Discussietopic n.a.v. het topic mijn "held"

Ben een keer aangerand en een keer verkracht, ik heb gevochten als een beest maar met een mes op je keel, begin je weinig. Ik heb geweigerd om het m'n leven te laten bepalen, was vooral heel erg kwaad en fietste midden in de nacht na het uitgaan in m'n eentje door de stad met de fietsketting in m'n hand met een blik in m'n ogen van "waag het eens". Stom misschien maar het was mijn manier van verwerken, en het hielp, ik kreeg weer vertrouwen in mezelf! Dit is inmiddels al 15 jaar geleden en ik denk er nooit meer aan, behalve als ik zoiets lees. Ik denk ook wel eens dat het niet normaal is dat ik er geen last van heb. Ik vond het veel erger toen ik er achter kwam dat m'n vriendje me al maanden bedonderde, toen voelde ik me pas echt verkracht! Die ervaringen daarvoor, ach het waren beiden situaties waarin ik nooit terecht had moeten komen, heel stom en achterlijke mannetjes die denken dat ze wat van me konden pakken. Het was 'maar' m'n lichaam, het had niets met mij als persoon te maken, ze kenden me nauwelijks..Dus, laat ik dat m'n leven bepalen? Nee dus..Haha, ultime wraak. Kwam 10 jaar geleden 1 van die mannetjes tegen, hij deed heel erg z'n best om net te doen of hij mij niet zag, liep d'r recht op af en vroeg zijn vriendin of ze wel wist dat het een gore verkrachter was en als ze me niet geloofde ze het maar eens bij de politie na moest vragen (zware bluf, heb nooit aangifte gedaan, stom ja). Op z'n minst een fikse ruzie opgeleverd..