijgen/maken/opknappen en er gaat (achterelkaar) weer wat kapot. Daar word ik moedeloos van. De kleine triggers die me wat naar beneden halen. Uiteraard zijn er ook grotere maar wat dat betreft (bij deze afgeklopt) is het al een tijdje rustig.
Er zijn wel tijden in mijn leven geweest dat er te grote en teveel dingen gebeurden. Kon dat allemaal niet bijbenen. Er is een 'gezegde' dat je nooit meer krijgt dan je aan kunt. Totaal niet mee eens. Volgens mij hangt het van je 'karma' af. Ik zeg ook vaak gekscherend 'ik heb bad karma'.
Vanavond was het rapportuitreiking op de school van mijn zoon. We kregen ook nog een filmpje te zien van zijn klas. Dat was erg leuk.
Zijn rapport viel me alles mee. Alleen Engels was net niet voldoende maar dat wist ik al wel. Dat lukt hem nog niet zo goed.
Daarbij kregen we ook alvast de lijst mee bij wie hij in de klas komt aankomend jaar en welke mentor e.d. Ditmaal zaten er ook twee meisjes bij. Eentje was mijn zoon niet zo blij mee, aan zijn reactie te horen :P In elk geval gaat hij een niveautje lager. Hij moet teveel op zijn tenen lopen om dit niveau bij te houden. Op zich lukt het redelijk maar de prijs is te hoog, vindt de school. Zoon vindt het prima, hij verwacht alvast hogere cijfers en dat staat hem wel erg aan haha
Johana, voel je je alweer wat beter?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 3 juli 2007 om 16:30
Sorry meiden dat ik al een tijdje afwezig ben. Ik ben van een redelijk goede periode alweer 2 1/2 week overgegaan naar een periode waarin ik eigenlijk alleen maar heel somber ben. Het komt waarschijnlijk omdat mijn vader in juni 10 jaar is overleden en ik het contact met m'n moeder een tijdje 'on hold' heb gezet om m'n verleden te verwerken. M'n vriend wordt echter heel erg onzeker van mijn sombere gedrag, waardoor ik thuis een toneelstukje zit op te voeren. En dat helpt ook allemaal niet. Ik hoop dat het snel weer overgaat.
Nogmaals sorry dat ik er even niet voor jullie kan zijn.
Groetjes, Goudappeltje
Nogmaals sorry dat ik er even niet voor jullie kan zijn.
Groetjes, Goudappeltje
woensdag 4 juli 2007 om 14:27
Hallo allemaal,Ik heb net even de postings van afgelopen dagen gelezen en ik vind dat er veel overeenkomsten zijn met hoe ik mijn dagelijkse leven doorloop of ook wel eens strompel. Alleen al het bed uitkomen, als het aan mij lag lag ik echt de hele dag te slapen, lekker verstopt onder de dekens tegen de grote boze wereld en alle mensen die me zouden kunnen kwetsen. Met veel moeite sta ik dan op, het is haast nog teveel moeite om me te douchen en tanden te poetsen, en ontbijten schiet er ook vaak bij in. Ik heb de laatste weken wel veel tijd voor mezelf genomen en voor mezelf gekozen. Ook al is dat soms heel moeilijk. Maar dat zullen jullie wel herkennen. In het kort: ik heb grof gezegd een walgelijke schoonfamilie. Zij zijn al regelmatig aanleiding geweest voor crisissen tussen mij en mijn man. Zij willen zich niet in mijn ziektebeeld verdiepen, zwijgen het dood, als ze er al iets van merken wijzen ze mij keihard af maar als bijv. een verre neef in het ziekenhuis ligt, bellen ze elke avond op hoe zijn ziekteverloop is, terwijl ik die man misschien 2x in mijn leven heb gezien. Heel frustrerend, en ik realiseer me ook dat ik ze niet kan veranderen, en dat ik het maar moet accepteren. Het is ook een familie, die vindt dat je altijd met hun mee moet denken, aan hun regeltjes moet voldoen en als je iets afwijkends doet of zegt, ben je uitgerangeerd. Maar zij leven wel hun leventje wat zij willen. JIj moet je aanpassen aan hun. Dit geeft heel veel woede bij mij en als voorbeeld zal ik ook mijn komende verjaardag geven. Ik vier mijn verjaardag met hun niet eens meer met mijn eigen ouders, broer en schoonzus, want ik schaam me gewoon dood voor hun gedrag. Vervolgens zit ik tijdens zo'n verjaardag de hele tijd op van de zenuwen, door al hun geruzie en geklaag en gezeur tegen elkaar over van alles. Ze hebben het dan het liefst over buitenlanders en over lui die best kunnen werken, maar doen of ze ziek zijn en dan een uitkering krijgen. (Die laatste is dus voor mijn adres). De laatste keer dat mijn oudste schoonzus en zwager op visite kwamen heeft ze de eerste 1,5 uur met de rug naar me toegezeten en me straal genegeerd. En daar moet ik nog een verjaardag voor geven, met het risico dat ik veel medicijnen moet slikken, ga snijden, een crisis met mijn man krijg en opgenomen moet worden? Nee, ik heb deze keer gekozen voor mezelf in de vorm van mijn verjaardag niet vieren, en we gaan die avond lekker naar een saunalandschap hier in de buurt, met gezichtsbehandeling voor mij en een massage voor mijn man en we gaan er een avond van maken die relaxt is. Nou, dat viel helemaal in verkeerde aarde bij mijn schoonmoeder. Ze vond maar dat ik brak met de familie als ik mijn verjaardag niet vierde. Ik zei dat ik alleen mijn verjaardag niet vierde, maar wel gewoon bij hun bleef komen. Nou als die smerige blik van dat secreet had kunnen doden, had ik dit niet meer kunnen typen. Mijn ouders reageerden ook nogal dom, maar die zitten nu in hun huisje in België en daar heb ik niet zo'n last van. Alleen mijn broer en schoonzus reageerden normaal. Je moet toch zelf weten wat je doet met je verjaardag? Nou word ik nb 37, dan ben ik toch wel oud en wijs genoeg, denken jullie niet. Ik heb zowel mijn ouders als mijn schoonouders uitgenodig om een keer te komen eten. Mijn schoonmoeder reageerde daar niet eens op, dus die bekijkt het maar, en mijn ouders vonden het geloof ik wel OK. Mijn schoonvader is gisteren thuisgekomen uit het ziekenhuis, nadat hij een openhart operatie heeft ondergaan. Heel vervelend voor die man, maar ze negeren mij straal als het om mijn gezondheid gaat, en dan moet ik ineens continu geinteresseerd zijn? Ik ben 2 x per week geweest, uit pure beleefdheid en uit mededogen voor mijn man. Dat was alles wat ik op kon brengen. Als het niet genoeg is, jammer dan, voor hun. Zij vinden waarschijnlijk dat ik stug en afstandelijk ben, en niet geinteresseerd. Al deze eigenschappen horen niet bij mij, maar zijn mij door hen aangeleerd. Net zoals het niet vieren van een verjaardag, het gelijk in mijn schoenen schuiven, terwijl ze er zelf de oorzaak van zijn dat ik het niet vier. Ik heb het idee dat het binnenkort wederom tot een breuk komt. Ik zal mijn man niet verbieden om naar zijn ouders te gaan, daar heb ik het recht niet toe, maar van mij zullen ze geen last meer hebben. Ik denk dat het voor mij een hele zorg en stressbron minder is, als ik ze niet meer zie. Maar of het minder stress geeft tussen mij en mijn man?????Het is een heel stuk geworden, ik zit ook vol boosheid en wrok naar hen toe. Ze hebben bij mij al veel verdriet en frustratie veroorzaakt. Dit kwam vooral naar voren omdat mijn schoonvader de laatste weken in het ziekenhuis lag en er verwacht wordt vol met interesse te zijn. Mijn man vindt mijn gedrag jaloers, omdat mijn schoonvader dan de aandacht krijg en ik niet, maar hoe kan ik nou jaloers zijn op iets wat ik nog nooit van hun heb gehad?
woensdag 4 juli 2007 om 17:13
Moeilijk, Galena. Als mensen zo vijandig reageren, wat moet je dan anders dan jezelf daar tegen wapenen door afstand te nemen en afstandelijk te doen. Ik betwijfel zelfs of ik trouw elke week twee keer naar dat ziekenhuis was gegaan. En dat gedoe rondom je verjaardag slaat echt nergens op. Je maakt toch zeker zelf wel uit hoe je die viert of dat je het überhaupt viert.
Jammer dat je man het niet snapt hoe dit voelt voor jou. *;
Jammer dat je man het niet snapt hoe dit voelt voor jou. *;
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 4 juli 2007 om 18:16
Johanna, wat goed dat je schema's maakt. Ik heb dat ook weleens gedaan, maar ze worden meestal niet echt reeël. Meer van: vanaf nu ga ik: en vervolgens heel veel mooie plannen die niet haalbaar zijn. Het lukt mij vaak het beste m dan op 1 ding te concentreren.
Goudappeltje, ik kan me je eerdere verhalen herinneren over je schoonfamilie. Vreselijk zeg. Kan me zo voorstellen dat je door hun onnadenkende, ongeinteresseerde, botte gedrag elke keer opnieuw getriggerd wordt!! Het lijken me ook geen mensen die open staan voor alternatieven of voor jouw verhaal. Een hele goeie beslissing dat je je verjaardag niet viert! Ik doe dat soms ook, dat recht heb je toch, het is toch jouw dag! Wel shit voor je zeg, dat dit zo'n invloed heeft, ook op je relatie met je man. Voor hem lijkt het me ook lastig. Heb verder geen goeie tips, maar je bent altijd welkom hier om te spuien hé! *;
Hai Shahla. Fijn dat je zoon zijn rapport meeviel. Dat scheelt weer he. Wij hebben ook geen klagen over de rapporten, fijn hoor.
Wij gaan naar Frankrijk op vakantie, in een huisje. We gaan half volgende week. Ik zal jullie stukjes wel missen hoor! We gaan 2 weken weg, met zn 5-en. Meestal heb ik er erg veel zin in. Hoop dat het me lukt echt te genieten.. Even alle shit hier laten. Ik heb dat al van kleins af aan: zo bang dat zoiets leuks weer snel voorbij is, dat ik er bij voorbaat al rot over voel. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken..
Goudappeltje, ik kan me je eerdere verhalen herinneren over je schoonfamilie. Vreselijk zeg. Kan me zo voorstellen dat je door hun onnadenkende, ongeinteresseerde, botte gedrag elke keer opnieuw getriggerd wordt!! Het lijken me ook geen mensen die open staan voor alternatieven of voor jouw verhaal. Een hele goeie beslissing dat je je verjaardag niet viert! Ik doe dat soms ook, dat recht heb je toch, het is toch jouw dag! Wel shit voor je zeg, dat dit zo'n invloed heeft, ook op je relatie met je man. Voor hem lijkt het me ook lastig. Heb verder geen goeie tips, maar je bent altijd welkom hier om te spuien hé! *;
Hai Shahla. Fijn dat je zoon zijn rapport meeviel. Dat scheelt weer he. Wij hebben ook geen klagen over de rapporten, fijn hoor.
Wij gaan naar Frankrijk op vakantie, in een huisje. We gaan half volgende week. Ik zal jullie stukjes wel missen hoor! We gaan 2 weken weg, met zn 5-en. Meestal heb ik er erg veel zin in. Hoop dat het me lukt echt te genieten.. Even alle shit hier laten. Ik heb dat al van kleins af aan: zo bang dat zoiets leuks weer snel voorbij is, dat ik er bij voorbaat al rot over voel. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken..
donderdag 5 juli 2007 om 22:58
Ik heb ook iets met schema's maken of liever gezegd, ik had er iets mee. Elke dag opschrijven wat er gedaan moet worden in een documentje op mijn pc of gratis softwareprogrammaatje. Dat ging een maandje goed en dan kwam de klad er weer in. Om vervolgens een aantal weken of maanden erna er opnieuw mee te beginnen. Het is echter uiteindelijk wel gebleken dat het niet ibij me past. Ik plan ook niet echt meer ver vooruit. Ver vooruit kijken werkt bij mij ook niet. Over een paar maanden kan het wel weer niet goed gaan, wil ik wat anders of denk ik er heel anders over en komt van die plannen weinig terecht.
Misschien is het handiger om langzaam op te bouwen tot een bepaald punt dat ik het nog trek.
Fijn dat het al zo snel is, je vakantie, Robin. Alvast veel plezier. Het wordt wel leuk, neem ik aan. En ja, er komt een einde aan maar de herinneringen blijven.
Misschien is het handiger om langzaam op te bouwen tot een bepaald punt dat ik het nog trek.
Fijn dat het al zo snel is, je vakantie, Robin. Alvast veel plezier. Het wordt wel leuk, neem ik aan. En ja, er komt een einde aan maar de herinneringen blijven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 8 juli 2007 om 11:52
zondag 8 juli 2007 om 22:08
Robin, ik las net in een fractie dat je op vakantie gaat. Heel veel plezier gewenst! Lekker bruin terugkomen he.
Ik doe mijn best om te blijven schrijven hoor. Maar af en toen een krabbel zal het voorlopig niet zijn. Want was pas om 20.00 uur thuis na een lange dag klussen en heb pas net mijn eten op. Zometeen alweer naar bed en morgenvroeg weer daar zijn. Snap echt niet hoe mensen dit doen en dan ook nog eens een baan hebben pffff. Dat gaat toch gewoon niet?????
Verder gaat het met mij eigenlijk prima, dus mag niet klagen.
Meiden, fijne avond en tot snel weer.
Ik doe mijn best om te blijven schrijven hoor. Maar af en toen een krabbel zal het voorlopig niet zijn. Want was pas om 20.00 uur thuis na een lange dag klussen en heb pas net mijn eten op. Zometeen alweer naar bed en morgenvroeg weer daar zijn. Snap echt niet hoe mensen dit doen en dan ook nog eens een baan hebben pffff. Dat gaat toch gewoon niet?????
Verder gaat het met mij eigenlijk prima, dus mag niet klagen.
Meiden, fijne avond en tot snel weer.
zondag 8 juli 2007 om 22:36
zondag 8 juli 2007 om 23:06
Ik was wel van plan te blijven schrijven hier. Als de rest dat ook doet, is het topic er nog wel als je terug komt, Robin :)
De komende weken heb ik veelvuldig tegelijk drie gasthonden over de vloer.
Aankomende vrijdag is mijn dochter jarig. Ze wordt dan alweer dertien.
Ze wil graag gaan karten en ik vrees dat ik er ook aan moet geloven en in zo'n ding kruipen. Als ik durf tenminste. Maar goed, vorige keer ben ik blijven kijken en toen heb ik gezegd dat ik het een volgende keer wel probeer. Daar werd ik fijntjes aan herinnerd dus of ik er dit keer onderuit kom haha Opa en oma komen ook. Zal mij sterk benieuwen of zij het ook aandurven in zo'n kartding. Grijns. Ja, mijn moeder komt ook. We praten weer tegen elkaar. Tja, het heeft een x aantal maanden geduurd en als je soms moet bellen omdat mijn vader wel hier langskomt om dingen in mijn huis te doen, krijg je haar ook aan de telefoon.
En omdat het je moeder is, praat je op een dag wel tegen haar. Dan vraag je niet gelijk naar je vader omdat ze een heel verhaal tegen je begint. Ik weet niet of iemand dat wel zou kunnen dus naarmate de maanden duurde word je langzaam milder. Ik bekijk het wel weer als het misgaat. In elk geval ga ik zeker niet meer met haar op vakantie. Een middagje karten en eten is ruimschoots voldoende. Ik heb wel íets geleerd.
De proefmorgens bij het vrijwilligerswerk zijn voorbij en nu ben ik niet meer als extra bij twee andere medewerkers maar één van die twee medewerkers. Meer verantwoordelijkheid dus. Hopelijk heb ik genoeg meegekregen tijdens de proefmorgens.
Dit weekend was ik op de vrijdagavond na alleen en dat beviel me wel goed. Vroeger zou ik me dan niet goed gevoeld hebben als ik de kids weer op moest halen. Alsof ik niet genoeg uit mijn weekend had gehaald , mijn tijd zeg maar. Dat heb ik nu niet meer. Het maakt niet uit of ik iets ga doen of niet. Zolang ik me er oké bij voel, is het prima.
Wel heb ik nog overwogen of ik naar het archief zou gaan. Zit in een andere provincie omdat ik, hier, waar ik nu woon, oorspronkelijk niet vandaan kom.
Een 'stille' hobby van mij is namelijk mijn stamboom uitzoeken. Ik ben nagenoeg zover dat ik verder moet in een archief. Helaas, in de zomer niet op zaterdag open. Dus heb ik enkel boodschappen gedaan en een beetje geshopt. Zoon wilde nog slippers, ik wilde nog een schaar met een kartelrand voor mijn andere zeer recente nieuwe hobby 3D kaarten maken. Komt omdat we dat bij het vrijwillgerswerk ook vaak doen. Ben enthousiast geworden.
Heb afgelopen vrijdag van een patiënt zo'n kaart gekregen. Hij heeft een deel geknipt. Helemaal precies om de afbeelding heen kon hij niet vanwege zijn handen. Die zijn vervormd. Dus hebben een medewerker en ik de kaart afgemaakt. Ik merk dat ik het leuk vind om daar te zijn. Het erheen gaan, is iets moeizamer. Maar toen dacht ik aan jou, intiem. Jij zei, niet nadenken gewoon gaan, thuis blijven is geen optie. Dat helpt. Ik moet gewoon nooit thuisblijven van dit werk, anders word ik gemakzuchtig. Maar het feit dat ik het leuk vind dat ik er ben, is wel een stimulans ook daadwerkelijk te gaan en proberen op tijd te komen.
En dat lukt steeds beter.
Intiem, sterkte met klussen. Heb het een aantal keren gedaan, verhuizen. Het opknappen en overgaan is een grote energievreter en het werkt op je zenuwen. Ik denk dat ik wel een idee heb hoe blij jij straks bent als het allemaal klaar is.
Robin, zorg in elk geval dat je een kleurtje krijgt. Van zon, met mate, word je blij.
De komende weken heb ik veelvuldig tegelijk drie gasthonden over de vloer.
Aankomende vrijdag is mijn dochter jarig. Ze wordt dan alweer dertien.
Ze wil graag gaan karten en ik vrees dat ik er ook aan moet geloven en in zo'n ding kruipen. Als ik durf tenminste. Maar goed, vorige keer ben ik blijven kijken en toen heb ik gezegd dat ik het een volgende keer wel probeer. Daar werd ik fijntjes aan herinnerd dus of ik er dit keer onderuit kom haha Opa en oma komen ook. Zal mij sterk benieuwen of zij het ook aandurven in zo'n kartding. Grijns. Ja, mijn moeder komt ook. We praten weer tegen elkaar. Tja, het heeft een x aantal maanden geduurd en als je soms moet bellen omdat mijn vader wel hier langskomt om dingen in mijn huis te doen, krijg je haar ook aan de telefoon.
En omdat het je moeder is, praat je op een dag wel tegen haar. Dan vraag je niet gelijk naar je vader omdat ze een heel verhaal tegen je begint. Ik weet niet of iemand dat wel zou kunnen dus naarmate de maanden duurde word je langzaam milder. Ik bekijk het wel weer als het misgaat. In elk geval ga ik zeker niet meer met haar op vakantie. Een middagje karten en eten is ruimschoots voldoende. Ik heb wel íets geleerd.
De proefmorgens bij het vrijwilligerswerk zijn voorbij en nu ben ik niet meer als extra bij twee andere medewerkers maar één van die twee medewerkers. Meer verantwoordelijkheid dus. Hopelijk heb ik genoeg meegekregen tijdens de proefmorgens.
Dit weekend was ik op de vrijdagavond na alleen en dat beviel me wel goed. Vroeger zou ik me dan niet goed gevoeld hebben als ik de kids weer op moest halen. Alsof ik niet genoeg uit mijn weekend had gehaald , mijn tijd zeg maar. Dat heb ik nu niet meer. Het maakt niet uit of ik iets ga doen of niet. Zolang ik me er oké bij voel, is het prima.
Wel heb ik nog overwogen of ik naar het archief zou gaan. Zit in een andere provincie omdat ik, hier, waar ik nu woon, oorspronkelijk niet vandaan kom.
Een 'stille' hobby van mij is namelijk mijn stamboom uitzoeken. Ik ben nagenoeg zover dat ik verder moet in een archief. Helaas, in de zomer niet op zaterdag open. Dus heb ik enkel boodschappen gedaan en een beetje geshopt. Zoon wilde nog slippers, ik wilde nog een schaar met een kartelrand voor mijn andere zeer recente nieuwe hobby 3D kaarten maken. Komt omdat we dat bij het vrijwillgerswerk ook vaak doen. Ben enthousiast geworden.
Heb afgelopen vrijdag van een patiënt zo'n kaart gekregen. Hij heeft een deel geknipt. Helemaal precies om de afbeelding heen kon hij niet vanwege zijn handen. Die zijn vervormd. Dus hebben een medewerker en ik de kaart afgemaakt. Ik merk dat ik het leuk vind om daar te zijn. Het erheen gaan, is iets moeizamer. Maar toen dacht ik aan jou, intiem. Jij zei, niet nadenken gewoon gaan, thuis blijven is geen optie. Dat helpt. Ik moet gewoon nooit thuisblijven van dit werk, anders word ik gemakzuchtig. Maar het feit dat ik het leuk vind dat ik er ben, is wel een stimulans ook daadwerkelijk te gaan en proberen op tijd te komen.
En dat lukt steeds beter.
Intiem, sterkte met klussen. Heb het een aantal keren gedaan, verhuizen. Het opknappen en overgaan is een grote energievreter en het werkt op je zenuwen. Ik denk dat ik wel een idee heb hoe blij jij straks bent als het allemaal klaar is.
Robin, zorg in elk geval dat je een kleurtje krijgt. Van zon, met mate, word je blij.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 9 juli 2007 om 10:14
hallo allemaal!
poosje niet gereageerd, wel half meegelezen.
Zou iemand mij een tip ofzo willen geven?
Ik ben de laatste dagen zo druk in mijn hoofd... Slaap overdag, ben heel gaotisch, maak me druk om alles, droom echt veel, ben gewoon onrustig vanbinnen.
Het lijkt wel meer dan dat ik ooit gehad heb.
Wat moet ik dan doen? Word er gek van, kan elk moment zo in janken uitbarsten. En het is vakantie, dus in september pas weer naar therapeut.
Ik heb gehoord van sinjanskruid. Laatst in het vliegtuig was ik ook bang moest huilen enz, toen raadde een vrouwtje naast mij Resq (weet niet hoe je het schrijft) aan. En kalmeringsmiddel...
Of kan ik beter naar huisarts gaan om advies te vragen? Durf dat niet, ben laatste half jaar al wel 3 keer voor kleine dingen daar geweest. Terwijl ik er helemaal nooit kwam.
Sorry voor dit warrige verhaal....
Ga denk ik zo maar even naar zo'n Reformwinkel info vragen.
Hoe is het met jullie? Nog op vakantie?
Ik was een weekendje Trukijke geweest, zo relaxed was het daar! Wil er wel wonen, geen gezeur en gedoe aan mijn hoofd. Ik was daar zo veel rustiger en leuker. Hier in Nederland is het allemaal overregeld en structuur...
Zit er echt aan te denken voor een paar maand eens ergens anders hen te gaan. Weg van alles.
Nou fijne dag..
Lierfss Kreeftje
poosje niet gereageerd, wel half meegelezen.
Zou iemand mij een tip ofzo willen geven?
Ik ben de laatste dagen zo druk in mijn hoofd... Slaap overdag, ben heel gaotisch, maak me druk om alles, droom echt veel, ben gewoon onrustig vanbinnen.
Het lijkt wel meer dan dat ik ooit gehad heb.
Wat moet ik dan doen? Word er gek van, kan elk moment zo in janken uitbarsten. En het is vakantie, dus in september pas weer naar therapeut.
Ik heb gehoord van sinjanskruid. Laatst in het vliegtuig was ik ook bang moest huilen enz, toen raadde een vrouwtje naast mij Resq (weet niet hoe je het schrijft) aan. En kalmeringsmiddel...
Of kan ik beter naar huisarts gaan om advies te vragen? Durf dat niet, ben laatste half jaar al wel 3 keer voor kleine dingen daar geweest. Terwijl ik er helemaal nooit kwam.
Sorry voor dit warrige verhaal....
Ga denk ik zo maar even naar zo'n Reformwinkel info vragen.
Hoe is het met jullie? Nog op vakantie?
Ik was een weekendje Trukijke geweest, zo relaxed was het daar! Wil er wel wonen, geen gezeur en gedoe aan mijn hoofd. Ik was daar zo veel rustiger en leuker. Hier in Nederland is het allemaal overregeld en structuur...
Zit er echt aan te denken voor een paar maand eens ergens anders hen te gaan. Weg van alles.
Nou fijne dag..
Lierfss Kreeftje
maandag 16 juli 2007 om 01:42
Kreeftje, hoe gaat het nu? Al wat beter? Ben je nog naar de reformwinkel geweest of toch de huisarts?
Turkije is mooi hè. Heb ook wel eens overwogen daar te gaan wonen. Wie weet ooit maar de komende jaren zeker nog niet.
Hier ging het de hele week lichamelijk slecht. Vrijdag ging dat beter maar toen was het met de slaap weer erg pet. Vandaag is het weer redelijk bijgetrokken qua vermoeidheid. Verder goed weekend gehad. Geen dips, geen lichamelijke klachten.
Turkije is mooi hè. Heb ook wel eens overwogen daar te gaan wonen. Wie weet ooit maar de komende jaren zeker nog niet.
Hier ging het de hele week lichamelijk slecht. Vrijdag ging dat beter maar toen was het met de slaap weer erg pet. Vandaag is het weer redelijk bijgetrokken qua vermoeidheid. Verder goed weekend gehad. Geen dips, geen lichamelijke klachten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 18 juli 2007 om 23:27
Haha, zit ik net te lummelen achter de stomputer. Lijkt het net alsof ik heeeeel druk ben he, dus niet. Maar ben vers Hyves lid geworden en doe een poging nog enigzins contact te houden met de wereld tussen het stof en gips in. Dus ben niet weg te slaan van Hyves. Leuk joh, oude klasgenoten opsnorren!Maarehm, de paniek begint inderdaad wel een beetje te komen. Want dit is het laatste weekend waarin er nog grote dingen gedaan kunnen worden. Want het weekend erna moet ik over oeioei. Sta dus onderhand van 's ochtends tot 's avonds bijna dagelijks in mijn nieuwe (stoffige onaffe) huis. Geeeeeen idee waar ik de energie vandaan haal, want het gaat gewoon goed. Snap d'r ook niks van...haha, net alsof dat gek is, maar voor mij is dat op z'n minst heel vreemd. Ik zou nu al tig jankbuien moeten hebben gehad. Maar ik kachel gewoon lekker door. Nou ja, liever dit LOLHoop dat het met jullie meisjes ook zo gaat. Biedt iig perspectief. Sorry dat ik alleen maar over mezelf lul, maar helaas is dat net weer een stapje teveel energie (denken over andermans-sores) die ik nu even niet heb.Euh, waar is iedereen eigenlijks?
woensdag 18 juli 2007 om 23:33
Misschien ben je op de automatische piloot bezig.
En ja, dat vroeg ik me ook af. Waar de rest allemaal uithangt.
Zo loopt het storm en zo zijn ze allemaal ook weer weg.
Ach ja, that's life, denk ik.
Hyves doe ik niet aan.
Ben eigenlijk continue mijn mail aan het checken.
Onze kat is vermist en ik heb em her en der als vermist opgegeven. Dierenambulancesite, amivedi, dierenasiel en hoop natuurlijk liever gisteren dan vandaag iets over em te horen maar tot nu toe niks, nada, stilte.
Kan er niet tegen dat ik niet weet waar hij is en of er iets is gebeurd.
Bah, ik hoop maar dat we em überhaupt nog terug krijgen en dan wel levend. Voor de rest gaat het wel redelijk maar van dit soort dingen word ik dus erg onrustig en zenuwachtig. Het hangt de hele dag om me heen.
En ja, dat vroeg ik me ook af. Waar de rest allemaal uithangt.
Zo loopt het storm en zo zijn ze allemaal ook weer weg.
Ach ja, that's life, denk ik.
Hyves doe ik niet aan.
Ben eigenlijk continue mijn mail aan het checken.
Onze kat is vermist en ik heb em her en der als vermist opgegeven. Dierenambulancesite, amivedi, dierenasiel en hoop natuurlijk liever gisteren dan vandaag iets over em te horen maar tot nu toe niks, nada, stilte.
Kan er niet tegen dat ik niet weet waar hij is en of er iets is gebeurd.
Bah, ik hoop maar dat we em überhaupt nog terug krijgen en dan wel levend. Voor de rest gaat het wel redelijk maar van dit soort dingen word ik dus erg onrustig en zenuwachtig. Het hangt de hele dag om me heen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 19 juli 2007 om 10:07
Oooh Shahla, ik duim met je mee hoor dat je kat snel terug komt. Heb je ook al briefjes opgehangen bij jou in de buurt? Want soms nemen mensen (uit de buurt) een kat mee naar huis, waarvan ze denken dat 'ie verdwaald is. En dat soort mensen bellen ook hoor als ze weten bij wie die hoort.Joh, ik hoop dat mijn duimen gaan helpen. Maar soms kunnen katten wel weken spoorloos zijn en dan komen ze op een dag rustig binnen wandelen en lopen naar hun bakje. Alsof er nooooit wat gebeurd is....tsssss, katten....leer mij ze kennen
