Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 19 juli 2007 om 13:43
Bedankt voor het duimen, Intiem. Hopelijk beïnvloedt dat uiteindelijk de zaak positief, je weet het nooit hè. Het is een echte buitenkat, dat wel en hij is wel vaker een paar dagen weg maar hij is nu al een week spoorloos en dát is niks voor hem. Ik heb wel af en toe gedacht of hij misschien nog ergens een huisje had gevonden waar hij vaak kwam, want waar hangt zo'n beest anders steeds uit hè maar dat hij nu niet meer terug komt, vind ik erg vreemd. Dat klopt niet. Hij had het namelijk bij ons erg naar zijn zin en wist dondersgoed waar zijn etensbak stond ;)
Toen ie vier maanden was, is ie wel een keertje verdwaald geweest. Een stuk meegelopen met mijn zoon die even een boodschap ging doen bij de winkel en vervolgens wist ie de weg niet meer terug. Toen is ie twee dagen weggeweest maar we vonden hem terug omdat iemand reageerde op mijn oproep op de ambulancesite. Bleek dat hij twee straten verderop was blijven hangen bij iemand voor de voordeur. Omdat hij daar maar bleef zitten, vond ze het zielig en liet hem binnen. Daar was ik erg blij om want anders was het misschien minder goed met hem afgelopen. Er is daar een erg drukke weg en zo'n klein beestje steekt misschien zo over en ze rijden daar vaak heel hard. (Al is het bebouwde kom.)
Maar goed, ondertussen is hij bijna twee en bleef hij daar wel uit de buurt, net als onze andere katten. Bang voor de autogeluiden.
Het ergste vind ik dat ik niet weet wat er aan de hand is. Misschien is hij aangereden ergens en is men er niet voor gestopt, was hij niet meteen dood en heeft zich ergens in de struiken gesleept. Dan vind je hem nooit meer en blijf je je altijd afvragen wat er met hem is gebeurd. Het kan ook heel goed zijn dat hij door iemand is meegenomen. Dan is er nog een kansje dat we hem terug vinden.
Mijn printer heeft een andere aansluiting dan mijn laptop en de pc waar de printer eigenijk op aangesloten zat, is stuk dus ik kan zelf niks uitdraaien om te verspreiden. Maar degene die mij helpt met mijn administratie zou wat uit kunnen draaien dus ik ga zo meteen iets in elkaar flansen en vragen of hij dat wil uitdraaien en meenemen voor onze afspraak één dezer dagen.
Hopelijk heb je gelijk en komt hij weer aanwaaien of gaat iemand reageren op de nog te maken flyer. Vannacht lag ik er wakker van. Was ik bang dat we nooit meer van hem zouden horen of dat hij ergens in een schuur zat te verhongeren ;(
Nu heb ik koppijn door te weinig slaap en de warmte, denk ik.
Zometeen moet ik nog drie honden tegelijk uitlaten.
Overigens is dat niet de reden dat de kat niet terug komt. Hij is volkomen gewend aan die beestjes en heeft maling aan ze, is er totaal niet bang voor. Het is een echte goedzak, een allemansvriendje.
Sommigen zullen zeggen, het is 'máár' een kat maar ik mis em echt.
Toen ie vier maanden was, is ie wel een keertje verdwaald geweest. Een stuk meegelopen met mijn zoon die even een boodschap ging doen bij de winkel en vervolgens wist ie de weg niet meer terug. Toen is ie twee dagen weggeweest maar we vonden hem terug omdat iemand reageerde op mijn oproep op de ambulancesite. Bleek dat hij twee straten verderop was blijven hangen bij iemand voor de voordeur. Omdat hij daar maar bleef zitten, vond ze het zielig en liet hem binnen. Daar was ik erg blij om want anders was het misschien minder goed met hem afgelopen. Er is daar een erg drukke weg en zo'n klein beestje steekt misschien zo over en ze rijden daar vaak heel hard. (Al is het bebouwde kom.)
Maar goed, ondertussen is hij bijna twee en bleef hij daar wel uit de buurt, net als onze andere katten. Bang voor de autogeluiden.
Het ergste vind ik dat ik niet weet wat er aan de hand is. Misschien is hij aangereden ergens en is men er niet voor gestopt, was hij niet meteen dood en heeft zich ergens in de struiken gesleept. Dan vind je hem nooit meer en blijf je je altijd afvragen wat er met hem is gebeurd. Het kan ook heel goed zijn dat hij door iemand is meegenomen. Dan is er nog een kansje dat we hem terug vinden.
Mijn printer heeft een andere aansluiting dan mijn laptop en de pc waar de printer eigenijk op aangesloten zat, is stuk dus ik kan zelf niks uitdraaien om te verspreiden. Maar degene die mij helpt met mijn administratie zou wat uit kunnen draaien dus ik ga zo meteen iets in elkaar flansen en vragen of hij dat wil uitdraaien en meenemen voor onze afspraak één dezer dagen.
Hopelijk heb je gelijk en komt hij weer aanwaaien of gaat iemand reageren op de nog te maken flyer. Vannacht lag ik er wakker van. Was ik bang dat we nooit meer van hem zouden horen of dat hij ergens in een schuur zat te verhongeren ;(
Nu heb ik koppijn door te weinig slaap en de warmte, denk ik.
Zometeen moet ik nog drie honden tegelijk uitlaten.
Overigens is dat niet de reden dat de kat niet terug komt. Hij is volkomen gewend aan die beestjes en heeft maling aan ze, is er totaal niet bang voor. Het is een echte goedzak, een allemansvriendje.
Sommigen zullen zeggen, het is 'máár' een kat maar ik mis em echt.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 21 juli 2007 om 15:55
O maar het was toch helemaal de bedoeling niet dat mensen zich stil gingen houden? Het werd meer gezegd omdat het dan wat lastig is iedereen uit elkaar te houden, alle verhalen van de 'nieuwen'.
Blijf gerust schrijven hoor.
Ik heb goed nieuws! Onze kat is terug! *maakt rondedansje, is op slag helemaal happy en gaat zometeen een halsbandje kopen voor meneer*
Hij is bijna tien dagen weggeweest en is een stuk dikker geworden...
Ik denk dat hij bij andere mensen is geweest. Nu ben ik bang dat die hem straks gaan houden maar ik weet niet wie het zijn. Wat moet ik doen. In elk geval heb ik hem nu binnen opgesloten want zoonlief vergeeft me nooit als hij morgen eind van de middag thuis komt en zijn kat is er wéér niet.
Zoon is namelijk aan het logeren en ik heb hem natuurlijk meteen opgebeld om het goede nieuws te vertellen. Hij was zo blij want het is zijn lievelingskat en hij had er verdriet van dat het beestje weg was.
Hoe is het met jou, gigaluilak?
Blijf gerust schrijven hoor.
Ik heb goed nieuws! Onze kat is terug! *maakt rondedansje, is op slag helemaal happy en gaat zometeen een halsbandje kopen voor meneer*
Hij is bijna tien dagen weggeweest en is een stuk dikker geworden...
Ik denk dat hij bij andere mensen is geweest. Nu ben ik bang dat die hem straks gaan houden maar ik weet niet wie het zijn. Wat moet ik doen. In elk geval heb ik hem nu binnen opgesloten want zoonlief vergeeft me nooit als hij morgen eind van de middag thuis komt en zijn kat is er wéér niet.
Zoon is namelijk aan het logeren en ik heb hem natuurlijk meteen opgebeld om het goede nieuws te vertellen. Hij was zo blij want het is zijn lievelingskat en hij had er verdriet van dat het beestje weg was.
Hoe is het met jou, gigaluilak?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 22 juli 2007 om 20:12
fijn dat je kat terug is! :D nou inderdaad maar hopen dat ie terug blijft!
hier gaat alles zijn gangetje op zijn eigen nare vermoeiende manier...
weinigs leuks te vertellen en alleen maar alles wat ik niet leuk vind hier neer plempen vind ik ook niet prettig. is niet nuttig ook :D
binnenkort vooral erg druk, we gaan namelijk verhzuien. ben al vast moed aan t verzamelen
iedereen vakantie aan t vieren?
hier gaat alles zijn gangetje op zijn eigen nare vermoeiende manier...
weinigs leuks te vertellen en alleen maar alles wat ik niet leuk vind hier neer plempen vind ik ook niet prettig. is niet nuttig ook :D
binnenkort vooral erg druk, we gaan namelijk verhzuien. ben al vast moed aan t verzamelen
iedereen vakantie aan t vieren?
zondag 22 juli 2007 om 23:19
Fijn Shahla, dat je kat terug is!!!! Heeft mijn duimen geholpen haha. Ga je de kat nog chippen oid? Zodat 'ie nooit meer echt zomaar kan verdwijnen? Want als het beestje er lol in krijgt, kan het best een buiten kat worden. De zus van mijn kat is op die manier verdwenen...ging steeds langer en verder weg en kwam nog maar eens in de maand of twee maanden een nacht bijslapen en was weer weg. Was niet echt lol (meer) aan te beleven.Heeeee, boehoe, waar is de rest nouhou? Tis hier verdacht stil, op gigaluilak en Shahla en mij na.Gigaluilak, ons deelgenoot maken kan soms best fijn zijn.Ik voel me de laatse dagen nogal verdreitig omtrent vriend, want ik vind hem niet lief genoeg doen tegen mij. En daardoor ben ik jankerig. Maar dat kan ook komen doordat verhuizen zoveel van me vraagt.Trusten
zondag 22 juli 2007 om 23:53
Ja, het kwam door je duimendraaierij, intiem, dat kan niet anders :)
Kan het zijn dat jouw verhuizing ook zo zijn stress oplevert voor je vriend waardoor het voor hem moeilijk is lief tegen je te doen?
De kat kan nog even nergens naartoe. Die zit nog opgesloten in huis.
Ik wil een extra briefje aan zijn halsband doen. Als hij weer naar buiten gaat en zich meldt bij die andere mensen lezen ze het vast. Ik hoop namelijk dat ze contact met me opnemen zodat ik meer weet over de periode dat hij weg was én dat ik weet waar ik hem moet zoeken mocht hij weer eens wat te lang wegblijven. Het was overigens al een buitenkat maar hij moet er geen gewoonte van maken steeds langer weg te blijven. Dat trekken wij hier niet.
Verder ben ik niet echt vakantie aan het vieren..
Ik had de afgelopen dagen al een beetje last van mijn tandvlees, rechtsboven maar gisteravond begon het op te spelen. Gelukkig had ik nog voor sluitingstijd nieuwe panadol gehaald. Want vanmorgen werd ik wakker en het was helemaal mis. Pijn! Helemaal ontstoken en naarmate de dag vorderde werd de rechterkant van mijn gezicht steeds dikker.
Alle panadols ten spijt, de pijn blijft, gelukkig wel minder, mag ook wel na al die pillen maar toch, het blijft zeer doen, absoluut niet fijn.
Als het morgenochtend nog zo zorgwekkend is, bel ik de tandarts om de kies het meest rechtsbovenin te laten verwijderen. Die was toch al niet zo best meer en ik denk dat die de ontsteking heeft veroorzaakt.
Boehoe, voel me echt een beetje zielig nu.
Giga, ook al verhuizen? Blijf je in dezelfde plaats of ga je helemaal ergens anders naartoe? Je 'shit' spuien levert wellicht niet veel op maar soms is het wel erg lekker dingen van je af te schrijven.
Kan het zijn dat jouw verhuizing ook zo zijn stress oplevert voor je vriend waardoor het voor hem moeilijk is lief tegen je te doen?
De kat kan nog even nergens naartoe. Die zit nog opgesloten in huis.
Ik wil een extra briefje aan zijn halsband doen. Als hij weer naar buiten gaat en zich meldt bij die andere mensen lezen ze het vast. Ik hoop namelijk dat ze contact met me opnemen zodat ik meer weet over de periode dat hij weg was én dat ik weet waar ik hem moet zoeken mocht hij weer eens wat te lang wegblijven. Het was overigens al een buitenkat maar hij moet er geen gewoonte van maken steeds langer weg te blijven. Dat trekken wij hier niet.
Verder ben ik niet echt vakantie aan het vieren..
Ik had de afgelopen dagen al een beetje last van mijn tandvlees, rechtsboven maar gisteravond begon het op te spelen. Gelukkig had ik nog voor sluitingstijd nieuwe panadol gehaald. Want vanmorgen werd ik wakker en het was helemaal mis. Pijn! Helemaal ontstoken en naarmate de dag vorderde werd de rechterkant van mijn gezicht steeds dikker.
Alle panadols ten spijt, de pijn blijft, gelukkig wel minder, mag ook wel na al die pillen maar toch, het blijft zeer doen, absoluut niet fijn.
Als het morgenochtend nog zo zorgwekkend is, bel ik de tandarts om de kies het meest rechtsbovenin te laten verwijderen. Die was toch al niet zo best meer en ik denk dat die de ontsteking heeft veroorzaakt.
Boehoe, voel me echt een beetje zielig nu.
Giga, ook al verhuizen? Blijf je in dezelfde plaats of ga je helemaal ergens anders naartoe? Je 'shit' spuien levert wellicht niet veel op maar soms is het wel erg lekker dingen van je af te schrijven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 25 juli 2007 om 18:05
Hoi allemaal
Ik heb een vraagje ik ben voor mijzelf de balans op aan het maken.
Ik heb iemand ontmoet die borderline heeft weet er iets van maar niet veel eigenlijk.
We vinden elkaar erg leuk hij twijfeld of hije cht verliefd is op mij omdat zijn echte gevoel veel al veel later komt.
We zijn dus erg aan aftasten.....maar goed hoe gaat het in relaties,ik begreep dat sommige ook kinderen hebben.
Heb zelf namelijk al een kind en nog een kinderwens die we samen delen.
Ik zoek nu zoveel mogelijk inf en we praten zoveel mogelijk met elkaar.
alvast bedankt ciao
donderdag 26 juli 2007 om 11:58
Wat wil je precies weten?
Hoe het in relaties gaat en ook als er al kinderen in het spel zijn of als er een kinderwens is, is vrij algemeen om op in te gaan.
Er is namelijk niet één weg die naar Rome leidt. Het hangt sterk af in wat voor mate die persoon borderline heeft (het type borderline) en zijn karakter.
Het is nooit helemaal te voorspellen hoe iemand met borderline in een relatie is. Wel zijn er natuurlijk 'symptomen' die altijd in een bepaalde mate een rol spelen. Borderliners hebben bv. vaak moeite met intimiteit, al willen ze het wel heel graag, het is voor hen moeilijk om dat een goede plek te geven. Het mag niet te dichtbij komen maar ook weer niet te veraf, omdat de borderliner zich vaak snel afgewezen kan voelen of een soort van in de steek gelaten voelen, al is dat helemaal de bedoeling van de andere partij niet.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je doet wat je nu al doet, veel met elkaar erover praten. Hoe is het voor hem, wat voelt hij maar ook jouw gevoel erbij. Wees allebei duidelijk in wat je wel en niet wilt van elkaar en hoe je het bedoelt wat je zegt zodat misverstanden voorkomen worden.
Als hij nu nog niet precies weet wat hij wel en niet voor je wilt, bewaar dan zeker een bepaalde afstand want het kan dooien en vriezen met een borderliner.
Vandaag heb ik weer gewerkt. We waren eerder klaar dan normaal omdat er weinig patiënten voor de huiskamer waren. En degene die er was, wilde eerder terug omdat ze moe werd.
Mijn dikke wang begint te slinken en ik heb sinds maandag geen pijn meer. Wel is ondertussen mijn oma overleden en morgen is de begrafenis waarvoor ik een erg lange reis zal moeten maken. Daar zie ik best een beetje tegenop omdat ik door de ontsteking nog sneller moe ben dan normaal en dan uren treinen en ook nog uren in de auto zeker geen pretje is.
Geestelijk hou ik me aardig staande, al gebeurt er weer van alles.
Hoe het in relaties gaat en ook als er al kinderen in het spel zijn of als er een kinderwens is, is vrij algemeen om op in te gaan.
Er is namelijk niet één weg die naar Rome leidt. Het hangt sterk af in wat voor mate die persoon borderline heeft (het type borderline) en zijn karakter.
Het is nooit helemaal te voorspellen hoe iemand met borderline in een relatie is. Wel zijn er natuurlijk 'symptomen' die altijd in een bepaalde mate een rol spelen. Borderliners hebben bv. vaak moeite met intimiteit, al willen ze het wel heel graag, het is voor hen moeilijk om dat een goede plek te geven. Het mag niet te dichtbij komen maar ook weer niet te veraf, omdat de borderliner zich vaak snel afgewezen kan voelen of een soort van in de steek gelaten voelen, al is dat helemaal de bedoeling van de andere partij niet.
Ik denk dat het belangrijkste is dat je doet wat je nu al doet, veel met elkaar erover praten. Hoe is het voor hem, wat voelt hij maar ook jouw gevoel erbij. Wees allebei duidelijk in wat je wel en niet wilt van elkaar en hoe je het bedoelt wat je zegt zodat misverstanden voorkomen worden.
Als hij nu nog niet precies weet wat hij wel en niet voor je wilt, bewaar dan zeker een bepaalde afstand want het kan dooien en vriezen met een borderliner.
Vandaag heb ik weer gewerkt. We waren eerder klaar dan normaal omdat er weinig patiënten voor de huiskamer waren. En degene die er was, wilde eerder terug omdat ze moe werd.
Mijn dikke wang begint te slinken en ik heb sinds maandag geen pijn meer. Wel is ondertussen mijn oma overleden en morgen is de begrafenis waarvoor ik een erg lange reis zal moeten maken. Daar zie ik best een beetje tegenop omdat ik door de ontsteking nog sneller moe ben dan normaal en dan uren treinen en ook nog uren in de auto zeker geen pretje is.
Geestelijk hou ik me aardig staande, al gebeurt er weer van alles.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 26 juli 2007 om 21:39
Jeetje Shahla, gecondoleerd met je oma. Jij was het toch die zo'n goede band had met je oma en naar wie je graag vaker op bezoek wilde?? Wat jammer dat eht dan zo'n korte duur had. Sterkte meis. Wel fijn dat eht beter met je wang gaat.Wildthing, ik kan erg moeilijk iets zeggen over DE borderliner, omdat ik dat gewoon niet weet. Ik 'ken' alleen mezelf en dan ook nog eens binnen mijn situatie. Geen idee wie of waar ik zou zijn als ik in een andere sitatie/relatie zou zitten. En het zal allicht ook afhangen van leeftijd (een jonge borderliner is vaak pittiger dan een ouder exemplaar), sexe en hoe sterk iemand bepaalde trekken heeft. Dat moet je echt zelf met hem uitvinden.Van mezelf kan ik alleen maar zeggen dat ik heeeeel veel ruimte en rust nodig heb, omdat ik relaties erg intensief vind. Intimiteit kan inderdaad vaak te overheersend zijn. Gevoelens zijn vaak ook erg verwarrend en erg tegenstrijdig aan elkaar. Ene moment kan ik me geen leukere relatie en vriend voorstellen en een dag later kan ik het gevoel hebben dat het maar uit moet zijn, omdat eht nooit meer goed komt en ik het niet meer zie zitten. Beide gevoelens zijn voor mij waar op het moment en beleef ik ook zodanig, inclusief opgetogenheid en verdriet.In de relatie met mijn dochter is een gepaste/gedoseerde afstand belangrijk. ik moet "escapes" hebben om met het intensieve contact te kunnen dealen. Misschien is werken voor velen al een goede oplossing om zo die afstand te kunnen creeren, ware het niet dat ik (nog) in een volledige arbeidsongeschiktheidssituatie zit (nog zoiets waar veel borderliners mee kampen, moeite met arbeidssitaties). Maar nogmaals, ik herken mij niet standaard in DE omschrijvingen van borderline, zo denk ik dan ook dat DE borderliner niet bestaat. Sterker, het gaat best goed met me (lees: stabiel) de laatste tijd.Maar waar is de rest nouhou?????
zaterdag 28 juli 2007 om 11:59
Intiem, dat was iemand anders. Niet dat ik geen goede band met mijn oma wilde maar dat was al niet meer mogelijk én ze woonde bijna vijf uur reizen bij mij vandaan. Vaker langsgaan was dus niet echt een optie.
Het was eigenlijk het wachten er op tot ze er niet meer zou zijn. Echt herkennen deed ze ons als familie toch niet meer. Dat begon steeds meer te vervagen en de momenten dat ze nog aanspreekbaar was, werden steeds schaarser. Ze wilde ook niet meer. Ze was ondertussen 93, had haar maatje al verloren met wie ze dertig jaar had samen geleefd, ze was blind, begon te dementeren, kreeg een aantal psychoses en moest twee maanden voor haar dood nog verhuizen omdat het verzorgingstehuis waar ze woonde grondig werd verbouwd.
Mijn oma had al meer dan een jaar eigenlijk totaal geen leven meer. Voor haar was dit het mooiste wat haar kon overkomen. Rust door de dood. De laatste vijf dagen van haar leven lag ze op bed zonder eten en drinken want dat wilde ze niet meer. Haar dochters wilden het onvermijdelijke niet langer rekken door haar op te laten nemen in het ziekenhuis en besloten dat genoeg genoeg was en hun moeder te laten gaan. Oma bleef dus op bed liggen en de dochters zaten langs haar bed eigenlijk te wachten tot oma de laatste adem uitblies. Het trieste toeval wilde echter dat oma ging op een moment dat er even niemand bij was. Dat was wel een hard gelag voor haar dochters maar soms beslist het lot. Gisteren was de begrafenis en voor het feit dat ze zo'n hoge leeftijd had behaald waren er nog veel mensen. Dat was erg fijn en de dienst was ook erg mooi. Er werd niet alleen gehuild, er was ook ruimte voor een lach en zo moest het zijn.
Nu heb ik helemaal geen opa's en oma's meer maar ja, ik ben ondertussen 33 en er waren al een paar achterkleinkinderen (waaronder twee van mij) dus wat dat betreft hebben we geluk gehad dat we hen nog zo lang in ons midden hebben gehad. Want alle opa's en oma's wisten de leeftijden van eind 80 tot een paar jaar in de 90 te behalen. Dat het einde niet zo mooi was, is onvermijdelijk als je zo oud wordt. Dan krijgen vele kwalen en ziektes vrij spel. Van hun vier is er maar één die gewoon van ouderdom ging.
Fijn te lezen dat je je stabiel voelt, intiem.
Ondanks het feit dat ik alweer het één en ander op mijn bordje heb gehad, voel ik me ook stabiel. Hopelijk kan ik dat weer een poosje vasthouden.
Robin, goeie vakantie gehad? Fijn om je hier weer te lezen.
Het was eigenlijk het wachten er op tot ze er niet meer zou zijn. Echt herkennen deed ze ons als familie toch niet meer. Dat begon steeds meer te vervagen en de momenten dat ze nog aanspreekbaar was, werden steeds schaarser. Ze wilde ook niet meer. Ze was ondertussen 93, had haar maatje al verloren met wie ze dertig jaar had samen geleefd, ze was blind, begon te dementeren, kreeg een aantal psychoses en moest twee maanden voor haar dood nog verhuizen omdat het verzorgingstehuis waar ze woonde grondig werd verbouwd.
Mijn oma had al meer dan een jaar eigenlijk totaal geen leven meer. Voor haar was dit het mooiste wat haar kon overkomen. Rust door de dood. De laatste vijf dagen van haar leven lag ze op bed zonder eten en drinken want dat wilde ze niet meer. Haar dochters wilden het onvermijdelijke niet langer rekken door haar op te laten nemen in het ziekenhuis en besloten dat genoeg genoeg was en hun moeder te laten gaan. Oma bleef dus op bed liggen en de dochters zaten langs haar bed eigenlijk te wachten tot oma de laatste adem uitblies. Het trieste toeval wilde echter dat oma ging op een moment dat er even niemand bij was. Dat was wel een hard gelag voor haar dochters maar soms beslist het lot. Gisteren was de begrafenis en voor het feit dat ze zo'n hoge leeftijd had behaald waren er nog veel mensen. Dat was erg fijn en de dienst was ook erg mooi. Er werd niet alleen gehuild, er was ook ruimte voor een lach en zo moest het zijn.
Nu heb ik helemaal geen opa's en oma's meer maar ja, ik ben ondertussen 33 en er waren al een paar achterkleinkinderen (waaronder twee van mij) dus wat dat betreft hebben we geluk gehad dat we hen nog zo lang in ons midden hebben gehad. Want alle opa's en oma's wisten de leeftijden van eind 80 tot een paar jaar in de 90 te behalen. Dat het einde niet zo mooi was, is onvermijdelijk als je zo oud wordt. Dan krijgen vele kwalen en ziektes vrij spel. Van hun vier is er maar één die gewoon van ouderdom ging.
Fijn te lezen dat je je stabiel voelt, intiem.
Ondanks het feit dat ik alweer het één en ander op mijn bordje heb gehad, voel ik me ook stabiel. Hopelijk kan ik dat weer een poosje vasthouden.
Robin, goeie vakantie gehad? Fijn om je hier weer te lezen.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zaterdag 28 juli 2007 om 20:11
Bedankt voor jullie reakties.
Ik weet eigenlijk nietw at ik echt wilw eten........
Ik heb gewoon een hoop mee egmaakt en dit is dus weer supersspannend........ook kreeg ik van heb ook de vraag of ik geen borderline had vandaar mijn vraag naar info hier.
Het gaat best goed moet ik zegen we praten heel veel ik ben erg verliefd naar mijn gevoel hij ook al durfd hij dat nog niet tez eggen.
Ook is hij niet bang voor intiemi teit we kunnen heerlijk knuffelen iets wat hij tot voorkort met niemand scheen te kunnen....
en het belangrijkste voor mij is we hebben humor en lol samen.....
Ik hoop dat dit een fijne relatie gaat worden, ook al begrijp ik dat het niet altijd easy zal zijn maar dat ben ikz elf ook nitet, ik beklim graag de moeilijkste bergen in het leven.....
Hoop dat met jullie alle goed blijft gaan...
liefs wildthing
dinsdag 31 juli 2007 om 16:38
Beter laat dan nooit, maar ik ben er weer.
Shahla, fijn dat het een mooie begrafenis was. Soms zijn mensen er inderdaad echt aan toe om te gaan. Mooi dat dat kon op een goeie manier. Raar hé, dat je dan geen opa's en oma's meer hebt. Ik vond dat destijds ook zo'n raar gevoel. Alsof je een generatie opschuift..
Intiem ben je al wat meer gesetteld of nog busy busy?? Slaap/ woon je er al? Hoe doe je dat eigenlijk met je dochter. Moet zij nu heen en weer tussen 2 plaatsen (jouw woonplaats en die van je vriend)?
Ik ben ook al een tijdje besmet met het Hyves virus. Leuke site, alleen het valt me op dat de contacten erg oppervlakkig zijn. Ook was er laatst een of andere (onbekende) gast die dan bij mijn foto een opmerking plaatst, dat is wel irritant. Jammer dat wij elkaar niet 'echt' kennen Initem, dan kon ik je toevoegen. Zou best benieuwd zijn hoe jullie eruit zien.
Fijn dat jullie je redelijk stabiel voelen. Ik voelde me de eerste week van mijn vakantie erg moe en ik had zo'n leeg gevoel. Dat beangstigd me dan ook. Daarna ging het beter, kon ik wat meer genieten. Er gaat gewoon zoveel in mijn hoofd om dat het niet lukt echt te 'voelen', waardoor ik me afsluit voor mijn emoties. Gelukkig inmiddels weer een gesprek bij mijn therapeut gehad, wat erg fijn was.
De vakantie was verder heerlijk. Zon en regen, maar veel gezien en ook veel uitgerust, boeken gelezen, gezwommen etc. De kids waren erg gezellig. Ik heb alleen altijd zo'n tijd nodig om te wennen en me lekker te voelen, dat als ik me dan goed voel, we meteen alweer naar huis gaan.:(
Maar thuis hebben we ook nog even. Ik vind het fijn ook weer hier te kunnen schrijven. Dat gaan we ook op het nieuwe forum weer doen toch?
Gaan jullie nog weg? Jij niet toch Shahla? En jij Intiem? Vast niet nu je net verhuisd bent.
Excuus dat ik even niet op de anderen reageer. Te druk in mijn hoofd.
Tot gauw, Robin *;
Shahla, fijn dat het een mooie begrafenis was. Soms zijn mensen er inderdaad echt aan toe om te gaan. Mooi dat dat kon op een goeie manier. Raar hé, dat je dan geen opa's en oma's meer hebt. Ik vond dat destijds ook zo'n raar gevoel. Alsof je een generatie opschuift..
Intiem ben je al wat meer gesetteld of nog busy busy?? Slaap/ woon je er al? Hoe doe je dat eigenlijk met je dochter. Moet zij nu heen en weer tussen 2 plaatsen (jouw woonplaats en die van je vriend)?
Ik ben ook al een tijdje besmet met het Hyves virus. Leuke site, alleen het valt me op dat de contacten erg oppervlakkig zijn. Ook was er laatst een of andere (onbekende) gast die dan bij mijn foto een opmerking plaatst, dat is wel irritant. Jammer dat wij elkaar niet 'echt' kennen Initem, dan kon ik je toevoegen. Zou best benieuwd zijn hoe jullie eruit zien.
Fijn dat jullie je redelijk stabiel voelen. Ik voelde me de eerste week van mijn vakantie erg moe en ik had zo'n leeg gevoel. Dat beangstigd me dan ook. Daarna ging het beter, kon ik wat meer genieten. Er gaat gewoon zoveel in mijn hoofd om dat het niet lukt echt te 'voelen', waardoor ik me afsluit voor mijn emoties. Gelukkig inmiddels weer een gesprek bij mijn therapeut gehad, wat erg fijn was.
De vakantie was verder heerlijk. Zon en regen, maar veel gezien en ook veel uitgerust, boeken gelezen, gezwommen etc. De kids waren erg gezellig. Ik heb alleen altijd zo'n tijd nodig om te wennen en me lekker te voelen, dat als ik me dan goed voel, we meteen alweer naar huis gaan.:(
Maar thuis hebben we ook nog even. Ik vind het fijn ook weer hier te kunnen schrijven. Dat gaan we ook op het nieuwe forum weer doen toch?
Gaan jullie nog weg? Jij niet toch Shahla? En jij Intiem? Vast niet nu je net verhuisd bent.
Excuus dat ik even niet op de anderen reageer. Te druk in mijn hoofd.
Tot gauw, Robin *;
donderdag 2 augustus 2007 om 17:28
Helaas ga ik inderdaad niet op vakantie. Volgend jaar hoop ik wel weer te gaan. Het wordt vast weer Turkije. Heb ik al heel wat avonturen beleefd en het blijft trekken.
Op dit moment ben ik een beetje chagrijnig. Heb een dutje gedaan en moet blijkbaar nog even goed wakker worden. Heb net tijd voor een cappuccino en dan moet ik weer met een hond om. Die wordt namelijk straks opgehaald. Blijven er drie honden over waar ik later ook nog mee om moet.
De rest van de voorgaande week heb ik twee morgens gewerkt, is mijn zoon jarig geweest waardoor we wat activiteiten hebben gedaan en er ligt nog huishouden te wachten. Vanavond verwacht ik bezoek, dan is het weer tijd voor mijn administratie en degene die me daarmee helpt komt dan langs. Morgenavond komt mijn vriend dan weer. Waarschijnlijk is het net ietsje te druk en ben ik extra moe omdat de maandelijkse periode in het verschiet ligt.
Geestelijk verder wel aardig stabiel hoor ;)
Heb je nog dingen bezocht tijdens je vakantie, Robin? Ben zelf op vakanties een cultuurliefhebber. Ga dan elke dag wel iets bezoeken.
Hoe is het met de klusserij, intiem? Ben je er al meer dan zat van of gaat het allemaal nog?
Op dit moment ben ik een beetje chagrijnig. Heb een dutje gedaan en moet blijkbaar nog even goed wakker worden. Heb net tijd voor een cappuccino en dan moet ik weer met een hond om. Die wordt namelijk straks opgehaald. Blijven er drie honden over waar ik later ook nog mee om moet.
De rest van de voorgaande week heb ik twee morgens gewerkt, is mijn zoon jarig geweest waardoor we wat activiteiten hebben gedaan en er ligt nog huishouden te wachten. Vanavond verwacht ik bezoek, dan is het weer tijd voor mijn administratie en degene die me daarmee helpt komt dan langs. Morgenavond komt mijn vriend dan weer. Waarschijnlijk is het net ietsje te druk en ben ik extra moe omdat de maandelijkse periode in het verschiet ligt.
Geestelijk verder wel aardig stabiel hoor ;)
Heb je nog dingen bezocht tijdens je vakantie, Robin? Ben zelf op vakanties een cultuurliefhebber. Ga dan elke dag wel iets bezoeken.
Hoe is het met de klusserij, intiem? Ben je er al meer dan zat van of gaat het allemaal nog?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 7 augustus 2007 om 17:11
Zoals voorspeld zijn de berichten vlak voor het forum overgaan verdwenen.
Wel jammer dat het oude lijf bij gezondheid is gepropt. Nu zijn er wel heel veel onderwerpen. Dat wordt lastig zoeken als ons topic wat naar beneden zakt als we allemaal een paar slechte dagen hebben en daarom even niet schrijven.
En toen ik in wilde loggen, ging ik ineens naar mijn viva, ipv in dit topic te blijven.
Maar goed, voor de rest heb ik het idee dat het wel een leuk nieuw forum is.
Ik slaap heel veel de laatste dagen. Mijn maandelijkse periode komt er weer aan en mijn moeheid kondigt dat meestal wel een week vantevoren aan. Ben eigenlijk altijd in meerdere of mindere mate moe maar als 'het gedoe' weer nadert, is het extreem hoor.
Wel jammer dat het oude lijf bij gezondheid is gepropt. Nu zijn er wel heel veel onderwerpen. Dat wordt lastig zoeken als ons topic wat naar beneden zakt als we allemaal een paar slechte dagen hebben en daarom even niet schrijven.
En toen ik in wilde loggen, ging ik ineens naar mijn viva, ipv in dit topic te blijven.
Maar goed, voor de rest heb ik het idee dat het wel een leuk nieuw forum is.
Ik slaap heel veel de laatste dagen. Mijn maandelijkse periode komt er weer aan en mijn moeheid kondigt dat meestal wel een week vantevoren aan. Ben eigenlijk altijd in meerdere of mindere mate moe maar als 'het gedoe' weer nadert, is het extreem hoor.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 8 augustus 2007 om 08:12
Gisteren sliep ik al om half tien en vanmorgen tegen half zeven wakker. Het mag wel in de krant, heb de hele nacht doorgeslapen!! Was gewoon verbaasd toen ik wakker werd en het licht was.
Eigenlijk is het best wel druk met al die dieren. Vandaag weer vier honden en een extra kat. Ik heb ooit een pers uit het asiel gehaald. De derde kat die ik aanschafte. Maar persje was al oud en het werd haar wat te druk, al die honden en katten dus zocht ze anderhalf jaar later een nieuw plekje een aantal huizen verderop. Als die vrouw met vakantie is, komt persin weer naar ons voor haar natje en droogje. Afgelopen zaterdag heb ik dus maar een aantal blikken nat voer ingeslagen. Persin heeft namelijk nog maar 1 snijtand die ze kan gebruiken. De rest is ze al kwijt. Ze had goed honger want ze heeft in haar eentje een half blik naar binnen gewerkt.
Verder dacht ik deze week vrij te zijn omdat ik vorige week twee keer heb gewerkt maar helaas, het hele rooster is omgegooid en toen kwamen ze voor morgen een medewerker te kort. Kan shahla weer op komen draven, anders moeten ze de kamer dichtgooien. Dat wil ik dan ook weer niet op mijn geweten hebben.
Nou, intiem en robin, hopelijk kunnen jullie je weg op het nieuwe forum vinden en komen jullie snel weer schrijven.
Intiem, hopelijk heb je snel weer internet!
Eigenlijk is het best wel druk met al die dieren. Vandaag weer vier honden en een extra kat. Ik heb ooit een pers uit het asiel gehaald. De derde kat die ik aanschafte. Maar persje was al oud en het werd haar wat te druk, al die honden en katten dus zocht ze anderhalf jaar later een nieuw plekje een aantal huizen verderop. Als die vrouw met vakantie is, komt persin weer naar ons voor haar natje en droogje. Afgelopen zaterdag heb ik dus maar een aantal blikken nat voer ingeslagen. Persin heeft namelijk nog maar 1 snijtand die ze kan gebruiken. De rest is ze al kwijt. Ze had goed honger want ze heeft in haar eentje een half blik naar binnen gewerkt.
Verder dacht ik deze week vrij te zijn omdat ik vorige week twee keer heb gewerkt maar helaas, het hele rooster is omgegooid en toen kwamen ze voor morgen een medewerker te kort. Kan shahla weer op komen draven, anders moeten ze de kamer dichtgooien. Dat wil ik dan ook weer niet op mijn geweten hebben.
Nou, intiem en robin, hopelijk kunnen jullie je weg op het nieuwe forum vinden en komen jullie snel weer schrijven.
Intiem, hopelijk heb je snel weer internet!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 8 augustus 2007 om 17:46
Haihai,
Nou heb nog niet de puf gehad om echt wijs hier te worden, maar dat komt nog wel. Hoop dat ik dit stukje gewoon kan plaatsen.. Ik ben wel blij dat het nu bij psyche staat, waar het hoort.
Mijn laatste stuk van gisteren is verdwenen. Daarin schreef ik jou Shahla, dat het dus geen vetpot voor je is. Kom je wel een beetje rond zo met je kids? Ik hoop het. Financien kunnen een hoop kopzorgen geven. Ik heb bijv. nog een flinke studieschuld waar ik van baal. En nu weer gedoe met de zorgverzekering (of eigenlijk nog steeds gedoe..). Wel fijn dat het nu goed geregeld voor je is, dat je daar niet elke keer hoeft te komen opdraven bij Soc. Zaken.
Druk hoor voor je, al je beesten en nu extra werken. Hopelijk heb je het nog wel een beetje naar je zin daar. Heb jij daar dan last van, als je ineens extra taken/ dingen moet doen? Ik kan daar echt van gaan stressen, tenminste als ik niet zo goed in mij vel zit op dat moment.
Wat de medicatie betreft is het voor mij helaas niet mogelijk tijdelijk helemaal te stoppen, zoat ik daarna minder nodig heb. Daarvoor zijn de pijnklachten te heftig zoner medizijnen. Het is nl. zenuwpijn, en dat is ook moeilijk te behandelen. Ik kijk het nog even aan, misschien moet ik idd nog even wennen. Het is nog wel leefbaar hoor, maar ook hierbij ups en downs. Het is er altijd, maar de niet constant, de ene dag meer dan de andere.
Ik hou niet zo van veranderingen , dus zou graag weer het oude forum hebben. .. Maar dit zal vast gauw wennen, gewoon blijven schrijven..
Nou heb nog niet de puf gehad om echt wijs hier te worden, maar dat komt nog wel. Hoop dat ik dit stukje gewoon kan plaatsen.. Ik ben wel blij dat het nu bij psyche staat, waar het hoort.
Mijn laatste stuk van gisteren is verdwenen. Daarin schreef ik jou Shahla, dat het dus geen vetpot voor je is. Kom je wel een beetje rond zo met je kids? Ik hoop het. Financien kunnen een hoop kopzorgen geven. Ik heb bijv. nog een flinke studieschuld waar ik van baal. En nu weer gedoe met de zorgverzekering (of eigenlijk nog steeds gedoe..). Wel fijn dat het nu goed geregeld voor je is, dat je daar niet elke keer hoeft te komen opdraven bij Soc. Zaken.
Druk hoor voor je, al je beesten en nu extra werken. Hopelijk heb je het nog wel een beetje naar je zin daar. Heb jij daar dan last van, als je ineens extra taken/ dingen moet doen? Ik kan daar echt van gaan stressen, tenminste als ik niet zo goed in mij vel zit op dat moment.
Wat de medicatie betreft is het voor mij helaas niet mogelijk tijdelijk helemaal te stoppen, zoat ik daarna minder nodig heb. Daarvoor zijn de pijnklachten te heftig zoner medizijnen. Het is nl. zenuwpijn, en dat is ook moeilijk te behandelen. Ik kijk het nog even aan, misschien moet ik idd nog even wennen. Het is nog wel leefbaar hoor, maar ook hierbij ups en downs. Het is er altijd, maar de niet constant, de ene dag meer dan de andere.
Ik hou niet zo van veranderingen , dus zou graag weer het oude forum hebben. .. Maar dit zal vast gauw wennen, gewoon blijven schrijven..
donderdag 9 augustus 2007 om 12:14
Hoi Robin, heb me niet echt verdiept in de extra tierelantijnen. Wat ik nodig heb om hier te posten heb ik al door en dat is voldoende
Jouw laatste stuk had ik inderdaad niet gelezen. Vetpot ken ik niet maar het lukt wel. Ik geef niet veel om het materiële en als de nood aan de man eeeh vrouw is, heb ik altijd nog familie die een beetje in kan springen. Waar ik van baal is dat je maar één keer per jaar je zorgverzekering kan wijzigen. Tenminste, bij die ik heb, is dat wel zo. Ik heb nogal een uitgebreid pakket en betaal me blauw. Dat gaat niet meer dus ik wil terug naar de basis maar dat kan pas per januari weer.
Heb jij een soortgelijk probleem?
Ik heb het zeker nog wel naar mijn zin in mijn werk. Zo lang zit ik er ook nog niet. Het was meer dat ik voor iemand was ingevallen en dus vorige week twee keer moest werken. Dan zou ik deze week vrij zijn maar ineens ging iedereen onderling ruilen en kwam het zo uit dat er op de dag dat ik anders vrij was geweest nu iemand tekort kwam. Iedereen had dus voordeel behalve ik. Dat vond ik iets minder maar dat heb ik wel aangegeven. Niet dat het een halszaak was maar ik communiceer dat wel altijd even terug. Ben niet het type om kleine ergernissen op te laten lopen en dan op een dag uit te barsten.
Natuurlijk had ik kunnen weigeren maar ik was niet ziek, had geen dringende uitspraken en anders moest de huiskamer dicht. Dat vond ik ook weer wat te ver gaan dus heb ik toch maar toegezegd. Al was dat in principe niet mijn probleem. Wat ik wel heb, is dat als ik erg moe ben mensen niet veel van mij moeten gaan vragen of verwachten. Dan kies ik echt wel voor mezelf. Jammer dan als dat niet altijd goed valt.
Ik zou je zeker niet aanraden zo even helemaal te stoppen met je medicatie. Heel onverstandig. Typisch een actie voor mij. Denken dat het wel kan, volledig de lichamelijke ontwenningsverschijjnselen onderschatten en na een week zo ziek zijn en lamlendig dat ik er uiteindelijk toch weer aan zit. Het enige voordeel was dat ik zo wel heel snel kon halveren. Ik bedoelde voor jou meer dat je met deze middelen op deze dosis blijft en voor je lichamelijke pijn een andere pijnstiller. Maar goed, ik heb geen zicht op je situatie dus kan daar ook weinig zinnigs over zeggen. Jij en je huisarts weten beter wat goed is voor jou.
Jouw laatste stuk had ik inderdaad niet gelezen. Vetpot ken ik niet maar het lukt wel. Ik geef niet veel om het materiële en als de nood aan de man eeeh vrouw is, heb ik altijd nog familie die een beetje in kan springen. Waar ik van baal is dat je maar één keer per jaar je zorgverzekering kan wijzigen. Tenminste, bij die ik heb, is dat wel zo. Ik heb nogal een uitgebreid pakket en betaal me blauw. Dat gaat niet meer dus ik wil terug naar de basis maar dat kan pas per januari weer.
Heb jij een soortgelijk probleem?
Ik heb het zeker nog wel naar mijn zin in mijn werk. Zo lang zit ik er ook nog niet. Het was meer dat ik voor iemand was ingevallen en dus vorige week twee keer moest werken. Dan zou ik deze week vrij zijn maar ineens ging iedereen onderling ruilen en kwam het zo uit dat er op de dag dat ik anders vrij was geweest nu iemand tekort kwam. Iedereen had dus voordeel behalve ik. Dat vond ik iets minder maar dat heb ik wel aangegeven. Niet dat het een halszaak was maar ik communiceer dat wel altijd even terug. Ben niet het type om kleine ergernissen op te laten lopen en dan op een dag uit te barsten.
Natuurlijk had ik kunnen weigeren maar ik was niet ziek, had geen dringende uitspraken en anders moest de huiskamer dicht. Dat vond ik ook weer wat te ver gaan dus heb ik toch maar toegezegd. Al was dat in principe niet mijn probleem. Wat ik wel heb, is dat als ik erg moe ben mensen niet veel van mij moeten gaan vragen of verwachten. Dan kies ik echt wel voor mezelf. Jammer dan als dat niet altijd goed valt.
Ik zou je zeker niet aanraden zo even helemaal te stoppen met je medicatie. Heel onverstandig. Typisch een actie voor mij. Denken dat het wel kan, volledig de lichamelijke ontwenningsverschijjnselen onderschatten en na een week zo ziek zijn en lamlendig dat ik er uiteindelijk toch weer aan zit. Het enige voordeel was dat ik zo wel heel snel kon halveren. Ik bedoelde voor jou meer dat je met deze middelen op deze dosis blijft en voor je lichamelijke pijn een andere pijnstiller. Maar goed, ik heb geen zicht op je situatie dus kan daar ook weinig zinnigs over zeggen. Jij en je huisarts weten beter wat goed is voor jou.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 9 augustus 2007 om 14:30
Nou ik zit bij de pijnpoli. Ik heb ook pijnmedicatie, maar de beste combi is om de antiepressiva erbij te nemen. Deze helpt ook voor de pijn, maar natuurlijk ook vanwege mijn stemmingen. 2 vliegen in 1 klap is dus de bedoeling. Het is een beetje ingewikkelde combi zo, en het blijft (mbv pijnpoli en psych.) zoeken naar de juiste medicatie: met zo min mogelijk pijn, zo min mogelijk bijwerkingen en natuurlijk moet ik me nog een beetje okee voelen..
Ik vind het wel hartstikke leuk voor je dat je vrijwilligerswerk je zo bevalt. Goed dat je ook je grenzen aangeeft.
Ja dat is idd balen dat je niet kan wisselen van zorgverzekering. Ik betaal me ook blauw, maar omdat ik een chronische ziekte heb wordt ik niet zo snel elders geaccepteerd met dezelfde voorwaarden. Ik had dus hele goeie voorwaarden, maar nu willen ze de psychotherapie niet meer vergoeden, terwijl dat eerst onbeperkte vergoeding was. Voor mij is het geen overbodige luxe, dus ik vind het zeer onterecht en daar heb ik dus gedoe over. Een ander probleem met hen dan jij dus, maar allebei irritant.
Ik ga even boodschappen doen, moet ook gebeuren. Wat is het hier toch stil hé..
Groetjes!
Ik vind het wel hartstikke leuk voor je dat je vrijwilligerswerk je zo bevalt. Goed dat je ook je grenzen aangeeft.
Ja dat is idd balen dat je niet kan wisselen van zorgverzekering. Ik betaal me ook blauw, maar omdat ik een chronische ziekte heb wordt ik niet zo snel elders geaccepteerd met dezelfde voorwaarden. Ik had dus hele goeie voorwaarden, maar nu willen ze de psychotherapie niet meer vergoeden, terwijl dat eerst onbeperkte vergoeding was. Voor mij is het geen overbodige luxe, dus ik vind het zeer onterecht en daar heb ik dus gedoe over. Een ander probleem met hen dan jij dus, maar allebei irritant.
Ik ga even boodschappen doen, moet ook gebeuren. Wat is het hier toch stil hé..
Groetjes!
donderdag 9 augustus 2007 om 16:03
Ja, het is inderdaad stil. Vakantietijd, iedereen is uitgevlogen naar een plek waar het meer zomer is dan hier.
Zoals al voorspeld kwam de maandelijkse periode eraan dus lichamelijk zit ik ook even ietsje minder prettig. Ach, daar zijn panadols voor.
Nu je het zo vertelt, weet ik het weer. Dat gedoe wat jij met je zorgverzekering hebt. Mooi klote. Voor mensen die het hard nodig hebben, is dit een wrange verandering. Ben zelf niet van plan in therapie te gaan en andere dingen dus vandaar dat ik het onzin vind dat ik nog wel overal de uitgebreide dekking voor heb.Daar wil ik vanaf maar dat wordt dus niet geaccepteerd.Kan wel bezwaar maken maar het zal wel in de voorwaarden staan of wettelijk zo bepaald zijn.
Ik moet zo met de hondjes om. Gelukkig is het droog!
Zoals al voorspeld kwam de maandelijkse periode eraan dus lichamelijk zit ik ook even ietsje minder prettig. Ach, daar zijn panadols voor.
Nu je het zo vertelt, weet ik het weer. Dat gedoe wat jij met je zorgverzekering hebt. Mooi klote. Voor mensen die het hard nodig hebben, is dit een wrange verandering. Ben zelf niet van plan in therapie te gaan en andere dingen dus vandaar dat ik het onzin vind dat ik nog wel overal de uitgebreide dekking voor heb.Daar wil ik vanaf maar dat wordt dus niet geaccepteerd.Kan wel bezwaar maken maar het zal wel in de voorwaarden staan of wettelijk zo bepaald zijn.
Ik moet zo met de hondjes om. Gelukkig is het droog!
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
vrijdag 10 augustus 2007 om 14:17
hoi Sara,
Ik weet niet veel over de Wajong, maar daar kun je vast wel even op googlen.
Ik heb wel gestudeerd. Ik heb er wel redelijk lang over gedaan, maar destijds had ik nog niet zoveel last van de klachten als nu. Ik ben uiteindelijk ook afgestudeerd. Wel tijdens mijn studie al begonnen met therapie, maar pas ná mijn afstuderen ging het slechter eigenlijk. Wat is je vraag?
groetjes Robin
Ik weet niet veel over de Wajong, maar daar kun je vast wel even op googlen.
Ik heb wel gestudeerd. Ik heb er wel redelijk lang over gedaan, maar destijds had ik nog niet zoveel last van de klachten als nu. Ik ben uiteindelijk ook afgestudeerd. Wel tijdens mijn studie al begonnen met therapie, maar pas ná mijn afstuderen ging het slechter eigenlijk. Wat is je vraag?
groetjes Robin
vrijdag 10 augustus 2007 om 15:13
Wajong weet ik ook niks vanaf, daar heb ik nooit mee te maken gehad.
Met een studie ook niet eigenlijk. Had op mijn 20e al kinderen om voor te zorgen. Ik heb wel met hele kleine kinderen om voor te zorgen nog een fulltime opleiding van een jaar gedaan en aansluitend zowel fulltime als parttime gewerkt. Dat was nog vóór mijn instorting in 2003. Daarna is alles anders geworden. Sommige dingen ten goede en andere vind ik juist minder gaan dan 'vroeger'. Tegenwoordig doe ik meer aan zelfstudie. Zelf boeken, die mij interesseren, doorpluizen en een samenvatting van maken en ik heb een thuiscursus geprobeerd. Daar kwam halverwege de klad in. Het ontbreekt me een beetje aan zelfdiscipline op de langere termijn.
Met een studie ook niet eigenlijk. Had op mijn 20e al kinderen om voor te zorgen. Ik heb wel met hele kleine kinderen om voor te zorgen nog een fulltime opleiding van een jaar gedaan en aansluitend zowel fulltime als parttime gewerkt. Dat was nog vóór mijn instorting in 2003. Daarna is alles anders geworden. Sommige dingen ten goede en andere vind ik juist minder gaan dan 'vroeger'. Tegenwoordig doe ik meer aan zelfstudie. Zelf boeken, die mij interesseren, doorpluizen en een samenvatting van maken en ik heb een thuiscursus geprobeerd. Daar kwam halverwege de klad in. Het ontbreekt me een beetje aan zelfdiscipline op de langere termijn.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
