Psyche
alle pijlers
Burn-out, medestrijders
dinsdag 25 juli 2023 om 12:03
Hi,
Op dit moment zit ik een jaar in een burn-out. Persoonlijk vind ik het een best lastige periode en zoek daarom naar mede-burnout-ers (is dat een woord haha).
In het archief zag ik al een topic waar mensen met een burn-out in meeschreven. Alleen daar zit nu een slotje op. Vandaar dat ik deze heb geopend. Gewoon een topic waar we van ons af kunnen schrijven en eventueel wat ervaringen met elkaar kunnen delen.
Op dit moment zit ik een jaar in een burn-out. Persoonlijk vind ik het een best lastige periode en zoek daarom naar mede-burnout-ers (is dat een woord haha).
In het archief zag ik al een topic waar mensen met een burn-out in meeschreven. Alleen daar zit nu een slotje op. Vandaar dat ik deze heb geopend. Gewoon een topic waar we van ons af kunnen schrijven en eventueel wat ervaringen met elkaar kunnen delen.
donderdag 2 mei 2024 om 11:17
Fijn dat je het zo leuk vindt Anemoon! Dat geeft vast positieve energie 
En je hebt ook gelijk hoor; ik heb veel moeite met loslaten (van mijn huidige baan nu bv) en ben te perfectionistisch. Dus ik zie dan inderdaad gelijk voor me dat ik de perfecte baan moet vinden. Terwijl ik heel m'n leven nog mag werken. Maargoed hopelijk kan ik dit stapje voor stapje steeds meer loslaten kost even wat tijd en acceptatie.
En je hebt ook gelijk hoor; ik heb veel moeite met loslaten (van mijn huidige baan nu bv) en ben te perfectionistisch. Dus ik zie dan inderdaad gelijk voor me dat ik de perfecte baan moet vinden. Terwijl ik heel m'n leven nog mag werken. Maargoed hopelijk kan ik dit stapje voor stapje steeds meer loslaten
kost even wat tijd en acceptatie.
donderdag 2 mei 2024 om 16:50
Ik heb vorige week een goed gesprek gehad met mijn casemanager en zij heeft me geholpen om het heft in handen te nemen om mezelf weer op de rit te krijgen. Open zijn naar collega’s en leidinggevende over mijn behoeftes is mijn voornaamste struikelblok. Ik wil het allemaal alleen doen en zelfstandig oplossen. Ik zit nu in de situatie dat ik omdat ik nieuw ben op deze functie voor werk afhankelijk ben van mijn collega’s. Dit heb ik al heel lang niet gehad. Sinds ik meer en beter communiceer gaat het beter. Mijn directe collega’s wonen allebei ver weg en zijn dus maar een dag op kantoor, dat vind ik lastig want dan moet ik ze voor van alles bellen. We hebben nu een vaste afspraak voor face-to-face overleg gemaakt. Ik heb deze en vorige week lekker gewerkt en zit nu rond de 30 uur per week. Ik ben wel moe als ik thuis kom maar niet kapot en op. Ik ben best trots op hoe het gaat eigenlijk. Of ik deze functie ook lange termijn wil blijven doen weet ik nog niet maar ik heb me voorgenomen om mezelf voorlopig even koest te houden en alles weer op te bouwen qua conditie en energie en dan verder te kijken. Nu even wat vrije dagen op de planning. Naast werken en huishouden/gezin doe ik nog niet zo heel veel ernaast want dat lukt nog niet.
maandag 6 mei 2024 om 18:03
Hi, Ik zou graag meeschrijven in dit topic. Stiekem lees ik al een tijd mee maar had ik nog niet het lef/de ruimte om ook echt mee te schrijven. Toch heb ik hier al veel herkenning gelezen en ook troost en tips gevonden.
Ik ben in september '23 uitgevallen met burn out klachten, maar eigenlijk was ik al vrij snel weer een heel klein beetje aan het werk (begon met 2 uur per week in december, kwam van fulltime af). Ik werk nu 50% maar worstel nog steeds met de klachten voor mijn gevoel.
Wat ik momenteel steeds moeilijker vind is mijn omgeving; in het begin was iedereen heel begripvol en meegaand, maar als ik nu aangeef dat ik moe ben, of een bepaalde afspraak of activiteit echt nog niet trek dan krijg ik allerlei onbegrip, wegwuiven of dooddoeners. Terwijl dezelfde mensen in het begin nog zo begripvol leken.
Voorbeelden; collega's die zeggen dat voor hun het werk juist hun 'safe-space' was en toen ze zelf veel stress hadden, ze juist "lekker" op werk gingen zitten met een pokerface (nou, ik loop gewoon leeg op kantoor dus dat is zeker niet mijn relax spot).
Vriendinnen die me wekelijks meevragen naar super drukke dingen zoals bevrijdingsfestival (leek me echt de hel, druk. luide muziek, stress met er komen en weg gaan). Of die zegt; van leuke dingen doen krijg je juist energie - als ik aangeef dat ik even moet kijken hoe het met energie is gesteld voor ik ergens op toezeg.
Of m'n partner die dan zegt, wanneer ik doodmoe ben na ongeveer een uurtje wandelen - ja maar dat is toch normaal, het is toch inspanning. Ik vind dat zelf niet echt helemaal normaal en liep vroeger makkelijk het driedubbele van wat nu mogelijk is.
Ook vandaag weer een gevoel van watten in mijn hoofd en me niet kunnen concentreren om mijn werk te gaan doen. En dan was ik ook nog vrijwel de hele middag aan het worstelen om niet gewoon in slaap te vallen op de bank. Het voelt zo raar om zo beperkt te zijn in energie en ik merk ook de verwachting bij mezelf dat het nu inmiddels toch wel beter zou moeten gaan en ik meer zou moeten kunnen. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik het verkeerd aanpak of aangepakt heb en dus eigenlijk nog steeds vermoeid ben ofzo. Al dat gepieker helpt natuurlijk ook niet echt... Ik vind het maar stom. Overigens heb ik wel begeleiding via de psycholoog om patronen van perfectionisme en controledrang aan te pakken, wat ik hier bij een aantal anderen ook als onderliggende mechanismen heb gelezen al.
Ik ben in september '23 uitgevallen met burn out klachten, maar eigenlijk was ik al vrij snel weer een heel klein beetje aan het werk (begon met 2 uur per week in december, kwam van fulltime af). Ik werk nu 50% maar worstel nog steeds met de klachten voor mijn gevoel.
Wat ik momenteel steeds moeilijker vind is mijn omgeving; in het begin was iedereen heel begripvol en meegaand, maar als ik nu aangeef dat ik moe ben, of een bepaalde afspraak of activiteit echt nog niet trek dan krijg ik allerlei onbegrip, wegwuiven of dooddoeners. Terwijl dezelfde mensen in het begin nog zo begripvol leken.
Voorbeelden; collega's die zeggen dat voor hun het werk juist hun 'safe-space' was en toen ze zelf veel stress hadden, ze juist "lekker" op werk gingen zitten met een pokerface (nou, ik loop gewoon leeg op kantoor dus dat is zeker niet mijn relax spot).
Vriendinnen die me wekelijks meevragen naar super drukke dingen zoals bevrijdingsfestival (leek me echt de hel, druk. luide muziek, stress met er komen en weg gaan). Of die zegt; van leuke dingen doen krijg je juist energie - als ik aangeef dat ik even moet kijken hoe het met energie is gesteld voor ik ergens op toezeg.
Of m'n partner die dan zegt, wanneer ik doodmoe ben na ongeveer een uurtje wandelen - ja maar dat is toch normaal, het is toch inspanning. Ik vind dat zelf niet echt helemaal normaal en liep vroeger makkelijk het driedubbele van wat nu mogelijk is.
Ook vandaag weer een gevoel van watten in mijn hoofd en me niet kunnen concentreren om mijn werk te gaan doen. En dan was ik ook nog vrijwel de hele middag aan het worstelen om niet gewoon in slaap te vallen op de bank. Het voelt zo raar om zo beperkt te zijn in energie en ik merk ook de verwachting bij mezelf dat het nu inmiddels toch wel beter zou moeten gaan en ik meer zou moeten kunnen. Aan de andere kant ben ik ook bang dat ik het verkeerd aanpak of aangepakt heb en dus eigenlijk nog steeds vermoeid ben ofzo. Al dat gepieker helpt natuurlijk ook niet echt... Ik vind het maar stom. Overigens heb ik wel begeleiding via de psycholoog om patronen van perfectionisme en controledrang aan te pakken, wat ik hier bij een aantal anderen ook als onderliggende mechanismen heb gelezen al.
woensdag 8 mei 2024 om 20:40
@anemoon sorry ik heb je bericht helemaal gemist.
Hier een rare start gehad. Week 2 gesprek bij de bedrijfsarts. Daar ben ik redelijk open geweest. Misschien te achteraf gezien.
Er zit wat frictie in mijn relatie door mijn gemoedstoestand van de laatste maanden. Wat voor mij duidelijk een gevolg is van het werk. De bedrijfsarts besloot dat mijn relatie een oorzaak was in combinatie mijn functie.
Nou als je dat opmaakt uit alles wat ik verteld heb. Dan heb je het niet helemaal begrepen. Daarnaast gaf hij aan dat ik maar moest afwegen of de relatie het waard was of dat deze teveel energie kost. Heb je kinderen? Ik: ja, hij: vervelend :')
Op het werk aangegeven dat dit niet kan en bij dat bedrijf ook. Vandaag bij een nieuwe bedrijfsarts geweest. De korte samenvatting was: blabla blabla wanneer ga je aan het werk. Weinig begrip voor mijn situatie voor mijn gevoel en vooral gericht op wanneer ik een paar uur aan het werk ga. Gelukkig zijn ze op het werk wel begripvol. Over 2 weken moet ik in principe weer een paar uurtjes gaan beginnen waar ik echt tegenop zie.
Zoonlief is ziek geweest en bijna een week thuis. Een sterfgeval in de schoonfamilie. Dus dat heeft allemaal niet meegezeten.
Nog wat aan het stoeien met medicatie. De huisarts dacht dat dat mijn traject wat kon verkorten dus ik dacht laten we dat proberen. Van de eerste veel bijwerkingen en nu na 5 weken over op een ander middel. Hopelijk geeft dat wel het gewenste effect.
Verder echt nog niet vrolijk. Net de meivakantie achter de rug op de camping. Toch met de kinderen lastiger om daar mijn grenzen te bewaken of überhaupt aan te voelen. Sinds we daar van terug zijn zit ik weer in een flinke dip. Normaal gesproken trek ik goed bij in de vakanties dus dat dat nu niet gebeurd vind ik wel zorgwekkend. Hopelijk kan ik komende weken nog wat rust pakken.
Verder een hele fijne coach en traject met psycholoog is opgestart. Nu even afwachten tot ik daar terecht kan. Partner heeft niet altijd begrip voor de situatie. Dat is vanuit haar wel te verklaren maar dat is voor mij niet altijd even handig. We praten goed en gaan ook samen in therapie/gesprek. Dus dat is positief.
Hier een rare start gehad. Week 2 gesprek bij de bedrijfsarts. Daar ben ik redelijk open geweest. Misschien te achteraf gezien.
Er zit wat frictie in mijn relatie door mijn gemoedstoestand van de laatste maanden. Wat voor mij duidelijk een gevolg is van het werk. De bedrijfsarts besloot dat mijn relatie een oorzaak was in combinatie mijn functie.
Nou als je dat opmaakt uit alles wat ik verteld heb. Dan heb je het niet helemaal begrepen. Daarnaast gaf hij aan dat ik maar moest afwegen of de relatie het waard was of dat deze teveel energie kost. Heb je kinderen? Ik: ja, hij: vervelend :')
Op het werk aangegeven dat dit niet kan en bij dat bedrijf ook. Vandaag bij een nieuwe bedrijfsarts geweest. De korte samenvatting was: blabla blabla wanneer ga je aan het werk. Weinig begrip voor mijn situatie voor mijn gevoel en vooral gericht op wanneer ik een paar uur aan het werk ga. Gelukkig zijn ze op het werk wel begripvol. Over 2 weken moet ik in principe weer een paar uurtjes gaan beginnen waar ik echt tegenop zie.
Zoonlief is ziek geweest en bijna een week thuis. Een sterfgeval in de schoonfamilie. Dus dat heeft allemaal niet meegezeten.
Nog wat aan het stoeien met medicatie. De huisarts dacht dat dat mijn traject wat kon verkorten dus ik dacht laten we dat proberen. Van de eerste veel bijwerkingen en nu na 5 weken over op een ander middel. Hopelijk geeft dat wel het gewenste effect.
Verder echt nog niet vrolijk. Net de meivakantie achter de rug op de camping. Toch met de kinderen lastiger om daar mijn grenzen te bewaken of überhaupt aan te voelen. Sinds we daar van terug zijn zit ik weer in een flinke dip. Normaal gesproken trek ik goed bij in de vakanties dus dat dat nu niet gebeurd vind ik wel zorgwekkend. Hopelijk kan ik komende weken nog wat rust pakken.
Verder een hele fijne coach en traject met psycholoog is opgestart. Nu even afwachten tot ik daar terecht kan. Partner heeft niet altijd begrip voor de situatie. Dat is vanuit haar wel te verklaren maar dat is voor mij niet altijd even handig. We praten goed en gaan ook samen in therapie/gesprek. Dus dat is positief.
Decrypting life one day at the time
woensdag 8 mei 2024 om 20:55
@MrsProper je ziet aan de buitenkant niet wat er is. Dus op den duur houden mensen daar minder rekening mee. Ik denk vooral proberen je eigen grenzen te bewaken.
Zijn er mogelijkheden om een tandje terug te doen op het werk als je aangeeft dat het je niet lekker gaat? Anders duurt je herstel langer. En waarom lig je te worstelen om niet op de bank in slaap te vallen? Dat mag toch? Lekker ogen dicht en die rust pakken. Dan heb je misschien meer energie voor wat anders. Of niet, ook oké.
Die watten in je hoofd herken ik. De medicatie dempte dat wel een beetje maar daar kreeg ik hoofdpijn voor terug. Als ik de oplossing heb laat ik het je weten
Edit: telefoon wegleggen helpt wel overigens. Dus minder schermtijd.
Ik kwam er via dit topic achter dat ze dat eigenlijk brainfog noemen hehe.
Zijn er mogelijkheden om een tandje terug te doen op het werk als je aangeeft dat het je niet lekker gaat? Anders duurt je herstel langer. En waarom lig je te worstelen om niet op de bank in slaap te vallen? Dat mag toch? Lekker ogen dicht en die rust pakken. Dan heb je misschien meer energie voor wat anders. Of niet, ook oké.
Die watten in je hoofd herken ik. De medicatie dempte dat wel een beetje maar daar kreeg ik hoofdpijn voor terug. Als ik de oplossing heb laat ik het je weten
Edit: telefoon wegleggen helpt wel overigens. Dus minder schermtijd.
Ik kwam er via dit topic achter dat ze dat eigenlijk brainfog noemen hehe.
Decrypting life one day at the time
donderdag 16 mei 2024 om 10:08
@Koffieleut: je bent goed bezig zeg! 30 uur alweer daar mag je inderdaad trots op zijn. Lukt het een beetje met de fysieke conditie opbouwen?
@MrsProper, welkom! Ik herken ook wel wat je zegt. In het begin zijn mensen heel begripvol, maar na een tijdje krijg je toch opmerkingen als: hoe kun je nu nog steeds zo moe zijn? Zoals Seesharp al zegt: je ziet het niet aan de buitenkant. En idd denken dat je altijd maar energie krijgt van drukke/leuke dingen... die heb ik ook al vaak gehoord. Ik zit mezelf altijd op te vreten als iemand in mijn omgeving zegt: 'moet je niet wat vaker wandelen?'. Ik wil mezelf bijna altijd meteen gaan verdedigen, maar dit kost alleen maar energie. Ik denk dat mensen vaak maar proberen te helpen, maar tegelijkertijd ook geen idee hebben hoe.. Het liefst heb ik nu dan ook mensen om me heen die luisteren zonder advies te geven. En het piekeren is ook niet gek natuurlijk, ineens zijn we (grotendeels) de controle kwijt op ons lichaam. Ik heb soms hele onverwachte energieke dagen, en soms weer dagen geen puf, zonder dat ik iets 'geks' heb gedaan. Heel frustrerend is dat. Bij mij helpt het wel om veel van me af te schrijven, zodat ik beter kan relativeren en mezelf positief toe kan spreken.
@Seesharp: hè bah.. je moet ook maar net geluk hebben met een fijne/begripvolle bedrijfsarts volgens mij. Daar zit zoveel verschil tussen. Je geeft aan : 'over 2 weken 'móet' ik weer met een paar uurtjes beginnen'. Van wie moet je dit? Misschien fijner om met 1 uurtje weer te beginnen als je er zo tegenop ziet? Even kijken wat dat met je doet?
Wat voor medicatie slik je als ik vragen mag? Ik slik zelf 10 mg Escitalopram en had de eerste 4 weken ook veel bijwerkingen. Nu na 3 maanden heb ik pas het idee dat het echt goed werkt. Blijft altijd een zoektocht met die medicatie..
Met mij gaat het op dit moment redelijk. Ik merk dat de medicatie zorgt dat ik veel meer rust ervaar in mijn lichaam (ik voel niet meer continue spanning in mijn spieren bv) en dat ik beter kan relativeren als ik ergens mee zit of als er iets gebeurd. Dit bespaart me heel veel energie merk ik. Mijn hoofd is nog wel snel erg vol/druk, maar goed hier kan de ADHD ook een rol in spelen. Ik begin vrijdag ook weer even een tijdje met methylfenidaat om te kijken of dit ook een positief effect heeft op de drukte in mijn hoofd en het plannen/organiseren.
Daarnaast is het ook een goede keuze geweest om een dagje minder te gaan werken, zodat ik dinsdag, woensdag en vrijdag rustdagen heb. Ik hou nu meer energie over voor leuke dingen of heb extra tijd om bij te komen. Ik ben 3 weken geleden voor het eerst in een jaar naar een feestje geweest met vrienden. Uiteindelijk ben ik wel te lang geweest, maar ik vond het zo leuk om weer eens op pad te zijn. Ik baalde achteraf wel een beetje dat ik mijn gevoel/vermoeidheid een beetje onderdrukt had (ik wil juist leren om dit serieus te nemen), maar ik zat ook wel in de euforie van eindelijk weer eens iets leuks doen. Ik moest 2 weken bijkomen, maar gelukkig hoefde ik niet volledig plat. De volgende keer even iets eerder gaan dus en gelukkig kan ik hier even op teren. Voorlopig even geen feestje, haha. Eerst wat kleinere dingen weer proberen.
daar mag je inderdaad trots op zijn. Lukt het een beetje met de fysieke conditie opbouwen? @MrsProper, welkom! Ik herken ook wel wat je zegt. In het begin zijn mensen heel begripvol, maar na een tijdje krijg je toch opmerkingen als: hoe kun je nu nog steeds zo moe zijn? Zoals Seesharp al zegt: je ziet het niet aan de buitenkant. En idd denken dat je altijd maar energie krijgt van drukke/leuke dingen... die heb ik ook al vaak gehoord. Ik zit mezelf altijd op te vreten als iemand in mijn omgeving zegt: 'moet je niet wat vaker wandelen?'. Ik wil mezelf bijna altijd meteen gaan verdedigen, maar dit kost alleen maar energie. Ik denk dat mensen vaak maar proberen te helpen, maar tegelijkertijd ook geen idee hebben hoe.. Het liefst heb ik nu dan ook mensen om me heen die luisteren zonder advies te geven. En het piekeren is ook niet gek natuurlijk, ineens zijn we (grotendeels) de controle kwijt op ons lichaam. Ik heb soms hele onverwachte energieke dagen, en soms weer dagen geen puf, zonder dat ik iets 'geks' heb gedaan. Heel frustrerend is dat. Bij mij helpt het wel om veel van me af te schrijven, zodat ik beter kan relativeren en mezelf positief toe kan spreken.
@Seesharp: hè bah.. je moet ook maar net geluk hebben met een fijne/begripvolle bedrijfsarts volgens mij. Daar zit zoveel verschil tussen. Je geeft aan : 'over 2 weken 'móet' ik weer met een paar uurtjes beginnen'. Van wie moet je dit? Misschien fijner om met 1 uurtje weer te beginnen als je er zo tegenop ziet? Even kijken wat dat met je doet?
Wat voor medicatie slik je als ik vragen mag? Ik slik zelf 10 mg Escitalopram en had de eerste 4 weken ook veel bijwerkingen. Nu na 3 maanden heb ik pas het idee dat het echt goed werkt. Blijft altijd een zoektocht met die medicatie..
Met mij gaat het op dit moment redelijk. Ik merk dat de medicatie zorgt dat ik veel meer rust ervaar in mijn lichaam (ik voel niet meer continue spanning in mijn spieren bv) en dat ik beter kan relativeren als ik ergens mee zit of als er iets gebeurd. Dit bespaart me heel veel energie merk ik. Mijn hoofd is nog wel snel erg vol/druk, maar goed hier kan de ADHD ook een rol in spelen. Ik begin vrijdag ook weer even een tijdje met methylfenidaat om te kijken of dit ook een positief effect heeft op de drukte in mijn hoofd en het plannen/organiseren.
Daarnaast is het ook een goede keuze geweest om een dagje minder te gaan werken, zodat ik dinsdag, woensdag en vrijdag rustdagen heb. Ik hou nu meer energie over voor leuke dingen of heb extra tijd om bij te komen. Ik ben 3 weken geleden voor het eerst in een jaar naar een feestje geweest met vrienden. Uiteindelijk ben ik wel te lang geweest, maar ik vond het zo leuk om weer eens op pad te zijn. Ik baalde achteraf wel een beetje dat ik mijn gevoel/vermoeidheid een beetje onderdrukt had (ik wil juist leren om dit serieus te nemen), maar ik zat ook wel in de euforie van eindelijk weer eens iets leuks doen. Ik moest 2 weken bijkomen, maar gelukkig hoefde ik niet volledig plat. De volgende keer even iets eerder gaan dus
en gelukkig kan ik hier even op teren. Voorlopig even geen feestje, haha. Eerst wat kleinere dingen weer proberen.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:20
@Roosje1234 ik gebruikte ook escitalopram 5 mg. Gevoelsmatig heeft die medicatie mij echt 5 weken vertraging gegeven in het herstelproces. De huisarts gaf ook aan dat de bijwerkingen zeer waarschijnlijk met een verhoging naar 10 mg erger zouden worden.
Nu ben ik over op sertraline en dat heeft al na week 1 resultaat. Die brainfogs zijn een stuk minder. Ik merk dat er momenten zijn dat ik weer helder kan nadenken dat is echt een grote winst. Ik weet niet of dat nog verbeterd aangezien de medicatie ook 4 tot 6 weken nodig heeft om te werken. Ik kan daardoor ook al wat beter ontspannen.
Ik ben wel wat vermoeid maar niet oververmoeid. Maar dat is niet erg. Ik zat een beetje in doorduw modus dus dit is een prima bijkomstigheid.
Beginnen met werken is in overleg met de bedrijfsarts. "Want je hebt een plan nodig'
--
Fijn om te lezen dat het met jou beter gaat. Een feestje meepikken is natuurlijk hartstikke gezellig. Zo is het toch een beetje ontdekken waar de grenzen liggen en dat op tijd aanvoelen.
Een dag minder werken is ook echt niet verkeerd denk ik. Goed voor jezelf zorgen en mocht je later zin hebben weer meer te werken kan dat altijd nog natuurlijk.
Nu ben ik over op sertraline en dat heeft al na week 1 resultaat. Die brainfogs zijn een stuk minder. Ik merk dat er momenten zijn dat ik weer helder kan nadenken dat is echt een grote winst. Ik weet niet of dat nog verbeterd aangezien de medicatie ook 4 tot 6 weken nodig heeft om te werken. Ik kan daardoor ook al wat beter ontspannen.
Ik ben wel wat vermoeid maar niet oververmoeid. Maar dat is niet erg. Ik zat een beetje in doorduw modus dus dit is een prima bijkomstigheid.
Beginnen met werken is in overleg met de bedrijfsarts. "Want je hebt een plan nodig'
--
Fijn om te lezen dat het met jou beter gaat. Een feestje meepikken is natuurlijk hartstikke gezellig. Zo is het toch een beetje ontdekken waar de grenzen liggen en dat op tijd aanvoelen.
Een dag minder werken is ook echt niet verkeerd denk ik. Goed voor jezelf zorgen en mocht je later zin hebben weer meer te werken kan dat altijd nog natuurlijk.
Decrypting life one day at the time
donderdag 30 mei 2024 om 20:41
Hoi! Even weer geleden. (:
Leuk om van iedereen bij te lezen. Het is zoveel dat ik niet zo goed weet waarop te reageren.
Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat. Jullie schrijven veel over de re-integratie. Hoe is dat nu bij jullie? Lukt dat een beetje bij jullie?
Bij mij gaat dat redelijk goed! Ik merk dat het goed voor me is om weer wat te doen.
Ik loop er alleen tegen aan dat ik onbewust tegen vaste afspraken opzie, en dat kost energie/slaap. Herkennen jullie dat ook? Hoe gaan jullie daarmee om?
Hoe gaat het met jullie overige klachten? Merken jullie dat die ook steeds meer verdwijnen?
Ik merk dat inderdaad veel dingen steeds beter gaan, alleen hartkloppingen komen steeds bij mij terug. Een kleine indicator ^.
Leuk om van iedereen bij te lezen. Het is zoveel dat ik niet zo goed weet waarop te reageren.
Ik hoop dat het allemaal goed met jullie gaat. Jullie schrijven veel over de re-integratie. Hoe is dat nu bij jullie? Lukt dat een beetje bij jullie?
Bij mij gaat dat redelijk goed! Ik merk dat het goed voor me is om weer wat te doen.
Ik loop er alleen tegen aan dat ik onbewust tegen vaste afspraken opzie, en dat kost energie/slaap. Herkennen jullie dat ook? Hoe gaan jullie daarmee om?
Hoe gaat het met jullie overige klachten? Merken jullie dat die ook steeds meer verdwijnen?
Ik merk dat inderdaad veel dingen steeds beter gaan, alleen hartkloppingen komen steeds bij mij terug. Een kleine indicator ^.
vrijdag 31 mei 2024 om 15:29
Hoi Anemoon, wat je beschrijft over vaste afspraken herken ik wel. Ik kan er ook tegenop zien maar beschouw dat als een onderdeel van het opbouwen van mijn sociale/werk conditie. Ik heb negatieve ervaringen opgedaan in de fase dat ik over mijn grenzen heen ging waardoor ik nu steeds die drempel ervaar. Ik probeer het zo te zien en steeds voor mezelf te herhalen. Dat het spannend is en onwennig voelt is niet erg. Ik ga soms wel over mijn grens qua energie en ik probeer daarvan te leren. En soms te accepteren omdat ik het wel belangrijk vond om een afspraak door te laten gaan. Het einde van mijn formele ziekteperiode komt nu in zicht en dat geeft ook energie. Ik ben er nog niet maar ik kom er wel.
dinsdag 4 juni 2024 om 14:44
Hoi allemaal,
Wat fijn om te lezen dat het steeds stapje voor stapje beter gaat!
@Koffieleut, de gevoelens van spanning en onwennigheid herken ik en ga ik er op dezelfde manier mee om. Dat die er mogen zijn en dat dat het niet erg is.
Het gaat met mij ook steeds beter, maar ook nog wel mindere dagen. En dan ben ik lief voor mezelf en zeg ik tegen mezelf dat het ook niet in een rechte lijn omhoog gaat.
Ik heb wel zo'n sterk gevoel van het is mijn leven en ik ben de enige die voor mezelf kan zorgen en mijn grenzen kan aangeven. Voel me nu al veel krachtiger en meer op mezelf gericht, ben minder bezig met anderen (pleasende rol, dat had ik eerder veel meer). Denk dat dat wel de grootste les is die ik heb geleerd, ik wil iig nooit weer zo hard naar beneden vallen.
Wat fijn om te lezen dat het steeds stapje voor stapje beter gaat!
@Koffieleut, de gevoelens van spanning en onwennigheid herken ik en ga ik er op dezelfde manier mee om. Dat die er mogen zijn en dat dat het niet erg is.
Het gaat met mij ook steeds beter, maar ook nog wel mindere dagen. En dan ben ik lief voor mezelf en zeg ik tegen mezelf dat het ook niet in een rechte lijn omhoog gaat.
Ik heb wel zo'n sterk gevoel van het is mijn leven en ik ben de enige die voor mezelf kan zorgen en mijn grenzen kan aangeven. Voel me nu al veel krachtiger en meer op mezelf gericht, ben minder bezig met anderen (pleasende rol, dat had ik eerder veel meer). Denk dat dat wel de grootste les is die ik heb geleerd, ik wil iig nooit weer zo hard naar beneden vallen.
woensdag 5 juni 2024 om 12:07
@koffieleut,, Jaa dat exact. Mooie manier hoe je ermee omgaat. Neem ik mee (:
Fijn dat bij jouw het einde in zicht is!
@catwoman,, ja fijn hè om nu zo voor jezelf te zorgen. Ik wist nooit dat ik dat nodig had.
En ja, daar had ik ook 1,5 jaar burn out voor nodig om te begrijpen, maar het is fijn om dat ei uit te vinden hè.
Fijn dat bij jouw het einde in zicht is!
@catwoman,, ja fijn hè om nu zo voor jezelf te zorgen. Ik wist nooit dat ik dat nodig had.
En ja, daar had ik ook 1,5 jaar burn out voor nodig om te begrijpen, maar het is fijn om dat ei uit te vinden hè.
donderdag 6 juni 2024 om 16:13
Hoi allemaal,
Fijn om te lezen dat het bij jullie steeds beter gaat!
@Anemoon, hou jij nog steeds je halfuur schema aan met 2 keer wandelen per dag? Ben benieuwd hoe dat gaat nu en wat de invloed is op je conditie enzo!
Met mij gaat het momenteel echt een heel stuk minder. Ben al langer dan 2 weken bezig met herstellen van een terugval. Er speelde wat heftige dingen in mijn leven, waardoor ik veel stress en zelfs een paniekaanval heb gehad. De laatste dagen ontzettend veel hoofdpijn gehad, veel emotioneel geweest en ook flinke hartkloppingen. Vind het dan toch wel heel lastig om positief te blijven merk ik
Soms denk ik ook echt: ‘gooi’ me maar de WW uitkering in, dan heb ik even rust van alle afspraken en ‘moetjes’, maar ik weet niet of ik veel opschiet met 0 structuur hebben in mijn leven.. Reïntegreren geeft natuurlijk wel wat houvast, maar het tweede spoor voelt soms als iets te belastend naast het eerste spoor. Daarnaast ga ik volgende week starten met schematherapie, een intensief traject, ik vind het erg spannend, maar hopelijk levert het veel op uiteindelijk.
Nouja, het gaat nog zeer wisselend dus. Blijft lastig!
Fijn om te lezen dat het bij jullie steeds beter gaat!
@Anemoon, hou jij nog steeds je halfuur schema aan met 2 keer wandelen per dag? Ben benieuwd hoe dat gaat nu en wat de invloed is op je conditie enzo!
Met mij gaat het momenteel echt een heel stuk minder. Ben al langer dan 2 weken bezig met herstellen van een terugval. Er speelde wat heftige dingen in mijn leven, waardoor ik veel stress en zelfs een paniekaanval heb gehad. De laatste dagen ontzettend veel hoofdpijn gehad, veel emotioneel geweest en ook flinke hartkloppingen. Vind het dan toch wel heel lastig om positief te blijven merk ik
Soms denk ik ook echt: ‘gooi’ me maar de WW uitkering in, dan heb ik even rust van alle afspraken en ‘moetjes’, maar ik weet niet of ik veel opschiet met 0 structuur hebben in mijn leven.. Reïntegreren geeft natuurlijk wel wat houvast, maar het tweede spoor voelt soms als iets te belastend naast het eerste spoor. Daarnaast ga ik volgende week starten met schematherapie, een intensief traject, ik vind het erg spannend, maar hopelijk levert het veel op uiteindelijk.
Nouja, het gaat nog zeer wisselend dus. Blijft lastig!
vrijdag 14 juni 2024 om 14:29
Hoi allemaal,
zo fijn om wat herkenning te lezen en ook hoe jullie ermee omgaan. Ik herken ook zo van Anemoon dat opzien tegen vaste afspraken.
Ook bij sociale/ 'leuke' dingen die ver van tevoren al gepland staan kan ik er best tegenop zien, maar vind de insteek van Koffieleut ook super mooi om het te zien als opbouwen van mijn sociale conditie. Die is wel goed onderuit gegaan.
Maar ik heb zelf ook het idee dat ik mezelf beter leer kennen wat dat betreft. Mijn vriendinnen zijn nogal van het afspreken en dan uren met elkaar zitten eten, wijn drinken en alleen maar praten (vaak klagen ook, over uiterlijk, liefdesleven etc) en ik merk dat ik daar eigenlijk helemaal geen energie van krijg en nu mezelf bijna niet meer voor zulke afspraken kan motiveren.
Liever ga ik even samen wat doen, een wandeling, een (relatief kort) bezoek ergens aan, of een spelletje spelen bijvoorbeeld en daaromheen natuurlijk wel fijn bijpraten. Maar afspraken die alleen maar draaien om drank, eten en praten zie ik erg tegenop.
Ik probeer dat te accepteren van mezelf en probeer ook niet te veel te denken dat ik anti-sociaal aan het worden ben
Opbouwen op werk gaat wel goed nu en ik kan me al goed concentreren op het werk wat ik doe. Dingen die ik lees komen weer binnen etc, zo fijn om dat verschil te merken. Ik ben wel erg gevoelig voor als ik een fout maak of ergens op gecorrigeerd word, dan zit er nog wel een gevoel van dat dat niet mag, of dat ik achteruit ben gegaan in wat ik kan.
@ Roosje; wat heftig om weer zo'n terugval te hebben. Misschien is die rust die je aangeeft toch wel echt wat je nodig hebt? En hou je nu nog vast aan het idee van de structuur die je nodig hebt, waardoor je jezelf geen echte rust gunt? Ook wanneer je in de WW zou zitten, zou je een structuur kunnen aanbrengen als je dat echt nodig hebt... Zeker in combinatie met schematherapie is rust zo belangrijk denk ik. Hopelijk gaat het met je!
Hoe is het verder met iedereen?
zo fijn om wat herkenning te lezen en ook hoe jullie ermee omgaan. Ik herken ook zo van Anemoon dat opzien tegen vaste afspraken.
Ook bij sociale/ 'leuke' dingen die ver van tevoren al gepland staan kan ik er best tegenop zien, maar vind de insteek van Koffieleut ook super mooi om het te zien als opbouwen van mijn sociale conditie. Die is wel goed onderuit gegaan.
Maar ik heb zelf ook het idee dat ik mezelf beter leer kennen wat dat betreft. Mijn vriendinnen zijn nogal van het afspreken en dan uren met elkaar zitten eten, wijn drinken en alleen maar praten (vaak klagen ook, over uiterlijk, liefdesleven etc) en ik merk dat ik daar eigenlijk helemaal geen energie van krijg en nu mezelf bijna niet meer voor zulke afspraken kan motiveren.
Liever ga ik even samen wat doen, een wandeling, een (relatief kort) bezoek ergens aan, of een spelletje spelen bijvoorbeeld en daaromheen natuurlijk wel fijn bijpraten. Maar afspraken die alleen maar draaien om drank, eten en praten zie ik erg tegenop.
Ik probeer dat te accepteren van mezelf en probeer ook niet te veel te denken dat ik anti-sociaal aan het worden ben
Opbouwen op werk gaat wel goed nu en ik kan me al goed concentreren op het werk wat ik doe. Dingen die ik lees komen weer binnen etc, zo fijn om dat verschil te merken. Ik ben wel erg gevoelig voor als ik een fout maak of ergens op gecorrigeerd word, dan zit er nog wel een gevoel van dat dat niet mag, of dat ik achteruit ben gegaan in wat ik kan.
@ Roosje; wat heftig om weer zo'n terugval te hebben. Misschien is die rust die je aangeeft toch wel echt wat je nodig hebt? En hou je nu nog vast aan het idee van de structuur die je nodig hebt, waardoor je jezelf geen echte rust gunt? Ook wanneer je in de WW zou zitten, zou je een structuur kunnen aanbrengen als je dat echt nodig hebt... Zeker in combinatie met schematherapie is rust zo belangrijk denk ik. Hopelijk gaat het met je!
Hoe is het verder met iedereen?
maandag 17 juni 2024 om 21:32
Heee,
@roosje Jaa, ik houd nog steeds overal het half uur schema aan. Werkt voor mij heel goed. Als ik me goed voel, rek ik wel iets, maar trek niet gelijk al m’n reserves eruit door uren ergens te blijven.
Qua conditie is het redelijk. Loop nog steeds elke dag, maar niet altijd meer 2x. Beetje laks . Maar een half uur loop ik wel zonder problemen.
Helaas lukt hardlopen of iets niet goed. Laatst toch even iets aan conditie opbouw gedaan, maar mijn lichaam ziet dat echt nog als paniek. Dat moet ik dus nog opbouwen, maar heb daar niet zo’n zinin (;
Vooral omdat als het goed gaat, ik het niet wil opofferen aan hard lopen. Dan loop ik liever gewoon een rondje.
Aaah wat vervelend dat het niet goed ging! Voelt soms allemaal veel hè die afspraken. Ik herken het wel wat. Ik zou blij zijn als ik de drempel zo van 2 jaar overheen ben, en ik de keuringen van uwv ed achter de rug heb.
Hoe is het nu? Ben je weer bijgekomen?
Bij mij is het ook nog heel wisselend hoor. Ik ben vooral aan het struggelen met mijn slaap. Daardoor heb ik vaak mindere dagen helaas. Hopelijk wordt dat ook beter. Bij mij is het nu echt wel een beetje 50/50. Goede dagen, slechte dagen. Op slechte kan ik alleen huishouden en rondjes lopen ed, goede half uurtjes weg.
Dus echt veel vooruitgang zit er niet in. Het was een paar weken geleden beter, dus ik hoop dat dat weer terug komt.
Wat kun jij nu?
@mrsproper Jaa, je leert steeds beter waar je behoefte aan hebt hè. Ga je er dan ook uren heen?
Je kan toch ook zeggen, joh, dat is voor mij nu niet haalbaar, wie heeft dan en dan zin om een om een wandeling te doen?
Is dat anti-sociaal worden? Of leren waar jij nu behoefte aan hebt?
@roosje Jaa, ik houd nog steeds overal het half uur schema aan. Werkt voor mij heel goed. Als ik me goed voel, rek ik wel iets, maar trek niet gelijk al m’n reserves eruit door uren ergens te blijven.
Qua conditie is het redelijk. Loop nog steeds elke dag, maar niet altijd meer 2x. Beetje laks
. Maar een half uur loop ik wel zonder problemen. Helaas lukt hardlopen of iets niet goed. Laatst toch even iets aan conditie opbouw gedaan, maar mijn lichaam ziet dat echt nog als paniek. Dat moet ik dus nog opbouwen, maar heb daar niet zo’n zinin (;
Vooral omdat als het goed gaat, ik het niet wil opofferen aan hard lopen. Dan loop ik liever gewoon een rondje.
Aaah wat vervelend dat het niet goed ging! Voelt soms allemaal veel hè die afspraken. Ik herken het wel wat. Ik zou blij zijn als ik de drempel zo van 2 jaar overheen ben, en ik de keuringen van uwv ed achter de rug heb.
Hoe is het nu? Ben je weer bijgekomen?
Bij mij is het ook nog heel wisselend hoor. Ik ben vooral aan het struggelen met mijn slaap. Daardoor heb ik vaak mindere dagen helaas. Hopelijk wordt dat ook beter. Bij mij is het nu echt wel een beetje 50/50. Goede dagen, slechte dagen. Op slechte kan ik alleen huishouden en rondjes lopen ed, goede half uurtjes weg.
Dus echt veel vooruitgang zit er niet in. Het was een paar weken geleden beter, dus ik hoop dat dat weer terug komt.
Wat kun jij nu?
@mrsproper Jaa, je leert steeds beter waar je behoefte aan hebt hè. Ga je er dan ook uren heen?
Je kan toch ook zeggen, joh, dat is voor mij nu niet haalbaar, wie heeft dan en dan zin om een om een wandeling te doen?
Is dat anti-sociaal worden? Of leren waar jij nu behoefte aan hebt?
donderdag 20 juni 2024 om 11:34
Het gaat gelukkig weer beter sinds een aantal dagen. Dat waren toch wel 3 pittige weken moet ik zeggen.. het lijkt dan eindeloos te duren. Ik moet mezelf wel weer gelijk afremmen als het beter gaat merk ik. Dus niet gelijk heel mijn to-do list willen afwerken of van alles afspreken, maar dat blijft toch een uitdaging als ik ineens weer een stuk meer energie heb. Blijft toch gek hoor die pieken en dalen in energie/stemming... Ik probeer nu consequent 3 keer per dag een 'dutje' te doen van 20-60 min, ook op goede dagen. Ik val lang niet altijd in slaap, maar merk wel dat mijn gedachten en lijf wat rustiger zijn na een momentje met de ogen dicht.
Ik heb nu ook 2 keer schematherapie gehad, moet hiervoor wel 30 min heen en terug rijden, dus dat kost wel wat energie. Maar aan de andere kant voelt het ook heel fijn omdat, ik voor mijn gevoel, iets heb gevonden wat echt gaat werken bij het aanpakken van mijn patronen (zoals mijn 'alles of niets mentaliteit' en gevoelens niet goed aanvoelen of wegdrukken).
@MrsProper: fijn dat je jezelf steeds beter leert kennen! En herkenbaar hoor, ik krijg momenteel ook geen energie van lange (drukke) gesprekken. Dit kost me eigenlijk zelfs nog het meeste moeite (naast plekken met veel prikkels). Ik denk dan nu ook vaak van: ik ben hartstikke introvert en ben eigenlijk liever alleen. Maar vraag me wel af of dat gewoon nu even op dit moment zo is, tijdens de burn-out, of ook als ik gewoon (veel) energie heb. Gesprekken kosten gewoon veel cognitieve energie nu. Maar goed dat is natuurlijk afwachten Vooral doen waar je op dit moment zelf energie van krijgt. Hoeveel uur werk jij nu per week?
@Anemoon: goed hoor dat je dat halfuur schema zo aanhoud en dat je probeert aan te voelen wanneer je ergens wel/niet iets langer kan blijven. En ja lastig dat je lijf zo reageert op meer inspanning qua sporten. Ik kan helaas ook nog niet sporten zonder achteraf dagenlang hartklopping en en onrust te hebben. Ik heb nu wel een smartwatch gekocht en wilde gaan proberen om op een wat hoger tempo te gaan wandelen en mijn hartslag onder de 140 te houden. Even kijken of dat wat is..
Ik heb op dit moment nog geen keuringen van het UWV, wanneer kreeg jij die?
En vervelend dat het slapen nog niet zo goed gaat.. Kom je moeilijk in slaap of is het vooral het doorslapen? Ik lig nu elke avond 30 min op een accupressuur mat voor het slapengaan. Helpt mij wel om ontspannen in slaap te vallen, misschien een tipje.
Qua wat ik aankan: héél wisselend.. De ene keer kan ik makkelijk 1,5 uur kletsen met een vriendin of de deur uit. De andere keer ben ik na 30 min wel klaar.. Zo lastig..
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt! Frustrerend hè, die schommelingen.
Ik heb nu ook 2 keer schematherapie gehad, moet hiervoor wel 30 min heen en terug rijden, dus dat kost wel wat energie. Maar aan de andere kant voelt het ook heel fijn omdat, ik voor mijn gevoel, iets heb gevonden wat echt gaat werken bij het aanpakken van mijn patronen (zoals mijn 'alles of niets mentaliteit' en gevoelens niet goed aanvoelen of wegdrukken).
@MrsProper: fijn dat je jezelf steeds beter leert kennen! En herkenbaar hoor, ik krijg momenteel ook geen energie van lange (drukke) gesprekken. Dit kost me eigenlijk zelfs nog het meeste moeite (naast plekken met veel prikkels). Ik denk dan nu ook vaak van: ik ben hartstikke introvert en ben eigenlijk liever alleen. Maar vraag me wel af of dat gewoon nu even op dit moment zo is, tijdens de burn-out, of ook als ik gewoon (veel) energie heb. Gesprekken kosten gewoon veel cognitieve energie nu. Maar goed dat is natuurlijk afwachten
Vooral doen waar je op dit moment zelf energie van krijgt. Hoeveel uur werk jij nu per week? @Anemoon: goed hoor dat je dat halfuur schema zo aanhoud en dat je probeert aan te voelen wanneer je ergens wel/niet iets langer kan blijven. En ja lastig dat je lijf zo reageert op meer inspanning qua sporten. Ik kan helaas ook nog niet sporten zonder achteraf dagenlang hartklopping en en onrust te hebben. Ik heb nu wel een smartwatch gekocht en wilde gaan proberen om op een wat hoger tempo te gaan wandelen en mijn hartslag onder de 140 te houden. Even kijken of dat wat is..
Ik heb op dit moment nog geen keuringen van het UWV, wanneer kreeg jij die?
En vervelend dat het slapen nog niet zo goed gaat.. Kom je moeilijk in slaap of is het vooral het doorslapen? Ik lig nu elke avond 30 min op een accupressuur mat voor het slapengaan. Helpt mij wel om ontspannen in slaap te vallen, misschien een tipje.
Qua wat ik aankan: héél wisselend.. De ene keer kan ik makkelijk 1,5 uur kletsen met een vriendin of de deur uit. De andere keer ben ik na 30 min wel klaar.. Zo lastig..
Ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt! Frustrerend hè, die schommelingen.
zaterdag 22 juni 2024 om 19:31
donderdag 27 juni 2024 om 20:28
@roosje1234 Fijn dat het beter gaat! Lukt het om de stijgende lijn vast te houden?
Hoe ziet 3x op een dag een dutje eruit? Slaap je dan ook echt? Kun je s nachts dan nog wel slapen?
Ik hoop dat de therapie voor je gaat werken!
Hoe is de smartwatch voor jou? Ik zit ook twijfelen om dat te kopen, om wat meer zicht te krijgen in m’n stress/hartslag.
Ik moet de keuringen ook nog krijgen, maar ik ben bijna bij de 2 jaar,, dus verwacht die wel te krijgen binnenkort.
@rammie ik heb ook erg last van hartkloppingen bij stress. Hoort er een beetje bij, maar ook een signaal om rust te pakken. (:
Bij mij ging het afgelopen week ook weer wat minder. Zat te stressen en verloor de controle. Nu gelukkig weer beter. Ik slaap vooral in die dagen erg slecht. En op een gegeven moment ga ik me weer goed voelen (adrenaline) en dan denk je bijna dat je weer kan.. maargoed. Blijft zoeken dus
Hoe ziet 3x op een dag een dutje eruit? Slaap je dan ook echt? Kun je s nachts dan nog wel slapen?
Ik hoop dat de therapie voor je gaat werken!
Hoe is de smartwatch voor jou? Ik zit ook twijfelen om dat te kopen, om wat meer zicht te krijgen in m’n stress/hartslag.
Ik moet de keuringen ook nog krijgen, maar ik ben bijna bij de 2 jaar,, dus verwacht die wel te krijgen binnenkort.
@rammie ik heb ook erg last van hartkloppingen bij stress. Hoort er een beetje bij, maar ook een signaal om rust te pakken. (:
Bij mij ging het afgelopen week ook weer wat minder. Zat te stressen en verloor de controle. Nu gelukkig weer beter. Ik slaap vooral in die dagen erg slecht. En op een gegeven moment ga ik me weer goed voelen (adrenaline) en dan denk je bijna dat je weer kan.. maargoed. Blijft zoeken dus
maandag 1 juli 2024 om 11:15
@Rammie. Jup, hartkloppingen komen bij mij steeds terug helaas.. Soms voor mijn gevoel ook op random momenten (als ik me rustig voel of energie heb).
@Anemoon. Het gaat nog wel oké gelukkig, naast wat spanningsklachten. Gisteren had ik een lunch met de familie op een drukke plek met veel geluiden, en dat vond ik toch best intens. Maar tegelijkertijd ook wel heel fijn dat het weer eens kon. Moet er wel echt nog van bijkomen merk ik. Qua dutjes doen probeer ik 2-3 keer per dag aan te houden rond de etenstijden. Ik ga dan gewoon even liggen met mijn ogen dicht (soms mediteren, soms met/zonder muziek), en merk dat ik dan weer even oplaad en prikkels kan verwerken. Ik slaap lang niet altijd, maar als ik bv 's middags in slaap val dan slaap ik 's nachts juist beter. Omdat ik dan even opgeladen en ontprikkeld ben. Dat was wel een inzicht! Bij het 'avonddutje' na etenstijd zorg ik dat ik niet in slaap val (dus bv half rechtop gaan liggen).
Ik vind de smartwatch wel fijn om wat meer zicht te krijgen op mijn slaap en mijn hartslag als ik beweeg. Het valt me op dat ik vaak het idee heb dat mijn hartslag heel hoog is (bij spanning), maar dat dit in de praktijk helemaal niet zo is vaak. Ondanks hartkloppingen die ik wel duidelijk voel.
Merken jullie trouwens ook dat je rond de menstruatie meer klachten hebt? Ik heb de week voor mijn menstruatie echt een stuk minder energie en veel meer spanning. Soms zelfs een terugval. Op zich ook niet gek omdat de stresshormonen dan toenemen, maar wel vervelend dat het nog zoveel invloed heeft op hoe ik me voel. Ik probeer rond deze tijd wel minder in te plannen en minder van mezelf te verwachten (al blijft dat moeilijk )
@Anemoon. Het gaat nog wel oké gelukkig, naast wat spanningsklachten. Gisteren had ik een lunch met de familie op een drukke plek met veel geluiden, en dat vond ik toch best intens. Maar tegelijkertijd ook wel heel fijn dat het weer eens kon. Moet er wel echt nog van bijkomen merk ik. Qua dutjes doen probeer ik 2-3 keer per dag aan te houden rond de etenstijden. Ik ga dan gewoon even liggen met mijn ogen dicht (soms mediteren, soms met/zonder muziek), en merk dat ik dan weer even oplaad en prikkels kan verwerken. Ik slaap lang niet altijd, maar als ik bv 's middags in slaap val dan slaap ik 's nachts juist beter. Omdat ik dan even opgeladen en ontprikkeld ben. Dat was wel een inzicht! Bij het 'avonddutje' na etenstijd zorg ik dat ik niet in slaap val (dus bv half rechtop gaan liggen).
Ik vind de smartwatch wel fijn om wat meer zicht te krijgen op mijn slaap en mijn hartslag als ik beweeg. Het valt me op dat ik vaak het idee heb dat mijn hartslag heel hoog is (bij spanning), maar dat dit in de praktijk helemaal niet zo is vaak. Ondanks hartkloppingen die ik wel duidelijk voel.
Merken jullie trouwens ook dat je rond de menstruatie meer klachten hebt? Ik heb de week voor mijn menstruatie echt een stuk minder energie en veel meer spanning. Soms zelfs een terugval. Op zich ook niet gek omdat de stresshormonen dan toenemen, maar wel vervelend dat het nog zoveel invloed heeft op hoe ik me voel. Ik probeer rond deze tijd wel minder in te plannen en minder van mezelf te verwachten (al blijft dat moeilijk
)
vrijdag 19 juli 2024 om 13:52
Kan zeker, ik ben pas uitgevallen door een combinatie van stress en hormonale problemen. Hormonen hebben echt veel impact op hoe je je voelt, de dagen voor mijn laatste menstruatie had ik zelfs aan de lopende band paniekaanvallen. Zit daarom nu weer aan de hormonen maar die moeten hun werk nog gaan doen. Ik heb al eens eerder een burn-out gehad, maar bij nader inzien was ik toen meer overspannen, want deze keer is het veel erger.Roosje1234 schreef: ↑01-07-2024 11:15Merken jullie trouwens ook dat je rond de menstruatie meer klachten hebt? Ik heb de week voor mijn menstruatie echt een stuk minder energie en veel meer spanning. Soms zelfs een terugval. Op zich ook niet gek omdat de stresshormonen dan toenemen, maar wel vervelend dat het nog zoveel invloed heeft op hoe ik me voel. Ik probeer rond deze tijd wel minder in te plannen en minder van mezelf te verwachten (al blijft dat moeilijk
vrijdag 19 juli 2024 om 14:18
Het gaat goed met mij! Ik ben echt aan het laatste stukje van herstel bezig. In mijn geval het weer opbouwen van fysieke conditie. Ik vind dat niet gemakkelijk. Ik merk wel dat het weer meer bewegen/sporten nu positief werkt als ik het rustig aanpak en niet verwacht dat ik volgende week een marathon kan rennen. Ik heb nog wel wat restklachten: als ik overprikkeld ben geraakt slaap ik heel slecht en alcohol kan ik ook daarom beter laten staan. Ik ben heel blij met hoe het nu gaat. Ik kan vier dagen werken met voldoende rust ernaast en ga rustig op deze voet verder.
vrijdag 19 juli 2024 om 18:44
Vraagje aan iedereen hier: dat vertraagde, overprikkelde gevoel in je hoofd, ook wel brain fog genoemd volgens mij - wat doen jullie daarmee? Liggen en ogen dicht? Of juist dingen doen maar (veel) langzamer? En zo ja, wat zijn dat voor dingen? Boeken lezen en series kijken etc. lukt mij dan niet. Ben er nog niet helemaal achter wat wel werkt.
vrijdag 19 juli 2024 om 19:12
dinsdag 23 juli 2024 om 11:48
aagjeheefteenvraagje schreef: ↑19-07-2024 13:52Kan zeker, ik ben pas uitgevallen door een combinatie van stress en hormonale problemen. Hormonen hebben echt veel impact op hoe je je voelt, de dagen voor mijn laatste menstruatie had ik zelfs aan de lopende band paniekaanvallen. Zit daarom nu weer aan de hormonen maar die moeten hun werk nog gaan doen. Ik heb al eens eerder een burn-out gehad, maar bij nader inzien was ik toen meer overspannen, want deze keer is het veel erger.
Breek even hier in hoor, lees normaal alleen mee in dit topic.
Hier ook vermoeden dat ontregelde hormonen debet zijn aan burnout. Mag ik vragen of je weer aan de anticonceptie gegaan bent of iets anders ?
Nu 9 maanden geleden bevallen en we hebben de conclusie getrokken dat ik 4 goede dagen heb , die zijn na de menstruatie . Erna neemt de stress en ellende al toe tot menstruatie. Heb een hele korte cyclus op het moment dus dat helpt ook niet mee.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
