Burn-out, medestrijders

Hier gaat het redelijk. Opbouw werk gaat best oké. Maar merk wel als er te veel gebeurt ik nog snel in de stress schiet. En dan denk ik wel: goed dat ik nog opbouw.

Hier sinds een week weer wat meer lichamelijke klachten. Schouders spelen weer op en zo nu en dan spiertrekkingen weer. Maar denk dat het ook komt door naderende menstruatie (PMS) alsof dat ook e.e.a. triggert.

Vermoeidheid valt me mee. Daar heb ik eigenlijk weinig last van. En ook wel goed gestemd en zin om dingen te ondernemen. Maar wel als ik fysiek te veel doe toename lichamelijke klachten. Ik heb wel sinds kort zo'n spijkermatje om op te liggen. Echt heerlijk. Kan niet meer zonder. Het werkt ontspannend.

Benen op en af last van. Pas bij vaatchirurg geweest en aan één kant behoorlijke spatader waar ik aan geopereerd moet worden. Dus dat kan ook een verklaring zijn.

Baal nu vooral weer van die schouderpijn. Denk soms ook wel: zou ik in de perimenopause zitten ? Want sommige klachten lijken daar op. Ben bijna 38.

Roosje1234 schreef: ↑

27-09-2024 15:23

Daar ben ik ook weer eens even, tijdje geleden weer. Ik heb ondertussen 3 weken vrij gehad, waarvan ik 11 dagen op vakantie ben geweest in het buitenland. De reis heen verliep goed zonder al teveel stressklachten (behalve dat we bijna niet mee mochten op de vlucht, maar dat was gelukkig snel opgelost). In het begin mijn moeheid (of de adrenaline van de reis) wel een beetje onderschat en te snel dingen gaan doen. Moest ook erg wennen aan een andere plek + meer prikkels (was een soort complex met allemaal huisjes en wij zaten met ons huisje bij het zwembad waar vaak muziek aan stond). Misschien hadden we toch beter een privéhuisje ergens in de middle of nowhere kunnen boeken uiteindelijk, maargoed. Na een paar dagen moeheid kon ik wel wat meer genieten, maar het was zeker een andere vakantie dan normaal qua energie/activiteiten doen, etc.Na de terugreis was ik ook heel erg moe. Moest hier wel een paar dagen van bijkomen. Maar misschien leg ik dan de lat gelijk weer te hoog bij zo'n eerste vakantie na 1,5 jaar. Het heeft me qua stemming wel goed gedaan in ieder geval

Deze week weer begonnen met werken en dat is wel weer even wennen. Ik voel gelijk weer wat stress/onrust in mijn lijf. Vind het ook lastig dat ik 'officieel' nog 5 maanden heb om op te bouwen qua uren, binnen mijn eigen functie. Daarna kan het zijn dat ik weg moet binnen het bedrijf. Die onzekerheid vind ik wel heeel lastig, ook financieel geeft dat wel stress. Maargoed. Even van dag tot dag proberen te leven.



@Aagjeheefteenvraagje: ik ben benieuwd of je nog een beetje hebt kunnen genieten van de vakantie. Hoe was het nog?


@Anemoon: begrijpelijk dat je de beoordelingen spannend vindt ja. Ik heb geen idee of mijn werkgever door wil, maar ik denk eigenlijk van niet aangezien ik pas op 8 uur werk zit (van de 32). We gaan het zien.

@Muts87: Hoe is het werken gegaan? En wat fijn dat je zo snel alweer opkrabbelt. Die momenten van heel veel energie herken ik wel. Dat hoort wel bij de pieken en dalen van het herstel. Vooral zorgen dat je op dagen met meer energie ook voldoende rust neemt. Zware benen is bij mij vaak een teken van fysieke vermoeidheid/overprikkeling.

Wat lief dat je het vraagt! Mijn vakantie was niet ideaal, ik herken veel van wat je schrijft. Moe van de heenreis, vervolgens meteen te veel willen doen waardoor je eigenlijk alleen maar meer in stressmodus komt in plaats van dat je lekker ontspant. Ook na de terugreis was ik moe maar dat heb ik genegeerd, omdat ik in een soort adrenalinerush zat omdat ik blij dat ik weer thuis was. Dus ook hier meteen weer veel gaan doen, waarna ik ook wel echt even goed ben gecrasht. Eigenlijk ben ik er nog steeds van aan het bijkomen, omdat werk en andere 'verplichtingen' inmiddels ook gewoon weer doorgaan. Voelt een beetje als dweilen met de kraan open de afgelopen twee weken.

Gisteravond weer eens naar een verjaardag geweest (wilde ik per se heen want ik wil wat meer uit mijn isolement kruipen) en dat ging op het begin best oké, maar na een uur of twee, drie raakte ik toch zwaar overprikkeld. Ik voel me op zo'n moment heel vreemd worden: m'n hoofd wordt ontzettend wazig waardoor een normale zin uitspreken al te veel gevraagd is, m'n spieren worden slap waardoor lopen opeens een uitdaging wordt (voelt alsof ik heen en weer zwalk) en mijn nekspieren zetten zich helemaal vast, wat soms een heel gek verdoofd gevoel geeft aan de achterkant van m'n hoofd. Plus de standaard dingen als een hoge hartslag. Probeerde net even een stukje te lopen maar krijg dan al snel hetzelfde gevoel. Het voelt dan ook alsof ik niet goed vooruitkom tijdens het lopen. Ik schrik er elke keer zo van, lijkt alsof ik dan even op een andere wereld ben ofzo.

Herkennen jullie dat? En hoe noemen jullie het? Gewoon (zwaar) overprikkeld of toch wel een paniekaanval?

@Aagje: lastig hè van die lage energie op vakantie. Ergens hoopte ik toch dat mijn vakantie ervoor zou zorgen dat de energie flink zou stijgen, maar misschien is dat ook niet realistisch op dit moment.
Het niet vooruit komen tijdens het lopen herken ik ook, dat is heel naar. Voor mij ook een teken dat je lichaam op dat moment geen behoefte heeft aan een wandeling en te moe/overprikkeld is. Ik ga dan vaak maar rustige yin yoga (via Youtube) doen oid, als dat wel lukt tenminste. En anders maar een dagje niet bewegen..


Ik ben momenteel ook vrij moe. In de vakantie had ik helemaal geen last meer van spanning in mijn lijf. Alleen nog weinig energie. En nu ik weer aan het werk ben, zitten mijn schouders en nek weer flink vast, en heb ik weer veel last van brainfog. Hartkloppingen blijven ook maar aanwezig. Gek dat dat zo 1,5 jaar kan aanhouden.
Ik ga deze week wel 2 uurtjes extra proberen te werken op een extra dag (dus dan werk ik 2 dagen 4 uur en 1 dag 2 uur). Ik heb dit heel erg lang uitgesteld en zeker vanwege de lichamelijke klachten, maar ik denk dat veel bij mij ook angst/mindset is. Ik ga het gewoon proberen en zie wel hoe het valt
Ik ben wel heel blij dat ik ben begonnen met schematherapie. Wat een fijne, maar tegelijkertijd ook wel confronterende therapie. Ik heb veel hardnekkige patronen die mij belemmeren in mijn herstel (perfectionisme/angsten/controle). Ondanks dat ik dus waarschijnlijk veel tijd nodig zal hebben om die patronen aan te gaan pakken, heb ik er wel vertrouwen in dat deze therapie daarin kan gaan helpen.

Pffff ik meld me ook weer.
Het ging best oké. Maar helaas sinds vorige week soor terugval. Weer meer lichamelijk klachten: brandende ledematen en fasculaties. En daarnaast intens verdrietig gevoel, gewoon omdat ik mijn overleden broer zo mis. Ik was best optimistisch over herstel. Maar momenteel even niet. Ik baal hier zo van. Ik wil zo graag alles kunnen wat ik altijd deed. En toch, ik mag niet klagen. Werk 3 halve dagen, kan sporten en wat wandelen. Maar zo snel nog in stress tot bijna paniekaanval aan toe. Pfff. Ben er even klaar mee. Net naar huisarts geweest en daar weer zitten janken. Echt, ik baal er zo ontzettend van allemaal.

Wat vervelend Muts
Kan me voorstellen dat het rouwen om je broer ook veel energie kost en invloed heeft op je herstel. Ik hoop dat je toch een beetje tot rust kan komen de komende dagen. Gaat het al ietsje beter? Die ups en downs zijn ook zo lastig..

Ik kan je hier (helaas) nog niet mee helpen Anemoon. Ik heb mijn WIA aanvraag ook in december. Best spannend. Heb jij het gesprek ondertussen al gehad?




Ik ben ondertussen een dagje extra gaan werken, dus van 2 x 4 uur naar 3 x 4 uur. Eigenlijk gaat dat best goed en heb ik er weinig last van. Ik merk sowieso de laatste tijd dat ik wat sneller herstel en vrolijker ben (dit valt mijn omgeving ook op). Nog steeds wel veel rust nodig en snel overprikkeld, maar het wordt wat meer behapbaar. Dus dat is fijn Merk dat ik het tweede spoor nog wel als lastig ervaar, ook omdat ik op mijn eigen werk nu wat meer ga oppakken en liever daar de focus op leg.


En hoe is het verder met iedereen?

Ik ben ook door de WIA hoepel gesprongen, viel in mijn geval reuze mee, alleen telefoongesprek gehad met arbeidsdeskundige en administratief beoordeeld. Ik wist al dat ik geen WIA zou krijgen want dan moet je meer dan 30-35% arbeidsongeschikt worden verklaard en ik zit op 2%. Ik deed de aanvraag alleen maar omdat je loon en uren dan formeel worden vastgesteld (maatmanloon) en dat kan helpen mocht ik binnen vijf jaar weer uitvallen. Ik heb nl een functie geaccepteerd waar een aanzienlijk lager loon voor geldt. Ik word binnenkort formeel beter gemeld. Bedankt voor jullie steun en berichten, heb er echt iets aan gehad!

@Anemoon: dat geloof ik ja, dat het energie gekost heeft. Ik merk zelf nu ook spanning opkomen omdat ik deze maand veel gesprekken heb (afsluitend gesprek met de bedrijfsarts bv) en nog van alles voor de WIA aanvraag moet inleveren. Mocht ik vragen hebben, dan laat ik het nog weten. Ik moet de WIA aanvraag midden december doen geloof ik.

@Koffieleut: wat fijn om te horen dat het zo goed met je gaat! Ga zo door