Psyche
alle pijlers
Depressietopic - deel 2
zondag 31 mei 2020 om 19:28
Veel mensen op het forum (en daarbuiten) kampen met (de gevolgen van) depressie.
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
Een depressie is iets anders dan een dip of een paar dagen niet lekker in je vel. Depressie is een ziekte die je hele leven kan beheersen. Hoe ga jij ermee om? Hoe kom je je dagen door?
Dit topic is voor iedereen die een depressie heeft of heeft gehad, en voor iedereen die iemand kent met een depressie en daarover wil praten.
Voel je welkom!
Dit is deel 2. We komen hier vandaan: viewtopic.php?f=16&t=437997&p=29631642&start=#p29631642
woensdag 11 augustus 2021 om 00:07
Ik begin weer sterker te worden. Krijg ook terug van mijn omgeving dag ik niet meer zo warrig ben en voel dat ook zo.
Ik val alleen qua hulpverlening behoorlijk tussen wal en schip. Dit maakt het herstel wel zwaar omdat het een heftige lange terugval was.
Maar ik ga er wel helemaal voor. In elk geval heb ik nu weken helemaal niets en daarna wordt het ook nog spannend.
En morgen gaat mijn beste vriendin voor een jaar weg.
Het is allemaal veel voordat ik net 2 dagen weer coherent ben.
Maar maar ik ga het dag voor dag bekijken.
Ik val alleen qua hulpverlening behoorlijk tussen wal en schip. Dit maakt het herstel wel zwaar omdat het een heftige lange terugval was.
Maar ik ga er wel helemaal voor. In elk geval heb ik nu weken helemaal niets en daarna wordt het ook nog spannend.
En morgen gaat mijn beste vriendin voor een jaar weg.
Het is allemaal veel voordat ik net 2 dagen weer coherent ben.
Maar maar ik ga het dag voor dag bekijken.
maandag 16 augustus 2021 om 17:14
Hier ook weer eens een berichtje van mij. Ik ben eigenlijk nog steeds wel stabiel en kan op gebeurtenissen reageren zoals gezonde personen ook doen. Op dit moment zit ik wat slechter in mijn vel doordat ik wat liefdesverdriet heb en het een ingewikkelde situatie is. Het is alleen jammer dat ik al meerdere redenen had om slecht te eten, dit ook nog erbij komt en daardoor nog slechter eet. Mijn manier om met 'pijn' om te gaan is niet de beste en ik voel me ook wel echt rot en verdrietig met tijden, maar anders dan een depressie en ik val ook niet terug. Het is wel fijn om dat vertrouwen te hebben. Ik geloof oprecht ook dat ik niet snel meer terug zal vallen zolang ik geen hormonen slik.
@kater: Wat rot dat je weer een terugval hebt. Jammer dat je een nieuwe collega hebt gekregen. Want ik herinner me nog dat je juist een goede klik met je collega had en dat het werk daarom ook beter ging. Is er een gesprek mogelijk met je leidinggevende?
@Choco: Wat heftig dat het zo slecht met je is gegaan, maar wel fijn dat het iets beter lijkt te gaan. En ik vind het echt knap dat je altijd de kracht er weer voor hebt om ervoor te gaan! Verstandig om weg te blijven bij het forum als het geen goede invloed voor je is.
Rot voor je dat je beste vriendin weggaat voor een jaar, maar gelukkig bestaat er altijd app en videobellen!
Goed dat je het dag per dag bekijkt!
Je mag altijd een PM sturen als je toch je verhaal kwijt wil.
Hoe gaat het met de anderen?
@kater: Wat rot dat je weer een terugval hebt. Jammer dat je een nieuwe collega hebt gekregen. Want ik herinner me nog dat je juist een goede klik met je collega had en dat het werk daarom ook beter ging. Is er een gesprek mogelijk met je leidinggevende?
@Choco: Wat heftig dat het zo slecht met je is gegaan, maar wel fijn dat het iets beter lijkt te gaan. En ik vind het echt knap dat je altijd de kracht er weer voor hebt om ervoor te gaan! Verstandig om weg te blijven bij het forum als het geen goede invloed voor je is.
Rot voor je dat je beste vriendin weggaat voor een jaar, maar gelukkig bestaat er altijd app en videobellen!
Goed dat je het dag per dag bekijkt!
Je mag altijd een PM sturen als je toch je verhaal kwijt wil.
Hoe gaat het met de anderen?
dinsdag 17 augustus 2021 om 13:14
dinsdag 17 augustus 2021 om 14:33
Nee die hebben nou net ook nog eens allemaal tegelijk hun vakanties gepland, je verzint het niet.
Ik had wel afspraken staan met een vervangend iemand, maar daar heb ik zo geen klik mee (wederzijds) dat zij zelf opperde om de rest van de afspraken maar te cancelen, pheww!
Nou ja, ik overleef het wel - koptelefoon op en vegeteren - maar man man man..
donderdag 19 augustus 2021 om 16:10
@shiverr goed te horen dat je nog steeds wel stabiel bent. Heel naar natuurlijk dat je liefdesverdriet hebt. Maar juist extra knap dat je ondanks dit nog kan zeggen dat je stabiel ben. Hoewel je je er natuurlijk niet goed over voelt.
Bedankt voor je compliment en je aanbod voor een pm. Super lief. Voor nu doe ik dat even niet.
@oohboy. Ja dat gevoel ken ik helaas. Wat zwaar dat je hulpverlening net nu weg is, ook dat ken ik. Heel veel sterkte gewenst. Super heftig om je zo te voelen.
@kater. Vervelend werken met een vervelend collega. Sterkte daarmee.
Bedankt voor je compliment en je aanbod voor een pm. Super lief. Voor nu doe ik dat even niet.
@oohboy. Ja dat gevoel ken ik helaas. Wat zwaar dat je hulpverlening net nu weg is, ook dat ken ik. Heel veel sterkte gewenst. Super heftig om je zo te voelen.
@kater. Vervelend werken met een vervelend collega. Sterkte daarmee.
donderdag 19 augustus 2021 om 16:19
Vorige week had ik nog even een korte maar hevige terugval. Maar over de grote linie lijkt het steeds wat beter te gaan.
En dit met zo weinig hulpverlening. Niet dat ik dit een pre vind. Want goede hulpverlening had alles een stuk korter later duren.
Maar ik heb wel ondanks die hulpverlening door gevochten.
Maandag komt eindelijk mijn psychiater weer terug en heb ik direct een afspraak.
Vandaag heb ik 3 ,5 uur gewerkt. En het was druk. Het ging goed. Op het einde was mijn hoofd wel helemaal op (ik kwam niet meer op woorden ed). Maar het voelde net als voor mijn terugval (2,5 maand). En het was ook erg gezellig.
Ik ben gewoon lichamelijk ook nog erg moe. Ik was eerst depressief met schuldwaneb en toen achterdochtig met soms randpaychose en ook even psychose.
Daarom ben ik echt uitgeput.
Maar gevoelsmatig voel ik mij wel goed. Ook opgelucht dat het beter gaat. En blij dat ik weer van kleine dingen genieten en daardoor geniet ik er extra van.
Maar ik moet erg op mijn grenzen letten omdat ik kwetsbaar bent. En ik heb daar dus geen hulp bij. Maar daarom neem ik morgen een dag vrij.
En ik eet even alleen diepvriesmaaltijden dan hoef ik niet aan eten te debken dat lukt me nog niet.
Erg verdrietig dat dit zo heeft moeten gaan. Maar volgens mij kom ik er nu weer een beetje uit.
En dit met zo weinig hulpverlening. Niet dat ik dit een pre vind. Want goede hulpverlening had alles een stuk korter later duren.
Maar ik heb wel ondanks die hulpverlening door gevochten.
Maandag komt eindelijk mijn psychiater weer terug en heb ik direct een afspraak.
Vandaag heb ik 3 ,5 uur gewerkt. En het was druk. Het ging goed. Op het einde was mijn hoofd wel helemaal op (ik kwam niet meer op woorden ed). Maar het voelde net als voor mijn terugval (2,5 maand). En het was ook erg gezellig.
Ik ben gewoon lichamelijk ook nog erg moe. Ik was eerst depressief met schuldwaneb en toen achterdochtig met soms randpaychose en ook even psychose.
Daarom ben ik echt uitgeput.
Maar gevoelsmatig voel ik mij wel goed. Ook opgelucht dat het beter gaat. En blij dat ik weer van kleine dingen genieten en daardoor geniet ik er extra van.
Maar ik moet erg op mijn grenzen letten omdat ik kwetsbaar bent. En ik heb daar dus geen hulp bij. Maar daarom neem ik morgen een dag vrij.
En ik eet even alleen diepvriesmaaltijden dan hoef ik niet aan eten te debken dat lukt me nog niet.
Erg verdrietig dat dit zo heeft moeten gaan. Maar volgens mij kom ik er nu weer een beetje uit.
dinsdag 31 augustus 2021 om 21:30
Hoi, sorry dat ik in jullie topic in kom breken 
, maar ik zit met wat vragen en hoop dat jullie misschien wat antwoorden hebben of tips of ervaringen delen.
Ik voel me de laatste week erg somber, wil niks, snel het gevoel dat iedereen de st#nt in kan zakken en alles kost moeite.
Nu is dat natuurlijk niet lang, maar ik besef steeds meer dat ik op en af ga. In ieder geval al een jaar zo. Voel me veel vaker negatief, al tijden moeite om uit bed te komen, doelloos gevoel en moet er dan voor mijn gevoel veel energie in steken om door te gaan. Te kunnen werken en voor mijn beide kinderen te kunnen blijven zorgen.
Zondag zakte ik al dieper weg en dacht ik dat ik maandag werk af zou bellen en maar naar de huisarts. Prompt goede nacht gehad en dacht ik bij mezelf dat ik juist verder weg zak als ik alleen thuis was (niks in vooruitzicht en kon weinig ivm zere voet) dus hoopte dat mijn werk juist afleiding zou geven.
Dat is idd gelukt, maar merk wel dat de concentratie minder is en ik sneller moe ben. Privé boeit me nog weinig merk ik.
Vanavond na het eten ben ik rustig op bed gaan liggen, even geen geluiden om me heen.
Morgen heb ik een vrije dag, nou ja vrij... Dan die ik het huishouden en de boodschappen waarna ik om 12.15 alweer de kinderen moet ophalen. Ben benieuwd hoe ik me dan ga voelen, weer meer alleen en minder afleiding.
Wel heb ik soms dagen waarop ik denk dat het wel meevalt, ik wel kan genieten van kleine dingen. Waarna ik kort erna weer terugval. Op en neer dus en ben dat nu zo zat. Ik loop nu vast in wat ik het beste kan doen.
Ik heb al een aantal keer coaching gehad om meer rust te ervaren, meer te doen wat ik zelf wil ipv altijd aanpassen. Destijds stond ik sterker voor mijn gevoel, maar dit was maar kort. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik zak weer weg in de negativiteit. Terwijl ik dit niet wil, maar het gebeurd....
Ik merk dat ik dus nog steeds vecht om te blijven staan. Maar wil ook niet opgeven, want wat dan??? Hele dagen thuis??
Past mijn gevoel bij een lichte depressie of voelt dat toch echt anders??
Tot nu toe weet alleen mijn vriend hoe ik mij echt voel en 1 vriendin. Vriend vind het lastig merk ik, die gaat gewoon zijn gang (werkt erg veel) en zodra ik niks zeg denkt hij dat het wel weer gaat.
Daardoor probeer ik ook door te zetten, niet verder te zakken. Ook omdat ik sterk wil zijn, de draad oppakken, vooral voor mijn kinderen. Zij hebben mijn zorg en steun juist nodig(!)
Herkenbaar??
Wat was voor jullie het moment dat jullie hulp gingen zoeken?
Nogmaals, ik weet dat velen gevoelens hebben die veel zwaarder zijn, dat mijn gevoel daar ws weinig bij voorstelt, maar voor mijn gevoel hang ik tussen een depressie en redelijk in en zou ik graag ervaringen willen lezen.
, maar ik zit met wat vragen en hoop dat jullie misschien wat antwoorden hebben of tips of ervaringen delen.Ik voel me de laatste week erg somber, wil niks, snel het gevoel dat iedereen de st#nt in kan zakken en alles kost moeite.
Nu is dat natuurlijk niet lang, maar ik besef steeds meer dat ik op en af ga. In ieder geval al een jaar zo. Voel me veel vaker negatief, al tijden moeite om uit bed te komen, doelloos gevoel en moet er dan voor mijn gevoel veel energie in steken om door te gaan. Te kunnen werken en voor mijn beide kinderen te kunnen blijven zorgen.
Zondag zakte ik al dieper weg en dacht ik dat ik maandag werk af zou bellen en maar naar de huisarts. Prompt goede nacht gehad en dacht ik bij mezelf dat ik juist verder weg zak als ik alleen thuis was (niks in vooruitzicht en kon weinig ivm zere voet) dus hoopte dat mijn werk juist afleiding zou geven.
Dat is idd gelukt, maar merk wel dat de concentratie minder is en ik sneller moe ben. Privé boeit me nog weinig merk ik.
Vanavond na het eten ben ik rustig op bed gaan liggen, even geen geluiden om me heen.
Morgen heb ik een vrije dag, nou ja vrij... Dan die ik het huishouden en de boodschappen waarna ik om 12.15 alweer de kinderen moet ophalen. Ben benieuwd hoe ik me dan ga voelen, weer meer alleen en minder afleiding.
Wel heb ik soms dagen waarop ik denk dat het wel meevalt, ik wel kan genieten van kleine dingen. Waarna ik kort erna weer terugval. Op en neer dus en ben dat nu zo zat. Ik loop nu vast in wat ik het beste kan doen.
Ik heb al een aantal keer coaching gehad om meer rust te ervaren, meer te doen wat ik zelf wil ipv altijd aanpassen. Destijds stond ik sterker voor mijn gevoel, maar dit was maar kort. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik zak weer weg in de negativiteit. Terwijl ik dit niet wil, maar het gebeurd....
Ik merk dat ik dus nog steeds vecht om te blijven staan. Maar wil ook niet opgeven, want wat dan??? Hele dagen thuis??
Past mijn gevoel bij een lichte depressie of voelt dat toch echt anders??
Tot nu toe weet alleen mijn vriend hoe ik mij echt voel en 1 vriendin. Vriend vind het lastig merk ik, die gaat gewoon zijn gang (werkt erg veel) en zodra ik niks zeg denkt hij dat het wel weer gaat.
Daardoor probeer ik ook door te zetten, niet verder te zakken. Ook omdat ik sterk wil zijn, de draad oppakken, vooral voor mijn kinderen. Zij hebben mijn zorg en steun juist nodig(!)
Herkenbaar??
Wat was voor jullie het moment dat jullie hulp gingen zoeken?
Nogmaals, ik weet dat velen gevoelens hebben die veel zwaarder zijn, dat mijn gevoel daar ws weinig bij voorstelt, maar voor mijn gevoel hang ik tussen een depressie en redelijk in en zou ik graag ervaringen willen lezen.
donderdag 2 september 2021 om 10:28
Het probleem is dat ik veel meer informatie nodig zou hebben maar ook dat ik niet over diagnoses zomaar iets wil zeggen.
Dat die gevoelens daarbij kúnnen horen is mogelijk.
Maar 1 ding je voelt zelf intuïtief aan dat het niet goed zit. En dat is het aller een belangrijkst. En voor mij ook een teken dat je daadwerkelijk gewoon naar de huisarts moet gaan. Je hoeft niet te wachten tot je thuiszit, dat is wat je wilt voorkomen!
En bij mezelf liep het anders. Ik had mijn hele pubertijd zware depressies en hypomanien met suicidaliteit (op mijn 11de voor her eerst zwaar suicidaal). Toen ik op mijn 19 steeds erger ging automutileren ben ik hulp gaan zoeken. Een goed voorbeeld van te laat dus.
Sterkte en volg gewoon dat je voelt dat het niet goed zit.
Dat die gevoelens daarbij kúnnen horen is mogelijk.
Maar 1 ding je voelt zelf intuïtief aan dat het niet goed zit. En dat is het aller een belangrijkst. En voor mij ook een teken dat je daadwerkelijk gewoon naar de huisarts moet gaan. Je hoeft niet te wachten tot je thuiszit, dat is wat je wilt voorkomen!
En bij mezelf liep het anders. Ik had mijn hele pubertijd zware depressies en hypomanien met suicidaliteit (op mijn 11de voor her eerst zwaar suicidaal). Toen ik op mijn 19 steeds erger ging automutileren ben ik hulp gaan zoeken. Een goed voorbeeld van te laat dus.
Sterkte en volg gewoon dat je voelt dat het niet goed zit.
donderdag 2 september 2021 om 17:06
Is het een optie je tijdelijk ziek te melden? En dan focussen op wat er speelt. Anders zak je verder weg.minameut schreef: ↑31-08-2021 21:30Hoi, sorry dat ik in jullie topic in kom breken
Ik voel me de laatste week erg somber, wil niks, snel het gevoel dat iedereen de st#nt in kan zakken en alles kost moeite.
Nu is dat natuurlijk niet lang, maar ik besef steeds meer dat ik op en af ga. In ieder geval al een jaar zo. Voel me veel vaker negatief, al tijden moeite om uit bed te komen, doelloos gevoel en moet er dan voor mijn gevoel veel energie in steken om door te gaan. Te kunnen werken en voor mijn beide kinderen te kunnen blijven zorgen.
Zondag zakte ik al dieper weg en dacht ik dat ik maandag werk af zou bellen en maar naar de huisarts. Prompt goede nacht gehad en dacht ik bij mezelf dat ik juist verder weg zak als ik alleen thuis was (niks in vooruitzicht en kon weinig ivm zere voet) dus hoopte dat mijn werk juist afleiding zou geven.
Dat is idd gelukt, maar merk wel dat de concentratie minder is en ik sneller moe ben. Privé boeit me nog weinig merk ik.
Vanavond na het eten ben ik rustig op bed gaan liggen, even geen geluiden om me heen.
Morgen heb ik een vrije dag, nou ja vrij... Dan die ik het huishouden en de boodschappen waarna ik om 12.15 alweer de kinderen moet ophalen. Ben benieuwd hoe ik me dan ga voelen, weer meer alleen en minder afleiding.
Wel heb ik soms dagen waarop ik denk dat het wel meevalt, ik wel kan genieten van kleine dingen. Waarna ik kort erna weer terugval. Op en neer dus en ben dat nu zo zat. Ik loop nu vast in wat ik het beste kan doen.
Ik heb al een aantal keer coaching gehad om meer rust te ervaren, meer te doen wat ik zelf wil ipv altijd aanpassen. Destijds stond ik sterker voor mijn gevoel, maar dit was maar kort. Er hoeft maar iets te gebeuren en ik zak weer weg in de negativiteit. Terwijl ik dit niet wil, maar het gebeurd....
Ik merk dat ik dus nog steeds vecht om te blijven staan. Maar wil ook niet opgeven, want wat dan??? Hele dagen thuis??
Past mijn gevoel bij een lichte depressie of voelt dat toch echt anders??
Tot nu toe weet alleen mijn vriend hoe ik mij echt voel en 1 vriendin. Vriend vind het lastig merk ik, die gaat gewoon zijn gang (werkt erg veel) en zodra ik niks zeg denkt hij dat het wel weer gaat.
Daardoor probeer ik ook door te zetten, niet verder te zakken. Ook omdat ik sterk wil zijn, de draad oppakken, vooral voor mijn kinderen. Zij hebben mijn zorg en steun juist nodig(!)
Herkenbaar??
Wat was voor jullie het moment dat jullie hulp gingen zoeken?
Nogmaals, ik weet dat velen gevoelens hebben die veel zwaarder zijn, dat mijn gevoel daar ws weinig bij voorstelt, maar voor mijn gevoel hang ik tussen een depressie en redelijk in en zou ik graag ervaringen willen lezen.
donderdag 2 september 2021 om 21:19
Zou ik niet doen. Juist structuur vasthouden is zo belangrijk als depressieve klachten opspelen.
Niks wat wegzakken makkelijker maakt dan geen reden hebben om uit bed te komen.
Minameut, gewoon naar de huisarts gaan. Niet wachten tot het voor je gevoel ‘erg genoeg’ is en je ‘recht’ heb op hulp volgens jezelf. Dat moment komt - als het ooit al komt - namelijk toch altijd te laat.
Je voelt je nu over de hele linie genomen niet goed, dus je mag daar gewoon hulp bij vragen.
Je zou ook een afspraak bij de Arbo-arts kunnen maken. Niet persé met het doel meteen ziek te melden, maar om te overleggen over je klachten, en te kijken wat er mogelijk is qua uren/ taken zodat jij zo goed mogelijk kunt blijven functioneren zonder teveel extra werkstress. En misschien adviseert hij of zij wel ziekmelding, zou ook nog kunnen. Maar je kan gewoon een gesprek aanvragen voor advies, daar hoeft je leidinggevende dan ook niet van op de hoogte te zijn.
donderdag 2 september 2021 om 22:24
Bedankt voor de reacties.
Ik had de keuze gemaakt mij op mijn werk te focussen voor meer afleiding en doel en structuur (ook omdat ik in weekend geen doel had en ik verder wegzakt, was ook zo in laatste week vakantie waarin ik alleen thuis was met de kinderen).
Waar ik op hoopte gebeurde ook: door mij te focussen op mijn werk (cliënten) voelde ik me niet zo somber meer.
Wel kostte alles mij meer energie.
Ik zal komende 3 dagen aankijken hoe ik me dan ga voelen (dan werk ik niet).
Wel heb ik een gesprek met de senior van mijn team komende maandag waarin ik wel ga aangeven wat er speelt en wat wijsheid is qua grenzen dan in mijn werk. Met haar kan ik gelukkig open praten.
Ook heb ik 2 vriendinnen eerlijk opgebiecht dat het minder gaat met me. Minder in eigen cocon en doen of het goed gaat. Twijfel nog of ik het mijn ouders ga vertellen. Ik wil niet dat ze (weer) zorgen om me maken en/of van alles van me over gaan nemen.
Woensdag een site gevonden met praktische info en tips waar ik houvast aan had.
Afijn, ik heb wat stappen genomen om uit de negatieve vicieuze cirkel te komen en kijk dan hoe verder. Ik hou er rekening mee dat het per dag enorm kan verschillen.
Sterkte iedereen!!
Ik had de keuze gemaakt mij op mijn werk te focussen voor meer afleiding en doel en structuur (ook omdat ik in weekend geen doel had en ik verder wegzakt, was ook zo in laatste week vakantie waarin ik alleen thuis was met de kinderen).
Waar ik op hoopte gebeurde ook: door mij te focussen op mijn werk (cliënten) voelde ik me niet zo somber meer.
Wel kostte alles mij meer energie.
Ik zal komende 3 dagen aankijken hoe ik me dan ga voelen (dan werk ik niet).
Wel heb ik een gesprek met de senior van mijn team komende maandag waarin ik wel ga aangeven wat er speelt en wat wijsheid is qua grenzen dan in mijn werk. Met haar kan ik gelukkig open praten.
Ook heb ik 2 vriendinnen eerlijk opgebiecht dat het minder gaat met me. Minder in eigen cocon en doen of het goed gaat. Twijfel nog of ik het mijn ouders ga vertellen. Ik wil niet dat ze (weer) zorgen om me maken en/of van alles van me over gaan nemen.
Woensdag een site gevonden met praktische info en tips waar ik houvast aan had.
Afijn, ik heb wat stappen genomen om uit de negatieve vicieuze cirkel te komen en kijk dan hoe verder. Ik hou er rekening mee dat het per dag enorm kan verschillen.
Sterkte iedereen!!
vrijdag 3 september 2021 om 00:20
Niet om je bang te maken, maar kijk uit met wat je op het werk vertelt hoor!
Ik heb er zelf slechte ervaring mee - en hoor dat vaker van anderen. Ik dacht ‘eerlijk duurt het langst’ en was dus erg open over wat er speelde en dat kwam me duur te staan; ik werd gepiepeld zodra het kon (terwijl er bij mijn sollicitatie nog serieus gesproken werd over doorgroeien en opleidingen en dergelijke..).
Bij de arbo kun je wel gewoon open zijn, die heeft beroepsgeheim en mag je leidinggevende niks over de aard van je klachten vertellen.
Ik heb er zelf slechte ervaring mee - en hoor dat vaker van anderen. Ik dacht ‘eerlijk duurt het langst’ en was dus erg open over wat er speelde en dat kwam me duur te staan; ik werd gepiepeld zodra het kon (terwijl er bij mijn sollicitatie nog serieus gesproken werd over doorgroeien en opleidingen en dergelijke..).
Bij de arbo kun je wel gewoon open zijn, die heeft beroepsgeheim en mag je leidinggevende niks over de aard van je klachten vertellen.
vrijdag 3 september 2021 om 10:34
OohBoy, wat naar dat het zo bij jou gelopen is zeg. Denk je dat je open kunt spreken over zoiets en dan gevolgen. Mijn senior weet dat ik altijd zoekende ben in mijn balans, dus ga het vooral wel daarop gooien. Zij is altijd erg meelevend en kan mij op een bepaalde manier vragen stellen dat ik zelf ga nadenken over mijn positie en wat dan het beste voor mij en mijn werk is.
Mijn leidinggevende gaat helaas weg, zit in haar opzegtermijn. Tegen haar zeg ik dus niks. De vervangster heeft al eigen cluster op zich, dus nodigt ook niet uit om in vertrouwen te nemen. Ook gaat er een collega weg onverwachts.
Deze onrust op het werk (ontwikkelingen en wie wordt nieuwe leidinggevende) maakte mijn dip ook niet beter uiteraard... Maar besef wel dat het hele team hiermee moet omgaan.
Bedankt voor de tip.
Ik wil ook niet dat ze keuzes voor mij gaan maken omdat ze mij 'zielig' vinden ofzo.
Mijn leidinggevende gaat helaas weg, zit in haar opzegtermijn. Tegen haar zeg ik dus niks. De vervangster heeft al eigen cluster op zich, dus nodigt ook niet uit om in vertrouwen te nemen. Ook gaat er een collega weg onverwachts.
Deze onrust op het werk (ontwikkelingen en wie wordt nieuwe leidinggevende) maakte mijn dip ook niet beter uiteraard... Maar besef wel dat het hele team hiermee moet omgaan.
Bedankt voor de tip.
Ik wil ook niet dat ze keuzes voor mij gaan maken omdat ze mij 'zielig' vinden ofzo.
zondag 5 september 2021 om 18:13
Hier gaat het op en af. Ik ben dan wel gescheiden, maar woon nog in hetzelfde huis met mijn ex. Hij heeft me meer dan een jaar bedrogen met zijn huidige vriendin, zij heeft ook een bipolaire stoornis, dus hiep hoi.
Er gebeurt veel in mijn leven en de depressie is terug, gelukkig mild. Ik automutileer elke dag en denk vaak aan de dood. Maar ik merk wel dat, omdat ik inmiddels een diagnose heb, er meer hulp om me heen is. Elke week mijn spv'er, een goede vriendin die mijn signaleringsplan heeft en me goed in de gaten houdt, collega's, mijn ouders...
Maar het is zwaar k.u.t. Hoe vaak nog zo'n klotedepressie? Eerder dit jaar was ik hypomaan en dat was lekkerrrr
.
Verder ben ik nogal bezig met een ex van lang geleden. Maar dat is een ander verhaal
.
Er gebeurt veel in mijn leven en de depressie is terug, gelukkig mild. Ik automutileer elke dag en denk vaak aan de dood. Maar ik merk wel dat, omdat ik inmiddels een diagnose heb, er meer hulp om me heen is. Elke week mijn spv'er, een goede vriendin die mijn signaleringsplan heeft en me goed in de gaten houdt, collega's, mijn ouders...
Maar het is zwaar k.u.t. Hoe vaak nog zo'n klotedepressie? Eerder dit jaar was ik hypomaan en dat was lekkerrrr
.Verder ben ik nogal bezig met een ex van lang geleden. Maar dat is een ander verhaal
.
zondag 5 september 2021 om 18:48
Hier ook op en af.. vandaag weer angstaanvallen. Komt niks uit handen. Ik ken goede en hele slechte periodes. Enorm last van besluiteloosheid. Concentratieproblemen. Pijn uit het verleden. In het weekend lijkt het altijd erger. Morgen afspraken en de week kom ik meestal wel door.
Ik sport twee keer per week. Helpt ook. De overgang zorgt ook voor schommelingen.
Ik sport twee keer per week. Helpt ook. De overgang zorgt ook voor schommelingen.
zondag 5 september 2021 om 22:02
@fade. Wow dat klinkt behoorlijk heftig eerlijk gezegd. Wat naar dar je een jaar bedrogen bent.
Dagelijks automutilatie ook.
Ik kan me voorstellen dat je dit allemaal heel zwaar vind.
Goed dat je begeleiding hebt.
Maar heel veel sterkte hoor. Hopelijk kom je snel wat meer uit die depressief
@louise. Klinkt heftig allemaal. Heb je hulpverlening? Hulp in je eigen kring?
Dagelijks automutilatie ook.
Ik kan me voorstellen dat je dit allemaal heel zwaar vind.
Goed dat je begeleiding hebt.
Maar heel veel sterkte hoor. Hopelijk kom je snel wat meer uit die depressief
@louise. Klinkt heftig allemaal. Heb je hulpverlening? Hulp in je eigen kring?
zondag 5 september 2021 om 22:07
Ik ben hier nog door wat moeilijke fases gegaan. Maar ik lijk ook uit een fikse terugval van 3 maanden te komen.
De laatste halve week lijkt het goed te gaan en ik heb wel hoop dat dit langer duurt. Ook omdat het eerder ook al een week beter ging en toen viel ik terug maar korter dan daarvoor.
Mijn lichaam is vooral ontzettend uitgeput ook en ik daardoor labieler.
Mijn hulpverlening ook niet op orde, ik hoop dat ik deze week een vaste casemanager krijg. Morgen bel ik daarover met mijn psychiater.
Maar ik ben heel blij dat het op lijkt te knappen. Want het was zo intens allemaal.
Ik hoor het ook van iedereen. Dat ik zo verward was en nu niet meer.
De laatste halve week lijkt het goed te gaan en ik heb wel hoop dat dit langer duurt. Ook omdat het eerder ook al een week beter ging en toen viel ik terug maar korter dan daarvoor.
Mijn lichaam is vooral ontzettend uitgeput ook en ik daardoor labieler.
Mijn hulpverlening ook niet op orde, ik hoop dat ik deze week een vaste casemanager krijg. Morgen bel ik daarover met mijn psychiater.
Maar ik ben heel blij dat het op lijkt te knappen. Want het was zo intens allemaal.
Ik hoor het ook van iedereen. Dat ik zo verward was en nu niet meer.
zondag 5 september 2021 om 22:58
Ik praat er veel over en doe rustig aan. Heb contact met huisarts en gelukkig ook mensen om me heen waar ik kan aangeven als het slecht gaat. Dat helpt. Als ik echt een rotdag heb, neem ik 5mg diazepam. Om alles even rustig te krijgen.chocoladeballetjes schreef: ↑05-09-2021 22:02@fade. Wow dat klinkt behoorlijk heftig eerlijk gezegd. Wat naar dar je een jaar bedrogen bent.
Dagelijks automutilatie ook.
Ik kan me voorstellen dat je dit allemaal heel zwaar vind.
Goed dat je begeleiding hebt.
Maar heel veel sterkte hoor. Hopelijk kom je snel wat meer uit die depressief
@louise. Klinkt heftig allemaal. Heb je hulpverlening? Hulp in je eigen kring?
Ik slik20mg citalopram en 50 mg Quiatepine. Door eerdere depressies snel overprikkeld. Weinig draagkracht.
dinsdag 7 september 2021 om 21:23
Waarom heb ik het gevoel dat iedereen mij gebruikt.
Ik kan moeilijk nee zeggen en juist daar maken ze misbruik van.
Collega die niet gevaccineerd is vind dat ik wel gevaccineerd ben dat ik dan maar de kamers op moet waar getest js ik moet dus in pak.
Heb diagnose ptss door werken in zn pak.
Maar deze nieuwe leidinggevende vind dat ik mij niet zo moet aanstellen en dat ik gewoon die kamers op moet
Ik zit binnenkort dus weer thuis totaal getraumatiseerd.
Ik kan moeilijk nee zeggen en juist daar maken ze misbruik van.
Collega die niet gevaccineerd is vind dat ik wel gevaccineerd ben dat ik dan maar de kamers op moet waar getest js ik moet dus in pak.
Heb diagnose ptss door werken in zn pak.
Maar deze nieuwe leidinggevende vind dat ik mij niet zo moet aanstellen en dat ik gewoon die kamers op moet
Ik zit binnenkort dus weer thuis totaal getraumatiseerd.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
