Psyche
alle pijlers
Constant onrust in hoofd... Autisme? Hoogsensitiviteit?
woensdag 30 september 2020 om 14:31
Beste forumleden,
Ik wil even mijn verhaal kwijt en vraag me af of iemand dit herkent of ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt.
Sinds een jaar of 3 heb ik last van psychische klachten die met periodes ernstig zijn en andere periodes nauwelijks aanwezig zijn. Door stress lijken de klachten zeker toe te nemen. Echter als ik eenmaal weer meer last heb van deze klachten lijkt het wel of ik in een negatieve spiraal kom, hierdoor meer stress krijg en zo blijven de klachten aanhouden.
Nu ging het de laatste tijd weer best goed, al liep mijn relatie helemaal niet soepel en was dit een best stressvolle tijd. Nu hebben we zo’n 2 weken terug besloten dat het toch beter is om zelf verder te gaan. Ik heb om deze hele situatie best veel stress gehad en heb dat nu nog. De eerste paar dagen nadat we uit elkaar waren ging het nog best redelijk goed, maar nu gaat het echt niet goed. Ik ben super onrustig in mijn hoofd (bv liedje in mijn hoofd of gewoon een bepaalde constante druk voelen). Het is niet eens dat ik speciaal steeds aan de relatie denk, maar gewoon constant druk op mijn hoofd, prikkels slecht kunnen verdragen en er niet bij zijn met mijn hoofd. Alsof ik een beetje in een bubbel leef. Prikkels zijn me heel snel te veel en ik kan me niet concentreren.
Dit heb ik een jaar geleden ook gehad in bepaalde mate. Wel iets anders dan nu, maar ook stresshoofdpijn en constant druk in mijn hoofd. Ik ben (gelukkig) sinds deze week naar een psycholoog aan het gaan, maar ik vroeg me af of iemand zoiets herkent. Het zou me ook niks verbazen als ik een lichte vorm van autisme o.i.d. heb en hoop m.b.v. de psycholoog ook meer duidelijkheid te krijgen in waar mijn klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Echter in periodes dat ik me ‘rustig’ en goed voel is het alsof er niks aan de hand is en het maar een periode was. Maar deze periodes blijven dus terugkomen en nu is het best wel weer op een hoogtepunt en geen idee hoe ik hier nu weer uit ga komen… Ik kan niet echt ergens rust in vinden. Ik probeer maar door te gaan met afstuderen (want daar ben ik nu mee bezig) en hier afleiding in te zoeken en wat muziek op te zetten om mijn gedachten enigszins af te leiden. Maar erg goed lukt dit niet momenteel.
Ik wil even mijn verhaal kwijt en vraag me af of iemand dit herkent of ooit iets vergelijkbaars heeft meegemaakt.
Sinds een jaar of 3 heb ik last van psychische klachten die met periodes ernstig zijn en andere periodes nauwelijks aanwezig zijn. Door stress lijken de klachten zeker toe te nemen. Echter als ik eenmaal weer meer last heb van deze klachten lijkt het wel of ik in een negatieve spiraal kom, hierdoor meer stress krijg en zo blijven de klachten aanhouden.
Nu ging het de laatste tijd weer best goed, al liep mijn relatie helemaal niet soepel en was dit een best stressvolle tijd. Nu hebben we zo’n 2 weken terug besloten dat het toch beter is om zelf verder te gaan. Ik heb om deze hele situatie best veel stress gehad en heb dat nu nog. De eerste paar dagen nadat we uit elkaar waren ging het nog best redelijk goed, maar nu gaat het echt niet goed. Ik ben super onrustig in mijn hoofd (bv liedje in mijn hoofd of gewoon een bepaalde constante druk voelen). Het is niet eens dat ik speciaal steeds aan de relatie denk, maar gewoon constant druk op mijn hoofd, prikkels slecht kunnen verdragen en er niet bij zijn met mijn hoofd. Alsof ik een beetje in een bubbel leef. Prikkels zijn me heel snel te veel en ik kan me niet concentreren.
Dit heb ik een jaar geleden ook gehad in bepaalde mate. Wel iets anders dan nu, maar ook stresshoofdpijn en constant druk in mijn hoofd. Ik ben (gelukkig) sinds deze week naar een psycholoog aan het gaan, maar ik vroeg me af of iemand zoiets herkent. Het zou me ook niks verbazen als ik een lichte vorm van autisme o.i.d. heb en hoop m.b.v. de psycholoog ook meer duidelijkheid te krijgen in waar mijn klachten vandaan komen en hoe ik hier beter mee om kan gaan. Echter in periodes dat ik me ‘rustig’ en goed voel is het alsof er niks aan de hand is en het maar een periode was. Maar deze periodes blijven dus terugkomen en nu is het best wel weer op een hoogtepunt en geen idee hoe ik hier nu weer uit ga komen… Ik kan niet echt ergens rust in vinden. Ik probeer maar door te gaan met afstuderen (want daar ben ik nu mee bezig) en hier afleiding in te zoeken en wat muziek op te zetten om mijn gedachten enigszins af te leiden. Maar erg goed lukt dit niet momenteel.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 15:53
100% mee eens. Ik heb mezelf dit op een of andere manier aangeleerd de laatste jaren en ik moet dit weer gaan afleren. Hopelijk lukt dit beter met hulp van een psycholoog. Maar ik ben het er helemaal mee eens dat mijn hele denkproces eigenlijk de grootste oorzaak is en ik hier beter mee moet gaan leren omgaan.Koffiehagedis schreef: ↑30-09-2020 15:47Ik vind het vooral abnormaal dat je zo aan het zoeken bent in diepgaande diagnoses zoals autisme en ADD. En daar kennelijk ook informatie over opzoekt om te kijken of je herkenning vindt. Dat lijkt me bijna een probleem op zich.
Je kan stress niet goed hanteren en bent goed in door middel van je denkprocessen die stress te vergroten en langer te laten duren. Dat is alles wat je weet en wat hieruit te concluderen is. Laat stickerdenken alsjeblieft los en richt je op het probleem zelf, en mogelijke tools en handvatten die je kunnen helpen er beter mee om te gaan. Dat is het relevante. Als je serieus gaat kijken of je in een diagnose als autisme past, ga je vanzelf gedragingen van jezelf vinden die hierin passen. Echt, stop met daar überhaupt over lezen. Je denkt jezelf gestrest en je kunt stappen zetten om daar minder in te vervallen; dit is er 1 van.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 15:59
Hahaha ik 'denk' dat ik dat maar eens ga doen dan xD
Nee grapje, zonder flauwekul. Dit klopt helemaal. Ik weet ook dat ik dat nu zeg en nu gaat het iets beter, maar het kan best dat het straks weer veel slechter gaat. Maar goed, ik denk dat jullie helemaal gelijk hebben met de oorzaak. Daar moet ik aan gaan werken en nu gewoon afleiding zoeken en proberen me niet zo druk te maken.
Nee grapje, zonder flauwekul. Dit klopt helemaal. Ik weet ook dat ik dat nu zeg en nu gaat het iets beter, maar het kan best dat het straks weer veel slechter gaat. Maar goed, ik denk dat jullie helemaal gelijk hebben met de oorzaak. Daar moet ik aan gaan werken en nu gewoon afleiding zoeken en proberen me niet zo druk te maken.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 16:02
Klinkt 'gewoon' als stress. Flinke stress. Niet zo gek met wat je mee maakt.
Ik snap dat je denkt dat je anders bent en het bij jou extra erg is, veel mensen hebben dat gevoel zonder dat er een autisme of andere stoornis aan ten grondslag ligt. Misschien heb je nooit goed geleerd om met nare emoties en stress om te gaan en lijkt het daarom alsof anderen er minder last van hebben.
Als het goed is ga je dit met de psycholoog ontdekken. Veel sterkte!
Ik snap dat je denkt dat je anders bent en het bij jou extra erg is, veel mensen hebben dat gevoel zonder dat er een autisme of andere stoornis aan ten grondslag ligt. Misschien heb je nooit goed geleerd om met nare emoties en stress om te gaan en lijkt het daarom alsof anderen er minder last van hebben.
Als het goed is ga je dit met de psycholoog ontdekken. Veel sterkte!
woensdag 30 september 2020 om 17:12
woensdag 30 september 2020 om 17:32
Beste TO, stresshoofdpijn lijkt mij niet prettig. Ik heb periodes van stress gekend, die sloegen vaak op 'de steen in de maag liggend' gevoel. Hoe kom je uit die cirkel? Afleiding is m.i. de enige tijdelijke oplossing en symptoom bestrijding. En tijd, maar dat besef je zelf ook al. Ga inderdaad niet allerlei testen invullen op google om de oorzaak te zoeken, helpt niet, werkt alleen maar tegen.
Vooral geen druk op jezelf gaan zetten, ga studeren als een leuke afleiding zien, voor je het weet ben je geslaagd!
En als je hoofd vol zit, zet een film of muziek op en voel je daar niet schuldig onder.
Sterkte!
Vooral geen druk op jezelf gaan zetten, ga studeren als een leuke afleiding zien, voor je het weet ben je geslaagd!
En als je hoofd vol zit, zet een film of muziek op en voel je daar niet schuldig onder.
Sterkte!
woensdag 30 september 2020 om 17:40
Ik had niet gezegd dat ik ooit in therapie ben geweest of wel? Dit klopt toevallig wel. Ik denk nu zo'n 1.5 jaar geleden. Toen heb ik 5 gesprekjes gehad bij een psycholoog, maar hier heb ik weinig aan gehad. We hebben het toen wel gehad over piekeren ook: piekerkwartiertje, afleiding zoeken etc. Ik heb me toen ook een periode heel onrustig gevoeld en hier ben ik toen ook weer uitgekomen. Ik denk echter niet dat dat toen aan de hulp van de psycholoog lag, maar gewoon aan dat deze periodes vanzelf weer over gaan in de loop van de tijd als ik rustiger wordt.
Ik ging daar toen maar heel weinig naartoe. Toen herkende ik het probleem nog niet zo goed en vond ik het veel moeilijker te omschrijven wat nu echt het probleem is. En omdat het met periodes beter ging heb ik daar toen weinig aan gehad en ook niet zoveel mee gedaan. Nu zit ik op een punt dat ik dit al veel vaker heb meegemaakt. Ik kan beter omschrijven het probleem is en ik weet ook dat het over gaat en weer net zo hard terugkomt bij stress. Dus nu ben ik op een punt dat ik er wel echt aan wil gaan werken en als het dadelijk over is dat ik dan niet denk, oooh het was een fase die nu voorbij is. Want dat is het niet.
Dus wat ik geleerd heb (vooral van de laatste paar jaren en ervaring) is dat ik vooral gewoon afleiding moet zoeken en dat het wel over gaat. Alleen is het wel super vervelend natuurlijk, vooral omdat ik met zo'n druk hoofd 100x minder gedaan krijg dan normaal en mijn studie en afstudeerproject vraagt concentratie en nadenken. En ik wil dit proberen zo goed mogelijk af te sluiten, dus dit werkt niet echt mee
Ik ging daar toen maar heel weinig naartoe. Toen herkende ik het probleem nog niet zo goed en vond ik het veel moeilijker te omschrijven wat nu echt het probleem is. En omdat het met periodes beter ging heb ik daar toen weinig aan gehad en ook niet zoveel mee gedaan. Nu zit ik op een punt dat ik dit al veel vaker heb meegemaakt. Ik kan beter omschrijven het probleem is en ik weet ook dat het over gaat en weer net zo hard terugkomt bij stress. Dus nu ben ik op een punt dat ik er wel echt aan wil gaan werken en als het dadelijk over is dat ik dan niet denk, oooh het was een fase die nu voorbij is. Want dat is het niet.
Dus wat ik geleerd heb (vooral van de laatste paar jaren en ervaring) is dat ik vooral gewoon afleiding moet zoeken en dat het wel over gaat. Alleen is het wel super vervelend natuurlijk, vooral omdat ik met zo'n druk hoofd 100x minder gedaan krijg dan normaal en mijn studie en afstudeerproject vraagt concentratie en nadenken. En ik wil dit proberen zo goed mogelijk af te sluiten, dus dit werkt niet echt mee
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 17:50
Autisme heb je vanaf je geboorte en gaat niet af en toe over, dat geldt ook voor add.
Waarom wil je zo graag een stoornis terwijl gevoelens van stress, verdriet en pieker voor een groot deel normaal zijn na het uitgaan van een relatie. We zijn niet altijd stabiel en emotieloos wanneer er grote zaken in het leven gebeuren of onder druk.
Waarom wil je zo graag een stoornis terwijl gevoelens van stress, verdriet en pieker voor een groot deel normaal zijn na het uitgaan van een relatie. We zijn niet altijd stabiel en emotieloos wanneer er grote zaken in het leven gebeuren of onder druk.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 30 september 2020 om 18:16
Noujaa, ik wil niet zo graag een stoornis. Wat ik wil is niet steeds hierin vervallen en handvaten om hier mee om te gaan.
Misschien is het ook niet helemaal eerlijk en uiteraard kunnen jullie op basis van een kort verhaaltje moeilijk inschatten wat er nu exact aan de hand is. Misschien typte ik dit wel meer omdat ik me ff heel onrustig voelde en dit me wel wat afleiding geeft. Het is bij mij echter echt wel wat ernstiger dan normale gevoelens van stress. Ook zijn er dingen die wel al vanaf mijn geboorte spelen. Maar deze symptomen en stress absoluut niet en het is inderdaad waarschijnlijk ook niet handig om in het stikkertjes denken te blijven hangen.
Maar om een voorbeeld te noemen. Het ging de laatste tijd beter, maar van september 2019 tot ik denk misschien wel mei dit jaar ging het nogal slecht. Langzaam wat beter, maar met periodes heel erg slecht en onrustig. Vanaf maart toen ik thuis moest werken ging het weer slechter en daarna langzaamaan beter. Ik zal even een situatie schets doen: Ik was weer begonnen met uni na de zomervakantie 2019, toen ik het super leuk had gehad. Ik had echt geen zin in uni en ik bedacht me opeens toen ik naar huis ging: 'eeyy ik heb een liedje in mijn hoofd en ieders x op de tel tik ik op mijn tanden... Huhhh dat doe ik eigenlijk wel vaker en liedjes in mijn hoofd heb ik wel vaker'. Nouu echt geen idee wat er toen gebeurde in mijn hoofd, maar ik was hier over na aan het denken en bleef hier over na aan het denken en op een gegeven moment was ik zo erg in een piekerspiraal dat ik begon te piekeren over het piekeren. Het viel me op dat ik een x de traptredes aan het tellen was. Vanaf toen voelde ik als ik een trap op moest (al was dat pas over 5 minuten) al stress dat ik weer de traptredes ging tellen. Ik zat zo in mijn hoofd, was me van al mijn gedachtes en handelingen bewust en zelfs een concert bezoeken kon ik niet van genieten omdat ik zo onrustig was. Niks gaf me voldoende afleiding.
Najaa hier ben ik dus uitgekomen weer langzaam, maar de aanleiding was belachelijk... Ik snap dat wat ik hier omschrijf niet normaal is. Maar me er tegen verzetten en ergens anders aan proberen te denken werkt vaak alleen averechts. Door afleiding en door tijd kwam ik hier doorheen. Ik wil alleen niet dat het nu weer zo erg gaat worden of dat dat nog ooit gebeurt, want dat is gewoon echt niet normaal en kost me super veel energie en positiviteit.
Misschien is het ook niet helemaal eerlijk en uiteraard kunnen jullie op basis van een kort verhaaltje moeilijk inschatten wat er nu exact aan de hand is. Misschien typte ik dit wel meer omdat ik me ff heel onrustig voelde en dit me wel wat afleiding geeft. Het is bij mij echter echt wel wat ernstiger dan normale gevoelens van stress. Ook zijn er dingen die wel al vanaf mijn geboorte spelen. Maar deze symptomen en stress absoluut niet en het is inderdaad waarschijnlijk ook niet handig om in het stikkertjes denken te blijven hangen.
Maar om een voorbeeld te noemen. Het ging de laatste tijd beter, maar van september 2019 tot ik denk misschien wel mei dit jaar ging het nogal slecht. Langzaam wat beter, maar met periodes heel erg slecht en onrustig. Vanaf maart toen ik thuis moest werken ging het weer slechter en daarna langzaamaan beter. Ik zal even een situatie schets doen: Ik was weer begonnen met uni na de zomervakantie 2019, toen ik het super leuk had gehad. Ik had echt geen zin in uni en ik bedacht me opeens toen ik naar huis ging: 'eeyy ik heb een liedje in mijn hoofd en ieders x op de tel tik ik op mijn tanden... Huhhh dat doe ik eigenlijk wel vaker en liedjes in mijn hoofd heb ik wel vaker'. Nouu echt geen idee wat er toen gebeurde in mijn hoofd, maar ik was hier over na aan het denken en bleef hier over na aan het denken en op een gegeven moment was ik zo erg in een piekerspiraal dat ik begon te piekeren over het piekeren. Het viel me op dat ik een x de traptredes aan het tellen was. Vanaf toen voelde ik als ik een trap op moest (al was dat pas over 5 minuten) al stress dat ik weer de traptredes ging tellen. Ik zat zo in mijn hoofd, was me van al mijn gedachtes en handelingen bewust en zelfs een concert bezoeken kon ik niet van genieten omdat ik zo onrustig was. Niks gaf me voldoende afleiding.
Najaa hier ben ik dus uitgekomen weer langzaam, maar de aanleiding was belachelijk... Ik snap dat wat ik hier omschrijf niet normaal is. Maar me er tegen verzetten en ergens anders aan proberen te denken werkt vaak alleen averechts. Door afleiding en door tijd kwam ik hier doorheen. Ik wil alleen niet dat het nu weer zo erg gaat worden of dat dat nog ooit gebeurt, want dat is gewoon echt niet normaal en kost me super veel energie en positiviteit.
student201 wijzigde dit bericht op 30-09-2020 18:21
0.04% gewijzigd
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 18:19
Oftewel inderdaad gevoelens van stress zijn normaal. En ik kan dat normaal prima aan. Maar soms dan gebeurt er iets en de manier waarop ik daarmee omga is verre van normaal. Wat er dan in mijn hoofd gebeurt is verre van normaal. Hier moet ik mee leren omgaan. Als daar een stoornis bij hoort helpt dat misschien. Maar jullie hebben veel te weinig informatie om dat te beoordelen. En ik denk inderdaad ook niet dat dat voor nu de juiste weg is om te bewandelen. De klachten die ik nu heb komen gewoon doordat ik slecht omga met stress en piekeren en daar hoort geen stoornis bij, daar hoort gewoon een aangeleerde, compleet foute gedachtegang bij denk ik.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 20:10
Klopt is ook zo. Vind het ook zo raar. Ik was net bijvoorbeeld een brief aan het schrijven. Daar heb ik mijn aandacht blijkbaar wel 100% bij want toen ik klaar was, was de hoofdpijn weg en voelde het best rustig. Maarjah als ik dan klaar ben met schrijven ga ik gelijk weer denken 'hoe voel ik me nu? Oohjaa ik ben weer aan het nadenken' en dan zit ik gelijk weer in mijn hoofd... enjahh dan heb ik t gedachtenstroompje alweer op gang gezetAndrieske1976 schreef: ↑30-09-2020 19:03Van je afschrijven op een forum zorgt voor afleiding, de reacties daarop kunnen weer voor stress zorgen.
Maar inderdaad ik ga hulp krijgen en ik ga hier ook wel weer uitkomen en uiteindelijk sterker uitkomen hoop ik. Maar het is wel mega vermoeiend ughhh. Hoe meer je probeert je gedachtes stop te zetten, hoe moeilijker het wordt en hoe onrustiger je wordt. Dat omschrijft het wel goed denk ik.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 21:06
Niet alles gelezen, dus sorry als ik iets onzinnigs schrijf.
Als je naar een psycholoog gaat krijg je hoogstwaarschijnlijk een diagnose, zelfs als je gewoon “normaal” bent. Is handiger verzekeringstechnisch. Dus daar moet je niet te veel van aantrekken.
Autisme is iets waar je mee geboren wordt en waar je dus al sinds je kindertijd symptomen van moet hebben. Jij schrijft dat je psychische problemen drie jaar geleden zijn begonnen. Ik denk dat dit autisme wel uitsluit, aangezien je eerder nog geen moeilijkheden had, of wel?
Hoogsensitief is niet echt een diagnose, eerder een karaktereigenschap. Ik had ergens gelezen dat 1 op de 4 mensen in de categorie hoogsensitief valt. Dus naar mijn mening is dit geen stoornis of ziekte. Gewoon je karakter. Ik vind dit labeltje altijd een beetje flauwekul/zweverig. Hangt voor mij een vervelende smaak aan. Maar dat komt vooral omdat ik een paar mensen ken die zichzelf zo noemen en die kan ik echt niet uitstaan
al is het zeker vervelend als je snel last hebt van prikkels.
Ik zou vooral concrete manieren zoeken om met je stress om te gaan. Aan de hand van wat je schrijft lijken je problemen best “normaal”, en moet ik niet gelijk denken aan een stoornis. Maar als je echt denkt dat je iets hebt, en je je hele leven tegen dingen aan loopt en blijft lopen, is het wel fijn om dieper uit te zoeken wat er nou speelt. Dan kan een diagnose wel helpend zijn en verklarend werken. Maar dit zou ik dus alleen uitzoeken als je opvallend veel problemen hebt.
Met een psycholoog praten kan sowieso fijn zijn. Misschien helpt het je relativeren en krijg je wat handvatten.
Als je naar een psycholoog gaat krijg je hoogstwaarschijnlijk een diagnose, zelfs als je gewoon “normaal” bent. Is handiger verzekeringstechnisch. Dus daar moet je niet te veel van aantrekken.
Autisme is iets waar je mee geboren wordt en waar je dus al sinds je kindertijd symptomen van moet hebben. Jij schrijft dat je psychische problemen drie jaar geleden zijn begonnen. Ik denk dat dit autisme wel uitsluit, aangezien je eerder nog geen moeilijkheden had, of wel?
Hoogsensitief is niet echt een diagnose, eerder een karaktereigenschap. Ik had ergens gelezen dat 1 op de 4 mensen in de categorie hoogsensitief valt. Dus naar mijn mening is dit geen stoornis of ziekte. Gewoon je karakter. Ik vind dit labeltje altijd een beetje flauwekul/zweverig. Hangt voor mij een vervelende smaak aan. Maar dat komt vooral omdat ik een paar mensen ken die zichzelf zo noemen en die kan ik echt niet uitstaan
al is het zeker vervelend als je snel last hebt van prikkels.Ik zou vooral concrete manieren zoeken om met je stress om te gaan. Aan de hand van wat je schrijft lijken je problemen best “normaal”, en moet ik niet gelijk denken aan een stoornis. Maar als je echt denkt dat je iets hebt, en je je hele leven tegen dingen aan loopt en blijft lopen, is het wel fijn om dieper uit te zoeken wat er nou speelt. Dan kan een diagnose wel helpend zijn en verklarend werken. Maar dit zou ik dus alleen uitzoeken als je opvallend veel problemen hebt.
Met een psycholoog praten kan sowieso fijn zijn. Misschien helpt het je relativeren en krijg je wat handvatten.
woensdag 30 september 2020 om 22:06
Beste Doggo, allereerst dank voor de uitgebreide reactie.
Er zijn wel wat dingetjes die ik al mijn hele leven heb, maar of hier dan per se een bepaalde diagnose bij hoort weet ik niet. Dingen die altijd al spelen zijn bv:
- Ik ben altijd heel verlegen geweest. Toen ik heel jong was (jaar of 4 denk ik) heb ik hier zelfs iets van cursus voor gehad. Ik ben wel steeds opener geworden en ben hier heel erg in gegroeid. Nu ben ik soms verlegen soms juist helemaal niet. Net hoe ik me voel.
- Ik heb met periodes last gehad van bepaalde tics en angsten (bv 100x controleren of er geen spin achter mijn bed zat toen ik jong was). Bijna dwangmatige handelingen zelfs. Tot ik zei: en nu is t genoeg, en dan was t klaar ook
- Ik heb vanaf de middelbare eigenlijk altijd het gevoel gehad dat ik anders ben.
Maakt ook niet uit, jullie kunnen op basis van dit natuurlijk ook geen diagnose stellen en dat verwacht ik ook niet. Maar dit zijn dingen die mij ook in de richting van autisme wijzen, al is dat misschien veel te kort door de bocht. Ik probeer me er niet teveel mee bezig te houden in ieder geval.
Ik moet vooral gewoon een manier vinden om met piekeren en stress om te gaan. Want nu is het dus zo dat ik me er tegen verzet, er niet aan probeer te denken, maar juist daardoor er heel erg aan denk. En dan beland je dus echt in circeltjes waar je heel moeilijk uitkomt... Ik in ieder geval.
En ik weet ook dat psychologen snel richting diagnoses gaan, omdat dat vaak verzekeringstechnisch makkelijker is. Ik zal dat ook zeker bespreken. Ik heb vooral behoefte aan een manier om met mijn problemen om te gaan en niet in een 'foutieve' diagnose, omdat dat verzekeringstechnisch makkelijker zou zijn. Want een diagnose is natuurlijk ook niet iets wat fijn is om te horen.
Er zijn wel wat dingetjes die ik al mijn hele leven heb, maar of hier dan per se een bepaalde diagnose bij hoort weet ik niet. Dingen die altijd al spelen zijn bv:
- Ik ben altijd heel verlegen geweest. Toen ik heel jong was (jaar of 4 denk ik) heb ik hier zelfs iets van cursus voor gehad. Ik ben wel steeds opener geworden en ben hier heel erg in gegroeid. Nu ben ik soms verlegen soms juist helemaal niet. Net hoe ik me voel.
- Ik heb met periodes last gehad van bepaalde tics en angsten (bv 100x controleren of er geen spin achter mijn bed zat toen ik jong was). Bijna dwangmatige handelingen zelfs. Tot ik zei: en nu is t genoeg, en dan was t klaar ook
- Ik heb vanaf de middelbare eigenlijk altijd het gevoel gehad dat ik anders ben.
Maakt ook niet uit, jullie kunnen op basis van dit natuurlijk ook geen diagnose stellen en dat verwacht ik ook niet. Maar dit zijn dingen die mij ook in de richting van autisme wijzen, al is dat misschien veel te kort door de bocht. Ik probeer me er niet teveel mee bezig te houden in ieder geval.
Ik moet vooral gewoon een manier vinden om met piekeren en stress om te gaan. Want nu is het dus zo dat ik me er tegen verzet, er niet aan probeer te denken, maar juist daardoor er heel erg aan denk. En dan beland je dus echt in circeltjes waar je heel moeilijk uitkomt... Ik in ieder geval.
En ik weet ook dat psychologen snel richting diagnoses gaan, omdat dat vaak verzekeringstechnisch makkelijker is. Ik zal dat ook zeker bespreken. Ik heb vooral behoefte aan een manier om met mijn problemen om te gaan en niet in een 'foutieve' diagnose, omdat dat verzekeringstechnisch makkelijker zou zijn. Want een diagnose is natuurlijk ook niet iets wat fijn is om te horen.
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 22:21
Ik snap dat verzekeringstechnisch niet helemaal, wordt daarmee bedoeld dat je consulten van een psycholoog vergoed krijgt ofso?
Als je daar alleen om graag een labeltje wilt krijgen, tja.
Zoek dan toch maar liever afleiding, ik neem aan dat je graag wilt afstuderen, je zit in de eindfase van je studie en dat geeft sowieso stress.
Doordouwen, spijt van een gehaald diploma krijg je nooit.
Als je daar alleen om graag een labeltje wilt krijgen, tja.
Zoek dan toch maar liever afleiding, ik neem aan dat je graag wilt afstuderen, je zit in de eindfase van je studie en dat geeft sowieso stress.
Doordouwen, spijt van een gehaald diploma krijg je nooit.
woensdag 30 september 2020 om 22:23
Vaak geven ze een “voorlopige” diagnose. In mijn ervaring wordt het niet eens echt met je besproken. Op een dag zie je dan toevallig iets uit je dossier voorbij komen en zie je een rits aan diagnoses staan en denk je Huh heb ik dit allemaal? Haha. Daar hecht ik dan ook niet heel veel waarde aan, want het is voor de verzekering, en ook niet een officiële diagnose aangezien het niet echt getest is.Student201 schreef: ↑30-09-2020 22:06Beste Doggo, allereerst dank voor de uitgebreide reactie.
Er zijn wel wat dingetjes die ik al mijn hele leven heb, maar of hier dan per se een bepaalde diagnose bij hoort weet ik niet. Dingen die altijd al spelen zijn bv:
- Ik ben altijd heel verlegen geweest. Toen ik heel jong was (jaar of 4 denk ik) heb ik hier zelfs iets van cursus voor gehad. Ik ben wel steeds opener geworden en ben hier heel erg in gegroeid. Nu ben ik soms verlegen soms juist helemaal niet. Net hoe ik me voel.
- Ik heb met periodes last gehad van bepaalde tics en angsten (bv 100x controleren of er geen spin achter mijn bed zat toen ik jong was). Bijna dwangmatige handelingen zelfs. Tot ik zei: en nu is t genoeg, en dan was t klaar ook
- Ik heb vanaf de middelbare eigenlijk altijd het gevoel gehad dat ik anders ben.
Maakt ook niet uit, jullie kunnen op basis van dit natuurlijk ook geen diagnose stellen en dat verwacht ik ook niet. Maar dit zijn dingen die mij ook in de richting van autisme wijzen, al is dat misschien veel te kort door de bocht. Ik probeer me er niet teveel mee bezig te houden in ieder geval.
Ik moet vooral gewoon een manier vinden om met piekeren en stress om te gaan. Want nu is het dus zo dat ik me er tegen verzet, er niet aan probeer te denken, maar juist daardoor er heel erg aan denk. En dan beland je dus echt in circeltjes waar je heel moeilijk uitkomt... Ik in ieder geval.
En ik weet ook dat psychologen snel richting diagnoses gaan, omdat dat vaak verzekeringstechnisch makkelijker is. Ik zal dat ook zeker bespreken. Ik heb vooral behoefte aan een manier om met mijn problemen om te gaan en niet in een 'foutieve' diagnose, omdat dat verzekeringstechnisch makkelijker zou zijn. Want een diagnose is natuurlijk ook niet iets wat fijn is om te horen.
Maar als er echt een vermoeden is van een stoornis kijken ze wel wat dieper: Bij mij dachten ze aan autisme en toen ben ik uitgebreid onderzocht. Er werd met mijn familie gesproken, ik moest vragenlijsten invullen met 800 stellingen, ik moest vage testjes maken en tekeningen maken, ook nog een iq test. Na dit onderzoek zijn mijn voorlopige diagnoses geschrapt en kwam autisme ervoor in de plaats als officiële diagnose.
Ik denk, ik leg het je maar even uit hoe zoiets gaat. Dat je niet gelijk moet schrikken als er een bepaalde diagnose naar voren komt. Het kan best een valkuil zijn voor mensen om zich te gaan identificeren met een diagnose die ooit uit de mauw geschud is na een kort intakegesprek. En dan ben je verder van huis...
Krijg je nu hulp trouwens? (Sorry als ik daar overheen gelezen heb)
woensdag 30 september 2020 om 23:04
Gatver ik en coach? Whaha daar wordt niemand gelukkiger van.
Maar denk dat het wel fijn is voor to om te weten dat ze niet de enige is die soms van die dwanggedachtes krijgt.
woensdag 30 september 2020 om 23:23
Hahaha ten eerste, ik ben geen ze maar een hij lol. Ook mannen kunnen piekeren en gevoelig zijn hahaha (helaas). Nee grapjee, maar ik ben wel echt een hij.
Ik krijg inderdaad hulp. Afgelopen dinsdag had ik een intakegesprek en nu maandag heb ik nog een intakegesprek met een 2e persoon (ff vergeten wat nu het verschil was, maar dat was blijkbaar standaard procedure). Ik moet nu inderdaad ook een vragenlijst invullen en ik was daaraan begonnen en na een vraag of 20 - 30 had ik pas 3% ingevuld dus volgens mij is die ook mega lang. De vorige x dat ik naar een psycholoog ging, werd mij ook verteld dat ze 'iets' moesten vermelden als reden voor de verzekering, zeker als je een langer traject nodig hebt. Dus inderdaad een diagnose wordt dan al redelijk snel gesteld, al is het alleen voor de verzekering. Daar hecht ik dan ook weinig waarde aan inderdaad. Een echte diagnose is niet op basis van wat korte gesprekken of tests te stellen.
En zeker, de antwoorden van Doggo vind ik echt wel heel fijn. Ik weet niet eens of het echt dwang is of meer tics. Toch wel bepaalde mate van dwang, maar niet heel ernstig. Want als ik het echt moe ben en me ervoor ga inzetten kan ik er ook vrij makkelijk vanaf komen. Maarjah, dat het ten eerste al ontstaat is al bijzonder vind ik.
Ik weet ook echt niet of ik het in een hokje kan en wil plaatsen nog eigenlijk. Zoals ik net al zei, sommige dingen die spelen wijzen me wel in de richting van een stoornis o.i.d., maar als het goed gaat denk ik weer, waar maak ik me eigenlijk druk om. Ik moet dus vooral gewoon leren hiermee om te gaan beter. Het is gewoon zo gek, als ik me in mijn hoofd haal dat ik moeite heb met oogcontact (nu dus weer), dan heb ik daar oprecht moeite mee en is dit heel erg intens en ben ik me constant bewust van waar ik naar aan het kijken ben. En zo is dat met mijn gedachtes ook. Als ik weet dat ik pieker of onrustig ben, ben ik me constant bewust van mijn gedachtes. Daardoor wordt ik nog onrustiger enjahh daar gaan we weer...
Ik krijg inderdaad hulp. Afgelopen dinsdag had ik een intakegesprek en nu maandag heb ik nog een intakegesprek met een 2e persoon (ff vergeten wat nu het verschil was, maar dat was blijkbaar standaard procedure). Ik moet nu inderdaad ook een vragenlijst invullen en ik was daaraan begonnen en na een vraag of 20 - 30 had ik pas 3% ingevuld dus volgens mij is die ook mega lang. De vorige x dat ik naar een psycholoog ging, werd mij ook verteld dat ze 'iets' moesten vermelden als reden voor de verzekering, zeker als je een langer traject nodig hebt. Dus inderdaad een diagnose wordt dan al redelijk snel gesteld, al is het alleen voor de verzekering. Daar hecht ik dan ook weinig waarde aan inderdaad. Een echte diagnose is niet op basis van wat korte gesprekken of tests te stellen.
En zeker, de antwoorden van Doggo vind ik echt wel heel fijn. Ik weet niet eens of het echt dwang is of meer tics. Toch wel bepaalde mate van dwang, maar niet heel ernstig. Want als ik het echt moe ben en me ervoor ga inzetten kan ik er ook vrij makkelijk vanaf komen. Maarjah, dat het ten eerste al ontstaat is al bijzonder vind ik.
Ik weet ook echt niet of ik het in een hokje kan en wil plaatsen nog eigenlijk. Zoals ik net al zei, sommige dingen die spelen wijzen me wel in de richting van een stoornis o.i.d., maar als het goed gaat denk ik weer, waar maak ik me eigenlijk druk om. Ik moet dus vooral gewoon leren hiermee om te gaan beter. Het is gewoon zo gek, als ik me in mijn hoofd haal dat ik moeite heb met oogcontact (nu dus weer), dan heb ik daar oprecht moeite mee en is dit heel erg intens en ben ik me constant bewust van waar ik naar aan het kijken ben. En zo is dat met mijn gedachtes ook. Als ik weet dat ik pieker of onrustig ben, ben ik me constant bewust van mijn gedachtes. Daardoor wordt ik nog onrustiger enjahh daar gaan we weer...
student201 wijzigde dit bericht op 30-09-2020 23:26
0.30% gewijzigd
Zwetser
woensdag 30 september 2020 om 23:24
woensdag 30 september 2020 om 23:34
Je overanalyseert jezelf enorm. Ik kan het natuurlijk moeilijk beoordelen aan de hand van wat jij over jezelf zegt, maar in kindertijd hebben heel veel kinderen periodes met een bepaalde dwanghandeling. Daar groeien de meeste wel overheen dus je psychische klachten ophangen aan dingen die je als kind periodes deed is niet per definitie reëel.
Ik vind je niet abnormaal klinken, ook niet wat betreft meetikken met liedjes in je hoofd. Je hebt nu gewoon stress, dat is begrijpelijk. Probeer wat meer uit je gedachtenkringetje over jezelf te komen door iets actief te doen. Ga sporten, bel een vriend, lees een boek, leer iets nieuws.
Ik vind je niet abnormaal klinken, ook niet wat betreft meetikken met liedjes in je hoofd. Je hebt nu gewoon stress, dat is begrijpelijk. Probeer wat meer uit je gedachtenkringetje over jezelf te komen door iets actief te doen. Ga sporten, bel een vriend, lees een boek, leer iets nieuws.
