Burn-out, medestrijders

25-07-2023 12:03 361 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi,

Op dit moment zit ik een jaar in een burn-out. Persoonlijk vind ik het een best lastige periode en zoek daarom naar mede-burnout-ers (is dat een woord haha).

In het archief zag ik al een topic waar mensen met een burn-out in meeschreven. Alleen daar zit nu een slotje op. Vandaar dat ik deze heb geopend. Gewoon een topic waar we van ons af kunnen schrijven en eventueel wat ervaringen met elkaar kunnen delen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Beide goed nieuws! Fijn!

Met mij ging het ook weer even heel goed. Goed slapen, veel kunnen, goed voelen ed.
Maar ineens heeft mijn hoofd bedacht; 'zijn die hartoverslagen/hartkloppingen wel oke?'. Dus had ik weer stress. Ging ineens daarover inzitten.

Dus nu weet ik het niet zo goed. Ben niet goed in zulke dingen loslaten. Overal lees je wel, het hoort bij de burn-out,, maar ik voel me dan zo onzeker als mijn hart een paar keer overslaat na inspanning. En dan ga ik piekeren.

Hoe gaan jullie daarmee om? Kunnen jullie even tegen mij zeggen dat het helemaal okee is en het erbij hoort. 8-)
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh ja anemoon ook dat hoort erbij! Iets voelen en dan gaan tobben. Ik had vorige week een paar hele rottige dagen waarop ik eigenlijk alleen maar op de bank lag. Te piekeren en me af te vragen wat ik verkeerd gedaan had. Toen zei mijn leidinggevende: “iedereen heeft slechte dagen Leut, accepteren en aanpassen is alles wat je kunt doen, niet verwachten dat het alle dagen goed is” en daar moest ik toen van huilen want dat is zó de spijker op zijn kop. Ik ben oa hierin beland doordat ik die dagen niet mocht hebben van mezelf. Het moest altijd 100% ook al was er maar energie voor 35%. Dat lijf van jou Anemoon (dat van mij net zo goed) heeft zo’n optater gehad van al die overbelasting dat het soms even op hol slaat. Komt goed maar kost veel tijd
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat is het echt precies! Confronterend :-$ . Het moet goed blijven gaan. In 1x weer klachtenvrij willen zijn. + daarbij ook slecht kunnen relativeren. De lat ligt altijd zo hoog hè.

En dan zo tobben. Heeft ook wel even een oorzaak,, iemand in de familie die is gediagnostiseerd met hartklachten. En dan denk ik gelijk, ooh dan is het bij mij ook helemaal verkeerd. Maar ik vergeet dan dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn,, mijn klachten gewoon 1 op 1 van stress zijn. Maargoed, enerzijds het is dus verklaarbaar dat ik ineens doemdenk, anderzijds ben ik veel te vatbaar.

Even spuien :whistle:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit hele gebeuren is een ontzettende mindf*ck hoor. Ik vind het echt uitermate pittig. Ik heb gelukkig zeker op mijn werk mensen om me heen die me inmiddels goed kennen en me helpen hierbij. Superfijn is dat!
Alle reacties Link kopieren Quote
Onwijs bedankt voor je berichten!
Alle reacties Link kopieren Quote
Het helpt mij ook weer hoor om alles even op een rijtje te krijgen. We komen er wel, ooit, stapje voor stapje
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja, je hebt in de burn out soms echt mensen om je heen nodig die je de goede kant op duwen.
We komen er zekers! :cheer:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik vind de schommelingen in energie en klachten ook echt het meest moeilijk om mee om te gaan. Het gaat echt in een golfbeweging. En elke keer weer balen idd als ik iets ‘geks’ voel in mijn lichaam of als het minder gaat. Ga er dan ook extra op zitten letten. Maargoed, ons lijf is nu gewoon overdreven alert op ‘gevaar’ en voelt zich snel onveilig. Het helpt mij soms wel om, als ik weer angst op voel komen, in gedachten te herhalen dat ik veilig ben en er geen gevaar is. B.V.: ‘ ik ben veilig, ik zit nu lekker warm in mijn huiskamer, het is oke’.

Gisteren ben ik weer eens uiteten geweest met m’n vriend. Ik vind het dan van te voren erg spannend. Ben dan bang voor een terugval naderhand of dat ik een paniekaanval oid krijg in dat restaurant van alle prikkels. Ik voel dan weer de angst opborrelen in m’n lijf. Gelukkig viel het erg mee en kreeg ik mezelf ook steeds rustig in dat restaurant. Toch weer een succeservaring en dat voelt fijn. Ik kon trouwens alleen niet goed in slaap komen.. maargoed dat neem ik dan maar even voor lief. Af en toe iets leuks doen is ook belangrijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Anemoon schreef:
03-02-2024 19:20
Ja, je hebt in de burn out soms echt mensen om je heen nodig die je de goede kant op duwen.
We komen er zekers! :cheer:
Ik vind het ook heel fijn dat we elkaar zo kunnen helpen! :couple:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben ook lekker uiteten geweest met mijn man en vrienden van ons. Was een heerlijke avond maar mijn vriendin zag op een gegeven moment wel dat mijn emmertje vol raakte. Zij heeft ook minder energie door een verleden met een ernstige ziekte dus veel begrip. Zij en ik weten van elkaar dat we vandaag vooral veel op de bank zullen (moeten) liggen maar dat hebben we er wel voor over. Ik heb nu wel een beetje als nieuw doel om weer goed contact te maken met mijn lijf ipv alle signalen te interpreteren als “slecht teken”. Ik weet nog niet goed hoe maar ik ben het een beetje zat om fysiek zo beperkt te zijn
Alle reacties Link kopieren Quote
Roosje,, ik ben het denk ik met je eens! Dat die golfbewegingen het lastigst zijn. Je weet nooit hoe je je gaat voelen,, en het is soms echt even een teleurstelling als je je weer minder voelt.

Ooh, wat goed dat jullie beiden uit eten zijn geweest! Mijlpaal.
Hebben jullie er nog veel last van gehad?

Koffieleut, raakt de emmer vol van de prikkels in het restaurant?

Mooi doel trouwens. Ben benieuwd of het helpt en of het omdenken lukt.

Wat betreft fysiek ben ik nu ook aan het opbouwen. Elke dag ben ik rondjes aan het lopen. Zit nu op 2x 29 min per dag. Gewoon rustig, dat m’n hartslag nog tussen de 120-140 blijft maar wel in beweging. Per 2 dagen komt er 2 min bij.
Ik merk dat ik op een gegeven moment moe wordt, vooral mentaal. Dus ik hoop dat deze manier helpt om mentaal en fysiek wat te rekken.

Bedoel je dat ook koffieleut?

En Roosje, Jaa fijn hè om zo even met elkaar te kunnen delen. Ik doe het ook wel met met bepaalde mensen om me heen, maar het is heel fijn om het met jullie, mede burn outers te doen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Goede vraag Anemoon. Ik denk dat het vooral het de hele avond actief deelnemen aan gesprekken is wat me op een gegeven moment opbreekt. Ik kan inmiddels wel weer redelijk filteren op drukke plekken. Qua lichaam heb ik vooral last van het gebrek aan conditie. Wandelen lukt wel, het is meer het bewegen waarbij je hartslag flink omhoog gaat wat niet lukt. Wij hebben een roeiapparaat waarop ik nu ga proberen om om de dag een kilometertje te maken. Eerste keer viel vies tegen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik was de dag na het uiteten wel overprikkeld ja (ook wel van de drukke week) en ben toen ‘heel stom’ ook nog een uurtje naar een vriendin gegaan. Daarna was ik echt doodmoe en nu nog wel aan het herstellen. Maar inmiddels zakken de klachten wel weer gelukkig. Vandaag wel een pittig gesprek gehad bij de psycholoog dus dat hakt er ook altijd wel in. Merk wel dat ik echt al een stuk meer aan kan dan in het begin, maar nog lang niet zoals het hoort.


Wel goed zeg dat je 2 keer per dag wandelt Anemoon! Dat zal vast meehelpen in je herstel. Ik merk dat ik met dit regenachtige weer weinig motivatie heb om te wandelen en ben blij als ik dan al eventjes buiten ben geweest, kan niet wachten tot het lente wordt.

En herkenbaar Koffieleut, ik vind gesprekken ook het meest intensief nog. Maar dat is natuurlijk ook heel cognitief. Dat herstelt zich vaak als laatste. Zou je anders misschien iets met gewichtjes kunnen doen ofzo? Denk dat dat ook een mooie eerste stap kan zijn als cardio nog te pittig is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oké ik schrijf hierboven 'doodleuk' dat de klachten aan het zakken waren, maar ik ben helaas toch flink overprikkeld geraakt. Vannacht weer wakker om 04:00 met liedjes in m'n hoofd, erg moe wakker geworden, druk op m'n oren en een onrustig gevoel. Vind de onrustige dagen altijd zo lastig.. Vooral om dan ontspannende dingen proberen te doen terwijl mijn hoofd niet meewerkt. Maar ondertussen weet ik ook wel dat dit vaak na een paar dagen wel weer zakt.

Ik vind het wel lastig als ik zo onrustig ben en moet werken. Hoe gaan jullie daarmee om? Toch gewoon werken en dan daarna rustig aan doen? Of bv minder werken? Ik kies meestal voor het eerste. Moet zo ook even thuiswerken, maar ben bang dat er weinig uit mijn handen komt. 'Gelukkig' werk ik nog voor spek en bonen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Koffieleut, ik denk dat ik het begrijp. Zit er bij jou ook verschil in als er 1 of meerdere gesprekken worden gevoerd?
Ik krijg bijv. snel een kortsluiting als je bijv met 4 personen bent en er 2 gesprekken worden gevoerd. Ik kan dat niet filteren. Jij wel?
Heeel fijn dat je de overige prikkels wel aankan!

& weer een x geprobeerd op het roeiapparaat? Hoe ging het?

@roosje aaaah wat een narigheid. Echt vervelend hè. Hoe is het nu? Ben je al iets meer tot rust gekomen?

We zitten trouwens wel vaak in het zelfde schuitje haha. Ik heb ook pittige dagen achter de rug, en nu ook onrustig.
Wat ik doe? Ik probeer wel zoveel mogelijk te schrappen wat op m’n planning staat. Maar ik weet soms ook niet wat goed is hoor. Misschien is het werken op een tandje lager ook prima.

Ik denk dat je n beetje balans moet hebben, en zorgen dat je tussendoor hersteld.
Ik kan namelijk ook te voorzichtig zijn. Vorig jaar nam ik namelijk te weinig rust, of eigenlijk was de activiteit te heftig, en dat valt dan de verkeerde kant op.

Ik denk dat dat n beetje de vraag is, kom je tussendoor echt weer tot rust? Dan ben je goed bezig.
Denk ik. Ik doe ook maar wat :idee:

& normaliter helpt het me om gespreid alles te plannen. Dat voorkomt vaak dat ik meerdere keren over een grens ga en dus in onrust kom,, maar helaas heb je niet op alles invloed. Bij mij kwam er bijv afgelopen weken emotioneel gezien wat dingen om de hoek kijken.

Maar misschien helpt dat plannen jou ook? Door van te voren al bedenken hoe je dagen eruit gaan zien, ga je/ik minder snel door. Ik ben namelijk ook zoo vaak in de valkuil gestapt om toch nog even snel iets te doen, terwijl je eigenlijk rust moest nemen.

Let trouwens niet op de zinsbouw en spelling. Merk dat dat even minder goed lukt ^
Alle reacties Link kopieren Quote
Ugh nou dat roeien heb ik niet meer gedaan, even moed verzamelen. Ik loop nu bij een cesartherapeut voor mijn rug, nog een therapeut kon er ook nog wel bij haha. Ik heb een heftig begin van de week gehad waarin ik op mijn werk even behoorlijk tegen mijn eigen beperkingen aanliep. Iets lukte niet en ik kreeg daar helemaal paniek van. Ik liep ook weer tegen mezelf aan, ik mag namelijk geen hulp vragen en mensen niet “tot last” zijn. Terwijl als ik mijn collega had gebeld hij me echt had kunnen helpen, want het was eigenlijk niet zo moeilijk. Ook weer geleerd en kunnen afsluiten maar vond het wel confronterend om te beseffen dat ik zeker al ver gekomen ben maar ook echt nog een weg te gaan heb. Niet leuk maar wel nodig om vooruit te komen. Nu vijf dagen wat meer rust, ook fijn maar weer zoeken naar balans want veel plannen maar ook een vermoeid lijf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Sorry ik vind het lastig om het hier bij te houden. Ik heb even een ego post.

Het gaat hier aan de ene kant beter en aan de andere kant slechter. Ik heb nu door wat de reden is dat het slechter gaat: en dat is de impact van vorig jaar en hoe traumatisch het voor ons was. Er is ook emdr besproken daarvoor.

Door de medicatie gaat het nu beter, maar ik moet nu andere vormen vinden om stress uit mijn lichaam te krijgen. Daar ben ik nu mee bezig. Ook is me pmt aangeboden om hier mee om te gaan.

Werk gaat vrij goed. Ik ben alleen wel erg moe. Ik zie vooral op tegen weer hersteld zijn op papier, maar dat eigenlijk in mijn hoofd nog niet zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Och meid, dat laatste begrijp ik helemaal. Daarom gaf iemand ons in dit topic de tip om vooral hulp/begeleiding te blijven houden ook in de periode erna. Hoop voor je dat je handvatten krijgt om die stress uit je lijf te krijgen.
Alle reacties Link kopieren Quote
De dingen die ik hier lees over overprikkeld zijn, piekeren, etc heb ik op het moment minder door de medicatie. Ik loop wel veel met oordoppen in in huis tegen lawaai.

Ik vraag me wel af wat voor soort begeleiding jullie gekregen hebben. Ik loop bij een psycholoog en dat is vooral over de situatie met mijn zoon gegaan. Hoe om te gaan met een burn-out minder. Wel dat ik bepaalde gedachtenpatronen heb die niet helpend zijn. En verder bedrijfsmaatschappelijk werk. Daarmee heb ik vooral gewerkt aan dat ik met een planning moet werken en mijn energie moet plannen over de dag. En nu meer hoe ik beter overzicht kan houden in het werk en dat ik daar ook voldoende pauzes moet houden.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ja idd, Anemoon ik denk dat het ook wel mis is gegaan in mijn planning en teveel willen doen. De afgelopen weken had ik vaak op één dag bv ‘s ochtends paar uur werken en dan ‘s middags nog naar de psycholoog. Dan heb ik dus amper hersteltijd. Ook heb ik te veel gesprekken gehad. Ik voelde maandag al dat ik overprikkeld aan het raken was, maar ben toch doorgegaan met alles. Vind het ook gewoon zo lastig dat heel dat re-integratie traject zoveel energie kost. Ik zou liever ook eens wat energie hebben voor leuke activiteiten ipv ‘alleen maar’ werken en gesprekken voeren.

Voel me momenteel nog steeds heel onrustig.. kan ook niet goed nadenken en heb last van hoofdpijn. Het is hier in Brabant ook carnaval, en al mijn vrienden en mijn partner zijn de hort op. Denk dat dat emotioneel ook wat met me doet. Voel me erg afgesloten van de wereld.
Hoop dat ik weer wat meer tot rust kom de komende dagen.. en uit deze negatieve sleur kom.

Heb even verder te weinig energie om te reageren op voorgaande berichten sorry :(
Alle reacties Link kopieren Quote
Vind het ook gewoon zo lastig dat heel dat re-integratie traject zoveel energie kost. Ik zou liever ook eens wat energie hebben voor leuke activiteiten ipv ‘alleen maar’ werken en gesprekken voeren./quote/

Nou ja, dit. Ik. Ik heb deze week na mijn werkochtend nog twee gesprekken gepland staan en op mijn vrije dag ook een. Het is op zich praktisch om die gesprekken te koppelen maar ik ben wel helemaal leeg dan daarna. moet ik dit toch anders aanpakken? Echt alles is een puzzel momenteel, ook de leuke dingen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Is het voor jullie ook herkenbaar dat jullie ook vaker ziek zijn? Ik was nooit ziek, verkoudheidje af en toe. Nu binnen 2 maanden een longontsteking, corona en buikgriep/darmklachten.
Het een is nog niet over en het ander begint alweer. Nu weet ik dat er ook veel heerst, maar ik vind dit wel heel opvallend voor mezelf.
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee ik was juist in de aanloop naar mijn burn-out heel veel ziek en toen ik eenmaal thuis zat niet meer. Ik was wel heel bang om ook nog ziek te worden. Ik was in december ziek en dat heeft toen wel langer geduurd dan normaal.
Alle reacties Link kopieren Quote
Roosje1234 schreef:
11-02-2024 10:49
Ja idd, Anemoon ik denk dat het ook wel mis is gegaan in mijn planning en teveel willen doen. De afgelopen weken had ik vaak op één dag bv ‘s ochtends paar uur werken en dan ‘s middags nog naar de psycholoog. Dan heb ik dus amper hersteltijd. Ook heb ik te veel gesprekken gehad. Ik voelde maandag al dat ik overprikkeld aan het raken was, maar ben toch doorgegaan met alles. Vind het ook gewoon zo lastig dat heel dat re-integratie traject zoveel energie kost. Ik zou liever ook eens wat energie hebben voor leuke activiteiten ipv ‘alleen maar’ werken en gesprekken voeren.

Voel me momenteel nog steeds heel onrustig.. kan ook niet goed nadenken en heb last van hoofdpijn. Het is hier in Brabant ook carnaval, en al mijn vrienden en mijn partner zijn de hort op. Denk dat dat emotioneel ook wat met me doet. Voel me erg afgesloten van de wereld.
Hoop dat ik weer wat meer tot rust kom de komende dagen.. en uit deze negatieve sleur kom.

Heb even verder te weinig energie om te reageren op voorgaande berichten sorry :(

Heel bericht getypt…alles weg. Ik heb op een gegeven moment met mezelf afgesproken dat ik maar op een vaste dag in de week afspraken doe. Dit heeft zoveel rust gegeven, ik ben nu weer in controle van hoe ik geleefd wordt. Ik had zo het gevoel naar de agenda van anderen te leven. Me er aan houden is soms wel eens lastig. Aankomende week heb ik op een afwijkende dag een afspraak staan onder het mom van ‘dan heb ik het maar gehad’. Maar dan ga ik dus wel weer die grens over.

Nu ik meer dan de helft van mijn uren werk, schrijf ik dit soort afspraken weg als medisch bezoek. Anders kom ik niet aan mijn hersteltijd toe en dat is ook goed voor mijn re-integratie denk ik dan maar.
Alle reacties Link kopieren Quote
Anaïs schreef:
11-02-2024 15:09
Is het voor jullie ook herkenbaar dat jullie ook vaker ziek zijn? Ik was nooit ziek, verkoudheidje af en toe. Nu binnen 2 maanden een longontsteking, corona en buikgriep/darmklachten.
Het een is nog niet over en het ander begint alweer. Nu weet ik dat er ook veel heerst, maar ik vind dit wel heel opvallend voor mezelf.

In mijn zomervakantie ben ik de hele vakantie ziek geweest. Iemand verklaarde dit door een plotselinge daling in cortisol waardoor je immuunsysteem ineens veel kwetsbaarder is. Maar dat was dus eigenlijk in een periode dat ik me juist wat minder gestresst voelde. Maar ik denk wel dat eea met elkaar te maken heeft.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven