Psyche
alle pijlers
Borderline topic - ervaringen delen
donderdag 20 augustus 2020 om 11:09
Mijn echtgenoot heeft sedert enige tijd de diagnose borderline gekregen vanuit een uitgebreide psychodiagnostiek. Hij volgt hiervoor een intensief therapeutisch traject via psycholoog, psychiater en huisarts.
Steeds meer merk ik dat ik als naastbetrokkene moeite heb om correct te reageren op zijn gedrag. Het is zeer moeilijk om me in zijn denkwijze te verplaatsen en dat zorgt voor spanningen in ons huwelijk. Uiteraard wil ik hem naar best vermogen ondersteunen, maar voel me soms onmachtig.
Ik merk dat er op dit forum niet meer zo veel recente specifieke topics zijn terug te vinden over borderline, vandaar dit nieuwe ervarings-topic.
Deel zeker jullie ervaringen hier als naastbetrokkene: hoe gaan jullie er mee om? hoe zijn jullie gekomen tot een stabiele gezinssituatie? wat werkt voor jullie absoluut wel, of absoluut niet? Hoe gaan jullie om met automutilatie?
Uiteraard hoor ik ook graag meningen van borderliners zelf: hoe kunnen wij als naastbetrokkene het beste met jullie omgaan? welke therapie heeft jullie echt geholpen om de rollercoaster van emoties een plek te geven? Hoe kijken jullie naar het aantrekken-afstoten van naastbetrokkenen?
Ik hoop hier veel reacties te zien verschijnen om te komen tot een open discussie over borderline!
Steeds meer merk ik dat ik als naastbetrokkene moeite heb om correct te reageren op zijn gedrag. Het is zeer moeilijk om me in zijn denkwijze te verplaatsen en dat zorgt voor spanningen in ons huwelijk. Uiteraard wil ik hem naar best vermogen ondersteunen, maar voel me soms onmachtig.
Ik merk dat er op dit forum niet meer zo veel recente specifieke topics zijn terug te vinden over borderline, vandaar dit nieuwe ervarings-topic.
Deel zeker jullie ervaringen hier als naastbetrokkene: hoe gaan jullie er mee om? hoe zijn jullie gekomen tot een stabiele gezinssituatie? wat werkt voor jullie absoluut wel, of absoluut niet? Hoe gaan jullie om met automutilatie?
Uiteraard hoor ik ook graag meningen van borderliners zelf: hoe kunnen wij als naastbetrokkene het beste met jullie omgaan? welke therapie heeft jullie echt geholpen om de rollercoaster van emoties een plek te geven? Hoe kijken jullie naar het aantrekken-afstoten van naastbetrokkenen?
Ik hoop hier veel reacties te zien verschijnen om te komen tot een open discussie over borderline!
donderdag 20 augustus 2020 om 13:13
donderdag 20 augustus 2020 om 13:46
Bedankt voor je goed bedoelde raad, maar ik kan er maar weinig mee eerlijk gezegd. Als je iemand graag ziet probeer je je toch te verplaatsen in zijn/haar leefwereld? Net zoals ik hem niet in de steek zou laten als hij een fysieke kwaal zou hebben, vind ik niet dat ik hem in de steek kan laten door zijn psychische ziekte.
Ik ben er mij enorm over in aan het lezen en ik merk dat er vanuit een wederzijdse verstandhouding waarbij je mekaars grenzen respecteert weldegelijk een vooruitzicht is op een harmonisch samenleven met een borderliner. Dit topic is dus vooral bedoeld om lotgenoten samen te brengen vanuit hun eigen ervaring.
donderdag 20 augustus 2020 om 13:47
Als er bij haar de wil is om er aan te werken heb je al een grote stap gezet!
donderdag 20 augustus 2020 om 13:51
Klopt helemaal, en ik ga me ook niet verliezen in een rol als therapeut, maar het is wel zo dat borderliners redeneren vanuit een heel andere kijk op de wereld en moeite hebben met het ordenen en capteren van prikkels. Als je daar als partner op de juiste manier mee omgaat - net zoals hij mij dient te respecteren in mijn zijn - denk ik dat er wel veel mogelijk is.
En misschien was de uitdrukking 'correct reageren' een beetje ongelukkig gekozen, maar ik bedoelde ermee dat als je weet welke impact bepaalde handelingen/uitspraken hebben in de leefwereld van een borderliner, dat je er rekening mee kan houden.
Ik kan een psychisch ziekte partner toch ook zo maar niet laten vallen, of wel?
donderdag 20 augustus 2020 om 13:52
Het is ook pittigjustagirly schreef: ↑20-08-2020 13:43Lijkt me zeer pittig, heel veel sterkte.
Pas goed op jezelf ook!!
maar ik hou wel van een uitdaging.Ik moet inderdaad zien dat ik in het hele traject voldoende zorg draag voor mezelf! Bedankt voor je bezorgdheid!
donderdag 20 augustus 2020 om 13:59
Ik ben wel blij met mijn sterke partner die mij niet laat vallen bij het proberem te overwinne van complexe trauma s al is dit anders dan bordeline, het is niet makkelijk idd mensen met bordeline ik heb een aangetrouwde nicht die dit heeft en zichzelf heel vaak in de problemen bracht en vaak verkeerde mannen trof wij weten niet waar ze uithangt ze verdwijnt vaak van de radar. Ik hoop.dat de juiste therapie hem kan helpen en dat jij ook vooral goed je eigen grenzen bewaakt je hoeft rot gedrag niet goed.te keuren en bewaak je zelf gewoon goed.
donderdag 20 augustus 2020 om 14:10
Verzorg jezelf alleszins goed, en ik denk inderdaad dat een begripvolle ondersteuning van een partner een goudklomp is voor mensen met deze psychische kwetsbaarheden. Bij mij is stilaan ook wel dat besef gekomen dat het hebben van een partner met een psychische kwetsbaarheid iets voor het leven is.Lavendel2 schreef: ↑20-08-2020 13:59Ik ben wel blij met mijn sterke partner die mij niet laat vallen bij het proberem te overwinne van complexe trauma s al is dit anders dan bordeline, het is niet makkelijk idd mensen met bordeline ik heb een aangetrouwde nicht die dit heeft en zichzelf heel vaak in de problemen bracht en vaak verkeerde mannen trof wij weten niet waar ze uithangt ze verdwijnt vaak van de radar. Ik hoop.dat de juiste therapie hem kan helpen en dat jij ook vooral goed je eigen grenzen bewaakt je hoeft rot gedrag niet goed.te keuren en bewaak je zelf gewoon goed.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn echtgenoot zich eigenlijk helemaal niet rot gedraagt (geen verbale noch fysieke agressie), maar het wel heel duidelijk moeilijk heeft met het reguleren van zijn emoties. In de basis zal hij alles doen om anderen niet teleur te stellen om niet verlaten te worden. Aspecten die bij hem wel spelen zijn zwart/wit denken, impulsiviteit, auto-mutilatie en stemmingswisselingen. En dat maakt het voor mij als naastbetrokkene soms moeilijk om op te reageren, je voelt je onmachtig. Hoe reageer je als je echtgenoot met opengesneden armen voor je staat? Het is alleszins geen aandacht, het is echt een uiting van emotionele pijn.
Als randinfo wil ik nog meegeven dat mijn echtgenoot in zijn jeugd sexueel misbruikt werd door zijn vader (die ondertussen 20 jaar geleden verongelukt is) en dat hij in een heftige codependente relatie zit met zijn moeder (waar hij ondertussen wegens toxische invloed afstand van probeert te nemen)
donderdag 20 augustus 2020 om 14:47
donderdag 20 augustus 2020 om 15:05
Hi, hier een reactie van iemand die borderline heeft. Toen ik in behandeling ging had ik een relatie en als ik denk aan wat ik het fijnste vond, was dat mijn toenmalige vriend mij niet anders ging behandelen. Hij heeft nooit aanpassingen gedaan als ik onredelijke dingen verwachtte van hem, hij legde mij op een rustige manier uit dat wat ik van hem vroeg niet reëel was en hoewel ik daardoor geraakt werd hielp het mij echt enorm dat hij nooit meeging in onrealistische verwachtingen van mij. Je vraagt hoe je correct kan reageren, ik denk dat je gewoon bij je eigen gevoel moet blijven. Goed voorbeeld doet leven gold bij mij zeker.
Voordat ik behandeling had gehad, kon ik door mijn hevige emotionele "uitbarstingen" anderen vaak triggeren om ook heel boos of verdrietig te worden. Dit is natuurlijk niet expres, maar de behoefte om bevestiging/zekerheid te krijgen ging zo diep. Daarnaast ben ik niet opgegroeid in een thuissituatie waarbij conflicten rustig werden uitgepraat. Het liep altijd enorm hoog op en ik kende het ook niet anders. In therapie heb ik geleerd om juist even tot rust te komen (en dat je juist even rust moet nemen als je voelt dat je emoties te hoog oplopen). Wat hierin wel heel belangrijk is bij mij is dat mijn partner me wel de veiligheid geeft om die afstand te nemen. Het bespreekbaar maken hielp mij ook zo van: "lieverd ik merk nu dat ik me erg boos/verdrietig/etc ga voelen, ik wil graag over 30 minuten met je verder praten zodat ik kan afkoelen want ik kan nu niet op een goede manier in gesprek" . Voor mij was die tijdsindicatie heel belangrijk dat geeft een houvast. Daarnaast geeft het de persoon met borderline ook tijd om de hevige emoties te laten zakken en eerlijk te kijken naar zijn of haar eigen aandeel.
Ik weet niet of dit de dingen zijn waar je tegenaan loopt met je vriend maar hoop dat je er iets aan hebt! Super dat je hem niet laat vallen, het is een heftige stoornis maar als hij wil kan je er goed aan werken. Laat maar weten als je nog andere vragen hebt.
Voordat ik behandeling had gehad, kon ik door mijn hevige emotionele "uitbarstingen" anderen vaak triggeren om ook heel boos of verdrietig te worden. Dit is natuurlijk niet expres, maar de behoefte om bevestiging/zekerheid te krijgen ging zo diep. Daarnaast ben ik niet opgegroeid in een thuissituatie waarbij conflicten rustig werden uitgepraat. Het liep altijd enorm hoog op en ik kende het ook niet anders. In therapie heb ik geleerd om juist even tot rust te komen (en dat je juist even rust moet nemen als je voelt dat je emoties te hoog oplopen). Wat hierin wel heel belangrijk is bij mij is dat mijn partner me wel de veiligheid geeft om die afstand te nemen. Het bespreekbaar maken hielp mij ook zo van: "lieverd ik merk nu dat ik me erg boos/verdrietig/etc ga voelen, ik wil graag over 30 minuten met je verder praten zodat ik kan afkoelen want ik kan nu niet op een goede manier in gesprek" . Voor mij was die tijdsindicatie heel belangrijk dat geeft een houvast. Daarnaast geeft het de persoon met borderline ook tijd om de hevige emoties te laten zakken en eerlijk te kijken naar zijn of haar eigen aandeel.
Ik weet niet of dit de dingen zijn waar je tegenaan loopt met je vriend maar hoop dat je er iets aan hebt! Super dat je hem niet laat vallen, het is een heftige stoornis maar als hij wil kan je er goed aan werken. Laat maar weten als je nog andere vragen hebt.
donderdag 20 augustus 2020 om 15:14
Wat een mooie en zinvolle reactie vanuit jouw eigen ervaring. Dat is inderdaad iets dat ik nog moet leren: niet in meegaan als de emoties hoog zitten, maar het lukt me steeds beter. Ik vind je suggestie van het meegeven van die tijdsindicatie een heel waardevolle tip, duidelijkheid en grenzen zijn immers zeer belangrijk in de omgang met borderliners.hippygirl94 schreef: ↑20-08-2020 15:05Hi, hier een reactie van iemand die borderline heeft. Toen ik in behandeling ging had ik een relatie en als ik denk aan wat ik het fijnste vond, was dat mijn toenmalige vriend mij niet anders ging behandelen. Hij heeft nooit aanpassingen gedaan als ik onredelijke dingen verwachtte van hem, hij legde mij op een rustige manier uit dat wat ik van hem vroeg niet reëel was en hoewel ik daardoor geraakt werd hielp het mij echt enorm dat hij nooit meeging in onrealistische verwachtingen van mij. Je vraagt hoe je correct kan reageren, ik denk dat je gewoon bij je eigen gevoel moet blijven. Goed voorbeeld doet leven gold bij mij zeker.
Voordat ik behandeling had gehad, kon ik door mijn hevige emotionele "uitbarstingen" anderen vaak triggeren om ook heel boos of verdrietig te worden. Dit is natuurlijk niet expres, maar de behoefte om bevestiging/zekerheid te krijgen ging zo diep. Daarnaast ben ik niet opgegroeid in een thuissituatie waarbij conflicten rustig werden uitgepraat. Het liep altijd enorm hoog op en ik kende het ook niet anders. In therapie heb ik geleerd om juist even tot rust te komen (en dat je juist even rust moet nemen als je voelt dat je emoties te hoog oplopen). Wat hierin wel heel belangrijk is bij mij is dat mijn partner me wel de veiligheid geeft om die afstand te nemen. Het bespreekbaar maken hielp mij ook zo van: "lieverd ik merk nu dat ik me erg boos/verdrietig/etc ga voelen, ik wil graag over 30 minuten met je verder praten zodat ik kan afkoelen want ik kan nu niet op een goede manier in gesprek" . Voor mij was die tijdsindicatie heel belangrijk dat geeft een houvast. Daarnaast geeft het de persoon met borderline ook tijd om de hevige emoties te laten zakken en eerlijk te kijken naar zijn of haar eigen aandeel.
Ik weet niet of dit de dingen zijn waar je tegenaan loopt met je vriend maar hoop dat je er iets aan hebt! Super dat je hem niet laat vallen, het is een heftige stoornis maar als hij wil kan je er goed aan werken. Laat maar weten als je nog andere vragen hebt.
Welke therapie heb je gevolgd? Heb je nu het gevoel dat je op een plek bent waar je je heftige emoties wel kan kanaliseren?
donderdag 20 augustus 2020 om 15:16
Leven met een borderliner is nou eenmaal niet makkelijk, ik vind dat je in bepaalde gevallen gewoon voor jezelf mag kiezen, en als ik het eerder had geweten was ik met een grote boog om ex heengelopen.
donderdag 20 augustus 2020 om 15:30
Fijn dat je er iets aan hebt! Wat ik heel kenmerkend vond en waar ik veel van heb geleerd is dat ik eerder anderen (onbewust) verantwoordelijk maakte voor mijn emoties. Voor jou is het ook belangrijk dat je onthoud dat je niet verantwoordelijk bent voor wat je man voelt, dat is hij zelf. En duidelijkheid en grenzen is inderdaad prettig. Daarnaast groeit het vertrouwen tussen jullie ook op het moment dat je na een pauze weer rustig in gesprek gaat.Lightpoint76 schreef: ↑20-08-2020 15:14Wat een mooie en zinvolle reactie vanuit jouw eigen ervaring. Dat is inderdaad iets dat ik nog moet leren: niet in meegaan als de emoties hoog zitten, maar het lukt me steeds beter. Ik vind je suggestie van het meegeven van die tijdsindicatie een heel waardevolle tip, duidelijkheid en grenzen zijn immers zeer belangrijk in de omgang met borderliners.
Welke therapie heb je gevolgd? Heb je nu het gevoel dat je op een plek bent waar je je heftige emoties wel kan kanaliseren?
Ik heb zelf persoonsgerichte psychotherapie gekregen, hierbij kreeg ik veel inzichten in waar mijn gedrag vandaan komt. Ook schematherapie en CGT hebben mij wel geholpen. Ik vond het in het begin doodeng want je moet al je "veiligheid" loslaten maar ik ben nu op een plek waar ik veel beter kan omgaan met de symptomen. Ik denk dat ik altijd wel emotioneler/gevoeliger zal blijven maar mijn omgeving merkt daar weinig tot niets van.
donderdag 20 augustus 2020 om 15:43
Oh en wat mij ook heel erg heeft geholpen is om me te verdiepen in radical acceptance van Marsha Lineham. Het moment dat je heftige emoties voelt gewoon gaan liggen op een voor jou veilige plek, en de emotie als golven over je heen laten komen en accepteren dat ze er zijn. Mindfulness kan hier ook heel steunend in zijn. De emoties bij borderline lopen vaak hoog op omdat je zelf ook doorhebt dat je hevige reacties vreemd zijn voor anderen en je je er dan tegen gaat verzetten.
donderdag 20 augustus 2020 om 16:30
Vaak ontwikkeld bordeline zich idd door trauma's niet altijd zo natuurlijk, ik ben er ook op onderzocht bij mij kwam geen bordeline uit, maar vooral emotioneel verwaarloosd maar ook diverse soorten misbruik ik heb wel moeite met emoties dus ik kan mij iets langer verdrietig voelen dan iemand anders zeg maar, voor de ptss kun je emdr ctg krijgen en imagion exposer, bordeline dacht ik schema therapie vooral balans stabiliteit rust is belangrijk bij cptss en ook bij bordeline.Lightpoint76 schreef: ↑20-08-2020 14:10Verzorg jezelf alleszins goed, en ik denk inderdaad dat een begripvolle ondersteuning van een partner een goudklomp is voor mensen met deze psychische kwetsbaarheden. Bij mij is stilaan ook wel dat besef gekomen dat het hebben van een partner met een psychische kwetsbaarheid iets voor het leven is.
Nu moet ik wel zeggen dat mijn echtgenoot zich eigenlijk helemaal niet rot gedraagt (geen verbale noch fysieke agressie), maar het wel heel duidelijk moeilijk heeft met het reguleren van zijn emoties. In de basis zal hij alles doen om anderen niet teleur te stellen om niet verlaten te worden. Aspecten die bij hem wel spelen zijn zwart/wit denken, impulsiviteit, auto-mutilatie en stemmingswisselingen. En dat maakt het voor mij als naastbetrokkene soms moeilijk om op te reageren, je voelt je onmachtig. Hoe reageer je als je echtgenoot met opengesneden armen voor je staat? Het is alleszins geen aandacht, het is echt een uiting van emotionele pijn.
Als randinfo wil ik nog meegeven dat mijn echtgenoot in zijn jeugd sexueel misbruikt werd door zijn vader (die ondertussen 20 jaar geleden verongelukt is) en dat hij in een heftige codependente relatie zit met zijn moeder (waar hij ondertussen wegens toxische invloed afstand van probeert te nemen)
Wel heftig to dat het zo met hem gaat ik begrijp je onmacht!
donderdag 20 augustus 2020 om 18:45
Lief van je dat je je zo inleeft, maar bedenk dat je grosso modo evenveel voor jezelf uit de relatie moet halen als dat je er voor hem in investeert. Doe je het anders (wat ik begrijp want je houdt van hem dus wil je geven) dan zal dat voor geen van tweeën gezond zijn en mogelijk tot een breuk leiden.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 augustus 2020 om 19:47
Borderline betekent letterlijk grens...hij zal jouw grenzen zijn als oordelen over hem en zijn grenzeloosheid zal keer op keer jouw grens overschrijden. Indien je van 1976 bent, dan weet je beter dan dit.Lightpoint76 schreef: ↑20-08-2020 13:46Bedankt voor je goed bedoelde raad, maar ik kan er maar weinig mee eerlijk gezegd. Als je iemand graag ziet probeer je je toch te verplaatsen in zijn/haar leefwereld? Net zoals ik hem niet in de steek zou laten als hij een fysieke kwaal zou hebben, vind ik niet dat ik hem in de steek kan laten door zijn psychische ziekte.
Ik ben er mij enorm over in aan het lezen en ik merk dat er vanuit een wederzijdse verstandhouding waarbij je mekaars grenzen respecteert weldegelijk een vooruitzicht is op een harmonisch samenleven met een borderliner. Dit topic is dus vooral bedoeld om lotgenoten samen te brengen vanuit hun eigen ervaring.
Verliefdheid alleen is geen basis voor een relatie.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 21 augustus 2020 om 08:02
Mag ik even zeggen dat het me opvalt dat je er op een heel gebalanceerde, heldere manier over praat? Het is heel duidelijk dat je met jezelf en de impact op anderen aan de slag bent gegaan. Het stemt mij alleszins hoopvol in het toekomstig traject met mijn echtgenoot. Het grote geluk dat ik ook heb is dat er bij hem ook een wil is om er aan te werken, hij wil het zelf ook onder controle krijgen. Dat is al een belangrijke stap in een therapeutisch proces. Ik zou écht niet weten wat ik zou moeten beginnen als hij er helemaal niets mee zou willen doen.hippygirl94 schreef: ↑20-08-2020 15:30Fijn dat je er iets aan hebt! Wat ik heel kenmerkend vond en waar ik veel van heb geleerd is dat ik eerder anderen (onbewust) verantwoordelijk maakte voor mijn emoties. Voor jou is het ook belangrijk dat je onthoud dat je niet verantwoordelijk bent voor wat je man voelt, dat is hij zelf. En duidelijkheid en grenzen is inderdaad prettig. Daarnaast groeit het vertrouwen tussen jullie ook op het moment dat je na een pauze weer rustig in gesprek gaat.
Ik heb zelf persoonsgerichte psychotherapie gekregen, hierbij kreeg ik veel inzichten in waar mijn gedrag vandaan komt. Ook schematherapie en CGT hebben mij wel geholpen. Ik vond het in het begin doodeng want je moet al je "veiligheid" loslaten maar ik ben nu op een plek waar ik veel beter kan omgaan met de symptomen. Ik denk dat ik altijd wel emotioneler/gevoeliger zal blijven maar mijn omgeving merkt daar weinig tot niets van.
vrijdag 21 augustus 2020 om 08:05
Ik heb je suggestie ook even aan mijn echtgenoot voorgelegd en hij vertelde me dat hij er ook al van gehoord had en dat het ook al toegepast werd in zijn therapie. Hij gaat er zich zeker ook meer in verdiepen, maar eerst maar eens door de lectuur worstelen die er nu al in huis is. Op den duur zou je overmand geraken door de lectuur die er nog ligt om door te nemen.hippygirl94 schreef: ↑20-08-2020 15:43Oh en wat mij ook heel erg heeft geholpen is om me te verdiepen in radical acceptance van Marsha Lineham. Het moment dat je heftige emoties voelt gewoon gaan liggen op een voor jou veilige plek, en de emotie als golven over je heen laten komen en accepteren dat ze er zijn. Mindfulness kan hier ook heel steunend in zijn. De emoties bij borderline lopen vaak hoog op omdat je zelf ook doorhebt dat je hevige reacties vreemd zijn voor anderen en je je er dan tegen gaat verzetten.
Maar we gaan er geraken, daar is mijn hoop op gesteld
