Psyche
alle pijlers
Diagnose: autisme en dat op mijn 48e
dinsdag 7 maart 2017 om 11:17
Beste geïnteresseerden. Ik heb m'n leven altijd erg ingewikkeld gevonden. Gedurende mijn hele leven liep ik tegen bepaalde zaken aan waarvan ik rustig een week van slag kon zijn. Voorbeelden: agressie in het verkeer, mensen met een grote mond, ik ben vaak ontslagen omdat men mijn houding niet oké vond. Ik was niet echt gevoelig voor verdriet van anderen, zelfs niet dat van mijn kinderen. Als iemand een vraag heeft moet ik altijd eerst mijn gedachten ordenen voordat ik een antwoord heb. Verbaal ben ik totaal niet sterk maar op papier wel heel erg.Hoewel ik gemiddeld intelligent ben (heb HBO werk en denk niveau) lukte het me vaak niet om nieuwe werkzaamheden in redelijk tempo op te pakken en te begrijpen. Als iemand een vraag heeft moet ik altijd eerst mijn gedachten ordenen voordat ik een antwoord heb. Ik ben heel strikt op afspraken.
Verbaal ben ik totaal niet sterk maar op papier wel heel erg. Ik heb heel veel banen gehad waarbij ik meestal werd ontslagen of mijn contract niet werd verlengd. Meestal met de reden dat men mijn houding niet oké vond. En van dat laatste was ik me terdege bewust maar ik dacht dat ik soms gewoon een akelig mens ben. En dat laatste strookt niet met hoe dierbaren mij kennen. Die kennen mij als een vrolijk, vriendelijk en sociaal persoon. Ik ben heel gelukkig getrouwd, heb lieve kinderen en fijne familie en vrienden. Ik ben gezond en heb een behoorlijk goeie baan. Genoeg dus om dankbaar voor te zijn maar toch kamp ik al van jongsaf aan met een alcoholverslaving. Dit speelt pas weer op als er pieken of dalen zijn in mijn leven.
Nu heb ik sinds kort een nieuwe baan bij een klein bedrijf waar ik heel erg gelukkig ben. En toch liep ik weer tegen dezelfde dingen aan. Als er een bepaalde prikkel kwam voelde ik mezelf verstrakken en dat was goed te zien aan mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking. Dus toen besloot ik om hulp te zoeken. Dit heb ik gedaan bij een GGZ instelling. Daar heb ik mijn verhaal gedaan en ben ik uitgebreid getest. Diagnose: autisme. Ik ben compleet confuus. Mijn behandelaar geeft aan dat ik met mijn verleden en manier van (over)leven precies in het plaatje pas van een vrouw met autisme. Nu ben ik in behandeling om hier mee om te gaan en mijn leven misschien wat makkelijker te ervaren.
Nu sta ik voor een aantal keuzes. Wie vertel ik het allemaal. Dat zijn natuurlijk mijn man en kinderen. Maar ik wil dit dus ook tegen mijn leidinggevende vertellen. Misschien ontstaat er dan een stukje begrip vooral omdat ik binnen een klein team werk. Prikkels van andere afdelingen heb ik nu gelukkig niet meer. Wat vinden jullie? Sorry voor het lange verhaal maar misschien hebben andere vrouwen hier ook wat aan.
Verbaal ben ik totaal niet sterk maar op papier wel heel erg. Ik heb heel veel banen gehad waarbij ik meestal werd ontslagen of mijn contract niet werd verlengd. Meestal met de reden dat men mijn houding niet oké vond. En van dat laatste was ik me terdege bewust maar ik dacht dat ik soms gewoon een akelig mens ben. En dat laatste strookt niet met hoe dierbaren mij kennen. Die kennen mij als een vrolijk, vriendelijk en sociaal persoon. Ik ben heel gelukkig getrouwd, heb lieve kinderen en fijne familie en vrienden. Ik ben gezond en heb een behoorlijk goeie baan. Genoeg dus om dankbaar voor te zijn maar toch kamp ik al van jongsaf aan met een alcoholverslaving. Dit speelt pas weer op als er pieken of dalen zijn in mijn leven.
Nu heb ik sinds kort een nieuwe baan bij een klein bedrijf waar ik heel erg gelukkig ben. En toch liep ik weer tegen dezelfde dingen aan. Als er een bepaalde prikkel kwam voelde ik mezelf verstrakken en dat was goed te zien aan mijn lichaamstaal en gezichtsuitdrukking. Dus toen besloot ik om hulp te zoeken. Dit heb ik gedaan bij een GGZ instelling. Daar heb ik mijn verhaal gedaan en ben ik uitgebreid getest. Diagnose: autisme. Ik ben compleet confuus. Mijn behandelaar geeft aan dat ik met mijn verleden en manier van (over)leven precies in het plaatje pas van een vrouw met autisme. Nu ben ik in behandeling om hier mee om te gaan en mijn leven misschien wat makkelijker te ervaren.
Nu sta ik voor een aantal keuzes. Wie vertel ik het allemaal. Dat zijn natuurlijk mijn man en kinderen. Maar ik wil dit dus ook tegen mijn leidinggevende vertellen. Misschien ontstaat er dan een stukje begrip vooral omdat ik binnen een klein team werk. Prikkels van andere afdelingen heb ik nu gelukkig niet meer. Wat vinden jullie? Sorry voor het lange verhaal maar misschien hebben andere vrouwen hier ook wat aan.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:21
Ik kreeg de diagnose op mijn 50e en ben er zeer open over.
Maar ik werk niet, dat scheelt mss.
En bij mij kwam de diagnose niet onverwacht, omdat mijn kinderen dezelfde diagnose al hadden en ik daar erg veel in herkende.
Of je het op je werk moet vertellen vind ik wel lastig: er bestaan nogal wat vooroordelen over autisme, dus het kan dat collega's en leidinggevende je ineens anders gaan bekijken en behandelen.
Maar het kan ook tot meer begrip leiden voor je eigenaardigheden.
Dat moet je denk ik zorgvuldig afwegen.
En: welkom bij de club, we zijn leuk hoor.
Maar ik werk niet, dat scheelt mss.
En bij mij kwam de diagnose niet onverwacht, omdat mijn kinderen dezelfde diagnose al hadden en ik daar erg veel in herkende.
Of je het op je werk moet vertellen vind ik wel lastig: er bestaan nogal wat vooroordelen over autisme, dus het kan dat collega's en leidinggevende je ineens anders gaan bekijken en behandelen.
Maar het kan ook tot meer begrip leiden voor je eigenaardigheden.
Dat moet je denk ik zorgvuldig afwegen.
En: welkom bij de club, we zijn leuk hoor.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:43
Jeetje, dat lijkt me toch wel een schok om zoiets zo laat in je leven te horen te krijgen. Maar om even voor wat prikkelende vragen te zorgen: ik neem aan dat er wel meer aan de hand is dan je beschrijft. Want zoals je jezelf neerzet, lees ik geen hele extreme dingen. Dat kunnen veel meer mensen als eigenschappen van zichzelf laten zien, zonder dat ze autisme hebben.
Ik lees ook een beetje voor mezelf mee, omdat ik mezelf ook wel eens afvraag of ik niet (licht) autistisch ben. Ik heb zelf nogal een klassiek beeld van autisme voor ogen (rainman) en zo ben ik dus helemaal niet. Toch heb ik de indruk dat ik 'anders' ben dan anderen en ik ervaar ook dat anderen vaak moeite met mij hebben (vooral met mijn ongepolijste directheid, starheid in denken en dat ik niet gevoelig lijk voor allerlei onderhuidse sentimenten. Ik neem ze wel waar, ik voel dat er iets is, spanningen of wrevel bijvoorbeeld, maar ik kan er zo weinig mee. Heb vaak het gevoel dat ik dan op eieren moet lopen, wat natuurlijk onbegonnen werk is).
Ik lees ook een beetje voor mezelf mee, omdat ik mezelf ook wel eens afvraag of ik niet (licht) autistisch ben. Ik heb zelf nogal een klassiek beeld van autisme voor ogen (rainman) en zo ben ik dus helemaal niet. Toch heb ik de indruk dat ik 'anders' ben dan anderen en ik ervaar ook dat anderen vaak moeite met mij hebben (vooral met mijn ongepolijste directheid, starheid in denken en dat ik niet gevoelig lijk voor allerlei onderhuidse sentimenten. Ik neem ze wel waar, ik voel dat er iets is, spanningen of wrevel bijvoorbeeld, maar ik kan er zo weinig mee. Heb vaak het gevoel dat ik dan op eieren moet lopen, wat natuurlijk onbegonnen werk is).
dinsdag 7 maart 2017 om 11:47
Ik zou het vertellen. Je loopt misschien het risico dat ze je gebruiksaanwijzing vervelend vinden en je ontslaan maar het kan ook zo zijn dat je een keer niet ontslagen omdat ze er rekening mee houden. Je kunt het niet verbergen dus er eerlijk over zijn is dan het enige alternatief. Je bent nog steeds dezelfde persoon die je altijd was maar ik denk dat als je er open over bent dat het je een stuk opluchting gaat geven waardoor je minder in de overleefstand kunt werken. Omdat autisme erfelijk is en het aantal autisten toeneemt is het niet meer zo zorgelijk om het te hebben/zijn als 10 jaar geleden.
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!
dinsdag 7 maart 2017 om 11:48
Mag ik vragen wat je bedoelt met ongevoelig voor verdriet? Heb je het te laat door dat anderen verdrietig zijn? Heb je een heel nuchtere kijk op het verdriet? "Voel" je wel voor je kinderen? Ik bedoel, als je weet en ziet dat ze verdriet hebben om iets, roept dat dan gevoel bij je op? Bij mij wel nl. Ik voel letterlijk een soort pijn in mijn hart om mijn kind, dat maakt dat ik mijn kind naar me toe wil trekken en wil troosten. Ik wil de hartepijn wegnemen bij mijn kind. Ik kan dan ook zelf verdrietig worden als ik zie dat mijn kind heel intens verdrietig is.
Lijkt me heel gek als je al die dingen niet voelt. Ben dan ook benieuwd hoe dat bij jou werkt.
Lijkt me heel gek als je al die dingen niet voelt. Ben dan ook benieuwd hoe dat bij jou werkt.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:49
Beter laat dan nooit, misschien?
Ik herken je struggles wel (ik heb geen enkele diagnose overigens, ook nooit actief daar naar gezocht). Fijn iig dat je een fijne baan hebt gevonden en en fijne omgeving.
Ik denk dat jij het best kunt beoordelen of je het vertelt aan je leidinggevende. Zou die er voor open staan? Is het 'nodig'? Denk je dat je met therapie beter kunt leren om gaan met je collega's en dat dat zo veel helpt, dat niemand meer wat aan jou merkt?
Dat zou ik, als ik jou was dan, laten mee tellen in het vertellen.
Ik herken je struggles wel (ik heb geen enkele diagnose overigens, ook nooit actief daar naar gezocht). Fijn iig dat je een fijne baan hebt gevonden en en fijne omgeving.
Ik denk dat jij het best kunt beoordelen of je het vertelt aan je leidinggevende. Zou die er voor open staan? Is het 'nodig'? Denk je dat je met therapie beter kunt leren om gaan met je collega's en dat dat zo veel helpt, dat niemand meer wat aan jou merkt?
Dat zou ik, als ik jou was dan, laten mee tellen in het vertellen.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:50
Ik zou het niet vertellen op je werk, ook omdat het een nieuwe baan is. De meeste mensen (zélfs psychologen ) hebben een stereotype beeld van autisme (zie ook de post hierboven van aquarium) en gaan dan ongewild allerlei (negatieve) eigenschappen op jou projecteren. Eigenschappen die jij met jouw vorm van autisme misschien helemaal niet hebt. Ze kunnen je beter als een 'beetje apart' zien, dan als een autist.
Ga eerst zelf maar eens aan de slag met je diagnose (wat betekent dit voor mij?). En dan is het nog steeds moeilijk om aan anderen uit te leggen wat nou precies jouw probleem is. Het is al lastig genoeg om dat zelf in beeld te krijgen.
Verder: kom gezellig meeschrijven op het autisme topic. Als je daarin terugleest, zul je veel herkenning vinden denk ik. En ook veel info over wat autisme is en hoe het zich kan uiten.
Autisme, Wie ook? Deel 2
Ga eerst zelf maar eens aan de slag met je diagnose (wat betekent dit voor mij?). En dan is het nog steeds moeilijk om aan anderen uit te leggen wat nou precies jouw probleem is. Het is al lastig genoeg om dat zelf in beeld te krijgen.
Verder: kom gezellig meeschrijven op het autisme topic. Als je daarin terugleest, zul je veel herkenning vinden denk ik. En ook veel info over wat autisme is en hoe het zich kan uiten.
Autisme, Wie ook? Deel 2
.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:53
quote:Geronimo2 schreef op 07 maart 2017 @ 11:47:
Ik zou het vertellen. Je loopt misschien het risico dat ze je gebruiksaanwijzing vervelend vinden en je ontslaan maar het kan ook zo zijn dat je een keer niet ontslagen omdat ze er rekening mee houden. Je kunt het niet verbergen dus er eerlijk over zijn is dan het enige alternatief. Je bent nog steeds dezelfde persoon die je altijd was maar ik denk dat als je er open over bent dat het je een stuk opluchting gaat geven waardoor je minder in de overleefstand kunt werken. Omdat autisme erfelijk is en het aantal autisten toeneemt is het niet meer zo zorgelijk om het te hebben/zijn als 10 jaar geleden.
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!
Dit is dus juist waarom dat onderscheid verdwenen is, want Asperger is niet per definitie een 'lichte' vorm van autisme, al denken veel mensen dat wel.
Ook Aspergers kunnen enorm beperkt zijn, afhankelijk van welke kenmerken het meest aanwezig zijn.
Ik zou het vertellen. Je loopt misschien het risico dat ze je gebruiksaanwijzing vervelend vinden en je ontslaan maar het kan ook zo zijn dat je een keer niet ontslagen omdat ze er rekening mee houden. Je kunt het niet verbergen dus er eerlijk over zijn is dan het enige alternatief. Je bent nog steeds dezelfde persoon die je altijd was maar ik denk dat als je er open over bent dat het je een stuk opluchting gaat geven waardoor je minder in de overleefstand kunt werken. Omdat autisme erfelijk is en het aantal autisten toeneemt is het niet meer zo zorgelijk om het te hebben/zijn als 10 jaar geleden.
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!
Dit is dus juist waarom dat onderscheid verdwenen is, want Asperger is niet per definitie een 'lichte' vorm van autisme, al denken veel mensen dat wel.
Ook Aspergers kunnen enorm beperkt zijn, afhankelijk van welke kenmerken het meest aanwezig zijn.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 maart 2017 om 11:56
quote:Solomio schreef op 07 maart 2017 @ 11:53:
[...]
Dit is dus juist waarom dat onderscheid verdwenen is, want Asperger is niet per definitie een 'lichte' vorm van autisme, al denken veel mensen dat wel.
Ook Aspergers kunnen enorm beperkt zijn, afhankelijk van welke kenmerken het meest aanwezig zijn.
Ook een misverstand inderdaad. Net als het idee dat autisten geen gevoel hebben of geen empathie kennen.
Veel mensen dénken te weten wat autisme inhoudt. Maar slechts weinigen weten dat écht. (Eigenlijk: niemand weet dat precies)
[...]
Dit is dus juist waarom dat onderscheid verdwenen is, want Asperger is niet per definitie een 'lichte' vorm van autisme, al denken veel mensen dat wel.
Ook Aspergers kunnen enorm beperkt zijn, afhankelijk van welke kenmerken het meest aanwezig zijn.
Ook een misverstand inderdaad. Net als het idee dat autisten geen gevoel hebben of geen empathie kennen.
Veel mensen dénken te weten wat autisme inhoudt. Maar slechts weinigen weten dat écht. (Eigenlijk: niemand weet dat precies)
.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:08
quote:Solomio schreef op 07 maart 2017 @ 11:21:
Ik kreeg de diagnose op mijn 50e en ben er zeer open over.
Maar ik werk niet, dat scheelt mss.
En bij mij kwam de diagnose niet onverwacht, omdat mijn kinderen dezelfde diagnose al hadden en ik daar erg veel in herkende.
Of je het op je werk moet vertellen vind ik wel lastig: er bestaan nogal wat vooroordelen over autisme, dus het kan dat collega's en leidinggevende je ineens anders gaan bekijken en behandelen.
Maar het kan ook tot meer begrip leiden voor je eigenaardigheden.
Dat moet je denk ik zorgvuldig afwegen.
En: welkom bij de club, we zijn leuk hoor. Ik was alleen maar heel erg blij dat er een oorzaak is. Ik heb mijn hele leven gedacht dat ik een moeilijk karakter had.
Ik kreeg de diagnose op mijn 50e en ben er zeer open over.
Maar ik werk niet, dat scheelt mss.
En bij mij kwam de diagnose niet onverwacht, omdat mijn kinderen dezelfde diagnose al hadden en ik daar erg veel in herkende.
Of je het op je werk moet vertellen vind ik wel lastig: er bestaan nogal wat vooroordelen over autisme, dus het kan dat collega's en leidinggevende je ineens anders gaan bekijken en behandelen.
Maar het kan ook tot meer begrip leiden voor je eigenaardigheden.
Dat moet je denk ik zorgvuldig afwegen.
En: welkom bij de club, we zijn leuk hoor. Ik was alleen maar heel erg blij dat er een oorzaak is. Ik heb mijn hele leven gedacht dat ik een moeilijk karakter had.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:10
quote:aquarium schreef op 07 maart 2017 @ 12:08:
Laat ik het topic niet overnemen met mijn eigen vragen. Impala, je schrijft dat er een autisme topic is? Staat dat bij psyche?Ik had de link er net bij gezet:
Autisme, Wie ook? Deel 2
Ik denk dat een groot deel van jouw vragen hierin wel beantwoord wordt (Voor zover mogelijk)
Laat ik het topic niet overnemen met mijn eigen vragen. Impala, je schrijft dat er een autisme topic is? Staat dat bij psyche?Ik had de link er net bij gezet:
Autisme, Wie ook? Deel 2
Ik denk dat een groot deel van jouw vragen hierin wel beantwoord wordt (Voor zover mogelijk)
.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:15
Als je op je werk 'iets' wil bespreken aangaande je diagnose, dan kun je ook beginnen met aangeven waar je op je werk tegenaan loopt. Welke dingen je daarin lastig vindt en welke werksituatie voor jou het meest optimaal zou zijn. Dan kun je het beladen stukje 'autisme' nog even buiten beschouwing laten.
Ik ben wel blij dat alles nu onder ASS gevangen wordt. Ik kreeg 'Klassiek Autisme' als diagnose te horen en dat strookte niet echt met het beeld dat ik van een klassiek autist had (idd. het Rainman type, de persoon die niet zelfstandig mee kan draaien in de maatschappij).
Hebben ze ook Psycho educatie aangeboden? Daarin gaat het ook over 'wie vertel ik wat'.
Ik ben wel blij dat alles nu onder ASS gevangen wordt. Ik kreeg 'Klassiek Autisme' als diagnose te horen en dat strookte niet echt met het beeld dat ik van een klassiek autist had (idd. het Rainman type, de persoon die niet zelfstandig mee kan draaien in de maatschappij).
Hebben ze ook Psycho educatie aangeboden? Daarin gaat het ook over 'wie vertel ik wat'.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:24
quote:aquarium schreef op 07 maart 2017 @ 11:43:
Jeetje, dat lijkt me toch wel een schok om zoiets zo laat in je leven te horen te krijgen. Maar om even voor wat prikkelende vragen te zorgen: ik neem aan dat er wel meer aan de hand is dan je beschrijft. Want zoals je jezelf neerzet, lees ik geen hele extreme dingen. Dat kunnen veel meer mensen als eigenschappen van zichzelf laten zien, zonder dat ze autisme hebben.
Dat was dus ook wat ik van mezelf dacht, dat ik een moeilijk/lastig karakter heb
Ik lees ook een beetje voor mezelf mee, omdat ik mezelf ook wel eens afvraag of ik niet (licht) autistisch ben. Ik heb zelf nogal een klassiek beeld van autisme voor ogen (rainman) en zo ben ik dus helemaal niet. Toch heb ik de indruk dat ik 'anders' ben dan anderen en ik ervaar ook dat anderen vaak moeite met mij hebben (vooral met mijn ongepolijste directheid, starheid in denken en dat ik niet gevoelig lijk voor allerlei onderhuidse sentimenten.
dit is dus ook voor een deel op mij van toepassing
Ik neem ze wel waar, ik voel dat er iets is, spanningen of wrevel bijvoorbeeld, maar ik kan er zo weinig mee. Heb vaak het gevoel dat ik dan op eieren moet lopen, wat natuurlijk onbegonnen werk is).dat op eieren lopen, altijd (te) alert (moeten) zijn, is zo herkenbaar. Ik ben op andere gebieden dus juist wel weer (over)gevoelig. Omdat ik praktisch mijn hele leven op mijn tenen moet lopen krijg ik nu dus hulp
Wat ik bijvoorbeeld ook niet heb is intuïtie. Ik toets meestal bij anderen of het klopt wat ik denk of voel. Heel lastig bij situaties en het opvoeden van mijn kinderen.
Jeetje, dat lijkt me toch wel een schok om zoiets zo laat in je leven te horen te krijgen. Maar om even voor wat prikkelende vragen te zorgen: ik neem aan dat er wel meer aan de hand is dan je beschrijft. Want zoals je jezelf neerzet, lees ik geen hele extreme dingen. Dat kunnen veel meer mensen als eigenschappen van zichzelf laten zien, zonder dat ze autisme hebben.
Dat was dus ook wat ik van mezelf dacht, dat ik een moeilijk/lastig karakter heb
Ik lees ook een beetje voor mezelf mee, omdat ik mezelf ook wel eens afvraag of ik niet (licht) autistisch ben. Ik heb zelf nogal een klassiek beeld van autisme voor ogen (rainman) en zo ben ik dus helemaal niet. Toch heb ik de indruk dat ik 'anders' ben dan anderen en ik ervaar ook dat anderen vaak moeite met mij hebben (vooral met mijn ongepolijste directheid, starheid in denken en dat ik niet gevoelig lijk voor allerlei onderhuidse sentimenten.
dit is dus ook voor een deel op mij van toepassing
Ik neem ze wel waar, ik voel dat er iets is, spanningen of wrevel bijvoorbeeld, maar ik kan er zo weinig mee. Heb vaak het gevoel dat ik dan op eieren moet lopen, wat natuurlijk onbegonnen werk is).dat op eieren lopen, altijd (te) alert (moeten) zijn, is zo herkenbaar. Ik ben op andere gebieden dus juist wel weer (over)gevoelig. Omdat ik praktisch mijn hele leven op mijn tenen moet lopen krijg ik nu dus hulp
Wat ik bijvoorbeeld ook niet heb is intuïtie. Ik toets meestal bij anderen of het klopt wat ik denk of voel. Heel lastig bij situaties en het opvoeden van mijn kinderen.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:33
quote:Geronimo2 schreef op 07 maart 2017 @ 11:47:
Ik zou het vertellen. Je loopt misschien het risico dat ze je gebruiksaanwijzing vervelend vinden en je ontslaan maar het kan ook zo zijn dat je een keer niet ontslagen omdat ze er rekening mee houden. Je kunt het niet verbergen dus er eerlijk over zijn is dan het enige alternatief. Je bent nog steeds dezelfde persoon die je altijd was maar ik denk dat als je er open over bent dat het je een stuk opluchting gaat geven waardoor je minder in de overleefstand kunt werken. Omdat autisme erfelijk is en het aantal autisten toeneemt is het niet meer zo zorgelijk om het te hebben/zijn als 10 jaar geleden.
Ik begin steeds meer het gevoel te hebben dat ik het moet vertellen. Buiten het autisme heb ik natuurlijk wel mijn werkervaring, diploma's en mijn karakter wat jij volgens mij bedoelt te zeggen.
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!Dat onderscheid maken ze niet meer tussen autisme en asperger. Maar volgens mijn behandelaar is het bij mij wel deze vorm.
Ik zou het vertellen. Je loopt misschien het risico dat ze je gebruiksaanwijzing vervelend vinden en je ontslaan maar het kan ook zo zijn dat je een keer niet ontslagen omdat ze er rekening mee houden. Je kunt het niet verbergen dus er eerlijk over zijn is dan het enige alternatief. Je bent nog steeds dezelfde persoon die je altijd was maar ik denk dat als je er open over bent dat het je een stuk opluchting gaat geven waardoor je minder in de overleefstand kunt werken. Omdat autisme erfelijk is en het aantal autisten toeneemt is het niet meer zo zorgelijk om het te hebben/zijn als 10 jaar geleden.
Ik begin steeds meer het gevoel te hebben dat ik het moet vertellen. Buiten het autisme heb ik natuurlijk wel mijn werkervaring, diploma's en mijn karakter wat jij volgens mij bedoelt te zeggen.
Sterker, er zijn beroepsgroepen waarin autisten bijna oververtegenwoordigd zijn vanwege hun hyperfocus en dat maakt ze erg gewild (IT vooral). Sinds een paarjaar wordt er geen onderscheidt meer gemaakt tussen Asperger en autisme en ik vraag me af of dat zo'n goede zet is geweest. Asperger is de vorm waar je vaak, met wat kleine aanpassingen, prima kan functioneren op werkgebied terwijl autisme aanvoelt alsof je de hele dag fladderend rondjes draait. Ik zou dan ook naar mijn werkgever spreken van Asperger en niet autisme maar dat is meer gevoelsmatig. Je geeft daarmee veel meer aan dat de aanpassing klein is. Succes hoor!Dat onderscheid maken ze niet meer tussen autisme en asperger. Maar volgens mijn behandelaar is het bij mij wel deze vorm.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:37
Ik zou het pas vertellen als je een vast contract hebt, zeker op jouw leeftijd. De wereld is best hard nou eenmaal.
Wat je wel heel goed kan goed is pro-actief aan de slag met 'die ene prikkel' waar je zo verkeerd op reageerde. Misschien kan je daarover wel spreken met het team of je baas. Of is het heel erg veel-omvattend? Ik geeft leiding aan een team waar ook iedereen zijn eigenaardigheden heeft en iedereen heeft daar wat mij betreft ook recht op binnen redelijke grenzen.
Wat je wel heel goed kan goed is pro-actief aan de slag met 'die ene prikkel' waar je zo verkeerd op reageerde. Misschien kan je daarover wel spreken met het team of je baas. Of is het heel erg veel-omvattend? Ik geeft leiding aan een team waar ook iedereen zijn eigenaardigheden heeft en iedereen heeft daar wat mij betreft ook recht op binnen redelijke grenzen.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:41
quote:aquarium schreef op 07 maart 2017 @ 11:48:
Mag ik vragen wat je bedoelt met ongevoelig voor verdriet? Heb je het te laat door dat anderen verdrietig zijn? Heb je een heel nuchtere kijk op het verdriet? "Voel" je wel voor je kinderen? Ik bedoel, als je weet en ziet dat ze verdriet hebben om iets, roept dat dan gevoel bij je op? Bij mij wel nl. Ik voel letterlijk een soort pijn in mijn hart om mijn kind, dat maakt dat ik mijn kind naar me toe wil trekken en wil troosten. Ik wil de hartepijn wegnemen bij mijn kind. Ik kan dan ook zelf verdrietig worden als ik zie dat mijn kind heel intens verdrietig is.
Soms heb ik dat wel, maar meestal niet. Ik vind knuffelen e.d. niet prettig, ook niet bij mijn kinderen. Ik kan heel zakelijk naar ze kijken terwijl ik wel weet dat het leuke fijne mensen zijn die veel van me houden. Ik raakte vroeger ook helemaal van de kook als er iets met ze gebeurde zoals b.v. pesten. Dan had ik geen idee wat ik ermee aan moest omdat ik nauwelijks intuïtie ervaar. Ik heb me daar mijn leven lang schuldig over gevoeld (dat voel ik wel) dat ik zo'n slechte moeder was. Ik heb ze b.v. ook veel te jong alleen thuisgelaten omdat ik me totaal niet bewust was dat dit b.v. nog niet kon. Achteraf ook toe te schrijven aan het autisme.
Lijkt me heel gek als je al die dingen niet voelt. Ben dan ook benieuwd hoe dat bij jou werkt.
Mag ik vragen wat je bedoelt met ongevoelig voor verdriet? Heb je het te laat door dat anderen verdrietig zijn? Heb je een heel nuchtere kijk op het verdriet? "Voel" je wel voor je kinderen? Ik bedoel, als je weet en ziet dat ze verdriet hebben om iets, roept dat dan gevoel bij je op? Bij mij wel nl. Ik voel letterlijk een soort pijn in mijn hart om mijn kind, dat maakt dat ik mijn kind naar me toe wil trekken en wil troosten. Ik wil de hartepijn wegnemen bij mijn kind. Ik kan dan ook zelf verdrietig worden als ik zie dat mijn kind heel intens verdrietig is.
Soms heb ik dat wel, maar meestal niet. Ik vind knuffelen e.d. niet prettig, ook niet bij mijn kinderen. Ik kan heel zakelijk naar ze kijken terwijl ik wel weet dat het leuke fijne mensen zijn die veel van me houden. Ik raakte vroeger ook helemaal van de kook als er iets met ze gebeurde zoals b.v. pesten. Dan had ik geen idee wat ik ermee aan moest omdat ik nauwelijks intuïtie ervaar. Ik heb me daar mijn leven lang schuldig over gevoeld (dat voel ik wel) dat ik zo'n slechte moeder was. Ik heb ze b.v. ook veel te jong alleen thuisgelaten omdat ik me totaal niet bewust was dat dit b.v. nog niet kon. Achteraf ook toe te schrijven aan het autisme.
Lijkt me heel gek als je al die dingen niet voelt. Ben dan ook benieuwd hoe dat bij jou werkt.
dinsdag 7 maart 2017 om 12:47
quote:impala schreef op 07 maart 2017 @ 11:50:
Ik zou het niet vertellen op je werk, ook omdat het een nieuwe baan is. De meeste mensen (zélfs psychologen ) hebben een stereotype beeld van autisme (zie ook de post hierboven van aquarium) en gaan dan ongewild allerlei (negatieve) eigenschappen op jou projecteren. Eigenschappen die jij met jouw vorm van autisme misschien helemaal niet hebt. Ze kunnen je beter als een 'beetje apart' zien, dan als een autist.
Ga eerst zelf maar eens aan de slag met je diagnose (wat betekent dit voor mij?). En dan is het nog steeds moeilijk om aan anderen uit te leggen wat nou precies jouw probleem is. Het is al lastig genoeg om dat zelf in beeld te krijgen.
Inderdaad, als je het zo brengt. Het is al heel wat dat ik zelf geen idee heb hoe nu verder. Ik ben blij dat ik nu wel een behandeling heb. Ook ben ik ontzettend blij dat er een oorzaak is. En dat het schuldgevoel tov mijn kinderen niet altijd nodig/terecht is. Mijn behandelaar zegt ook dat, vooral vrouwen met autisme, heel hard voor zichzelf kunnen zijn om maar te overleven.
Verder: kom gezellig meeschrijven op het autisme topic. Als je daarin terugleest, zul je veel herkenning vinden denk ik. En ook veel info over wat autisme is en hoe het zich kan uiten.
Autisme, Wie ook? Deel 2
Ik zou het niet vertellen op je werk, ook omdat het een nieuwe baan is. De meeste mensen (zélfs psychologen ) hebben een stereotype beeld van autisme (zie ook de post hierboven van aquarium) en gaan dan ongewild allerlei (negatieve) eigenschappen op jou projecteren. Eigenschappen die jij met jouw vorm van autisme misschien helemaal niet hebt. Ze kunnen je beter als een 'beetje apart' zien, dan als een autist.
Ga eerst zelf maar eens aan de slag met je diagnose (wat betekent dit voor mij?). En dan is het nog steeds moeilijk om aan anderen uit te leggen wat nou precies jouw probleem is. Het is al lastig genoeg om dat zelf in beeld te krijgen.
Inderdaad, als je het zo brengt. Het is al heel wat dat ik zelf geen idee heb hoe nu verder. Ik ben blij dat ik nu wel een behandeling heb. Ook ben ik ontzettend blij dat er een oorzaak is. En dat het schuldgevoel tov mijn kinderen niet altijd nodig/terecht is. Mijn behandelaar zegt ook dat, vooral vrouwen met autisme, heel hard voor zichzelf kunnen zijn om maar te overleven.
Verder: kom gezellig meeschrijven op het autisme topic. Als je daarin terugleest, zul je veel herkenning vinden denk ik. En ook veel info over wat autisme is en hoe het zich kan uiten.
Autisme, Wie ook? Deel 2
dinsdag 7 maart 2017 om 13:25
Ik ben benieuwd wat de Meijers Briggs test bij jou oplevert. Er wordt aan mijzelf heel vaak gevraagd of ik autistisch ben, puur, omdat ik heel goed met getallen ben en me niet zoveel aantrek van de sociale normen en hiërarchie en niet zo maar emoties toon maar ik ben het toch echt niet.
Ik wijk af van de gemiddelde mens, omdat ik de wereld anders ervaar, andere zaken belangrijk vind en mijn emoties niet leidend zijn.
Waar jij overgevoelig bent, heb ik het omgekeerde. Ik word maar zelden geraakt en al helemaal niet persoonlijk. Ook zijn emoties niet af te lezen aan mijn gezicht (ik word dan ook vaak vergeleken met Putin). En als je emoties niet zo maar toont dan wordt er heel snel een label autistisch aan gehangen, maar ik vraag me sterk af of er in veel gevallen wel echt sprake is van autisme.
Ik wijk af van de gemiddelde mens, omdat ik de wereld anders ervaar, andere zaken belangrijk vind en mijn emoties niet leidend zijn.
Waar jij overgevoelig bent, heb ik het omgekeerde. Ik word maar zelden geraakt en al helemaal niet persoonlijk. Ook zijn emoties niet af te lezen aan mijn gezicht (ik word dan ook vaak vergeleken met Putin). En als je emoties niet zo maar toont dan wordt er heel snel een label autistisch aan gehangen, maar ik vraag me sterk af of er in veel gevallen wel echt sprake is van autisme.
dinsdag 7 maart 2017 om 13:41
quote:spell68 schreef op 07 maart 2017 @ 13:25:
Ik ben benieuwd wat de Meijers Briggs test bij jou oplevert. Er wordt aan mijzelf heel vaak gevraagd of ik autistisch ben, puur, omdat ik heel goed met getallen ben en me niet zoveel aantrek van de sociale normen en hiërarchie en niet zo maar emoties toon maar ik ben het toch echt niet.
Ik wijk af van de gemiddelde mens, omdat ik de wereld anders ervaar, andere zaken belangrijk vind en mijn emoties niet leidend zijn.
Waar jij overgevoelig bent, heb ik het omgekeerde. Ik word maar zelden geraakt en al helemaal niet persoonlijk. Ook zijn emoties niet af te lezen aan mijn gezicht (ik word dan ook vaak vergeleken met Putin). En als je emoties niet zo maar toont dan wordt er heel snel een label autistisch aan gehangen, maar ik vraag me sterk af of er in veel gevallen wel echt sprake is van autisme.
Maar hoe weet jij zo zeker dat je niet autistisch bent?
Autisme is namelijk een diagnose op basis van bepaalde (gedrags)kenmerken en wat jij hier opnoemt zijn idd typisch kenmerken die bij autisme horen.
Ik ben benieuwd wat de Meijers Briggs test bij jou oplevert. Er wordt aan mijzelf heel vaak gevraagd of ik autistisch ben, puur, omdat ik heel goed met getallen ben en me niet zoveel aantrek van de sociale normen en hiërarchie en niet zo maar emoties toon maar ik ben het toch echt niet.
Ik wijk af van de gemiddelde mens, omdat ik de wereld anders ervaar, andere zaken belangrijk vind en mijn emoties niet leidend zijn.
Waar jij overgevoelig bent, heb ik het omgekeerde. Ik word maar zelden geraakt en al helemaal niet persoonlijk. Ook zijn emoties niet af te lezen aan mijn gezicht (ik word dan ook vaak vergeleken met Putin). En als je emoties niet zo maar toont dan wordt er heel snel een label autistisch aan gehangen, maar ik vraag me sterk af of er in veel gevallen wel echt sprake is van autisme.
Maar hoe weet jij zo zeker dat je niet autistisch bent?
Autisme is namelijk een diagnose op basis van bepaalde (gedrags)kenmerken en wat jij hier opnoemt zijn idd typisch kenmerken die bij autisme horen.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 7 maart 2017 om 14:15
quote:Solomio schreef op 07 maart 2017 @ 13:41:
[...]
Maar hoe weet jij zo zeker dat je niet autistisch bent?
Autisme is namelijk een diagnose op basis van bepaalde (gedrags)kenmerken en wat jij hier opnoemt zijn idd typisch kenmerken die bij autisme horen.
Dat klopt idd. En iemand heeft bepaald dat als je die kenmerken vertoont je dus autistisch bent en dat is mij te makkelijk.
Als het echt een afwijking is dan zou je het moeten zien op een hersenscan. Ze hebben wel eens test gedaan, waarbij mensen moesten denken aan woorden die met sociale interactie te maken hadden en dan werd het gebied waarin het zelfbewustzijn geregeld wordt belicht. Wanneer er geen of verminderde activiteit is dan werd iemand als autist aangemerkt. In 33 van de 34 gevallen was de uitkomst accuraat (er werd een wiskundige formule voor gebruikt, maar ik kan niet vinden aan welke normen er getoetst werd).
Ze kwamen tot de conclusie dat "gewone" mensen bij het denken aan de woorden zichtzelf als onderdeel van die interactie zagen, waar bij autisten de gedachte meer een woordenboekterm was zonder dat ze er zelf deel van uitmaakten. Ik kan daar veel meer mee dan op basis van een paar vragen een oordeel vellen.
Maar dan nog kunnen ze niet met zekerheid zeggen wat autisme is of waar het door veroorzaakt wordt.
En ik ben betrokken bij die gedachte, dus het zal wel meevallen. Ik ben gewoon een logische denker en die zijn er niet zoveel als voelers dus wordt het snel geroepen.
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.
[...]
Maar hoe weet jij zo zeker dat je niet autistisch bent?
Autisme is namelijk een diagnose op basis van bepaalde (gedrags)kenmerken en wat jij hier opnoemt zijn idd typisch kenmerken die bij autisme horen.
Dat klopt idd. En iemand heeft bepaald dat als je die kenmerken vertoont je dus autistisch bent en dat is mij te makkelijk.
Als het echt een afwijking is dan zou je het moeten zien op een hersenscan. Ze hebben wel eens test gedaan, waarbij mensen moesten denken aan woorden die met sociale interactie te maken hadden en dan werd het gebied waarin het zelfbewustzijn geregeld wordt belicht. Wanneer er geen of verminderde activiteit is dan werd iemand als autist aangemerkt. In 33 van de 34 gevallen was de uitkomst accuraat (er werd een wiskundige formule voor gebruikt, maar ik kan niet vinden aan welke normen er getoetst werd).
Ze kwamen tot de conclusie dat "gewone" mensen bij het denken aan de woorden zichtzelf als onderdeel van die interactie zagen, waar bij autisten de gedachte meer een woordenboekterm was zonder dat ze er zelf deel van uitmaakten. Ik kan daar veel meer mee dan op basis van een paar vragen een oordeel vellen.
Maar dan nog kunnen ze niet met zekerheid zeggen wat autisme is of waar het door veroorzaakt wordt.
En ik ben betrokken bij die gedachte, dus het zal wel meevallen. Ik ben gewoon een logische denker en die zijn er niet zoveel als voelers dus wordt het snel geroepen.
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.
dinsdag 7 maart 2017 om 14:24
En ik lees overigens geen autisme in het verhaal van TO, ze is gewoon wat anders, dat zou ze moeten accepteren en leren wat haar sterke punten zijn en zich daar op richten. Want anders zijn, komt met unieke kwaliteiten.
Ik was al heel tevreden met wie en wat ik was en ik voelde me al uniek, maar sinds ik het ook echt begrijp, is dat gevoel nog veel sterker geworden en is er niemand die mijn zelfvertrouwen nog kan aantasten. Ik hoop dat TO dat ook vindt.
Ik was al heel tevreden met wie en wat ik was en ik voelde me al uniek, maar sinds ik het ook echt begrijp, is dat gevoel nog veel sterker geworden en is er niemand die mijn zelfvertrouwen nog kan aantasten. Ik hoop dat TO dat ook vindt.
dinsdag 7 maart 2017 om 15:02
quote:spell68 schreef op 07 maart 2017 @ 14:15:
[...]
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.Om te beginnen heb ik geen diagnose autisme. Maar wil hier wel even op reageren. Want het een sluit het ander niet uit toch? Ik ben nl. iemand die vreselijk emotioneel kan zijn. Of beter gezegd, kan uitvallen als ik overprikkelt ben. Ook kan ik een emo dweil zijn bij het lezen van boeken of kijken van films (als er mensen doodgaan vooral). Maarrrr...aan de andere kant kan ik ook heel rationeel, nuchter en logisch denken, waar anderen wél van slag raken van dingen. Ik ben niet snel geraakt door voor mij onbenulligheden. Zaken waar anderen zich druk om maken. Ik ben ook vrij zakelijk en word soms zelfs hard gevonden. Ben ook vrij zwart wit in denken. Of je wil iets wel of je wil iets niet. Of je wil iets wel, als je dat en dat gedaan hebt. Ook nog goed te volgen. Maar gezever, gedimdam, ge-ik-weet-het-niet en blaaaaaa, daar kan ik heel ongeduldig van worden.
[...]
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.Om te beginnen heb ik geen diagnose autisme. Maar wil hier wel even op reageren. Want het een sluit het ander niet uit toch? Ik ben nl. iemand die vreselijk emotioneel kan zijn. Of beter gezegd, kan uitvallen als ik overprikkelt ben. Ook kan ik een emo dweil zijn bij het lezen van boeken of kijken van films (als er mensen doodgaan vooral). Maarrrr...aan de andere kant kan ik ook heel rationeel, nuchter en logisch denken, waar anderen wél van slag raken van dingen. Ik ben niet snel geraakt door voor mij onbenulligheden. Zaken waar anderen zich druk om maken. Ik ben ook vrij zakelijk en word soms zelfs hard gevonden. Ben ook vrij zwart wit in denken. Of je wil iets wel of je wil iets niet. Of je wil iets wel, als je dat en dat gedaan hebt. Ook nog goed te volgen. Maar gezever, gedimdam, ge-ik-weet-het-niet en blaaaaaa, daar kan ik heel ongeduldig van worden.
dinsdag 7 maart 2017 om 15:03
quote:spell68 schreef op 07 maart 2017 @ 14:15:
[...]
Dat klopt idd. En iemand heeft bepaald dat als je die kenmerken vertoont je dus autistisch bent en dat is mij te makkelijk.
Als het echt een afwijking is dan zou je het moeten zien op een hersenscan. Ze hebben wel eens test gedaan, waarbij mensen moesten denken aan woorden die met sociale interactie te maken hadden en dan werd het gebied waarin het zelfbewustzijn geregeld wordt belicht. Wanneer er geen of verminderde activiteit is dan werd iemand als autist aangemerkt. In 33 van de 34 gevallen was de uitkomst accuraat (er werd een wiskundige formule voor gebruikt, maar ik kan niet vinden aan welke normen er getoetst werd).
Ze kwamen tot de conclusie dat "gewone" mensen bij het denken aan de woorden zichtzelf als onderdeel van die interactie zagen, waar bij autisten de gedachte meer een woordenboekterm was zonder dat ze er zelf deel van uitmaakten. Ik kan daar veel meer mee dan op basis van een paar vragen een oordeel vellen.
Maar dan nog kunnen ze niet met zekerheid zeggen wat autisme is of waar het door veroorzaakt wordt.
En ik ben betrokken bij die gedachte, dus het zal wel meevallen. Ik ben gewoon een logische denker en die zijn er niet zoveel als voelers dus wordt het snel geroepen.
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.Test + publicatie gevonden: http://journals.plos.org/ ... 1/journal.pone.0113879#s3
Lijkt me wel interessant om te laten meten. Benieuwd of ik puur logisch dingen voor stel of ze ook echt spiegel aan mij zelf. As je reactietijd erg snel is tussen gegeven voorstelling x en eigen voorstelling y, kun je zelf het verschil niet waarnemen (ik niet iig).
[...]
Dat klopt idd. En iemand heeft bepaald dat als je die kenmerken vertoont je dus autistisch bent en dat is mij te makkelijk.
Als het echt een afwijking is dan zou je het moeten zien op een hersenscan. Ze hebben wel eens test gedaan, waarbij mensen moesten denken aan woorden die met sociale interactie te maken hadden en dan werd het gebied waarin het zelfbewustzijn geregeld wordt belicht. Wanneer er geen of verminderde activiteit is dan werd iemand als autist aangemerkt. In 33 van de 34 gevallen was de uitkomst accuraat (er werd een wiskundige formule voor gebruikt, maar ik kan niet vinden aan welke normen er getoetst werd).
Ze kwamen tot de conclusie dat "gewone" mensen bij het denken aan de woorden zichtzelf als onderdeel van die interactie zagen, waar bij autisten de gedachte meer een woordenboekterm was zonder dat ze er zelf deel van uitmaakten. Ik kan daar veel meer mee dan op basis van een paar vragen een oordeel vellen.
Maar dan nog kunnen ze niet met zekerheid zeggen wat autisme is of waar het door veroorzaakt wordt.
En ik ben betrokken bij die gedachte, dus het zal wel meevallen. Ik ben gewoon een logische denker en die zijn er niet zoveel als voelers dus wordt het snel geroepen.
Ik vraag me bijvoorbeeld af wat voor een label iemand krijgt als ie bij het minste of geringste in janken uitbarst en overal over emotioneel over is. Zou dat kenmerkend zijn voor een hypersensitief iemand? Want dat label wordt in ieder geval veel minder negatief uitgelegd.Test + publicatie gevonden: http://journals.plos.org/ ... 1/journal.pone.0113879#s3
Lijkt me wel interessant om te laten meten. Benieuwd of ik puur logisch dingen voor stel of ze ook echt spiegel aan mij zelf. As je reactietijd erg snel is tussen gegeven voorstelling x en eigen voorstelling y, kun je zelf het verschil niet waarnemen (ik niet iig).
dinsdag 7 maart 2017 om 15:13
