Psyche
alle pijlers
Borderline
dinsdag 9 februari 2016 om 22:31
Hallo lieve iedereen,
Ik weet dat hier al heel veel topics over zijn, de meeste heb ik al doorgespit. Maar geen topic die actief is en ik heb veel behoefte om een beetje gedachten uit te wisselen met lotgenoten, volgens mij hangen er hier best wel wat rond.
Ik ben heel recent gediagnosticeerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Toen de stoornis ter sprake begon te komen in mijn behandeling, schrok ik heel erg.
Borderliners, dat zijn toch mensen die zichzelf overschreeuwen, aandacht trekken, manipuleren, gewoonweg onmogelijk zijn? Ik had - zoals vele mensen hebben - een nogal extreem van deze stoornis.
Inmiddels heb ik wel geleerd dat er ook binnen borderline een heel groot grijs gebied bestaat (nogal moeilijk voor een borderliner om zo’n grijs gebied te aanvaarden, als rasechte zwart-wit denker ), en dat je naast de klassieke variant ook een ‘stille’ variant hebt waarbij de emoties zich meer naar binnen keren. Ik lijk symptomen van beide varianten te hebben, afhankelijk van de situatie (in liefdesrelaties heb ik bijvoorbeeld last van acting-out gedrag, terwijl ik bij problemen in vriendschappen me heel erg in mezelf keer, niks aan de ander laat merken en mezelf wegcijfer zodat die ander me niet in de steek laat).
Ik wil graag mijn hele verhaal vertellen, maar dat doe ik in een volgende post, want ik zou graag willen dat dit een topic wordt voor mensen met borderline of mensen die om een andere reden hierover hun gedachten willen delen. En dan hoeven jullie niet elke keer mijn hele verhaal langs te scrollen boven aan elke pagina.
O, en in eerdere topics heb ik gezien dat er ook vaak veel mensen op zulke topics afkomen die een relatie met een borderliner hebben (gehad), en dat dit vaak heel veel verdriet met zich mee brengt. Dat snap ik, en ook hier zijn zulke ervaringen natuurlijk meer dan welkom.
Ik weet dat hier al heel veel topics over zijn, de meeste heb ik al doorgespit. Maar geen topic die actief is en ik heb veel behoefte om een beetje gedachten uit te wisselen met lotgenoten, volgens mij hangen er hier best wel wat rond.
Ik ben heel recent gediagnosticeerd met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Toen de stoornis ter sprake begon te komen in mijn behandeling, schrok ik heel erg.
Borderliners, dat zijn toch mensen die zichzelf overschreeuwen, aandacht trekken, manipuleren, gewoonweg onmogelijk zijn? Ik had - zoals vele mensen hebben - een nogal extreem van deze stoornis.
Inmiddels heb ik wel geleerd dat er ook binnen borderline een heel groot grijs gebied bestaat (nogal moeilijk voor een borderliner om zo’n grijs gebied te aanvaarden, als rasechte zwart-wit denker ), en dat je naast de klassieke variant ook een ‘stille’ variant hebt waarbij de emoties zich meer naar binnen keren. Ik lijk symptomen van beide varianten te hebben, afhankelijk van de situatie (in liefdesrelaties heb ik bijvoorbeeld last van acting-out gedrag, terwijl ik bij problemen in vriendschappen me heel erg in mezelf keer, niks aan de ander laat merken en mezelf wegcijfer zodat die ander me niet in de steek laat).
Ik wil graag mijn hele verhaal vertellen, maar dat doe ik in een volgende post, want ik zou graag willen dat dit een topic wordt voor mensen met borderline of mensen die om een andere reden hierover hun gedachten willen delen. En dan hoeven jullie niet elke keer mijn hele verhaal langs te scrollen boven aan elke pagina.
O, en in eerdere topics heb ik gezien dat er ook vaak veel mensen op zulke topics afkomen die een relatie met een borderliner hebben (gehad), en dat dit vaak heel veel verdriet met zich mee brengt. Dat snap ik, en ook hier zijn zulke ervaringen natuurlijk meer dan welkom.
zaterdag 13 februari 2016 om 18:41
Herkenbaar herkenbaar. Liefdesrelaties...Momenteel heb ik er geen maar mijn laatste was ook echt geen succes. Ik heb in relaties gemerkt dat ik continue bevestiging nodig heb dat ik echt 'leuk' ben. Mijn ex werd daar compleet gestoord van. Ook hadden we vaak ruzies e.d waarin ik behoorlijk door kon drammen en het vervolgens, jawel, keer op keer uitmaakte. Aantrekken en afstoten inderdaad.
Ik heb ervaren iemand nodig te hebben die stabiel is, mij kan remmen in mijn grenzeloze gedrag, geduld en inlevingsvermogen heeft. Dat is een ding dat zeker is.
Wat fijn dat er steeds meer lotgenootjes bijkomen.
Ik heb ervaren iemand nodig te hebben die stabiel is, mij kan remmen in mijn grenzeloze gedrag, geduld en inlevingsvermogen heeft. Dat is een ding dat zeker is.
Wat fijn dat er steeds meer lotgenootjes bijkomen.
zaterdag 13 februari 2016 om 18:50
Moedig dat jullie hier zo over schrijven, er rust een behoorlijk stigma op en dat mag best wat minder.
Ik moet zeggen dat ik het best wel herken. Ik wil niet aan zelfdiagnostiek doen, maar wil toch een beetje dit topic blijven volgen en het er misschien eens met mijn therapeute over hebben. Vooral in een relatie heb ik last van extreme verlatingsangst. Daardoor pas ik me heel erg aan en ik kan ook zomaar boos worden om iets kleins en huilend weglopen of hem de huid vol schelden. Daarna schaam ik me heel erg en vind ik mezelf een waardeloze match voor iedereen. Ook die gekke gedachten klinken mij helaas helemaal niet gek in de oren, ik heb ze ook en weet ergens ook wel dat ik me iets in mijn hoofd haal, maar op zo'n moment gaat mijn fantasie met me aan de haal. Ook droom ik regelmatig dat mijn vriend vreemdgaat. Ik noem mezelf wel eens een 'relatie-borderliner' omdat deze gedragingen zich vooral/alleen binnen mijn relaties manifesteren...
Over dat aanpassingsgedrag, daar lach ik altijd om, maar als ik erover nadenk is het helemaal niet zo grappig. Eet hij olijven? Dan ben ik opeens fan van olijven. Houdt hij niet van knoflook? Dan eet ik maandenlang geen knoflook. Drinkt hij geen alcohol? Dan drink ik opeens veel minder alcohol. Rookt hij? Dan ga ik ook opeens roken. En als het uitgaat, na een maand lang te denken 'mijn leven is nutteloos, ik spring van het dak', denk ik opeens 'shit, ik was helemaal vergeten hoeveel ik van knoflook houd/hoe vies ik roken vind/vul maar in'...
Momenteel heb ik een vriend die vrij gezond leeft, dat scheelt ook weer voor mijn eigen gezondheid.
Ik moet zeggen dat ik het best wel herken. Ik wil niet aan zelfdiagnostiek doen, maar wil toch een beetje dit topic blijven volgen en het er misschien eens met mijn therapeute over hebben. Vooral in een relatie heb ik last van extreme verlatingsangst. Daardoor pas ik me heel erg aan en ik kan ook zomaar boos worden om iets kleins en huilend weglopen of hem de huid vol schelden. Daarna schaam ik me heel erg en vind ik mezelf een waardeloze match voor iedereen. Ook die gekke gedachten klinken mij helaas helemaal niet gek in de oren, ik heb ze ook en weet ergens ook wel dat ik me iets in mijn hoofd haal, maar op zo'n moment gaat mijn fantasie met me aan de haal. Ook droom ik regelmatig dat mijn vriend vreemdgaat. Ik noem mezelf wel eens een 'relatie-borderliner' omdat deze gedragingen zich vooral/alleen binnen mijn relaties manifesteren...
Over dat aanpassingsgedrag, daar lach ik altijd om, maar als ik erover nadenk is het helemaal niet zo grappig. Eet hij olijven? Dan ben ik opeens fan van olijven. Houdt hij niet van knoflook? Dan eet ik maandenlang geen knoflook. Drinkt hij geen alcohol? Dan drink ik opeens veel minder alcohol. Rookt hij? Dan ga ik ook opeens roken. En als het uitgaat, na een maand lang te denken 'mijn leven is nutteloos, ik spring van het dak', denk ik opeens 'shit, ik was helemaal vergeten hoeveel ik van knoflook houd/hoe vies ik roken vind/vul maar in'...
Momenteel heb ik een vriend die vrij gezond leeft, dat scheelt ook weer voor mijn eigen gezondheid.
zaterdag 13 februari 2016 om 19:38
Ik heb ook de diagnose, al sinds een jaar of 6. Heb heel veel individuele gesprekken gehad met verschillende behandelaren, individueel schematherapie gehad maar we moesten helaas stoppen toen ik in crisis raakte. Ik ben drie keer opgenomen geweest waarvan de laatste met een IBS. Sinds een paar weken weer thuis. De behandelaar die ik voor mijn opname had kan me niet meer verder behandelen, nu willen ze me doorverwijzen. De bedoeling is dat de komende behandeling dan vooral gericht is op leren omgaan met en dat de nadruk ligt op wat er wel goed gaat in mijn leven. Ik vind het moeilijk, wil zo graag beter worden en dit voelt alsof ze mij opgegeven hebben. Accepteren van de diagnose vind ik heel moeilijk, ik vind mezelf zo waardeloos en na al die jaren behandeling heb ik niet veel hoop meer dat het nog beter wordt maar voor mijn kinderen moet ik door vechten. Niet veel mensen weten van mijn diagnose, mijn man weet het en 2 vriendinnen en mijn schoonouders. Ik hou het liever voor mezelf uit angst voor oordelen van mensen. Er zijn zoveel negatieve vooroordelen over borderline.
In relaties heb ik weinig last van mijn borderline. Ben al ruim 8 jaar getrouwd maar heb ook een hele lieve, geduldige man. Uitmaken heb ik wel in het begin van onze relatie gedaan maar dat was vooral het eerste jaar. Bang dat hij vreemd gaat en jaloezie heb ik gelukkig geen last van gehad.
In relaties heb ik weinig last van mijn borderline. Ben al ruim 8 jaar getrouwd maar heb ook een hele lieve, geduldige man. Uitmaken heb ik wel in het begin van onze relatie gedaan maar dat was vooral het eerste jaar. Bang dat hij vreemd gaat en jaloezie heb ik gelukkig geen last van gehad.
zaterdag 13 februari 2016 om 20:38
Wat een herkenning zeg... ongelofelijk! Dit heb ik nog niet eerder gehoord en meegemaakt. Mijn vriend is iets minder geduldig en heeft zelf een aantal zaken in zijn karakter wat mij stoort. Inderdaad het extreme verlatingsangst heb ik ook gehad. Het is nu minder, omdat ik meer zelfvertrouwen heb gekregen. Ik ben minder afhankelijk en dat voelt geweldig!
Voor iedereen: denk nooit dat je het niet waard bent! Wij zijn net als iedereen, alleen dan met een uitgebreidere gebruiksaanwijzing.
@Laava
Ja, ik denk dat ik dat heel goed kan volhouden, omdat ik het ook echt interessant vind en de herkenning erg leuk vind. Klinkt misschien een beetje gek, maar ik leer steeds meer over mezelf en dat is een goede motivatie om zo'n soort therapie vol te houden. Ik heb er echt zin in (klinkt misschien gek).
Ik zit in een vaste relatie inderdaad, woon nu ruim een jaar samen. Echter niet zonder slag of stoot, omdat mijn vriend ook een rugzakje heeft en hij veel verantwoordelijkheden nooit heeft geleerd. Dat maakt het niet makkelijker. Vooral voor mij, omdat ik heel erg structuur nodig heb en alles ook plan. Hij is meer van het 'we zien het wel'. Ik kan daar absoluut niet tegen en wil altijd weten wat er gaat gebeuren, wanneer, hoe laat, waarom etc. Wat mijn therapeut heel gek vond, was dat ik wel ontzettend goed met geld om kan gaan. En dat is ook een puntje in mijn relatie waar mijn vriend niet goed in is. Kan me daar zo vreselijk aan storen grrrr... haha
Voor iedereen: denk nooit dat je het niet waard bent! Wij zijn net als iedereen, alleen dan met een uitgebreidere gebruiksaanwijzing.
@Laava
Ja, ik denk dat ik dat heel goed kan volhouden, omdat ik het ook echt interessant vind en de herkenning erg leuk vind. Klinkt misschien een beetje gek, maar ik leer steeds meer over mezelf en dat is een goede motivatie om zo'n soort therapie vol te houden. Ik heb er echt zin in (klinkt misschien gek).
Ik zit in een vaste relatie inderdaad, woon nu ruim een jaar samen. Echter niet zonder slag of stoot, omdat mijn vriend ook een rugzakje heeft en hij veel verantwoordelijkheden nooit heeft geleerd. Dat maakt het niet makkelijker. Vooral voor mij, omdat ik heel erg structuur nodig heb en alles ook plan. Hij is meer van het 'we zien het wel'. Ik kan daar absoluut niet tegen en wil altijd weten wat er gaat gebeuren, wanneer, hoe laat, waarom etc. Wat mijn therapeut heel gek vond, was dat ik wel ontzettend goed met geld om kan gaan. En dat is ook een puntje in mijn relatie waar mijn vriend niet goed in is. Kan me daar zo vreselijk aan storen grrrr... haha
zaterdag 13 februari 2016 om 20:40
Ohja nog een vraagje aan jullie: hoe zit het met jullie geheugen? Ik vergeet ontzettend veel en vraag soms dingen dubbel en dat stoort sommige mensen, omdat het lijkt alsof je niet geïnteresseerd in ze bent. Bijvoorbeeld: Hoe laat werk je dinsdag? En dan vraag ik het later op de dag nog eens, omdat ik het oprecht het antwoord niet meer weet of omdat ik zelfs ben vergeten dat ik die vraag al eerder heb gesteld. Hebben jullie dit ook?
zaterdag 13 februari 2016 om 21:28
quote:Belofte schreef op 13 februari 2016 @ 18:41:
Herkenbaar herkenbaar. Liefdesrelaties...Momenteel heb ik er geen maar mijn laatste was ook echt geen succes. Ik heb in relaties gemerkt dat ik continue bevestiging nodig heb dat ik echt 'leuk' ben. Mijn ex werd daar compleet gestoord van. Ook hadden we vaak ruzies e.d waarin ik behoorlijk door kon drammen en het vervolgens, jawel, keer op keer uitmaakte. Aantrekken en afstoten inderdaad.
Ik heb ervaren iemand nodig te hebben die stabiel is, mij kan remmen in mijn grenzeloze gedrag, geduld en inlevingsvermogen heeft. Dat is een ding dat zeker is.
Wat fijn dat er steeds meer lotgenootjes bijkomen. :-)Ik weet nog van vroeger als ik single was... dan was ik een stuk stabieler. Wel eenzaam enzo... maar het is rustiger omdat je niet telkens iemand zijn loyaliteit hoeft te testen... ik mis mezelf als zo stabiel wel.
Herkenbaar herkenbaar. Liefdesrelaties...Momenteel heb ik er geen maar mijn laatste was ook echt geen succes. Ik heb in relaties gemerkt dat ik continue bevestiging nodig heb dat ik echt 'leuk' ben. Mijn ex werd daar compleet gestoord van. Ook hadden we vaak ruzies e.d waarin ik behoorlijk door kon drammen en het vervolgens, jawel, keer op keer uitmaakte. Aantrekken en afstoten inderdaad.
Ik heb ervaren iemand nodig te hebben die stabiel is, mij kan remmen in mijn grenzeloze gedrag, geduld en inlevingsvermogen heeft. Dat is een ding dat zeker is.
Wat fijn dat er steeds meer lotgenootjes bijkomen. :-)Ik weet nog van vroeger als ik single was... dan was ik een stuk stabieler. Wel eenzaam enzo... maar het is rustiger omdat je niet telkens iemand zijn loyaliteit hoeft te testen... ik mis mezelf als zo stabiel wel.
zaterdag 13 februari 2016 om 21:33
quote:maximaal225tekens schreef op 13 februari 2016 @ 19:38:
Ik heb ook de diagnose, al sinds een jaar of 6. Heb heel veel individuele gesprekken gehad met verschillende behandelaren, individueel schematherapie gehad maar we moesten helaas stoppen toen ik in crisis raakte. Ik ben drie keer opgenomen geweest waarvan de laatste met een IBS. Sinds een paar weken weer thuis. De behandelaar die ik voor mijn opname had kan me niet meer verder behandelen, nu willen ze me doorverwijzen. De bedoeling is dat de komende behandeling dan vooral gericht is op leren omgaan met en dat de nadruk ligt op wat er wel goed gaat in mijn leven. Ik vind het moeilijk, wil zo graag beter worden en dit voelt alsof ze mij opgegeven hebben. Accepteren van de diagnose vind ik heel moeilijk, ik vind mezelf zo waardeloos en na al die jaren behandeling heb ik niet veel hoop meer dat het nog beter wordt maar voor mijn kinderen moet ik door vechten. Niet veel mensen weten van mijn diagnose, mijn man weet het en 2 vriendinnen en mijn schoonouders. Ik hou het liever voor mezelf uit angst voor oordelen van mensen. Er zijn zoveel negatieve vooroordelen over borderline.
In relaties heb ik weinig last van mijn borderline. Ben al ruim 8 jaar getrouwd maar heb ook een hele lieve, geduldige man. Uitmaken heb ik wel in het begin van onze relatie gedaan maar dat was vooral het eerste jaar. Bang dat hij vreemd gaat en jaloezie heb ik gelukkig geen last van gehad.
Oh jeetje... wat heftig
gaat het nu iets beter met je na de opname? Of heb je het gevoel dat je weer van voor af aan moet beginnen?
Wel fijn dat je een lieve man aan je zijde hebt... het is niet makkelijk om met zo'n stoornis te leven.
Ik heb ook de diagnose, al sinds een jaar of 6. Heb heel veel individuele gesprekken gehad met verschillende behandelaren, individueel schematherapie gehad maar we moesten helaas stoppen toen ik in crisis raakte. Ik ben drie keer opgenomen geweest waarvan de laatste met een IBS. Sinds een paar weken weer thuis. De behandelaar die ik voor mijn opname had kan me niet meer verder behandelen, nu willen ze me doorverwijzen. De bedoeling is dat de komende behandeling dan vooral gericht is op leren omgaan met en dat de nadruk ligt op wat er wel goed gaat in mijn leven. Ik vind het moeilijk, wil zo graag beter worden en dit voelt alsof ze mij opgegeven hebben. Accepteren van de diagnose vind ik heel moeilijk, ik vind mezelf zo waardeloos en na al die jaren behandeling heb ik niet veel hoop meer dat het nog beter wordt maar voor mijn kinderen moet ik door vechten. Niet veel mensen weten van mijn diagnose, mijn man weet het en 2 vriendinnen en mijn schoonouders. Ik hou het liever voor mezelf uit angst voor oordelen van mensen. Er zijn zoveel negatieve vooroordelen over borderline.
In relaties heb ik weinig last van mijn borderline. Ben al ruim 8 jaar getrouwd maar heb ook een hele lieve, geduldige man. Uitmaken heb ik wel in het begin van onze relatie gedaan maar dat was vooral het eerste jaar. Bang dat hij vreemd gaat en jaloezie heb ik gelukkig geen last van gehad.
Oh jeetje... wat heftig
gaat het nu iets beter met je na de opname? Of heb je het gevoel dat je weer van voor af aan moet beginnen?Wel fijn dat je een lieve man aan je zijde hebt... het is niet makkelijk om met zo'n stoornis te leven.
zaterdag 13 februari 2016 om 21:37
quote:Koffiemetslagroom schreef op 13 februari 2016 @ 20:40:
Ohja nog een vraagje aan jullie: hoe zit het met jullie geheugen? Ik vergeet ontzettend veel en vraag soms dingen dubbel en dat stoort sommige mensen, omdat het lijkt alsof je niet geïnteresseerd in ze bent. Bijvoorbeeld: Hoe laat werk je dinsdag? En dan vraag ik het later op de dag nog eens, omdat ik het oprecht het antwoord niet meer weet of omdat ik zelfs ben vergeten dat ik die vraag al eerder heb gesteld. Hebben jullie dit ook?
Mijn geheugen is sinds een paar jaar slechter geworden. Ook omdat ik veel medicijnen slik en er niet 100% bij ben denk ik...
Hebben jullie ook veel last van dissociatie? Hier heb ik het echt moeilijk mee...die leegte... en gevoelloosheid vind ik doodeng.
Ohja nog een vraagje aan jullie: hoe zit het met jullie geheugen? Ik vergeet ontzettend veel en vraag soms dingen dubbel en dat stoort sommige mensen, omdat het lijkt alsof je niet geïnteresseerd in ze bent. Bijvoorbeeld: Hoe laat werk je dinsdag? En dan vraag ik het later op de dag nog eens, omdat ik het oprecht het antwoord niet meer weet of omdat ik zelfs ben vergeten dat ik die vraag al eerder heb gesteld. Hebben jullie dit ook?
Mijn geheugen is sinds een paar jaar slechter geworden. Ook omdat ik veel medicijnen slik en er niet 100% bij ben denk ik...
Hebben jullie ook veel last van dissociatie? Hier heb ik het echt moeilijk mee...die leegte... en gevoelloosheid vind ik doodeng.
zaterdag 13 februari 2016 om 21:38
zaterdag 13 februari 2016 om 22:02
Ik heb geen problemen met mijn geheugen. Wel dat mijn hoofd soms zo vol zit dat ik niet kan nadenken, maar dat heeft meer te maken met traumaklachten.
Dissociatie heb ik helaas ook last van.
Slikken jullie ook medicatie?
Ik ben in december gestopt met mijn medicatie, ik had op een gegeven moment zo'n hoge dosis dat ik me de hele dag gedrogeerd voelde. Toen dacht ik: 'ik heb mijn hele leven zonder gekund, dus nu ook'. En uiteindelijk gaat het me ook redelijk goed af, af en toe slik ik een kalmeringsmiddel als het echt nodig is. Ik heb ervaren dat ik van de medicatie juist hele heftige woedeaanvallen kreeg, waarschijnlijk van de antidepressiva. Raar hoe dat zo'n aparte uitwerking kan hebben.
Dissociatie heb ik helaas ook last van.
Slikken jullie ook medicatie?
Ik ben in december gestopt met mijn medicatie, ik had op een gegeven moment zo'n hoge dosis dat ik me de hele dag gedrogeerd voelde. Toen dacht ik: 'ik heb mijn hele leven zonder gekund, dus nu ook'. En uiteindelijk gaat het me ook redelijk goed af, af en toe slik ik een kalmeringsmiddel als het echt nodig is. Ik heb ervaren dat ik van de medicatie juist hele heftige woedeaanvallen kreeg, waarschijnlijk van de antidepressiva. Raar hoe dat zo'n aparte uitwerking kan hebben.
zaterdag 13 februari 2016 om 22:47
Nee geen medicatie.... Bewust niet. Ik heb het gevoel dat ik dan juist dingen maskeer en niet oplos. Ik wil het op eigen kracht proberen en mocht dat niet lukken (nadat ik echt alles heb geprobeerd voor m'n gevoel), dan zou ik het in overweging nemen.
Dissociatie heel kort een fase gehad toen ik in een depressie zat. Godzijdank heb ik m'n depressie redelijk overwonnen nu. Vond het een redelijk gevaarlijke combi met borderline...
@maximaal
Inderdaad de verschillende behandelaren telkens opnieuw. Je wordt er schijtziek van. Het gevoel dat je inderdaad niet verder komt. Ik heb het ook gehad, telkens weer hetzelfde verhaal vertellen. Voordeel ervan was wel dat het vele malen hetzelfde vertellen me hielp met een stukje verwerking.
@pip
Vond je dat niet moeilijk? Een soort controle over jezelf weggeven door medicatie? Wat heeft jou er toe gezet of overtuigd om toch te beginnen eraan?
Dissociatie heel kort een fase gehad toen ik in een depressie zat. Godzijdank heb ik m'n depressie redelijk overwonnen nu. Vond het een redelijk gevaarlijke combi met borderline...
@maximaal
Inderdaad de verschillende behandelaren telkens opnieuw. Je wordt er schijtziek van. Het gevoel dat je inderdaad niet verder komt. Ik heb het ook gehad, telkens weer hetzelfde verhaal vertellen. Voordeel ervan was wel dat het vele malen hetzelfde vertellen me hielp met een stukje verwerking.
@pip
Vond je dat niet moeilijk? Een soort controle over jezelf weggeven door medicatie? Wat heeft jou er toe gezet of overtuigd om toch te beginnen eraan?
zondag 14 februari 2016 om 01:12
quote:Gipsy25 schreef op 13 februari 2016 @ 10:55:
Oh hoeveel pannenschemas ik wel niet heb ingevuld. En je maakt ook een soort van crisisplan. Gebruik ik nog steeds.
G-schema's ook heel nuttig.
Ik zie borderline als een etiketje waar ik er meerdere van heb en wat ik nodig heb om de juiste zorg te krijgen.
Ben er verder niet zo mee bezig maar heb de diagnose al heel erg lang.
Tip Google eens op positieve eigenschappen van borderline. Je komt dan hele leuke dingen tegen.
Ik ben overigens verslaafd aan cocaine maar ga morgen afkicken. Wish me luck.Heel veel geluk en wijsheid toegewenst. En sterkte in de strijd.
Oh hoeveel pannenschemas ik wel niet heb ingevuld. En je maakt ook een soort van crisisplan. Gebruik ik nog steeds.
G-schema's ook heel nuttig.
Ik zie borderline als een etiketje waar ik er meerdere van heb en wat ik nodig heb om de juiste zorg te krijgen.
Ben er verder niet zo mee bezig maar heb de diagnose al heel erg lang.
Tip Google eens op positieve eigenschappen van borderline. Je komt dan hele leuke dingen tegen.
Ik ben overigens verslaafd aan cocaine maar ga morgen afkicken. Wish me luck.Heel veel geluk en wijsheid toegewenst. En sterkte in de strijd.
zondag 14 februari 2016 om 01:22
quote:pipvanwoezel schreef op 13 februari 2016 @ 21:37:
[...]
Mijn geheugen is sinds een paar jaar slechter geworden. Ook omdat ik veel medicijnen slik en er niet 100% bij ben denk ik...
Hebben jullie ook veel last van dissociatie? Hier heb ik het echt moeilijk mee...die leegte... en gevoelloosheid vind ik doodeng.Ja heb ik ook...ik ben soms uren äfwezig" en mis dus gaten uit mn dag. Ik raakte daar vroeger van in paniek...maar nu tig jaren heb ik er vrede mee. Ik klink als overjarige Borderliner hahaha.n Echt, het heftige wordt minder (raad van een oude rot) maar ieder mens (Borderliner) is anders. Voor mij zal het leven nooit een feest worden. Maar heb het een beetje geaccepteerd.
[...]
Mijn geheugen is sinds een paar jaar slechter geworden. Ook omdat ik veel medicijnen slik en er niet 100% bij ben denk ik...
Hebben jullie ook veel last van dissociatie? Hier heb ik het echt moeilijk mee...die leegte... en gevoelloosheid vind ik doodeng.Ja heb ik ook...ik ben soms uren äfwezig" en mis dus gaten uit mn dag. Ik raakte daar vroeger van in paniek...maar nu tig jaren heb ik er vrede mee. Ik klink als overjarige Borderliner hahaha.n Echt, het heftige wordt minder (raad van een oude rot) maar ieder mens (Borderliner) is anders. Voor mij zal het leven nooit een feest worden. Maar heb het een beetje geaccepteerd.
zondag 14 februari 2016 om 01:25
quote:Belofte schreef op 13 februari 2016 @ 22:02:
Ik heb geen problemen met mijn geheugen. Wel dat mijn hoofd soms zo vol zit dat ik niet kan nadenken, maar dat heeft meer te maken met traumaklachten.
Dissociatie heb ik helaas ook last van.
Slikken jullie ook medicatie?
Ik ben in december gestopt met mijn medicatie, ik had op een gegeven moment zo'n hoge dosis dat ik me de hele dag gedrogeerd voelde. Toen dacht ik: 'ik heb mijn hele leven zonder gekund, dus nu ook'. En uiteindelijk gaat het me ook redelijk goed af, af en toe slik ik een kalmeringsmiddel als het echt nodig is. Ik heb ervaren dat ik van de medicatie juist hele heftige woedeaanvallen kreeg, waarschijnlijk van de antidepressiva. Raar hoe dat zo'n aparte uitwerking kan hebben.Ik overleef zo'n 20 jaar op medicatie..zonder was ik er allang niet meer gweest.
Ik heb geen problemen met mijn geheugen. Wel dat mijn hoofd soms zo vol zit dat ik niet kan nadenken, maar dat heeft meer te maken met traumaklachten.
Dissociatie heb ik helaas ook last van.
Slikken jullie ook medicatie?
Ik ben in december gestopt met mijn medicatie, ik had op een gegeven moment zo'n hoge dosis dat ik me de hele dag gedrogeerd voelde. Toen dacht ik: 'ik heb mijn hele leven zonder gekund, dus nu ook'. En uiteindelijk gaat het me ook redelijk goed af, af en toe slik ik een kalmeringsmiddel als het echt nodig is. Ik heb ervaren dat ik van de medicatie juist hele heftige woedeaanvallen kreeg, waarschijnlijk van de antidepressiva. Raar hoe dat zo'n aparte uitwerking kan hebben.Ik overleef zo'n 20 jaar op medicatie..zonder was ik er allang niet meer gweest.
zondag 14 februari 2016 om 10:52
Goedemorgen iedereen, en welkom ook alle nieuwe schrijvers!
@koffie, ik heb even gegoogeld en DGT is inderdaad ontwikkeld door Linehan. Zou jij misschien iets meer kunnen vertellen over de therapie?
Ik moet morgen aan mijn therapeut laten weten hoe ik nu verder wil, ik vind het heel fijn om zo jullie persoonlijke verhalen een beetje te lezen.
Ik heb de laatste jaren dat m’n geheugen iets minder goed is, maar soms ben ik ook bang dat het door drugsgebruik komt. Ik gebruik het niet vaak (xtc), maar als ik het doe, neem ik vaak wel veel… En ik blow ook regelmatig.
@Laava, jouw diagnoses zijn ongeveer dezelfde als die van gemberthee (ik weet niet of ze nog terugkomt). Wat ik me een beetje afvraag is: hoe bepalen ze dat je naast borderline ook een paranoïde persoonlijkheidsstoornis hebt? Want paranoïde gedachten is ook al één van de kenmerken van borderline, dus er zit daar waarschijnlijk ook al een stukje overlapping.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan op een gegeven moment niet meer weet wat waar vandaan komt.
@zephora, als je al hulp hebt en je herkent hier e.e.a. zou ik het zeker eens met je therapeut bespreken.
@maximaal, jij hebt ook een heftig verhaal, zeg. Moedig dat je doorgaat voor je kids. Die verdienen het zeker, maar jijzelf ook!
@pipvanwoezel, ook dat je stabieler bent als singe, zooo herkenbaar. Ik heb nu echt de leukste vriend ooit, maar soms verlang ik gewoon naar het vrijgezel zijn, puur en alleen omdat ik me dan stabieler voelde. Maar uiteindelijk is dat voor mij ook niet goed, omdat ik als singe altijd heel veel wisselende contacten heb en dat doet ook wel wat met je. In een relatie overigens wel altijd supertrouw.
@koffie, ik heb even gegoogeld en DGT is inderdaad ontwikkeld door Linehan. Zou jij misschien iets meer kunnen vertellen over de therapie?
Ik moet morgen aan mijn therapeut laten weten hoe ik nu verder wil, ik vind het heel fijn om zo jullie persoonlijke verhalen een beetje te lezen.
Ik heb de laatste jaren dat m’n geheugen iets minder goed is, maar soms ben ik ook bang dat het door drugsgebruik komt. Ik gebruik het niet vaak (xtc), maar als ik het doe, neem ik vaak wel veel… En ik blow ook regelmatig.
@Laava, jouw diagnoses zijn ongeveer dezelfde als die van gemberthee (ik weet niet of ze nog terugkomt). Wat ik me een beetje afvraag is: hoe bepalen ze dat je naast borderline ook een paranoïde persoonlijkheidsstoornis hebt? Want paranoïde gedachten is ook al één van de kenmerken van borderline, dus er zit daar waarschijnlijk ook al een stukje overlapping.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan op een gegeven moment niet meer weet wat waar vandaan komt.
@zephora, als je al hulp hebt en je herkent hier e.e.a. zou ik het zeker eens met je therapeut bespreken.
@maximaal, jij hebt ook een heftig verhaal, zeg. Moedig dat je doorgaat voor je kids. Die verdienen het zeker, maar jijzelf ook!
@pipvanwoezel, ook dat je stabieler bent als singe, zooo herkenbaar. Ik heb nu echt de leukste vriend ooit, maar soms verlang ik gewoon naar het vrijgezel zijn, puur en alleen omdat ik me dan stabieler voelde. Maar uiteindelijk is dat voor mij ook niet goed, omdat ik als singe altijd heel veel wisselende contacten heb en dat doet ook wel wat met je. In een relatie overigens wel altijd supertrouw.
zondag 14 februari 2016 om 10:55
O en wat betreft de medicatie: ik gebruik nu (nog) niks. Ze hebben er eerst wel op aangedrongen omdat ik in die testperiode heel erge suïcidale gedachten kreeg, maar ik wilde echt niet en toen hebben we een soort plan van aanpak gemaakt voor wanneer die gedachtes zouden komen.
Ik wilde eerst gewoon weten wat er met me aan de hand was en dan verder kijken. Ik denk niet dat ik anti-depressiva wil slikken, omdat mijn pieken mij echt het levensgeluk geven. En ik ben bang dat ik die met anti-depressiva ook kwijtraak, en dat het dus eigenlijk een averechts effect heeft.
Als het een mogelijkheid zou zijn zou ik trouwens wel graag slaapmedicatie krijgen, want inslapen is voor mij echt vaak een probleem door de drukte in m'n hoofd.
Ik wilde eerst gewoon weten wat er met me aan de hand was en dan verder kijken. Ik denk niet dat ik anti-depressiva wil slikken, omdat mijn pieken mij echt het levensgeluk geven. En ik ben bang dat ik die met anti-depressiva ook kwijtraak, en dat het dus eigenlijk een averechts effect heeft.
Als het een mogelijkheid zou zijn zou ik trouwens wel graag slaapmedicatie krijgen, want inslapen is voor mij echt vaak een probleem door de drukte in m'n hoofd.
zondag 14 februari 2016 om 12:02
Dank je Haligh.
Ik gebruik anti-depressiva en anti-psychotica. Deze gebruik ik nu ongeveer 2,5 maand. Daarvoor veel verschillende soorten medicatie gehad maar veel sloeg niet aan of er waren rare bijwerkingen zoals niet meer kunnen slapen. Die ik nu heb slaan goed aan dus dat is fijn. Nadeel is wel dat ik van de anti psychotica veel aankom. Ik wil morgen overleggen of die dosis misschien gehalveerd kan worden. Ik heb mezelf voorgenomen nu voorlopig de medicatie te blijven gebruiken, stoppen is echt geen optie ben veel te bang dat ik dan weer terug val.
Ik gebruik anti-depressiva en anti-psychotica. Deze gebruik ik nu ongeveer 2,5 maand. Daarvoor veel verschillende soorten medicatie gehad maar veel sloeg niet aan of er waren rare bijwerkingen zoals niet meer kunnen slapen. Die ik nu heb slaan goed aan dus dat is fijn. Nadeel is wel dat ik van de anti psychotica veel aankom. Ik wil morgen overleggen of die dosis misschien gehalveerd kan worden. Ik heb mezelf voorgenomen nu voorlopig de medicatie te blijven gebruiken, stoppen is echt geen optie ben veel te bang dat ik dan weer terug val.
zondag 14 februari 2016 om 12:40
quote:Haligh schreef op 14 februari 2016 @ 10:52:
Goedemorgen iedereen, en welkom ook alle nieuwe schrijvers!
@koffie, ik heb even gegoogeld en DGT is inderdaad ontwikkeld door Linehan. Zou jij misschien iets meer kunnen vertellen over de therapie?
Ik moet morgen aan mijn therapeut laten weten hoe ik nu verder wil, ik vind het heel fijn om zo jullie persoonlijke verhalen een beetje te lezen.
Ik heb de laatste jaren dat m’n geheugen iets minder goed is, maar soms ben ik ook bang dat het door drugsgebruik komt. Ik gebruik het niet vaak (xtc), maar als ik het doe, neem ik vaak wel veel… En ik blow ook regelmatig.
@Laava, jouw diagnoses zijn ongeveer dezelfde als die van gemberthee (ik weet niet of ze nog terugkomt). Wat ik me een beetje afvraag is: hoe bepalen ze dat je naast borderline ook een paranoïde persoonlijkheidsstoornis hebt? Want paranoïde gedachten is ook al één van de kenmerken van borderline, dus er zit daar waarschijnlijk ook al een stukje overlapping.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan op een gegeven moment niet meer weet wat waar vandaan komt.
@zephora, als je al hulp hebt en je herkent hier e.e.a. zou ik het zeker eens met je therapeut bespreken.
@maximaal, jij hebt ook een heftig verhaal, zeg. Moedig dat je doorgaat voor je kids. Die verdienen het zeker, maar jijzelf ook!
@pipvanwoezel, ook dat je stabieler bent als singe, zooo herkenbaar. Ik heb nu echt de leukste vriend ooit, maar soms verlang ik gewoon naar het vrijgezel zijn, puur en alleen omdat ik me dan stabieler voelde. Maar uiteindelijk is dat voor mij ook niet goed, omdat ik als singe altijd heel veel wisselende contacten heb en dat doet ook wel wat met je. In een relatie overigens wel altijd supertrouw.DGT is een therapie waarbij je heel intensief met jezelf aan de slag gaat, 2 sessies per week: 1x individueel en 1x groepsessie. Dit doe je aan de hand van een werkboek. Hier staan verschillende onderwerpen in die voor ons van toepassing zijn. Je mag maximaal 2 sessies missen in 1 module (1 module = 8 weken). Anders wordt je uit de therapie gezet en mag je een maand geen contact opnemen met de hulpverleners. Dit is om jezelf te motiveren en dat je het dus af moet maken. Het duurt in totaal ongeveer een jaar.
Goedemorgen iedereen, en welkom ook alle nieuwe schrijvers!
@koffie, ik heb even gegoogeld en DGT is inderdaad ontwikkeld door Linehan. Zou jij misschien iets meer kunnen vertellen over de therapie?
Ik moet morgen aan mijn therapeut laten weten hoe ik nu verder wil, ik vind het heel fijn om zo jullie persoonlijke verhalen een beetje te lezen.
Ik heb de laatste jaren dat m’n geheugen iets minder goed is, maar soms ben ik ook bang dat het door drugsgebruik komt. Ik gebruik het niet vaak (xtc), maar als ik het doe, neem ik vaak wel veel… En ik blow ook regelmatig.
@Laava, jouw diagnoses zijn ongeveer dezelfde als die van gemberthee (ik weet niet of ze nog terugkomt). Wat ik me een beetje afvraag is: hoe bepalen ze dat je naast borderline ook een paranoïde persoonlijkheidsstoornis hebt? Want paranoïde gedachten is ook al één van de kenmerken van borderline, dus er zit daar waarschijnlijk ook al een stukje overlapping.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je dan op een gegeven moment niet meer weet wat waar vandaan komt.
@zephora, als je al hulp hebt en je herkent hier e.e.a. zou ik het zeker eens met je therapeut bespreken.
@maximaal, jij hebt ook een heftig verhaal, zeg. Moedig dat je doorgaat voor je kids. Die verdienen het zeker, maar jijzelf ook!
@pipvanwoezel, ook dat je stabieler bent als singe, zooo herkenbaar. Ik heb nu echt de leukste vriend ooit, maar soms verlang ik gewoon naar het vrijgezel zijn, puur en alleen omdat ik me dan stabieler voelde. Maar uiteindelijk is dat voor mij ook niet goed, omdat ik als singe altijd heel veel wisselende contacten heb en dat doet ook wel wat met je. In een relatie overigens wel altijd supertrouw.DGT is een therapie waarbij je heel intensief met jezelf aan de slag gaat, 2 sessies per week: 1x individueel en 1x groepsessie. Dit doe je aan de hand van een werkboek. Hier staan verschillende onderwerpen in die voor ons van toepassing zijn. Je mag maximaal 2 sessies missen in 1 module (1 module = 8 weken). Anders wordt je uit de therapie gezet en mag je een maand geen contact opnemen met de hulpverleners. Dit is om jezelf te motiveren en dat je het dus af moet maken. Het duurt in totaal ongeveer een jaar.
zondag 14 februari 2016 om 19:01
@Maximaal, ik snap helemaal dat stoppen geen optie is, fijn dat je nu iets hebt dat werkt. Alleen die bijwerkingen zijn dan weer zo jammer...
@Koffie, klinkt streng maar wel goed. Nou ja, ik moet morgen maar eens kijken wat zij zegt. Ik zit nu bij de basis gz, en ik wil eigenlijk wel naar de gespecialiseerde gz en dan óf VERS, of DGT (Linehan). Voor mijn behandelaar was het volgens mij ook nog een mogelijkheid dat ik bij haar zou blijven. Ze heeft me supergoed geholpen en ook goed doorzien, maar ik wil heel graag groepstherapie.
Ik heb een moeilijk weekend achter de rug, nadat ik bij m'n ouders ben geweest de rest van het weekend last gehad van buien, vooral vrijdagavond en zaterdag. Mijn vriend zit door omstandigheden ook niet zo goed in z'n vel en was zaterdag chagrijnig, dat trok ik totaal niet... Ik neem anderen hun emoties altijd over en omdat ik me al zwaar k*t voelde ging ik echt met een rotvaart naar beneden. Gelukkig heeft vriend me wel lief getroost en hebben we besloten samen weer omhoog te klimmen, en dat is wel redelijk gelukt gelukkig.
Alleen gisteravond waren we bij vrienden en ik was me zo zelfbewust, voelde me heel onzeker en niet leuk, het is altijd wel confronterend dan, zulke dingen.
@Koffie, klinkt streng maar wel goed. Nou ja, ik moet morgen maar eens kijken wat zij zegt. Ik zit nu bij de basis gz, en ik wil eigenlijk wel naar de gespecialiseerde gz en dan óf VERS, of DGT (Linehan). Voor mijn behandelaar was het volgens mij ook nog een mogelijkheid dat ik bij haar zou blijven. Ze heeft me supergoed geholpen en ook goed doorzien, maar ik wil heel graag groepstherapie.
Ik heb een moeilijk weekend achter de rug, nadat ik bij m'n ouders ben geweest de rest van het weekend last gehad van buien, vooral vrijdagavond en zaterdag. Mijn vriend zit door omstandigheden ook niet zo goed in z'n vel en was zaterdag chagrijnig, dat trok ik totaal niet... Ik neem anderen hun emoties altijd over en omdat ik me al zwaar k*t voelde ging ik echt met een rotvaart naar beneden. Gelukkig heeft vriend me wel lief getroost en hebben we besloten samen weer omhoog te klimmen, en dat is wel redelijk gelukt gelukkig.
Alleen gisteravond waren we bij vrienden en ik was me zo zelfbewust, voelde me heel onzeker en niet leuk, het is altijd wel confronterend dan, zulke dingen.
zondag 14 februari 2016 om 19:10
Vervelend dat je weekend zo moeilijk was Haligh. Wel fijn dat je vriend je kon troosten. Vanavond maar lekker met een kopje thee op de bank en tegen je vriend aankruipen .
Ik voel me eigenlijk best goed. Vind het eng om me zo goed te voelen want wanneer stort het weer naar beneden? Kan er maar moeilijk van genieten. Morgen weer een gesprek met de psychiater. Zie er tegenop. Heb helemaal geen zin om met weer een nieuwe behandelaar te beginnen en kan behandelaren nog maar moeilijk vertrouwen. Deze behandelaar is ook maar tijdelijk want ze hebben me al door verwezen. Gelukkig gaat er een vriendin mee naar het gesprek.
Ik voel me eigenlijk best goed. Vind het eng om me zo goed te voelen want wanneer stort het weer naar beneden? Kan er maar moeilijk van genieten. Morgen weer een gesprek met de psychiater. Zie er tegenop. Heb helemaal geen zin om met weer een nieuwe behandelaar te beginnen en kan behandelaren nog maar moeilijk vertrouwen. Deze behandelaar is ook maar tijdelijk want ze hebben me al door verwezen. Gelukkig gaat er een vriendin mee naar het gesprek.
zondag 14 februari 2016 om 19:16
@Maximaal, fijn dat de medicatie nu is aangeslagen. Is altijd even zoeken naar de juiste dosering e.d.
@Haligh, weet je al welke vorm van therapie je gaat kiezen?
Fijn dat het toch is gelukt samen weer omhoog te klimmen. Een fijne valentijnsdag gehad dus? En je af en toe rot voelen mag he.
Mijn weekend was niet om over naar huis te schrijven. Voel(de) me alleen, greep naar de alcohol en zit maar naar de klok te kijken tot de dag om is. Had nog de intentie om vandaag gewoon een paar uur naar buiten te gaan maar kreeg mezelf niet uit huis gesleept. Zou fijn zijn als ik weer eens wat om handen heb!
@Haligh, weet je al welke vorm van therapie je gaat kiezen?
Fijn dat het toch is gelukt samen weer omhoog te klimmen. Een fijne valentijnsdag gehad dus? En je af en toe rot voelen mag he.
Mijn weekend was niet om over naar huis te schrijven. Voel(de) me alleen, greep naar de alcohol en zit maar naar de klok te kijken tot de dag om is. Had nog de intentie om vandaag gewoon een paar uur naar buiten te gaan maar kreeg mezelf niet uit huis gesleept. Zou fijn zijn als ik weer eens wat om handen heb!
maandag 15 februari 2016 om 18:11
@maximaal, o zo herkenbaar, niet kunnen genieten als het goed gaat, want wanneer gaat het weer mis... Probeer een beetje in het nu te leven als het lukt, geniet er maar van dat je je goed voelt. Hoe is het gegaan vandaag bij je nieuwe behandelaar?
@Belofte, wat balen dat je zo'n k*tweekend had. En ik snap dat je verlangt naar iets te doen te hebben. Is vrijwilligerswerk misschien iets, of is dat (nog) too much? Of misschien een cursus volgen in iets, iets waarmee je buiten de cursus om ook kunt oefenen? Iets creatiefs ofzo?
Ik had vandaag weer een afspraak bij de psycholoog. We hebben nu in elk geval besloten dat ik naar de specialistische GGZ ga (dit is basis GGZ), en ik denk dat ik daar dan weer in conclaaf moet over welke vorm van therapie het gaat worden. Ik had in elk geval al gezien dat ze bij de GGZ in mijn woonplaats een gespecialiseerde borderlyine-afdeling hebben, dus dat is denk ik wel goed.
Verder had ze uit een boek voor behandelaars van borderline een aantal bladzijden voor me gekopieerd. Eén van de dingen die erin stond was dat de omgeving het borderline-gedrag vaak in stand houdt door gebrek aan kennis, emoties worden afgewezen e.d. Toevallig dat ze dat had meegenomen want zo konden we het voorval met m'n ouders van dit weekend bespreken, dat dat eigenlijk is wat zij ook al mijn hele leven doen, reageren op een manier waardoor mijn problemen van binnen alleen maar erger worden. Niet kwaadwillig, maar uit onwetendheid, onmacht.
@Belofte, wat balen dat je zo'n k*tweekend had. En ik snap dat je verlangt naar iets te doen te hebben. Is vrijwilligerswerk misschien iets, of is dat (nog) too much? Of misschien een cursus volgen in iets, iets waarmee je buiten de cursus om ook kunt oefenen? Iets creatiefs ofzo?
Ik had vandaag weer een afspraak bij de psycholoog. We hebben nu in elk geval besloten dat ik naar de specialistische GGZ ga (dit is basis GGZ), en ik denk dat ik daar dan weer in conclaaf moet over welke vorm van therapie het gaat worden. Ik had in elk geval al gezien dat ze bij de GGZ in mijn woonplaats een gespecialiseerde borderlyine-afdeling hebben, dus dat is denk ik wel goed.
Verder had ze uit een boek voor behandelaars van borderline een aantal bladzijden voor me gekopieerd. Eén van de dingen die erin stond was dat de omgeving het borderline-gedrag vaak in stand houdt door gebrek aan kennis, emoties worden afgewezen e.d. Toevallig dat ze dat had meegenomen want zo konden we het voorval met m'n ouders van dit weekend bespreken, dat dat eigenlijk is wat zij ook al mijn hele leven doen, reageren op een manier waardoor mijn problemen van binnen alleen maar erger worden. Niet kwaadwillig, maar uit onwetendheid, onmacht.
woensdag 17 februari 2016 om 05:35
Hoi allemaal, ik was even niet op het forum geweest.
Beetje veel last gehad van stemmingswisselingen die ervoor hebben gezorgd dat mijn salontafel is overleden
@ Haligh, goed dat je samen met je psycholoog hebt besloten om het via de specialistische GGZ te gaan doen. Dat is een goede stap geweest denk ik. Hopelijk schiet het allemaal een beetje op ook, want soms zijn er wachtlijsten bij bepaalde behandelingen/ therapieën.
Ben je al een beetje bijgekomen van het bezoek aan je ouders? Je vroeg me hoe ze er achter komen of het een paranoïde persoonlijkheidsstoornis is... Nou, wantrouwen staat bij pps centraal. Bij bordeline is wantrouwen ook een kenmerk en deze kan ook sterke vormen aannemen natuurlijk. Maar bij pps gaat het nog een stapje verder. Helaas is dit wel iets wat zo diep zit dat ik er waarschijnlijk de rest van mijn leven mee zal blijven lopen. Komt omdat ik echt heel vaak ben besodemieterd, voorgelogen, bedreigd en noem maar op in mijn vroege jeugd. Het is een normale reactie dat je door die ervaringen heel erg wantrouwend wordt, maar als je daardoor in het dagelijks leven eigenlijk continue blijft denken dat iedereen tegen je is en het slecht met je voor heeft dan neemt het wat serieuzere vormen aan waardoor je paranoïde gedachtes kunt ontwikkelen. Beetje lastig om het zo even snel uit te leggen allemaal, hoop dat het zo duidelijk is.
@ Maximaal, zo herkenbaar dat als je je een poosje goed voelt dat je toch een onderbuik gevoel hebt van wanneer gaat het nou weer mis? Moeilijk om dat soms even los te laten he?
Ik heb trouwens maandag mijn diploma gehaald van de VERS Eindelijk een keer iets afgemaakt. Dat geeft echt enorm veel zelfvertrouwen kan ik jullie vertellen. Het was wel heel raar om iedereen voor het laatst zo in deze groep mee te maken, maar we hebben het ontzettend goed gedaan in de groep. Hele fijne mensen, die precies begrijpen wat je doormaakt. Iedereen kreeg een advies over hoe verder de problemen aan te pakken. Het advies wat ik kreeg is VERS 2. Deze gaat nog dieper in op problemen binnen de borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik kan serieus niet wachten tot ik hier aan mag beginnen. Maar nu eerst even tot rust komen en alles wat ik van VERS 1 heb geleerd tot me door laten dringen. Je mag sws 3 maanden na VERS 1 nog niet beginnen aan de nieuwe.
Ik ga maar eens proberen te slapen, ben benieuwd naar jullie dagen.
Beetje veel last gehad van stemmingswisselingen die ervoor hebben gezorgd dat mijn salontafel is overleden
@ Haligh, goed dat je samen met je psycholoog hebt besloten om het via de specialistische GGZ te gaan doen. Dat is een goede stap geweest denk ik. Hopelijk schiet het allemaal een beetje op ook, want soms zijn er wachtlijsten bij bepaalde behandelingen/ therapieën.
Ben je al een beetje bijgekomen van het bezoek aan je ouders? Je vroeg me hoe ze er achter komen of het een paranoïde persoonlijkheidsstoornis is... Nou, wantrouwen staat bij pps centraal. Bij bordeline is wantrouwen ook een kenmerk en deze kan ook sterke vormen aannemen natuurlijk. Maar bij pps gaat het nog een stapje verder. Helaas is dit wel iets wat zo diep zit dat ik er waarschijnlijk de rest van mijn leven mee zal blijven lopen. Komt omdat ik echt heel vaak ben besodemieterd, voorgelogen, bedreigd en noem maar op in mijn vroege jeugd. Het is een normale reactie dat je door die ervaringen heel erg wantrouwend wordt, maar als je daardoor in het dagelijks leven eigenlijk continue blijft denken dat iedereen tegen je is en het slecht met je voor heeft dan neemt het wat serieuzere vormen aan waardoor je paranoïde gedachtes kunt ontwikkelen. Beetje lastig om het zo even snel uit te leggen allemaal, hoop dat het zo duidelijk is.
@ Maximaal, zo herkenbaar dat als je je een poosje goed voelt dat je toch een onderbuik gevoel hebt van wanneer gaat het nou weer mis? Moeilijk om dat soms even los te laten he?
Ik heb trouwens maandag mijn diploma gehaald van de VERS Eindelijk een keer iets afgemaakt. Dat geeft echt enorm veel zelfvertrouwen kan ik jullie vertellen. Het was wel heel raar om iedereen voor het laatst zo in deze groep mee te maken, maar we hebben het ontzettend goed gedaan in de groep. Hele fijne mensen, die precies begrijpen wat je doormaakt. Iedereen kreeg een advies over hoe verder de problemen aan te pakken. Het advies wat ik kreeg is VERS 2. Deze gaat nog dieper in op problemen binnen de borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik kan serieus niet wachten tot ik hier aan mag beginnen. Maar nu eerst even tot rust komen en alles wat ik van VERS 1 heb geleerd tot me door laten dringen. Je mag sws 3 maanden na VERS 1 nog niet beginnen aan de nieuwe.
Ik ga maar eens proberen te slapen, ben benieuwd naar jullie dagen.
We teach people how to treat us
