Psyche
alle pijlers
Constant onrust in hoofd... Autisme? Hoogsensitiviteit?
woensdag 30 september 2020 om 14:31
Beste forumleden,
Ik wil even mijn verhaal kwijt en vraag me af of iemand dit herkent of ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt.
Sinds een jaar of 3 heb ik last van psychische klachten die met periodes ernstig zijn en andere periodes nauwelijks aanwezig zijn. Door stress lijken de klachten zeker toe te nemen. Echter als ik eenmaal weer meer last heb van deze klachten lijkt het wel of ik in een negatieve spiraal kom, hierdoor meer stress krijg en zo blijven de klachten aanhouden.
Nu ging het de laatste tijd weer best goed, al liep mijn relatie helemaal niet soepel en was dit een best stressvolle tijd. Nu hebben we zo’n 2 weken terug besloten dat het toch beter is om zelf verder te gaan. Ik heb om deze hele situatie best veel stress gehad en heb dat nu nog. De eerste paar dagen nadat we uit elkaar waren ging het nog best redelijk goed, maar nu gaat het echt niet goed. Ik ben super onrustig in mijn hoofd (bv liedje in mijn hoofd of gewoon een bepaalde constante druk voelen). Het is niet eens dat ik speciaal steeds aan de relatie denk, maar gewoon constant druk op mijn hoofd, prikkels slecht kunnen verdragen en er niet bij zijn met mijn hoofd. Alsof ik een beetje in een bubbel leef. Prikkels zijn me heel snel te veel en ik kan me niet concentreren.
Dit heb ik een jaar geleden ook gehad in bepaalde mate. Wel iets anders dan nu, maar ook stresshoofdpijn en constant druk in mijn hoofd. Ik ben (gelukkig) sinds deze week naar een psycholoog aan het gaan, maar ik vroeg me af of iemand zoiets herkent. Het zou me ook niks verbazen als ik een lichte vorm van autisme o.i.d. heb en hoop m.b.v. de psycholoog ook meer duidelijkheid te krijgen in waar mijn klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Echter in periodes dat ik me ‘rustig’ en goed voel is het alsof er niks aan de hand is en het maar een periode was. Maar deze periodes blijven dus terugkomen en nu is het best wel weer op een hoogtepunt en geen idee hoe ik hier nu weer uit ga komen… Ik kan niet echt ergens rust in vinden. Ik probeer maar door te gaan met afstuderen (want daar ben ik nu mee bezig) en hier afleiding in te zoeken en wat muziek op te zetten om mijn gedachten enigszins af te leiden. Maar erg goed lukt dit niet momenteel.
Ik wil even mijn verhaal kwijt en vraag me af of iemand dit herkent of ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt.
Sinds een jaar of 3 heb ik last van psychische klachten die met periodes ernstig zijn en andere periodes nauwelijks aanwezig zijn. Door stress lijken de klachten zeker toe te nemen. Echter als ik eenmaal weer meer last heb van deze klachten lijkt het wel of ik in een negatieve spiraal kom, hierdoor meer stress krijg en zo blijven de klachten aanhouden.
Nu ging het de laatste tijd weer best goed, al liep mijn relatie helemaal niet soepel en was dit een best stressvolle tijd. Nu hebben we zo’n 2 weken terug besloten dat het toch beter is om zelf verder te gaan. Ik heb om deze hele situatie best veel stress gehad en heb dat nu nog. De eerste paar dagen nadat we uit elkaar waren ging het nog best redelijk goed, maar nu gaat het echt niet goed. Ik ben super onrustig in mijn hoofd (bv liedje in mijn hoofd of gewoon een bepaalde constante druk voelen). Het is niet eens dat ik speciaal steeds aan de relatie denk, maar gewoon constant druk op mijn hoofd, prikkels slecht kunnen verdragen en er niet bij zijn met mijn hoofd. Alsof ik een beetje in een bubbel leef. Prikkels zijn me heel snel te veel en ik kan me niet concentreren.
Dit heb ik een jaar geleden ook gehad in bepaalde mate. Wel iets anders dan nu, maar ook stresshoofdpijn en constant druk in mijn hoofd. Ik ben (gelukkig) sinds deze week naar een psycholoog aan het gaan, maar ik vroeg me af of iemand zoiets herkent. Het zou me ook niks verbazen als ik een lichte vorm van autisme o.i.d. heb en hoop m.b.v. de psycholoog ook meer duidelijkheid te krijgen in waar mijn klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Echter in periodes dat ik me ‘rustig’ en goed voel is het alsof er niks aan de hand is en het maar een periode was. Maar deze periodes blijven dus terugkomen en nu is het best wel weer op een hoogtepunt en geen idee hoe ik hier nu weer uit ga komen… Ik kan niet echt ergens rust in vinden. Ik probeer maar door te gaan met afstuderen (want daar ben ik nu mee bezig) en hier afleiding in te zoeken en wat muziek op te zetten om mijn gedachten enigszins af te leiden. Maar erg goed lukt dit niet momenteel.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 23:41
Hij is inderdaad niet de enige, best jammer eigenlijk, want dan ben je geen uitzondering. Als coach heb je je meerdere malen al laten zien op dit forum, dus ik denk dat er wel mensen zijn die daar gelukkig van worden.
Wat voor studie doe je, TO? Wat was je motivatie om er aan te beginnen?
woensdag 30 september 2020 om 23:51
Ik overanalyseer mezelf inderdaad enorm. Dit deed ik vroeger nooit en heb ik me op een of andere manier aangeleerd. Vermoeiend wel 
.
Dat overanalyseren komt dan weer heel erg goed van pas bij mijn studie: technische natuurkunde (Applied physics), met nu dubbele master plasma physica en kernfusie. Ik ben vooral aan natuurkunde begonnen omdat ik heel goed was in exacte vakken en natuurkunde 'wel interessant' vond. Ik heb ook heel lang getwijfeld of dit wel de goeie keuze was. Ik vond studie altijd maar iets wat moest (van mezelf dan). Ik wilde het wel, maar naar mijn idee vonden andere het echt interessant wat ze leerden en ik tjahhh, het hoorde erbij hahah. Maar nu (ben volwassener geworden
) vind ik het echt wel leuk wat ik leer en het onderzoek wat ik nu doe vind ik echt super interessant. Maar het vergt gewoon echt heel veel concentratie ook om zo'n onderzoek goed te doen en een goeie scriptie te schrijven. Dus hopelijk kan ik wel weer wat rust in mijn hoofd vinden om na te denken. En anders, tjahh uitstel heb ik toch al, daar zorgt corona wel voor. En daar doen ze nu ook echt totaal niet moeilijk over gelukkig.
. Dat overanalyseren komt dan weer heel erg goed van pas bij mijn studie: technische natuurkunde (Applied physics), met nu dubbele master plasma physica en kernfusie. Ik ben vooral aan natuurkunde begonnen omdat ik heel goed was in exacte vakken en natuurkunde 'wel interessant' vond. Ik heb ook heel lang getwijfeld of dit wel de goeie keuze was. Ik vond studie altijd maar iets wat moest (van mezelf dan). Ik wilde het wel, maar naar mijn idee vonden andere het echt interessant wat ze leerden en ik tjahhh, het hoorde erbij hahah. Maar nu (ben volwassener geworden
) vind ik het echt wel leuk wat ik leer en het onderzoek wat ik nu doe vind ik echt super interessant. Maar het vergt gewoon echt heel veel concentratie ook om zo'n onderzoek goed te doen en een goeie scriptie te schrijven. Dus hopelijk kan ik wel weer wat rust in mijn hoofd vinden om na te denken. En anders, tjahh uitstel heb ik toch al, daar zorgt corona wel voor. En daar doen ze nu ook echt totaal niet moeilijk over gelukkig.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 00:00
Dat is zo herkenbaar (heb je nu even niks aan, maar ja) voor iemand die aanhikt tegen het scriptie schrijven. Is het onderwerp van je scriptie dicht bij je interesse en zijn je begeleiders er ook enthousiast over of krijg je alleen maar kritiek waar je depressief van wordt?Student201 schreef: ↑30-09-2020 23:51
Maar het vergt gewoon echt heel veel concentratie ook om zo'n onderzoek goed te doen en een goeie scriptie te schrijven. Dus hopelijk kan ik wel weer wat rust in mijn hoofd vinden om na te denken. En anders, tjahh uitstel heb ik toch al, daar zorgt corona wel voor. En daar doen ze nu ook echt totaal niet moeilijk over gelukkig.
donderdag 1 oktober 2020 om 00:10
Het onderwerp vind ik echt heel interessant. Het hele onderzoek wat ik nu doe (stukje experimenteel, klein stukje modellen) en dan vooral ook interpretatie van de resultaten vind ik echt heel interessant en zou ik best een uur over kunnen praten. Maarjah, de meeste mensen zijn iets minder enthousiast over natuurkunde of hebben überhaupt geen idee wat ik eigenlijk doe, want om dat goed uit te leggen heb ik wel ff tijd nodig, dus meestal houd ik me wijselijk stil over mijn studie. 'Jaaa natuurkunde, iets met een gas dat heel warm wordt en waar energie uit komt. Maar de rest zal ik je sparen' zoiets meestal hahah
Mijn begeleiders heb ik echt niks over te klagen. Althans 2 vd 3. Ik heb 1 dagelijkste begeleider en dan nog 2 echte begeleiders omdat ik 2 studies doe. Begeleider 3 is er meer voor de formaliteit, maarjaa boeiee zat andere mensen die me evt kunnen helpen. Maar de werksfeer is heel erg fijn en ik kan gewoon makkelijk met andere afstudeerders, phd'ers, post docs etc formele en informele gesprekjes hebben, wat fijn is om toch nog wat sociaal contact te hebben op de werkvloer nu, maar ook om resultaten te bespreken. En iedereen daar is eigenlijk gewoon heel behulpzaam en enthousiast dus dat is super fijn.
Mijn begeleiders heb ik echt niks over te klagen. Althans 2 vd 3. Ik heb 1 dagelijkste begeleider en dan nog 2 echte begeleiders omdat ik 2 studies doe. Begeleider 3 is er meer voor de formaliteit, maarjaa boeiee zat andere mensen die me evt kunnen helpen. Maar de werksfeer is heel erg fijn en ik kan gewoon makkelijk met andere afstudeerders, phd'ers, post docs etc formele en informele gesprekjes hebben, wat fijn is om toch nog wat sociaal contact te hebben op de werkvloer nu, maar ook om resultaten te bespreken. En iedereen daar is eigenlijk gewoon heel behulpzaam en enthousiast dus dat is super fijn.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 00:48
Goed van je dat je gesprekken hebt bij een psycholoog en het kan zeker op latere leeftijd vastgesteld worden dat je adhd of autisme, een dwangstoornis/ angststoornis of iets dergelijks hebt. Dat mensen hier zonder jou te kennen, zeggen dat dit niet zo is, is natuurlijk absurd. Dat wil niet zeggen dat jij een stoornis hebt maar dat kan de behandelaar met je onderzoeken. Het is echter maar een label,niet het einde van de wereld, en het belangrijkst is om jezelf te leren begrijpen en dat je met de klachten leert om te gaan. En dat zal de behandelaar vast met je gaan doen.
Veel succes t.o.
Veel succes t.o.
donderdag 1 oktober 2020 om 09:21
Nee maar ik snap het wel, het is ook lastig aan de hand van zo'n kort verhaaltje te bepalen of ik nu gewoon last heb van stress en hier heel slecht mee omga of dat er meer achter zit. En hier ben ik vooral heel erg voor mezelf naar opzoek, want er zijn dus wel meer dingen die spelen. En ik word er moe van steeds weer ergens in te vervallen, nu de laatste tijd dus deze pieker/overanalyseer spiraal. Als ik tegen een ander persoon zeg: 'ga nu letten op hoe je oogcontact maakt en ga daarover nadenken'. Tjahh dan denk ik dat ie daar 2 seconden over nadenkt, maar dat ie dan weer doorgaat alsof niks aan de hand is. Ik kan me daar dus heel erg druk over maken en heel erg mee bezig zijn, echt over-analyseren dus: mijn eigen gedrag en gedachtes compleet onder een vergrootglas leggen. Het kan inderdaad dat dit een gedachtegang is die ik mezelf heb aangeleerd. Maar samen met andere klachten is autisme ook zeker wel eens in me opgekomen.SanneH01 schreef: ↑01-10-2020 00:48Goed van je dat je gesprekken hebt bij een psycholoog en het kan zeker op latere leeftijd vastgesteld worden dat je adhd of autisme, een dwangstoornis/ angststoornis of iets dergelijks hebt. Dat mensen hier zonder jou te kennen, zeggen dat dit niet zo is, is natuurlijk absurd. Dat wil niet zeggen dat jij een stoornis hebt maar dat kan de behandelaar met je onderzoeken. Het is echter maar een label,niet het einde van de wereld, en het belangrijkst is om jezelf te leren begrijpen en dat je met de klachten leert om te gaan. En dat zal de behandelaar vast met je gaan doen.
Veel succes t.o.
Maar het allerbelangrijkste is gewoon dat ik leer hiermee omgaan en niet steeds weer hierin verval. De laatste keer heb ik echt maanden in zo'n spiraal gezeten die ik zelf in stand houd. Ook vanmorgen bv. ik word wakker en het eerste wat ik denk is: 'is het nu rustig in mijn hoofd, waar ben ik aan het denken?' En dan merk ik dus dat ik weer aan het analyseren ben en wil ik hiermee stoppen, maar hoe meer ik dit probeer hoe meer ik weer ga letten op mijn gedachten enzovoort enzovoort.... En dan zit mijn hoofd binnen 5 minuten weer vol en heb ik hoofdpijn. Vermoeiend jaaa.
Dit belemmert me gewoon heel erg in hoe ik me voel en in gewoon een normaal leven leiden (jaa 'normaal' is subjectief Iknow). Maar ik bedoel in gewoon een leven leiden als de jongen die ik naar mijn gevoel echt ben. Een jongen die rust heeft in zijn hoofd, blij is met hoe hij is en vrolijk is. En niet iemand die van een goeie periode na 1 klein dingetje weer vervalt in een negatieve spiraal van maanden aan een stuk. Hier moet ik aan gaan werken en ga ik aan werken, want dit beïnvloed me echt gewoon heel erg en ik word er ondertussen ook vrij moe van dat het steeds terugkomt .
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 09:35
Je leert anders te kijken naar je eigen gedachten (zonder oordeel), en je oefent om gedachten stop te zetten.Student201 schreef: ↑30-09-2020 23:24Is dat een soort van mindfullness? Ook wel veel over gehoord/gelezen, maar nog nooit mee begonnen. Ik ga zeker eens kijken, dank voor de tip(s)!
Je behandelaar zal jou ook dingen aanraden, misschien wel cognitieve gedragstherapie, maar in de tussentijd kan je dit alvast opstarten als het je wat lijkt.
Je kunt je probleem ook fysiek benaderen. We zijn immers geen aliens die bestaan uit pure gedachten-energie, mensen hebben een lichaam. Het kan jou vermoedelijk heel goed helpen om je meer bewust te worden van je lichaam en dat lichaam te ontspannen. Dat heeft invloed op de ontspanning in je hoofd.
donderdag 1 oktober 2020 om 10:37
Dankuu voor de reactie. Ik had hem net gedownload even, kost wel geld zie ik (free trial voor 14 dagen wel). Ik ga het proberen en maandag heb ik toch weer een gesprekje dus dan kan ik even overleggen ook met de psych.
Soms zou ik ook echt tegen mijn hoofd willen zeggen dat ie zich niet zo aan moet stellen en niet moet nadenken. Want als ik me goed voel en weer door deze periode heen ben, lijken al mijn problemen als sneeuw voor de zon te verdwijnen en sta ik veeeeel zelfverzekerder in het leven. Echter andere momenten heb ik echt 0 zelfvertrouwen. Ik ga mezelf meten en vergelijken met andere personen. Dat deed ik op een gegeven moment ook met mijn relatie en zelfs met mijn vriendin. Alles kapot analyseren... Mezelf, mijn gedachtes, mijn handelen, allessss. Toxic as fuck I know. Daarom is het ook echt wel het beste dat we onze eigen weg ingegaan zijn, wantjah ik ben niet echt stabiel genoeg voor een relatie überhaupt nu vind ik. Wel heel jammer, want we hadden het eerst heel leuk samen. Maargoed er spelen wel meer dingen en jullie kunnen dit uiteraard ook moeilijk inschatten. Maar het is niet 'normale stress' die bij dit soort situaties hoort. Want het beïnvloed mijn doen en laten en mijn leven behoorlijk de laatste jaren.
Dat meer bewust worden van je eigen lichaam is denk ik ook iets wat je leert m.b.v. mindfullness o.i.d. toch? Ik zou anders niet weten hoe ik me dat voor moet stellen.
Soms zou ik ook echt tegen mijn hoofd willen zeggen dat ie zich niet zo aan moet stellen en niet moet nadenken. Want als ik me goed voel en weer door deze periode heen ben, lijken al mijn problemen als sneeuw voor de zon te verdwijnen en sta ik veeeeel zelfverzekerder in het leven. Echter andere momenten heb ik echt 0 zelfvertrouwen. Ik ga mezelf meten en vergelijken met andere personen. Dat deed ik op een gegeven moment ook met mijn relatie en zelfs met mijn vriendin. Alles kapot analyseren... Mezelf, mijn gedachtes, mijn handelen, allessss. Toxic as fuck I know. Daarom is het ook echt wel het beste dat we onze eigen weg ingegaan zijn, wantjah ik ben niet echt stabiel genoeg voor een relatie überhaupt nu vind ik. Wel heel jammer, want we hadden het eerst heel leuk samen. Maargoed er spelen wel meer dingen en jullie kunnen dit uiteraard ook moeilijk inschatten. Maar het is niet 'normale stress' die bij dit soort situaties hoort. Want het beïnvloed mijn doen en laten en mijn leven behoorlijk de laatste jaren.
Dat meer bewust worden van je eigen lichaam is denk ik ook iets wat je leert m.b.v. mindfullness o.i.d. toch? Ik zou anders niet weten hoe ik me dat voor moet stellen.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 10:40
Offff, de problemen zijn 3 jaar geleden begonnen (ofjah toen is het echt getriggerd, maar ik denk dat er meer achter zit. Niet per se een stoornis, maar er zit wel sowieso meer achter) door tinnitus. Nu een dikke 2 jaar geleden kreeg ik deze relatie. Misschien was de relatie niet goed voor mij en heeft die ervoor gezorgd dat de problemen gebleven zijn en zelfs verergerd of chronisch geworden zijn. Geen idee of dat kan of bullshit is, maar ook hier ga ik de komende tijd achter komen.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 10:43
Nee, dat klopt al niet.Student201 schreef: ↑30-09-2020 15:18Nee klopt, maar hoogfunctionerend autisme wel. Wel klachten hebben, maar wel prima functioneren in de maatschappij waardoor het lijkt (voor de buitenwereld) alsof er niks aan de hand is. Maargoed, het is inderdaad veel te snel voor dat soort conclusies, want ik weet ook heel goed dat de trigger stress is en als die er niet meer is, is er ook niks aan de hand...
Hoogfuntionerend autisme betekend helemaal niet dat je wel prima mee komt in de maatschappij. Helemaal niet.
Het geeft alleen verschil aan tussen dat en autisme met een geestelijke beperking.
Hoogfunctionerend autisme (HFA) is een veel gebruikte term voor een autistische stoornis (klassiek autisme) zonder bijkomende verstandelijke handicap (IQ hoger dan 70 à 85). Het is een ietwat verwarrende term, aangezien de meeste mensen met HFA wel degelijk (aanzienlijke) problemen vertonen in hun adaptief functioneren. 'Hoog' slaat dan ook op een vergelijking met de andere personen met autisme ('laagfunctionerend autisme', oftewel autisme mét verstandelijke beperking).[1]
donderdag 1 oktober 2020 om 10:56
Ik was hier inderdaad al op gecorrigeerd. Ik had het anders moeten verwoorden. Hoogfunctionerend autisme bekent inderdaad niet dat je prima mee komt in de maatschappij. Voor velen zal dat ook niet het geval zijn. Echter zijn er ook zat gevallen die wel op het spectrum zitten en primaaa meekomen in de maatschappij en zelfs voor de buitenwereld helemaal niet autistisch overkomen. Ik wil dit niet laten ontaarden in een discussie wat nu exact de definitie is van HFA, maar ik ken meerdere mensen die op het spectrum zitten en gewoon echt wel prima meedraaien in de maatschappij. Betekent niet dat ze nergens last van hebben en dit betekent inderdaad ook zeker niet dat dat voor iedereen zo geldt. Dus excuses voor het verkeerd verwoorden. Ik snap dat ook HFA ook zeker wel zijn problemen met zich meebrengt. Voor de een meer nog dan voor de ander.Luci_Morgenster schreef: ↑01-10-2020 10:43Nee, dat klopt al niet.
Hoogfuntionerend autisme betekend helemaal niet dat je wel prima mee komt in de maatschappij. Helemaal niet.
Het geeft alleen verschil aan tussen dat en autisme met een geestelijke beperking.
Hoogfunctionerend autisme (HFA) is een veel gebruikte term voor een autistische stoornis (klassiek autisme) zonder bijkomende verstandelijke handicap (IQ hoger dan 70 à 85). Het is een ietwat verwarrende term, aangezien de meeste mensen met HFA wel degelijk (aanzienlijke) problemen vertonen in hun adaptief functioneren. 'Hoog' slaat dan ook op een vergelijking met de andere personen met autisme ('laagfunctionerend autisme', oftewel autisme mét verstandelijke beperking).[1]
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 12:58
Ik denk dat stress sowieso de veroorzaker is voor tics en dwang, bij mij in ieder geval wel. Dan is de vraag of je normale stress hebt of dat je een tikkie overdreven stress hebt. Vind je van jezelf dat je overdreven veel stress krijgt van dingen waar andere mensen wel ontspannen op reageren?
Als ik dwanggedachtes krijg moet ik ze zo snel mogelijk de kop in drukken. Als ik er eenmaal in mee ga wordt het namelijk steeds erger. Overanalyseren doe ik ook. Maar het helpt mij heel erg om bewust te worden van waar ik mee bezig ben. Zo van “Doggo, wat ben je weer ongelooflijk dramatisch aan het doen, nu is het klaar!!!” En dan heel bewust de gedachtes stoppen en mezelf dwingen tot afleiding. Ik ga dan netflix kijken, vrolijke muziek luisteren, wandelen en vooral een praatje maken met iemand zodat ik uit de negatieve mindset kom. Zwelgen in mijn gedachtes is echt een no go, ik word daar niet beter van. Al is het wel soms goed om er met een hulpverlener over te praten, dan ben je er constructief mee bezig.
Ik vind het trouwens helemaal niet verkeerd van je dat je jezelf probeert te begrijpen, al is het aan de hand van een diagnose. Diagnoses kunnen heel fijn zijn en enorm veel verklaren over jezelf. Je bent echt geen aansteller oid als je dingen over jezelf probeert een plekje te geven. Is heel normaal. Alleen jij kan aanvoelen hoe je in elkaar zit. Als je echt denkt van “Hee, ik loop tegen zo veel dingen aan, maar kan er de vinger niet opleggen” gewoon doorgaan en proberen jezelf te begrijpen. Jij voelt bij jezelf echt wel aan of iets wel meevalt of niet. Dat kan iemand van viva niet voor je bepalen.
Als ik dwanggedachtes krijg moet ik ze zo snel mogelijk de kop in drukken. Als ik er eenmaal in mee ga wordt het namelijk steeds erger. Overanalyseren doe ik ook. Maar het helpt mij heel erg om bewust te worden van waar ik mee bezig ben. Zo van “Doggo, wat ben je weer ongelooflijk dramatisch aan het doen, nu is het klaar!!!” En dan heel bewust de gedachtes stoppen en mezelf dwingen tot afleiding. Ik ga dan netflix kijken, vrolijke muziek luisteren, wandelen en vooral een praatje maken met iemand zodat ik uit de negatieve mindset kom. Zwelgen in mijn gedachtes is echt een no go, ik word daar niet beter van. Al is het wel soms goed om er met een hulpverlener over te praten, dan ben je er constructief mee bezig.
Ik vind het trouwens helemaal niet verkeerd van je dat je jezelf probeert te begrijpen, al is het aan de hand van een diagnose. Diagnoses kunnen heel fijn zijn en enorm veel verklaren over jezelf. Je bent echt geen aansteller oid als je dingen over jezelf probeert een plekje te geven. Is heel normaal. Alleen jij kan aanvoelen hoe je in elkaar zit. Als je echt denkt van “Hee, ik loop tegen zo veel dingen aan, maar kan er de vinger niet opleggen” gewoon doorgaan en proberen jezelf te begrijpen. Jij voelt bij jezelf echt wel aan of iets wel meevalt of niet. Dat kan iemand van viva niet voor je bepalen.
donderdag 1 oktober 2020 om 13:16
Nogmaals dankjewel Doggo,
de tics en dwang zijn eigenlijk ook echt geen probleem. Ik heb dit met periodes gehad, maar echt erg is dit nooit geweest en ik heb hier nu ook niet echt last van.
Ik krijg eigenlijk helemaal niet overdreven veel stress van dingen waar andere mensen ontspannen op reageren. Sterker nog, ik was vroeger altijd iemand die zelden echt stress had. Dit zeiden mensen dan ook vaker: 'jij maakt je echt nooit druk wel?' Neuhh dat deed ik inderdaad zelden. Ik krijg nu dan ook vooral gewoon stress van de stress denk ik. Van die cirkeltjes waar ik in zit. Als ik merk dat ik in een cirkeltje kom, dat ik dan al gelijk angstig wordt omdat ik bang ben dat ik er weer in blijf hangen. En dan gebeurt dus inderdaad precies dat. Ik heb nu dus bijvoorbeeld ook weer echt moeite met oogcontact en ben me cooonstant bewust van hoe ik kijk en hoe andere mensen dat doen... Nouu goed, dat gaat ook wel weer over en als ik het uit mijn gedachten krijg ben ik er niet meer mee bezig uiteindelijk en dan heb ik hier weer geen moeite mee.... Raar en vermoeiend is het wel.
Ik werk vandaag vanaf thuis in alle rust en ik merk dat het nu ook wel een stuk beter gaat. Kan zomaar weer omslaan, maar nu gaat het wel een stuk beter dan gister. Ik wil inderdaad heel erg graag mezelf begrijpen, er de vinger opleggen. Waarom doe ik zoals ik doe? Maak ik gewoon mezelf gek, zit er meer achter? Ik denk dat er sowieso wel iets meer achter zit, maar wat weet ik niet en of daar een diagnose bij hoort weet ik ook niet. Maar mezelf begrijpen en snappen waarom ik reageer zoals ik reageer helpt me denk ik ook wel heel erg bij het zoeken naar een manier om ermee om te gaan en dat is uiteindelijk wel het doel natuurlijk. De oorzaak vinden is enkel een middel dat het makkelijker maakt het doel te bereiken naar mijn idee.
de tics en dwang zijn eigenlijk ook echt geen probleem. Ik heb dit met periodes gehad, maar echt erg is dit nooit geweest en ik heb hier nu ook niet echt last van.
Ik krijg eigenlijk helemaal niet overdreven veel stress van dingen waar andere mensen ontspannen op reageren. Sterker nog, ik was vroeger altijd iemand die zelden echt stress had. Dit zeiden mensen dan ook vaker: 'jij maakt je echt nooit druk wel?' Neuhh dat deed ik inderdaad zelden. Ik krijg nu dan ook vooral gewoon stress van de stress denk ik. Van die cirkeltjes waar ik in zit. Als ik merk dat ik in een cirkeltje kom, dat ik dan al gelijk angstig wordt omdat ik bang ben dat ik er weer in blijf hangen. En dan gebeurt dus inderdaad precies dat. Ik heb nu dus bijvoorbeeld ook weer echt moeite met oogcontact en ben me cooonstant bewust van hoe ik kijk en hoe andere mensen dat doen... Nouu goed, dat gaat ook wel weer over en als ik het uit mijn gedachten krijg ben ik er niet meer mee bezig uiteindelijk en dan heb ik hier weer geen moeite mee.... Raar en vermoeiend is het wel.
Ik werk vandaag vanaf thuis in alle rust en ik merk dat het nu ook wel een stuk beter gaat. Kan zomaar weer omslaan, maar nu gaat het wel een stuk beter dan gister. Ik wil inderdaad heel erg graag mezelf begrijpen, er de vinger opleggen. Waarom doe ik zoals ik doe? Maak ik gewoon mezelf gek, zit er meer achter? Ik denk dat er sowieso wel iets meer achter zit, maar wat weet ik niet en of daar een diagnose bij hoort weet ik ook niet. Maar mezelf begrijpen en snappen waarom ik reageer zoals ik reageer helpt me denk ik ook wel heel erg bij het zoeken naar een manier om ermee om te gaan en dat is uiteindelijk wel het doel natuurlijk. De oorzaak vinden is enkel een middel dat het makkelijker maakt het doel te bereiken naar mijn idee.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 13:38
Hmm, tja ik denk dat je het eens moet gaan doen zonder er al te veel over na te denken of voor te stellen. Laat het gewoon over je heen komen.Student201 schreef: ↑01-10-2020 10:37Dankuu voor de reactie. Ik had hem net gedownload even, kost wel geld zie ik (free trial voor 14 dagen wel). Ik ga het proberen en maandag heb ik toch weer een gesprekje dus dan kan ik even overleggen ook met de psych.
Soms zou ik ook echt tegen mijn hoofd willen zeggen dat ie zich niet zo aan moet stellen en niet moet nadenken. Want als ik me goed voel en weer door deze periode heen ben, lijken al mijn problemen als sneeuw voor de zon te verdwijnen en sta ik veeeeel zelfverzekerder in het leven. Echter andere momenten heb ik echt 0 zelfvertrouwen. Ik ga mezelf meten en vergelijken met andere personen. Dat deed ik op een gegeven moment ook met mijn relatie en zelfs met mijn vriendin. Alles kapot analyseren... Mezelf, mijn gedachtes, mijn handelen, allessss. Toxic as fuck I know. Daarom is het ook echt wel het beste dat we onze eigen weg ingegaan zijn, wantjah ik ben niet echt stabiel genoeg voor een relatie überhaupt nu vind ik. Wel heel jammer, want we hadden het eerst heel leuk samen. Maargoed er spelen wel meer dingen en jullie kunnen dit uiteraard ook moeilijk inschatten. Maar het is niet 'normale stress' die bij dit soort situaties hoort. Want het beïnvloed mijn doen en laten en mijn leven behoorlijk de laatste jaren.
Dat meer bewust worden van je eigen lichaam is denk ik ook iets wat je leert m.b.v. mindfullness o.i.d. toch? Ik zou anders niet weten hoe ik me dat voor moet stellen.
donderdag 1 oktober 2020 om 14:10
Wel fijn dat je van jezelf niet zo’n stresskikker bent. Soms helpt het wel om met anderen te vergelijken hoe zij iets ervaren. Heel veel stress is normaal en ervaart iedereen namelijk. En het is goed dat je objectief jezelf kan beoordelen hoe dat bij jou zit. Bijvoorbeeld sommige mensen krijgen heel veel stress van school, denken dat ze raar zijn, en beseffen niet dat bijna iedereen diezelfde stress ervaart. En dan gaan ze dus overdramatiseren en dan werken ze vooral zichzelf tegen. Maar jij kan dus eigenlijk best goed met lastige situaties omgaan, van wat ik van je lees.Student201 schreef: ↑01-10-2020 13:16Nogmaals dankjewel Doggo,
de tics en dwang zijn eigenlijk ook echt geen probleem. Ik heb dit met periodes gehad, maar echt erg is dit nooit geweest en ik heb hier nu ook niet echt last van.
Ik krijg eigenlijk helemaal niet overdreven veel stress van dingen waar andere mensen ontspannen op reageren. Sterker nog, ik was vroeger altijd iemand die zelden echt stress had. Dit zeiden mensen dan ook vaker: 'jij maakt je echt nooit druk wel?' Neuhh dat deed ik inderdaad zelden. Ik krijg nu dan ook vooral gewoon stress van de stress denk ik. Van die cirkeltjes waar ik in zit. Als ik merk dat ik in een cirkeltje kom, dat ik dan al gelijk angstig wordt omdat ik bang ben dat ik er weer in blijf hangen. En dan gebeurt dus inderdaad precies dat. Ik heb nu dus bijvoorbeeld ook weer echt moeite met oogcontact en ben me cooonstant bewust van hoe ik kijk en hoe andere mensen dat doen... Nouu goed, dat gaat ook wel weer over en als ik het uit mijn gedachten krijg ben ik er niet meer mee bezig uiteindelijk en dan heb ik hier weer geen moeite mee.... Raar en vermoeiend is het wel.
Ik werk vandaag vanaf thuis in alle rust en ik merk dat het nu ook wel een stuk beter gaat. Kan zomaar weer omslaan, maar nu gaat het wel een stuk beter dan gister. Ik wil inderdaad heel erg graag mezelf begrijpen, er de vinger opleggen. Waarom doe ik zoals ik doe? Maak ik gewoon mezelf gek, zit er meer achter? Ik denk dat er sowieso wel iets meer achter zit, maar wat weet ik niet en of daar een diagnose bij hoort weet ik ook niet. Maar mezelf begrijpen en snappen waarom ik reageer zoals ik reageer helpt me denk ik ook wel heel erg bij het zoeken naar een manier om ermee om te gaan en dat is uiteindelijk wel het doel natuurlijk. De oorzaak vinden is enkel een middel dat het makkelijker maakt het doel te bereiken naar mijn idee.
Je gedachten draaien op volle toeren. Heb je dat je hele leven al, dat je overal heel diep over nadenkt? Of alleen de laatste drie jaar? Het kan lastig zijn, maar ook heeft het positieve kanten. Het is best goed om bewust van jezelf te zijn en na te denken hoe je met bepaalde situaties om wil gaan in het leven. Daar wordt je alleen maar een beter mens van. Het is wel lastig dat je er nu zo tegen aanloopt. Stressen om de stress is vrij nutteloos
maar dat snap je zelf ook wel. Je doet best een lastige opleiding geloof ik? Is school je altijd makkelijk afgegaan? Moet je veel moeite doen om iets te begrijpen? Ben je juist wel of niet goed in jezelf er toezetten huiswerk te maken? Dit vraag ik me opeens af omdat het me opvalt dat hoog intelligente mensen heel vaak de neiging hebben alles te overdenken.
donderdag 1 oktober 2020 om 14:33
Dit vind ik lastig beoordelen. Mezelf heel erg spiegelen en andere en veel nadenken heb ik eigenlijk wel altijd al denk ik. Het is lastig om dat te beoordelen omdat ik hier vroeger nooit bewust mee bezig ben geweest, dus ik vind het ook lastig zeggen of ik hier toen heel erg mee bezig was. Toen had ik dat denk ik ook, maar kon ik het net zo makkelijk weer naast me neerleggen i.p.v. dan ook nog eens te gaan nadenken over het nadenken. Maargoed dit denk ik, dit weet ik niet zeker hoe het vroeger was. Dit zit trouwens ook best wel in de familie, piekeren yeaayyy.Doggo schreef: ↑01-10-2020 14:10Je gedachten draaien op volle toeren. Heb je dat je hele leven al, dat je overal heel diep over nadenkt? Of alleen de laatste drie jaar? Het kan lastig zijn, maar ook heeft het positieve kanten. Het is best goed om bewust van jezelf te zijn en na te denken hoe je met bepaalde situaties om wil gaan in het leven. Daar wordt je alleen maar een beter mens van. Het is wel lastig dat je er nu zo tegen aanloopt. Stressen om de stress is vrij nutteloos
Of een studie makkelijk of moeilijk is, is denk ik ook subjectief. De meeste mensen zouden deze studie waarschijnlijk erg lastig vinden, maar ik zou bv. een studie rechten waarschijnlijk 100 x zo lastig vinden. School en leren gaat me eigenlijk altijd heel erg gemakkelijk af inderdaad. Ik doe er ook echt wel moeite voor want ik leg de lat voor mezelf ook best wel hoog. Maar dit doe ik ook omdat ik weet dat ik het kan, dus ik wil het uiterste eruit halen. Aanzetten tot studie kost me dus ook weinig moeite. Ik doe het niet altijd met plezier, maar ik weet waarvoor ik het doe en dan kan ik me er makkelijk tot zetten.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 14:54
Waar baseer je dat op?Luci_Morgenster schreef: ↑01-10-2020 14:41Ga naar een specialist als je dit echt denkt. Ik denk dat je van google moet blijven. Zeker omdat je dingen echt verkeerd leest en dan daarna van alles ook nog zelf verkeerd invult.
Hij komt op mij juist wel nuchter over en maakt geen vlotte aannames. Hij probeert goed over dingen na te denken.
donderdag 1 oktober 2020 om 15:11
Nou hier heb je mn huis tuin en keuken psychologie, misschien heb je relatief gewoon een hoge intelligentie en is dat de reden waarom je tot in het oneindige gaat analyseren. Ik zeg niet dat het per se de oorzaak is maar het gaat vast hand in hand. Ik heb trouwens een andere mening dan de meesten hier. Ik vind dat je er best op los kan googlen. (Behalve als je echt een hypochonder bent en er juist extra stress van krijgt). Maar je komt op mij juist wel over dat je eerlijk naar jezelf durft te kijken en jezelf niet allemaal verkeerde diagnoses toe-eigend. Volgens mij wil je vooral informatie opdoen. (Zeg me als ik het verkeerd zie he)Student201 schreef: ↑01-10-2020 14:33Dit vind ik lastig beoordelen. Mezelf heel erg spiegelen en andere en veel nadenken heb ik eigenlijk wel altijd al denk ik. Het is lastig om dat te beoordelen omdat ik hier vroeger nooit bewust mee bezig ben geweest, dus ik vind het ook lastig zeggen of ik hier toen heel erg mee bezig was. Toen had ik dat denk ik ook, maar kon ik het net zo makkelijk weer naast me neerleggen i.p.v. dan ook nog eens te gaan nadenken over het nadenken. Maargoed dit denk ik, dit weet ik niet zeker hoe het vroeger was. Dit zit trouwens ook best wel in de familie, piekeren yeaayyy.
Of een studie makkelijk of moeilijk is, is denk ik ook subjectief. De meeste mensen zouden deze studie waarschijnlijk erg lastig vinden, maar ik zou bv. een studie rechten waarschijnlijk 100 x zo lastig vinden. School en leren gaat me eigenlijk altijd heel erg gemakkelijk af inderdaad. Ik doe er ook echt wel moeite voor want ik leg de lat voor mezelf ook best wel hoog. Maar dit doe ik ook omdat ik weet dat ik het kan, dus ik wil het uiterste eruit halen. Aanzetten tot studie kost me dus ook weinig moeite. Ik doe het niet altijd met plezier, maar ik weet waarvoor ik het doe en dan kan ik me er makkelijk tot zetten.
Toen ik met mijn GGZ carrière begon ben ik ook veel informatie gaan opzoeken. Dat heeft me juist geholpen in mijn proces. Ik kan nu heel duidelijk aangeven wat ik ben, maar ook wat ik juist NIET ben. Mijn psycholoog gaf me als voorlopige diagnose borderline. Nou toen ging ik me daar over inlezen en ik herkende me er helemaal niet in. Maar toen kon ik ook duidelijk aangeven waarom ik me er niet in herkende, en konden we op deze manier verder zoeken waar ik me dan wél in herkende. Ik had namelijk geen borderline, ik had autisme icm hoogbegaafdheid. En het is best een zoektocht geweest om uit te vinden waar bij mij nou “het probleem” zat. En dat ik zo een nerd ben die er op los googled heeft het proces wel versneld. Al moet je wel eerlijk een stapje terug kunnen doen, want soms heeft een psycholoog gewoon gelijk al ben je het er in eerste instantie niet mee eens.
donderdag 1 oktober 2020 om 15:14
Hahah jawel, Luci heeft wel een beetje gelijk hoor. Ik maak juist wel snel aannames en maak mezelf gek. Als ik me slecht voel ga ik heel snel dingen opzoeken en aannames maken inderdaad. Dat ik nu op een forum post zegt ook al wel wat denk ik, dat deed ik vroeger ook echt zeker niet.
Maar ik probeer er inderdaad wel nuchter in te staan en wil een oplossing zoeken en eventueel een oorzaak. Dat het me soms niet lukt hier nuchter in te staan klopt wel helemaal, zeker als ik me nogal klote voel. En dat maakt het niet beter, dat hoef je mij niet te vertellen.
En de makkelijkste oplossing is misschien ook gewoon, internet afsluiten en het traject met de psycholoog aangaan en hier open in staan. Dat klinkt inderdaad voor mij ook het beste. Maar als ik me zo kut voelde als gister helpt het bij mij wel om over dingen te lezen, al is dat waarschijnlijk niet echt de beste oplossing, dus daar heb je zeker gelijk in. Op dat moment is dat zowat het enigste wat helpt om mijn gedachten wat af te leiden. Maarjahh, het zorgt er natuurlijk wel voor dat ik in die spiraal blijf en in die gedachten blijf. Dus ik kan beter wat anders zoeken op zo'n moment, klopt ook. Lukt me alleen niet altijd. Zeker niet als ik weinig bij de hand heb om afleiding mee te zoeken.
Maargoed, vandaag gaat het gelukkig al wel een stuk beter.
Maar ik probeer er inderdaad wel nuchter in te staan en wil een oplossing zoeken en eventueel een oorzaak. Dat het me soms niet lukt hier nuchter in te staan klopt wel helemaal, zeker als ik me nogal klote voel. En dat maakt het niet beter, dat hoef je mij niet te vertellen.
En de makkelijkste oplossing is misschien ook gewoon, internet afsluiten en het traject met de psycholoog aangaan en hier open in staan. Dat klinkt inderdaad voor mij ook het beste. Maar als ik me zo kut voelde als gister helpt het bij mij wel om over dingen te lezen, al is dat waarschijnlijk niet echt de beste oplossing, dus daar heb je zeker gelijk in. Op dat moment is dat zowat het enigste wat helpt om mijn gedachten wat af te leiden. Maarjahh, het zorgt er natuurlijk wel voor dat ik in die spiraal blijf en in die gedachten blijf. Dus ik kan beter wat anders zoeken op zo'n moment, klopt ook. Lukt me alleen niet altijd. Zeker niet als ik weinig bij de hand heb om afleiding mee te zoeken.
Maargoed, vandaag gaat het gelukkig al wel een stuk beter.
Zwetser
donderdag 1 oktober 2020 om 15:14
Kom met een voorbeeld, in plaats van niet onderbouwde statements maken. Ik zie het namelijk niet.
donderdag 1 oktober 2020 om 15:17
Ik vind juist dat je eerlijk naar jezelf kijkt. Je bent vooral zoekende denk ik, dus ja dan ga je van autisme naar hoogsensitief. En dan denk je al snel “hee ik herken me hier in”. Maar dat je dat inziet van jezelf betekent voor mij al dat het wel meevalt met de “aannames”.Student201 schreef: ↑01-10-2020 15:14Hahah jawel, Luci heeft wel een beetje gelijk hoor. Ik maak juist wel snel aannames en maak mezelf gek. Als ik me slecht voel ga ik heel snel dingen opzoeken en aannames maken inderdaad. Dat ik nu op een forum post zegt ook al wel wat denk ik, dat deed ik vroeger ook echt zeker niet.
Maar ik probeer er inderdaad wel nuchter in te staan en wil een oplossing zoeken en eventueel een oorzaak. Dat het me soms niet lukt hier nuchter in te staan klopt wel helemaal, zeker als ik me nogal klote voel. En dat maakt het niet beter, dat hoef je mij niet te vertellen.
En de makkelijkste oplossing is misschien ook gewoon, internet afsluiten en het traject met de psycholoog aangaan en hier open in staan. Dat klinkt inderdaad voor mij ook het beste. Maar als ik me zo kut voelde als gister helpt het bij mij wel om over dingen te lezen, al is dat waarschijnlijk niet echt de beste oplossing, dus daar heb je zeker gelijk in. Op dat moment is dat zowat het enigste wat helpt om mijn gedachten wat af te leiden. Maarjahh, het zorgt er natuurlijk wel voor dat ik in die spiraal blijf en in die gedachten blijf. Dus ik kan beter wat anders zoeken op zo'n moment, klopt ook. Lukt me alleen niet altijd. Zeker niet als ik weinig bij de hand heb om afleiding mee te zoeken.
Maargoed, vandaag gaat het gelukkig al wel een stuk beter.
