Psyche
alle pijlers
Borderline en aanverwante zaken II
dinsdag 29 mei 2007 om 22:06
Gaan we hier gewoon vrolijk verder. Ik had net in het andere topic gepost toen ik zag dat we aan de max zaten.Nog als reactie op jou daar intiem:Inderdaad, niet (elke keer) uitspreken tegen je partner. Vooral omdat het in de meeste gevallen van snel voorbijgaande aard is en dan heb je bij je partner weer van alles zitten zaaien wat je dan weer recht moet breien.Het is dan beter af te wachten of het overgaat. Bespreken kan altijd nog.Het vorige topic vind je hier.bewerkt door moderator,
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 augustus 2007 om 11:10
Hallo allemaal,
Ik heb een vraagje. Ik heb tien jaar geleden de diagnose borderline gekregen. Inmiddels gaat het best redelijk. Ik doe vrijwilligerswerk en dat gaat goed. Maar ik kan maar een beperkte hoeveelheid prikkels verwerken in een week. Is er iemand die dit herkent? Ik raak heel snel overprikkeld en als dat gebeurt raak ik extreem gespannen. Dan ben ik moe en huilerig, prikkelbaar, misselijk, moet overgeven etc. Met prikkels bedoel ik alles wat van buiten komt dus bv sociaal contact, lawaai , werk, alles buitenshuis zeg maar. Op dit moment heb ik een jong katje in huis. En dat is wel leuk maar het diertje geeft enorm veel prikkels en daar raak ik dus weer enorm van in de STRESS. Ik word hier echt niet goed van: Waarom kan ik niet gewoon genieten van dingen waar andere mensen wel van kunnen genieten? Waarom raak ik weer zo extreem in de stress? Ik voel gewoon de stresshormonen door mijn lijf gieren. Is hier iemand die dit ook heeft, die overprikkeling? En wat doe je eraan om weer te ontspannen??
Ciara
Ik heb een vraagje. Ik heb tien jaar geleden de diagnose borderline gekregen. Inmiddels gaat het best redelijk. Ik doe vrijwilligerswerk en dat gaat goed. Maar ik kan maar een beperkte hoeveelheid prikkels verwerken in een week. Is er iemand die dit herkent? Ik raak heel snel overprikkeld en als dat gebeurt raak ik extreem gespannen. Dan ben ik moe en huilerig, prikkelbaar, misselijk, moet overgeven etc. Met prikkels bedoel ik alles wat van buiten komt dus bv sociaal contact, lawaai , werk, alles buitenshuis zeg maar. Op dit moment heb ik een jong katje in huis. En dat is wel leuk maar het diertje geeft enorm veel prikkels en daar raak ik dus weer enorm van in de STRESS. Ik word hier echt niet goed van: Waarom kan ik niet gewoon genieten van dingen waar andere mensen wel van kunnen genieten? Waarom raak ik weer zo extreem in de stress? Ik voel gewoon de stresshormonen door mijn lijf gieren. Is hier iemand die dit ook heeft, die overprikkeling? En wat doe je eraan om weer te ontspannen??
Ciara
zondag 12 augustus 2007 om 14:20
Ik kan ook maar een bepaalde hoeveelheid 'drukte' hebben. Bij mij vreet het veel energie dus voor mij helpt het om het niet té druk voor mezelf te maken en veel rust te nemen. Met andere woorden, weinig afspraken per week, niet teveel activiteiten per week. Daarom heb ik ook geen 'wilde' hobbies. Laat mij maar lekker lezen, schrijven of 3d kaartjes maken.
Maar ik heb wel vijf katten en ik laat ook nog honden uit. Die laatsten zijn niet van mezelf, want dat trek ik niet dagelijks, 365 dagen per jaar. En als de buitenwereld me even teveel wordt, trek ik me terug en heb ik even genoeg aan mezelf.
Maar ik heb wel vijf katten en ik laat ook nog honden uit. Die laatsten zijn niet van mezelf, want dat trek ik niet dagelijks, 365 dagen per jaar. En als de buitenwereld me even teveel wordt, trek ik me terug en heb ik even genoeg aan mezelf.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
zondag 12 augustus 2007 om 19:31
Hoi Shahla,
Bedankt voor je reactie. Gelukkig begin ik al aardig te wennen aan de nieuwe kat dus het gaat beter. Ik ben gewend om veel alleen thuis te zijn en dan kom ik tot rust. Maar dat gaat minder als er een jong katje in je huis rond loopt die wil spelen, spelen, SPELEN![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
. Maar ik begin er aan te wennen en neem mijn rust als hij ligt te slapen. Dus het komt wel goed.
Ciara
Bedankt voor je reactie. Gelukkig begin ik al aardig te wennen aan de nieuwe kat dus het gaat beter. Ik ben gewend om veel alleen thuis te zijn en dan kom ik tot rust. Maar dat gaat minder als er een jong katje in je huis rond loopt die wil spelen, spelen, SPELEN
. Maar ik begin er aan te wennen en neem mijn rust als hij ligt te slapen. Dus het komt wel goed. Ciara
maandag 13 augustus 2007 om 08:12
Dan was het in dit geval waarschijnlijk een kwestie van wennen aan een nieuwe situatie. En ja, jonge poesjes willen heel veel spelen en ontdekken en zijn erg ondernemend. Probeer er toch zoveel mogelijk van te genieten want deze periode is relatief kort. Als het je echt even een keer teveel is, kun je het beestje ook best negeren natuurlijk. Het zal ook moeten leren zichzelf te vermaken, nietwaar.
Ik was vanmorgen er alweer supervroeg bij. Lag gisteren heel erg vroeg op bed en was daardoor om kwart over drie al wakker. Omdat ik een afspraak had staan voor het grofvuil dacht ik dat het beter was maar wakker te blijven. Het moest namelijk tussen 6-8 aan de straat gezet worden. Ik was dus om kwart over zes al bezig al die troep naar de straat te slepen. Half uur later, toen ik klaar was, meteen maar gewandeld met de hondjes. Ergens is het wel lekker zo vroeg al buiten zijn. Dan is het lekker rustig buiten en met dit weer fijn een frisse neus te halen.
Ben wel blij dat het allemaal weer in een wat gunstiger vaarwater terecht is gekomen. Soms tref ik wel erg veel negativiteit achter elkaar op mijn pad en dat ontmoedigd nogal om positief te blijven.
Ik was vanmorgen er alweer supervroeg bij. Lag gisteren heel erg vroeg op bed en was daardoor om kwart over drie al wakker. Omdat ik een afspraak had staan voor het grofvuil dacht ik dat het beter was maar wakker te blijven. Het moest namelijk tussen 6-8 aan de straat gezet worden. Ik was dus om kwart over zes al bezig al die troep naar de straat te slepen. Half uur later, toen ik klaar was, meteen maar gewandeld met de hondjes. Ergens is het wel lekker zo vroeg al buiten zijn. Dan is het lekker rustig buiten en met dit weer fijn een frisse neus te halen.
Ben wel blij dat het allemaal weer in een wat gunstiger vaarwater terecht is gekomen. Soms tref ik wel erg veel negativiteit achter elkaar op mijn pad en dat ontmoedigd nogal om positief te blijven.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 13 augustus 2007 om 10:26
Hoi Shahla,
Je was erg vroeg op dan ja. Krijg je zo wel genoeg nachtrust? Of heb je niet zoveel nodig? Ik moet zelf altijd voldoende slapen anders gaat het niet zo lekker. Gisteravond toch weer een paniekaanval gehad. Het jonge katje was erg druk aan t spelen en hij wil veel aandacht. Hij moet natuurlijk ook opgevoed dus je moet wel een beetje in de gaten houden wat die doet. En corrigeren af en toe. En hij ging vechten met mijn andere kat. Ik kwam maar niet tot rust. Dus weer helemaal in paniek. Gelukkig heb ik een goede vriendin die ik kon bellen en met haar praten hielp wel. Daar na het jonge katje opgesloten in een kamer. En een oxazepam genomen en een warme douche. Even flink staan huilen. En toen naar bed gegaan en gelukkig tot negen uur geslapen. Nu zit die jonge bij me op schoot te trappelen. Hij is heel lief. Wil knuffelen en op schoot. Het heeft niets met hem te maken maar met mij en de gedachten in mijn hoofd. Er zijn ook momenten dat ik erg van hem geniet. Hij kan heel hoog springen en komt dan soms niet zo goed neer. Dan valt ie om. Is erg grappig gezicht..En hij jaagt op de staart van mijn andere kat. Die dat weer niet zo leuk vindt, haha.
Je was erg vroeg op dan ja. Krijg je zo wel genoeg nachtrust? Of heb je niet zoveel nodig? Ik moet zelf altijd voldoende slapen anders gaat het niet zo lekker. Gisteravond toch weer een paniekaanval gehad. Het jonge katje was erg druk aan t spelen en hij wil veel aandacht. Hij moet natuurlijk ook opgevoed dus je moet wel een beetje in de gaten houden wat die doet. En corrigeren af en toe. En hij ging vechten met mijn andere kat. Ik kwam maar niet tot rust. Dus weer helemaal in paniek. Gelukkig heb ik een goede vriendin die ik kon bellen en met haar praten hielp wel. Daar na het jonge katje opgesloten in een kamer. En een oxazepam genomen en een warme douche. Even flink staan huilen. En toen naar bed gegaan en gelukkig tot negen uur geslapen. Nu zit die jonge bij me op schoot te trappelen. Hij is heel lief. Wil knuffelen en op schoot. Het heeft niets met hem te maken maar met mij en de gedachten in mijn hoofd. Er zijn ook momenten dat ik erg van hem geniet. Hij kan heel hoog springen en komt dan soms niet zo goed neer. Dan valt ie om. Is erg grappig gezicht..En hij jaagt op de staart van mijn andere kat. Die dat weer niet zo leuk vindt, haha.
maandag 13 augustus 2007 om 16:09
He Ciara,
ik herken dat, een teveel van prikkels, vooral geluid en drukte van mensen.
Maar dat kan ik vnl slecht hebben in een periode dat het minder gaat. Fijn dat je verder na die 10 jaar een stabiel evenwicht hebt gevonden. Daar hoop ik ook op.
Shahla, de wereld is dan zo mooi en vredig hé, zo 's ochtends vroeg.. Maar moet je mij horen, ik ben echt een uitslaper eigenlijk..
Ik gun het je dat het goed met je gaat. Je komt ook best stabiel over nu. Ik lees vaak met bewondering hoe je het allemaal redt.
Ik ben vaak bang dat het nooit meer goed komt, die chaos in mijn hoofd, en die leegte die ik vaak voel. Maar ik hou me erg vast aan hetgeen ik leer in mijn therapie.
ik herken dat, een teveel van prikkels, vooral geluid en drukte van mensen.
Maar dat kan ik vnl slecht hebben in een periode dat het minder gaat. Fijn dat je verder na die 10 jaar een stabiel evenwicht hebt gevonden. Daar hoop ik ook op.
Shahla, de wereld is dan zo mooi en vredig hé, zo 's ochtends vroeg.. Maar moet je mij horen, ik ben echt een uitslaper eigenlijk..
Ik gun het je dat het goed met je gaat. Je komt ook best stabiel over nu. Ik lees vaak met bewondering hoe je het allemaal redt.
Ik ben vaak bang dat het nooit meer goed komt, die chaos in mijn hoofd, en die leegte die ik vaak voel. Maar ik hou me erg vast aan hetgeen ik leer in mijn therapie.
maandag 13 augustus 2007 om 19:23
Ciara, eigenlijk heb ik juist heel veel slaap nodig. Alleen lukt het niet dat in één keer te krijgen. Dan maar in twee keer 
Echt jammer dat je je zo voelt. Was het dan wel een goed idee, dat kleine beestje in huis halen? Maar aan de andere kant lees ik toch ook dat je er wél plezier aan beleeft.
Robin, dank je.
WAt heb je voor je gevoel allemaal geleerd in je therapie?
Heb er zelf geen ervaring mee. Met de dingen die allemaal al in mijn leven zijn, was een extra zoals therapie wat mij betreft teveel van het goede. Ook omdat het duidelijk werd dat het slecht te combineren viel met mijn leven.
Je moest je aan een bepaald stramien houden, van 9 tot 5 en dat elke dag. Dat wilde ik niet. Ik heb ook nog een zoon die halverwege de middag thuis komt uit school. Vier jaar geleden vond ik hem echt nog te jong om elke dag twee uren alleen thuis te zijn. Enfin, ik heb besloten niet in therapie te gaan. Heb gaandeweg zelf al veel geleerd en ik blijf dat ook wel doen.
Soms ben ik ook wel bang hoor. Bijvoorbeeld dat het nooit veel beter wordt dan het nu is.
Echt jammer dat je je zo voelt. Was het dan wel een goed idee, dat kleine beestje in huis halen? Maar aan de andere kant lees ik toch ook dat je er wél plezier aan beleeft.
Robin, dank je.
WAt heb je voor je gevoel allemaal geleerd in je therapie?
Heb er zelf geen ervaring mee. Met de dingen die allemaal al in mijn leven zijn, was een extra zoals therapie wat mij betreft teveel van het goede. Ook omdat het duidelijk werd dat het slecht te combineren viel met mijn leven.
Je moest je aan een bepaald stramien houden, van 9 tot 5 en dat elke dag. Dat wilde ik niet. Ik heb ook nog een zoon die halverwege de middag thuis komt uit school. Vier jaar geleden vond ik hem echt nog te jong om elke dag twee uren alleen thuis te zijn. Enfin, ik heb besloten niet in therapie te gaan. Heb gaandeweg zelf al veel geleerd en ik blijf dat ook wel doen.
Soms ben ik ook wel bang hoor. Bijvoorbeeld dat het nooit veel beter wordt dan het nu is.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 augustus 2007 om 11:06
Jeetje dit is een goeie vraag. Hoe vat ik jaren therapie samen?..
Eerst even voor de duidelijkheid: ik heb dus geen dagbehandeling oid, ook nooit gehad. Ik ga gewoon wekelijks (nu 2-wekelijks vanwege zelf betalen) naar een psychotherapeut, dus 1 uur in de week. Ik neem aan dat jou destijds Shahla deeltijd/ dagbehandeling is aangeboden. ik kan me voorstellen dat dat niet te doen voor je was. Ik wou dat ook niet, idd te veel impact op het normale leven.
Al merk ik dat ook een wekelijkse therapie veel impact heeft, maar dan vooral op je gevoel en je gedrag (wat natuurlijk ook de bedoeling is). Er was een periode dat ik ook nog een paar dagen in de week erbij werkte, en dat was toen echt te veel.
Wat heb ik geleerd? Ik sla vast veel over én er is nog een weg te gaan.. Maar de dingen die als eerste bij me opkomen: ik heb mijn eetproblemen min of meer overwonnen, ik ben beter voor mezelf gaan zorgen qua eten, slapen, roken (gestopt), alcohol etc. Ik ga nu anders met mijn (lichamelijke) ziekte om. Maar vooral: ik ben nog bezig (maar heb al deels geleerd) te onderscheiden wanneer mijn ongezonde kant aan het woord is in mijn hoofd, en wat mijn constructieve kant is. Dat is erg belangrijk, de laatste moet steeds sterker worden zeg maar. Verder blijft het belangrijkste de emoties te onderscheiden en te herkennen. Wat voel ik nu? Waar gaat het over? Waar voel ik het in mijn lichaam. Als je de triggers herkent gaan die buien niet meer zo automatisch en kun je er iets mee.
Nou, hoop dat je het kunt volgen. Het blijft een proces van 2 stappen vooruit en dan weer 1 of 2 terug. Het is natuurlijk je gedrag wat je in je hele leven hebt opgebouwd, dat is niet zomaar te veranderen. Het is ook erg zwaar, maar ik hou wel vol. Daar ben ik wel trots op. Ik had al 100 keer kunnen afhaken. Ik wil gewoon beter worden, in vele opzichten. Vooral me meer 'mezelf' gaan voelen en daar tevreden mee zijn.
Eerst even voor de duidelijkheid: ik heb dus geen dagbehandeling oid, ook nooit gehad. Ik ga gewoon wekelijks (nu 2-wekelijks vanwege zelf betalen) naar een psychotherapeut, dus 1 uur in de week. Ik neem aan dat jou destijds Shahla deeltijd/ dagbehandeling is aangeboden. ik kan me voorstellen dat dat niet te doen voor je was. Ik wou dat ook niet, idd te veel impact op het normale leven.
Al merk ik dat ook een wekelijkse therapie veel impact heeft, maar dan vooral op je gevoel en je gedrag (wat natuurlijk ook de bedoeling is). Er was een periode dat ik ook nog een paar dagen in de week erbij werkte, en dat was toen echt te veel.
Wat heb ik geleerd? Ik sla vast veel over én er is nog een weg te gaan.. Maar de dingen die als eerste bij me opkomen: ik heb mijn eetproblemen min of meer overwonnen, ik ben beter voor mezelf gaan zorgen qua eten, slapen, roken (gestopt), alcohol etc. Ik ga nu anders met mijn (lichamelijke) ziekte om. Maar vooral: ik ben nog bezig (maar heb al deels geleerd) te onderscheiden wanneer mijn ongezonde kant aan het woord is in mijn hoofd, en wat mijn constructieve kant is. Dat is erg belangrijk, de laatste moet steeds sterker worden zeg maar. Verder blijft het belangrijkste de emoties te onderscheiden en te herkennen. Wat voel ik nu? Waar gaat het over? Waar voel ik het in mijn lichaam. Als je de triggers herkent gaan die buien niet meer zo automatisch en kun je er iets mee.
Nou, hoop dat je het kunt volgen. Het blijft een proces van 2 stappen vooruit en dan weer 1 of 2 terug. Het is natuurlijk je gedrag wat je in je hele leven hebt opgebouwd, dat is niet zomaar te veranderen. Het is ook erg zwaar, maar ik hou wel vol. Daar ben ik wel trots op. Ik had al 100 keer kunnen afhaken. Ik wil gewoon beter worden, in vele opzichten. Vooral me meer 'mezelf' gaan voelen en daar tevreden mee zijn.
dinsdag 14 augustus 2007 om 11:31
Hoi Robin,
Ik ben wel redelijk stabiel maar alleen als ik zorg dat ik veel rust krijg. Dus functioneren op hoog niveau dat gaat niet lukken. Werken lukt bv niet. Ik doe wel twee ochtenden vrijwilligerswerk maar dat is dan ook meer dan genoeg. Maar goed, ik heb niet meer van die enorme inzinkingen die ik in het verleden heb gehad. Gelukkig. Ik heb nu ook geen opnames of deeltijdtherapie meer nodig. Ik heb nu een keer in de twee weken psychotherapie. En af en toe een gesprek met een spv-er. Ik hoop dat het met jou ook beter zal gaan. Van leegte en depressiviteit heb ik niet zo veel last meer. Wel van spanning en angsten.
Hoi Shahla,
Het gaat nu in golven. De ene keer ben ik zo blij dat hij er is en geniet ik zo van hem en het andere moment vliegt het me naar de keel en denk ik: Help. Ik heb gewoon altijd veel moeite met veranderingen in mijn huis. Op dit moment gaat het wel goed. Nu ligt ie lekker op schoot te slapen.
Ik ben wel redelijk stabiel maar alleen als ik zorg dat ik veel rust krijg. Dus functioneren op hoog niveau dat gaat niet lukken. Werken lukt bv niet. Ik doe wel twee ochtenden vrijwilligerswerk maar dat is dan ook meer dan genoeg. Maar goed, ik heb niet meer van die enorme inzinkingen die ik in het verleden heb gehad. Gelukkig. Ik heb nu ook geen opnames of deeltijdtherapie meer nodig. Ik heb nu een keer in de twee weken psychotherapie. En af en toe een gesprek met een spv-er. Ik hoop dat het met jou ook beter zal gaan. Van leegte en depressiviteit heb ik niet zo veel last meer. Wel van spanning en angsten.
Hoi Shahla,
Het gaat nu in golven. De ene keer ben ik zo blij dat hij er is en geniet ik zo van hem en het andere moment vliegt het me naar de keel en denk ik: Help. Ik heb gewoon altijd veel moeite met veranderingen in mijn huis. Op dit moment gaat het wel goed. Nu ligt ie lekker op schoot te slapen.
dinsdag 14 augustus 2007 om 12:04
He Ciara, jouw therapie die je nu nog hebt, is dat dan nu meer een steunend contact? Is dat ook bij het GGZ? En wat doe je bij een Spv-er? Ik vraag het omdat ik nu bij een vrijgevestigd iemand zit en het misschien zelf moet betalen. 1 keer in de maand is een te lage frequentie, vandaar dat ik ook eens rondkijk naar een 'uitbreiding van mogelijkheden'. Ik werk ook 2 ochtenden in de week.
dinsdag 14 augustus 2007 om 14:50
Hoi Robin,
Bij de psychotherapeut krijg ik psychotherapie: Schemagerichte therapie van Young (dit is specifiek voor borderline) en cognitieve gedragstherapie tegen de angsten.
De gesprekken met de spv-er zijn ondersteunend. Met haar spreek ik vooral dingen die de afgelopen tijd zijn gebeurd door en kijken we vooruit naar de komende tijd.
Die gesprekken met de spv-er worden volledig vergoed, die bij de psychotherapeut zijn met een eigen bijdrage. Met de spv-er bespreek ik dus meer de dagelijkse dingen en met de psychotherapeut ben ik onderwerpen aan het uitwerken en is er dus geen tijd voor dagelijkse dingen. Ze werken allebei bij de GGZ. Ze weten allebei veel van borderline en dat is wel een groot voordeel, vind ik zelf. Want ze begrijpen echt hoe ik in elkaar zit.
Nou ik hoop dat je wat aan deze informatie hebt. Grappig dat je ook 2 ochtenden in de week werkt!
Bij de psychotherapeut krijg ik psychotherapie: Schemagerichte therapie van Young (dit is specifiek voor borderline) en cognitieve gedragstherapie tegen de angsten.
De gesprekken met de spv-er zijn ondersteunend. Met haar spreek ik vooral dingen die de afgelopen tijd zijn gebeurd door en kijken we vooruit naar de komende tijd.
Die gesprekken met de spv-er worden volledig vergoed, die bij de psychotherapeut zijn met een eigen bijdrage. Met de spv-er bespreek ik dus meer de dagelijkse dingen en met de psychotherapeut ben ik onderwerpen aan het uitwerken en is er dus geen tijd voor dagelijkse dingen. Ze werken allebei bij de GGZ. Ze weten allebei veel van borderline en dat is wel een groot voordeel, vind ik zelf. Want ze begrijpen echt hoe ik in elkaar zit.
Nou ik hoop dat je wat aan deze informatie hebt. Grappig dat je ook 2 ochtenden in de week werkt!
dinsdag 14 augustus 2007 om 17:31
Klopt, Robin, ik kreeg intensieve behandelingen aangeboden. In die periode op zich niet gek dat het die kant op ging maar het was totaal niet handig en niet op maat voor mij. Daarom is het nooit van de grond gekomen. Ik wilde absoluut niet kiezen tussen mijn kind en een behandeling maar daar kwam het wel op neer. Toen heb ik gekozen voor mijn kind. En dat heeft aardig goed uitgepakt.
Mocht het in de toekomst beter uitkomen of toch nog nodig zijn, is een wekelijkse therapie voor mij wel een optie. Dat valt beter in mijn leven in te passen. Dat niet alles 'on hold' moet om behandeld te kunnen worden.
Het lijkt me dat jij toch best al veel hebt aangepakt. Als ik het vergelijk met mezelf, merk ik dat ik gaandeweg ook veel heb aangepakt. Het voert te ver om ze nu allemaal op te gaan nemen met bijbehorende voorbeelden.
Ik weet ook waar mijn zwakke plekken liggen en ik weet vaak ook precies te benoemen wat ik ergens bij voel. Wat me soms iets minder goed lukt, is een sombere emotie omzetten naar een goede. Het is hard werken om uit een mineustemming te komen, je staande te houden als je middenin allerlei nare gebeurtenissen zit.
En ja, je had al tig keer kunnen afhaken maar dat doe je niet want een mens is sterker als hij denkt. De meesten hebben of krijgen de vechtlust wel (terug) om dingen/gedragingen etc te verbeteren.
Robin, je zal het best al een keer verteld hebben maar wat voor werk doe en jij Ciara?
Mocht het in de toekomst beter uitkomen of toch nog nodig zijn, is een wekelijkse therapie voor mij wel een optie. Dat valt beter in mijn leven in te passen. Dat niet alles 'on hold' moet om behandeld te kunnen worden.
Het lijkt me dat jij toch best al veel hebt aangepakt. Als ik het vergelijk met mezelf, merk ik dat ik gaandeweg ook veel heb aangepakt. Het voert te ver om ze nu allemaal op te gaan nemen met bijbehorende voorbeelden.
Ik weet ook waar mijn zwakke plekken liggen en ik weet vaak ook precies te benoemen wat ik ergens bij voel. Wat me soms iets minder goed lukt, is een sombere emotie omzetten naar een goede. Het is hard werken om uit een mineustemming te komen, je staande te houden als je middenin allerlei nare gebeurtenissen zit.
En ja, je had al tig keer kunnen afhaken maar dat doe je niet want een mens is sterker als hij denkt. De meesten hebben of krijgen de vechtlust wel (terug) om dingen/gedragingen etc te verbeteren.
Robin, je zal het best al een keer verteld hebben maar wat voor werk doe en jij Ciara?
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
dinsdag 14 augustus 2007 om 19:13
Ciara, ik ken de schema- therapie die jij noemt. Die werd mij destijds in Deeltijd aangeboden. De theorie spreekt me erg aan. Mijn psychotherapeut werkt ook volgens de cognitieve gedragstherapie, in combinatie met inzichtgevende psychodynamische therapie (methode van Davanloo). Ik vind het nu gewoon te weinig, ik heb dat nu nog nodig om vaker iemand te zien. Ik wil alleen niet van therapeut wisselen (dus bij het Ggz gaan), dus wellicht iets aanvullends.. Fijn dat de combinatie voor jou goed werkt zo. Lijkt me fijn, bij de 1 kun je dieper op zaken ingaan, en de spv-er biedt je handvaten bij dagelijkse dingen. Ben je ook rond de 30 Ciara (ff nieuwsgierig)?
Ik heb ook wel veel aangepakt. Alleen halverwege de therapie kreeg ik ineens zoveel op mijn bord dat ik (ruim een jaar geleden) echt zo'n terugval had. De dingen die ik noemde zijn nog steeds in opbouw zeg maar. Ik herken wat je zegt; dat blijft 1 van de moeilijkste dingen: een negatieve bui omzetten in iets positiefs, of iig minder negatief/ destructief. Vooral als ik me enorm machteloos en somber voel heb ik het idee dat ik daar nooit meer uit kom. Dan heb ik hele zwarte gedachten, ook al herken ik de trigger. Terwijl 2 uur later heb ik bij wijze van spreken weer zin in van alles. Dat blijft wel vechten ja. Ik vind het heel knap Shahla dat jij het zelf zo ver hebt geschopt. Heb je ook veel boeken gelezen over je klachten? Je kan idd altijd nog een wekelijkse therapie gaan volgen als je daar behoefte aan hebt. Het is zwaar maar ik ervaar het ook als een enorme steun in de rug. Maar misschien ben ik soms wel wat te afhankelijk (het idee dat ik iemand nodig heb). Ik vind jou altijd zo zelfstandig overkomen, je redt het toch maar mooi in je eentje. Ik begrijp je keuze van destijds zeker. Met kinderen of een baan is die vorm van therapie niet te combineren, dus dan is het echt kiezen ja.
Ik heb mijn studie psychologie afgerond, met vallen en opstaan, maar werk daar nu niet mee helaas. Ik doe secretarieel werk die 2 ochtenden. Meer en ander werk is gewoon niet haalbaar. Dat doet me wel verdriet. Wie weet toekomstmuziek, misschien ook niet.
Fijne avond, liefs Robin
Ik heb ook wel veel aangepakt. Alleen halverwege de therapie kreeg ik ineens zoveel op mijn bord dat ik (ruim een jaar geleden) echt zo'n terugval had. De dingen die ik noemde zijn nog steeds in opbouw zeg maar. Ik herken wat je zegt; dat blijft 1 van de moeilijkste dingen: een negatieve bui omzetten in iets positiefs, of iig minder negatief/ destructief. Vooral als ik me enorm machteloos en somber voel heb ik het idee dat ik daar nooit meer uit kom. Dan heb ik hele zwarte gedachten, ook al herken ik de trigger. Terwijl 2 uur later heb ik bij wijze van spreken weer zin in van alles. Dat blijft wel vechten ja. Ik vind het heel knap Shahla dat jij het zelf zo ver hebt geschopt. Heb je ook veel boeken gelezen over je klachten? Je kan idd altijd nog een wekelijkse therapie gaan volgen als je daar behoefte aan hebt. Het is zwaar maar ik ervaar het ook als een enorme steun in de rug. Maar misschien ben ik soms wel wat te afhankelijk (het idee dat ik iemand nodig heb). Ik vind jou altijd zo zelfstandig overkomen, je redt het toch maar mooi in je eentje. Ik begrijp je keuze van destijds zeker. Met kinderen of een baan is die vorm van therapie niet te combineren, dus dan is het echt kiezen ja.
Ik heb mijn studie psychologie afgerond, met vallen en opstaan, maar werk daar nu niet mee helaas. Ik doe secretarieel werk die 2 ochtenden. Meer en ander werk is gewoon niet haalbaar. Dat doet me wel verdriet. Wie weet toekomstmuziek, misschien ook niet.
Fijne avond, liefs Robin
dinsdag 14 augustus 2007 om 21:37
Hoi schaam, meiden ik was jullie kwijt, echt waar! Ik kon het niet vinden en met mijn stressige kop had ik ook eht topic psyche niet gezien. Totdat iemand mij er effetjes op wees op het gezondheidsforum. want daar zaten we toch eerst geparkeerd of word ik nou gek?
Maar goed, er is een hoop geschreven zag ik en heb niks gelezen nog. Ik dacht: eerst maar eens melding maken van een teken van leven hiero.
Wordt vervolgd : )
Maar goed, er is een hoop geschreven zag ik en heb niks gelezen nog. Ik dacht: eerst maar eens melding maken van een teken van leven hiero.
Wordt vervolgd : )
dinsdag 14 augustus 2007 om 22:12
Nou, ben snel bijgelzen hoor. De helft van ons cluppie is ons ook kwijt denk ik? want heb niks meer gelezen van al onze schrijfsters.
Nou, zal een beetje ingaan op jullie gespreksonderwerpen. Qua verzekering zit ik bij CZ, maar qua vergoedingen val ik volgens mij onder de AWBZ (toen dat nog zo heette), want ik zie of krijg nooooit rekeningen. Op zich wel handig en fijn voor mij. 't zal wel een diepe geldbuidel zijn, want ik heb al behoorlijk wat therapietjes achter de rug al met al. Vandaag heb ik mijn intake gehad bij de Gelderse roos (is GGZ), vanwege mijn verhuizing. Kennis gemaakt met mijn nieuwe SPV-er en besproken waar de hulpverlening uit zal bestaan (voortzetting van oude beahndelplan, dus meer vinger aan de pols gesprekken op een laag frequente manier).
Robin, verder herken ik heel erg je leerdoelen van therapie. Met name het leerdoel je eigen gevoel leren herkennen was 1 van mijn leerdoelen tijdens dagbehandeling. Omdat ik het gewoon vaak neit meer wist, een mist aan onduidelijke of afwezige of te heftige gevoelens. Ik heb echt alles letterlijk moeten leren benoemen. "Nadenken" over wat er in je omgaat en waarom dat zo is en telkens en telkens daarbij terug komen. Dus als A gebeurt, wat doet dat met mij, als B gebeurt, wat gebeurt er dan, etc.Ik wist het ook vaak niet, omdat ik niks voelde of juist een brij aan emoties. Maar goed, door er heel bewist mee om te gaan heb ik veel meer de connectie met mezelf terug gekregen. Oh ja, vaak voelde mijn lijf ipv mijn geest. Dus ik had koppijn, maar wist niet waardoor. Terwijl ik zo heb geleerd dat koppijn/nekpijn voor mij een teken van stress is en stress komt weer voort uit vervelende gevoelens (er gebeurt teveel, er zijn triggers, vervelende asociaties, etc.). Eigenlijk gewoon veel determineren, maar op die manier ben ik erg ver gekomen! Al was dat soms pijnlijk confronterend (want als er werd gergraven en geplozen, kreeg ik soms bijna hyperventialtie aanvallen).
Ciara, ik herken het gegeven van stress heel erg hoor. Bij mij zijn de scherpe emotionele instabiele kantjen er wel een beetje af. Maar wat nu rest is een wankel evenwicht dat door stressoren helemaal ontwricht kan worden. Ook voor mij is stabiliteit erg gewenst. Hoewel ik een klein speels katje doorgaans wel zou kunnen hebben vermoed ik. Dat doet voor mij nog niet zoveel beroep op mijn stabiliteit. Maar een combi van dingen zoals dochter die me teveel is of teveel afspraken of onevenwichtig leefritme of dreigend verlies van zekerheden (verhuizen, relatieprobelemen, financiele onduidelijkheden (lees: herkeuring van het UWV) etc. maken mij enorm instabiel. En soms een boel kleine dingetjes die mij dan onduidelijk zijn kunnen ook ontwrichtend werken. Maar ben erg op de goede weg om stabiel te blijven. Tja, ben 30 geworden he haha> Vanaf dat moment gaat het alleen maar beter hoop ik.
Maar aan de andere kant bedenk ik me ook dat ik me onwijs opgefokt kan voelen door hele kleine lullige dingetjes, als een koffie-apparaat dat niet werkt, een geiser die het niet doet, spullen die van mijn fiets flikkeren, etc. Kan daar zo slecht tegen ggrmpf...als het maar een beetje in het voorspelbare blijft, want ik ben niet echt flexibel ben ik bang.
Maar goed, ik ben verhuisd, getuige dit lange verhaal hahaha. Ik heb nog geen internet aansluiting, dus ik moet het hebben van eens in de zoveel dagen een duik nemen in de computer als ik bij vriedn ben. Zoals vandaag en morgen. Eind van de maand word ik hopelijk overgesloten.
Even posten hoor, want ik moet echt (schandalige moeder als ik ben) nog een afscheidsdingertje in elkaar freubelen voor de creche. Het is morgen dochter's laatste dag. Ivm verhuizen naar andere gemeente gaat ze dus ook naar een andere chreche. ik vind het plaatsvervangend niet leuk voor haar : ((
Nou, zal een beetje ingaan op jullie gespreksonderwerpen. Qua verzekering zit ik bij CZ, maar qua vergoedingen val ik volgens mij onder de AWBZ (toen dat nog zo heette), want ik zie of krijg nooooit rekeningen. Op zich wel handig en fijn voor mij. 't zal wel een diepe geldbuidel zijn, want ik heb al behoorlijk wat therapietjes achter de rug al met al. Vandaag heb ik mijn intake gehad bij de Gelderse roos (is GGZ), vanwege mijn verhuizing. Kennis gemaakt met mijn nieuwe SPV-er en besproken waar de hulpverlening uit zal bestaan (voortzetting van oude beahndelplan, dus meer vinger aan de pols gesprekken op een laag frequente manier).
Robin, verder herken ik heel erg je leerdoelen van therapie. Met name het leerdoel je eigen gevoel leren herkennen was 1 van mijn leerdoelen tijdens dagbehandeling. Omdat ik het gewoon vaak neit meer wist, een mist aan onduidelijke of afwezige of te heftige gevoelens. Ik heb echt alles letterlijk moeten leren benoemen. "Nadenken" over wat er in je omgaat en waarom dat zo is en telkens en telkens daarbij terug komen. Dus als A gebeurt, wat doet dat met mij, als B gebeurt, wat gebeurt er dan, etc.Ik wist het ook vaak niet, omdat ik niks voelde of juist een brij aan emoties. Maar goed, door er heel bewist mee om te gaan heb ik veel meer de connectie met mezelf terug gekregen. Oh ja, vaak voelde mijn lijf ipv mijn geest. Dus ik had koppijn, maar wist niet waardoor. Terwijl ik zo heb geleerd dat koppijn/nekpijn voor mij een teken van stress is en stress komt weer voort uit vervelende gevoelens (er gebeurt teveel, er zijn triggers, vervelende asociaties, etc.). Eigenlijk gewoon veel determineren, maar op die manier ben ik erg ver gekomen! Al was dat soms pijnlijk confronterend (want als er werd gergraven en geplozen, kreeg ik soms bijna hyperventialtie aanvallen).
Ciara, ik herken het gegeven van stress heel erg hoor. Bij mij zijn de scherpe emotionele instabiele kantjen er wel een beetje af. Maar wat nu rest is een wankel evenwicht dat door stressoren helemaal ontwricht kan worden. Ook voor mij is stabiliteit erg gewenst. Hoewel ik een klein speels katje doorgaans wel zou kunnen hebben vermoed ik. Dat doet voor mij nog niet zoveel beroep op mijn stabiliteit. Maar een combi van dingen zoals dochter die me teveel is of teveel afspraken of onevenwichtig leefritme of dreigend verlies van zekerheden (verhuizen, relatieprobelemen, financiele onduidelijkheden (lees: herkeuring van het UWV) etc. maken mij enorm instabiel. En soms een boel kleine dingetjes die mij dan onduidelijk zijn kunnen ook ontwrichtend werken. Maar ben erg op de goede weg om stabiel te blijven. Tja, ben 30 geworden he haha> Vanaf dat moment gaat het alleen maar beter hoop ik.
Maar aan de andere kant bedenk ik me ook dat ik me onwijs opgefokt kan voelen door hele kleine lullige dingetjes, als een koffie-apparaat dat niet werkt, een geiser die het niet doet, spullen die van mijn fiets flikkeren, etc. Kan daar zo slecht tegen ggrmpf...als het maar een beetje in het voorspelbare blijft, want ik ben niet echt flexibel ben ik bang.
Maar goed, ik ben verhuisd, getuige dit lange verhaal hahaha. Ik heb nog geen internet aansluiting, dus ik moet het hebben van eens in de zoveel dagen een duik nemen in de computer als ik bij vriedn ben. Zoals vandaag en morgen. Eind van de maand word ik hopelijk overgesloten.
Even posten hoor, want ik moet echt (schandalige moeder als ik ben) nog een afscheidsdingertje in elkaar freubelen voor de creche. Het is morgen dochter's laatste dag. Ivm verhuizen naar andere gemeente gaat ze dus ook naar een andere chreche. ik vind het plaatsvervangend niet leuk voor haar : ((
woensdag 15 augustus 2007 om 00:09
WElkom terug, intiem.
Robin, ik vind het juist knap dat je dat zo volhoudt met die therapie.
Het is toch weer een extra verantwoordelijkheid erbij. Ik zie het niet als te afhankelijk. Je bent misschien een beetje onzeker over je eigen kunnen en/of vindt de stok achter de deur, de ondersteuning erg prettig. Helemaal niks mis mee. Je komt wel alleen op de wereld en je gaat er ook alleen weer vanaf maar tussenin hoeft het echt niet allemaal alleen.
Misschien klink ik wel heel zelfstandig en in veel opzichten ben ik dat ook wel maar ik doe niet alles alleen hoor. Bepaalde praktische zaken kan ik niet in mijn eentje. Ik heb iemand die me eens per week meehelpt het huishouden onder controle te houden, iemand die me een beetje ondersteunt met mijn administratie en een vader die soms komt klussen. Dat is voor mij van onschatbare waarde.
Dát zijn de dingen waar ik moeite mee heb. Ik heb overzicht nodig. Het is niet voldoende dat ik wéét wat er allemaal moet gebeuren. Dat weet ik namelijk wel. Bij mij is het zo dat als het naar mijn maatstaven teveel is ik 'verlamd' raak en doe ik er steeds minder mee. Een geestelijk niet meer in staat zijn dingen aan te pakken, eraan te beginnen, het af te ronden.
Als het huis aan kant - in redelijke staat is, kom ik toe aan de extra dingetjes. Zoals dat ik nu de kastjes en laatjes doorloop om te kijken wat weg kan en het weer wat netter te maken. Ik had verwacht dat de klus groter zou zijn maar het valt heel erg mee. Veel ís gewoon al op orde.
Met de administratie moet ik echt een levende stok achter de deur hebben, anders blijf ik de weerzin voor me uitschuiven. Zoals het er nu voorstaat is het te overzien.
Klussen is aan mij niet zo besteed. Heb in mijn leven heel wat geverfd en gedaan en ook wel geprobeerd klussen te doen maar ik vind het zo vermoeiend, zoveel werk met daarvoor terug in mijn ogen te weinig resultaat dat ik blij ben dat ik dat uit handen kan geven. Ik vind het veel meer voldoening geven als iemand anders het zo mooi voor me maakt dat dat ik het zelf moet doen in dit geval. Klinkt lui maar dan doe ik liever het huishouden.
Je doet precies hetzelfde werk wat ik altijd heb gedaan, Robin. Ben er in 2003 mee gestopt om als Secretaresse buitenshuis te werken. Heb nog wel een hele poos dergelijke klussen op freelancebasis gedaan maar eigenlijk wil ik gewoon helemaal iets anders. En zolang ik het allemaal nog niet zo precies weet, laat ik honden uit en/of logeren ze hier, doe ik dat vrijwilligerswerk en schrijf ik van alles.
Ik heb inderdaad veel gelezen over de klachten die ik heb. Boeken maar ook internet.
Robin, ik vind het juist knap dat je dat zo volhoudt met die therapie.
Het is toch weer een extra verantwoordelijkheid erbij. Ik zie het niet als te afhankelijk. Je bent misschien een beetje onzeker over je eigen kunnen en/of vindt de stok achter de deur, de ondersteuning erg prettig. Helemaal niks mis mee. Je komt wel alleen op de wereld en je gaat er ook alleen weer vanaf maar tussenin hoeft het echt niet allemaal alleen.
Misschien klink ik wel heel zelfstandig en in veel opzichten ben ik dat ook wel maar ik doe niet alles alleen hoor. Bepaalde praktische zaken kan ik niet in mijn eentje. Ik heb iemand die me eens per week meehelpt het huishouden onder controle te houden, iemand die me een beetje ondersteunt met mijn administratie en een vader die soms komt klussen. Dat is voor mij van onschatbare waarde.
Dát zijn de dingen waar ik moeite mee heb. Ik heb overzicht nodig. Het is niet voldoende dat ik wéét wat er allemaal moet gebeuren. Dat weet ik namelijk wel. Bij mij is het zo dat als het naar mijn maatstaven teveel is ik 'verlamd' raak en doe ik er steeds minder mee. Een geestelijk niet meer in staat zijn dingen aan te pakken, eraan te beginnen, het af te ronden.
Als het huis aan kant - in redelijke staat is, kom ik toe aan de extra dingetjes. Zoals dat ik nu de kastjes en laatjes doorloop om te kijken wat weg kan en het weer wat netter te maken. Ik had verwacht dat de klus groter zou zijn maar het valt heel erg mee. Veel ís gewoon al op orde.
Met de administratie moet ik echt een levende stok achter de deur hebben, anders blijf ik de weerzin voor me uitschuiven. Zoals het er nu voorstaat is het te overzien.
Klussen is aan mij niet zo besteed. Heb in mijn leven heel wat geverfd en gedaan en ook wel geprobeerd klussen te doen maar ik vind het zo vermoeiend, zoveel werk met daarvoor terug in mijn ogen te weinig resultaat dat ik blij ben dat ik dat uit handen kan geven. Ik vind het veel meer voldoening geven als iemand anders het zo mooi voor me maakt dat dat ik het zelf moet doen in dit geval. Klinkt lui maar dan doe ik liever het huishouden.
Je doet precies hetzelfde werk wat ik altijd heb gedaan, Robin. Ben er in 2003 mee gestopt om als Secretaresse buitenshuis te werken. Heb nog wel een hele poos dergelijke klussen op freelancebasis gedaan maar eigenlijk wil ik gewoon helemaal iets anders. En zolang ik het allemaal nog niet zo precies weet, laat ik honden uit en/of logeren ze hier, doe ik dat vrijwilligerswerk en schrijf ik van alles.
Ik heb inderdaad veel gelezen over de klachten die ik heb. Boeken maar ook internet.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
donderdag 16 augustus 2007 om 18:55
Hallo allemaal,
Voel me zo klote.... Het katje dat ik had is weer terug naar waar het vandaan kwam want ik kon er niet mee omgaan. Ik raakte zo in de stress. Maar nu voel ik me zo verdrietig en zòòò eenzaam. Ik heb me in tijden niet zo ellendig gevoeld. Ik ben ook al de hele dag allemaal mensen aan t bellen om me verhaal kwijt te kunnen maar het gevoel van diepe mislukking en eenzaamheid gaat maar niet weg. Ik was vergeten dat ik me zo diep ellendig kon voelen. Ik voel me net een klein kind dat aan t huilen is om haar mama. Mijn moeder is ziek en niet in staat om mij te steunen en mijn vader leeft niet meer dus ik heb daar ook geen steun van. Terwijl ik gewoon even 'klein' wil zijn en getroost wil worden.
Ik hoop dat het met jullie beter gaat.
Voel me zo klote.... Het katje dat ik had is weer terug naar waar het vandaan kwam want ik kon er niet mee omgaan. Ik raakte zo in de stress. Maar nu voel ik me zo verdrietig en zòòò eenzaam. Ik heb me in tijden niet zo ellendig gevoeld. Ik ben ook al de hele dag allemaal mensen aan t bellen om me verhaal kwijt te kunnen maar het gevoel van diepe mislukking en eenzaamheid gaat maar niet weg. Ik was vergeten dat ik me zo diep ellendig kon voelen. Ik voel me net een klein kind dat aan t huilen is om haar mama. Mijn moeder is ziek en niet in staat om mij te steunen en mijn vader leeft niet meer dus ik heb daar ook geen steun van. Terwijl ik gewoon even 'klein' wil zijn en getroost wil worden.
Ik hoop dat het met jullie beter gaat.
donderdag 16 augustus 2007 om 21:54
Voor nu even alleen een reactie voor jou Ciara, want zo te lezen kun je het wel even gebruiken meid.. Wat rot voor je dat je toch te veel stress had van het katje. Juist omdat het je ook zo veel plezier gaf.. Wat kun je dan naar troost verlangen hé, iemand die je even vasthoudt. Ik herken dat gevoel, dat voelt heel eenzaam. Misschien helpt het als je er wat over gaat schrijven, dat lucht soms iets op.
Ik kan je niet troosten zoals je zou willen maar ik denk aan jou. Sterkte joh,
liefs Robin
Ik kan je niet troosten zoals je zou willen maar ik denk aan jou. Sterkte joh,
liefs Robin
vrijdag 17 augustus 2007 om 04:13
Wat jammer dat het niet is gelukt met het katje.
Maar soms moet je tot de ontdekking komen dat je iets niet kunt of dat bepaalde dingen teveel voor je zijn. En ja, dat gaat gepaard met moeilijke gevoelens. Iedereen wil zich soms wel eens weer een klein kind voelen dat getroost wordt door zijn ouders als iets is mislukt. Helaas gaat dat wat lastiger als je volwassen bent. Als er even niemand is, moet je dat zelf doen. Zeg tegen jezelf dat het heel jammer is dat je het niet kon en dat dat heel vervelend is en dat je je daar best even heel rot over mag voelen maar dat het niet betekent dat je mislukt bent of gefaald hebt.
Met mij gaat het wel. Was donderdagmorgen wel even heel zwaar chagrijnig omdat ik maar zo kort had geslapen en niet meer terug naar bed kon.
Want ik verwachtte mijn vader en een goede vriend. Zij zouden mijn trap opknappen. Na een douche trok het gelukkig bij en ben ik maar gewoon aan de slag gegaan in huis tot ze kwamen. Mijn trap is heel mooi geworden.
Ze hebben het met laminaat bekleed en daarop traanplaathalfjes. Echt supermooi geworden. Nu moet er nog wel opgeruimd worden en gestofzogen maar dat komt later wel. Toen ze wegwaren om half zes ben ik lekker naar bed gegaan en heb geslapen tot half vier in de nacht.
Straks nog even een dutje doen en dan ben ik van plan naar een andere stad te gaan waar ik vroeger heb gewoond. Ik wil daar naar het archief en weer eens even rondkijken daar. Zoon is namelijk met opa meegegaan en logeert daar tot zondag. Mijn vriend is naar lowlands voor fun en om te werken dus ik heb tijd voor mezelf. Ga ik maar eens heerlijk van genieten.
Maar soms moet je tot de ontdekking komen dat je iets niet kunt of dat bepaalde dingen teveel voor je zijn. En ja, dat gaat gepaard met moeilijke gevoelens. Iedereen wil zich soms wel eens weer een klein kind voelen dat getroost wordt door zijn ouders als iets is mislukt. Helaas gaat dat wat lastiger als je volwassen bent. Als er even niemand is, moet je dat zelf doen. Zeg tegen jezelf dat het heel jammer is dat je het niet kon en dat dat heel vervelend is en dat je je daar best even heel rot over mag voelen maar dat het niet betekent dat je mislukt bent of gefaald hebt.
Met mij gaat het wel. Was donderdagmorgen wel even heel zwaar chagrijnig omdat ik maar zo kort had geslapen en niet meer terug naar bed kon.
Want ik verwachtte mijn vader en een goede vriend. Zij zouden mijn trap opknappen. Na een douche trok het gelukkig bij en ben ik maar gewoon aan de slag gegaan in huis tot ze kwamen. Mijn trap is heel mooi geworden.
Ze hebben het met laminaat bekleed en daarop traanplaathalfjes. Echt supermooi geworden. Nu moet er nog wel opgeruimd worden en gestofzogen maar dat komt later wel. Toen ze wegwaren om half zes ben ik lekker naar bed gegaan en heb geslapen tot half vier in de nacht.
Straks nog even een dutje doen en dan ben ik van plan naar een andere stad te gaan waar ik vroeger heb gewoond. Ik wil daar naar het archief en weer eens even rondkijken daar. Zoon is namelijk met opa meegegaan en logeert daar tot zondag. Mijn vriend is naar lowlands voor fun en om te werken dus ik heb tijd voor mezelf. Ga ik maar eens heerlijk van genieten.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 20 augustus 2007 om 13:02
Ciara ben je het weekend een beetje doorgekomen? Ik hoop dat je je weer wat beter voelt inmiddels..
Shahla uitgerust?? Wat kan dat een mesn goed doen hé, f een paar uurtjes extra slapen.. Heb je genoten van je 'vrije' weekend? Je trap klinkt erg mooi. Wij hebben ook onlangs de trap geverfd. Eigenlijk moeten we ook van die traptreden erop maar ik vind ze vaan zo lelijk! Nou ja, dat komt wel.
We hebben wel wat overeenkomsten hoor, niet alleen het secretaressewerk! Ik ben ook geen klusser ;) , vind het vreselijk, en heb ook overzicht nodig. Ik heb hier weer een lijstje voor mn neus met dingen die ik moet doen, en dat zijn soms zulke kleine dingen (bijv. iemand mailen ofzo), een ander onthoudt dat gewoon allemaal.. Dat heb ik trouwens harder nodig als ik wat mindere dagen heb. ook administratie kan ik van stressen (uwv;gedoe, verzekeringen, mesne bellen, opruimen etc). Wel heerlijk als dat weer gebeurd is..
Ik ben wel afhankelijk in de therapie zelf. Maar dat is ook wel deel van het proces: een soort leren je aan iemand te hechten. Dat roept vaak veel angst op: wat als ze afhaakt/ weggaat..
Intiem, fijn weer van je te lezen. Inderdaad is hier alleen de harde kern nog over volgens mij! Hopelijk lezen we binnenkort weer wat van bekende namen..
Hoe is het je dochter bevalen op de nieuwe creche? Of is ze nog niet geweest? Wat een verandering voor zo'n kleintje. Ik hoop dat ze gauw is gewend.
Je omschrijft de leerdoelen in therapie erg goed, Dat bedoel ik inderdaad. Emoties lopen zo door elkaar heen, soms veel te veel, dan weer niets voelen. Ik merk er steeds wat meer grip op te krijgen als ik er op blijf letten. Maar inderdaad, zo pijnlijk vaak om emoties te onderzoeken. Vaak ren je er het liefste hard voor weg. Ook durf ik dat vaak niet alleen. Met de therapeut durf ik er (soms) wel naar te kijken, het te onderzoeken, maar alleen vind ik dat vaak eng.
Veel geluk in je nieuwe huis intiem!
Shahla uitgerust?? Wat kan dat een mesn goed doen hé, f een paar uurtjes extra slapen.. Heb je genoten van je 'vrije' weekend? Je trap klinkt erg mooi. Wij hebben ook onlangs de trap geverfd. Eigenlijk moeten we ook van die traptreden erop maar ik vind ze vaan zo lelijk! Nou ja, dat komt wel.
We hebben wel wat overeenkomsten hoor, niet alleen het secretaressewerk! Ik ben ook geen klusser ;) , vind het vreselijk, en heb ook overzicht nodig. Ik heb hier weer een lijstje voor mn neus met dingen die ik moet doen, en dat zijn soms zulke kleine dingen (bijv. iemand mailen ofzo), een ander onthoudt dat gewoon allemaal.. Dat heb ik trouwens harder nodig als ik wat mindere dagen heb. ook administratie kan ik van stressen (uwv;gedoe, verzekeringen, mesne bellen, opruimen etc). Wel heerlijk als dat weer gebeurd is..
Ik ben wel afhankelijk in de therapie zelf. Maar dat is ook wel deel van het proces: een soort leren je aan iemand te hechten. Dat roept vaak veel angst op: wat als ze afhaakt/ weggaat..
Intiem, fijn weer van je te lezen. Inderdaad is hier alleen de harde kern nog over volgens mij! Hopelijk lezen we binnenkort weer wat van bekende namen..
Hoe is het je dochter bevalen op de nieuwe creche? Of is ze nog niet geweest? Wat een verandering voor zo'n kleintje. Ik hoop dat ze gauw is gewend.
Je omschrijft de leerdoelen in therapie erg goed, Dat bedoel ik inderdaad. Emoties lopen zo door elkaar heen, soms veel te veel, dan weer niets voelen. Ik merk er steeds wat meer grip op te krijgen als ik er op blijf letten. Maar inderdaad, zo pijnlijk vaak om emoties te onderzoeken. Vaak ren je er het liefste hard voor weg. Ook durf ik dat vaak niet alleen. Met de therapeut durf ik er (soms) wel naar te kijken, het te onderzoeken, maar alleen vind ik dat vaak eng.
Veel geluk in je nieuwe huis intiem!
maandag 20 augustus 2007 om 14:18
Nee, totaal niet uitgerust. Volgens mij heb ik een energieterugslag. Ik denk dat ik momenteel niet echt uitrust terwijl ik slaap, anders zou ik niet zo snel nadat ik wakker ben alweer moe zijn. Ik wacht rustig af tot het weer beter wordt en tot die tijd moet ik dat vermoeide 'hang'gezicht in de spiegel maar verdragen.
Vond het wel prettig dat ik alleen was dit weekend. Hoefde alleen met mezelf rekening te houden. En nu zoon er niet was om achter mijn kont de tent weer tot een chaos te brengen schoot het huishouden wél lekker op. Ik was helemaal tevreden en gelukkig hoe schoon en netjes het was. Dat geeft goede hoop voor de dag dat zoon zijn vleugels uitslaat en ergens anders neerstrijkt met zijn zootje.
Vloerbedekkingmaantjes vind ik net als jij erg lelijk maar van het traanplaat werd ik wel enthousiast. Misschien is dat dan ook iets voor jou?
Ik zag een geverfde trap niet zitten dus het laminaat was dé oplossing.
Ja, we hebben inderdaad wat overeenkomsten dan, Robin.
Ik kan erg ongelukkig worden van die administratie. Zo heb je het met veel zwoegen, zweten en weerzin weggewerkt en dan begint alles weer opnieuw. Moet je weer moed verzamelen eraan te beginnen terwijl de stapel weer groeit.
Dat deel van het leven is me een doorn in het oog.
Ik denk echt dat ik me dan niet snel hecht of me daarvoor afsluit want als iemand uit mijn leven vertrekt of de gedachte zit ik daar niet meer zo mee. Heb het al vaker meegemaakt, hoort er ook een beetje bij dus misschien heb ik een immuunschild opgebouwd? Ik calculeer het al in eigenlijk dat het kan gebeuren en heb voor mezelf al uitgemaakt dat er dan ook nog wel een leven is. Dat de wereld niet vergaat of ophoudt voor mij als iemand daaruit vertrekt.
Ik denk dat mijn medicijnen dit tot stand hebben gebracht. Voor de medicijnen dacht en voelde ik dat absoluut niet zo. Kon dat als heel heftig ervaren of heel naar vinden, alhoewel het ook al snel weer af kon zakken naar een punt van onverschilligheid.
Vond het wel prettig dat ik alleen was dit weekend. Hoefde alleen met mezelf rekening te houden. En nu zoon er niet was om achter mijn kont de tent weer tot een chaos te brengen schoot het huishouden wél lekker op. Ik was helemaal tevreden en gelukkig hoe schoon en netjes het was. Dat geeft goede hoop voor de dag dat zoon zijn vleugels uitslaat en ergens anders neerstrijkt met zijn zootje.
Vloerbedekkingmaantjes vind ik net als jij erg lelijk maar van het traanplaat werd ik wel enthousiast. Misschien is dat dan ook iets voor jou?
Ik zag een geverfde trap niet zitten dus het laminaat was dé oplossing.
Ja, we hebben inderdaad wat overeenkomsten dan, Robin.
Ik kan erg ongelukkig worden van die administratie. Zo heb je het met veel zwoegen, zweten en weerzin weggewerkt en dan begint alles weer opnieuw. Moet je weer moed verzamelen eraan te beginnen terwijl de stapel weer groeit.
Dat deel van het leven is me een doorn in het oog.
Ik denk echt dat ik me dan niet snel hecht of me daarvoor afsluit want als iemand uit mijn leven vertrekt of de gedachte zit ik daar niet meer zo mee. Heb het al vaker meegemaakt, hoort er ook een beetje bij dus misschien heb ik een immuunschild opgebouwd? Ik calculeer het al in eigenlijk dat het kan gebeuren en heb voor mezelf al uitgemaakt dat er dan ook nog wel een leven is. Dat de wereld niet vergaat of ophoudt voor mij als iemand daaruit vertrekt.
Ik denk dat mijn medicijnen dit tot stand hebben gebracht. Voor de medicijnen dacht en voelde ik dat absoluut niet zo. Kon dat als heel heftig ervaren of heel naar vinden, alhoewel het ook al snel weer af kon zakken naar een punt van onverschilligheid.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 20 augustus 2007 om 19:38
Hoi Robin en Shahla,
Het gaat nu wel weer wat beter. Vandaag heb ik mijn therapeut gesproken. Dat was wel fijn. Met haar hulp kan ik alles beter relativeren. Vorige week dacht ik zo negatief over mezelf. Ik vond me zelf een mislukkeling. En was bang dat iedereen om mij heen ook zo over mij zou denken als ik vertelde dat het niet gelukt was met het katje. Nu denk ik gelukkig wat positiever over mezelf. En morgen ga ik weer werken dus dat geeft een beetje afleiding.
Het gaat nu wel weer wat beter. Vandaag heb ik mijn therapeut gesproken. Dat was wel fijn. Met haar hulp kan ik alles beter relativeren. Vorige week dacht ik zo negatief over mezelf. Ik vond me zelf een mislukkeling. En was bang dat iedereen om mij heen ook zo over mij zou denken als ik vertelde dat het niet gelukt was met het katje. Nu denk ik gelukkig wat positiever over mezelf. En morgen ga ik weer werken dus dat geeft een beetje afleiding.
dinsdag 21 augustus 2007 om 07:27
Ja, dan ben je met je gedachten even gericht op iets anders.
Soms zullen mensen inderdaad negatief over je denken maar probeer dat van je af te laten glijden. Meestal ben je al hard genoeg voor jezelf, daar heb je anderen helemaal niet voor nodig om er nog een schepje bovenop te doen, toch!
Wat belangrijk is, wat jij aan kunt en wat jij erbij voelt en wat jij ervan vindt.
En als dat te negatief is, moet je proberen jezelf niet naar beneden te halen.
Je mag jezelf best eens op je kop geven (zelfreflectie) omdat je bepaalde dingen anders had kunnen doen maar maak van jezelf op die momenten niet iemand die helemaal niks waard is. Dat is niet eerlijk tegenover jezelf. Er zijn andere dingen die wel goed gaan, die je wel goed kunt.
Ik moet over een uurtje ook weg om te werken. Hopelijk zijn er een paar leuke oudjes om mee te werken ;) en/of is er tijd om 3D kaartjes te maken, want de voorraad om aan patiënten mee te geven was behoorlijk geslonken de laatste keer dat ik er was.
Soms zullen mensen inderdaad negatief over je denken maar probeer dat van je af te laten glijden. Meestal ben je al hard genoeg voor jezelf, daar heb je anderen helemaal niet voor nodig om er nog een schepje bovenop te doen, toch!
Wat belangrijk is, wat jij aan kunt en wat jij erbij voelt en wat jij ervan vindt.
En als dat te negatief is, moet je proberen jezelf niet naar beneden te halen.
Je mag jezelf best eens op je kop geven (zelfreflectie) omdat je bepaalde dingen anders had kunnen doen maar maak van jezelf op die momenten niet iemand die helemaal niks waard is. Dat is niet eerlijk tegenover jezelf. Er zijn andere dingen die wel goed gaan, die je wel goed kunt.
Ik moet over een uurtje ook weg om te werken. Hopelijk zijn er een paar leuke oudjes om mee te werken ;) en/of is er tijd om 3D kaartjes te maken, want de voorraad om aan patiënten mee te geven was behoorlijk geslonken de laatste keer dat ik er was.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
