Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 14 maart 2010 om 20:21
Hoi hoi, bij mij is het goed gegaan. Ik had er een heel goed gevoel over, het was een leuk gesprek
Ik zou vrijdagmiddag en anders morgen meer horen. Vrijdag heb ik niets meer gehoord dus ik denk heel voorzichtig dat dat een goed teken is... een afwijzing had ik waarschijnlijk al wel snel gekregen denk ik...
We komen net terug van een weekendje bij m'n ouders. Even lekker 2 dagen verwend haha. Altijd even lekker bijkomen daar
Hoe gaat het met jullie?
Ik zou vrijdagmiddag en anders morgen meer horen. Vrijdag heb ik niets meer gehoord dus ik denk heel voorzichtig dat dat een goed teken is... een afwijzing had ik waarschijnlijk al wel snel gekregen denk ik...
We komen net terug van een weekendje bij m'n ouders. Even lekker 2 dagen verwend haha. Altijd even lekker bijkomen daar
Hoe gaat het met jullie?
maandag 15 maart 2010 om 16:45
Hallo allemaal,
Het is al weer een tijd geleden dat ik op dit forum ben geweest en dat was een bewuste keuze van mijn kant. Eerst omdat ik mijn handen vol had aan mezeld en het helemaal niet goed met me ging (vooral heel angstig) en daarna omdat ik even niet geconfronteerd wilde worden met het onderwerp burn-out en alles wat daarbij komt kijken. Dat betekend niet dat ik niet geinteresseerd ben hoe het met iedereen gaat.
Ik zit nu 3,5 maand thuis met een burn-out en op dit moment lijkt het iets beter met me te gaan. Ik vind deze uitspraak echter wel eng, want mijn laatste terugval was zo heftig dat ik als de dood ben dat het nog eens gebeurd. Ik zat zo vast in mijn eigen spanning en angst dat ik zefs een paar dagen rustgevende tabletten heb gelslikt. Ook al heb ik de afgelopen maand geen paniekaanval gehad en slik ik (overdag) al 3 weken geen medicatie; de schrik zit er bij mij goed in.
Sinds vorige week werk ik (op aandringen van de bedrijfsarts) weer een paar uurtjes in de week. Ik doe niet mijn gewone werk (ik ben jeugdhulpverlener), maar archiveer. Het valt me tot nu toe niet tegen. Nu ben ik erg warm ontvangen door iedereen wat prettig is. Ook volg ik nog therapie, waar ik erg tevreden over ben. Het gaat diep en er komt veel los, maar ik realiseer me dat ik hier echt doorheen moet.
Summerxx: Het is voor mij herkenbaar dat je er tegenop ziet om medicatie te slikken. Ik had dat precies hetzelfde. Ik vond dat ik het helemaal zelf moest kunnen, maar was ook bang voor de uitwerking ervan. Ook een heel nare opmerking van je arboarts zeg! Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar daar zou ik me maar niets van aantrekken (al doe je dat natuurlijk wel, want wij 'burn-outers' zijn extra kwetsbaar). Heb je je inmiddels al wat meer neer kunnen leggen bij je medicatie? succes ermee!
Kelinici: Net als jij was ik ook even niet op dit Forum geweest omdat ik echt even afstand nodig had van alle moeilijkheden die samenhangen met een burn-out. In jou verhaal vind ik veel herkenning en dat komt denk ik omdat wij bijna gelijktijdig thuis kwamen te zitten met een burn-out. Ik ervaar de terugvallen ook als er vermoeiend en vooral frustrerend. Ik maak voor mijn gevoel soms echt een flinke smak. Het troost me ergens dat het erbij hoort, al maakt dat het niet makkelijker om alles te ondergaan.
Ben je inmiddels al begonnen met gesprekken bij een psych? ik hoop het wel voor je! Het heeft mij in elk geval erg geholpen en dat doet het nu nog. Ik ben er nog niet en de gesprekken zijn intensief, maken een boel los maar het moet wel gebeuren wil ik vooruit komen.
Net als jij zou ik het liefst een andere baan hebben, maar wil ik ook helemaal weg uit de sector hulpverlening. Ik ben blij voor je dat het gesprek voor werk positief is gelopen, maar pas wel op jezelf. Vanuit negativiteit en zelfs 'ziekzijn' in dit geval in een andere baan stappen lost niets op. Ik spreek uit ervaring...... Ondanks je wens om ander werk te willen (dat gegeven alleen is al een stap in de goede richting), ben je nog niet helemaal beter. Geef jezelf de tijd!
Hoe is het met je zieke konijn?
Josske: Ook ik ben sinds kort weer aan het werk, zij het voor een paar uurtjes en binnen een andere functie. Het vraagt echter een hoop van me. Herkenbaar dat je nu weer helemaal opnieuw de balans op moet maken wat betreft prive-afspraken e.d. Succes!
Mams: Bedankt voor het delen van je verhaal. Je bent zeker niet alleen wat betreft je klachten en gevoelens! Sterkte!
Leoniexie: Bedankt voor je steunende woorden! Fijn dat het met jou de goede kant op gaat. Goed dat je met jou verhaal de andere kant laat zien, want ik weet uit ervaring dat het lastig is om te geloven als je je zo rot voelt.
Juiaatje: Fantastisch he het boek van de Feniks uit de as. Ik heb het zelf wel snel in het proces gelezen en het heeft me door heel wat moeilijke momenten heen geholpen. Succes ermee!
Voor iedereen op dit forum; het ga jullie goed de komende periode! Er komt echt weer een moment dat de zon doorkomt..... Groetjes
Het is al weer een tijd geleden dat ik op dit forum ben geweest en dat was een bewuste keuze van mijn kant. Eerst omdat ik mijn handen vol had aan mezeld en het helemaal niet goed met me ging (vooral heel angstig) en daarna omdat ik even niet geconfronteerd wilde worden met het onderwerp burn-out en alles wat daarbij komt kijken. Dat betekend niet dat ik niet geinteresseerd ben hoe het met iedereen gaat.
Ik zit nu 3,5 maand thuis met een burn-out en op dit moment lijkt het iets beter met me te gaan. Ik vind deze uitspraak echter wel eng, want mijn laatste terugval was zo heftig dat ik als de dood ben dat het nog eens gebeurd. Ik zat zo vast in mijn eigen spanning en angst dat ik zefs een paar dagen rustgevende tabletten heb gelslikt. Ook al heb ik de afgelopen maand geen paniekaanval gehad en slik ik (overdag) al 3 weken geen medicatie; de schrik zit er bij mij goed in.
Sinds vorige week werk ik (op aandringen van de bedrijfsarts) weer een paar uurtjes in de week. Ik doe niet mijn gewone werk (ik ben jeugdhulpverlener), maar archiveer. Het valt me tot nu toe niet tegen. Nu ben ik erg warm ontvangen door iedereen wat prettig is. Ook volg ik nog therapie, waar ik erg tevreden over ben. Het gaat diep en er komt veel los, maar ik realiseer me dat ik hier echt doorheen moet.
Summerxx: Het is voor mij herkenbaar dat je er tegenop ziet om medicatie te slikken. Ik had dat precies hetzelfde. Ik vond dat ik het helemaal zelf moest kunnen, maar was ook bang voor de uitwerking ervan. Ook een heel nare opmerking van je arboarts zeg! Het is makkelijker gezegd dan gedaan, maar daar zou ik me maar niets van aantrekken (al doe je dat natuurlijk wel, want wij 'burn-outers' zijn extra kwetsbaar). Heb je je inmiddels al wat meer neer kunnen leggen bij je medicatie? succes ermee!
Kelinici: Net als jij was ik ook even niet op dit Forum geweest omdat ik echt even afstand nodig had van alle moeilijkheden die samenhangen met een burn-out. In jou verhaal vind ik veel herkenning en dat komt denk ik omdat wij bijna gelijktijdig thuis kwamen te zitten met een burn-out. Ik ervaar de terugvallen ook als er vermoeiend en vooral frustrerend. Ik maak voor mijn gevoel soms echt een flinke smak. Het troost me ergens dat het erbij hoort, al maakt dat het niet makkelijker om alles te ondergaan.
Ben je inmiddels al begonnen met gesprekken bij een psych? ik hoop het wel voor je! Het heeft mij in elk geval erg geholpen en dat doet het nu nog. Ik ben er nog niet en de gesprekken zijn intensief, maken een boel los maar het moet wel gebeuren wil ik vooruit komen.
Net als jij zou ik het liefst een andere baan hebben, maar wil ik ook helemaal weg uit de sector hulpverlening. Ik ben blij voor je dat het gesprek voor werk positief is gelopen, maar pas wel op jezelf. Vanuit negativiteit en zelfs 'ziekzijn' in dit geval in een andere baan stappen lost niets op. Ik spreek uit ervaring...... Ondanks je wens om ander werk te willen (dat gegeven alleen is al een stap in de goede richting), ben je nog niet helemaal beter. Geef jezelf de tijd!
Hoe is het met je zieke konijn?
Josske: Ook ik ben sinds kort weer aan het werk, zij het voor een paar uurtjes en binnen een andere functie. Het vraagt echter een hoop van me. Herkenbaar dat je nu weer helemaal opnieuw de balans op moet maken wat betreft prive-afspraken e.d. Succes!
Mams: Bedankt voor het delen van je verhaal. Je bent zeker niet alleen wat betreft je klachten en gevoelens! Sterkte!
Leoniexie: Bedankt voor je steunende woorden! Fijn dat het met jou de goede kant op gaat. Goed dat je met jou verhaal de andere kant laat zien, want ik weet uit ervaring dat het lastig is om te geloven als je je zo rot voelt.
Juiaatje: Fantastisch he het boek van de Feniks uit de as. Ik heb het zelf wel snel in het proces gelezen en het heeft me door heel wat moeilijke momenten heen geholpen. Succes ermee!
Voor iedereen op dit forum; het ga jullie goed de komende periode! Er komt echt weer een moment dat de zon doorkomt..... Groetjes
maandag 15 maart 2010 om 19:58
@ess82: Goed te horen dat het weer wat beter met je gaat. Ik herken ook altijd veel uit jouw verhaal, dus dat is wederzijds! Ben ook enorm bang voor een terugval. Juist omdat het nu best goed gaat en dat stukken beter voelt. Vorige week zou ik mijn eerste therapie hebben gehad, maar dat ging helaas niet door. Hoop nu snel een nieuwe afspraak te krijgen.
Naar mijn oude werk wil ik gewoon niet meer terug omdat ze me binnen no time weer terug bij af zullen hebben. Ik zit nu in een positievere spiraal en dat wil ik zo houden. Ik moet zeggen dat ik afgelopen zomer al vaak benauwd werd van het idee daar nog lang te moeten werken, maar durfde er toen niets aan te veranderen. Heb net een huis gekocht, zit met een hypotheek en allerlei vaste lasten. Maar noodgedwongen daar blijven geeft zoveel spanning dat ik het echt niet meer wil.
Met mijn konijntje gaat het weer beter. Na een paar dagen dwangvoeren ging het nog steeds heel slecht. We hadden al afscheid van haar genomen, haar nog 1x bij de andere konijntjes gezet zodat die ook soort van gedag konden zeggen. Toen weer in haar (aparte kooitje) gedaan bij ons op de slaapkamer. We gingen slapen met de gedachten dat we haar de laatste knuffel hadden gegeven en ineens hoorden we haar knabbelen aan het voer. Vanaf toen at ze weer normaal en ze is weer haar oude zelf. Ze heeft alleen last van haar achterpootje. Ze was vorig weekend van de bank gesprongen, waarschijnlijk heeft ze daarmee haar pootje bezeerd en wilde ze van de pijn niet meer eten. Maar ze huppelt nu lekker met de andere twee door de kamer
mijn sollicitatie is helaas op niks uitgelopen
Ze waren wel positief over me, maar hadden een grotere klik met een andere kandidaat. Ben wel erg teleurgesteld want het was echt een superleuke functie. Maar helaas.
Kon vanmiddag de motivatie niet vinden om weer nieuwe brieven te gaan schrijven, dus dat ga ik morgen maar weer doen. Vanmiddag ben ik lekker film gaan kijken met paaseitjes haha
M'n vriend heeft met zijn vader gesproken. M'n schoonmoeder blijkt mij als een enorme bedreiging te zien. Maar ze heeft nu wel door dat ze m'n vriend zo afstoot dus ze heeft ons uitgenodigd binnenkort samen langs te komen.
Ik verwacht er niet te veel van, maar we willen ze wel nog een kans geven.
Ik moet wel echt een knop omzetten. Ze heeft mijn vertrouwen zo kapot gemaakt en ik geloof ook nog echt niet dat ze het met mij goed wil maken. Volgens mij is het puur zodat m'n vriend weer met haar wil praten. Maar dat zal gaan blijken. M'n vriend heeft nog steeds zoiets van "als ze jou niet goed behandeld hoeft het voor mij ook niet", dus dat is wel heel fijn
Naar mijn oude werk wil ik gewoon niet meer terug omdat ze me binnen no time weer terug bij af zullen hebben. Ik zit nu in een positievere spiraal en dat wil ik zo houden. Ik moet zeggen dat ik afgelopen zomer al vaak benauwd werd van het idee daar nog lang te moeten werken, maar durfde er toen niets aan te veranderen. Heb net een huis gekocht, zit met een hypotheek en allerlei vaste lasten. Maar noodgedwongen daar blijven geeft zoveel spanning dat ik het echt niet meer wil.
Met mijn konijntje gaat het weer beter. Na een paar dagen dwangvoeren ging het nog steeds heel slecht. We hadden al afscheid van haar genomen, haar nog 1x bij de andere konijntjes gezet zodat die ook soort van gedag konden zeggen. Toen weer in haar (aparte kooitje) gedaan bij ons op de slaapkamer. We gingen slapen met de gedachten dat we haar de laatste knuffel hadden gegeven en ineens hoorden we haar knabbelen aan het voer. Vanaf toen at ze weer normaal en ze is weer haar oude zelf. Ze heeft alleen last van haar achterpootje. Ze was vorig weekend van de bank gesprongen, waarschijnlijk heeft ze daarmee haar pootje bezeerd en wilde ze van de pijn niet meer eten. Maar ze huppelt nu lekker met de andere twee door de kamer
mijn sollicitatie is helaas op niks uitgelopen
Ze waren wel positief over me, maar hadden een grotere klik met een andere kandidaat. Ben wel erg teleurgesteld want het was echt een superleuke functie. Maar helaas.Kon vanmiddag de motivatie niet vinden om weer nieuwe brieven te gaan schrijven, dus dat ga ik morgen maar weer doen. Vanmiddag ben ik lekker film gaan kijken met paaseitjes haha
M'n vriend heeft met zijn vader gesproken. M'n schoonmoeder blijkt mij als een enorme bedreiging te zien. Maar ze heeft nu wel door dat ze m'n vriend zo afstoot dus ze heeft ons uitgenodigd binnenkort samen langs te komen.
Ik verwacht er niet te veel van, maar we willen ze wel nog een kans geven.
Ik moet wel echt een knop omzetten. Ze heeft mijn vertrouwen zo kapot gemaakt en ik geloof ook nog echt niet dat ze het met mij goed wil maken. Volgens mij is het puur zodat m'n vriend weer met haar wil praten. Maar dat zal gaan blijken. M'n vriend heeft nog steeds zoiets van "als ze jou niet goed behandeld hoeft het voor mij ook niet", dus dat is wel heel fijn
donderdag 18 maart 2010 om 02:20
@ Josske, wat rot voor je. Stel je je op zo'n gesprek in, regel je dingen en dan gaat het niet door Zit me hier plaatsvervangend kwaad te maken
Ik kan alweer een paar nachten voor geen meter slapen. Ben helemaal kapot, maar kan gewoon niet in slaap komen. Voel me alsof ik vol met spanning zit maar het niet kwijt kan. Ben de laatste dagen zowiezo weer 10 stappen terug uit gegaan
Begin nu zelfs te denken dat ik zo graag weer beter wilde zijn dat ik mezelf telkens voor hield dat het al beter ging, dat ik me weer goed voelde... terwijil ik in werkelijkheid eigenlijk alleen maar aan het verhullen was met als resultaat dat ik de spanning niet kwijt kan en deze weer opbouw in m'n hoofd tot ik barst...
Kan ook pas 19 april bij de psycholoog terecht. Dat is nog een maand gewoon :-s En dat mag ik volgende week aan m'n bedrijfsarts gaan vertellen...
bah voel me weer helemaal terug bij af. M'n hoofd weer voel, druk op m'n borst en weer dat benauwde gevoel
Ik kan alweer een paar nachten voor geen meter slapen. Ben helemaal kapot, maar kan gewoon niet in slaap komen. Voel me alsof ik vol met spanning zit maar het niet kwijt kan. Ben de laatste dagen zowiezo weer 10 stappen terug uit gegaan
Begin nu zelfs te denken dat ik zo graag weer beter wilde zijn dat ik mezelf telkens voor hield dat het al beter ging, dat ik me weer goed voelde... terwijil ik in werkelijkheid eigenlijk alleen maar aan het verhullen was met als resultaat dat ik de spanning niet kwijt kan en deze weer opbouw in m'n hoofd tot ik barst...
Kan ook pas 19 april bij de psycholoog terecht. Dat is nog een maand gewoon :-s En dat mag ik volgende week aan m'n bedrijfsarts gaan vertellen...
bah voel me weer helemaal terug bij af. M'n hoofd weer voel, druk op m'n borst en weer dat benauwde gevoel
donderdag 18 maart 2010 om 09:31
@ Josske, grrrr wat vervelend!! Je zou tegen haar kunnen zeggen (of mailen) dat je het heel vervelend vind omdat er ook rekening mee gehouden hebt ivm je andere afspraken en dat je niet op een ander tijdstip terug kan / gaat komen omdat het nu al zwaar genoeg is. Dan moet ze maar een andere datum plannen die wel in werktijd valt.
@ Kelinci, wat rot voor je dat het niet goed gaat. 19 april duurt inderdaad nog lang, dat is het vervelende van die wachtlijsten. Dat is je intake toch pas?
Hier gaat het ook niet zo lekker, slaap ook weer heel slecht. En ben goed beroerd van de pillen (bijwerkingen in het begin). Zucht en dan slaat de twijfel weer toe of ik hier nou wel zo goed aan doe..
@ Kelinci, wat rot voor je dat het niet goed gaat. 19 april duurt inderdaad nog lang, dat is het vervelende van die wachtlijsten. Dat is je intake toch pas?
Hier gaat het ook niet zo lekker, slaap ook weer heel slecht. En ben goed beroerd van de pillen (bijwerkingen in het begin). Zucht en dan slaat de twijfel weer toe of ik hier nou wel zo goed aan doe..
donderdag 18 maart 2010 om 09:39
Heb 1 pagina gelezen.... en zoveel is herkenbaar, al is het misschien (nog) in mindere mate bij mij. Op dit moment loop ik nog steeds bij de dokter voor allerlei onderzoekjes. Vooral lichamelijke onderzoeken wel te verstaan, maar als ik dit zo lees denk ik: jeetje, toch wel veel overeenkomsten!
Het is eng om dit te lezen, ik ben pas 22.... ik voel mij niet ongelukkig, heb het overal naar mijn zin. Ja, soms is het druk met de studie... maarja dat hoort erbij en zou een 22-jarige prima aankunnen.
Pppffff moeilijk hoor...
Het is eng om dit te lezen, ik ben pas 22.... ik voel mij niet ongelukkig, heb het overal naar mijn zin. Ja, soms is het druk met de studie... maarja dat hoort erbij en zou een 22-jarige prima aankunnen.
Pppffff moeilijk hoor...
donderdag 18 maart 2010 om 09:50
donderdag 18 maart 2010 om 12:06
Sweetcandy, als ik jou was zou ik gewoon even langs de huisarts gaan..
Summer, hoop dat de bijwerkingen snel wat minder worden en dat je weer wat beter slaapt...Irritant he!
Kelinci, Wat vervelend dat je nog steeds niet bij de psych terrecht kan. Ik zou me niet te bezorgd maken over de bedrijfsarts...jij kan er toch niks aan doen!
Josske, Fijn zo'n leidinggevende...Snap dat je daar pissig van wordt!
Ess, Herkenbaar dat je uit de hulpverlening wilt....ik heb hetzelfde.
Deze week weer slecht geslapen...zodra ik iets meer spanning heb is het weer helemaal raak...Gisternacht zat ik weer 's nachts op de bank met een bakkie thee..kan ik echt zo moedeloos van worden..
Wel een goed gesprek gehad met de psych (al heeft het me ook weer veel kopzorgen bezorgd omdat ze niet zorgvuldig zijn omgegaan met mijn pers.gegevens..) en we zijn gestarts met een zelfcontroleprogramma voor mijn vermoeidheid en stress rondom het werken. Heb daar een erg goed gevoel bij..
Summer, hoop dat de bijwerkingen snel wat minder worden en dat je weer wat beter slaapt...Irritant he!
Kelinci, Wat vervelend dat je nog steeds niet bij de psych terrecht kan. Ik zou me niet te bezorgd maken over de bedrijfsarts...jij kan er toch niks aan doen!
Josske, Fijn zo'n leidinggevende...Snap dat je daar pissig van wordt!
Ess, Herkenbaar dat je uit de hulpverlening wilt....ik heb hetzelfde.
Deze week weer slecht geslapen...zodra ik iets meer spanning heb is het weer helemaal raak...Gisternacht zat ik weer 's nachts op de bank met een bakkie thee..kan ik echt zo moedeloos van worden..
Wel een goed gesprek gehad met de psych (al heeft het me ook weer veel kopzorgen bezorgd omdat ze niet zorgvuldig zijn omgegaan met mijn pers.gegevens..) en we zijn gestarts met een zelfcontroleprogramma voor mijn vermoeidheid en stress rondom het werken. Heb daar een erg goed gevoel bij..
donderdag 18 maart 2010 om 18:36
@Sweetcandy Je reageert wel heel fel.... Het kan toch gebeuren dat iemand iets niet goed leest ? Ik ben zelf ook burn-out en ik kan mij nog herinneren dat ik bij de huisarts een test heb ingevuld. Ik weet het niet meer exact, maar uit de test geeft een eerste indicatie of je burn-out bent, depressief, angstig en dergelijke.
@Josske Ik kan mij voorstellen dat je het gevoel krijgt dat je niet serieus genomen wordt door je LG. Wat Summerexx ook schrijft: maak wel kenbaar bij je LG hoe je je erdoor voelt.
@Summerexx Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Vervelend hoor al die bijwerkingen.
@Juliaatje Fijn dat je een goed gesprek heb gehad met de psych en dat je je goed voelt bij het nieuwe programma. Houden zo !
@Kelinci Vervelend dat je schoonmoeder haar zoon niet kan loslaten. Trouwens wel heel erg balen dat je zo lang moet wachten bij de psych. Kun je in de tussentijd misschien bij je huisarts terecht ?
@Ess82 Fijn dat je zo goed ontvangen wordt door je collega's. Prima toch, dat je je af en toe terugtrekt en niet reageert op het forum ? Ik doe dit zelf ook wanneer het mij teveel is, maar ik lees dagelijks nog wel mee.
Ik ben vandaag bijna in mijn valkuil getrapt; ik vind het druk op het werk en wilde bijna op mijn vrije dag gaan werken. Ik kon de "verleiding" weerstaan en heb genoten van de mooie zonnige dag. Ik heb vandaag mijn LG gemaild dat ik teveel drukte ervaar. Volgende week weer een evaluatie en dit zal onderwerp van gesprek zijn; ik zie er als een berg tegenop ! Zucht....... Groetjes, Lentezon68
@Josske Ik kan mij voorstellen dat je het gevoel krijgt dat je niet serieus genomen wordt door je LG. Wat Summerexx ook schrijft: maak wel kenbaar bij je LG hoe je je erdoor voelt.
@Summerexx Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen. Vervelend hoor al die bijwerkingen.
@Juliaatje Fijn dat je een goed gesprek heb gehad met de psych en dat je je goed voelt bij het nieuwe programma. Houden zo !
@Kelinci Vervelend dat je schoonmoeder haar zoon niet kan loslaten. Trouwens wel heel erg balen dat je zo lang moet wachten bij de psych. Kun je in de tussentijd misschien bij je huisarts terecht ?
@Ess82 Fijn dat je zo goed ontvangen wordt door je collega's. Prima toch, dat je je af en toe terugtrekt en niet reageert op het forum ? Ik doe dit zelf ook wanneer het mij teveel is, maar ik lees dagelijks nog wel mee.
Ik ben vandaag bijna in mijn valkuil getrapt; ik vind het druk op het werk en wilde bijna op mijn vrije dag gaan werken. Ik kon de "verleiding" weerstaan en heb genoten van de mooie zonnige dag. Ik heb vandaag mijn LG gemaild dat ik teveel drukte ervaar. Volgende week weer een evaluatie en dit zal onderwerp van gesprek zijn; ik zie er als een berg tegenop ! Zucht....... Groetjes, Lentezon68
donderdag 18 maart 2010 om 23:24
quote:lentezon68 schreef op 18 maart 2010 @ 18:36:
@Sweetcandy Je reageert wel heel fel.... Het kan toch gebeuren dat iemand iets niet goed leest ?
Thanx Lentezon, begon al even aan mijn eigen gevoel te twijfelen (dat ik overgevoelig zou zijn....)
Super dat je niet in je valkuil bent gestapt!!
Mij overkwam vandaag hetzelfde als Josske Niet te geloven toch (geeft me dan echt zo'n gevoel dat ze het niet zo belangrijk vindt..) Volgende week toch maar even aangeven..
Voor mij begint nu mijn weekend, heerlijk!
@Sweetcandy Je reageert wel heel fel.... Het kan toch gebeuren dat iemand iets niet goed leest ?
Thanx Lentezon, begon al even aan mijn eigen gevoel te twijfelen (dat ik overgevoelig zou zijn....)
Super dat je niet in je valkuil bent gestapt!!
Mij overkwam vandaag hetzelfde als Josske Niet te geloven toch (geeft me dan echt zo'n gevoel dat ze het niet zo belangrijk vindt..) Volgende week toch maar even aangeven..
Voor mij begint nu mijn weekend, heerlijk!
vrijdag 19 maart 2010 om 19:18
@Juliaatje Vervelend zeg dat ook jouw LG een afspraak afzegt. Wordt er dan niet gelijk een nieuwe datum geprikt. Dat zou ik namelijk wel doen (en direct aangeven dat ik het erg vervelend vindt).
Vandaag ben ik aan het werk geweest. Ik merk dat ik met mijn emoties in een rollercoaster zit. Ik vind mijn werk heel erg leuk, maar de ene keer kan ik heel enthousiast zijn en de andere keer twijfel ik eraan of ik het wel goed doe. Ik kreeg van de week van consulenten waarmee ik werk een boeket bloemen. Als dank voor mijn inzet en mijn kwaliteit in het werk. Ik zou er heel erg blij en trots op moeten zijn, maar ik kan het niet. Zou dit bij de burn-out kunnen horen ?? Ik durf er met niemand over te praten. Dus stel ik jullie maar de vraag.
Vandaag ben ik aan het werk geweest. Ik merk dat ik met mijn emoties in een rollercoaster zit. Ik vind mijn werk heel erg leuk, maar de ene keer kan ik heel enthousiast zijn en de andere keer twijfel ik eraan of ik het wel goed doe. Ik kreeg van de week van consulenten waarmee ik werk een boeket bloemen. Als dank voor mijn inzet en mijn kwaliteit in het werk. Ik zou er heel erg blij en trots op moeten zijn, maar ik kan het niet. Zou dit bij de burn-out kunnen horen ?? Ik durf er met niemand over te praten. Dus stel ik jullie maar de vraag.
maandag 22 maart 2010 om 17:45
Hoi hoi!
Ik ben nieuw op dit forum en kwam al vaker terecht bij deze site als ik burn out in typte bij google.
Herken zo veel van jullie verhalen. Ik ben 26 en zit nu 5 maanden in de ziektewet vanwege 'burn out' ben heel langzaam aan weer begonnen met 2 uurtjes in de week werken. Ik werk in het onderwijs. Daarnaast heb ik meerdere onderzoeken gehad bij de huisarts. Maar er kwam alleen een laag normaal vitamine b12 waarde uit. Waarvoor ik nu injecties krijg. Helpt alleen niet veel nog. Ik merk dat ik in de grote lijn wel iets vooruit ga,maar heb nog regelmatig een dip/ terugval. Vindt het erg moeilijk om daar dan weer mee om te gaan. Loop ook bij de psycholoog en heb psycho somatische fysiotherapie om te leren ontspannen. Ben benieuwd naar jullie verhalen, wat doen jullie zoal om er weer boven op te komen? Ken weinig mensen in mijn omgeving die echt snappen wat ik door maak. Dus vindt het erg fijn om met mensen te praten die het zelfde mee maken!
liefs Kris
Ik ben nieuw op dit forum en kwam al vaker terecht bij deze site als ik burn out in typte bij google.
Herken zo veel van jullie verhalen. Ik ben 26 en zit nu 5 maanden in de ziektewet vanwege 'burn out' ben heel langzaam aan weer begonnen met 2 uurtjes in de week werken. Ik werk in het onderwijs. Daarnaast heb ik meerdere onderzoeken gehad bij de huisarts. Maar er kwam alleen een laag normaal vitamine b12 waarde uit. Waarvoor ik nu injecties krijg. Helpt alleen niet veel nog. Ik merk dat ik in de grote lijn wel iets vooruit ga,maar heb nog regelmatig een dip/ terugval. Vindt het erg moeilijk om daar dan weer mee om te gaan. Loop ook bij de psycholoog en heb psycho somatische fysiotherapie om te leren ontspannen. Ben benieuwd naar jullie verhalen, wat doen jullie zoal om er weer boven op te komen? Ken weinig mensen in mijn omgeving die echt snappen wat ik door maak. Dus vindt het erg fijn om met mensen te praten die het zelfde mee maken!
liefs Kris
dinsdag 23 maart 2010 om 09:50
Ik wil iedereen een hart onder de riem steken, in het bijzonder Krisje1984. Ik heb een ernstige burn-out gehad en ben 5 maanden volledig uit de running geweest. Na die 5 maanden de draad weer heel langzaam opgepakt en ik kon na een jaar zeggen dat ik me weer voelde zoals ik me wilde voelde en dat ik weer mezelf was.
Het was de zwaarste periode uit mijn leven. Niks leek meer zeker en ik wist niet meer wie ik was. Ik herkende mezelf niet; ik was geen huilerige depressiveling zonder energie. Toch bleek ik dat tijdelijk wel te zijn. Ik heb maanden gehuild en kon me er niet bij neerleggen. Dat heeft alleen al maanden geduurd. Hoe ik er bovenop ben gekomen? Praten met een deskundige, praten met mijn ouders en vriend, mezelf volledig openbaren. Medicijnen/slaapmedicatie om het weer een beetje rustig te krijgen in mijn hoofd. Lichaamsbeweging zonder te hoeven presteren. In mijn geval niet zo hard mogelijk rennen en fietsen maar urenlang wandelen. En vorral lak hebben aan mensen die het niet begrijpen of niet willen begrijpen. Niet proberen om het continu uit te leggen, alleen om het voor jezelf te rechtvaardigen. Begrijpen ze het niet? Dan niet!
Dit overkomt je, maar je hebt er zelf ook een aandeel aan. Waarom heb je zo hard gewerkt? Waarom kan je geen nee zeggen tegen steeds meer taken op het werk? Waarom kun je geen nee zeggen als vrienden je iets vragen? Waarom laat je je beinvloeden door andermans humeur? Waarom moet altijd alles 100% goed zijn? Dit waren de vragen die ik voor mezelf moest beantwoorden.
Nu, een jaar nadat ik me weer goed voel, besef ik dat dit goed voor me is geweest. Ik sta anders in het leven. Ik heb veel moeten investeren en het was een harde, lange weg. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen er beter uit komt dan hij/zij erin is gegaan. Dat geldt ook voor jou, Krisje1984! Dat besef je je nu misschien niet, maar over een tijd wel. Tot die tijd: praten, als er iets is waar je wel van kan genieten dit vooral doen, de juiste mensen om je heen verzamelen die je begrijpen of in elk geval hun best hiervoor doen, als het nodig medicijnen slikken al vind je dat moeilijk, veel buiten zijn, je niet schuldig voelen maar aanpakken waarop het mis is gegaan. Heel veel succes, je komt er echt beter uit.
Groeten,
Jantine28
Het was de zwaarste periode uit mijn leven. Niks leek meer zeker en ik wist niet meer wie ik was. Ik herkende mezelf niet; ik was geen huilerige depressiveling zonder energie. Toch bleek ik dat tijdelijk wel te zijn. Ik heb maanden gehuild en kon me er niet bij neerleggen. Dat heeft alleen al maanden geduurd. Hoe ik er bovenop ben gekomen? Praten met een deskundige, praten met mijn ouders en vriend, mezelf volledig openbaren. Medicijnen/slaapmedicatie om het weer een beetje rustig te krijgen in mijn hoofd. Lichaamsbeweging zonder te hoeven presteren. In mijn geval niet zo hard mogelijk rennen en fietsen maar urenlang wandelen. En vorral lak hebben aan mensen die het niet begrijpen of niet willen begrijpen. Niet proberen om het continu uit te leggen, alleen om het voor jezelf te rechtvaardigen. Begrijpen ze het niet? Dan niet!
Dit overkomt je, maar je hebt er zelf ook een aandeel aan. Waarom heb je zo hard gewerkt? Waarom kan je geen nee zeggen tegen steeds meer taken op het werk? Waarom kun je geen nee zeggen als vrienden je iets vragen? Waarom laat je je beinvloeden door andermans humeur? Waarom moet altijd alles 100% goed zijn? Dit waren de vragen die ik voor mezelf moest beantwoorden.
Nu, een jaar nadat ik me weer goed voel, besef ik dat dit goed voor me is geweest. Ik sta anders in het leven. Ik heb veel moeten investeren en het was een harde, lange weg. Ik ben ervan overtuigd dat iedereen er beter uit komt dan hij/zij erin is gegaan. Dat geldt ook voor jou, Krisje1984! Dat besef je je nu misschien niet, maar over een tijd wel. Tot die tijd: praten, als er iets is waar je wel van kan genieten dit vooral doen, de juiste mensen om je heen verzamelen die je begrijpen of in elk geval hun best hiervoor doen, als het nodig medicijnen slikken al vind je dat moeilijk, veel buiten zijn, je niet schuldig voelen maar aanpakken waarop het mis is gegaan. Heel veel succes, je komt er echt beter uit.
Groeten,
Jantine28
dinsdag 23 maart 2010 om 11:32
quote:lentezon68 schreef op 19 maart 2010 @ 19:18:
@Juliaatje Vervelend zeg dat ook jouw LG een afspraak afzegt. Wordt er dan niet gelijk een nieuwe datum geprikt.
Ik kreeg van de week van consulenten waarmee ik werk een boeket bloemen. Als dank voor mijn inzet en mijn kwaliteit in het werk. Ik zou er heel erg blij en trots op moeten zijn, maar ik kan het niet. Zou dit bij de burn-out kunnen horen ?? Ik durf er met niemand over te praten. Dus stel ik jullie maar de vraag.
Een nieuwe datum is gelijk geprikt..Ging me meer om het gemak waarmee er mee om werd gegaan...
Je bedoelt dat je er niet blij van wordt van het gebaar? Denk dat dat misschien inderdaad wel van de burnout komt...(dat het misschien niet echt binnenkomt of is dat het niet?)
Sweetcandy, Oke is goed!
Krisje, Welkom! Op je vraag wat ik er aan doe om er bovenop te komen:
- psycholoog
- holistisch massagetherapeut
- cursus mindfulness gedaan
- fysiotherapie (stop ik binnenkort mee en ga dan naar cesartherapie)
- wekelijks: doelen stellen voor zowel het werk als thuis..
Jantine, Bedankt voor je positieve verhaal. Ik geloof er ook in dat je na een burnout er weer sterker uit komt!
Nadat het eigenlijk wekenlang goed ging, er duidelijk een stijgende lijn te zien was merk ik dat ik me nu weer veel minder fijn voel. Slaap ook weer beroerd..
Merk dat ik daardoor ook weer minder kan hebben..Lijkt dan wel of ik in een vicieuze cirkel zit..
Morgen weer naar de psych (extra afspraak gemaakt) en naar de bedrijfsarts. Merk dat ik voor beide afspraken erg gespannen ben...
@Juliaatje Vervelend zeg dat ook jouw LG een afspraak afzegt. Wordt er dan niet gelijk een nieuwe datum geprikt.
Ik kreeg van de week van consulenten waarmee ik werk een boeket bloemen. Als dank voor mijn inzet en mijn kwaliteit in het werk. Ik zou er heel erg blij en trots op moeten zijn, maar ik kan het niet. Zou dit bij de burn-out kunnen horen ?? Ik durf er met niemand over te praten. Dus stel ik jullie maar de vraag.
Een nieuwe datum is gelijk geprikt..Ging me meer om het gemak waarmee er mee om werd gegaan...
Je bedoelt dat je er niet blij van wordt van het gebaar? Denk dat dat misschien inderdaad wel van de burnout komt...(dat het misschien niet echt binnenkomt of is dat het niet?)
Sweetcandy, Oke is goed!
Krisje, Welkom! Op je vraag wat ik er aan doe om er bovenop te komen:
- psycholoog
- holistisch massagetherapeut
- cursus mindfulness gedaan
- fysiotherapie (stop ik binnenkort mee en ga dan naar cesartherapie)
- wekelijks: doelen stellen voor zowel het werk als thuis..
Jantine, Bedankt voor je positieve verhaal. Ik geloof er ook in dat je na een burnout er weer sterker uit komt!
Nadat het eigenlijk wekenlang goed ging, er duidelijk een stijgende lijn te zien was merk ik dat ik me nu weer veel minder fijn voel. Slaap ook weer beroerd..
Merk dat ik daardoor ook weer minder kan hebben..Lijkt dan wel of ik in een vicieuze cirkel zit..
Morgen weer naar de psych (extra afspraak gemaakt) en naar de bedrijfsarts. Merk dat ik voor beide afspraken erg gespannen ben...
dinsdag 23 maart 2010 om 15:05
Hallo sterke moedige vrouwen!
Wat een gebeurtenissen weer allemaal!
Kelinci: Fijn te lezen dat het weer goed gaat met je konijntje! Ben stiekem wel een beetje jaloers op je.... Zou ook graag 2 konijntjes willen, maar hoe lief mijn vriend nu ook voor me is, een huisdier ziet hij echt niet zitten dus jammer....
Jammer dat het met je sollicitatie niets is geworden, maar het is voor jezelf in elk geval een stap in de goede richting. Er komt vast iets anders, nog veel leukers op je pad!!
Succes met het gesprek met je schoonouders. Dit zijn wel weer extra spanningen die je er eigenlijk niet bij kunt hebben, maar waar je weinig aan doet. Blijf voor jezelf kiezen, hoe moeilijk dat misschien ook is!
Vervelend ook dat je weer een terugval doormaakt. Weet helaas hoe enorm frustrerend dat is. Ik dacht/denk soms inderdaad hetzelfde als jij; dat ik te snel wilde en het uiteindelijk op mijn bordje terugkreeg. Het is immers ook lastig, je wilt zo graag beter zijn maar dat gaat helaas niet 1,2,3. Als er een pilletje zou zijn zodat de burn-out in 1 keer weg zou zijn, zouden we het allemaal wel weten denk ik
Ga je wel ' lekker' naar buiten nu het wat lekkerder weer is? Balen dat je pas volgende maand bij een psych terecht kunt. Ik had er vanaf het begin een en heb echt respect voor je dat je het al die tijd alleen doet! Misschien helpt het je in de tussentijd om je gevoelens van je af te schrijven, de goede dingen die je op een dag tegen komt (hoe klein ook) op te schrijven en jezelf leuke dingen te gunnen (al weet ik dat niets echt leuk is als je je zo rot voelt). Sterkte!!
Sweetcandy: welkom. Voor jou is het misschien ook geen Burn-out, ik hoop het voor je. Heb je al iets meer van je huisarts vernomen? In elk geval zegt je leeftijd niets over het al dan niet hebben van een burn-out. Ik ben nu 27 en voor mij is het eigenlijk al de tweede keer. De eerste keer heb ik er alleen niets mee gedaan, omdat ik ergens vond dat ik als jonge studente goed in mijn vel 'moest' zitten. Pas in elk geval goed op jezelf. Succes!!
Juliaatje en Kelinci: Echt enorm vervelend he, het niet kunnen slapen 's nachts!! Het is echt om moedeloos van te worden. Ik heb al veel gebrobeerd (warme melk, valeriaan tabletten, rsutgevende thee, ontspanningsoefeningen), maar niets helpt echt op de lange termijn. Hopenlijk zullen we gauw weer sweet dreams beleven.....
En Juliaatje, succes bij de psycholoog en de bedrijfsarts. Herkenbaar dat je door je terugval extra gespannen bent voor dergelijke gesprekken. Het zal een opluchting zijn als ze weer voorbij zijn en dan kan je trots op jezelf zijn! Hopelijk voel je je snel beter!!
Lentezon: Wat goed van je dat je niet bent gaan werken op je vrije dag maar hebt genoten van de lentezon Dat mag je best als een persoonlijke overwinning beschouwen toch!?
succes met je evaluatie.
Bij mezelf merk ik ook dat nu ik weer voor een paar uurtjes per week aan het werk ben, dat het in emotioneel opzicht weer een beetje uit balans is allemaal en dat ook mijn hoofd weer voller zit, ik weer onrustiger ben enz. Ik ben ook nergens echt blij mee en dat frustreerd me. Ik denk echter dat het er allemaal bij hoort...... Enne ik hoop dat je dan later op de dingen terug kan kijken en ze dan wel als leuk of bijzonder bestempelen!
Krisje: hoi, zelf ben ik 4 maanden in het proces en ik vind het steeds op en af gaan ook lastig om mee om te gaan. Wel fijn dat je een psyc en fysiotherapeut hebt. Ik heb dat ook en het heeft me echt op weg geholpen, nog steeds trouwens. Wat algemene tips die ik je nog mee kan geven zijn; veel naar buiten (fietsen of lopen), gezond eten, van je af schrijven, per dag minstens 5 leuke en/of mooie momenten opschrijven (hoe klein ook) en vooral teruglezen op momenten dat je je down voelt, toegeven aan je impulsen door te doen waar JIJ op dat moment zin in hebt,je goed mogen voelen. Misschien heb je ook iets aan het boek ' Als een Feniks uit de As, voorkomen en herstellen van een burn-out' geschreven door Annejet Rumke. Sterkte!
Jantine: Bedankt voor je hoopvolle verhaal! Je beschrijft precies hoe ik hoop dat het zal gaan (op termijn een betere variant van mijn oude zelf zijn), maar waarvan ik het nu nog moeilijk vind om vertrouwen in te hebben...
Dan tot slot iets van mezelf wat ik gewoon even wil delen. Morgen is mijn vriend jarig en aanstaande zaterdag is het vrijgezellenfeestje van mijn beste vriendin die over 2 maanden trouwt. Allemaal van die dingen waar ik me normaal zo op zou verheugen en vol enthousiasme aan deel zou nemen. Ik merk dat ik ertegen opzie omdat ik gewoon niet helemaal mezelf ben en weet dat het niet zou leuk is als het zou moeten zijn. Het frustreerd me ook omdat dit nu precies de dingen zijn waaruit blijkt dat het leven om me heen gewoon doorgaat waar ik zelf het idee heb stil te staan of niet te weten welke kant ik op moet.... Herkenbaar?
Liefs ess82
Wat een gebeurtenissen weer allemaal!
Kelinci: Fijn te lezen dat het weer goed gaat met je konijntje! Ben stiekem wel een beetje jaloers op je.... Zou ook graag 2 konijntjes willen, maar hoe lief mijn vriend nu ook voor me is, een huisdier ziet hij echt niet zitten dus jammer....
Jammer dat het met je sollicitatie niets is geworden, maar het is voor jezelf in elk geval een stap in de goede richting. Er komt vast iets anders, nog veel leukers op je pad!!
Succes met het gesprek met je schoonouders. Dit zijn wel weer extra spanningen die je er eigenlijk niet bij kunt hebben, maar waar je weinig aan doet. Blijf voor jezelf kiezen, hoe moeilijk dat misschien ook is!
Vervelend ook dat je weer een terugval doormaakt. Weet helaas hoe enorm frustrerend dat is. Ik dacht/denk soms inderdaad hetzelfde als jij; dat ik te snel wilde en het uiteindelijk op mijn bordje terugkreeg. Het is immers ook lastig, je wilt zo graag beter zijn maar dat gaat helaas niet 1,2,3. Als er een pilletje zou zijn zodat de burn-out in 1 keer weg zou zijn, zouden we het allemaal wel weten denk ik
Ga je wel ' lekker' naar buiten nu het wat lekkerder weer is? Balen dat je pas volgende maand bij een psych terecht kunt. Ik had er vanaf het begin een en heb echt respect voor je dat je het al die tijd alleen doet! Misschien helpt het je in de tussentijd om je gevoelens van je af te schrijven, de goede dingen die je op een dag tegen komt (hoe klein ook) op te schrijven en jezelf leuke dingen te gunnen (al weet ik dat niets echt leuk is als je je zo rot voelt). Sterkte!!
Sweetcandy: welkom. Voor jou is het misschien ook geen Burn-out, ik hoop het voor je. Heb je al iets meer van je huisarts vernomen? In elk geval zegt je leeftijd niets over het al dan niet hebben van een burn-out. Ik ben nu 27 en voor mij is het eigenlijk al de tweede keer. De eerste keer heb ik er alleen niets mee gedaan, omdat ik ergens vond dat ik als jonge studente goed in mijn vel 'moest' zitten. Pas in elk geval goed op jezelf. Succes!!
Juliaatje en Kelinci: Echt enorm vervelend he, het niet kunnen slapen 's nachts!! Het is echt om moedeloos van te worden. Ik heb al veel gebrobeerd (warme melk, valeriaan tabletten, rsutgevende thee, ontspanningsoefeningen), maar niets helpt echt op de lange termijn. Hopenlijk zullen we gauw weer sweet dreams beleven.....
En Juliaatje, succes bij de psycholoog en de bedrijfsarts. Herkenbaar dat je door je terugval extra gespannen bent voor dergelijke gesprekken. Het zal een opluchting zijn als ze weer voorbij zijn en dan kan je trots op jezelf zijn! Hopelijk voel je je snel beter!!
Lentezon: Wat goed van je dat je niet bent gaan werken op je vrije dag maar hebt genoten van de lentezon Dat mag je best als een persoonlijke overwinning beschouwen toch!?
succes met je evaluatie.
Bij mezelf merk ik ook dat nu ik weer voor een paar uurtjes per week aan het werk ben, dat het in emotioneel opzicht weer een beetje uit balans is allemaal en dat ook mijn hoofd weer voller zit, ik weer onrustiger ben enz. Ik ben ook nergens echt blij mee en dat frustreerd me. Ik denk echter dat het er allemaal bij hoort...... Enne ik hoop dat je dan later op de dingen terug kan kijken en ze dan wel als leuk of bijzonder bestempelen!
Krisje: hoi, zelf ben ik 4 maanden in het proces en ik vind het steeds op en af gaan ook lastig om mee om te gaan. Wel fijn dat je een psyc en fysiotherapeut hebt. Ik heb dat ook en het heeft me echt op weg geholpen, nog steeds trouwens. Wat algemene tips die ik je nog mee kan geven zijn; veel naar buiten (fietsen of lopen), gezond eten, van je af schrijven, per dag minstens 5 leuke en/of mooie momenten opschrijven (hoe klein ook) en vooral teruglezen op momenten dat je je down voelt, toegeven aan je impulsen door te doen waar JIJ op dat moment zin in hebt,je goed mogen voelen. Misschien heb je ook iets aan het boek ' Als een Feniks uit de As, voorkomen en herstellen van een burn-out' geschreven door Annejet Rumke. Sterkte!
Jantine: Bedankt voor je hoopvolle verhaal! Je beschrijft precies hoe ik hoop dat het zal gaan (op termijn een betere variant van mijn oude zelf zijn), maar waarvan ik het nu nog moeilijk vind om vertrouwen in te hebben...
Dan tot slot iets van mezelf wat ik gewoon even wil delen. Morgen is mijn vriend jarig en aanstaande zaterdag is het vrijgezellenfeestje van mijn beste vriendin die over 2 maanden trouwt. Allemaal van die dingen waar ik me normaal zo op zou verheugen en vol enthousiasme aan deel zou nemen. Ik merk dat ik ertegen opzie omdat ik gewoon niet helemaal mezelf ben en weet dat het niet zou leuk is als het zou moeten zijn. Het frustreerd me ook omdat dit nu precies de dingen zijn waaruit blijkt dat het leven om me heen gewoon doorgaat waar ik zelf het idee heb stil te staan of niet te weten welke kant ik op moet.... Herkenbaar?
Liefs ess82
dinsdag 23 maart 2010 om 16:03
Hoi allemaal,
Goh ik voel me gewoon al wat beter als ik al jullie verhalen en reacties lees! En de zon schijnt vandaag dat zal ook wel wat helpen Ik ben vandaag weer even naar mijn werk geweest en vergeleken met vorige week ging het een stuk beter. Dus dat is wel weer fijn. Had zelfs nog wat energie over voor een wandeling vanmiddag.
Jantine28: Bedankt voor je positieve verhaal. Ik ervaar het ook als de zwaarste periode uit mn leven tot nu toe. Maar ik weet dat ik er sterker uit ga komen. (dit moet ik regelmatig tegen mezelf herhalen) Ik had in het begin ook heel veel moeite om te accepteren dat en waarom ik burn out ben geraakt. Ik was in het begin alleen maar aan het zoeken naar: er moet wel iets lichamelijks met me zijn. Eigenlijk pas sinds een maand dat ik het echt kan accepteren. En sinds die tijd merk ik ook dat het wat beter gaat.
Ik moet ook heel erg leren mijn grenzen aan te geven en nee te zeggen. Ik merk dat dit steeds een beetje beter lukt. Maar het blijft moeilijk.
Hallo Juiaatje :Vervelend dat je weer een terugslag hebt. Ik had vorige week ook een terugslag. Ik denk dat het komt omdat ik die week ervoor te veel heb gedaan. Voelde me vrij goed en dacht dat ik meteen de hele wereld weer aan kon.. Niet dus. Maar je komt er weer uit. 2 stappen achteruit en dan weer 3 stappen vooruit! En kleine stappen blijven nemen.. Al is dat moeilijk.Succes bij de bedrijfsarts en psycholoog.
Hoi ess 82 Bedankt voor je algemene tips, eigenlijk doe ik de meeste al dus ben goed bezig
Ik heb het boek als een Fenis uit de as besteld. Ben benieuwd. Ben nu in een ander boek bezig (druk druk druk van Carry Petri en Jolanda Bouman, al kan ik me nog moeilijk op een boek concentreren. Maar dit is ook een goed boek! Staan ook veel tips in. Vervelend he dat alle leuke dingen gewoon doorgaan.. En jij het gevoel hebt dat je stil staat. Ik herken het helemaal. Heb m'n eigen verjaardag maar niet gevierd. En mij sociale leven staat ook even op een heel laag pitje.Probeer er niet tegen op te zien. Maar kijk gewoon op de dag zelf hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we ook weer genieten van feestjes! Dat komt vast terug! En voor nu is het gewoon de kunst om te accepteren dat het even niet gaat zoals we graag zouden willen. Maar dat is moeilijk.
Ik ben trouwens in de eerste 2 maanden van mijn burn out naar de accupunctuur geweest (4x) heeft me wel over de ergste vermoeidheid heen geholpen. Zit er over te denken om daar weer een paar keer heen te gaan. Omdat ik echt het gevoel had dat het hielp. Iemand hier ook ervaring mee? En misschien dat ik nog een keer naar een homeopatisch arts ga. Maar voorlopig maar even alleen de psyco somatisch fysio.
Liefs Kris
Goh ik voel me gewoon al wat beter als ik al jullie verhalen en reacties lees! En de zon schijnt vandaag dat zal ook wel wat helpen Ik ben vandaag weer even naar mijn werk geweest en vergeleken met vorige week ging het een stuk beter. Dus dat is wel weer fijn. Had zelfs nog wat energie over voor een wandeling vanmiddag.
Jantine28: Bedankt voor je positieve verhaal. Ik ervaar het ook als de zwaarste periode uit mn leven tot nu toe. Maar ik weet dat ik er sterker uit ga komen. (dit moet ik regelmatig tegen mezelf herhalen) Ik had in het begin ook heel veel moeite om te accepteren dat en waarom ik burn out ben geraakt. Ik was in het begin alleen maar aan het zoeken naar: er moet wel iets lichamelijks met me zijn. Eigenlijk pas sinds een maand dat ik het echt kan accepteren. En sinds die tijd merk ik ook dat het wat beter gaat.
Ik moet ook heel erg leren mijn grenzen aan te geven en nee te zeggen. Ik merk dat dit steeds een beetje beter lukt. Maar het blijft moeilijk.
Hallo Juiaatje :Vervelend dat je weer een terugslag hebt. Ik had vorige week ook een terugslag. Ik denk dat het komt omdat ik die week ervoor te veel heb gedaan. Voelde me vrij goed en dacht dat ik meteen de hele wereld weer aan kon.. Niet dus. Maar je komt er weer uit. 2 stappen achteruit en dan weer 3 stappen vooruit! En kleine stappen blijven nemen.. Al is dat moeilijk.Succes bij de bedrijfsarts en psycholoog.
Hoi ess 82 Bedankt voor je algemene tips, eigenlijk doe ik de meeste al dus ben goed bezig
Ik heb het boek als een Fenis uit de as besteld. Ben benieuwd. Ben nu in een ander boek bezig (druk druk druk van Carry Petri en Jolanda Bouman, al kan ik me nog moeilijk op een boek concentreren. Maar dit is ook een goed boek! Staan ook veel tips in. Vervelend he dat alle leuke dingen gewoon doorgaan.. En jij het gevoel hebt dat je stil staat. Ik herken het helemaal. Heb m'n eigen verjaardag maar niet gevierd. En mij sociale leven staat ook even op een heel laag pitje.Probeer er niet tegen op te zien. Maar kijk gewoon op de dag zelf hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we ook weer genieten van feestjes! Dat komt vast terug! En voor nu is het gewoon de kunst om te accepteren dat het even niet gaat zoals we graag zouden willen. Maar dat is moeilijk.
Ik ben trouwens in de eerste 2 maanden van mijn burn out naar de accupunctuur geweest (4x) heeft me wel over de ergste vermoeidheid heen geholpen. Zit er over te denken om daar weer een paar keer heen te gaan. Omdat ik echt het gevoel had dat het hielp. Iemand hier ook ervaring mee? En misschien dat ik nog een keer naar een homeopatisch arts ga. Maar voorlopig maar even alleen de psyco somatisch fysio.
Liefs Kris
dinsdag 23 maart 2010 om 16:03
Hoi allemaal,
Goh ik voel me gewoon al wat beter als ik al jullie verhalen en reacties lees! En de zon schijnt vandaag dat zal ook wel wat helpen Ik ben vandaag weer even naar mijn werk geweest en vergeleken met vorige week ging het een stuk beter. Dus dat is wel weer fijn. Had zelfs nog wat energie over voor een wandeling vanmiddag.
Jantine28: Bedankt voor je positieve verhaal. Ik ervaar het ook als de zwaarste periode uit mn leven tot nu toe. Maar ik weet dat ik er sterker uit ga komen. (dit moet ik regelmatig tegen mezelf herhalen) Ik had in het begin ook heel veel moeite om te accepteren dat en waarom ik burn out ben geraakt. Ik was in het begin alleen maar aan het zoeken naar: er moet wel iets lichamelijks met me zijn. Eigenlijk pas sinds een maand dat ik het echt kan accepteren. En sinds die tijd merk ik ook dat het wat beter gaat.
Ik moet ook heel erg leren mijn grenzen aan te geven en nee te zeggen. Ik merk dat dit steeds een beetje beter lukt. Maar het blijft moeilijk.
Hallo Juiaatje :Vervelend dat je weer een terugslag hebt. Ik had vorige week ook een terugslag. Ik denk dat het komt omdat ik die week ervoor te veel heb gedaan. Voelde me vrij goed en dacht dat ik meteen de hele wereld weer aan kon.. Niet dus. Maar je komt er weer uit. 2 stappen achteruit en dan weer 3 stappen vooruit! En kleine stappen blijven nemen.. Al is dat moeilijk.Succes bij de bedrijfsarts en psycholoog.
Hoi ess 82 Bedankt voor je algemene tips, eigenlijk doe ik de meeste al dus ben goed bezig
Ik heb het boek als een Fenis uit de as besteld. Ben benieuwd. Ben nu in een ander boek bezig (druk druk druk van Carry Petri en Jolanda Bouman, al kan ik me nog moeilijk op een boek concentreren. Maar dit is ook een goed boek! Staan ook veel tips in. Vervelend he dat alle leuke dingen gewoon doorgaan.. En jij het gevoel hebt dat je stil staat. Ik herken het helemaal. Heb m'n eigen verjaardag maar niet gevierd. En mij sociale leven staat ook even op een heel laag pitje.Probeer er niet tegen op te zien. Maar kijk gewoon op de dag zelf hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we ook weer genieten van feestjes! Dat komt vast terug! En voor nu is het gewoon de kunst om te accepteren dat het even niet gaat zoals we graag zouden willen. Maar dat is moeilijk.
Ik ben trouwens in de eerste 2 maanden van mijn burn out naar de accupunctuur geweest (4x) heeft me wel over de ergste vermoeidheid heen geholpen. Zit er over te denken om daar weer een paar keer heen te gaan. Omdat ik echt het gevoel had dat het hielp. Iemand hier ook ervaring mee? En misschien dat ik nog een keer naar een homeopatisch arts ga. Maar voorlopig maar even alleen de psyco somatisch fysio.
Liefs Kris
Goh ik voel me gewoon al wat beter als ik al jullie verhalen en reacties lees! En de zon schijnt vandaag dat zal ook wel wat helpen Ik ben vandaag weer even naar mijn werk geweest en vergeleken met vorige week ging het een stuk beter. Dus dat is wel weer fijn. Had zelfs nog wat energie over voor een wandeling vanmiddag.
Jantine28: Bedankt voor je positieve verhaal. Ik ervaar het ook als de zwaarste periode uit mn leven tot nu toe. Maar ik weet dat ik er sterker uit ga komen. (dit moet ik regelmatig tegen mezelf herhalen) Ik had in het begin ook heel veel moeite om te accepteren dat en waarom ik burn out ben geraakt. Ik was in het begin alleen maar aan het zoeken naar: er moet wel iets lichamelijks met me zijn. Eigenlijk pas sinds een maand dat ik het echt kan accepteren. En sinds die tijd merk ik ook dat het wat beter gaat.
Ik moet ook heel erg leren mijn grenzen aan te geven en nee te zeggen. Ik merk dat dit steeds een beetje beter lukt. Maar het blijft moeilijk.
Hallo Juiaatje :Vervelend dat je weer een terugslag hebt. Ik had vorige week ook een terugslag. Ik denk dat het komt omdat ik die week ervoor te veel heb gedaan. Voelde me vrij goed en dacht dat ik meteen de hele wereld weer aan kon.. Niet dus. Maar je komt er weer uit. 2 stappen achteruit en dan weer 3 stappen vooruit! En kleine stappen blijven nemen.. Al is dat moeilijk.Succes bij de bedrijfsarts en psycholoog.
Hoi ess 82 Bedankt voor je algemene tips, eigenlijk doe ik de meeste al dus ben goed bezig
Ik heb het boek als een Fenis uit de as besteld. Ben benieuwd. Ben nu in een ander boek bezig (druk druk druk van Carry Petri en Jolanda Bouman, al kan ik me nog moeilijk op een boek concentreren. Maar dit is ook een goed boek! Staan ook veel tips in. Vervelend he dat alle leuke dingen gewoon doorgaan.. En jij het gevoel hebt dat je stil staat. Ik herken het helemaal. Heb m'n eigen verjaardag maar niet gevierd. En mij sociale leven staat ook even op een heel laag pitje.Probeer er niet tegen op te zien. Maar kijk gewoon op de dag zelf hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we ook weer genieten van feestjes! Dat komt vast terug! En voor nu is het gewoon de kunst om te accepteren dat het even niet gaat zoals we graag zouden willen. Maar dat is moeilijk.
Ik ben trouwens in de eerste 2 maanden van mijn burn out naar de accupunctuur geweest (4x) heeft me wel over de ergste vermoeidheid heen geholpen. Zit er over te denken om daar weer een paar keer heen te gaan. Omdat ik echt het gevoel had dat het hielp. Iemand hier ook ervaring mee? En misschien dat ik nog een keer naar een homeopatisch arts ga. Maar voorlopig maar even alleen de psyco somatisch fysio.
Liefs Kris
dinsdag 23 maart 2010 om 18:30
Welkom Krisje, je verhaal is heel herkenbaar. Ik werk zelf ook in het onderwijs, en zit ook sinds ongeveer 5 maanden thuis. Hoe is het om voor jou weer te beginnen met werken / lesgeven? Over een tijdje ga ik hier ook mee beginnen en ik zie er héél erg tegenop. Vooral de reacties van de leerlingen, mijn gezag e.d. Vind het heel erg eng!
Met het accepteren van de burn-out heb ik ook heel veel moeite gehad. Pas sinds kort kan ik zeggen dat ik een burn-out heb. Hoe ik eraan werk? Ik ga naar een psycholoog en haptonoom. Heb er best vertrouwen in dat het goedkomt.
@ Es, ik herken wat je zegt over dingen waar je normaal gesproken veel lol in hebt en nu geen lol aan kunt beleven. Dit weekend heb ik een feestje wat de hele dag duurt, ik zie er als een berg tegenop. Ik weet niet precies hoe de dag gaat verlopen, wat we gaan doen en kan er heel slecht tegen. In gebeurtenissen met veel mensen om me heen ervaar ik té veel prikkels, en soms moet ik me dan gewoon even afsluiten en dat gaat natuurlijk niet altijd.
Met het accepteren van de burn-out heb ik ook heel veel moeite gehad. Pas sinds kort kan ik zeggen dat ik een burn-out heb. Hoe ik eraan werk? Ik ga naar een psycholoog en haptonoom. Heb er best vertrouwen in dat het goedkomt.
@ Es, ik herken wat je zegt over dingen waar je normaal gesproken veel lol in hebt en nu geen lol aan kunt beleven. Dit weekend heb ik een feestje wat de hele dag duurt, ik zie er als een berg tegenop. Ik weet niet precies hoe de dag gaat verlopen, wat we gaan doen en kan er heel slecht tegen. In gebeurtenissen met veel mensen om me heen ervaar ik té veel prikkels, en soms moet ik me dan gewoon even afsluiten en dat gaat natuurlijk niet altijd.
woensdag 24 maart 2010 om 10:38
Hoi Summerxx, Voor mij was de drempel om te beginnen ook erg hoog. Ik ben eerst vanaf januari af en toe naar school gegaan alleen voor een kop koffie. Zodat de drempel steeds makkelijker zou worden om weer aan het werk te gaan. Misschien kun je daar al wel mee beginnen. Ik was dan meestal maar een half uurtje op school. Mijn collega's reageren allemaal anders maar de meeste leven erg mee gelukkig. Dat zal bij jou ook vast zo zijn! En de mensen die het niet snappen: jammer dan! De keren dat je naar school gaat moet je ook echt als een oefening voor jezelf zien. Ik ben eerst begonnen met komen na schooltijd. De eerste keer dat ik onder schooltijd ging, voelde ik me heel slecht. Dan moet je je dus al weer omkeren.Want dan ben je er nog niet aan toe. (ik ging toch en moest er daarna voor boeten met een terugval).
Ik ben nu zo'n 4 keer geweest onder schooltijd om wat lichte taken te doen. Heb vooraf met mijn psycholoog en directeur een plan van aanpak gemaakt. Begonnen met een uur in de week en dan iedere keer kijken of het iets langer kan. Eerst taken zonder kinderen en daarna langzaam aan met kleine groepjes kinderen (leesgroepje) . De kinderen reageren heel erg goed, ze vinden het leuk om me weer te zien. Maar je moet je er wel echt goed genoeg voor voelen. Want je krijgt wel enorm veel prikkels weer.. Ik heb dat ook dat ik nog té veel prikkels ervaar. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere. Mijn directeur vond het in het begin heel moeilijk om me op de juiste manier te begeleiden maar hij heeft een aantal handreikingen gehad van mijn psycholoog. En nu nog moet ik zelf naar hem toe heel duidelijk grenzen aangeven. Wat wel en wat niet goed voelt. Dat blijft moeilijk,maar geeft een goed gevoel als je dat wel doet! Misschien kan je ook een gesprek regelen met je leidinggevende en je begeleider/ psycholoog?
Voor een plan van aanpak.
En ik ga op dit moment nog helemaal niet naar feestjes, zeg eigenlijk bijna alles af of ik ga maar heel even.. Kun je niet gewoon een uurtje gaan? En vooraf contact opnemen hoe de dag eruit gaat zien? Succes!
Ervaren jullie trouwens ook zo veel andere klachten naast de vermoeidheid? Mijn lijstje: Misselijk, paniekaanvallen, hoofdpijn,
druk op de borst, stijve spieren/ last van mn onderrug. Niet dat ik van alles constant last heb maar regelmatig komt het terug. Maar goed zal er allemaal wel bij horen!
Liefs Kris
Ik ben nu zo'n 4 keer geweest onder schooltijd om wat lichte taken te doen. Heb vooraf met mijn psycholoog en directeur een plan van aanpak gemaakt. Begonnen met een uur in de week en dan iedere keer kijken of het iets langer kan. Eerst taken zonder kinderen en daarna langzaam aan met kleine groepjes kinderen (leesgroepje) . De kinderen reageren heel erg goed, ze vinden het leuk om me weer te zien. Maar je moet je er wel echt goed genoeg voor voelen. Want je krijgt wel enorm veel prikkels weer.. Ik heb dat ook dat ik nog té veel prikkels ervaar. De ene dag kan ik er beter tegen dan de andere. Mijn directeur vond het in het begin heel moeilijk om me op de juiste manier te begeleiden maar hij heeft een aantal handreikingen gehad van mijn psycholoog. En nu nog moet ik zelf naar hem toe heel duidelijk grenzen aangeven. Wat wel en wat niet goed voelt. Dat blijft moeilijk,maar geeft een goed gevoel als je dat wel doet! Misschien kan je ook een gesprek regelen met je leidinggevende en je begeleider/ psycholoog?
Voor een plan van aanpak.
En ik ga op dit moment nog helemaal niet naar feestjes, zeg eigenlijk bijna alles af of ik ga maar heel even.. Kun je niet gewoon een uurtje gaan? En vooraf contact opnemen hoe de dag eruit gaat zien? Succes!
Ervaren jullie trouwens ook zo veel andere klachten naast de vermoeidheid? Mijn lijstje: Misselijk, paniekaanvallen, hoofdpijn,
druk op de borst, stijve spieren/ last van mn onderrug. Niet dat ik van alles constant last heb maar regelmatig komt het terug. Maar goed zal er allemaal wel bij horen!
Liefs Kris
