Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 28 februari 2010 om 23:38
Weer een gesprek gehad met LG en wat zeg ik je, ze slaat de brief van de arbo in de wind, dat ik een paar uur meer werk is niet genoeg,ik moet nog meer uren gaan draaien.
Ik kan me het wel indenken, het betekent wel dat er dan meer productie komt inplaats van inproductieve uren maar aan de andere kant, ik kan het niet en dat elke keer weer moeten herhalen is een frusterent iets.
Nu wil de LG dat ik testen ga doen,terwijl de arbo aangeeft,het is te vroeg hiervoor. In dec is er duidelijk aangegeven ,ik kan niet terug naar mijn oude baan, wat zegt de LG, wanneer start je weer in je team, je moet weer terug.
Wat er ook wordt gezegd, ik zal het zart op wit moeten aangeven in drievoud,denk ik, misschien komt het dan over.
Ik kook nog van binnen.
Dankzij de vele oefeningen, rollenspel heb ik mijn energie bij mijzelf kunnen houden en rustig kunnen zeggen dat ik een bepaald aantal uren werk per week, en ik mij houd aan het advies van de arbo,die kent mijn medische geschiedenis.
Gotgotgot, stom hè, dan zou ik LG door elkaar willen schudden en toeschreeuwen hoe het is om je zo te voelen, de onrust,angst,pijn, waardeloosheid, schuldgevoel en de vermoeidheid, energie wat ik niet heb,de malaise waar ik dagen in heb rond gedraaid.
Ik besef heus wel dat ik ook heb mee gedaan ,om een burnout te ontwikkelen, ik had vaker nee kunnen gaan zeggen, ik had meer aan mijzelf kunnen gaan denken. Maar aan de andere kant, als de LG beter had gekeken meer aandacht voor de werknemers had, was het ook niet zover gekomen. Schuld van beide kanten, door mijn manier van werken zijn er ok veel uren opgevuld ,waar de LG geen anderen voor hoefde te vragen,invallen bij ziekte, vakantie, of als collega zieke kinderen hadden, ja dan werkte ik ook.
Pevan zorg wel dat er iemand bij is die jij kan vertrouwen bij de gesprekken, voor dat je weet praten ze je onder de tafel.
Is een goed besluit, niets te tekenen een persoon met een burnout is ziek, die is ziek in zijn hoofd , labiel, en niet in staat juiste beslissingen tenemen. dat heb ik ook regelmatig gezegd, ik kan niet denken, stuur me het maar toe, dan lees ik het thuis wel weer.
Zo heb ik nog steeds diverse formulieren waar mijn pootje onder moet, ze liggen in de la en op het werk in het archief,ik he de tijd wel.
groetjes
Ik kan me het wel indenken, het betekent wel dat er dan meer productie komt inplaats van inproductieve uren maar aan de andere kant, ik kan het niet en dat elke keer weer moeten herhalen is een frusterent iets.
Nu wil de LG dat ik testen ga doen,terwijl de arbo aangeeft,het is te vroeg hiervoor. In dec is er duidelijk aangegeven ,ik kan niet terug naar mijn oude baan, wat zegt de LG, wanneer start je weer in je team, je moet weer terug.
Wat er ook wordt gezegd, ik zal het zart op wit moeten aangeven in drievoud,denk ik, misschien komt het dan over.
Ik kook nog van binnen.
Dankzij de vele oefeningen, rollenspel heb ik mijn energie bij mijzelf kunnen houden en rustig kunnen zeggen dat ik een bepaald aantal uren werk per week, en ik mij houd aan het advies van de arbo,die kent mijn medische geschiedenis.
Gotgotgot, stom hè, dan zou ik LG door elkaar willen schudden en toeschreeuwen hoe het is om je zo te voelen, de onrust,angst,pijn, waardeloosheid, schuldgevoel en de vermoeidheid, energie wat ik niet heb,de malaise waar ik dagen in heb rond gedraaid.
Ik besef heus wel dat ik ook heb mee gedaan ,om een burnout te ontwikkelen, ik had vaker nee kunnen gaan zeggen, ik had meer aan mijzelf kunnen gaan denken. Maar aan de andere kant, als de LG beter had gekeken meer aandacht voor de werknemers had, was het ook niet zover gekomen. Schuld van beide kanten, door mijn manier van werken zijn er ok veel uren opgevuld ,waar de LG geen anderen voor hoefde te vragen,invallen bij ziekte, vakantie, of als collega zieke kinderen hadden, ja dan werkte ik ook.
Pevan zorg wel dat er iemand bij is die jij kan vertrouwen bij de gesprekken, voor dat je weet praten ze je onder de tafel.
Is een goed besluit, niets te tekenen een persoon met een burnout is ziek, die is ziek in zijn hoofd , labiel, en niet in staat juiste beslissingen tenemen. dat heb ik ook regelmatig gezegd, ik kan niet denken, stuur me het maar toe, dan lees ik het thuis wel weer.
Zo heb ik nog steeds diverse formulieren waar mijn pootje onder moet, ze liggen in de la en op het werk in het archief,ik he de tijd wel.
groetjes
dinsdag 2 maart 2010 om 20:46
@ Josske, wat vervelend zeg van je LG. Vind het heel sterk van je dat je toch voet bij stuk gehouden hebt en gezegd hebt dat je jezelf aan het advies van de arbo houdt.
@ Peva, hoe gaat het nu met je?
@ Juiaatje, merk wel dat ik beter slaap en dat is erg fijn. Verder merk ik nog niet zo heel veel want slik de AD nog niet zo heel lang natuurlijk.
Van de psycholoog weer ontspanningsoefeningen gekregen, heb er nog steeds heel veel moeite mee. Ik irriteer me zó aan die stem.
@ Peva, hoe gaat het nu met je?
@ Juiaatje, merk wel dat ik beter slaap en dat is erg fijn. Verder merk ik nog niet zo heel veel want slik de AD nog niet zo heel lang natuurlijk.
Van de psycholoog weer ontspanningsoefeningen gekregen, heb er nog steeds heel veel moeite mee. Ik irriteer me zó aan die stem.
woensdag 3 maart 2010 om 19:03
Viel niet mee, ben weer aan het werk geweest.
Deze keer de zorg weer in en ik was na 2 uurtjes gesloopt.
Dit heeft me zoveel inspanning gekost, ik heb het heel vreemd gevonden. Werk wat ik jaren heb gedaan, werk waar ik van hield en waar ik eigenlijk mijn hart en ziel in heb gelegd.
Ik kijk nu terug op een vreselijke vermoeiende ochtend en ik kijk hoe ik de afgelopen weken heb geleefd en gedacht, drie dagen per week een paar uurtjes werken en ik val terug in mijn fout.
Mijn afspraken afzeggen ik moet werken, op de avond voor mijn werkdag niks meer doen, denken hoe het zal gaan de volgende dag, werk ik op een middag, dan s` ochtends het hoogst nodige in huis,anders ben ik te moe.
Ik moet nu wel heel goed nadenken hoe ik mijn toekomst ga zien, wat laat ik vallen en wat niet.
Deze keer de zorg weer in en ik was na 2 uurtjes gesloopt.
Dit heeft me zoveel inspanning gekost, ik heb het heel vreemd gevonden. Werk wat ik jaren heb gedaan, werk waar ik van hield en waar ik eigenlijk mijn hart en ziel in heb gelegd.
Ik kijk nu terug op een vreselijke vermoeiende ochtend en ik kijk hoe ik de afgelopen weken heb geleefd en gedacht, drie dagen per week een paar uurtjes werken en ik val terug in mijn fout.
Mijn afspraken afzeggen ik moet werken, op de avond voor mijn werkdag niks meer doen, denken hoe het zal gaan de volgende dag, werk ik op een middag, dan s` ochtends het hoogst nodige in huis,anders ben ik te moe.
Ik moet nu wel heel goed nadenken hoe ik mijn toekomst ga zien, wat laat ik vallen en wat niet.
vrijdag 5 maart 2010 om 12:07
@Summerxx,
Ik had precies hetzelfde als jij. ook ontspanningsoefeningen op een cdtje met een heeeeeel irritante stem. Uiteindelijk met pijn en moeite tegen psycholoog gezegd dat ik het gewoon niet deed. Ik kon mezelf er niet toe zetten. Zij zei toen ook dat als het zo'n obstakel is, ik het gewoon niet moet doen.
Ik kreeg toen de tip om elk uur even bewust te worden van mijn lichaam, zit ik ontspannen? Is er ergens nog ontspanning?
Dat voelde voor mij zoveel beter!
Ik ben al een tijd niet op het forum geweest maar het gaat best wel goed met mij. Ik werk momenteel 4x4 uur en dat bevalt goed. Overigens zit ik bij een nieuwe werkgever. Mijn oude hebben mijn contract niet verlengd, hallelujah!
Wees niet bang om weg te gaan bij je werk als het zo hoog oploopt. Ik ben nog iedere dag blij dat ik daar niet meer naartoe hoef.
Verder doe ik nog altijd rustig aan, merk dat het met mijn angsten erg goed gaat. Heb er nog maar zelden last van. Mijn vriend is momenteel geopereerd en voel me echt sterk genoeg om hem te verzorgen. En dat is lang geleden. Alhoewel het me wel veel energie kost maar dan kies ik ook voor mezelf. Ik blijf lekker thuis en doe dingetjes waar ik blij van wordt.
Hopelijk gaat het met jullie ook wat beter. Na een jaar ziek zijn kan ik echt zeggen dat het beter wordt. Ik herken ontzettend veel uit jullie verhalen, De angst, de frustratie en je zo moedeloos en ongelukkig voelen. Maar het gaat over, heb vertrouwen. Het is iets waar je doorheen moet maar dan ben je beter dan ooit! Ik zeg nog altijd dat ik soort van blij ben dat dit me overkomen is. Hoe moeilijk het ook is om steeds met mezelf geconfronteerd te worden en met mijn eigen gedrag. Maar ik weet dat ik hier beter van wordt.
Zet hem op allemaal!
Ik had precies hetzelfde als jij. ook ontspanningsoefeningen op een cdtje met een heeeeeel irritante stem. Uiteindelijk met pijn en moeite tegen psycholoog gezegd dat ik het gewoon niet deed. Ik kon mezelf er niet toe zetten. Zij zei toen ook dat als het zo'n obstakel is, ik het gewoon niet moet doen.
Ik kreeg toen de tip om elk uur even bewust te worden van mijn lichaam, zit ik ontspannen? Is er ergens nog ontspanning?
Dat voelde voor mij zoveel beter!
Ik ben al een tijd niet op het forum geweest maar het gaat best wel goed met mij. Ik werk momenteel 4x4 uur en dat bevalt goed. Overigens zit ik bij een nieuwe werkgever. Mijn oude hebben mijn contract niet verlengd, hallelujah!
Wees niet bang om weg te gaan bij je werk als het zo hoog oploopt. Ik ben nog iedere dag blij dat ik daar niet meer naartoe hoef.
Verder doe ik nog altijd rustig aan, merk dat het met mijn angsten erg goed gaat. Heb er nog maar zelden last van. Mijn vriend is momenteel geopereerd en voel me echt sterk genoeg om hem te verzorgen. En dat is lang geleden. Alhoewel het me wel veel energie kost maar dan kies ik ook voor mezelf. Ik blijf lekker thuis en doe dingetjes waar ik blij van wordt.
Hopelijk gaat het met jullie ook wat beter. Na een jaar ziek zijn kan ik echt zeggen dat het beter wordt. Ik herken ontzettend veel uit jullie verhalen, De angst, de frustratie en je zo moedeloos en ongelukkig voelen. Maar het gaat over, heb vertrouwen. Het is iets waar je doorheen moet maar dan ben je beter dan ooit! Ik zeg nog altijd dat ik soort van blij ben dat dit me overkomen is. Hoe moeilijk het ook is om steeds met mezelf geconfronteerd te worden en met mijn eigen gedrag. Maar ik weet dat ik hier beter van wordt.
Zet hem op allemaal!
maandag 8 maart 2010 om 11:49
Hoi Allemaal,
Ik had een topic gestart en door een reactie van Summer ben ik hier terecht gekomen! Bedankt hiervoor. Jezus wat ben ik "blij" met zoveel herkenbare verhalen.
Even voorstellen: Ik ben een vrouw van 30 en moeder van een dochtertje van 2 en getrouwd met een heel lieve vent. En ik heb een Burn-Out. De "trigger" is mijn werk geweest, maar er spelen ook wat andere zaken mee. Ik zit volledig in de ziektewet sinds 14 januari op advies van mijn huisarts. Ik heb medicijnen gekregen (oxazepam) maar hier werd ik zo enorm suf van dat ik die niet meer neem, omdat ik ook de zorg heb voor mijn dochter. Ik ben nu 2x bij een psycholoog geweest, en er is een soort van klik, maar in 3 kwartier tijd twijfel ik ook wel 3 x of ze wel weet waar ze over praat. A.s. woensdag moet ik voor het eerst naar de bedrijfsarts, en hier zie ik enorm tegenop. Ben zo bang dat hij/zij me weer aan het werk stuurt.
Ik dacht dat het ietsje beter met me ging, maar afgelopen zaterdag kreeg ik ineens een enorme paniekaanval omdat ik een auto naar mijn werkgever moest brengen. Kon niet meer ademen, en zakte gewoon heel simpel in elkaar, net of er pudding zat ipv botten zeg maar. Heel raar vond ik dat, en ik ben er heel erg van geschrokken. Ik lees over een cd met een irritante stem, mijn psych wil morgen starten met het zelfcontroleprogramma en zij had het ook over een cd.. Wat moet ik me daarbij voorstellen dan?
Ik wil mezelf heel graag beter voelen, maar ik kan mezelf niet zetten tot de dingen die "moeten" en ik moet dus huiswerk maken van mijn psych en dat staat me zo tegen. Ik ben ook zo enorm kwaad op mijn werkgever dat die niet naar me geluisterd heeft, de afgelopen 2 - 2,5 jr doe ik het werk van een fulltimer in 20 uur tijd en al die tijd heb ik sporadisch aangegeven dat ik het te druk had, het laatste half jaar heb ik zelfs wekelijks een mail gestuurd dat ik het veel te druk had, uiteraard is het ook deels mijn eigen schuld omdat ik maar door ben blijven gaan, maar hoort een werkgever je daar ook niet een klein beetje bij te steunen of zo? Het rare was dat toen mijn man belde dat ik ziek was, mijn werkgever vroeg of het door het werk kwam??? Dus ze wisten het wel, maar er is gewoon niets mee gedaan.
Zo mijn verhaal schiet van het een naar het ander, ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen.. staat een beetje chaotisch opgeschreven.
Fijn dat ik hier mensen heb gevonden die in hetzelfde "schuitje"zitten, voor mijn gevoel stond ik alleen, en dat is helemaal niet zo merk ik nu.
Bedankt allemaal dat jullie je verhaal hier neerzetten.
Groetjes Mams.
Ik had een topic gestart en door een reactie van Summer ben ik hier terecht gekomen! Bedankt hiervoor. Jezus wat ben ik "blij" met zoveel herkenbare verhalen.
Even voorstellen: Ik ben een vrouw van 30 en moeder van een dochtertje van 2 en getrouwd met een heel lieve vent. En ik heb een Burn-Out. De "trigger" is mijn werk geweest, maar er spelen ook wat andere zaken mee. Ik zit volledig in de ziektewet sinds 14 januari op advies van mijn huisarts. Ik heb medicijnen gekregen (oxazepam) maar hier werd ik zo enorm suf van dat ik die niet meer neem, omdat ik ook de zorg heb voor mijn dochter. Ik ben nu 2x bij een psycholoog geweest, en er is een soort van klik, maar in 3 kwartier tijd twijfel ik ook wel 3 x of ze wel weet waar ze over praat. A.s. woensdag moet ik voor het eerst naar de bedrijfsarts, en hier zie ik enorm tegenop. Ben zo bang dat hij/zij me weer aan het werk stuurt.
Ik dacht dat het ietsje beter met me ging, maar afgelopen zaterdag kreeg ik ineens een enorme paniekaanval omdat ik een auto naar mijn werkgever moest brengen. Kon niet meer ademen, en zakte gewoon heel simpel in elkaar, net of er pudding zat ipv botten zeg maar. Heel raar vond ik dat, en ik ben er heel erg van geschrokken. Ik lees over een cd met een irritante stem, mijn psych wil morgen starten met het zelfcontroleprogramma en zij had het ook over een cd.. Wat moet ik me daarbij voorstellen dan?
Ik wil mezelf heel graag beter voelen, maar ik kan mezelf niet zetten tot de dingen die "moeten" en ik moet dus huiswerk maken van mijn psych en dat staat me zo tegen. Ik ben ook zo enorm kwaad op mijn werkgever dat die niet naar me geluisterd heeft, de afgelopen 2 - 2,5 jr doe ik het werk van een fulltimer in 20 uur tijd en al die tijd heb ik sporadisch aangegeven dat ik het te druk had, het laatste half jaar heb ik zelfs wekelijks een mail gestuurd dat ik het veel te druk had, uiteraard is het ook deels mijn eigen schuld omdat ik maar door ben blijven gaan, maar hoort een werkgever je daar ook niet een klein beetje bij te steunen of zo? Het rare was dat toen mijn man belde dat ik ziek was, mijn werkgever vroeg of het door het werk kwam??? Dus ze wisten het wel, maar er is gewoon niets mee gedaan.
Zo mijn verhaal schiet van het een naar het ander, ik hoop dat jullie het een beetje begrijpen.. staat een beetje chaotisch opgeschreven.
Fijn dat ik hier mensen heb gevonden die in hetzelfde "schuitje"zitten, voor mijn gevoel stond ik alleen, en dat is helemaal niet zo merk ik nu.
Bedankt allemaal dat jullie je verhaal hier neerzetten.
Groetjes Mams.
maandag 8 maart 2010 om 14:05
hoi allemaal,
Ik ben hier al even een tijdje niet meer geweest. Ik vond dat ik van mezelf even m'n gedachten op andere dingen moest brengen en dat heeft me in zekere zin wel wat geholpen. Even bewust niet bezig zijn met het hebben van een burnout.
Het gaat momenteel ook best goed met me. Ik heb meer rust in mijn hoofd en kan dingen beter loslaten. Om de zoveel dagen gaat het alleen nog wel goed mis en zijn de angstaanvallen weer terug. Daar baal ik wel ontzettend van. Telkens denk ik dat ik weer aan het terugkrabbelen ben, maar dan val ik ineens toch weer stappen terug.
Ook heb ik besloten actief op zoek te gaan naar ander werk.
De bedrijfsarts gaf me al aan dat ik er goed rekening mee moet houden dat mijn contract waarschijnlijk niet verlengd zal gaan worden in juni. Dit voel ik zelf ook al wel een tijdje aan.
Maar ik begin steeds meer te denken dat ik gewoon niet op de goede plek zit. Mijn bedrijfsarts beaamd dit ook. Ik zit op kantoor en zit dus de hele dag met m'n hoofd in de computer. Hoewel de regelmatigheid van een kantoorbaan me in het begin erg goed leek te bevallen begint het me nu juist tegen te werken. Ik hang in een vervelende, deprimerende sleur. Elke dag is weer hetzelfde en daar ben ik toch niet helemaal de persoon voor. Ik ben van jongsaf echt een horecamens, creatief en een doener.
Volgens de bedrijfsarts mag ik ook nu ik in de ziektewet zit gewoon solliciteren. Ik hoef hiervan, volgens haar, mijn werkgever ook nog niet van op de hoogte te brengen. Zij raad me ook aan om ook actief te gaan kijken wat ik wel en wat de mogelijkheden zijn. Ten eerste omdat mijn huidige werk me niet beter gaat maken, en ten tweede omdat de kans op verlenging van mijn contract gewoon erg klein is.
Vanochtend belde mijn leidinggevende op. Dit is voor het eerst dat ik van hem hoorde sinds ik thuis zit (deze week 2 maanden). Er moet een plan van aanpak worden geschreven voor me. Ik moet nu woensdag daar naar toe.
Hebben jullie misschien tips voor me? Hoe ik me er het best op kan voorbereiden? wat voor vragen er kunnen gaan komen? is het vreemd als ik mijn vriend mee neem? Ik ben bang dat ze met z'n tweeën te sterk zijn voor me namelijk....
De bedrijfsarts vind dat ik eerst een aantal consulten bij de psycholoog moet hebben gehad voor ik weer aan werkhervatting moet beginnen. Maar ik weet niet of mijn werkgever daar gehoor aan zal willen geven... ik zou morgenochtend een intake gesprek hebben bij een psych, maar deze moet helaas verschoven worden. Wanneer dit nu word hoor ik nog van hem...
Ik ben hier al even een tijdje niet meer geweest. Ik vond dat ik van mezelf even m'n gedachten op andere dingen moest brengen en dat heeft me in zekere zin wel wat geholpen. Even bewust niet bezig zijn met het hebben van een burnout.
Het gaat momenteel ook best goed met me. Ik heb meer rust in mijn hoofd en kan dingen beter loslaten. Om de zoveel dagen gaat het alleen nog wel goed mis en zijn de angstaanvallen weer terug. Daar baal ik wel ontzettend van. Telkens denk ik dat ik weer aan het terugkrabbelen ben, maar dan val ik ineens toch weer stappen terug.
Ook heb ik besloten actief op zoek te gaan naar ander werk.
De bedrijfsarts gaf me al aan dat ik er goed rekening mee moet houden dat mijn contract waarschijnlijk niet verlengd zal gaan worden in juni. Dit voel ik zelf ook al wel een tijdje aan.
Maar ik begin steeds meer te denken dat ik gewoon niet op de goede plek zit. Mijn bedrijfsarts beaamd dit ook. Ik zit op kantoor en zit dus de hele dag met m'n hoofd in de computer. Hoewel de regelmatigheid van een kantoorbaan me in het begin erg goed leek te bevallen begint het me nu juist tegen te werken. Ik hang in een vervelende, deprimerende sleur. Elke dag is weer hetzelfde en daar ben ik toch niet helemaal de persoon voor. Ik ben van jongsaf echt een horecamens, creatief en een doener.
Volgens de bedrijfsarts mag ik ook nu ik in de ziektewet zit gewoon solliciteren. Ik hoef hiervan, volgens haar, mijn werkgever ook nog niet van op de hoogte te brengen. Zij raad me ook aan om ook actief te gaan kijken wat ik wel en wat de mogelijkheden zijn. Ten eerste omdat mijn huidige werk me niet beter gaat maken, en ten tweede omdat de kans op verlenging van mijn contract gewoon erg klein is.
Vanochtend belde mijn leidinggevende op. Dit is voor het eerst dat ik van hem hoorde sinds ik thuis zit (deze week 2 maanden). Er moet een plan van aanpak worden geschreven voor me. Ik moet nu woensdag daar naar toe.
Hebben jullie misschien tips voor me? Hoe ik me er het best op kan voorbereiden? wat voor vragen er kunnen gaan komen? is het vreemd als ik mijn vriend mee neem? Ik ben bang dat ze met z'n tweeën te sterk zijn voor me namelijk....
De bedrijfsarts vind dat ik eerst een aantal consulten bij de psycholoog moet hebben gehad voor ik weer aan werkhervatting moet beginnen. Maar ik weet niet of mijn werkgever daar gehoor aan zal willen geven... ik zou morgenochtend een intake gesprek hebben bij een psych, maar deze moet helaas verschoven worden. Wanneer dit nu word hoor ik nog van hem...
dinsdag 9 maart 2010 om 08:26
Welkom Mams, het kan goed doen zoveel herkenning te vinden hè. Wil je veel succes wensen voor het gesprek bij de arbo, vertel zeker van je paniekaanval.
@ Kelinci, fijn dat het momenteel wat beter met je gaat. Wat vervelend dat je intake bij de psycholoog verzet is. Over het plan van Aanpak kun je o.a. hier informatie vinden: Plan van Aanpak, uwv
Het Plan van Aanpak is een verplichting die de werkgever heeft maar je hoeft niets te ondertekenen als je het er niet mee eens bent. Het gaat om jou en om jouw reïntegratie!
@ Kelinci, fijn dat het momenteel wat beter met je gaat. Wat vervelend dat je intake bij de psycholoog verzet is. Over het plan van Aanpak kun je o.a. hier informatie vinden: Plan van Aanpak, uwv
Het Plan van Aanpak is een verplichting die de werkgever heeft maar je hoeft niets te ondertekenen als je het er niet mee eens bent. Het gaat om jou en om jouw reïntegratie!
dinsdag 9 maart 2010 om 13:23
Dank je Summerxx, wat vervelend voor je als er niet naar je geluisterd wordt. Heel veel sterkte met het knokken voor een luisterend oor.
Ikzelf kom net van de psycholoog af, en heb haar mailadres gekregen voor het geval zo'n paniekaanval in het vervolg nog eens voorkomt. Ik moest van haar een lijst bijhouden met punten hoe hoog mijn stresslevel zit, maar ik kan mezelf er niet toezetten ieder uur aan mezelf te denken en daar dan een punt aan vast te hangen. Schrijf op het moment alles van me af, en dit heb ik vandaag meegenomen, dit mag ik nu gaan doen ipv punten geven ). Verder heb ik nog steeds een K** bui en raak dat irritante gevoel maar niet kwijt.. Gek wordt ik ervan.
We gaan maar door... Succes iedereen met alles!
X Mams
Ikzelf kom net van de psycholoog af, en heb haar mailadres gekregen voor het geval zo'n paniekaanval in het vervolg nog eens voorkomt. Ik moest van haar een lijst bijhouden met punten hoe hoog mijn stresslevel zit, maar ik kan mezelf er niet toezetten ieder uur aan mezelf te denken en daar dan een punt aan vast te hangen. Schrijf op het moment alles van me af, en dit heb ik vandaag meegenomen, dit mag ik nu gaan doen ipv punten geven ). Verder heb ik nog steeds een K** bui en raak dat irritante gevoel maar niet kwijt.. Gek wordt ik ervan.
We gaan maar door... Succes iedereen met alles!
X Mams
dinsdag 9 maart 2010 om 14:07
Hoi!
Summer, hoe was het bij de huisarts? Waar bemoeit die bedrijfsarts zich mee zeg! Persoonlijk zou ik het niet prettig vinden als iemand iets over mijn postuur zou zeggen..(al zou hij het ongetwijfeld goed bedoelen..)
Ik lees dat jullie allemaal een plan van aanpak hebben gemaakt met jullie leidinggevende...Ik heb een burnout vanaf september en heb volgens mij nog niet zoiets gemaakt...Wie is daar eigenlijk verantwoordelijk voor? (schoot een beetje in de stress...)
Ik merkte dat ik een beetje in dezelfde valkuilen stapte op mijn werk (nu ik weer meer en meer mijn eigen werkzaamheden oppak) Heb daarom voor deze week 3 doelen op papier gezet waar ik op wil letten..
Verder ben ik aan het proberen me beter af te sluiten voor negatieve energie van anderen..Ik merk dat ik me vaak helemaal leeg laat slurpen..
Dus als er nog iemand tips heeft, graag!!
Ben begonnen in het boek: Als een feniks uit de as en vind het echt een super boek. Jammer dat ik hem niet eerder gelezen heb...(voelt een beetje als mosterd na de maaltijd..)
Summer, hoe was het bij de huisarts? Waar bemoeit die bedrijfsarts zich mee zeg! Persoonlijk zou ik het niet prettig vinden als iemand iets over mijn postuur zou zeggen..(al zou hij het ongetwijfeld goed bedoelen..)
Ik lees dat jullie allemaal een plan van aanpak hebben gemaakt met jullie leidinggevende...Ik heb een burnout vanaf september en heb volgens mij nog niet zoiets gemaakt...Wie is daar eigenlijk verantwoordelijk voor? (schoot een beetje in de stress...)
Ik merkte dat ik een beetje in dezelfde valkuilen stapte op mijn werk (nu ik weer meer en meer mijn eigen werkzaamheden oppak) Heb daarom voor deze week 3 doelen op papier gezet waar ik op wil letten..
Verder ben ik aan het proberen me beter af te sluiten voor negatieve energie van anderen..Ik merk dat ik me vaak helemaal leeg laat slurpen..
Dus als er nog iemand tips heeft, graag!!
Ben begonnen in het boek: Als een feniks uit de as en vind het echt een super boek. Jammer dat ik hem niet eerder gelezen heb...(voelt een beetje als mosterd na de maaltijd..)
dinsdag 9 maart 2010 om 14:16
@ Juiaatje, de huisarts heeft andere AD voorgeschreven maar niet degene die de arbo voorstelde. Hij heeft me ook gerustgesteld dat het echt niet erg is om AD te slikken ter ondersteuning (hier heb ik het namelijk heel moeilijk mee).
Hij zei dat hij hier de beslissingen over neemt en dat de arbo zich er niet mee moet bemoeien.
Volgens mij is de werkgever verantwoordelijk voor het Plan van Aanpak (op de site van het uwv kun je meer hierover lezen).
Hij zei dat hij hier de beslissingen over neemt en dat de arbo zich er niet mee moet bemoeien.
Volgens mij is de werkgever verantwoordelijk voor het Plan van Aanpak (op de site van het uwv kun je meer hierover lezen).
dinsdag 9 maart 2010 om 15:41
@summerxx: Wat een leidinggevende 
ik zou daar denk ik geen woord tegenin durven brengen als ik het zo hoor. Maar het heeft geloof ik ook geen zin of wel?
Wat zegt je arbo-arts daarvan? Dat je leidinggevende maar niet wil luisteren naar je?
@mams: Dat rotgevoel ken ik, het heeft bij mij echt wel een tijd geduurd voor ik mezelf weer vrolijk kon voelen en ik kon genieten van het feit dat ik nu alleen maar even hoef te doen wat ik wil doen en wat ik leuk vind. Het accepteren van een burnout is niet echt makkelijk
ik zie ondertussen als een idioot op tegen morgen. Om half 4 moet ik naar m'n werk voor het plan van aanpak. Ben zo bang dat het echt zo'n formaliteit word en er niet geluisterd zal worden naar me.... gelukkig gaat m'n vriend mee en zal hij ingrijpen wannneer het mis dreigt te gaan....
Nu is ook nog een van m'n konijnen ziek moet haar dwangvoeren al 2 dagen, ze wil maar niet meer zelf eten... kan er heel slecht tegen.
Maar ja, net even lekker met m'n schat door de stad gewandeld, dat was wel lekker! Het is zo'n heerlijk weer vandaag
ik zou daar denk ik geen woord tegenin durven brengen als ik het zo hoor. Maar het heeft geloof ik ook geen zin of wel?Wat zegt je arbo-arts daarvan? Dat je leidinggevende maar niet wil luisteren naar je?
@mams: Dat rotgevoel ken ik, het heeft bij mij echt wel een tijd geduurd voor ik mezelf weer vrolijk kon voelen en ik kon genieten van het feit dat ik nu alleen maar even hoef te doen wat ik wil doen en wat ik leuk vind. Het accepteren van een burnout is niet echt makkelijk
ik zie ondertussen als een idioot op tegen morgen. Om half 4 moet ik naar m'n werk voor het plan van aanpak. Ben zo bang dat het echt zo'n formaliteit word en er niet geluisterd zal worden naar me.... gelukkig gaat m'n vriend mee en zal hij ingrijpen wannneer het mis dreigt te gaan....
Nu is ook nog een van m'n konijnen ziek
moet haar dwangvoeren al 2 dagen, ze wil maar niet meer zelf eten... kan er heel slecht tegen.Maar ja, net even lekker met m'n schat door de stad gewandeld, dat was wel lekker! Het is zo'n heerlijk weer vandaag
dinsdag 9 maart 2010 om 16:16
Goffer, ik blijf maar janken... Net belde een vriendin op vroeg hoe het met me ging, ik barst in tranen uit, en zij wordt er helemaal stil van en weet niet meer wat ze moet zeggen! En ondertussen vindt ik het weer erg voor haar, want wil haar er niet mee belasten en ga zo maar door! Vervolgens schiet ik nog meer tegen het plafond :S
@ summerxx: Mag ik vragen wat AD is? En snap dat het moeilijk is, en al helemaal niet goed voor je zelfvertrouwen als zo BA gaat zeggen dat het niet goed voor je postuur is.. Nou ja zeg!
@Kelinci: bedankt voor je reactie... Jij heel veel succes morgen bij je werkgever, ik zal voor je duimen
Misschien kun je punten opschrijven waar je het zeker over wil hebben! En je lief zorgt er samen met jou voor dat ze naar je luisteren!
X Mams
@ summerxx: Mag ik vragen wat AD is? En snap dat het moeilijk is, en al helemaal niet goed voor je zelfvertrouwen als zo BA gaat zeggen dat het niet goed voor je postuur is.. Nou ja zeg!
@Kelinci: bedankt voor je reactie... Jij heel veel succes morgen bij je werkgever, ik zal voor je duimen
Misschien kun je punten opschrijven waar je het zeker over wil hebben! En je lief zorgt er samen met jou voor dat ze naar je luisteren!X Mams
woensdag 10 maart 2010 om 18:05
nou ik kom net van mijn werk vandaan. Moest er heen voor het plan van aanpak.
Ik krijg het al benauwd toen ik de straat in reed, en het zweet brak me uit. Op zich viel het gelukkig allemaal wel mee, het stelde niet zoveel voor, maar ik wil daar niet meer werken. Dat beklemmende gevoel wil ik kwijt.
Op mijn opmerking dat mijn contract misschien wel niet verlengd zal gaan worden werd NIET gereageerd!! Dat is voor nu al de zoveelste aanwijzing dat ze dat ook niet gaan doen.
Op de vraag hoe ik reintegratie binnen het bedrijf zie zitten antwoorde ik dat ik het echt moet ervaren. Dat ik nu nog heel moeilijk kan zeggen hoe de omgang met mijn collega's gaat verlopen en of ik mij hiertegen nu beter kan wapenen. Er is 1 collega die me echt heel kleinerend behandeld, met diegene heb ik helaas ook het meeste te maken. De reactie daarop was: "Het klinkt heel hard, maar ...(die collega) zit nu niet ziek thuis en hoeft niet in therapie om haar gedrag te veranderen. Dus daar zullen we niets aan kunnen doen".
Met de wetenschap dat de betreffende collega in de afgelopen jaren al meerdere malen iemand zo het leven zuur heeft gemaakt dat die gene ontslag nam vind ik het echt geen stijl dat ze dit zo zeggen. Ze zijn niet eens voornemens om met die collega eens te praten.
Kortom, als ik weer ga werken word ik gewoon weer aan mijn lot over gelaten en kan ik alleen maar wachten tot het verkeerd gaat...
Ik weet het nu dus echt helemaal zeker!! IK WIL WEG!!!
Morgen ga ik naar het uitzendbureau. Zij belden me straks naar aanleiding van een vacature waarop ik had gereageerd. Dus duim maar voor me dat het goed uitpakt!!
Ik krijg het al benauwd toen ik de straat in reed, en het zweet brak me uit. Op zich viel het gelukkig allemaal wel mee, het stelde niet zoveel voor, maar ik wil daar niet meer werken. Dat beklemmende gevoel wil ik kwijt.
Op mijn opmerking dat mijn contract misschien wel niet verlengd zal gaan worden werd NIET gereageerd!! Dat is voor nu al de zoveelste aanwijzing dat ze dat ook niet gaan doen.
Op de vraag hoe ik reintegratie binnen het bedrijf zie zitten antwoorde ik dat ik het echt moet ervaren. Dat ik nu nog heel moeilijk kan zeggen hoe de omgang met mijn collega's gaat verlopen en of ik mij hiertegen nu beter kan wapenen. Er is 1 collega die me echt heel kleinerend behandeld, met diegene heb ik helaas ook het meeste te maken. De reactie daarop was: "Het klinkt heel hard, maar ...(die collega) zit nu niet ziek thuis en hoeft niet in therapie om haar gedrag te veranderen. Dus daar zullen we niets aan kunnen doen".
Met de wetenschap dat de betreffende collega in de afgelopen jaren al meerdere malen iemand zo het leven zuur heeft gemaakt dat die gene ontslag nam vind ik het echt geen stijl dat ze dit zo zeggen. Ze zijn niet eens voornemens om met die collega eens te praten.
Kortom, als ik weer ga werken word ik gewoon weer aan mijn lot over gelaten en kan ik alleen maar wachten tot het verkeerd gaat...
Ik weet het nu dus echt helemaal zeker!! IK WIL WEG!!!
Morgen ga ik naar het uitzendbureau. Zij belden me straks naar aanleiding van een vacature waarop ik had gereageerd. Dus duim maar voor me dat het goed uitpakt!!
woensdag 10 maart 2010 om 20:39
Jee kelinci, wat een ellende en ook wat een rare opmerking naar jou toe.
Gebeurt veel vaker,hoor, dat een collega die pest en treitert blijft en de slachtoffer weg gaat en een andere baan opzoekt.
Het is heel vervelend aan de andere kant, je kan het gaan zien als een leerschool, je zou nu er tegenin kunnen gaan, je eigen tanden laten zien ,want je gaat nu toch aan het werk met het idee, nog eventjes en ik ben weg.
Overal tref je wel een collega die op deze manier omgaat met haar/zijn collega`s. Dan is je wapenen tegen dit gedrag een goed ding.
Ik volg daarom nu ook een assertiviteitscursus en doe rollenspel alleen al om te zien waar ik op wordt "aangesproken"en wat de ander in mij triggert.
Hard werken, dat wel, maar ik zie de resultaten. Ik kan nu tegen mijn LG spreken en zeggen dat ik er niet mee eens ben en dat ik de hijgende adem van haar in mijn nek voel, de druk die ze uitoefent.
Summerix,ik gebruik sintjanskruit, er is uitgezocht door de medische industrie deze kruid werkt netzo snel als ad en heeft niet de bijwerkingen van ad. Ik ben er ook niet van gegroeid,ben geen zombie, ik leef , terwijl ik dat voor jaren terug met ad niet zo had,ik neem daarbij ook rosea bij , voor meer energie het werkt prima bij mij. Ik heb het op advies van de psychiater die denkt ook op de alternatieve wijze.
Misschien is dat iets,als je tegen de ad opziet ???
Mams,Ad is antie depresiva, krijg je op advies van de huisarts of psychiater.
Laat de tranen maar komen lucht alleen maar op.
Er aan toegeven dat je het niet meer aankunt is geen verlies maar winst,omdat je dan inziet dan jet op de verkeerde weg bent en nu de goede kant weer gaat opzoeken en uit het dal gaat klimmen.
Gebeurt veel vaker,hoor, dat een collega die pest en treitert blijft en de slachtoffer weg gaat en een andere baan opzoekt.
Het is heel vervelend aan de andere kant, je kan het gaan zien als een leerschool, je zou nu er tegenin kunnen gaan, je eigen tanden laten zien ,want je gaat nu toch aan het werk met het idee, nog eventjes en ik ben weg.
Overal tref je wel een collega die op deze manier omgaat met haar/zijn collega`s. Dan is je wapenen tegen dit gedrag een goed ding.
Ik volg daarom nu ook een assertiviteitscursus en doe rollenspel alleen al om te zien waar ik op wordt "aangesproken"en wat de ander in mij triggert.
Hard werken, dat wel, maar ik zie de resultaten. Ik kan nu tegen mijn LG spreken en zeggen dat ik er niet mee eens ben en dat ik de hijgende adem van haar in mijn nek voel, de druk die ze uitoefent.
Summerix,ik gebruik sintjanskruit, er is uitgezocht door de medische industrie deze kruid werkt netzo snel als ad en heeft niet de bijwerkingen van ad. Ik ben er ook niet van gegroeid,ben geen zombie, ik leef , terwijl ik dat voor jaren terug met ad niet zo had,ik neem daarbij ook rosea bij , voor meer energie het werkt prima bij mij. Ik heb het op advies van de psychiater die denkt ook op de alternatieve wijze.
Misschien is dat iets,als je tegen de ad opziet ???
Mams,Ad is antie depresiva, krijg je op advies van de huisarts of psychiater.
Laat de tranen maar komen lucht alleen maar op.
Er aan toegeven dat je het niet meer aankunt is geen verlies maar winst,omdat je dan inziet dan jet op de verkeerde weg bent en nu de goede kant weer gaat opzoeken en uit het dal gaat klimmen.
donderdag 11 maart 2010 om 09:22
@Josske Ik heb onlangs ook St. Janskruid gekocht, maar nu loop ik er tegen aan dat de tabletten die ik heb, je die drie maal per dag moet innemen. Dit vind ik te lastig, want ik vergeet het dan de helft van de tijd én ik ben er dan de hele dag mee bezig dat ik moet onthouden dat ik ze neem. Heb jij misschien tabletten die je minder moet innemen ? Ik ontvang graag advies van je.
Met mij gaat het overigens redelijk goed. N.a.v. een aanvaring met mijn LG is er bij mij een knop omgegaan, zodat ik mij minder druk maak over de hectiek in het werk. Ik vind het wel vervelend dat ik heel duidelijke ups en downs heb. Ik vertel het mijn omgeving bijna nooit en dat levert wel eens aanvaringen op; met name met directe collega's. Van de week nog; zat pas vijf minuten op mijn werk en ik moest al drie keer horen dat ik pittig reageerde. Pfff, toen had ik het wel even gehad en ben toen maar even weggelopen. Ik vind het lastig hierin te handelen.
Ik lees iedere dag nog mee. Ik blijf het fijn vinden dat ik veel herken in jullie verhalen en dat voelt voor mij als "gelukkig ik ben niet de enige". Ik wens jullie heel erg veel beterschap. Lentezon68
Met mij gaat het overigens redelijk goed. N.a.v. een aanvaring met mijn LG is er bij mij een knop omgegaan, zodat ik mij minder druk maak over de hectiek in het werk. Ik vind het wel vervelend dat ik heel duidelijke ups en downs heb. Ik vertel het mijn omgeving bijna nooit en dat levert wel eens aanvaringen op; met name met directe collega's. Van de week nog; zat pas vijf minuten op mijn werk en ik moest al drie keer horen dat ik pittig reageerde. Pfff, toen had ik het wel even gehad en ben toen maar even weggelopen. Ik vind het lastig hierin te handelen.
Ik lees iedere dag nog mee. Ik blijf het fijn vinden dat ik veel herken in jullie verhalen en dat voelt voor mij als "gelukkig ik ben niet de enige". Ik wens jullie heel erg veel beterschap. Lentezon68
donderdag 11 maart 2010 om 09:35
@ Josske, ik heb ook nagedacht over Sint Janskruid maar voor mij valt het af omdat de werking van de anticonceptiepil verminderd kan worden, dat risico wil ik niet lopen. Andere anticonceptiemiddelen zijn i.v.m. andere klachten namelijk ook geen optie voor mij.
Heb jij daar geen last van of is het voor jou geen probleem?
@ Lentezon, fijn of hier weer even wat straaltjes van je te lezen. Ben blij dat het redelijk goed met je gaat.
@ Kelinci, het gebeurt zo vaak dat degene die ziek is als schuldige gezien wordt, terwijl het heus niet alleen aan jou ligt! Onthou dat hè. Vind het knap dat je nu gaat zoeken naar ander werk. Zo kies je voor jezelf.
donderdag 11 maart 2010 om 12:32
Kira forte 160 2xperdag 1 tablet
rhodiola rosea van allin one 2x per dag 1 tablet
Ik heb een weekcassete waar ik het in doe,werkt veel gemakkelijker.
In mijn werk zetten we de pillen voor een hele dag uit, in verschillende kleuren eierdopjes, tijdens de ochtendroute, pillen delen en uitzetten op een zichtbare plaats en de mensen zagen de potjes en onthielden het wel.
Er zat een plakkertje op met het tijdstip van inname.
Ik maak geen gebruik meer van anticonceptiemiddelen.
Lentezon, wat goed van je dat je de knop hebt omgedraaid , je bent goed bezig.
pittig reageren ??? je kan vragen wat ze bedoelen en wat is pittig??????
Misschien is het voor hun heel raar dat je nu een weerwoord hebt en die ook uit je mond laat horen.
Summexrx, succes vandaag bij de psych.
Ik ga vanmiddag ook heen, even de afgelopen weken door nemen en bespreken hoe ik verder ga met mijn stappen.
Kelinci,hoe is het verlopen bij het uitzendbureau?
rhodiola rosea van allin one 2x per dag 1 tablet
Ik heb een weekcassete waar ik het in doe,werkt veel gemakkelijker.
In mijn werk zetten we de pillen voor een hele dag uit, in verschillende kleuren eierdopjes, tijdens de ochtendroute, pillen delen en uitzetten op een zichtbare plaats en de mensen zagen de potjes en onthielden het wel.
Er zat een plakkertje op met het tijdstip van inname.
Ik maak geen gebruik meer van anticonceptiemiddelen.
Lentezon, wat goed van je dat je de knop hebt omgedraaid , je bent goed bezig.
pittig reageren ??? je kan vragen wat ze bedoelen en wat is pittig??????
Misschien is het voor hun heel raar dat je nu een weerwoord hebt en die ook uit je mond laat horen.
Summexrx, succes vandaag bij de psych.
Ik ga vanmiddag ook heen, even de afgelopen weken door nemen en bespreken hoe ik verder ga met mijn stappen.
Kelinci,hoe is het verlopen bij het uitzendbureau?
donderdag 11 maart 2010 om 12:59
Dank voor je reactie Josske m.b.t. St. Janskruid. Ik zal binnenkort kijken of ik de 2xdaags kan vinden. Vind ik toch gemakkelijker.
Dat ik geïrriteerd reageerde op mijn werk had meer te maken met het feit dat ik net van de HA kwam. Ik had met hem gesproken over mijn hartkloppingen (ik heb een 24-uurs registratie gehad en conclusie is dat het met mijn burn-out te maken heeft) en over eventueel hormoongebruik, omdat ik dagelijks bloedverlies heb. Ik wil liever geen hormonen gebruiken, omdat de kans op stemmingswisselingen heel erg groot is en ik bang ben n.a.v. mijn burn-out. Daarnaast kom ik uit het IVF/ICSI-circuit en heb ik al genoeg hormonentroep gehad. Andere optie is baarmoeder eruit. Door het gesprek met de HA was ik nogal van slag. Ik had het misschien beter tegen mijn collega kunnen vertellen, maar wou het er eigenlijk niet over hebben. Het is een hele lieve collega die het niet verdiend om boos op te worden. Ik was eerder verdrietig dat zij mij erop aan sprak en ik op dat moment niet goed met mijn emoties kon omgaan.
@Summerexx Ik heb geen last gehad van gewichtstoename tijdens het gebruik van de AD. Het zal per individu wel verschillen. Sterkte met je keuze.
Dat ik geïrriteerd reageerde op mijn werk had meer te maken met het feit dat ik net van de HA kwam. Ik had met hem gesproken over mijn hartkloppingen (ik heb een 24-uurs registratie gehad en conclusie is dat het met mijn burn-out te maken heeft) en over eventueel hormoongebruik, omdat ik dagelijks bloedverlies heb. Ik wil liever geen hormonen gebruiken, omdat de kans op stemmingswisselingen heel erg groot is en ik bang ben n.a.v. mijn burn-out. Daarnaast kom ik uit het IVF/ICSI-circuit en heb ik al genoeg hormonentroep gehad. Andere optie is baarmoeder eruit. Door het gesprek met de HA was ik nogal van slag. Ik had het misschien beter tegen mijn collega kunnen vertellen, maar wou het er eigenlijk niet over hebben. Het is een hele lieve collega die het niet verdiend om boos op te worden. Ik was eerder verdrietig dat zij mij erop aan sprak en ik op dat moment niet goed met mijn emoties kon omgaan.
@Summerexx Ik heb geen last gehad van gewichtstoename tijdens het gebruik van de AD. Het zal per individu wel verschillen. Sterkte met je keuze.
donderdag 11 maart 2010 om 15:34
donderdag 11 maart 2010 om 15:46
@Josske Ja, ik moet nog even bedenken hoe ik het doe, want 's morgens 1, 's middags 1 (in de regel op het werk) en 's avonds drie (ook nog 2 anderen). Misschien moet ik mij aanleren om die van tussen de middag standaard in de middagpauze te nemen (en ook maar een potje St. Janskruid voor op het werk aanschaffen).
donderdag 11 maart 2010 om 16:43
Poeh, wat een herkenning weer allemaal: vooral van die autoritjes naar de LG voor 'het eerste gesprek' sinds de ziekmelding. Die heb ik inmiddels ook achter de rug en die &@@%!! vroeg niet eens hoe het met me was. Of waarom er toch in het verslag stond 'betrokkene voelt zich niet gesteund door haar LG'. Maar hield zich strak aan het gegeven dat er stond dat wij een gesprek moesten hebben. Maar waarover wist hij eigenlijk ook niet zo goed. Alleen dat er 2 vacatures waren op dat moment, waar ik morgen zou kunnen beginnen. Ja doei, alsof ik morgen op een andere plek 'opeens' weer helemaal in orde zou zijn en er niets aan de hand zou zijn. Ik zei dat ik ook daar waarschijnlijk de hele dag zou gaan zitten huilen, dus dat ik niet van plan was al te beginnen. En ja, dan is die angst die je vooraf hebt van "ze zullen me wel weer snel aan het werk willen hebben" bevestigd, waardoor de stress klachten weer even flink omhoog schieten.. chaotische gedachten, ik was gisterochtend gewoon vergeten om chocopasta op de dagelijkse boterham-met-chocopasta van mijn jongste te smeren! Helemaal ontdaan en verontwaardigd was hij! En ik schoot in een huilbui.. hoe doen jullie dat, met de kinderen? Ik kan me niet altijd inhouden als ze er zijn, al zou ik dat wel heel graag willen. Ik wil hun niet belasten met mijn problematiek, of is dat teveel gevraagd?
donderdag 11 maart 2010 om 21:59
hoi hoi, ik kom effe kort reageren hoor.
Vanmiddag naar het uitzendbureau gegaan en ze hebben echt een te leuke functie voor me. Kan daarin mijn grootste hobby uitoefenen namelijk.. nou ja, word assistent dan zeg maar. Ze gingen me voorstellen aan het bedrijf.
Meteen vanuit het uitzendbureau met m'n vriend naar z'n opa en oma gegaan, daar gegeten en komen eigenlijk pas net thuis.
EN........ ik ben al gebeld dat het bedrijf een gesprek met me wil!!! MORGEN AL!!!
Ik ga nu dus lekker vroeg m'n bedje in dat ik goed uitgerust voor de dag kan komen. Wish me luck!!!!!
Vanmiddag naar het uitzendbureau gegaan en ze hebben echt een te leuke functie voor me. Kan daarin mijn grootste hobby uitoefenen namelijk.. nou ja, word assistent dan zeg maar. Ze gingen me voorstellen aan het bedrijf.
Meteen vanuit het uitzendbureau met m'n vriend naar z'n opa en oma gegaan, daar gegeten en komen eigenlijk pas net thuis.
EN........ ik ben al gebeld dat het bedrijf een gesprek met me wil!!! MORGEN AL!!!
Ik ga nu dus lekker vroeg m'n bedje in dat ik goed uitgerust voor de dag kan komen. Wish me luck!!!!!
